ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (ΤΟ ΚΑΚΟ ΒΟΤΑΝΙ)

[DJO]

Go Λέσχη ή Πρωτοπορία. NOW!

[Ion]

Ίσως να είμαι από τους λίγους που το βρήκαν απλά συμπαθητικό. Αυτό το αποδίδω στην ασχετοσύνη μου σχετικά με το θέμα, και όχι στο ότι δεν έκανε καλή δουλειά ο Prudhomme - ίσα ίσα φαίνεται ότι έχει ρίξει φοβερή μελέτη. Την υπογραφούλα του πάντως ασφαλώς και θα την τσιμπήσω.

 

[DJO]

Άρθρο από το DOWN TOWN:

 

Ρεμπέτικο αλά Γαλλικά

Θοδωρής Δημητρόπουλος - 3/03/2011

 

Ο Νταβίντ Πριντόμ ξανάγραψε την ιστορία του ρεμπέτικου. Σε κόμικ*.

 

Γιατί το ρεμπέτικο;

Ένα βιβλίο της Γκέιλ Χολστ (Road to Rembetika, 1974) ήταν η εισαγωγή μου στον κόσμο του ρεμπέτικου και σε όλο αυτό το άγνωστο σε μένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Με ενδιέφερε πολύ το πώς άλλαξε η αντίληψη της κοινωνίας για αυτήν τη μουσική μέσα στον 20ό αιώνα.

 

Έμεινες πιστός στο υλικό;

Ο μόνος τρόπος να μείνω ειλικρινής απέναντι στο θέμα μου ήταν να μην επιχειρήσω να είμαι απόλυτα ακριβής! Αποφάσισα να επικεντρώσω την ιστορία σε ένα 24ωρο τραγικής κωμωδίας. Πρόσθεσα τη φιγούρα του Παπαϊωάννου στο γκρουπ, παρ’ ότι όλοι ξέρουμε ότι δεν έπαιξε ποτέ μαζί με τους άλλους μουσικούς που ακολουθώ. Παρουσιάζοντας μια αδύνατη κατάσταση εξ αρχής, παραδεχόμαστε ότι αυτό το σενάριο είναι μια φαντασία.

 

Πώς αντιμετώπισες την αργκό των ρεμπετών;

Έβαλα λέξεις από το δικό μου προσωπικό κόσμο που αναφέρονται σε συγκεκριμένες μουσικές, λέξεις άγνωστες ακόμα και στα γαλλικά. Νομίζω πως αυτή ήταν μια λύση ώστε να μπορέσω να μεταδώσω στους Γάλλους αναγνώστες αυτήν τη διάσταση του ρεμπέτικου.

 

Τι σε δυσκόλεψε πιο πολύ;

Δεν ήταν τόσο η γλώσσα μου, η κουλτούρα μου, η χώρα μου, αλλά το ότι προσπάθησα να είμαι ειλικρινής για όσα δεν ήξερα, αλλά και για όσα με συνάρπασαν σε αυτό τον κόσμο. Ήθελα η ιστορία να είναι ακριβής, αλλά να υπονοούνται και πράγματα. Ο αναγνώστης βλέπει έναν άντρα να χορεύει και φαντάζεται τη μουσική. Δεν δείχνω τα πάντα. Αυτό δεν είναι μάνγκα, είναι «μάγκας»!

 

Σου έκανε εντύπωση η επιτυχία που είχε το κόμικ διεθνώς;

Ναι! Και κυρίως χάρηκα που είδα Γάλλους αναγνώστες με περιέργεια για αυτό το είδος μουσικής. Είδα αναγνώστες που μετά το κόμικ ανακάλυψαν και τη μουσική. Τώρα μεταφράζεται και σε άλλες γλώσσες για να κυκλοφορήσει στη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία. Ρεμπέτικο σε περιοδεία!

 

 

Το graphic novel Ρεμπέτικο - Το Κακό Βοτάνι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 9.

[x for xepeta]

 

Περισσότερο από συμπαθητικό. Λίγο άβολο μου φάνηκε στην απόδοση των διαλόγων. Σαν να μιλούσε γάλλος.

