Το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο

[Angel.tze]

Τώρα εγώ διαβάζω το "Μπρίσινγκρ"! Ψάξτε το και θα δείτε πολλά!

Είναι εξαιρετικό!!!

[zade]

Τελείωσα επιτέλους την αναμέτρησή μου -διότι δεν την λες ανάγνωση- με την Τύφλωση του Ελίας Κανέττι.

Ανυπόφορα κουραστικό βιβλίο. Αντιπαθητικοί χαρακτήρες, εκνευριστικές καταστάσεις και εξουθενωτικές πριγραφές συνθέτουν αυτό το βιβλίο που για άγνωστους λόγους θεωρείται κλασικό. Πορσωπικά σε σημεία μου θύμιζε Ελληνική κωμωδία παρεξηγήσεων με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα αλλά στο πολύ χειρότερο. Θεωρείται πως το συγκεκριμένο βιβλίο εξετάζει την μοναξιά του στοχαστή μέσα στον κόσμο που τον περιβάλλει, αλλά περισσότερο ένιωσα ότι διάβαζα την ανοησία του πανεπιστημιακού μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ο δε χαρακτηρισμός ότι το βιβλίο «θυμίζει Κάφκα» είναι παντελώς αβάσιμος. Σίγουρα ένα βιβλίο που αντιπάθησα και αν δεν ήταν ο ψυχαναγκασμός μου στην μέση , θα το είχα παρατήσει κάπου στην μέση.

 

Διάβασα επίσης «Το ξύπνημα των Αμνών» της Λέονι Σουάν.

Εύπεπτο ανάγνωσμα, πραγματεύεται τις προσπάθειες για εξιχνίαση ενός βοσκού , από το ίδιο του ποίμνιό του. Πρόβατα ντετέκτιβ δηλαδή. Πέραν όμως αυτού του ενδιαφέροντος κεντρικού ευρήματος, μάλλον πρόκειται για ένα αρκετά άνευρο βιβλίο που εξαντλεί την κεντρική του ιδέα πολύ γρήγορα. Μάλλον αποφύγετέ το.

 

Αυτή την περίοδο διαβάζω τον πρώτο τόμο από τα «Άπαντα» του Δημοσθένη Βουτυρά και επιτέλους ευχαριστιέμαι βιβλίο μετά από καιρό. Ο Βουτυράς έγραψε μόνο διηγήματα που καταλαμβάνουν από μικρή (3-4 σελίδες) έως σχετικά μέτρια έκταση (30-40 σελίδες) και όπως είναι λογικό δεν είναι όλα ισάξια. Όλα όμως είναι ενδιαφέροντα και έχουν κάτι να πουν. Μέχρι στιγμής έχω ξεχωρίσει το «Παραρλάμα» το οποίο όντως είναι αριστούργημα και «Το Τραγούδι του Κρεμασμένου» που ταιριάζει θεματολογικά και υφολογικά πάρα πολύ στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Σίγουρα θα συνεχίσω με τους επόμενος τόμος των απάντων.

[arianna]

Χριστουγεννιάτικες αστυνομικες ιστοριες και το συνιστω ανεπιφύλακτα, περιλαμβανει και αγκαθα και ντουλ

 

 

[Monkey D. Luffy]

Διαβάζω τον Ζ Παγκόσμιο Πόλεμο του Max Brooks και είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει! Και βέβαια είνα πολύ ανώτερο απ' την ταινία! Να φανταστείτε ότι κατέβασα 150 σελίδες σε μισή μέρα...

Επεξεργασία Ιανουαρίου 1, 2015 από Monkey D. Luffy

[GreekComicFan]

Ενημερωτικά για τους οπαδούς του King, το Ο κύριος Μερσέντες κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στα περίπτερα. Επίσης στις 23 του μηνός, βγαίνει και το Το Παιδί από το Κολοράντο, το διήγημα που πήραν και μετέτρεψαν στην τηλεοπτική σειρά Haven. Ναι, η Bell θα βγάλει ένα βιβλίο που θα έχει μόνο 192 σελίδες, για να εκμεταλλευτεί την σειρά, ακόμα και τώρα που όπως φαίνεται είναι στα τελειώματα της. 

[JohnnyMZ]

Χθες βράδυ τελείωσα το πρόσφατο βιβλίο της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (Χάρι Πότερ) "Ένας Ξαφνικός Θάνατος".

