Το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο

[petran79]

Εγώ τελείωσα το Watership Down. Είχα δει την ταινία αρχές 90 και μου έμεινε αξέχαστη για τα καημένα τα κουνέλια που υποφέραν, όπως και για το τέλος.

Είδα πρόσφατα και τη σειρά που παίχτηκε και στην Ελλάδα δεκαετία 2000.

 

Το βιβλίο όμως είναι και αυτό μια μοναδική εμπειρία που ο συγγραφέας συνδιάζει νατουραλισμό με κουνέλια με ανθρώπινη λαλιά, ενώ όπως και η ταινία έχει πολλές έντονες και βίαιες σκηνές, ιδίως στο τέλος.

Ομως εκεί που ξεχωρίζει είναι οι διάλογοι. Κλασσικα βρετανικά Αγγλικά όπου αναμιγνύονται και ντόπιες λέξεις, ενώ ξεχωρίζει και η Γλώσσα των κουνελιών η λεγόμενη Λαπιν που ακούς συχνά λέξεις, ευχές, κατάρες και προτάσεις ολόκληρες, κάτι που δεν γίνεται τόσο στην ταινία και τη σειρά.

Με τα άλλα ζώα συνεννοούνται κούτσα στραβά αντίθετα και το λεξιλόγιο τους είναι πιο περιορισμένο, όπως γίνεται και με τους ανθρώπους.

 

Φρεσκαρα έτσι και τα Αγγλικά μου γιατί αν και το βιβλίο είναι για μικρότερες ηλικίες, έχει μεγάλο λεξικό πλούτο από την τοπική γεωλογία, γεωγραφία, χλωρίδα και πανιδα με λέξεις που ούτε στα Ελληνικά δεν γνωρίζω.

 

Διαβάζω και το Tales from Watership Down γιατι με ενδιαφέρει η μυθολογία των κουνελιών και οι ιστορίες τους.

 

Δυστυχώς κουνέλι δεν έχω για κατοικίδιο. Μόνο δύο τσιντσιλά.

 

Ένας λόγος που μετά από αυτό, σειρά έχει η τριλογία βιβλίων που βασίστηκε η ταινία The Secret of Nimh. Mιας και ετοιμάζεται σειρά και εκεί, τουλάχιστον μην τη δω αδιάβαστος.

[nikolas12]

  

 

Πακετάκι τα έβγαλε τα δύο βιβλία του Fitzek η Διόπτρα, τα οποία είναι και μέρος της σειράς Μάτια (αν και δεν έχω δει αν έβγαλε άλλα ο συγγραφέας). Παρά τις διαβεβαιώσεις του ίδιου στο δεύτερο ότι πρόκειται για βιβλίο που διαβάζεται αυτόνομα, μπορώ να πω ότι δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι τόσο λανθασμένο. Όχι παιδιά, η σειρά Μάτια διαβάζεται ως διλογία, πρώτα το πρώτο βιβλίο και μετά το δεύτερο, γιατί τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου αποτελούν τη βάση του δεύτερου.

 

Δεν ξέρω πραγματικά πως ο συγκεκριμένος συγγραφέας που εκτιμώ και πολύ μπορεί να έκανε πρόταση στους αναγνώστες του να τα διαβάσουν λάθος. Anyway όσον αφορά τα δύο βιβλία, μπορώ να πω ότι ανήκουν στις σχετικά αδύναμες προσπάθειες του αγαπημένου Γερμανού. Το πρώτο βιβλίο ενώ αποτελεί ένα ουσιαστικό κυνήγι ενός δολοφόνου και την προσπάθεια διάσωσης των θυμάτων του, μπερδεύει κάπως το μεταφυσικό και τα προσωπικά του πρωταγωνιστή μας κάνοντας το ένα ολίγον βαρετό ανάγνωσμα.

 

Στον Κυνηγό από την άλλη, αλλάζει κάπως το πράγμα. Ουσιαστικά η υπόθεση του Συλλέκτη Ματιών έχει λυθεί και ο Αλεξάντερ ψάχνει να βρει που έχει κρύψει ο δολοφόνος το παιδί του (ή το άψυχο κορμί του), αλλά τελικά ο Συλλέκτης Ματιών έχει ακόμα έναν άσο στο μανίκι του, αφού συνεργάζεται με έναν διαβόητο σίριαλ κίλλερ που απαγάγει την Αλίνα, την καλύτερη φίλη του Αλεξάντερ που τον βοήθησε στο κυνήγι του δολοφόνου στο πρώτο βιβλίο. Είναι αισθητά ανώτερο από το πρώτο, με ανατροπές και αγωνία, αλλά και πάλι δεν μπαίνει ανάμεσα στα καλύτερα του Fitzek.

[Captain Cooper]

Άλλο ένα του Κινγκ, το οποίο αν και ογκώδες έφυγε νεράκι.

 

 

[nikolas12]

 

Μου αρέσουν πολύ τα αθλητικά βιβλία, οπότε το συγκεκριμένο δε γινόταν να το χάσω. Τι είναι ακριβώς; Μια αναδρομή στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μετέπειτα Τσάμπιονς Λιγκ στην οποία ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει για κάθε μα κάθε σεζόν από το 1956 έως το 2021 τα σημαντικότερα γεγονότα, τις δυναστείες, την πορεία των ελληνικών ομάδων και τον τελικό της χρονιάς, ακόμα και για τις αλλαγές που έγιναν και το συνοδεύει με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του και όχι μόνο. Must για τους φανς της μεγαλύτερης διοργάνωσης ποδοσφαίρου.

 

      

 

Τον είχα καιρό στη λίστα τον Arne Dahl οπότε είπα να πιάσω πρώτα τη σειρά βιβλίων του με την ομάδα Άλφα. Η ομάδα Άλφα συγκροτείται από σχετικά μεσαίους έως χαμηλόβαθμους αστυνομικούς στη Σουηδία, οι οποίοι όμως θα δούλευαν με καθολικές προσβάσεις και αντισυμβατικές μεθόδους για να βρουν ένα δολοφόνο. Στην πάροδο των χρόνων έχουμε την πτώση, τη διάλυση και την επανένωση της ομάδας σε διάφορα στάδια, τις αλλαγές στη ζωή κάθε ήρωα, τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και φυσικά τη διαλεύκανση φόνων. Ίσως όχι οι πιο εντυπωσιακές αποκαλύψεις δολοφόνων ή τα σχέδια των κακοποιών, αλλά το πρόσημο συνολικά είναι θετικό. Έχουν βγει άλλα δύο βιβλία της ομάδας, αλλά θα τα διαβάσω κάποια άλλη στιγμή, αφού ήθελα να πιάσω άλλο βιβλίο αυτήν την περίοδο.

[nikolas12]

Αφού παίξανε διακοπόνια, διάβασα και τρία βιβλία οπότε ας δούμε ποια:

 

 

Έχω μιλήσει για τα προηγούμενα βιβλία του Δημήτρη Σίμου με την τριλογία Σκοτεινά Νερά. Ο συγγραφέας έχει πλέον μετακομίσει στις εκδόσεις Μεταίχμιο και έχοντας δώσει ήδη το φοβερό ψυχολογικό θρίλερ Σώσε Με (επίσης το έχω αναλύσει λίγες σελίδες πριν), τώρα επαναφέρει τον αστυνόμο Καπετάνο με τη νέα περιπέτεια του και το τέταρτο βιβλίο της σειράς. Τι να πω; Ό,τι πιο κοντινό σε Έτερος Εγώ έχω διαβάσει σε βιβλίο. Πάρα πολύ ωραίο μυστήριο, εξαιρετικοί χαρακτήρες και ο τρόπος που τους συνδέει ο Σίμος και φτάνει στη λύση της υπόθεσης είναι φανταστικός. Σε όποιον αρέσει το καλό αστυνομικό μυθιστόρημα και θέλει κάτι ελληνικό, δώστε μια ευκαιρία στα Σκοτεινά Νερά, ειδικά τώρα που το Σεπτέμβριο το Μεταίχμιο θα επανεκδώσει τα πρώτα δύο βιβλία της τριλογίας.

 

 

Για τον Arne Dahl και την ομάδα Άλφα μίλησα πιο πάνω, γίνεται καλή δουλειά χωρίς να ενθουσιαστώ μέχρι που ήρθε αυτό το πέμπτο βιβλίο. Στα αστυνομικά δεν είναι σπάνιο το πέμπτο και βάλε βιβλίο μιας σειράς να γίνει το καλύτερο και το Πρελούδιο Θανάτου το πετυχαίνει εύκολα. Η υπόθεση εστιάζει στη δολοφονία ενός μετανάστη στη Σουηδία από τον πρώην άντρα της Σέρστιν Χολμ, μέλος της ομάδας, η οποία έχει υποστεί κακοποιητική συμπεριφορά. Σιγά σιγά όπως έχει ξανακάνει ο Dahl, οι υποθέσεις που θα κληθεί να λύσει η ομάδα, συνδέονται προφανώς μεταξύ τους και αποκαλύπτουν μια μεγαλύτερη συνωμοσία, μια πλεκτάνη που μόνο οι ίδιοι μπορούν να διαλευκάνουν, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουν καλύτερα το παρελθόν της φίλης τους μετά από χρόνια συνεργασίας και τα σοκαριστικά μυστικά που κρύβει.

 

 

Με το άλλο Bond του Horowitz δεν πέταξα τη σκούφια μου, είπα να το δοκιμάσω και αυτό και το βρήκα αρκετά καλύτερο. Ο James Bond ουσιαστικά καλείται να σταματήσει ένα επικείμενο τρακάρισμα που σχεδιάζουν οι Ρώσοι για να σκοτώσουν έναν Άγγλο οδηγό αγώνων στην πίστα, τελικά όμως μαθαίνει πως αυτό ήταν ένα πολύ μικρό πλάνο ενός τεράστιου σχεδίου που έχει σκοπό να αφήσει την Αμερική πολλά χρόνια πίσω στο διαστημικό πρόγραμμα και να καταστρέψει μεγάλο μέρος της Νέας Υόρκης. Αρκετά συμπαθητικό μπορώ να πω.

