Το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο

[spiderman]

On 17/5/2020 στο 4:12 ΠΜ, lovcom είπε:

Kαθότι άσχετος με την οικονομική επιστήμη αλλά ενδιαφερόμενος στο να μάθω κάποια βασικά πράγματα, σκεφτόμουν να αγοράσω το "Μικρή ιστορία της οικονομικής επιστήμης" εκδ: πατάκη. Έχοντας διαβάσει και άλλα βιβλιαράκια απο αυτή τη σειρά (τα οποία εγώ τα είχα ευχαριστηθεί), σκέφτηκα να προβώ στην αγορά αυτού του βιβλίου αλλά με ένα ξεφύλλισμα στο βιβλιοπωλείο, μου φάνηκε κάπως δύσκολο στην κατανόηση. Δεν φάνηκε πάντως τόσο για αρχάριους.

Ενδιαφέρον φαίνεται το βιβλίο που μας παρουσίασες. Θα το τσεκάρω με την πρώτη ευκαιρία.

Πιστεύω θα σε καλύψει, είναι γενικά εκλαϊκευμένο χωρίς τύπους κτλ... αναλύει εξαιρετικά τα οικονομικά μοντέλα που έχουν εφαρμοστεί από την αρχαιότητα. Η σύγχρονη οικονομική επιστήμη ξεκίνησε με τον Άνταμ Σμίθ, και μεγάλοι οικονομολόγοι θεωρούνται οι Τζόν Κεΐνς(υπέρ κρατικών παρεμβάσεων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις) και Μίλτον Φρίντμαν(νεοφιλελεύθερο μοντέλο, Αυστριακή σχολή ή σχολή του Σικάγο). Αναφέρεται και ο Τζόν Νας(Θεωρία Παιγνίων) που μετά τα 35 του διαγνώστηκε με Σχιζοφρένεια και την ξεπέρασε στα 61 του(πολλές φορές μία ψυχική πάθηση συνδέεται με την ευφυία ή το ταλέντο, πχ Βαν Γκόνγκ, Μαραια Καρευ, Βιρτζίνια Γούλφ, Φρίντριχ Νίτσε κτλ).

Πάντως θα πρέπει να έχεις και μία βασική γνώση Οικονομίας, σε 2-3 σημεία λίγο με κούρασε(πολύ ανάλυση) αλλά το θεωρώ άριστο... θα πάρω και τα υπόλοιπα της σειράς από την ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ:

Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Πιστεύω αξίζουν, χίλιες φορές να δίνω τα λεφτά μου σε τέτοια βιβλία, παρά σε τσιγάρα ή ποτά(δεν καπνίζω δεν πίνω).

[spiderman]

Είπα λοιπόν και'γω να μελετήσω ένα βιβλίο που αναλύει την «Θεωρία Πιθανοτήτων» με τον τίτλο «ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑΣ» του Ντεΐβιντ Τζ. Χάντ (Εκδόσεις Ροπή). 

 

Σε κάποια σημεία απ'τα πιο σπαστικά βιβλία που έχω διαβάσει με το να ασχολείται πόσες πιθανότητες έχει να κάτσει 6αρι σε ένα ζάρι, αν αυτό είναι ''σωστό'' ζάρι ή

''πειραγμένο'', να βλέπεις νούμερα του τύπου 1 στις 10 στην 500 ή 357.892.942,456 κτλ κάτι τέτοια δλδ και αυτό να γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου έτσι;

 

Αν και κατάλαβα σε γενικές γραμμές την θεωρία η οποία μας δείχνει ότι πχ κάποιος που κέρδισε 2 φορές το λαχείο δεν ήταν και τόσο τυχαίο(είναι πιθανό να γίνει

αν και είναι απίθανο), το βιβλίο είναι περισσότερο επιστημονικό(και υπερ-αναλυτικό σε σημείο να γίνεται σπαστικό όπως προείπα) παρά εκλαικευμένο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 7.0/10

[budd]

Διάβασα το δέντρο του θανάτου του John Connolly το δεύτερο βιβλίο με ήρωα τον Τσάρλι Πάρκερ, το βρήκα λίγο κατώτερο από το πρώτο άλλα παρόλα αυτά μου άρεσε πολύ και αυτό.

Έχει εξαιρετική υπόθεση με πολλούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες του υποκόσμου, η γραφή του Connolly μου αρέσει πάρα πολύ με αρκετές δόσεις χιούμορ και έξυπνες ατάκες.

