Το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο

[GreekComicFan]

Πάντως μέχρι στιγμής, δεν βλέπω να γράφεται κάτι διαφορετικό από αυτά που θα γραφόντουσαν αν τα 2 θέματα ενώνονταν. Πάλι οι περισσότεροι γράφουν αφότου τελειώσουν την ανάγνωση ενός βιβλίου και όχι κατά την διάρκεια αυτής. Και είναι λογικό βασικά.

 

Carry on.

[ifaisteio]

Το Νέο οικοδομικό κανονισμό !!!

[zade]

Τις δαπάνες των ΟΤΑ.

[lemmy]

Το Νέο οικοδομικό κανονισμό !!!

 

χαρά στο κουράγιο σου,τώρα να αρχίσεις τον 4178 που τον έχουν κάνει σα τη Βίβλο.

[Marvel Duck]

Έχοντας όρεξη για θριλεράκι ξεκίνησα το "Παρίας" του Μάστερτον. Μέχρι στιγμής είναι πολύ καλό!

Φίλε, το χω διαβάσει και είναι πολύ τρομακτικό! Το θυμόμουν για πολύ καιρό μετά! Πολύ ατμοσφαιρικό, υποβλητικό, σκοτεινό, εφιαλτικό, θα έλεγα. Και ακόμα, βασικά, θυμάμαι κάποιες ανατριχιαστικές σκηνές, που ίσως και να ευθύνονται για τα δολοφονικά ένστικτα που κρύβονται στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού μου...!  Μια λέξη μόνο... Κ Α Θ Ε Λ Κ Υ Σ Η...!

 

Ωραία ιδέα Jim®

 

Εγώ χθες τελείωσα το "The Ocean at The End of The Lane" του Neil Gaiman (το οποίο ήταν πολύ μέτριο για Gaiman) και σήμερα λέω να ξεκινήσω το "Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ" του Jonathan Coe.

 

Gaiman, λατρεία! Θα το πάρω αυτό σύντομα! Θέλω να το διαβάσω το χειμώνα ή έστω όταν θ' αρχίσουν τα πρώτα κρύα! Τον Ιδιωτικό βίο του Μάξουελ Σιμ, τον διάβασα το περασμένο καλοκαίρι (αν θυμάμαι καλά!) και είναι ένα υπέροχο ταξίδι με συντροφιά ένα υβριδικό Toyota Prius και τις απίστευτες συνομιλίες του πρωταγωνιστή με τη φωνή της πλοηγού του, αλλά και τις καταστάσεις στις οποίες μπλέκεται / αντιμετωπίζει ο ήρωας. Γλυκόπικρο, διασκεδαστικό, διαβάζεται ευχάριστα. Δεν έχω διαβάσει άλλο του Κόου, αλλά πολύ το θέλω! Προσεχώς!

 

Και για να παραμείνω ον τόπικ: αυτό τον καιρό τελειώνω τη Μικρή Ιστορία του Κόσμου, του Gombrich. Γενικά, δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη σχέση με ιστορία και μου φάνηκε μια πολύ καλή ευκαιρία να πάρω μια ιδέα για το τι παίζει / έχει παιχτεί στον κόσμο. Ό,τι άλλο έχετε να μου προτείνετε σχετικά, ευπρόσδεκτο!

 

Υ.Γ. Σήμερα πήρε το μάτι μου και μια καινούργια σειρά που θα κυκλοφορεί στην Καθημερινή, σχετικά με ιστορία. Το πρώτο βιβλίο έχει τίτλο "Σκοτεινή Ήπειρος" και έχει να κάνει με την πρόσφατη Ευρωπαϊκή ιστορία, από ό,τι καταλαβαίνω, σε αντιπαραβολή με τη σημερινή κατάσταση της κρίσης, και των συνεπακόλουθων αυτής. Ο συγγραφέας λέγεται Mark Mazower, τον έχει κανείς ακουστά; Αξίζει λέτε το βιβλίο;

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 11, 2013 από Marvel Duck

[paola]

Τελειωσα  ενα βιβλιο για το οποιο ημουν πολυ διστακτικη αν θελω να το διαβασω η' οχι.Και αυτο λογω του θεματος του,που εχει να κανει με  την απαγορευμενη αγαπη,αναμεσα σε δυο εφηβα αδερφια,μελη μιας ακρως προβληματικης οικογενειας.