[ScroogeMcKostas]

Το αγόρασα προχθές στην εκδρομή του σχολείου μου στην αθήνα απο το Public στο Σύνταγμα!!

[Dark Chris]

Μόλις το δάνεισα σε έναν φίλο μου τρελαμένο με το ρεμπέτικο και την όλη κουλτούρα. Όταν λέω τρελαμένο, το εννοώ. Ελπίζω να του αρέσει!

[Mandrake]

Θα του αρέσει σίγουρα! Κι εγώ το βρίσκω εξαιρετικό άλμπουμ!! Θα βγω ίσως λίγος εκτός τόπικ, να πω ότι στις 22 Νοεμβρίου 2011 μας άφησε ένας συνθέτης, αρχιμουσικός και πολύ μεγάλος συλλέκτης και γνώστης του ρεμπέτικου και του και βινυλίων, ο Αργύρης Κουνάδης..! Για όσους ενδιαφέρονται, έχει επιμεληθεί σε μία μεγάλη σειρά από CDs (άνω των 120) με τίτλο "Αρχείο"! Δυστυχώς έχει εξαντληθεί και δεν βρίσκεται εύκολα... Μιλάω γι' αυτήν εδώ, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται! Είναι χωρισμένη σε "Συνθέτες", "Ερμηνευτές", "Εστουδιαντίνα" κ.α. Επίσης υπάρχει μια μικρότερη σειρά που έχει κάνει πάλι ο ίδιος την επιμέλεια και λέγεται "Κιβωτός". Αποτελείται από 6 CDs με θεματολογίες οργάνων όπως "Ρεμπέτικα με κιθάρα", "Ρεμπέτικα με λύρα και κιθάρα" κτλ. Όχι και τόσο γνωστοί καλλιτέχνες αλλά οπωσδήποτε υπάρχουν διαμάντια και σ' αυτήν μέσα! Έχω τα 3 απ' τα 6 CDs και πραγματικά δυσκολεύομαι να επιλέξω κάποιο κομμάτι που να μη μου αρέσει. Η σειρά "Αρχείο" νομίζω πως κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο. Όποιος θέλει να ρίξει μια "αυτιά" ας την τσεκάρει, αλλά αν βρει κομμάτια και CDs που του αρέσουν, καλό θα ήταν να τ' αναζητήσει. Κάθε CD περιέχει πολυσέλιδο booklet με στίχους και μία μικρή παράγραφο με πληροφορίες για το κάθε τραγούδι που περιέχει!! Από τις πολύ προσεγμένες κυκλοφορίες που σπάνια συναντάς!

[pomakos]

Mandrake, πλάκα μας κάνεις τι είναι αυτά που γράφεις!!!!!!!;;;;;;;;

Τις σειρές με τα cd που αναφέρεις τις έχει επιμεληθεί ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ, ο οποίος ζει και βασιλεύει,

και ΟΧΙ ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ συνθέτης που ζούσε για πολλά χρόνια στη Γερμανία όπου και απεβίωσε.

[Mandrake]

Έχεις δίκιο, χοντρό λάθος και ζητώ συγνώμη... Απλά τον έχω περασμένο στην RetroDB και τους τελευταίους μήνες ασχολούμουν με το να ψάχνω στοιχεία για τραγουδιστές, συνθέτες και παρουσιαστές που έχουν υπάρξει στον χώρο της μουσικής και είχα έντονα στο μυαλό μου τον Αργύρη, έτυχα και στην σελίδα του θανάτου του και μπερδεύτηκα... Σ' ευχαριστώ για την διόρθωση!

Επεξεργασία Ιανουαρίου 21, 2012 από Mandrake

[Dark Chris]

Λοιπόν, το φιλαράκι μου το διάβασε και ξετρελάθηκε. Φυσικά φταίει και το γεγονός ότι καταπιάνεται με το συγκεκριμένο είδος μουσικής, αλλά λέει ότι το διάβασε 2 φορές (σε ένα Σ/Κ ) και ότι θα το αγοράσει!