 

Ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο σίγουρα οι περισσότεροι αγόρασαν (και διάβασαν, ενδεχομένως ) λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισε η συγγραφέας με τη μαγική εφταλογία της. Ωστόσο, το βιβλίο έχει δεχτεί πολλές αρνητικές κριτικές. Λογικό, αφού δεν έχει καμία σχέση με τα παλαιότερα έργα της Ρόουλινγκ. Πρόκειται για ένα ενήλικο βιβλίο, με σκληρές σκηνές, μαύρο χιούμορ και στενάχωρο τέλος.

 

Ουσιαστικά, παρακολουθούμε τη ζωή στην μικρή επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, το Πάγκφροντ. Ο θάνατος ενός ανθρώπου, κατοίκου της πόλης, του Μπάρι Φερμπράδερ, μέλος του ενοριακού συμβουλίου, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι για μια σειρά αλλαγών στις ζωές ενός σημαντικού μέρους των υπόλοιπων κατοίκων της περιοχής. Εναλλάξ παρουσιάζονται οι ζωές περίπου 15 ανθρώπων, διαφόρων ηλικιών, οι οποίες, σαφώς, εμπλέκονται μεταξύ τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο που δημιουργεί μία, τουλάχιστον ενδιαφέρουσα, αφήγηση.

 

Σίγουρα, αν δεν το είχε γράψει η αγαπημένη μου παιδική συγγραφέας δε θα έδινα σημασία σε αυτό το βιβλίο. Μιλάει για πράγματα μέσα από τη ζωή: τη φθορά της σχέσης παντρεμένων ζευγαριών, τη δυσκολία των εθισμένων στα ναρκωτικά για επανένταξη στην κοινωνία, τα ψυχολογικά αδιέξοδα των παιδιών που πέφτουν θύματα bullying, τη ματαιοδοξία όσων εμπλέκονται με τα κοινά και το πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ζωή.

 

Περίπου 595 σελίδες.

 

Σήμερα, αγόρασα το Shogun του James Clavell. Έχω 1230 σελίδες ιαπωνικής κουλτούρας μπροστά μου!

[kwtsos]

Διαβασα το Mr Mercedes. Ειναι καπως διαφορετικο απο τα προηγουμενα του King που εχω διαβασει. Κατ αρχην δεν εχει κανενα στοιχειο υπερφυσικου/μεταφυσικου τρομου. Ειναι μαλλον περισσοτερο ενα αστυνομικο θριλερ θα λεγα. Η υποθεση ? Ενας προσφατως συνταξιοδοτηθεις ντετεκτιβ θα παρει ενα γραμμα απο τον Κ. Μερσεντες ο οποιος λιγους μηνες πριν την συνταξιοδοτηση του σκοτωσε 8 ανθρωπους με μια κλεμμενη Μερσεντες. Ο ντετεκτιβ ηταν ο επικεφαλης των ερευνων που δεν εβγαλαν τιποτα και τωρα ο δολοφονος αποφασιζει να του αποκαλυφθει για να τον προκαλεσει. Κλασσικος King, σε κανει να μην θες να αφησεις το βιβλιο. Χθες για παραδειγμα ημουν αποφασισμενος να διαβασω μια σελιδα ακομα και να την πεσω για υπνο και κατεληξα να διαβασω ολοκληρο το βιβλιο γιατι πολυ απλα απο κει και επειτα ηταν αδυνατο να το αφησεις. Εχω να του βρω μονο ενα ελαττωμα. Το τελος του. Δεν λεω παραπανω απο το οτι ηταν ενα απο τα κλισε φιναλε του King. Παρολα αυτα ειναι ενα καλο βιβλιο που θα σας κρατησει σε αγωνια. kwtsoκλιμακα 7,5/10

 