Το βιβλιο λεγεται "Απαγορευμενο".Ειναι καλογραμμενο,συμπαθησα τα 2 αυτα παιδια,ειδικα τον νεαρο Λοχαν ,παρα πολυ ,αλλα υπηρχαν και σημεια που ενιωθα καπως οταν τα διαβαζα....

Η αιμομιξεια ειναι ενα θεμα που δεν μπορω να δεχτω η' να δικαιολογησω.

Εννοειται οτι δεν θα μπορουσε να εχει happy end,αλλα και το τελος του με στενοχωρησε.

Δεν μετανιωσα που το διαβασα,ηταν ωραιο,αλλα σιγουρα δεν θελω να ξαναδιαβασω κατι παρομοιο.

[falconara90]

Μπορεί να φανεί τετριμμένο, αλλά διαβάζω το World War Z. Είδα τη ταινία και είπα να διαβάσω και το βιβλίο (συνήθως κάνω το αντίθετο). Σαν βιβλίο έχει τα σκαμπανεβάσματά του, αλλά σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλό και το προτείνω.

[DJO]

Όσο έκανα θαλαμοφύλακας ξανάπιασα Bell:

 

~Το κύκνειο άσμα του Michael Crichton, Στις Θάλασσες Των Πειρατών, το οποίο προτείνεται χαλαρά σε όσους αρέσουν οι Πειρατές της Καραϊβικής.

 

~Barbara Wood - Η Προφήτισσα, ιδανικό για Πάσχα

 

~Το Αστέρι Της Βαβυλώνας, από την ίδια, δεν πρόλαβα να το τελειώσω αλλά βλέπω τα ίδια μοτίβα με το προηγούμενο.

 

Ενώ τώρα ξεκινάω πολύ χαλαρά το αρκετά απαιτητικό για τα γούστα μου (ζήτω τα κόμικς, ξεκουράζουν τον εγκέφαλο) πλην βραβευμένο Όλα σού τα 'μαθα, μα ξέχασα μια λέξη του Δημήτρη Μπουραντά. Παραθέτω ωραία ατάκα από τον πρόλογο:

 

Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι'αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε. Εμείς γράφουμε το σενάριο που μας αξίζει. Εμείς φτιάχνουμε τα σκηνικά που μας αρέσουν. Εμείς επιλέγουμε τους ηθοποιούς. Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα οι θεατές. Στο τέλος εμείς θα το απολαύσουμε ή δε θα το απολαύσουμε. Εμείς θα το χειροκροτήσουμε ή δε θα το χειροκροτήσουμε.

 

Επίσης ενώθηκαν και τα δύο βιβλιοτόπικς σε ένα.

[Blackbeard]

Τώρα ξεκίνησα να διαβάζω το Shivering Sands απο Warren Ellis. Προβλέπεται γελοίο κι ενδιαφέρον.

[Fandom]

Ξεκίνησα πρόσφατα δύο βιβλία. Το πρώτο το Gunslinger του Stephen King στα αγγλικά το οποίο πάει σχετικά αργά και τον Θόλο, πάλι του Stephen King στα ελληνικά που το διαβάζω πιο συστηματικά. Πέρα από το Πράσινο Μίλι δεν έχω διαβάσει άλλα δικά του και ελπίζω να βγουν καλά.

[mr-d]

Όσο έκανα θαλαμοφύλακας ξανάπιασα Bell:

 

 

 

εγω οταν εκανα θαλαμοφύλακας ειχα το μυαλό μου στην υπηρεσία...........