[nikolas12]

Το έριξα στα ποδοσφαιρικά τον Σεπτέμβριο οπότε ας δούμε τι διάβασα:

 

 

Η αυτοβιογραφία ενός εκ των μεγαλύτερων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών, του Γιόχαν Κρόιφ γράφτηκε λίγους μήνες πριν τον θάνατο του και κυκλοφόρησε μετά από αυτόν αφού έχει και έναν επίλογο από το γιο του, Ζόρντι. Αν και δεν έχει πολλές σελίδες, είναι πυκνογραμμένο βιβλίο και ο Κρόιφ μιλάει για όλη του την καριέρα, τα χρόνια στον Άγιαξ, στη Μπαρτσελόνα, στην Αμερική, την επιστροφή στην Ολλανδία, το γιατί έφυγε από τον Άγιαξ και πήγε στην αιώνια αντίπαλο Φέγενορντ, την Εθνική Ολλανδίας το τι έκανε σαν προπονητής και για τα διοικητικά του Άγιαξ και το μπάχαλο στο οποίο μπλέχτηκε.

 

Το πιο βασικό όμως είναι η ανάλυση της προπονητικής φιλοσοφίας και τον τρόπο που έβλεπε το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά μυαλά που έβαλαν παπούτσια και έπαιξαν στο γήπεδο, ένας προπονητής μέσα και έξω από γήπεδο. Σε πολλά σημεία είναι εμφανής η αλαζονεία του και το πόσο δεικτικός και εριστικός υπήρξε ωστόσο δίνει τη δική του πλευρά στα γεγονότα και όπως και να 'χει Κρόιφ είναι αυτός, τον καταλαβαίνεις.

 

 

Το El Sombrero είναι το αγαπημένο μου ποδοσφαιρικό μπλογκ και το διαβάζω πολλά χρόνια. Με παρότρυνση των εκδόσεων Διόπτρα πήραν μερικά από τα αγαπημένα τους κείμενα και τα έβαλαν σε ένα βιβλίο. Τι να πει κανείς... Μαγεία. Ιστορίες περίεργες, ιστορίες αστείες, περιστατικά που απορείς πως γίνανε, σκηνικά που δεν πιστεύεις, τρομερές αφηγήσεις για γνωστούς αλλά και άγνωστους ήρωες του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. Ένα βιβλίο που κάθε του σελίδα ξεχειλίζει αγάπη και πάθος για το ποδόσφαιρο και το οποίο αξίζει να διαβάσετε ακόμα και αν δεν έχετε διαβάσει το μπλογκ.

[paola]

Διαβασα ενα βιβλιο που μου εκαναν δωρο πριν λιγο καιρο.  'Η τελευταια μαυρη γατα" του Τριβιζα. Ηταν πολυ ωραιο!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 29, 2022 από paola

[v hunter d]

 

Βαμπίρικ του Simon Clark. Επιτέλους ένα ωραίο βαμπιροβιβλίο. Χωρίς ερωτοχτυπημένα βαμπίρ με ψυχολογικά προβλήματα εφήβου...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2022 από v hunter d

[Paliakoudis]

Μέσα στο προηγούμενο έτος ξεκίνησα να χρησιμοποιώ το Goodreads σαν βάση δεδομένων, πέρασα ό,τι βιβλία έχω διαβάσει, ένα κάτι λίγες λίστες με αυτά που θέλω να διαβάσω, που έχω στο μάτι, έριχνα ματιές σε κάτι λίγες κριτικές... Η σελίδα κρατάει κι αρχείο συγκεκριμένα του τι διαβάζεις σε κάθε ημερολογιακό έτος, σαν μέρος ενός challenge που σε καλεί να βάλεις στον εαυτό σου για το πόσο θα διαβάσεις φέτος. Φάνηκε πως έχω τιμήσει περισσότερα βιβλία απ' ότι θα περίμενα, κι είπα να ρίξω τη γνώμη μου για το καθένα. Κανονικά αυτό θα ταίριαζε περισσότερο στο τέλος της χρονιάς αλλά δε νομίζω πως θα υπάρχει ιδιαίτερα χρόνος κι ενέργεια πια για διάβασμα εκτός πανεπιστημίου.

 

Λογοτεχνικά:

 

Spoiler

Το μυστήριο του μπλε τρένου: Η Κρίστι έχει εξελιχθεί σε αγαπημένη συγγραφέα, χάρη στις όμορφες επανεκδόσεις που έχει κάνει ο Ψυχογιός. Σίγουρα, με τα τωρινά δεδομένα πολλοί χαρακτήρες της φαντάζουν επιφανειακοί κι επαναλαμβανόμενοι, η ίδια χρησιμοποιεί φυλές και κοινωνικές ομάδες με άτσαλο και στερεοτυπικό τρόπο και σίγουρα δίνει μια πολύ πιο αριστοκρατούμενη και μπουρζουά εικόνα της Αγγλίας απ’ αυτή που βίωνε η πλειοψηφία του πληθυσμού, όμως αγαπάω τις ιστορίες της όπως και να ‘χει. Το συγκεκριμένο η ίδια το έχει χαρακτηρίσει το χειρότερό της. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο, όμως κακό δεν είναι. Το setting είναι όμορφο, ο Πουαρό είναι ο Πουαρό και η λύση στο μυστήριο όχι προφανής (βέβαια εγώ ποτέ δε τα βρίσκω, αλλά άλλη ιστορία αυτή).

 

Έγκλημα στον Νείλο: Διάβασα το συγκεκριμένο, πολύ πιο δημοφιλές βιβλίο της Κρίστι με αφορμή την νέα, επερχόμενη τότε, μεταφορά του στον κινηματογράφο. Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ το βιβλίο, σχεδόν πήγα να ζητήσω τα λεφτά μου πίσω στο σινεμά. Άμα θέλετε να ασχοληθείτε με την ιστορία, χίλιες φορές στο χαρτί παρά στην οθόνη όπου έχει κοπεί και σχεδόν το μισό περιεχόμενο της ιστορίας, κι άλλο ένα κομμάτι έχει αλλαχθεί. Πολλοί οι χαρακτήρες στο ορίτζιναλ, αλλά το αποτέλεσμα λειτουργεί. Βρήκα το έγκλημα ιδιαίτερα έξυπνο, μαζί και την (απούσα στην ταινία) δευτερεύουσα πλοκή.

 

Όταν Έκλαψε ο Νίτσε: Ουάου. Εδώ μιλάμε για έργο σπάνιας αξίας. Έχεις έναν καταξιωμένο ψυχίατρο, μελετητή του έργου και της προσωπικότητας του Νίτσε, που κάθεται να γράψει βιβλίο με πρωταγωνιστή το αντικείμενο των ερευνών του κι έναν ακόμη σπουδαίο γιατρό της εποχής. Οι δύο άντρες γνωρίζονται, και για διάφορους λόγους μέσα από τη σχέση τους γεννιέται η επιστήμη της, ανήκουστης μέχρι τότε, ψυχοθεραπείας. Ο Νίτσε ποτέ του δε γνώρισε τον Μπρόιερ, τον εν λόγω γιατρό, αλλά άμα τον γνώριζε θα άξιζε ιδιαιτέρως να ποντάρουμε λεφτά πως κάπως έτσι θα πήγαινε η σχέση τους. Φοβερό βιβλίο “εναλλακτικής ιστορίας” που ίσως να ξεφεύγει από τα όρια της λογοτεχνίας.

 

Ο Συνεργάτης: Νομικό θρίλερ, απ’ αυτά που βλέπεις Βρετανούς να διαβάζουν το καλοκαίρι στις παραλίες. Δε ξέρω πόσο ρεαλιστική είναι η απεικόνιση της πραγματικότητας των τεράστιων νομικών εταιρειών στην Αμερική όπου διακυβεύονται δισεκατομμύρια δολάρια, όμως ο Τζον Γκρίσαμ το παρουσιάζει έτσι ώστε να κρατά το δικό μου ενδιαφέρον, χωρίς να είναι κάτι το φοβερό.

 

Νορβηγικό Δάσος: Φέροντας το όνομα ενός iconic τραγουδιού των Beatles, το συγκεκριμένο βιβλίο μου εμφανιζόταν αρκετά συχνά πριν το ξεκινήσω ως ιδιαίτερα ποιοτικό. Περίμενα ένα ερωτικό μυθιστόρημα με αρκετή μελαγχολία και ιδιαίτερη γραφή από τον Μουρακάμι. Πήρα το αποτέλεσμα γεμάτο συναισθήματα που περίμενα, αλλά δεν το λάτρεψα όπως περίμενα. Δε με έχασε ακριβώς, αλλά δεν ανταποκρίθηκε τόσο στις προσδοκίες που είχα. Σε σημεία βρήκα τις επιλογές του συγγραφέα κάπως υπερβολικές. Μπορεί απλά να είναι και θέμα κουλτούρας, μιας και μιλάμε για βιβλίο του 1969 από την Ιαπωνία. Θέλω πάντως να πιάσω κι άλλα από τον Μουρακάμι.