 

Mission Accomplished!

[Kabuki]

Dark Chris : Επίσημος κομιξοπροσηλυτιστής 2012!

 

:hop: :hop: :hop:

[DJO]

Και που λες, ενώ είμασταν στο London Comic Con, τι βλέπουμε στο εξώφυλλο του ανοιξιάτικου καταλογάκου "κάποιας" SelfMadeHero, η οποία βγάζει ΜΟΝΟ graphic novels, να φιγουράρει φάτσα φόρα;

 

 

http://www.selfmadeh...n=9781906838515

 

[kaklamoney]

βρήκα μια ταβέρνα στα τρικαλα που ειχε ζωγραφιές απο το ρεμπέτικο στους τοίχους

[imacmaria]

βρήκα μια ταβέρνα στα τρικαλα που ειχε ζωγραφιές απο το ρεμπέτικο στους τοίχους

 

Φωτό από χτες παρακαλώ! Εγώ δε σε πιστεύωωωω! Τι με νοιάζει εμένα αν τα Τρικαλα σου πέφτουν μακριά;;;;

 

[tryfev]

Πριν δυο-τρεις μέρες είδα το ποστ που ανέβασε ο φίλος Παύλος με την περσινή όχι όμως ανεπίκαιρη συνέντευξη του David Prudhomme στην Μαριλένα Αστραπέλλου (ΒΗΜagazino 3.4.2011) http://www.greekcomi...=1 και ξαναθυμήθηκα το θαυμάσιο αυτό κόμικ. Ανέτρεξα λοιπόν εδώ για να δω τι είχα γράψει τότε που το αγόρασα και το διάβασα απνευστί και διαπίστωσα ότι απουσίαζα παντελώς. Και τι έγινε; σκέφτηκα. "Σιγά μην χάσει η Βενετιά βελόνι!" που έλεγε και η μάνα μου. ΄Ομως αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω, έστω και τώρα, μερικά λόγια.

 

Θα αποφύγω τις αναλύσεις καθώς έχουν γράψει πριν από μένα άλλοι αρμοδιότεροι και κυρίως ο βαθύς γνώστης του ρεμπέτικου Νικόλας και θα πω μόνο ότι ανάπνευσα το άρωμα και έζησα την ατμόσφαιρα της εποχής και των ανθρώπων που έβαλαν τα θεμέλια αυτού του μουσικού είδους που έχει συνδεθεί με κάποια συναισθήματα καθενός μας και μάς συνοδεύει -σχεδόν όλους τους ΄Ελληνες- σε κάποιες στιγμές της ζωής μας.

 

Διάβασα πέρσι σε ένα άρθρο στο ίντερνετ, που δυστυχώς δεν το βρίσκω τώρα, για αναχρονισμούς, λάθη στην παρουσίαση προσώπων και γεγονότων και άλλα επικριτικά. ΄Ομως, ο Prudhomme δεν έγραψε ιστορικό χρονικό αλλά κόμικ και μέσα σ' αυτά τα πλαίσια πιστεύω πως καταπιάστηκε με επιτυχία, ξένος αυτός, με ένα τόσο ελληνικό θέμα, αποδίδοντας και μεταφέροντας με μεγάλη ευστοχία και επιδεξιότητα, το κλίμα, την ατμόσφαιρα και τα πρόσωπα και πράγματα της εποχής.

 

Προσωπικά, χωρίς επίσης να μπαίνω σε λεπτομέρειες, οι οποίες έχουν ήδη αναλυθεί παραπάνω, θεωρώ πολύ επιτυχημένη τη μετάφραση τού φίλου και ξεχωριστού δημιουργού Θανάση Πέτρου aka Pomakos. Θα σταθώ μόνο για λίγο στον υπότιτλο "Το κακό βοτάνι": Στο γαλλικό πρωτότυπο η φράση είναι "La mauvaise herbe", που κατά λέξη, σύμφωνα με το Γαλλοελληνικό λεξικό του Kaufmann, σημαίνει "ζιζάνιο παράσιτο, παλιόχορτο". ΄Ομως, στο ίδιο λεξικό διαβάζουμε παρακάτω ότι η φράση "Les herbes médicinales" σημαίνει "Τα φαρμακευτικά βότανα". Γιατί, λοιπόν, να μην δεχτούμε "το κακό βοτάνι" αφού και ποιητικότερο είναι από το "κακό χορτάρι" ή τό "παλιόχορτο" και, σύμφωνα με όσα γράφει παραπάνω ο , η λέξη βοτάνι έχει χρησιμοποιηθεί σε ρεμπέτικα τραγούδι για να υποδηλώσει το χασίς;