Γενικά ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσα, τα βιβλία του συνδυάζουν τις αστυνομικές ιστορίες με το μεταφυσικό, όποιος θέλει να διαβάσει μια καλή αστυνομική σειρά νομίζω ότι αυτή  με τον Τσάρλι Πάρκερ είναι μια καλή πρόταση.

 

Επεξεργασία Ιουνίου 4, 2020 από budd

[lovcom]

-Όπως είπα και στο αντίστοιχο topic, τελείωσα πριν λίγες μέρες την φιλοσοφική λίθο. Ξεκίνησα προκατειλημμένος αλλά μπορώ να πω ότι με κέρδισε. Λογοτεχνικά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά ήταν αρκετά ευχάριστο. Απο δω και στο εξής δεν θα δω καμία ταινία και έτσι ως άσχετος με το σύμπαν του Χ.Π θα συνεχίσω το δεύτερο βιβλίο.

-Ξεκίνησα πριν λίγες μέρες τους Άθλιους του Ουγκώ και συγκεκριμένα την Φαντίνα, αλλά το παράτησα αρκετά γρήγορα. Λίγο που μου φάνηκε κάπως επιτηδευμένο, λίγο κάποιοι αφελείς (κατα την άποψή μου) διάλογοι, λίγο (ή πολύ καλύτερα) η έντονη μιζέρια που αποπνέει, με έκαναν να το αφήσω. Άσε που το έργο είναι τεράστιο και με έχει αποθαρρύνει. Αν κάποιος το έχει τελειώσει, ας πει τη γνώμη του.

-Διαβάζω αυτό το βιβλίο για την ιστορία της ελλ γλώσσας. Απλό και κατανοητό. Για τα γούστα μου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

-Παράλληλα έχω ξεκινήσει και το "Hobbit" στο πρωτότυπο. Καλό μου κουράγιο!

Επεξεργασία Ιουνίου 4, 2020 από lovcom

[spiderman]

Βρίσκομαι περίπου στην μέση του «Οι Επιστήμες με απλά λόγια» Εκδόσεις Κλειδάριθμος.

 

Φαινομενικά θα πείτε, ουάου ένα καταπληκτικό βιβλίο που εξηγεί τις Επιστήμες. Είναι αλήθεια ότι το κάνει χωρίς τύπους κτλ, απλά, εκλαικευμένα, με κατανοητό τρόπο.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι πιάνει ένα θέμα αστρονομίας, η επόμενη σελίδα μιλάει για γεωλογία, μετά για χημεία, μετά φυσική, μετά βιολογία κτλ και πάει κάπως έτσι.

Ουσιαστικά βέβαια αυτό που κάνει είναι ότι τις αναφέρει χρονολογικά με την σειρά που έγινε η εκάστοτε εφεύρευση ή ανακάλυψη, αλλά γίνεται λίγο αχταρμάς στο μυαλό.

Εκεί που διαβάζω για Νευτώνεια Θεωρία τσούπ μου αναφέρει για τα στρώματα της γής, μετά για τις οργανικές ενώσεις, μετά για ηλεκτρομαγνητισμό κτλ.

Προσωπικά θα χώριζα σε 4-5 μέρη το βιβλίο και σε κάθε μέρος θα ανέπτυσα την εκάστοτε επιστήμη για να μην μπερδεύεται ο αναγνώστης.

Δλδ οι πρώτες 80 σελίδες Φυσική, οι επόμενες 80 Χημεία, μετά Γεωλογία, Βιολογία κτλ κτλ κτλ

 

Καλογραμμένο πάντως κ ποιοτική έκδοση.

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 8.5/10 (λόγω του αχταρμά, αλλά αξίζει να το διαβάσετε)

[Captain Cooper]

On 5/6/2020 στο 1:31 ΠΜ, lovcom είπε:

-Ξεκίνησα πριν λίγες μέρες τους Άθλιους του Ουγκώ και συγκεκριμένα την Φαντίνα, αλλά το παράτησα αρκετά γρήγορα. Λίγο που μου φάνηκε κάπως επιτηδευμένο, λίγο κάποιοι αφελείς (κατα την άποψή μου) διάλογοι, λίγο (ή πολύ καλύτερα) η έντονη μιζέρια που αποπνέει, με έκαναν να το αφήσω. Άσε που το έργο είναι τεράστιο και με έχει αποθαρρύνει. Αν κάποιος το έχει τελειώσει, ας πει τη γνώμη του.