 

Ο Τελευταίος Έρωτας Ενός Ουκρανού Προέδρου: Ακόμη ένα μυθιστόρημα “εναλλακτικής ιστορίας”. Ακολουθούμε τον φανταστικό πρωταγωνιστή σε τρεις διαφορετικές περιόδους της ζωής του, με μικρά κεφάλαια που κάνουν συνεχώς ταξίδια στον χρόνο. Τον βλέπουμε νέο στην περίοδο προς το τέλος της  Σοβιετικής Ουκρανίας, τον βλέπουμε μεγαλωμένο στην αρχή της νέα χιλιετίας, σαν ένα γρανάζι του νέου Ουκρανικού κράτους, και τον βλέπουμε και το 2015 ως πλέον πρόεδρο της χώρας. Μαζί με την ιστορία του ήρωα, βλέπουμε και κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας του. Γράφτηκε το 2004 οπότε αγνοεί όλα όσα έχουν γίνει από το 2013 κι έπειτα, κι έτσι τα κεφάλαια που μιλάνε για τα νεότερα χρόνια πλέον φαίνονται σαν αποτυχημένες προβλέψεις του συγγραφέα. Μπερδευόμουν λίγο με το συνεχές χρονικό μπρος πίσω, αλλά μ’ άρεσε.

 

Ο Πόλεμος των Φτωχών: Προσπαθεί να το παίξει κάτι ανάμεσα σε ιστορικό και μυθοπλασία. Πραγματεύεται εξεγέρσεις χωρικών στην Ευρώπη της Μεταρρύθμισης. Δεν είναι πως το κάνει λάθος ακριβώς, αλλά εμένα δε με κάλυψε, όσο κι αν θέλω να συμφωνήσω με το μήνυμα. Είναι κι ιδιαίτερα μικρό, κάτι λιγότερο από 100 σελίδες.

 

Ο Ξένος: Είχε περάσει τόσος καιρός που ενώ γνώριζα τον Καμύ, δεν είχα διαβάσει τίποτα δικό του που έφτασα να νομίζω πως έχω. Δεν ήξερα με τι προσδοκίες να ξεκινήσω το γνωστότερο βιβλίο του συγκεκριμένου Νομπελίστα. Έπεσα πάνω σε έναν πρωταγωνιστή που δεν ενδιαφερόταν για τίποτα και καταφέρνει να εξελιχθεί (ή έστω να στοχαστεί και να μην αλλάξει ιδιαίτερα) μέσα στη μικρή έκταση του βιβλίου. Είμαι σίγουρος πως μια δεύτερη (ή και τρίτη) ανάγνωση έχει να αποκαλύψει πράγματα, αλλά δε την έχω κάνει ακόμη.

 

Snow: Ένα αστυνομικό ιρλανδικής προέλευσης που τσίμπησα μια ωραία πρωία στα WHSmith σε κάποιον σταθμό του Λονδίνου (και πλέον έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά). Πεθαίνει ένας παπάς σε ένα φιλικό σπίτι στην επαρχιακή Ιρλανδία, χωρίς κανέναν πραγματικό ύποπτο. Το βρήκα ως ένα τελείως middle of the road αστυνομικό. Δε μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον να μάθω τι έγινε τελικά, αλλά ούτε ήταν και κακό.

 

Το Σκοτάδι: Αστυνομικό, από Ισλανδία. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το σκανδιναβικό crime fiction, όσο τετριμμένο κι αν έχει γίνει. Τούτο δω ποιοτικά θα το έβαζα ένα τσικ πάνω από το Snow, ίσα ίσα επειδή με είχε ιντριγκάρει λίγο παραπάνω το μυστήριο.

 

Και Δεν Έμεινε Κανένας: Πίσω στην Αγκάθα Κρίστι και το για πολλούς καλύτερο βιβλίο της, όπου απουσιάζουν οι γνωστοί της χαρακτήρες. Δεν έχω να πω πολλά. 10/10. Μέχρι και το τέλος ήμουν πεπεισμένος πως η λύση στο μυστήριο ήταν σε τελείως άλλη κατεύθυνση από αυτήν που σκέφτηκε το διαολεμένο μυαλό της συγγραφέα. Αριστούργημα.

A Farewell to Arms: Ήθελα πολύ να μ’ αρέσει το συγκεκριμένο, εξαιτίας του τίτλου, του αντιπολεμικού θέματος, άντε και του πως εμπνεύστηκα να το διαβάσω, από το ομώνυμο κομμάτι των Machine Head. Και μ’ άρεσε δηλαδή, απλά δε βρήκα το αριστούργημα που περίμενα. Δεν διέκρινα κάποιο σπουδαίο αντιπολεμικό μήνυμα με πομπώδη αποφθέγματα, οι σκηνές στο μέτωπο ήταν λίγο μπερδευτικές (ίσως δε βοήθησε και που το διάβασα στα αγγλικά) και το love story ήταν επιεικώς περίεργο, η ανασφαλής και συνεξαρτώμενη πρωταγωνίστρια οριακά με εκνεύριζε. Ομολογώ πως το τέλος είναι ίσως το δυνατότερο χαρτί του. Θα ήθελα να δώσω στον Hemingway κι άλλη ευκαιρία.

 

Ταξιδιωτικά:

 

Spoiler

Sovietistan: Αυτό το βιβλίο το είχα ξεκινήσει από το 2021 και το τελείωσα στις αρχές του 2022, οπότε έχει ξεθωριάσει λίγο από τη μνήμη μου, θυμάμαι όμως πως το ευχαριστήθηκα. Η ρωσόφωνη Νορβηγίδα Έρικα Φατλαντ κάνει ένα ταξίδι που λίγοι θα αναγνώριζαν, πολύ λιγότεροι θα σκεφτόντουσαν, και σχεδόν κανένας δε θα πραγματοποιούσε. Επικεντρώνεται στα πέντε πρώην Σοβιετικά κράτη της κεντρικής Ασίας (Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν) και μέσα από τις εμπειρίες της προσπαθεί να τα κατανοήσει. Από τεράστιες μεγαλουπόλεις, άδειες υπό τον φόβο τρελών δικτατόρων, μέχρι χωριά με περίεργα (στην καλύτερη) έθιμα και δύσκολους συνοριακούς ελέγχους, παραδίδει ένα πολύ προσεγμένο αποτέλεσμα.

 

Notes from a Small Island: Είχα διαβάσει μόνο ένα ακόμη βιβλίο του Bill Bryson πριν πιάσω αυτό, όμως ήδη λάτρευα τον συγγραφέα. Αμερικανός κι επί χρόνια κάτοικος Αγγλίας, αποφασίζει εκεί κάπου στα 90s να γυρίσει στην πατρίδα του, το Ντε Μόιν της Αιόβα (είναι από εκεί, επειδή όποιος έχει δηλώσει, “someone has to”). Πριν φύγει όμως, αναλαμβάνει να κάνει ένα ακόμη ταξίδι της Βρετανίας, απ’ άκρη σ’ άκρη. Ιδιαίτερα αστείο βιβλίο που άλλα στερεότυπα τα καταρρίπτει, κι άλλα τα επιβεβαιώνει με τον πιο savage τρόπο. Είναι ίσως λίγο ξεπερασμένο λόγω χρονολογίας, αλλά παραμένει διασκεδαστικό.

 

Skyfaring: Όχι ακριβώς ταξιδιωτικό, αλλά δεν ήθελα να το βάλω αλλού. Ο Μαρκ Βανχενάκερ είναι επί χρόνια πιλότος των British Airways και στον ελεύθερο χρόνο του, αρθρογράφος. Το βιβλίο αυτό είναι χωρισμένα 50% απομνημονεύματα του ίδιου, 50% γνώσεις για τα αεροπλάνα καθαυτά, πως απογειώνονται, πως προσανατολίζονται, τα μηχανικά τους κομμάτια, τη σχέση τους με τον αέρα, το νερό, τη νύχτα… Υπήρξαν αρκετά σημεία που δε πολυκαταλάβαινα τι έλεγε όταν μιλούσε για τεχνικά ζητήματα (παρότι η γλώσσα ήταν απλή και σίγουρα δεν απευθυνόταν σε ειδικούς), όμως τα μέρη όπου η γλώσσα έπαιρνε μία πιο ποιητική χροιά και περιέγραφε εικόνες ήταν πραγματικά μαγικά.

 

The Almost Nearly Perfect People: Επίσης όχι ακριβώς ταξιδιωτικό. Αλλά πιο βαθύ σίγουρα. Ο Μάικλ Μπουθ, Άγγλος κάτοικος Δανίας και παντρεμένος εκεί, πιάνεται από τα στερεότυπα των Σκανδιναβικών/Νορδικών χωρών που τις θέλουν να είναι παράδεισοι ισότητας, όπου οι κάτοικοι είναι οι πιο ευτυχισμένοι στη Γη και με τα καλύτερα συστήματα εκπαίδευσης κι υγείας, αλλά ταυτόχρονα είναι άνθρωποι κλειστοί, με κατάθλιψη και προβλήματα αλκοολισμού. Το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από μια ενδιαφέρουσα καταγραφή ιστοριών και ιστορικών αναδρομών, και κάνει πολύ καλή δουλειά στο να φέρει στην επιφάνεια πολλές αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους της Δανίας, της Ισλανδίας, της Νορβηγίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, με αυτή τη σειρά. Μου άφησε μια γεύση πως θα μπορούσε να έχει κι άλλο, πως δεν ειπώθηκαν όσα θα μπορούσαν να ειπωθούν.

 

Αθλητικά:

 

Spoiler

Inverting the Pyramid: Ο Τζόναθαν Γουίλσον είναι μία αγαπημένη φιγούρα μου στον χώρο, τόσο ως δημοσιογράφος όσο κι ως συγγραφέας. Το Inverting the Pyramid, στην τρίτη του έκδοση που το διάβασα εγώ, αυτή του 2018, παραδίδει ένα έργο του οποίου την αξία και το βάθος μακάρι να είχα την δύναμη να αφομοιώσω. Η ιστορία των τακτικών στο ποδόσφαιρο και της εξέλιξής τους, από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι και τις αρχές του 21ου, από τους εργάτες των αγγλικών εργοστασίων, μέχρι τις μποέμ καφετέριες της Βιέννης, την Ουγγαρία των 50s, την Σοβιετική Ένωση του Ψυχρού Πολέμου, τη Νότια Αμερική κι όπου αλλού σπουδαία μυαλά ώθησαν το άθλημα μπροστά.