 

 

 

.............not

 

[JohnnyMZ]

Καταπληκτικό βιβλίο είναι το "Μέρες Αλεξάνδρειας" του Δημήτρη Στεφανάκη. Ήταν για καιρό στα best sellers στο Public (όπως και το Φιλμ Νουάρ του ίδιου που το έχω στο wishlist). Μεταφέροντας τόσο όμορφα το κλίμα της πολυπολιτισμικής Αλεξάνδρειας στις καλές μέρες της, με έκανε να "νοσταλγήσω" μία εποχή που δεν έχω ζήσει. Οι ήρωες εξελίσσονται και ωριμάζουν όσο περνάει ο χρόνος, βλέπουμε τους δύο παγκόσμιους πολέμους μέσα από τα ουδέτερα μάτια τους, και παρά την όποια ταύτιση μαζί τους, δεν προλαβαίνεις να ξεχωρίσεις κάποιον - γιατί ο πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν είναι κανένας από αυτούς, αλλά, τελικά, είναι η ίδια η πόλη.

 

Είναι μεγάλο και θέλει το χρόνο του (724 λέξεις  [edit] σελίδες (OMG ) - αν δεν το διάβαζα το καλοκαίρι δε θα το άρχιζα με τίποτα τώρα! ), αλλά αξίζει πραγματικά!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2013 από JohnnyMZ

[kwtsos]

Τελειωσα το Κριστιν του Stephen King . Πολυ καλο βιβλιο. Ενδιαφεροντες χαρακτηρες και μου αρεσε που δεν εξιδανικευε τις ανθρωπινες σχεσεις αλλα τις αντιμετωπιζε ρεαλιστικα. Δεν ηταν τρομακτικο οσο το Αυτο αλλα μου αρεσε πιο πολυ .

[x for xepeta]

To έχω διαβάσει. Μου άρεζε που έχτιζε το φόβο Λαβκραφικά. Σιγά σιγά πρόσθετε στοιχεία, χωρίς να προσέχεις τα μικρά παράξενα πράγματα που εμφανίζονταν, μέχρι που λες "Θεέ μου τι γίνεται εδω;;"

[dimious200]

ουπς,ξεχασα να γραψω εδω

το τελειωσα τα 5 μικρα γουρουνακια της Κριστι με τον Πουαρο..Χμμμ...εξυπνη η ιστορια και πρωτοτυπη :ο Πουαρω καλειται να εξιχνιάσει ένα έγκλημα 16 χρόνια μετά από την πραγματοποίηση του,χωρίς ίχνη,χωρίς τόπο εγκλήματος,μονο με τις καταθέσεις των υποπτων..Δεν εχει αυτό το κλασικό των αστυνομικών που σε κάνει να ανυπομονείς να γυρίσεις σελιδα,ειναι πολύ πιο χαλαρό. Στο τέλος πηρε βεβαια μπρος και τις τελευταίες περιπου 60 σελίδες τις διαβασα απνευστί! Δεν ειμαι ειδκός στην Κρίστι αλλα νομίζω υπάρχουν άλλα δυνατότερα από αυτό..

Τώρα άρχισα το κάστρο του Κρόνιν,δώρο από τη θεία μου λόγω του ότι ο πρωταγωνιστής είναι "συνάδελφος"..Δεν εχω γνώμη ακόμα,μη βιάζεστε

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2013 από dimious200

[kwtsos]

 

To έχω διαβάσει. Μου άρεζε που έχτιζε το φόβο Λαβκραφικά. Σιγά σιγά πρόσθετε στοιχεία, χωρίς να προσέχεις τα μικρά παράξενα πράγματα που εμφανίζονταν, μέχρι που λες "Θεέ μου τι γίνεται εδω;;"

 

Συμφωνω. Επισης θα προτιμουσα να μην ειχα διαβασει το οπισθοφυλλο πριν το ξεκινησω για να ξερω ακομα λιγοτερα γιατι οσο να ναι σε προιδεαζει αρκετα. Το τελος δεν εχω αποφασισει ακομα αν μου αρεσε

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2013 από kwtsos

[x for xepeta]

Τι να πω εγώ που είχα δει την ταινία και ήξερα τα πάντα; Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα αφού είχε άλλο τόσο, άσε και το χτίσιμο των ψυχοσυνθέσεων των πρωταγωνιστών. Όχι μπούρδες όπως τώρα, μιλάμε για μαγικό χτίσιμο!

 

Είναι και κείνο το Μάξιμουμ Όβερντράιβ... που οι επόλογοι είναι διαμετρικά αντίθετοι, βιβλίο και ταινία.