 

 

Θεωρώ τους Άθλιους το καλύτερο λογοτεχνικό έργο που έχει γραφτεί. Πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τη χρονική περίοδο που γράφτηκε όταν το διαβάζει. Για εμένα είναι σίγουρα ένα από τα 10 βιβλία που πρέπει να διαβάσει κανείς πριν πεθάνει.

Επεξεργασία Ιουνίου 6, 2020 από Captain Cooper

[Captain Cooper]

Τελείωσα σήμερα το Μεγάλο Γκάτσμπυ. Κλασικό βιβλίο αλλά για τους λάτρεις της κλασικής λογοτεχνίας. Για κάποιον που δε διαβάζει ιδιαίτερα λογοτεχνία και ειδικά εποχής μπορεί να φανεί βαρετό.

 

Ξεκίνησα επίσης το Το Κουίντιτς ανά τους αιώνες. Ενδιαφέρον αλλά για όσους έχουν διαβάσει και τους αρέσουν οι ιστορίες του Χάρι Πότερ.

 

Κάπου πάνω στο κομοδίνο μου βρίσκεται μισοτελειωμένο και το Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι. Ισχύουν τα ίδια σχόλια που έκανα και για το Γκάτσμπυ παραπάνω.

[nikolas12]

 

Σαν μπασκετόφιλος δε μπορούσε να μου ξεφύγει το βιβλίο Μάικλ Τζόρνταν Ζωή των MVPublications. Πρόκειται για μια βιογραφία του Jordan που ξεκινάει από τον προπάππου του και φτάνει περίπου στο 2014 και την αγωνιστική ανάκαμψη των Charlotte Hornets, της ομάδας που είναι ο κύριος μέτοχος. Αποφάσισα να το διαβάσω αφού είδα το The Last Dance σαν μια πιο αντικειμενική αφήγηση των γεγονότων της καριέρας του MJ, αλλά και με περισσότερες πληροφορίες και ιστορίες για τη θητεία του στο κολλέγιο North Carolina, τους Wizards και τη ζωή του ως μέτοχος πρώτα στους Wizards και μετέπειτα στους Bobcats-Hornets. Σίγουρα πολλές ιστορίες που είδαμε στο The Last Dance τις βλέπουμε και εδώ, αλλά το βιβλίο εμβαθύνει αρκετά και σε πιο προσωπικά θέματα για τον πρώτο γάμο του Jordan, το πρόβλημα που αντιμετώπισε με τον τζόγο, τη φιλία του με το Breakfast Club, γενικά αρκετά από όσα ανέφερε και ο Δημήτρης Καρύδας στο άρθρο του στο Novasports.

 

Τώρα όσον αφορά την ποιότητα της έκδοσης, λόγω της συμμετοχής μου σε μπασκετικό φόρουμ όπου η ΔΟ είχε συνεργαστεί με τις εκδόσεις, είχα την τύχη να μου εξηγήσει ο εκδότης και δημοσιογράφος κ. Ασπρούλιας σχετικά με το γιατί τα γράμματα ήταν τόσο μικρά, καθώς και τι μικροπροβλήματα είχαν προκύψει κατά τη διάρκεια της έκδοσης που απείλησε ακόμα και την ύπαρξη του εκδοτικού οίκου. Είναι απόλυτα κατανοητό και χαίρομαι που αυτό διορθώθηκε στα επόμενα βιβλία όπως το βιβλίο του Kobe Bryant που έγραψα review σε προηγούμενη σελίδα, εκθειάζοντας την άριστη έκδοση του. Αν λοιπόν θέλετε να διαβάσετε λεπτομερώς την ιστορία γύρω από την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, αυτό είναι το βιβλίο σας  

Επεξεργασία Ιουνίου 6, 2020 από nikolas12

[lovcom]

4 hours ago, Captain Cooper said:

 

Θεωρώ τους Άθλιους το καλύτερο λογοτεχνικό έργο που έχει γραφτεί. Πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τη χρονική περίοδο που γράφτηκε όταν το διαβάζει. Για εμένα είναι σίγουρα ένα από τα 10 βιβλία που πρέπει να διαβάσει κανείς πριν πεθάνει.

Να πω και κάτι άλλο που με έχει "χαλάσει". Μου χουν πει (και νομίζω το καταλαβαίνεις εύκολα με ένα search) ότι πρόκειται συν τοις άλλοις και για πολιτικό έργο. Δηλαδή ασκεί μια πολιτική κριτική στο βιβλίο του. Γενικά για πολιτικά/ιστορικά βαριέμαι να διαβάζω διότι πρέπει να εντρυφήσεις πολύ σε αυτά και πάλι να έχεις πέσω έξω.