 

The World At Your Feet: Κάτι σαν μια συλλογή από μικρές ιστορίες κι απόψεις ενός Ουαλού που είχε την ευκαιρία να γυρίσει αρκετά την υδρόγειο στη ζωή του, από τη γενέτειρά του μέχρι το Χονγκ Κονγκ, το Γκαμπόν, τη Βόρεια Κορέα κι άλλα ακόμη. Τίποτα το εξωπραγματικό, ήταν όμως καλή παρέα και το έξτρα στοιχείο του ταξιδιού μου άρεσε πολύ.

 

Against the Elements: Η εθνική Ισλανδίας το 2016 γίνεται η μικρότερη χώρα που συμμετέχει στα τελικά του Γιούρο, όπου φτάνει και μέχρι τους 8. Το 2018, γίνεται η μικρότερη χώρα που συμμετέχει σε Μουντιάλ. Τότε ήταν που ο συγγραφέας ταξίδεψε στην μικρή κι απομονωμένη αυτή χώρα, να ζήσει την εμπειρία με τους ίδιους τους Ισλανδούς, να καταγράψει όσα θα ζούσε, αλλά και να ερευνήσει τι ήταν αυτό που τους έδωσε τη χρυσή γενιά που με τη σειρά της τους βοήθησε να βγουν από την αφάνεια.

 

Any Given Sunday: Ο συγγραφέας παραμένει Βρετανός (όλοι της κατηγορίας, βασικά), αλλάζουμε όμως ήπειρο. Το αμερικανικό ποδόσφαιρο είναι ένας κόσμος που ανακάλυψα πριν τρία χρόνια κι έκτοτε έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα. Εδώ έχουμε μια ιστορία της λίγκας του NFL μέσα από είκοσι παιχνίδια ορόσημο, από το εναρκτήριο του 1919, μέχρι και το πιο πρόσφατο στη συγγραφή Super Bowl. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, αποτελεί πολύ καλή προσπάθεια να μαζέψει σε ένα βιβλίο τα βασικά ενός θέματος που θα μπορούσε να αποτελεί τη δική του εγκυκλοπαίδεια.

 

The Nowhere Men: Όλοι έχουμε ακούσει τη δουλειά του σκάουτερ. Είναι αυτός που αναλαμβάνει να παρακολουθεί παίκτες, είτε φτασμένους, είτε, κυρίως, νεαρούς, ψάχνοντας τον επόμενο σούπερ σταρ πριν απ’ όλους τους υπολοίπους για λογαριασμό της δικής του ομάδας. Για πολλούς εκεί έξω, αποτελεί την ιδανική δουλειά, συνδυάζοντας ποδόσφαιρο και ταξίδια. Όπως βέβαια ισχύει 99/100 φορές, τα πράγματα δεν είναι όσο ρόδινα φαίνονται κι η ζωή ενός σκάουτερ μπορεί να γίνει από μονότονη και βαρετή, μέχρι γεμάτη στο άγχος, οικονομικές δυσκολίες και ατελείωτο (απλήρωτο) χρόνο στη δουλειά. Ψηφίστηκε ως το καλύτερο αθλητικό βιβλίο του 2014 και όχι άδικα.

 

Welcome to Hell?: Λατρεύω πολύ τα βιβλία που πιάνουν την ιστορία του ποδοσφαίρου σε μία χώρα, κι ένας κύριος λόγος είναι πως ποτέ δεν αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο, επειδή κι αυτό δεν υπάρχει ξέχωρα από το πολιτικό/ιστορικό/κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου του. Μένοντας πολλά χρόνια στην Άγκυρα, ένας ακόμη Βρετανός συγγραφέας, και ανθρωπολόγος, αναλαμβάνει ένα πρότζεκτ που είναι δυσκολότερο απ’ ότι φαίνεται. Το βιβλίο πιάνει την ιστορία του αθλήματος απ’ όταν πρωτοήρθε στην Τουρκία, κλασικά από Βρετανούς εμπόρους, μέχρι και σήμερα. Στόχος του, να δει μέσα από τα στερεότυπα του χουλιγκανισμού, της διαφθοράς και της γενικότερης αφιλοξενίας που οι περισσότεροι πιστεύουν. Πιάνει ξεχωριστά μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, μαζί με φοβερές ιστορικές αναδρομές, ενώ άλλα καταπιάνονται με τις σχέσεις των Τούρκων με τους λαούς που έχουν τη περισσότερη συναναστροφή ιστορικά (Έλληνες, Σύριους, Κούρδους), άλλα με το πως αντιμετωπίζονται οι ξένοι ποδοσφαιριστές, άλλα με το φαινόμενο της διασποράς, των Τούρκων του εξωτερικού, άλλα με τη θέση της γυναίκας, άλλα με τον Ατατούρκ, τον Ερντογάν και την αντίσταση στην ολοένα κι αυξανόμενη ιστορία του. Το ποδόσφαιρο είναι πάντα παρόν στη θεματική, αλλά συχνά κάνει λίγο στην άκρη για να αποδοθούν με μαεστρία κι άλλα, σημαντικότερα θέματα.

 

The Turning Season: Ένα άλλο ιστορικό γεγονός που άλλαξε τον χάρτη της Ευρώπης, ήταν η πτώση του τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989, όταν και πια το Σοβιετικό κράτος της Ανατολικής Γερμανίας μετρούσε μέρες. Με τη διάλυσή του, πίσω άφησε κι ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα μερικών δεκαετιών που μαζί με τις ιδιαιτερότητες που θέλοντας και μη κουβαλούσε, είχε πολλές ιστορίες να πει. Ο συγγραφέας παίρνει μία μία τις ομάδες που συμμετείχαν στην πρώτη κατηγορία τη σεζόν 1989/90 και κάνει ένα οδοιπορικό σε αυτές. Το βιβλίο δεν είναι ιστορικό κι ούτε προσπαθεί. Έχει ενδιαφέροντα σημεία, αλλά προσωπικά το βρήκα κάπως ανάκατο και κακογραμμένο. Είμαι συνηθισμένος να διαβάζω στα αγγλικά, αλλά εδώ χανόμουν αρκετά συχνά. Ίσως να μην ήταν το στυλ μου, ποιος ξέρει.

 

Πολιτικά:

 

Spoiler

Παγκόσμια Πολιτική Ιστορία: Μια ιστορική αναδρομή σχεδόν 600 μακρών σελίδων στους τρόπους που έχει διοικηθεί η ανθρωπότητα απ’ άκρη σ’ άκρη, χωρισμένο σε κεφάλαια των 250 ετών το καθένα. Πολύ πυκνογραμμένο σε πληροφορίες και ομολογώ πως δυσκολεύτηκα. Χάρηκα όμως πολύ που πιάνει κάθε κομμάτι της Γης όπου υπήρχε ανθρώπινη παρουσία, ακόμη και σε χρονικές περιόδους που συνήθως τυγχάνουν λιγότερης προσοχής.

 

Πως Λειτουργεί ο Φασισμός: Για να είμαι ειλικρινής ξεκίνησα το βιβλίο λίγο αρνητικά προκατειλημμένος γιατί τους Αμερικανούς σε κάτι τέτοια δε τους πολυεμπιστεύομαι. Βγήκα λανθασμένος πάντως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο συγγραφέας πήρε μια (σωστή, κατ’ εμέ) συντηρητική και μετρημένη προσέγγιση προς το θέμα, παρουσιάζοντας με παραδείγματα τους τρόπους και τα τεχνάσματα που μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούνται από το συγκεκριμένο φάσμα για να κερδίζει τον κόσμο, χωρίς να μένει μόνο στο να πολεμάει τον Τραμπ.

 

Ο Μαρξ στο Ουφάδικο: Το συγκεκριμένο μου κίνησε το ενδιαφέρον αρχικά λόγω του περίεργου τίτλου αλλά και με τις δύο, άσχετες φαινομενικά μεταξύ τους, θεματολογίες που προσπάθησε να ενώσει, Μαρξ και video games. Αναλύει την βιομηχανία των video games στο καπιταλιστικό της πλαίσιο, εμπλέκει τον μαρξισμό, μιλάει για τις συνθήκες εργασίας στα στούντιο παραγωγής και τις προσπάθειες συνδικαλισμού των εργατών εκεί. Παραμένει (κάπως λιγότερο) περίεργος συνδυασμός στα μάτια μου, όμως σίγουρα το αποτέλεσμα δεν είναι ένας ακατανόητος αχταρμάς.

 

Άλλα:

 

Spoiler

Το Τέρας κι Εγώ: Ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο του δημοσιογράφου Σταμάτη Μαλέλη, που είχα για χρόνια από κάποια εφημερίδα και δεν είχα προσέξει ποτέ. Αφορά την χρόνια μάχη που έδινε ο ίδιος με το “τέρας” της κατάθλιψης, από όταν του πρωτοεμφανίστηκε στην ηλικία των 25 μέχρι και πολλά χρόνια μετά, όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι κι αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού. Το βρήκα ιδιαίτερα συγκινητικό, ξέροντας πως όσα λέει μέσα είναι αληθινές ιστορίες, και ξέροντας πόσο κόσμο έχει βοηθήσει που το διάβασε.

 

Everyone You Hate Is Going To Die: Κι από την κατάθλιψη, στην κωμωδία. Τι να πω για τον Daniel Sloss, είναι ίσως ο αγαπημένος μου ξένος stand-up κωμικός. Αυτό το σκοτεινό, στεγνό, χαρακτηριστικά βρετανικό χιούμορ είναι το ψωμοτύρι μου κι ο συγκεκριμένος βάζει τον διακόπτη στο τέρμα, και ταυτόχρονα καταφέρνει να κάνει τις παραστάσεις του να αφορούν και τις φιλοσοφικές ανησυχίες περί ζωής και σχέσεων που κουβαλάει ένας 25-30χρονος δυτικός άντρας. Το βιβλίο όσο το διάβαζα είχα τη φωνή του στο μυαλό μου, επειδή πραγματικά μου φαινόταν πως διάβαζα κείμενο παράστασής του. Απολαυστικός και μακάρι να μπορέσω κάποια μέρα να δω παράστασή του από κοντά.