[vag0s]

Είχα αγοράσει πριν κάποιους μήνες το θεώρημα του παπαγάλου! Το έπιασα πριν λίγες μέρες, έχω πορωθεί.

[paola]

ουπς,ξεχασα να γραψω εδω

το τελειωσα τα 5 μικρα γουρουνακια της Κριστι με τον Πουαρο..Χμμμ...εξυπνη η ιστορια και πρωτοτυπη :ο Πουαρω καλειται να εξιχνιάσει ένα έγκλημα 16 χρόνια μετά από την πραγματοποίηση του,χωρίς ίχνη,χωρίς τόπο εγκλήματος,μονο με τις καταθέσεις των υποπτων..Δεν εχει αυτό το κλασικό των αστυνομικών που σε κάνει να ανυπομονείς να γυρίσεις σελιδα,ειναι πολύ πιο χαλαρό. Στο τέλος πηρε βεβαια μπρος και τις τελευταίες περιπου 60 σελίδες τις διαβασα απνευστί! Δεν ειμαι ειδκός στην Κρίστι αλλα νομίζω υπάρχουν άλλα δυνατότερα από αυτό..

Τώρα άρχισα το κάστρο του Κρόνιν,δώρο από τη θεία μου λόγω του ότι ο πρωταγωνιστής είναι "συνάδελφος"..Δεν εχω γνώμη ακόμα,μη βιάζεστε

Το βιβλιο" 5 μικρα γουρουνακια"  θεωρειται απο τα καλα της, αλλα προσωπικα με ειχε κουρασει αρκετα αυτη η επαναληψη,οτι το καθε ατομο ελεγε την δικη του εκδοχη,κατι που καλυπτε αρκετες σελιδες.Αυτο που γραφεις με τις καταθεσεις Δημητρη.

Το καστρο του Κρονιν το εχω,αλλα δεν θυμαμαι αν ηταν καλο  περασαν πανω απο 15 χρονια που το διαβασα! Παντως ειναι στο στοιχειο σου.

 

 

 

Είναι και κείνο το Μάξιμουμ Όβερντράιβ... που οι επόλογοι είναι διαμετρικά αντίθετοι, βιβλίο και ταινία.

Θοδωρη τι μου θυμισες τωρα!! Αυτη την ταινια την ειχα δει 2 φορες οταν ημουν μικρη και μου αρεσε πολυ! Δεν ηξερα οτι ηταν απο βιβλιο του Stephen King! 

[GreekComicFan]

Βασικά πρώτα έγινε η ταινία και μετά έβγαλε νουβέλα πάνω σε αυτήν.

[Jim®]

Τέλειωσα μετά από αρκετούς μήνες λόγω φορτισμένου προγράμματος το Ο Τάφος του Αχιλλέα του Τομ Χαρπερ. Όμορφο που δεν το πήρα από την αρχή με πολύ καλό μάτι αλλά πολύ καλή ιστορία δράσης! 

 

Ξεκίνησα το Inferno του Dan Brown που μέχρι στιγμής κινείται στο κλασσικό motivo των περιπετειών του Langton. Σε κρατάει αλλά δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί-διαβασει! Πάντως μες την βδομάδα μου φαίνεται να το έχω βγαλει έτσι όπως κολλάω στην γραφή του Brown!

 

Τουλάχιστον δεν θα ξεμείνω από βιβλία καθώς στον κατάλογο ακολουθούν τα ηδη αγορασμένα:

• Το Κοράκι
• Η Λιστα του Χορχε
• Η μνήμη 

 

Παρένθεση: Ψήνομαι πολύ να διαβάσω το Atlantis του Dave Gibbins! Το έχει διαβάσει κανείς; Καμία γνώμη;;

Επεξεργασία Οκτωβρίου 1, 2013 από Jim®

[DJO]

  Έφυγε από τη ζωή την πρώτη του Οκτώβρη ο πολύ μεγάλος, Tom Clancy, μόλις στα 66 του...

 

 

 

[Indian]

Είπα να ξεκινήσω (αν και καθυστερημένα) την σειρά Game Of Thrones...!