Πάντως φίλε Cooper ίσως του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.

[albertus magnus]

@lovcom  Πανε περιπου 20 χρονια απο οταν διαβασα τους Αθλιους και ακομα το θυμαμαι σαν μια πολυ καλη εμπειρια.  Εγω διαβαζα και διαβαζω κλασικη λογοτεχνια και ειδικα εκεινη τη εποχη αγαπημενοι μου ηταν ο Δουμας και ο Βερν οποτε ηθελα να διαβασω και τον αλλο μεγαλο Γαλλο. Πολυ διαφορετικα απο τα προηγουμενα βεβαια ενα βιβλιο επος που εκτινεται σε σε πολλα χρονια και ασχολειται με διαφορα θεματα κυριως ηθικης, πολιτικης, θρησκειας, την οικογενεια κ.α. Εγω σιγουρα το προτεινω.

[nikolas12]

 

Ξεκίνησα την τριλογία Σκοτεινά Νερά του Δημήτρη Σίμου πριν λίγες ημέρες. Ως λάτρης των μυστηρίων μου άρεσε πολύ πρώτον το ότι η υπόθεση διαδραματίζεται στην ελληνική επαρχία και δεύτερον ότι μπλέκει αρκετούς χαρακτήρες με πολλαπλά συμφέροντα που κάνει την επίλυση του εγκλήματος και την εύρεση του ενόχου πάρα πολύ δύσκολη. Παρά την ύπαρξη αρκετών χαρακτήρων, ο αναγνώστης δε μπερδεύεται ποτέ με ονόματα, ημερομηνίες, καθώς ο Σίμος έχει έναν πολύ σαφή τρόπο γραφής και φροντίζει πάντα να εμφανίζει τα σωστά άτομα στη σωστή στιγμή. Η υπόθεση αφορά τη δολοφονία ενός κοριτσιού, το οποίο βρίσκει ένας ψαράς στη θάλασσα ανοιχτά της Εύβοιας και η οποία είναι κόρη ενός ιδιοκτήτη μεγάλου ξενοδοχείου. Έτσι η Αστυνομία φέρνει πίσω τον αστυνόμο Καπετάνο, ο οποίος είναι μόνιμα στο σπίτι για αρχειοθετήσεις ύστερα από γεγονότα που συνέβησαν έξι μήνες πριν την αρχή της ιστορίας. Αργά και σταθερά ξεκινάει ένα ντόμινο αποκαλύψεων, οι οποίες σχετίζονται τόσο με τη δολοφονία όσο και με τα γεγονότα από το παρελθόν του Καπετάνου. Μου άρεσε πολύ και αυτές τις μέρες λογικά θα ξεκινήσω το επόμενο βιβλίο της σειράς.

 

Επίσης περιλαμβάνονται τρία διηγήματα, περίπου 10 σελίδων το καθένα, τα πρώτα δύο δε μπορώ να πω ότι με ξετρέλαναν, αλλά το τρίτο με άφησε άφωνο. Λέγεται η Δεξαμενή και είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι εκτυλίσσεται σε τόσο λίγες σελίδες, αλλά σου προκαλεί τόσο δυνατά συναισθήματα στο τέλος. 

[nikolas12]

 

Στο καπάκι μετά το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Σκοτεινά Νερά του Δημήτρη Σίμου, διάβασα και το δεύτερο μέρος. Όπως και στα Βατράχια, έτσι και εδώ έχουμε μία ιστορία σχετικά με τον υπόκοσμο και τη μαφία της ελληνικής επαρχίας, μια ιστορία πλαισιωμένη από σκοτεινή ατμόσφαιρα και με έναν πρωταγωνιστή που στις 324 σελίδες του βιβλίου, εκτός των μυστηρίων που καλείται να λύσει, παρουσιάζει στον αναγνώστη και τα προσωπικά του προβλήματα. Αν και η υπόθεση δε με κράτησε στην ίδια αγωνία, μπορώ να πω ότι το τέλος είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό και με συνεχόμενες ανατροπές που δεν περίμενα.