 

Ο Άνθρωπος των Αριθμών: Ένα μικρό βιβλίο από τις αγαπημένες Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, που πίστευα πως θα αφορά μαθηματικά αρκετά ενδιαφέροντα ώστε να βγουν σε βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης, αλλά και αρκετά ευκατανόητα, ώστε να… βγουν σε βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης (και να τα καταλάβω κι εγώ). Τελικά αφορά περισσότερο τον ίδιο τον Φιμπονάτσι/Λεονάρντο της Πίζας και τη ζωή του και την κοινωνία της εποχής που έζησε.

 

Non Serviam: Γραμμένο στα αγγλικά και μεταφρασμένο στα ελληνικά, το συγκεκριμένο είναι η επίσημη βιογραφία των Rotting Christ, του μεγαλύτερου μέταλ συγκροτήματος που έχει παράξει η χώρα. Μαζί με πολλές συνεντεύξεις από τα μέλη της μπάντας, παλιά και νέα αλλά κυρίως τα αδέρφια Τόλη, μεταφερόμαστε στα εφηβικά χρόνια των μελών, το περιβάλλον που μεγάλωσαν, τα πρώτα μέταλ ακούσματά τους, την σύσταση της μπάντας, τα πρώτα ντέμο και συναυλίας, την αντιμετώπιση της τότε κοινωνίας, κι από άλμπουμ σε άλμπουμ φτάνουμε μέχρι και το σήμερα, με όλες τις εξελίξεις, τις αλλαγές, τα ευτράπελα και τις δυσκολίες που κρύβουν τριάντα χρόνια δισκογραφίας σε αυτόν τον δύσκολο χώρο. Έχουν για πάντα το σεβασμό μου.

 

Babel: Κυκλοφόρησε και στα ελληνικά πέρσι, προτίμησα όμως την αγγλική έκδοση γιατί έχω κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα και ντάξει, δεν είμαστε τρελοί να έχουμε ένα βιβλίο σε μια διάσταση και γλώσσα και το άλλο βιβλίο σε άλλες διαστάσεις και γλώσσα, είπαμε. Το συγκεκριμένο καταπιάνεται με τις είκοσι γλώσσες του κόσμου με τους περισσότερους ομιλητές και λέει μια διαφορετική ιστορία για την καθεμία. Από τις δυσκολίες που ο ίδιος αντιμετώπισε με τους τόνους προσπαθώντας να μάθει βιετναμέζικα, μέχρι τις αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις που έγιναν στα τούρκικα τον προηγούμενο αιώνα και τα έκαναν πρακτικά άλλη γλώσσα από τα τουρκικά των Οθωμανών, και μέχρι τους αψυχολόγητους (κι ανύπαρκτους) κανόνες φωνολογίας που έχουν τα αγγλικά. Πολύ ενδιαφέρον και πληροφοριακό βιβλίο.

 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 16, 2022 από Paliakoudis

[Θοδωρής Καραπάνος]

@ Paliakoudis , είσαι όμως πραγματικός βιβλιοφάγος! Από λογοτεχνικά, βλέπω τιμάς κυρίως τα Αστυνομικά/Μυστηρίου. Δικός μου είσαι μάλλον!

[lovcom]

@ Paliakoudis

 

Σχετικά με το "Και δεν έμεινε Κανένας" έχει το ίδιο τέλος με την συγκεκριμένη σειρά; Έχω ακούσει τόσα διθυραμβικά λόγια όπου τελικά αποφάσισα να δω τι παίζει όχι όμως σε βιβλίο αλλά στην οθόνη. Η σειρά ήταν πραγματικά καταπληκτική με ένα τέλος απογοητευτικό και ουσιαστικά τελείως απίθανο.

 

Αν το τέλος του βιβλίου είναι πιο αληθοφανές και όχι αυτό της σειράς, πες μου με ένα "ναι" ή "όχι" χωρίς να μου πεις πώς τελειώνει το βιβλίο.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 16, 2022 από lovcom

[Paliakoudis]

Δεν ήξερα καν για την ύπαρξη της συγκεκριμένης σειράς, αλλά διάβασα στα γρήγορα την περίληψη του τελευταίου επεισοδίου για να μη σ' αφήσω με την απορία. Το τέλος της σειράς είναι ελάχιστα διαφορετικό από αυτό του βιβλίου, η λύση είναι η ίδια, απλά στο βιβλίο εμείς το μαθαίνουμε από...

Spoiler

ένα γράμμα/επίλογο του υπαίτιου που έγραψε νωρίτερα.

 

Οπότε άμα σου φάνηκε μη ρεαλιστικό το τέλος στη σειρά, ίδια εικόνα θα έχεις και με το βιβλίο. Όντως φαντάζει τραβηγμένο, αλλά για μένα όχι τόσο για να με ξενερώσει και να σκεφτώ πως "έλα τώρα, αυτό δε μπορεί να γίνει". Με έπεισε σαν προσπάθεια για "unsolvable mystery".

[jimakoszs97]

Και εμένα δεν μου φάνηκε ρεαλιστικό το τέλος. Τα βιβλία με τον Πουαρό είναι καλύτερα.
Έχω διαβάσει:
1) Το έγκλημα στο Οριάν (ή Οριεντ) Εξπρές,
2) Φόνοι με αλφαβητική σειρά
3) Η δολοφονία του Ρότζερ Άκροιντ
Και έχω αδιάβαστα άλλα 4 (Η μυστηριώδης υπόθεση στο Στάιλς, Φόνος στην Μεσοποταμία, Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό, Έγκλημα στον Νείλο).
Συνολικά έχω 8 βιβλία της Agatha Christie από την συλλογή του Ψυχογιού.
Το αγαπημένο μου από τα 4 που διάβασα ήταν οι φόνοι με αλφαβητική σειρά.

[lovcom]

21 hours ago, jimakoszs97 said:

Η δολοφονία του Ρότζερ Άκροιντ
 

Το χω κατα νου καιρό αλλά δεν έχω δώσει ιδιαίτερη σημασία. Τώρα που κάνεις και εσύ λόγο γι'αυτό, το βάζω στη wishlist μου για άμεση αγορά.

[nikolas12]

Έχω καιρό να κάνω βιβλιοreview, πάμε να δούμε τι διάβασα τον τελευταίο ενάμιση μήνα.

 

  

 

Έχω πολύ καιρό τα βιβλία του Horowitz και έλεγα μια από τις δύο διλογίες του να τη διαβάσω και ξεκίνησα με αυτήν. Το πρωτότυπο στοιχείο της σειράς αυτής έχει να κάνει με το ότι ουσιαστικά ο Horowitz γράφει μυστήρια, τα οποία λύνει ο ίδιος με συνεργάτη έναν ιδιωτικό ντεντέκτιβ. Προφανώς είναι μυθοπλασία, αλλά ο Horowitz μιλάει λες και το βιβλίο γράφεται όσο λύνει μυστήρια ενώ παράλληλα εργάζεται στις τηλεοπτικές παραγωγές και ταινίες που συμβάλλει ως σεναριογράφος. Η φαντασία της σειράς δεν εξαντλείται εκεί μιας και η χημεία με τον πρωταγωνιστή είναι φανταστική και κυρίως ο Horowitz βγάζει εξαιρετικά μυστήρια με πολλές ανατροπές και πολύ ωραίες αποκαλύψεις δολοφόνων. Είχα καιρό να διαβάσω πραγματικά ενδιαφέρον μυστήριο και αυτά τα δύο βιβλία το αναζωογόνησαν. 

 

 

Πέμπτο βιβλίο με τον McKinty να γράφει για τον Σον Ντάφι, τον Βορειοιρλανδό αστυνομικό που ζει στα 80s στο Μπέλφαστ. Πλέον έχουμε 1987 και ο Σον καλείται στο Κάστρο του Κάρικφεργκους όπου φαίνεται ότι μια δημοσιογράφος απεσταλμένη για την παρακολούθηση μιας φινλανδικής ομάδας επενδυτών αυτοκτονεί πέφτοντας από την κορυφή του Κάστρου. Τα στοιχεία όμως δείχνουν δολοφονία, αλλά εκτός επιστάτη κανείς δεν μπήκε και δε βγήκε από το κάστρο. Όλο αυτό βέβαια θυμίζει την τελευταία υπόθεση του Σον που είδαμε στο προηγούμενο βιβλίο και έτσι ο ίδιος παραξενεύεται. Λατρεύω τη σειρά και πως ανακατεύει αληθινά γεγονότα με υποθέσεις δολοφονιών και δε με κουράζει ποτέ να βλέπω τη φαινομενική ατιμωρησία ή μάλλον τη θεία Δίκη που απολαμβάνουν συχνά οι δολοφόνοι στις υποθέσεις του Ντάφι. Διαβάστε το και θα με καταλάβετε.

 

  

 

Πακετάκι τα διάβασα τα Άπαντα, αλλά αυτή τη φορά η αλήθεια είναι ότι ο Lovecraft δε με ενθουσίασε όπως συνήθιζε. Ξέρω ότι τα Βουνά της Τρέλας είναι μια από τις πιο γνωστές και μεγάλες ιστορίες του, αλλά πέραν κάποιων πληροφοριών για την προέλευση της μυθολογίας Κθούλου, σε κανένα σημείο δε με ενθουσίασε όλο το κόνσεπτ. Από τις τρεις ιστορίες του έβδομου τεύχους, το Πλάσμα στο Κατώφλι με ενθουσίασε ως κλασική ιστορία Lovecraftικού τρόμου με υπερφυσικά στοιχεία, αλλά οι άλλες δύο όχι τόσο. 