Επισης διαβασα το Αιμα Στο Φεγγαρι απο τον James Elroy, το οποιο κυκλοφορησε προσφατα σε pocket μεγεθος απο το Μεταιχμιο. Σε αυτο ο αστυνομος Λοιντ Χοπκινς, ευφυης πανω του κανονικου, με πλουσιο βιογραφικο αλλα και ενα σκοτεινο παρελθον που του εχει αφησει φοβια στη δυνατη μουσικη θα κληθει να λυσει τις υποθεσεις δολοφονημενων γυναικων που οδηγουν στον ιδιο σιριαλ κιλερ. Στο βιβλιο βλεπουμε και τα δυο points of view, δηλαδη και του Χοπκινς αλλα και του σηριαλ κιλερ με το παρατσουκλι ο Ποιητης. Μπορει να μην ειναι η Λευκη Τζαζ ή το Λ.Α. Εμπιστευτικο τα οποια ειναι τα μεχρι στιγμης αγαπημενα μου απο Ελρου αλλα σιγουρα ειναι ενα καλο βιβλιο που αποδεικνυει για αλλη μια φορα ποσο καλα μπορει να γραψει τους ψυχολογικα διαταραγμενους χαρακτηρες αλλα και το ποσο καλα μπορει να γραφει γενικοτερα. Αν λοιπον θελετε να διαβασετε ενα καλο noir ειναι μια καλη επιλογη. Ενημερωτικα το βιβλιο εχει γινει και ταινια με τον τιτλο Cop . kwtsoκλιμακα 8/10

[Blackbeard]

Τελείωσα χθες το Σύρριζα του Πέτρου Μαρτινίδη. Κινείται σε παρόμοια πλαίσια με τα προηγούμενα βιβλία του, μόνο που εδώ επικεντρώνεται αισθητά σε πολιτικά ζητήματα. (Όπως άλλωστε γίνεται ξεκάθαρο και από το ευφυές λογοπαίγνιο του τίτλου. (το οποίο γίνεται ακόμη καλύτερο μόλις διαβάσεις την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, την οποία παραθέτω γιατί την απόλαυσα αρκετά.))

 

Είναι κανόνας στα αστυνομικά μυθιστορήματα να περνάει ο ήρωας σύρριζα από τον θάνατο. 

Στην προσπάθεια να λύσει τον γρίφο μπορεί επίσης να περάσει σύρριζα κι από την αλήθεια.

Από τον θάνατο γλιτώνει πάντα· από την αλήθεια ποτέ. Την αποκαθιστά πλήρως στο τέλος.

Δεν είναι δική του, άλλωστε, είναι του συγγραφέα. 

 

Αυτά ισχύουν και εδώ.

Ύποπτος θάνατος στην αρχή, μοιραίες γυναίκες και στιγμές αγωνίας ενδιαμέσως, απροσδόκητη ανατροπή στο τέλος.

Τα τοπία -Θεσσαλονίκη και Βουρβουρού στη Χαλκιδική- είναι αληθινά, όπως κάποια γεγονότα μεταξύ 14ης και 17ης Ιουλίου 2014.

Συμπτώσεις σε ονόματα προσώπων παραμένουν τυχαίες. Συμπτώσεις σε επιρρήματα επίσης.

 

ΕΝΑ ΘΡΙΛΕΡ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ,

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΙΝΕΤΑΙ ΘΡΙΛΕΡ.

 

Πρωταγωνιστής ο Αλέξης Ολμέζογλου, που έχουμε δει σε προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα. Εξαιτίας της επανεμφάνισης παλιού αισθήματος, ο Αλέξης μπλέκεται σε μια υπόθεση τρομοκρατικής οργάνωσης χωρίς να το αντιληφθεί στην αρχή, ενώ παράλληλα καλείται να γράψει ρεπορτάζ για καθηγητή πανεπιστημίου που για να δεχτεί το διδακτορικό φοιτητριών του, τους ζητάει ως αντάλλαγμα σεξουαλική ικανοποίηση. Κλασικά μοτίβα του Μαρτινίδη που πάντα τα απολαμβάνω. Τα βιβλία του θυμίζουν κλασικό και αξιόλογο αστυνομικό μυθιστόρημα τα οποία εμπλουτίζει με τις πλούσιες γνώσεις του στη λογοτεχνία, φιλοσοφία, ιστορία κτλ. Το πολιτικό μέρος ήμουν σίγουρος ότι δε θα με ενοχλήσει γιατί ήμουν ήδη γνώριμος με τις πολιτικές του απόψεις και με βρίσκουν σύμφωνο. Άλλωστε, είναι τόσο λογικές και αμερόληπτες που θα μου φαινόταν παράξενο αν κάποιον τον ενοχλούσαν. Αυτό είναι στην κρίση του καθενός, βέβαια, αλλά πιστεύω πως όποιος είναι λάτρης της καλής λογοτεχνίας, θα το απολαύσει. 

 

[Lord Makro]

Διαβάζω το "ταξίδι στην Ελλάδα" του Εβλιά Τσελεμπί. (Τούρκος περιηγητής του 17ου αιώνα για όσους δεν τον γνωρίζουν).