 

Τέλος, θα προσθέσω ότι η ομιλία τού Prudhomme στο περσινό Comicdom, την οποία παρακολούθησα, ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ενώ η εντύπωση που σχημάτισα από τη σύντομη συζήτηση που είχα μαζί του πριν από την έναρξη τής ομιλίας καθώς και την ώρα που μού υπέγραψε το βιβλίο, φτιάχνοντάς μου και ένα ωραιότατο ολοσέλιδο σκίτσο τού Μάρκου, ήταν πολύ θετική.

Επεξεργασία Μαίου 11, 2012 από tryfev

[Indian]

Μόλις το πήρα στην κατοχή μου πριν από περίπου μισή ώρα...!

 

Μου το έκαναν δώρο και τολμώ να πω ότι δεν το ήξερα καθόλου αυτό το κόμικ,αλλά από τις περιγραφές σας πιστεύω ότι θα είναι πολύ καλό...!

 

Θα το διαβσω λοιπόν και θα επανέλθω...!

[Lord Makro]

Μου το έκαναν δώρο

 

Κι εμένα, τώρα τα Χριστούγεννα... (μαζί με αρκετά ακόμα κόμικς )

[Indian]

Το διάβασα κι εγώ...!

 

Το βρήκα πάρα πολύ ωραίο,ειδικά σχεδιαστικά και μου έκανε τρομερή εντύπωση πως γράφτηκε από έναν ξένο δημιουργό ...!

 

Περιγράφει με πολύ όμορφο και παραστατικό τρόπο την καθημερινότητα των ανθρώπων του περιθωρίου και τις συνήθειες της εποχής...!

 

Μόνο ένα πράγμα δεν κατάλαβα...!

 

 

Για ποιον λόγο βάζει στην τετράδα του Πειραιά τον Παπαιωάννου κι όχι τον Παγιουμτζή...?

 

[x for xepeta]

Το Ρεμπέτικο στα αγγλικά από τις εκδόσεις Self Made Hero.

 

Στο www.comicbookresources.com σχολιάζουν:

 

Rebetiko from SelfMadeHero is about a Greek dictator in 1936 trying to stamp out Turkish influences in his country, which includes the music of the title, which blends Greek and Turkish ideas. I’m a sucker for historical fiction, and this sounds pretty cool!

 

 

Athens, 1936. General Metaxas is cracking down on rebetis and their way. A small group of friends – Rebetiko musicians – wind their way through the Athenian backstreets, ouzeris and market squares dodging the police while settling disputes over hashish and women. With music at its heart, the narrative builds to a joyous party at its climax in this award-winning graphic novel.

 

Υπάρχει και ένα τρέιλερ στη σελίδα του σάιτ που δείχνει το δημιουργό να σκιτσάρει. Ρίξτε του μια ματιά.

Το σχόλιο κάτω από τη φωτογραφία του εξωφύλλου είναι το καλύτερο: "They won’t be happy for long!"

[Hellboy]

την έχω δει αυτήν την έκδοση και μπορώ να πω οτι η ελληνική είναι καλύτερη καθώς οι σελίδες είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος

[tryfev]

Εκπληκτικό το videoclip. Παρόλο που είναι γραμμένο στην γρήγορη ταχύτητα, μας παρουσιάζει θαυμάσια τον τρόπο δουλειάς τού χαρισματικού ατού δημιουργού που τον γνώρισα στο προπέρσινο Comicdom. Επίσης, το τραγούδι που το συνοδεύει, το "Πέργαμε", έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα, αφού μιλάει για την πόλη στην οποία γεννήθηκε ο πεθερός μου, που τόσο τον αγαπούσα, και που την επισκέφθηκα το 2009, ενώ, δυο χρόνια αργότερα είδα στο ομώνυμο Μουσείο τού Βερολίνου τον αναστηλωμένο ναό της και τα άλλα σημαντικά ευρήματα από τις ανασκαφές που έγιναν εκεί και (ως συνήθως) τα πήραν οι ανασκαφείς στη χώρα τους.