[nikolas12]

 

Αυτό είναι και το τελευταίο βιβλίο της Ομάδας Άλφα που κυκλοφόρησε το Μεταίχμιο στα ελληνικά και όπως φαίνεται μετά το προηγούμενο (που ήταν και το καλύτερο της σειράς) ο Arne Dahl είχε πάρει μπρος για τα καλά με αυτή τη σειρά και κρίμα που δεν είδαμε περισσότερα βιβλία των ηρώων αυτών στα ελληνικά. Στο συγκεκριμένο βιβλίο βλέπουμε πολλές αλλαγές στην ομάδα, αφού ο Γιαν Ούλοφ, ο αρχηγός της παίρνει σύνταξη, η Σέρστιν γίνεται η νέα αρχηγός, ενώ ο Πολ πηγαίνει στις Εσωτερικές Υποθέσεις και ο Τσάβες βρίσκεται σε γονική άδεια. 

 

Γρήγορα διαπιστώνουν ότι διάφορες δολοφονίες που τους ανατέθηκαν συνδέονται μεταξύ τους με τον δολοφόνο να θέλει να τους δώσει ένα μάθημα και να έχει διεισδύσει ακόμα και στις ζωές τους. Ο δολοφόνος βάζει υποψίες ακόμα και στο πρόσωπο του Πολ για τον Τσάβες που είναι κολλητός του και του δίνει την ευθύνη να ψάξει το παρελθόν του για ηθικά παραπτώματα. Γενικά είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο και ικανοποιητικό μυστήριο με όχι και τόσο καλό τέλος, αλλά στα άλλα δεν χάνει πουθενά και το διάβασα ευχάριστα.

[nick_spartan]

Πρόκειται για το βασιλιάς χωρίς στέμμα του Έλληνα Θοδωρή Σταμούλη . Η ιστορία βασίζεται στον εκθρονισμένο βασιλιά της Ελατίας Γιάροβιν , ο οποίος ύστερα από την εξορία του θα αντιμετωπίσει ορδές κατακτητών και μυθικά τέρατα έχοντας στην κατοχή του υπερόπλα των θεών . Όλα αυτά ώστε να φτάσει εγκαίρως μέχρι τα  τείχη της Ελάνης , της πρωτεύουσας της πολυαγαπημένης του πατρίδας , όπου και θα δωθεί η ύστατη μάχη με τον εχθρό . Βρίσκομαι ακόμα στην αρχή , αλλά η εξέλιξη της ιστορίας είναι πολύ ωραία και το βιβλίο δείχνει πολλά υποσχόμενο . Προτείνετε ανεπιφύλακτα σε λάτρεις της περιπέτειας , της μυθοπλασίας καθώς και γενικά της μεσαιωνικής εποχής . 

[paola]

Το τελευταιο βιβλιο που διαβασα και μου αρεσε πολυ  ηταν "Ο  διαβολος και τα σκοτεινα νερα"

 

 

[nikolas12]

Αναβιώνω το θρεντ μετά από καιρό γιατί διάβασα κάποια βιβλιαράκια και τα μάζευα για παρουσίαση:

 

  

 

Αυτά ήταν τα πρώτα δύο βιβλία που έβγαλε ο Robert Kirkman του Walking Dead προκειμένου να μας δώσει το backstory του Κυβερνήτη, αλλά και το πως ήταν η περίοδος της κυριαρχίας του στο Γούντμπερι μέσα από τα μάτια άλλων χαρακτήρων. Ο τρόπος που αργά και σταθερά μετακυλά στην τρέλα, η ανατροπή που έχει και η εξέλιξη του είναι εξαιρετική και κάποια στιγμή θα πιάσω και τα δύο βιβλία που αφορούν την πτώση του Κυβερνήτη και έχει βγάλει η Bell.

 

 

Λίγοι ξέρουν για τη Φόρμουλα 1 τόσα πολλά όσο ο Τσακίρογλου και ακόμα λιγότεροι έχουν εντρυφήσει στον Senna και μπορούν να αναλύσουν κάθε πλευρά του χαρακτήρα του και της ψυχοσύνθεσης του. Σε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο βλέπουμε τις τελευταίες μέρες του Senna, πως έγινε το ατύχημα, την έχθρα του με τον Prost και τη σχέση του με τον Schumacher και γενικότερα ο συγγραφέας κάνει μια απίστευτα βαθιά ανάλυση του σπουδαίου οδηγού με πλούσιο λεξιλόγιο και μεστό λόγο. Αν είστε φαν του αθλήματος θεωρώ πως είναι must.

 

 

Αυτό είναι το πρώτο από τα δύο ποδοσφαιρικά βιβλία που πήρα στο ταξίδι μου στο Άμστερνταμ. Είναι ένα φοβερό βιβλίο που αφορά το Παγκόσμιο Κύπελλο και ξεκινάει χρονολογικά από το 1930 με ωραίες ποδοσφαιρικές ιστορίες από τα χαρακτηριστικότερα ματς κάθε διοργάνωσης, τον τελικό και τον νικητή. Είναι ένα φοβερό βιβλίο και ανυπομονώ να διαβάσω και το επόμενο από την ίδια εκδοτική που αφορά σημαντικές στιγμές του ποδοσφαίρου γενικότερα.

 

  

 

Διάβασα όσα βιβλία είχε βγάλει το Μεταίχμιο με την ομάδα Άλφα του Arne Dahl και τώρα περνάμε στην OpCop. Η OpCop είναι αστυνομική ομάδα της Γιούροπολ και έχει μέλη από κάθε χώρα της ΕΕ μεταξύ αυτών και μέλη της ομάδας Άλφα με τον Πολ Γελμ να γυρίζει ως αρχηγός. Μάλιστα υπάρχει και Έλληνας χαρακτήρας. Η OpCop ασχολείται κυρίως με διεθνή εγκλήματα και ο Dahl φτιάχνει πολύ ωραία μυστήρια, ανατροπές, ανακατεύει δολοφόνους και κυρίως παρέχει μια ενιαία ιστορία από το πρώτο στο δεύτερο βιβλίο και ίσως εκτείνεται και σε επόμενα που δε θα δούμε στα ελληνικά. Πάντως είναι πολύ όμορφα μυστήρια, μεγαλύτερα σε μέγεθος από την Ομάδα Άλφα αλλά σε κερδίζουν από την αρχή.

 

 

Αναζητούσα ένα θριλεράκι η αλήθεια είναι και αυτό φάνταζε ιδανικό αφού το βρήκα σε μια καλή προσφορά πρόσφατα ωστόσο τελικά δεν άξιζε και ιδιαίτερα. Το βιβλίο αυτό ξεκινάει νωχελικά, συνεχίζει έντονα και έχει ωραίες κορυφώσεις, σύντομα όμως μπερδεύει άπειρους χαρακτήρες, πολλούς χωρίς λόγο ύπαρξης και τελικά καταλήγει να σε κουράζει πάρα πολύ σε σημείο που πραγματικά σκεφτόμουν να το παρατήσω. Ίσως δεν ήταν αυτό που έψαχνα, ίσως να μην ήταν τόσο καλό, δεν ξέρω.

[nick_spartan]

On 17/12/2022 στο 4:04 ΜΜ, nick_spartan είπε:

Πρόκειται για το βασιλιάς χωρίς στέμμα του Έλληνα Θοδωρή Σταμούλη . Η ιστορία βασίζεται στον εκθρονισμένο βασιλιά της Ελατίας Γιάροβιν , ο οποίος ύστερα από την εξορία του θα αντιμετωπίσει ορδές κατακτητών και μυθικά τέρατα έχοντας στην κατοχή του υπερόπλα των θεών . Όλα αυτά ώστε να φτάσει εγκαίρως μέχρι τα  τείχη της Ελάνης , της πρωτεύουσας της πολυαγαπημένης του πατρίδας , όπου και θα δωθεί η ύστατη μάχη με τον εχθρό . Βρίσκομαι ακόμα στην αρχή , αλλά η εξέλιξη της ιστορίας είναι πολύ ωραία και το βιβλίο δείχνει πολλά υποσχόμενο . Προτείνετε ανεπιφύλακτα σε λάτρεις της περιπέτειας , της μυθοπλασίας καθώς και γενικά της μεσαιωνικής εποχής . 

Τελείωσα τον "Βασιλιά χωρίς στέμμα" εδώ και πολύ καιρό αλλά ξέχασα να ποσταρω . Να πω ότι είχα ενδιαφερθεί τρελά επειδή πιθανόν να είχα καιρό να διαβάσω βιβλία και το θέμα της ιστορίας χτύπησε στα ενδιαφέροντα μου . Στην τελική ήταν ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον βιβλίο αλλά μέχρι έχει , τίποτα το υπερφανταστικό . Παρ"όλα αυτά παραμένει ένα απολαυστικό βιβλίο και δεν μετανιώνω την ανάγνωση του ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 Ύστερα διάβασα τα λόγια της πλώρης του δικού μας Καρκαβίτσα , και θα πω μερικά λόγια για αυτήν την ενδιαφέρουσα σειρά θαλασσινών διηγημάτων . Τα διηγήματα του βιβλίου έχουν μια γερή δόση μύθου και ιστοριών  ( όπως η αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου , η κουκουβάγια με την κακοτυχία της )  , και ήταν  μια πολύ ωραία συντροφιά τώρα που σιγά σιγά μπαίνει το καλοκαίρι . Η γλώσσα είναι Δημοτική και μπορεί να δυσκολέψει ελάχιστα νεότερους φίλους λόγω των διαφόρων ιδιοματισμών . Συνιστάται να διαβαστεί στην θάλασσα μετά από μερικές βουτιές , με την συνοδεία ενός αναψυκτικού .