 

Ξεκινώντας από τη Θράκη περιγράφει όλες τις πόλεις και χωριά που περνάει διασχίζοντας την Ελλάδα προς τα νότια.

Xepeta, πλέκει το εγκώμιο του πάρκου της πόλης σου, της Ντιράμα

[rorschach]

Άρχισα σήμερα να διαβάζω το The Magus.

[The_Sandman]

Διαβάζω τον Ζ Παγκόσμιο Πόλεμο του Max Brooks και είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει! Και βέβαια είνα πολύ ανώτερο απ' την ταινία! Να φανταστείτε ότι κατέβασα 150 σελίδες σε μισή μέρα...

 

Μια κάπως αστεία ιστορία σχετικά με τον Max Brooks και το ΠΠΖ...

 

Ο Brooks ήταν καλεσμένος πέρσι στο LSCC. Το ΠΠΖ έτυχε να το έχω, οπότε σκέφτηκα γιατί να μην το πάρω μαζί μου για υπογραφή; Όταν του το πήγα ξετρελάθηκε! "I knew it! Το ήξερα ότι έχει δημοσιευθεί ΚΑΙ στα ελληνικά!". Αφού χάζεψε λίγο την έκδοση και την σχολίασε πολύ θετικά και αφού μιλήσαμε κάμποση ώρα, ήρθε η ώρα για την υπογραφή. To Vasilis - Beware Zombies και ενώ ετοιμάστηκε να βάλει υπογραφή σταμάτησε για ένα δευτερόλεπτο και συμπλήρωσε + Turks γελώντας.

 

"Μάλλον από τους ίδιους τους Έλληνες πρέπει να φυλάγομαι"

"Κάτι παραπάνω θα ξέρεις"

 

[zade]

Τελειώσα τον πρώτο τόμο από τα Άπαντα του Βουτυρά και  ισχύουν ακριβώς όσα έγραψα παραπάνω.

 

Aυτή την περίοδο διαβάζω τον πρώτο από τους δύο τόμους των «Απάντων» του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Ηταν ένας λογοτέχνης με τον οποίο ήθελα να ασχοληθώ εδώ και αρκετό καιρό και τώρα μου δίνεται η ευκαιρία. Έχοντας φτάσει περίπου στην μέση του τόμου, μπορώ να πω ότι μου αρέσει, αλλά διαπιστώνω κάποιοες ιδιαιτερότητες.

 

Πρώτον είναι πιθανότατα ένας από τους πιο ιδιοσυγκρασιακούς λογοτέχνες που έχω διαβάσει και έχει φανερες εμμονές με την έννοια του απείρου, την αντίληψή μας περί του χρόνου καθώς και τους λαβύρινθους. Κι ενώ αυτή η θεματολογία βρίσκεται ανάμεσα στα ενδιαφέροντά μου, ορισμένς φορές είναι δοσμένη τόσο ποιητικά ή αλλόκοτα που με ξενίζει. Ειδικά σε ορισμένα σημεία ,αδυνατώ να συλλάβω πλήρως το νόημα των όσον γράφει και δεν έχω ούτε την διάθεση ,αλλά ούτε και τον χρόνο να προβώ σε μια ενδελεχής εξέταση προκειμένου να αποκομίσω το μέγιστο δυνατό όφελος. και αυτό μας οδηγεί στην δεύτερη διαπίστωση.

 

Παρ'όλο λοιπόν που συνήθως όταν συμβαίνει αυτό που περιέγραψα παραπάνω, απογοητεύομαι και ορισμένες φορές παρατάω το βιβλίο, εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Διαπιστώνω πως παρόλο που δεν καταννοώ πάντα επακριβώς τι διαβάζω, μου αρέσει! Συλλαμβάνω το γενικό νόημα και αυτό μου επαρκεί ως αναγνώστη. Πολύ σπάνια μου συμβαίνει αυτό και ομολογώ ότι με εκπλήσσει κι εμένα.

 

Συνεχίζω λοιπόν με αμείωτο ενδιαφέρον την περιπλάνησή μου στους λαβυρίνθους του Μπόρχες.

[CortoMaltese]

Αυτή την εποχή ξεκινάω το 10ο βιβλίο της σειράς wheel of time του Robert Jordan. 