Έχω δει την σειρά μέχρι τώρα και θα ήθελα να δοκιμάσω και τα βιβλία...!

Έτσι σήμερα ξεκίνησα το πρώτο βιβλίο : "Το παιχνίδι τού στέμματος"...!

[tryfev]

Για να μην κάνω πολλαπλές παραθέσεις:

 

α. Νικόλα δεν παίζεσαι. ΄Ακου βιβλίο ο Οικοδομικός Κανονισμός.

 

β. Dimious, να ειδοποιηθεί πάραυτα ο Μενίγ Πουαγό. Ο Κρόνιν απευθύνεται σε εφήβους ή πολύ νέους. Εμένα δεν με τράβηξε ποτέ.

 

γ. Δύο είναι οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που αγάπησα: Η Κρίστι στις ιστορίες με Πουαρό και Μις Μαρπλ (παρά την ορθή παρατήρηση τής Paola) και ο Ερλ Στάνλεϊ Γκάρντνερ, στις ιστορίες με τον δικηγόρο-ντετέκτιβ Πέρι Μέισον.

 

δ. Μολονότι μ' αρέσει ο Dan Brown και έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του (τον Κώδικα τον τέλειωσα σε 14 ώρες) περιμένω να φτηνύνει το Inferno για να το αγοράσω/διαβάσω. Jim κόλλησα στο τρίτο βιβλίο τού Zafon (Ο αιχμάλωτος τού ουρανού). Δεν αντέχω την περιγραφή τών σκηνών στις φρανκικές φυλακές. Κάποια στιγμή θα το ξαναπιάσω.

 

ε. Γιαννάκη, με ιντριγκάρεις με Στεφανάκη και Αλεξάνδρεια αρχών προηγούμενου αιώνα. Κοσμόπολη, πόλη τού Καβάφη και χιλιάδων Ελλήνων, κλπ.κλπ. Το βάζω στη λίστα τών μελλοντικών αγορών και αναγνώσεων.

 

στ. Βάγγο, απίστευτο βιβλίο το "Θεώρημα τού Παπαγάλου". Μολονότι με κούρασαν τα πάρα πολλά μαθηματικά, το λάτρεψα για την φοβερή πλοκή του, τη βιβλιολατρία (η λατρεία με -ει αλλά οι λέξεις που την έχουν ως 2ο συνθετικό, π.χ. ειδωλολατρία, προγονολατρία, με -ι γιατί δεν υπάρχουν αντίστοιχα ρήματα εις -εύω) τού ανάπηρου γέρου βιβλιοπώλη, τη μαγεία τών μαθηματικών και το άρωμα ανθρωπιάς που ανέδιδε. ΄Εγινα πλουσιότερος σε μαθηματικές γνώσεις και έμαθα για τους περίφημους "φίλιους αριθμούς"  http://thanasiskopadis.blogspot.gr/2011/05/blog-post_21.html

 

ζ. Πρόσφατα τέλειωσα το βιβλίο "Ελευθέριος Βενιζέλος" τής Πηνελόπης Δέλτα. Εκπληκτικό πρωτογενές υλικό από μια σημαντική Ελληνίδα που γνώρισε -η ίδια και η οικογένειά της- τον μεγάλο πολιτικό τού 20ού αιώνα και ίσως τον μεγαλύτερο τής σύγχρονης Ελλάδας, όσο λίγοι. Αναμνήσεις, σελίδες ημερολογίου, αλληλογραφία και όλα αυτά με επαρκή τεκμηρίωση αλλά και πολύ έντονο συναίσθημα.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 4, 2013 από tryfev

[tryfev]

 

 

ε. Γιαννάκη, με ιντριγκάρεις με Στεφανάκη και Αλεξάνδρεια αρχών προηγούμενου αιώνα. Κοσμόπολη, πόλη τού Καβάφη και χιλιάδων Ελλήνων, κλπ.κλπ. Το βάζω στη λίστα τών μελλοντικών αγορών και αναγνώσεων.