 

Το τρίτο βιβλίο της τριλογίας λέω να το διαβάσω εν καιρώ, καθώς και το καινούριο ψυχολογικό θρίλερ του ίδιου συγγραφέα που κυκλοφόρησε πρόσφατα και δεν έχω αγοράσει ακόμα. Προς το παρόν, λέω να διαβάσω κάτι από Stephen King εξαιτίας του ότι σήμερα, πρώτη του μήνα, κυκλοφορεί η επανέκδοση της Λάμψης και θέλω να μπω σιγά σιγά στο κλίμα. Αλλά όλα αυτά είναι για κάποιο επόμενο ποστ.

[Pilgrim]

Σήμερα, μετά από πολύ καιρό, τέλειωσα τους Νυχτοπτερίτες που είναι συλλογή διηγημάτων του George R.R. Martin γραμμένες προ-GoT εποχής.

Ιδιαίτερα δυνατή ήταν η τελευταία ιστορία με γλυκόπικρο τέλος.

 

Επόμενο και ελπίζω σύντομα να το τελειώσω "Ο Λύκος του χειμώνα"  από τον φοβερό John Connolly

 

Και μιας και είπα Connolly στην Οργή των αγγέλων αναφέρεται και η Ελλάδα της κρίσης

Επεξεργασία Ιουλίου 1, 2020 από Pilgrim

[lovcom]

Μιας και είμαι λάτρης της κλασικής (και δη της αγγλικής) λογοτεχνίας, είπα να ξεκινήσω κάτι πιο ανάλαφρο (και γυναικείο). Συγκεκριμένα ξεκίνησα το "Περηφάνια και Προκατάληψη" της Τζέην Ώστεν και το "Ανεμοδαρμένα Ύψη" της Έμιλυ Μπροντέ. Με παρακίνησε κυρίως η περιέργεια να δω προς τι ο τόσος ντόρος γύρω απο αυτά τα βιβλία.

Το Περηφάνεια το ξεκίνησα, έφτασα περίπου ως το 1/4 αλλά δεν άντεξα απο τη βαρεμάρα και το άφησα. Μετά είπα στον εαυτό μου: "είναι αγγλική κλασική λογοτεχνία· δώσε κι εσύ μια ευκαιρία επιπλέον". Έτσι το ξαναξεκίνησα αλλά ένα κεφάλαιο παραπέρα απο κει που το χα σταματήσει δεν άντεξα και "λύγισα". Πρόκειται για ένα καθαρά "κοριτσίστικο" μυθιστόρημα (και δεν το λέω υποτιμητικά) το οποίο εμένα δεν μου είπε τίποτα. Ήταν όλο συζητήσεις του στυλ "τσάι και συμπάθεια". Στα συν κρατάω την ωραία της γραφή αλλά το στόρυ δεν μπόρεσε να με κερδίσει. : (  Πάντως δεν πήγε τσάμπα το βιβλίο αφού το έκανα δώρο σε μια φίλη μου αμερικανίδα. Αν και τα ελληνικά της είναι σε βρεφικό στάδιο, ξετρελάθηκε όταν της το δωσα! (το έχει ήδη διαβάσει στη γλώσσα της 7 φορές..).

 

Το Ανεμοδαρμένα Ύψη το χω προχωρήσει σχετικά αρκετά και προς το παρόν η βαρεμάρα δεν μου χει χτυπήσει την πόρτα. Στα συν η επίσης ωραία γραφή αλλά και η ζοφερή ατμόσφαιρα που έχει χτίσει η συγγραφέας. Δεν το κρύβω όμως ότι περιμένω απο στιγμή σε στιγμή να ξενερώσω με κάποια "αρλεκινιά" που θα βρεθεί στον δρόμο μου. Διαβάζω επίσης το βιβλίο απο μια πολύ όμορφη έκδοση της Άγρας. Όσοι το αρχίσετε απο αυτή την έκδοση, μην διαβάσετε τα εισαγωγικά γιατί είναι φουλ spoilers. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτά δεν τα βάζουν σαν επίμετρο στο τέλος του βιβλίου.