 

Πρόκειται για την απόλυτη fantasy σειρά βιβλίων και έχει γίνει μια μακροχρόνια συνήθεια πλέον. Μαγεία, πόλεμος, good vs evil, politics, ένας ολόκληρος νέος κόσμος με τις φυλές του και πάρα πολλοί χαρακτήρες. Βέβαια ο θάνατος του Robert Jordan δημιούργησε την ανάγκη για την ολοκλήρωση της σειράς από άλλους συγγραφείς, αλλά όλα έγιναν με την καθοδήγησή του, αφού ήξερε ότι το μοιραίο πλησιάζει και άφησε πλήθος σημειώσεων και οδηγιών. 

 

Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα για όλους τους fans του είδους!!

[GeoTrou]

Εδώ και μερικές μέρες διαβάζω τη Λάμψη του Κινγκ. Δεν έχω προχωρήσει πολύ, αλλά damn it, καιρό είχα να απολαύσω τόσο πολύ κάποιο βιβλίο. Έχει, δε, περάσει τόσος καιρός από το τελευταίο βιβλίο του Κινγκ που διάβασα, που σχεδόν ξέχασα πόσο πολύ μ' αρέσει ο τρόπος γραφής του.

[Blackbeard]

Επιτέλους σήμερα ξεκίνησα το I Ching σε μετάφραση του Richard Wilhelm. Από το καλοκαίρι ήθελα πάρα πολύ να το διαβάσω αλλά πρόσφατα αξιώθηκα να το παραγγείλω. Και σήμερα αρχίζω εκστασιασμένος με την εισαγωγή του κορυφαίου Carl Gustav Jung. Είχα πιάσει στα χέρια μου το Trigrams of Han του Steve Moore και μόλις το διάβασα ήθελα αμέσως να εμβαθύνω γενικά στο I Ching. (Aν και για να εκτιμήσω και να καταλάβω καλά το Trigrams of Han πρέπει να έχω κάποια ιδέα από I Ching πέρα από τις στοιχειώδης πληροφορίες που έδινε ο Moore.)

 

Σήμερα, επίσης, τελείωσα και το A Brief History of Time του Stephen Hawking. Ήταν πραγματικά απολαυστικό. Γενικά με ενδιαφέρει πάρα πολύ ότιδήποτε έχει να κάνει με επιστήμες και μιας και βρισκόμουν σχεδόν στην απόλυτη άγνοια, κάθε σελίδα του βιβλίου ήταν ενημερωτική και τροφή για σκέψη. Θα το διαβάσω δεύτερη φορά από αύριο. Όσες πληροφορίες και να δίνει, δεν είναι το καταλληλότερο για εισαγωγικό. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που χρειάζονται λίγη έρευνα ή σκέψη για να τα αντιληφθείς καλύτερα αν δεν είσαι εξοικειωμένος με τις συγκεκριμένες έννοιες.

 

Ακόμη, διαβάζω με αργά βήματα και το Bleeding Edge του Thomas Pynchon που είναι αρκετά διασκεδαστικό και ιδιοφυές όπως όλα τα βιβλία του, και το "Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας: Η διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους 18ος-21ος αιώνας" του Κώστα Κωστή, το οποίο ξεκινάει από τα τέλη του 17ου αιώνα και τις αρχές του 18ου αιώνα αναφερόμενο στους Φαναριώτες και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τη σχέση του με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο και κρίνοντας και από την περίληψη στο οπισθόφυλλο και την εισαγωγή, ο Κώστας Κωστής φαίνεται ικανότατος ιστορικός. 

[deadneighbours]

Το βιβλιο που διαβαζω αυτή την περιοδο,ειναι ένα διηγημα φαντασιας του Εντμοντ Χάμιλτον με τιτλο ο ζοφερος αυτοκρατορας.Χωρις να θελω να αναφερθω σε λεπτομέρειες,διηγηται την ζωη ενός πολεμιστη του διαστηματος που τα βαζει με κάθε λογης κακους που θελουν να καταστρεψουν το ηλιακο συστημα.Η χρονολογια του είναι το 1939.Κατι παρομοιο εχω διαβασει και σε κομικς,ομως το κομικς αναφέρεται σε μεταλλαγμενο και βεβαια ειχε κυκλοφορισει την δεκαετια του ογδοντα,αρκετα χρονια μετα.