 

[v hunter d]

  

 

Μόμπι Ντικ του Χέρμαν Μελβιλ και Πατήρ Σέργιος του Λ. Τολστόι. Το έριξα στις κλασικούρες. Μη νομίζετε ότι διαβάζω μόνο διαστροφικά manga

 

[rolandofshire]

10 ώρες πριν, v hunter d είπε:

  

 

Μόμπι Ντικ του Χέρμαν Μελβιλ και Πατήρ Σέργιος του Λ. Τολστόι. Το έριξα στις κλασικούρες. Μη νομίζετε ότι διαβάζω μόνο διαστροφικά manga

 

Συνήθως αυτά συνδυάζονται αγαπητέ.

 

Εγώ τώρα διαβάζω τις φυλακές της παιδικής μας ηλικίας

 

 

Συνίσταται σε όσους ψάχνονται γενικώς με ψυχολογία αλλά προειδοποιώ μπορεί μετά να πάτε στη μάνα σας έτοιμοι για τσακωμό

[lovcom]

 

Ο γάτος που έσωζε βιβλία - Sosuke Natsukawa.

 

Μια μικρή ιστορία που κάνει λόγο για έναν μοναχικό νέο (χικικομόρι στα ιαπωνικά) ο οποίος βρίσκει διέξοδο στα βιβλία. Σύντομα θα έρθει αντιμέτωπος με αναπάντεχες καταστάσεις.

Το στόρι είναι τελείως σουρεάλ και όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με ιαπωνικές ταινίες νομίζω θα σας ξενίσει.

Η μετάφραση δεν έγινε απευθείας απο τα ιαπωνικά αλλά απο μία αγγλική μετάφραση. Γενικά έρεε το κείμενο εύκολα αλλά κάποιες φορές η γλώσσα μού φαινόταν αρκετά "δημώδης". Ειδικά μία έκφραση θεωρώ ότι ήταν απαράδεκτη και θα μπορούσε να είχε εκλείψει. Τον όρο "χικικομόρι" θα τον δείτε να τον αποδίδει ως "ερημίτη" αλλά προσωπικά θα προτιμούσα να άφηνε τον όρο ως έχει με μία επεξήγηση. Σε έναν έλληνα ο όρος "ερημίτης" παραμπέπει κυρίως σε ερήμους και όχι σε μοναχικούς νέους κλεισμένους στο σπίτι τους.

Η ποιότητα του βιβλιου ήταν σχετικά καλή. Το χαρτί αν και ανακυκλωμένο θύμιζε αρκετά το κλασικό κίτρινο χαρτί σαμουά. Αν δεν έγραφε στην αρχή ότι ήταν απο ανακυκλωμένο χαρτί, δεν θα το καταλάβαινα. Το εξώφυλλο είναι σκληρόδετο αλλά μην περιμένετε κάποια υψηλή ποιότητα (πχ κάποια γυαλιστερή επιφάνεια κτλ). Είναι απλώς ένα χαρτόνι με τυπωμένο πάνω του ένα ωραίο εξώφυλλο.

 

Σε γενικές γραμμές, αν και λίγο παράξενο βιβλίο, θα πω ότι πέρασα καλα ενώ δεν ήταν και λίγες οι στιγμές που με άγγιξε. Θα το πρότεινα κυρίως σε αυτούς που αγαπούν να διαβάζουν λογοτεχνία (οι λογοτεχνικές αναφορές είναι πάρα πολλές στο βιβλίο) καθώς και σε αυτούς που είναι εξοικειωμένοι με ιαπωνικές ιστορίες.

Επεξεργασία Ιουνίου 16, 2023 από lovcom

[natsos]

On 26/5/2023 στο 3:05 ΠΜ, nikolas12 είπε:

 

 

Λίγοι ξέρουν για τη Φόρμουλα 1 τόσα πολλά όσο ο Τσακίρογλου και ακόμα λιγότεροι έχουν εντρυφήσει στον Senna και μπορούν να αναλύσουν κάθε πλευρά του χαρακτήρα του και της ψυχοσύνθεσης του. Σε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο βλέπουμε τις τελευταίες μέρες του Senna, πως έγινε το ατύχημα, την έχθρα του με τον Prost και τη σχέση του με τον Schumacher και γενικότερα ο συγγραφέας κάνει μια απίστευτα βαθιά ανάλυση του σπουδαίου οδηγού με πλούσιο λεξιλόγιο και μεστό λόγο. Αν είστε φαν του αθλήματος θεωρώ πως είναι must.

 

 

 

 

  

 

 

 

 

Σαν φαν του μηχανοκίνητο αθλητισμού και της φόρμουλα 1 είναι ακόμα αξιοπερίεργο πως δεν το έχω διαβάσει! Ξέρεις ίσως που μπορώ να το βρω και σε τι εύρος τιμής είναι;

[lovcom]

@ natsos με ένα απλό γουγκλισμα θα το δεις να το έχουν τα μεγάλα βιβλιοπωλεία της Αθήνας.

Αλλά και να μην ξέρεις απο Αθήνα, το πρώτο πράμα που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις στον ίδιο τον εκδοτικό οίκο.

Επεξεργασία Ιουνίου 16, 2023 από lovcom

[nikolas12]

    

 

Έψαχνα μια σειρά μυστηρίου και ο M. J Arlidge έχει τη δική του με πρωταγωνίστρια την Έλεν Γκρέις, η οποία μάλιστα αριθμεί έντεκα βιβλία στα ελληνικά. Έπιασα τα τρία πρώτα και μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ ωραία μιας και το βιβλίο διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα. Στο πρώτο βιβλίο έχουμε έναν δολοφόνο που απαγάγει πάντα δύο άτομα και τα αφήνει σε κλειστό χώρο χωρίς νερό και φαγητό ώσπου ο ένας να σκοτώσει τον άλλο μέχρι που η Έλεν Γκρέις διαπιστώνει ότι είναι άτομα από το παρελθόν της.

 

Στο δεύτερο έχουμε την περίπτωση μιας ιερόδουλης που σκοτώνει τα θύματά της, ενώ στην τρίτη την περίπτωση ενός περίεργου απαγωγέα που φέρεται με ευγένεια στα θύματά του ώσπου τα σκοτώνει. Τα πρώτα δύο βιβλία είναι τα καλύτερα της σειράς έως τώρα και να πω ότι δεν είναι το είδος του μυστηρίου που παθαίνεις έκπληξη με την αποκάλυψη του δολοφόνου, αλλά περισσότερο αφορά το διαρκές κυνήγι των δολοφόνων και την ανακάλυψη νέων πτωμάτων.

 

Μέσα σε όλα έχουμε την προσωπική ζωή της Έλεν, την περίεργη μαζοχιστική πλευρά της και τη σχέση της με ένα πρόσωπο που τη βοηθάει σε αυτό ώσπου να δεθούν, τις εσωτερικές διαμάχες στην Αστυνομία, τις προδοσίες και τα εμπόδια καθώς και τη σχέση της με τους κατώτερους της. Πρέπει να πω ότι το μόνο που δε μου άρεσε λίγο είναι ότι πολλές φορές ένιωσα να δένομαι με κάποιους χαρακτήρες και γρήγορα ο Arlidge τους απομάκρυνε από το επόμενο βιβλίο αντί να στήσει μια προδοσία ή ένα λάθος σε δύο με τρία βιβλία. Θα δω και στη συνέχεια τι θα γίνει γιατί διαβάζω το τέταρτο της σειράς και δε θα σταματήσω μέχρι να κορεστεί όλο αυτό και να πάω προσωρινά σε κάτι άλλο.

[Metatron89]

Κατά την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου έπεσα με τα μούτρα στη λογοτεχνία τρόμου και έχω να προτείνω το ακόλουθο:

Ήταν η πρώτη μου επαφή με Έλληνα συγγραφέα του φανταστικού-τρόμου και έπειτα από όσα καλά σχόλια διάβασα πριν το αγοράσω, οι προσδοκίες μου ήταν υψηλές και τελικά  δεν διαψεύστηκαν. Το βιβλίο λαμβάνει χώρα στην Ξάνθη, σε ένα μυστηριώδες χωριό το οποίο βρίσκεται μεταξύ της πραγματικότητας και του "επέκεινα". Εξαιρετικές περιγραφές, χωρίς φλυαρίες, το βιβλίο με έμπασε από τις πρώτες σελίδες στον κόσμο του. Διαβάζεται σχεδόν απνευστί, προκειμένου να απαντηθούν όλα τα ερωτήματα τα οποία τίθενται κατά τη διάρκεια της αφήγησης. Συστείνεται σε όλους τους λάτρεις και ανυπομονώ να βρω παρόμοια έργα!

[natsos]

Μέσα στο καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να διαβάσω δύο βιβλία. Το πρώτο ήταν η "Ελληνική Μυθολογία" του Νίκου Τσιφόρου και το δεύτερο ήταν μετά από απο το ποστ του @ nikolas12 , που μου θύμισε πως ήθελα να το διαβάσω, το  βιβλίο "Senna, το πνεύμα της ταχύτητας".

 

 

Η Ελληνική Μυθολογία είναι ένα χιουμοριστικό βιβλίο που εξιστορεί τους αρχαίους ελληνικούς μύθους, με μια χιουμοριστική ματιά. Το προτείνω για όποιον θέλει να διαβάσει ένα διασκεδαστικό βιβλίο με ψήγματα ιστορικών στοιχείων. Για παράδειγμα, το βιβλίο αναφέρει την προέλευση της θρησκείας του δωδεκάθεου, όπως και για τις θρησκείες άλλων αρχαίων λαών . Είναι αξιοσημείωτο πως το βιβλίο είναι 640 και σελίδες, οπότε δεν το συνιστώ για τους φίλους που βαριούνται να διαβάζουν υπερβολικά  πολυσέλιδα αφηγήματα. Επίσης το βιβλίο είναι γραμμένο στο πολυτονικό σύστημα, που διατηρείται ακόμα και στην τελευταία επανέκδοση. Κατά τα άλλα ένα φανταστικό  βιβλίο, που αξίζει να διαβαστεί από πολλούς.