Επίσης χθες τελείωσα και το δεύτερο βιβλίο της σειράς Χάρι Πότερ το "η κάμαρα με τα μυστικά". Το βιβλίο ουσιαστικά ήταν ένα "αστυνομικό θριλεράκι". Ως την μέση ήταν σχετικά αργό, η γραφή της ήταν σε απλούστατα επίπεδα με κάποια τάχα λογοτεχνική περιγραφή να ξεπροβάλλει που και που, με σημεία αφελέστατα (όπως και στο πρώτο μέρος) αλλά κράτησε μια ατμόσφαιρα όπως και μια αγωνία όπου απο τη μέση και μετά κορυφώνεται. Το δεύτερο μισό το τελείωσα σε μια καθισιά. Υποθέτω ότι η συγγραφέας έκανε και κάποιες νύξεις για το μπούλινγκ που δέχονται παιδιά στα σχολεία. Πάντως κύλισε ευχάριστα η ώρα. Μετά στο καπάκι είδα και την ταινία η οποία δεν παλευόταν. Ενώ δεν έγινε κακή μεταφορά (όπως πχ στο άθλιο το Χόμπιτ), παρόλα αυτά η υλοποίησή της μου φάνηκε άνευρη με τους διαλόγους να πετάγονται γρήγορα και χωρίς προετοιμασία. Πραγματικά η εμπειρία να διαβάζεις ένα βιβλίο είναι πολύ καλύτερη απο την ταινία. Η ταινία τολμώ να πω ότι μου χάλασε και αισθητικά τις εικόνες που είχα δημιουργήσει διαβάζοντας το βιβλίο. Θα συνεχίσω σύντομα με το τρίτο βιβλίο (όταν τελειώσω τα Ανεμ Ύψη) αναμένοντας πλέον κάτι πιο ενήλικο (διότι έχω διαβάσει ότι απο το 3ο και μετά η σειρά γίνεται ενήλικη). Για τις ταινίες θα το σκεφτώ αν θα τις δω γιατί μου χαλάνε τις εικόνες που πλάθω με τη φαντασία μου.

Επεξεργασία Ιουλίου 7, 2020 από lovcom

[paola]

Οκ η Τζειν Ωστεν δεν αρεσει και σε πολλες γυναικες ειναι η αληθεια. Και πραγματικα δυσκολα διαβαζεται αυτο το βιβλιο απο αντρες. Εμενα μου αρσει η Ωστεν και το συγκεκριμενο ειναι το πιο αγαπημενο μου απο τα δικα της.

Το "Ανεμοδαρμενα Υψη " ωραιο κλασικο βιβλιο αλλα οπως ειπες ζοφερη ατμοσφαιτα  και καταθλιπτικη.

 

Εγω ξαναπιασα  Αγκαθα Κριστι μετα απο καμποσα χρονια. Διαβαζω το "Φονος στο Πρεσβυτεριο" και μετα θα πιασω το "Φονος στην Μεσοποταμια" .

[lovcom]

Kρίστι μου χε δανείσει ο κολλητός να διαβάσω (Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές) αλλά επειδή έχω την -κακή -συνήθεια να ασχολούμαι με πολλά βιβλία παράλληλα, δεν το άρχισα καν. Σε αστυνομικό πάντως προτείνω το κλασικότατο "Το σκυλί των Μπάσκερβιλ". Μυστήριο με φόντο την βικτοριανή Αγγλία. Πολύ ωραίο!

[Pilgrim]

 

Συνέχισα με τον Λύκο του Χειμώνα το οποίο μου άρεσε υπερβολικά πολύ. Υπήρχε μυστήριο, απαγωγές, φόνοι και εννοείται το μεταφυσικό που ποτέ δε λείπει από τα βιβλία του Connolly.

Αν κάποιος θέλει να το διαβάσει καλό θα ήταν να ξεκινήσει σίγουρα από το προηγούμενο, μιας που κάποιες καταστάσεις που αναφέρονται εδώ έγιναν στην Οργή των αγγέλων.

 

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ότι..

Spoiler

 

Ο πρωταγωνιστής Τσάρλι Πάρκερ τραυματίζεται πολύ σοβαρά και στις τελευταίες 100 σελίδες δεν τον βλέπουμε πολύ.

Παρόλα αυτά το βιβλίο δε "χάνει". Οι γύρω χαρακτήρες βγάζουν εις πέρας τις υποθέσεις και το μυστήριο λύνεται.

 

 

 

 

Επόμενο βιβλίο ήταν η Αστυνομία της βιβλιοθήκης του Stephen King.

Προς το τέλος μου θύμισε πάρα πολύ Το Αυτό. Και ο κακός της υπόθεσης αλλά και ο τρόπος που τον νικούν οι πρωταγωνιστές ήταν σαν μια κόπια του.

Υπήρχαν δύο πολύ δυνατές σκηνές: μια συγκινητική και μια αποκρουστική. Αν δεν υπήρχε η δεύτερη, σίγουρα θα μου άρεσε πολύ περισσότερο. Γενικά όμως δεν ήταν κακό βιβλίο.