[Marvel Duck]

Διαβάζω το "Μις Πέρεγκριν, Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά", που είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ransom Riggs, σε μετάφραση της Λένας Ταχμαζίδου, των εκδόσεων Πλατύπους. Μία πολύ ιδιαίτερη έκδοση, ενός πολύ ιδιαίτερου μυθιστορήματος, όπου φωτογραφίες και κείμενο εναλλάσσονται αρμονικά, δημιουργώντας μια μυστηριώδη και ολίγον τρομακτική ατμόσφαιρα, ενώ διηγείται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία, για ένα ορφανοτροφείο κάπου στην Ουαλία και τα "ασυνήθιστα" παιδιά που κατοικούσαν εκεί, Εβραιόπουλα, που στάλθηκαν εκεί στο ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, για να γλιτώσουν από τα τέρατα του πολέμου! Και το μυστήριο ξετυλίγεται, με ταξίδια στο χρόνο και στη φαντασία, παράξενα συμβάντα, συγκλονιστικές περιπέτειες και συναρπαστικές αποκαλύψεις, που σε στοιχειώνουν!

 

Παιδιά, είμαι περίπου στη μέση του βιβλίου - έχει κάπου 400 + σελίδες, με φωτογραφίες όμως, διαβάζεται πολύ ευχάριστα και γρήγορα - και έχω κολλήσει! Κατ' εμέ, πρόκειται για βιβλίο αποκάλυψη! Όσοι πιστοί διαβάστε το!!!

 

[zade]

Από το προηγούμενο ποστ διάβασα:

 

Τσακισμένη Ακτή του Πίτερ Τεμπλ

Κάτι που παρατηρείς αμέσως στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πόσο αληθοφανείς και σπαρταριστούς διαλόγους έχει. Παρόλο που πρόκειται για αστυνομικό βιβλίο, δεν έχει ούτε σκληροτράχηλους μπάτσους, ούτε μοιραίες γυναίκες, ούτε όλα τα υπόλοιπα κλισέ του είδους. Πραγματεύεται πολύ ενδιαφέροντα θέματα, όπως η γκετοποιήση των Αβορίγινων στην Αυστραλία, η εκμετάλλευση των φτωχών από τους πλούσιους η παιδική πορνογραφία κ.α. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο και προσωπικά εμένα με απορρόφησε αρκετά. Το προτείνω.

 

Ένας τσιρκολάνος, μια καμήλα και 4.000.000 ερωτήσεις

Πολύ ελαφρύ και έυπεπτο ανάγνωσμα χωρίς να χρειάζεται να παρακολουθείς ιδαίτερα την ροή και να θυμάσαι πράγματα. Το διάβασα όσο ήμουν στην Αθήνα και μετακινούμουν με τα ΜΜΜ. Για τέτοια "δουλειά" είναι επαρκέστατο.

 

54

Από τους Luther Blisset που μετά τον Εκκλησιαστή μετονομάστηκαν σε Wu Ming. Πάμε όλα CAPS για να το εμπεδώσετε:

 

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.

 

Ούτε κι εγώ μπορούσα να φανταστώ. Μετά τον "Εκκλησιαστη" πίστεψα ότι δύσκολα θα έβγαζαν κάτι πιο καλό, πόσο μάλλον κάτι πιο μεγαλόπνοο. Και όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απλά αριστούργημα. Μέχρι το 1/3 περίπου είναι απλώς πολύ καλό. Από εκεί και ύστερα όμως είναι μεγαλειώδες με όλη την έννοια της λέξης.  ιδιαίτερα όσοι έχουν γνώσεις της εποχής και των συμβάντων που περιγράφει, αποκλείεται να μην εντυπωσιαστούν από την μαεστρία με την οποία δένουν γεγονότα και καταστάσεις.

Ο μόνος φόβος που είχα, είναι πως επειδή οι συγκεκριμένοι συγγραφείς έχουν πολύ συγκεκριμένες πολιτικές ιδεολογίες, μην γίνει το βιβλίο ένα παραλήρημα υπερ της μια ή της άλλης ιδεολογίας. Όχι απλά αποφεύεγεται αυτός ο σκόπελος και διακρατούνται οι ισσοροπίες, αλλά κάπου μέσα στο βιβλίο διαπιστώνεις ξεκάθαρα την ειρωνία των συγγραφέων απέναντι στην πολιτική και τα περελκόμενα αυτής. Επίσης μου έκανε εντύπωση ένα χωρίο όπου περιγράφει τον ψυχισμό του κομμουνιστή με μόλις δύο προτάσεις, αλλά είναι δυό προτάσεις που περιέχουν απόλυτη αλήθεια. Επειδή έχω ζήσει και συναναστραφεί με κάμποσους "κόκκινους" μπορώ να πω ότι έχουν επιτύχει να περιγραψουν 100% τον ψυχισμό και το όποια συμπλέγματα αυτοί φέρουν.