 

 

Σειρά του Senna λοιπόν. Το βιβλίο αυτό είναι ιδανικό για όποιον φαν του μηχανοκίνητου αθλητισμού σαν εμένα, που θέλει να μάθει περισσότερα για τους οδηγούς-θρύλους σαν τον Ayrton. Είναι το τρίτο έργο του Βασίλη Τσακίρογλου που ασχολείται με τον Senna μετά τα A Deus 1 και 2. Το βιβλίο περιέχει 350 χορταστικές σελίδες με πληροφορίες για την προσωπική ζωή του Senna, τις καλύτερες στιγμές του, τις λεπτομέρειες για το ατύχημα που του στοίχησε την ζωή, όπως και για την δική για την απονομή της δικαιοσύνης.  Επίσης περιέχει και φωτογραφικό υλικό από στιγμές της ζωής του Senna. Ένα  φανταστικό βιβλίο για όποιον θέλει να να διαβάσει τις λεπτομερείς της ζωής ενός από τους πιο ταλαντούχους οδηγούς στον κόσμο.

 

 

 

 

 

 

 

[nikolas12]

Καλοκαίρι σημαίνει αρκετό διάβασμα και μάζεψα βιβλιαράκια που διάβασα Αύγουστο και αρχές Σεπτεμβρίου:

 

 

Είπα πιο πάνω για τα πρώτα τρία βιβλία του Arlidge με πρωταγωνίστρια την Έλεν Γκρέις και η τέταρτη υπόθεση ήταν το Αν Σε Πιάσω Καίγεσαι. Διαφορετική ιστορία, χωρίς δολοφόνο, αλλά με έναν εμπρηστή να σκοτώνει ανθρώπους έχοντας κίνητρο, ένα πολύ καλό κυνηγητό και με ωραία ανατροπή όσον αφορά την αποκάλυψη της ταυτότητας του δολοφόνου. Η σειρά αυτή συνεχίζει να κινείται σε πολύ καλά επίπεδα.

 

 

Το τσίμπησα σε ένα φεστιβάλ βιβλίου λόγω του ότι μου αρέσει ο Σωτηρακόπουλος και εν προκειμένω αφηγείται ιστορίες σχετικά με τις τεράστιες συνεντεύξεις που έχει κάνει με διάσημους αστέρες του ποδοσφαίρου. Backstage, ειδήσεις, ρομαντικές ιστορίες, τίποτα δεν λείπει, ένα βιβλίο για κάθε λάτρη του ποδοσφαίρου.

 

  

 

Είχα διαβάσει τα δύο πρώτα μέρη της σειράς λίγους μήνες πίσω και τώρα έπιασα τα τελευταία δύο. Σε πολλά σημεία διαφέρει από τη σειρά το πως έγινε η πτώση του Κυβερνήτη, αλλά η εισαγωγή ενδιαφέροντων χαρακτήρων από τη σειρά ανέβασε το επίπεδο αν και η πρωταγωνίστρια μας είναι σε μεγάλο βαθμό και ο πιο πολύπλοκος χαρακτήρας και ο καλύτερος της ιστορίας μας. Ωραία σειρά βιβλίων αν σου αρέσει το The Walking Dead.

 

 

Όγδοος τόμος Lovecraft, ακόμα δύο φοβερές ιστορίες του Lovecraft με την πρώτη να είναι ιδιαίτερα γνωστή για την μυθολογία Κθούλου και έχει αποτελέσει και έμπνευση για τους Metallica και το The Thing that Should not be! Η δεύτερη κλασική μικρή ιστοριούλα Lovecraft που σε σημεία σε ανατριχιάζει αρκετά με τις περιγραφές της.

 

 

Μου αρέσει σαν κομιξάς ο Δημοσθένης Παπαμάρκος και άκουσα σε μια συνέντευξη του πρόσφατα να λέει για το Γκιακ και την εμπορική του επιτυχία και μου έκανε εντύπωση που δεν το ήξερα. Είναι μια συλλογή διηγημάτων που πραγματικά δε θα ξεχάσω με τίποτα. Φανταστικές ιστορίες που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια μεγάλων και σημαντικών πολέμων για την Ελλάδα ή έχουν πρωταγωνιστές επηρεασμένους από τον πόλεμο, ιδιωματική γλώσσα και αρβανίτικα, αφήγηση συνήθως σε πρώτο πρόσωπο και αν και έχει καλές και μέτριες στιγμές, είναι ένα ανάγνωσμα που προτείνω οπωσδήποτε.

 

 

Δε χάνω βιβλίο του Δημήτρη Σίμου και το Πάρε Ανάσα δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτοτελές ψυχολογικό θρίλερ από τη μία και από την άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση επίλυσης φόνων. Θα έλεγα ότι σε αντίθεση με άλλα βιβλία του συγγραφέα, η λύση για τον δολοφόνο ήταν η πιο εύκολη και τον βρήκα νωρίς, αλλά είναι ένα βιβλίο με πολύ καλές περιγραφές, καταιγιστική δράση ανά σημεία και μια πολύ προβληματισμένη πρωταγωνίστρια που ο συγγραφέας δεν αγαπάει τόσο ώστε να την υποβάλλει σε δοκιμασίες.

 

 

Το είδα τυχαία στο βιβλιοπωλείο γιατί δεν ήξερα ότι κυκλοφορεί και το πήρα. Ο Michael Cox είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιρικός αναλυτής και εν προκειμένω καταπιάνεται με την εξέλιξη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου από το 1992 έως και σήμερα. Χωρίζει τα κεφάλαια του ανά τετραετία κυριαρχίας και είναι εντυπωσιακός ο τρόπος γραφής και διεξοδικής ανάλυσης όλων των στοιχείων που έκαναν επιτυχημένη την τακτική φιλοσοφία κάθε χώρας. Όπως είπα και πριν έτσι και τώρα, αν είστε λάτρης της τακτικής στο ποδόσφαιρο, να το διαβάσετε οπωσδήποτε.

 

 

Έκανα μεγάλο λάθος νομίζοντας ότι τα παλιότερα βιβλία του Fitzek είναι καλύτερα και τα καινούρια πιο μέτρια αλλά έκανα 100%. Το Τελεσίγραφο είναι ένα από τα αγαπημένα μου ψυχολογικά θρίλερ αφηγούμενο την ιστορία ενός τύπου που μιλάει σε γραμμή συνοδείας με μια γυναίκα που θέλει να αυτοκτονήσει και καταλήγουν να μιλάνε για τη ζωή τους και για τα περιστατικά βίας ή τους θανάτους που έζησαν. Γρήγορα η ιστορία μετεξελίσσεται και σαν κλασικός Fitzek έχει μερικές φανταστικές ανατροπές, ευφάνταστους χαρακτήρες και εξέλιξη που δεν περιμένεις σε κανένα σημείο του. Ο Fitzek επέστρεψε στα ελληνικά με ένα από τα καλύτερα του βιβλία.

[nikolas12]

Παραγωγικός και ο Οκτώβρης και πάμε να δούμε τι διάβασα:

 

    

 

Τα επόμενα βιβλία του MJ Arlidge μετά από τα τέσσερα πρώτα που παρουσίασα συνεχίζουν την ιστορία της Έλεν Γκρέις με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο. Τα πρώτα δύο (Στο Στόμα του Λύκου - Φτου και Βγαίνω) είναι η πρώτη ιστορία σε δύο μέρη όπου στο πρώτο η επιθεωρήτρια Γκρέις εξερευνά μια σειρά φόνων άρρηκτα συνδεδεμένη με το μεγαλύτερο μυστικό της και τελικά στο τέλος βγαίνει η ίδια ένοχη μετά από παγίδα του δολοφόνου. Στο Φτου και Βγαίνω έχουμε από τη μία την επίλυση μιας υπόθεσης μέσα στη φυλακή και από την άλλη την προσπάθεια συναδέλφων της να την αθωώσουν.

 

Στο Μ' Αγαπά Δε Μ' Αγαπά έχουμε μία ακόμα τρομερά ενδιαφέρουσα ιστορία όπου ο Arlidge δε γράφει για μια σειρά φόνων που συμβαίνουν σε βάθος χρόνου, αλλά ένα ανθρωποκυνηγητό γεμάτο φόνους που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια περίπου 24 ωρών. Μιλάμε για πραγματικά φοβερό βιβλίο, από τα πολύ αγαπημένα μου της σειράς έως τώρα με δραματικές εξελίξεις.

 

 

Αν ακολουθείτε το γκρουπ Η Γεωγραφία είναι Πολύ Κουλ στο Facebook τότε αυτό είναι το βιβλίο σας. Ένα πολύ όμορφο βιβλιαράκι απλά γραμμένο, με εικόνες και σχέδια για θάλασσες, βουνά, ηφαίστεια, χώρες και fun facts από κάθε πιθανό σημείο πάνω στη Γη. Μου άρεσε πραγματικά πολύ γιατί θαυμάζω και τη δουλειά στη σελίδα και έστω ένα μέρος αυτής αποτυπώθηκε στο χαρτί.

 

 

Έπαθα σοκ όταν έμαθα ότι το βιβλίο αυτό βγήκε στα 50s ωστόσο διαβάζοντας το κατάλαβα γιατί. Η ιστορία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα κόσμο γεμάτο βρικόλακες μένοντας σιγά σιγά πίσω ως ο μόνος άνθρωπος και εξελισσόμενος ο ίδιος σε θρύλο. Αν και ανά σημεία στην αρχή και τη μέση είναι κάπως βαρετό, προς το τέλος παίρνει φόρα και η γραφή του Matheson γίνεται καλύτερη. Μην περιμένετε σκηνές με βρικόλακες ή πολύ τρόμο, γιατί η ιστορία επικεντρώνεται κυρίως στον πρωταγωνιστή.