 

΄Οσο για την απορία που περιέχεται στο spoiler τού Γιάννη, παραπέμπω στην άποψη που διατυπώνω στην 4η παράγραφο τού περσινού πόστ μου #45.

Επεξεργασία Ιουλίου 7, 2013 από tryfev

[GeoTrou]

Σεναριακά είναι τρομερό, ο Prudhomme έχει ρίξει απίστευτη έρευνα και αυτό φαίνεται σε όλα: τον τρόπο ομιλίας, το πώς κάθονται ή κοιτούν οι χαρακτήρες και πολλά άλλα. Το σχέδιο από τεχνικής άποψης δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά με τον χρωματισμό αυτό δημιουργεί εξαιρετικά πιστή ατμόσφαιρα. Απ' ότι βλέπω, κέρδισε και αρκετούς που δεν έχουν σχέση με το μουσικό αυτό είδος. Όταν όμως το γουστάρεις, η όλη εμπειρία φτάνει στα ύψη. Κοντολογίς, κομιξάρα.

[GreekComicFan]

Σε συζήτηση που είχα με τον Pomakos, έμαθα μεταξύ άλλων, πως το άλμπουμ είχε βγει σε 8000 αντίτυπα και είχε εξαντληθεί σε 1 με 2 μήνες. Τα αντίτυπα που ξέρουμε τώρα πως υπάρχουν σε μια αποθήκη και μένουν ακούνητα λόγω της κατάστασης που επικρατεί με τα περιουσιακά στοιχεία της Ελευθεροτυπίας, προέρχονται από την δεύτερη έκδοση. Είχαν κοπεί άλλα 5000 αντίτυπα.

[Θρηνωδός]

Μετά την ανάδυση του θέματος και δηλώνοντας ότι δεν έχω διαβάσει το κόμικ ακόμα, διάβασα ότι έχει γραφτεί στο θέμα και θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Η λέξη βοτάνι αναφερόμενη στο χασίς χρησιμοποιούνταν ήδη κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και μετά την λήξη του όταν η Σμύρνη (ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα διακίνησης Χασίς από την Ανατολία στην Ευρώπη) έγινε μέρος της Ελληνικής επικράτειας με την συνθήκη των Σεβρών. Οι Ελληνες έμποροι-διακινητές ή αλλιώς ντουμάνιδες (επειδή παρείχαν τον καπνό του ντουμανιού) αποκαλούσαν χαϊδευτικά το χασίς "βότανο" επειδή επέφερε έστω και προσωρινά την λήθη και κατ'επέκταση την ευτυχία - σύμφωνα με τον ορισμό του βοτάνου γιατρικού.

 

Ουδεμία σχέση έχει ο όρος βότανο με τον όρο χόρτο(=grass) που αναφέρεται στην Μαριχουάνα και όχι το Χασίς. Δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους ρεμπέτες τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του '60 (που δεν υπήρχαν πλέον ρεμπέτες παρά λαϊκοί) [ Παράδειγμα το στου παράδεισου την πόρτα, κάποιος φύτεψε δυο χόρτα]. Ενώ το "κακό βοτάνι" μ'αρέσει σαν απόδοση μου ακούγεται λίγο άχρωμο. Το "βοτάνι του διαόλου" όπως συνήθιζαν να το αποκαλούν θα ταίριαζε περισσότερο ιστορικά (από εκεί και ο ομώνυμος τίτλος του τραγουδιού του Μαργαρίτη) αλλά καταλαβαίνω ότι δεν θα ήταν ότι καταλληλότερο για τίτλο κόμικ. 