Τέλος πάντων δεν θα σας κουράσω, πρόκειται για ένα αριστουργηματικό βιβλίο, το οποίο όσοι ενδιαφέρονται για την πολιτική και το πως διαμορφώθηκε ο ψυχρός πόλεμος  πρέπει να διαβάσουν. 

 

Μετά από αυτά τα βιβλία λέω να πιάσω τον Ιούλιο Καίσαρα του Μπρεχτ.

[splash]

 v for Vedeta και σειρά έχει το έπος του Γκίλγκαμες

[Μάιρα]

Εδώ και κάνα μήνα παλεύω να διαβάσω το βιβλίο "Κάπου σε ξέρω" όταν έχω κέφι το πιάνω διαβάζω κάμποσες σελίδες και μετά πάλι το αφήνω. Ελπίζω να το τελειώσω πριν το καλοκαίρι, γιατί η wish list με τα βιβλία μεγαλώνει. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφει η Γεωργία Δεμίρη. Γιαυτό άλλωστε επιλέγω και συγγραφείς με παρόμοιο τρόπο γραφής. 

 

      

[paola]

Τελειωσα τον πρωτο τομο  "Βορειοι και Νοτιοι".

Η σειρα ειναι απο τις αγαπημενες μου,και οταν ημουν μικρη ειχα δει σε ενα σπιτι τα βιβλια,οποτε ηξερα οτι ειχαν κυκλοφορησει στα Ελληνικα και τα ειχα στο μυαλο μου οτι ηθελα να τα διαβασω.

Ηταν πολυ ωραιο, με ομορφη και ζωντανη γραφη.Τωρα παω στο δευτερο τομο.

[arianna]

1000 λαικ και ευχαριστω παολα πολύ καλη επιλογή, το πετυχες σε παλαιοβιβλιοπωλειο;

και μενα με επιασε νοσταλγια και διαβαζω τα πεντε λαγωνικα

[paola]

Οχι Μαριαννα,δεν το αγορασα, το κατεβασα απο το ιντερνετ σε pdf μορφη.

Αυτην την νοσταλγια με τα βιβλια της  Enid Blyton την εχω κι εγω  συχνα,απεξω τα εχω μαθει αλλα συνεχιζω να τα διαβαζω.

[arianna]

καλα τα 'χω βρει στην παιδικη βιβλιοθηκη και τα διαβαζω, τωρα την ανακαλύπτω και είναι θαυμασια, κυριως σου περνα το ομαδικο πνευμα, λες παολα να εβρισκα το σεντ-κλερ ολη την συλλογη; πολύ μου αρεσε, θα ανεβασω φωτο

[paola]

Εγω την ανακαλυψα οταν ημουν παιδι..Η σειρα με το κολεγιο του Σαιντ Κλαιρ ειναι πολυ ωραια!

[arianna]

παολα θα ψαξω να την βρω, σε γεμιζει αισιοδοξια

Επεξεργασία Απριλίου 7, 2015 από arianna

[splash]

Το ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ και είναι πραγματικό ΕΠΟΣ.

[maestro]

Το ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ και είναι πραγματικό ΕΠΟΣ.

Τό έχω πάρει αλλά δε το έχω ακόμα διαβάσει καλά που το θὐμισες.

[Μάιρα]

Προχτες μέσα σε λίγες ώρες διάβασα σε  ηλεκτρονική μορφή το βιβλίο "Στη διαπασών". Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. 

 

[Malk]

Το ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ και είναι πραγματικό ΕΠΟΣ.

 

...με την (συνωμοσιολογική?) πιθανότητα να ΜΗΝ είναι απλώς... "μυθιστορία" όσα εξιστορεί! Όπως και η "Μαχαμπαράτα", ένα πράγμα...

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Διάβασε κανείς σας το "ΦΥΛΛΟ ΜΗΔΕΝ" (εκδ. Ψυχογιός) του Ο. Εκο?

 

το σκέφτομαι να το πάρω, αλλά....το προηγούμενο μυθιστόρημα "ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ" εεετσι κι έεεετσι...