 

 

 

Το πήρα χτες, μεταχειρισμένο αλλά ολοκαίνουργιο, από την Πρωτοπορία με 13,50 ευρώπουλα και έχω διαβάσει ήδη 240 σελίδες. Συναρπαστικό βιβλίο. Φίλε Γιάννη, σ' ευχαριστώ.

[kwtsos]

Αφου απο Καφκα μου ειχε αρεσει η Δικη ξεκινησα να διαβαζω τον Πυργο . Μου φανηκε ομως πολυ κουραστικο και μαλλον φταιει η μεταφραση που ειναι αρκετα παλια και χρησιμοποιει εκφρασεις που δεν τις συνηθιζουμε πλεον ... Μαλλον θα πιασω κανα αλλα να διαβασω τελικα

[Blackbeard]

Εγώ διαβάζω Household stories by Grimm Brothers. 

Έπρεπε να φτάσω στα γεράματα για να το διαβάσω.

[Lord Makro]

Προχτές διάβασα το λεύκωμα "Η Αγία Σοφία" του Γκάσπαρε Φοσάτι από τις γνωστές μας εκδόσεις "γνώση".

 

Έχει σαν θέμα του την ανακαίνιση που έκανε γύρω στο 1850 στο ναό και τους πίνακες που έφτιαξε και τον αποτυπώνουν από πολλές θέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό του. Φανταστικές ακουαρέλες και υπέροχη έκδοση.

[tryfev]

Θα συνεχίσω με τις "Μέρες Αλεξάνδρειας" τού Δημήτρη Στεφανάκη, έστω κι αν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που την τέλειωσα και μάλιστα μέσα σε τέσσερις μόνο μέρες γιατί με συνάρπασε.

 

Πρόκειται για μια θαυμάσια "τοιχογραφία" τής Αλεξάνδρειας τής περιόδου 1914-1961 και παράλληλα τής ζωής μιας πλούσιας οικογένειας Αιγυπτιωτών Ελλήνων. Ο καμβάς πλέκεται με εξαιρετική σκιαγράφηση τής περιρρέουσας ατμόσφαιρας και τών πολυάριθμων χαρακτήρων. Πρωταγωνιστούν τα ίδια τα μέλη τής οικογένειας που διακρίνονται -τα περισσότερα- από εξαιρετικές ικανότητες, οι οποίες συνυπάρχουν όμως με τα ευτελέστερα ελαττώματα και βίτσια. Στο ξεκίνημα τού έργου, ο γενάρχης τής "δυναστείας" βρίσκεται στην ακμή του ενώ η εξιστόρηση κλείνει με το θάνατο τού γιού του -που τον διαδέχθηκε όταν ο ίδιος έφυγε από το προσκήνιο άδοξα- λίγο πριν ο εκπρόσωπος τού νασερικού καθεστώτος τού κοινοποιήσει την απόφαση με την οποία εθνικοποιείται η διεθνούς φήμης καπνοβιομηχανία που δημιούργησε ο πατέρας του και κράτησε όρθια ο ίδιος. Γύρω από την οικογένεια περιστρέφεται ένα ολόκληρο "γαϊτανάκι" από κάθε είδους και φυλής άτομα -μέλη τής υψηλής κοινωνίας, εταίρες πολυτελείας, κοινές πόρνες, κατασκόπους, τυχοδιώκτες και, γενικότερα, δείγματα κάθε λογής ανθρώπων που ζουν σ' αυτήν την κοσμόπολη, σταυροδρόμι τής Ευρώπης, τής Ασίας και τής Αφρικής. Ταυτόχρονα, περνούν μπροστά από τα μάτια μας όλα τα ιστορικά γεγονότα αυτής τής περιόδου όπως βιώνονται από τους κατοίκους τής Αλεξάνδρειας τής τελευταίας περιόδου τής ακμής της και τής απαρχής τής παρακμής της. Τέλος, ο συγγραφέας, δίνει πολύ μεγάλη -ίσως περισσότερη από όση ήταν αναγκαία- βαρύτητα στο ερωτικό στοιχείο, με ιδιαίτερη έμφαση στη σωματική/σαρκική εκδοχή του.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 28, 2013 από tryfev

[GreekComicFan]

Sex sells και μερικοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κρατήσουν ισορροπίες στην αφήγηση.