Οι χαρακτήρες ήταν συμπαθητικοί και τελείωσε με αυτούς ευτυχισμένους. (το γνωστό happy end) 

[nikolas12]

 

Διάβασα το Στάσου Πλάι Μου ή Το Τέλος της Αθωότητας από Stephen King. Γενικά μου αρέσει ο King, αλλά το θέμα μου με πολλά βιβλία του είναι ότι πλατειάζει αρκετά, κάτι που ένιωσα και εδώ παρά τις μόλις 226 σελίδες του. Νομίζω ότι είναι 100% ένα βιβλίο χαρακτήρων, το οποίο αναπτύσσει τις σχέσεις μιας παρέας τεσσάρων παιδιών και μας δείχνει τόσο μέσα από τις εμπειρίες που έχουν ζήσει στο σπίτι τους, όσο και από την περιπέτεια που ζουν τα παιδιά μεταξύ τους, το πως αλλάζουν οι σχέσεις, πως βλέπουν ο ένας τον άλλον και πως καταλήγει η φιλία τους. Είναι ένα απαισιόδοξο βιβλίο και με έναν μαγικό τρόπο στις τελευταίες 50 σελίδες, ο King σε κάνει να ξεχνάς το αν βαρέθηκες σε κάποια σημεία και προχωράει σε καταιγιστικές εξελίξεις, όμορφες αφηγήσεις και ένα πολύ ωραίο conclusion. 

[deadneighbours]

Πολύ καλός ο KING, να προτείνω την ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΦΑΙΡΑ καθώς και την ταινία, πολύ δυνατή ταινία τρόμου. Αυτά!

[lovcom]

2 hours ago, nikolas12 said:

 

Διάβασα το Στάσου Πλάι Μου

Τι προτιμάς; Την ταινία ή το βιβλίο; Την ταινία την έχω δει πάρα πολλές φορές. Το βιβλίο βγάζει τα ίδια συναισθήματα;

[nikolas12]

Πριν από 1 ώρα, lovcom είπε:

Τι προτιμάς; Την ταινία ή το βιβλίο; Την ταινία την έχω δει πάρα πολλές φορές. Το βιβλίο βγάζει τα ίδια συναισθήματα;

 

Γενικά σε τέτοιες συγκρίσεις προτιμώ το βιβλίο, αλλά το ερώτημα που μου θέτεις για το συγκεκριμένο δίλημμα είναι αρκετά δύσκολο, γιατί η ταινία αποτελεί καλή μεταφορά του βιβλίου και όντως σου βγάζουν πολλά συναισθήματα. Δεν ξέρω, είναι κάπως δύσκολο, αλλά αν κάποιος ενδιαφέρεται προτείνω και να διαβάσει το βιβλίο και να δει την ταινία για να κρίνει  

[paola]

On 7/7/2020 στο 5:33 ΜΜ, lovcom είπε:

Kρίστι μου χε δανείσει ο κολλητός να διαβάσω (Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές) αλλά επειδή έχω την -κακή -συνήθεια να ασχολούμαι με πολλά βιβλία παράλληλα, δεν το άρχισα καν. Σε αστυνομικό πάντως προτείνω το κλασικότατο "Το σκυλί των Μπάσκερβιλ"

Το "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές" ειναι απο τα πιο κλασικα και φημισμενα εργα της Κριστι. Να το διαβασεις αξιζει.

"Το σκυλί των Μπάσκερβιλ" ειναι μια απο τις πιο αγαπημενες μου ιστοριες με ηρωα  τον Σερλοκ Χολμς,εχουν περασει παρα παρα   πολλα χρονια που το διαβασα και σκεφτομουν να το παρω σε καποια αλλη εκδοση γιατι αυτη που εχω ειναι λιγο πιο παιδικη

[nikolas12]

2 λεπτά πριν, paola είπε:

Το "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές" ειναι απο τα πιο κλασικα και φημισμενα εργα της Κριστι. Να το διαβασεις αξιζει.