 

Πέρα από τα γνωστά μαύρο, μαύρη, βρωμάς,γάρο χρησιμοποιούνταν και το τουμπεκί. Αν και σαν λέξη οι περισσότεροι ξέρουν ότι σημαίνει "καπνός αργιλέ", στους κύκλους των χασικλίδων της εποχής, όταν έβαζαν τουμπεκί εννοούσαν αποξηραμένο καπνό αργιλέ βρασμένο με μέλι και το άνθος του χασισόδεντρου ή αλλιώς "παπά". Η μυρωδιά του καπνού του αργιλέ με το μέλι κάλυπτε σε μεγάλο ποσοστό την χαρακτηριστική μυρωδιά που έχει το χασίς όταν καίγεται με αποτέλεσμα να κρυβόντουσαν καλύτερα στις χιλιάδες μυρωδιές του τυπικού Ελληνικού καπηλειού του 1920-1930. Ένα πρόχειρο παράδειγμα που μου ήρθε είναι το "Θεέ μου μεγαλοδύναμε" (το οποίο αν και παραδοσιακό προτιμώ από την πρόσφατη εκτέλεση του Μουσταίρα) ή αλλιώς "η προσευχή του μάγκα", ένα άσμα που έλεγαν στους τεκέδες/χασισοποτεία λίγο πριν φύγουν για το σπίτι ή για να παίξουν το ζητιανόξυλο (τρίχορδο μπουζούκι) στο οποίο αναφέρεται το τουμπεκί. Ένα από τα πολλά βέβαια. 

 

Τέλος, είναι τροφή προς σκέψη το γιατί ένα τέτοιο αφιέρωμα σε μορφή κόμικς μας ήρθε απ'έξω και όχι από μέσα. Κάποιοι προσπαθούν πολύ έντονα να ξεχάσουν μάλλον. 

 

Αν ήθελα ένα πράγμα, αυτό θα ήταν να έκανα δώρο το συγκεκριμένο άλμπουμ στον παππού μου που έχει φύγει εδώ και χρόνια. Αν και δεν ήξερε να διαβάζει. Μεγάλος αμανετζής, το ρεμπέτικο ήταν η ζωή του. Στα νιάτα του είχε συναντήσει τον θρύλο Στράτο Παγιουμτζή, έναν εκ της "Τετράς του Πειραιώς". Θυμάμαι πολύ αμυδρά την ιστορία που την έλεγε και την ξανάλεγε όταν ήμουν παιδάκι. Σε αυτόν και στον πατέρα μου οφείλω και την κλήση προς το είδος καθώς και το σπρώξιμο να μάθω μπουζούκι και τον μπαγλαμά. 

 

Ανάμεσα στης εκκλησιάς

τις αψηλές καμάρες

ανάβαμε τις λουλαδιές, 

Θεούλη μου

σα να `τανε λαμπάδες

 

Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα

με τ’ άσπρα του τα γένια

τραβάω μία ντουμανιά, 

Θεούλη μου

ξεραίνεται στα γέλια

 

Η "τετράς η ξακουστήν του Πειραιώς".Δελιάς, Παγιουμτζής, Μπάτης, Βαμβακάρης

[tik]

Πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι πληροφορίες Αλέξανδρε, αλλά θα ήθελα να μας δώσεις τη σχετική βιβλιογραφία από όπου τις άντλησες.  

[Θρηνωδός]

Μα που πάμε χωρίς πηγές; 

 

Ρεμπέτικη Ανθολογία Τόμοι Α', Β', Γ' του Τάσου Σχορέλη, εκδόσεις Πλέθρον. Το ευαγγέλιο του ρεμπέτικου. Εξαιρετική έκδοση με φοβερή έρευνα, συνεντεύξεις, βιογραφίες, φωτογραφικό υλικό,χειρόγραφα, μαρτυρίες. Μέσα έχει εξαιρετικότατο αφιέρωμα και στην τετράδα του Πειραιώς (σε 50+ ρεμπέτες βασικά).   