"Το σκυλί των Μπάσκερβιλ" ειναι μια απο τις πιο αγαπημενες μου ιστοριες με ηρωα  τον Σερλοκ Χολμς,εχουν περασει παρα παρα   πολλα χρονια που το διαβασα και σκεφτομουν να το παρω σε καποια αλλη εκδοση γιατι αυτη που εχω ειναι λιγο πιο παιδικη

 

Εγώ έχω αυτήν που κυκλοφόρησε από τους Σύγχρονους Ορίζοντες και διατέθηκε από το Public με τα Άπαντα Σέρλοκ. Πολύ ωραία έκδοση με vintage παρουσίαση, έχω έναν τόμο με το Σκυλί των Μπάσκερβιλ, αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα, ευελπιστώ να βρω και τους άλλους σύντομα και να βρω χρόνο να τα διαβάσω  

[paola]

@nikolas12 Απο αυτη την σειρα με τα Απαντα του Σερλοκ Χολμς εχω μονο τον Α τομο .Ναι ειναι ομορφοι τομοι.

 

[Indian]

On 7/7/2020 στο 4:19 ΜΜ, paola είπε:

Διαβαζω το "Φονος στο Πρεσβυτεριο"

 

Πρόσφατα είχε το αντίστοιχο επεισόδιο από την σειρά η ΕΡΤ.

 

 

[nikolas12]

 

Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω τι συνέβη εδώ. Η ιδέα είναι πολλά υποσχόμενη. Ένας δολοφόνος παιδιών εισάγεται στο ψυχιατρείο και ο πατέρας ενός εξαφανισμένου παιδιού που θεωρεί ότι ο γιος του δολοφονήθηκε από εκείνον, μπαίνει και εκείνος ως τρόφιμος προκειμένου να αποδείξει ότι το έκανε εκείνος και να μάθει που είναι το πτώμα του γιου του.

 

Παρ' όλα αυτά στην εκτέλεση κάπου κολλάμε. Εκτός από μία-δυο μικρές ανατροπές, η τελική εξήγηση όσων μυστηρίων έχουν συμβεί δε με ικανοποίησε, οι δεύτεροι χαρακτήρες είχαν από ελάχιστο έως καθόλου βάθος, δεν ένιωσα ότι ο πρωταγωνιστής μου ήταν τόσο ενδιαφέρων όσο οι υπόλοιποι στα άλλα βιβλία και θεωρώ πως και καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου δε βλέπαμε κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ακόμα και όταν ο Γερμανός δε σε ξετρελαίνει με τα όσα συμβαίνουν στο τέλος, φροντίζει στην κυρίως πλοκή να σε έχει ικανοποιήσει και να σε έχει γεμίσει απορίες. Στον Τρόφιμο δεν έγινε ούτε αυτό δυστυχώς. Γενικότερα έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του Fitzek (εκτός του εξαντλημένου από τις εκδόσεις Διήγηση Πείραμα Μνήμης) και αυτό νομίζω ότι είναι το χειρότερο του.

[Indian]

@nikolas12 Είχα διαβάσει την περίληψη στο οπισθόφυλλο και είχα ψηθεί να το αγοράσω. Μάλλον τώρα με βλέπω να το αναβάλω.

 

 

[nikolas12]

24 λεπτά πριν, Indian είπε:

@nikolas12 Είχα διαβάσει την περίληψη στο οπισθόφυλλο και είχα ψηθεί να το αγοράσω. Μάλλον τώρα με βλέπω να το αναβάλω.

 

 

 

Έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του Fitzek; Αύριο θα βγάλω άρθρο με σειρά κατάταξης από το χειρότερο στο καλύτερο, αν θες θα στο στείλω  

[Indian]

41 λεπτά πριν, nikolas12 είπε:

Έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του Fitzek; Αύριο θα βγάλω άρθρο με σειρά κατάταξης από το χειρότερο στο καλύτερο, αν θες θα στο στείλω  

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει κάτι από τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αλλά έχω ξεχωρίσει (από τις περιλήψεις) μερικά βιβλία του, όπως "Το δέμα", "Η θέση 7Α" και τα "Μαθήματα νεκροψίας". Εννοείται ότι θα μ΄ενδιέφερε η γνώμη σου.

 

 

[nikolas12]

46 λεπτά πριν, Indian είπε:

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει κάτι από τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αλλά έχω ξεχωρίσει (από τις περιλήψεις) μερικά βιβλία του, όπως "Το δέμα", "Η θέση 7Α" και τα "Μαθήματα νεκροψίας". Εννοείται ότι θα μ΄ενδιέφερε η γνώμη σου.

 

 

 

Μακράν το καλύτερο όλων είναι η Θεραπεία. Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Εξαιρετικά τα Μαθήματα Νεκροψίας, το Πείραμα και το Δέμα. Η Θέση 7Α είναι καλή, αλλά λίγο κατώτερο σε σχέση με τα άλλα. Θα στο στείλω αύριο