 

Πέρα από αυτό όμως (το οποίο περιέχει γλωσσάρι με όλους τους σχετικούς όρους που ανέφερα) η μεγαλύτερη πηγή πληροφοριών ήταν διάφοροι Αϊβαλιώτες που πρόλαβα να γνωρίσω στην Μυτιλήνη πριν ρίξουν την τελευταία αυλαία τους (ακόμα το μπουζούκι το λένε ζητιανόξυλο και το πιατάκι που μάζευαν οι οργανοπαίκτες τα λεφτά σφουγγάρι) και Ρόδιοι Τούρκοι που χρησιμοποιούν στον καθημερινό τους λόγο αυτές τις λέξεις (τουμπεκί, τσιφτετέλι,ντουμάν κλπ) και συζητήσαμε κάποτε για τους λεγόμενους "δρόμους του Χασίς εκ θαλάσσης". Την επόμενη φορά που θα έρθεις Ρόδο (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) έχει ένα κλασικό τούρκικο καφενέ στην οδό των Ιπποτών στην παλιά πόλη που ακούγονται διάφορες ενδιαφέρουσες ιστορίες. Εγώ απλά πάω καμιά φορά για καφεδάκι και χάζι.  

 

Και ο παππούς βέβαια, Μυτιληνιός, μια από τις πολλές δουλειές που έκανε ήταν και λατερνατζής στα στενά της Μυτιλήνης όπου και γνώρισε την Σμυρνιά γιαγιά μου. Οι κύκλοι του κυρίως μικρασιάτες και ανατολίτες ρεμπέτες ήταν που έφυγαν από απέναντι μετά το '22. Μιλάω για την περίοδο 1930+.  

 

Το σάιτ http://mpouzouksides.blogspot.gr/ κάνει πολύ καλά αφιερώματα με πλήθος πληροφοριών επίσης, ενώ στα πιο τετριμμένα υπάρχει και η βικιπαίδεια.

[dimious200]

Ρεμπέτικη Ανθολογία Τόμοι Α', Β', Γ' του Τάσου Σχορέλη, εκδόσεις Πλέθρον. Το ευαγγέλιο του ρεμπέτικου. Εξαιρετική έκδοση με φοβερή έρευνα, συνεντεύξεις, βιογραφίες, φωτογραφικό υλικό,χειρόγραφα, μαρτυρίες. Μέσα έχει εξαιρετικότατο αφιέρωμα και στην τετράδα του Πειραιώς (σε 50+ ρεμπέτες βασικά).   

 

εψαχνα που ελτε ακτι στην πολιτεια,λεω δε ριχνω και μια ματια στις προσφορες του μηνα,ειδα κατι που μου φανηκε οτι καπου το χα ξαναδει. Anyway, οι 4 (εχει και 4ο τομο θρηνωδε σε περιπτωση πουδεν εχεις κανει λαθος παραπανω) -50%. Οφ τοπικ αλλα μπορει καποιος να ενδιαφερεται

[Θρηνωδός]

@dimious Όντως τέσσερις είναι οι τόμοι της ανθολογίας (δεν έχεις παράπονο, σου απάντησα νωρίς νωρίς  ) 

 

Έναυσμα του να ανοίξω αυτή την παρουσίαση ξανά είναι ο ίδιος λόγος με τον Δημήτρη. Η Πολιτεία στις προσφορές Δεκεμβρίου δίνει τους τέσσερις τόμους με 50% έκπτωση, από 124 στα 62.4 ευρώ. Είναι εξαιρετική συλλογή σε εξαιρετική τιμή, δεν νομίζω να υπάρξει καλύτερη ευκαιρία για όποιον ενδιαφέρεται να έχει πλήρη εικόνα του ρεμπέτικου τραγουδιού από την αρχή μέχρι το τέλος του.  Εγώ σύντομα θα τσιμπήσω ένα σετάκι μιας και τα είχα διαβάσει δανεικά. 

 

Ασχετο και σχετικό με το θέμα.  

 

 

 

 

[Loss]

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους.

[Indian]

 

Το link ΕΔΩ.