Λουκέτα & Κλεισίματα εκδοτικών, εφημερίδων & περιοδικών

[grdiesels]

Κάποια σχόλια, για να τα βγάλω από μέσα μου.

 

- Το θέμα των επανεκδόσεων, όσο και αν με ενοχλεί κάποιες φορές σαν "παλιό" αναγνώστη, πλέον καταλαβαίνω ότι είναι αναγκαίο κακό.

 

Χάρη στο ότι αυτή είναι μια τακτική που έπαιζε απ'όταν οι "παλιοί" ήμασταν "νέοι" αναγνώστες, μπορέσαμε να διαβάσουμε αρκετές από τις κλασικές ιστορίες. Αν δεν ίσχυε αυτή η τακτική, αντί να διαβάσω στα 7 μου τον Δρόμο Για Την Τσιμπόλα στο Κόμιξ #3 θα έπρεπε να ελπίζω να πέσει στα χέρια μου το Μεγάλο Μίκυ #94 του '74. Να μου πέσει, γιατί χωρίς να ξέρω τι έχει δεν θα έψαχνα να το βρω σώνει και ντε. btw, 25 χρόνια μετά δεν έχει τύχει να το έχω...

Αντίστοιχα, όταν επανεκδόθηκε πάλι στο Κόμιξ #218 (18 χρόνια μετά) πολλοί, που σιγά μην έψαχναν (και πλήρωναν) για το #3, είχαν ξανά την ευκαιρία να διαβάσουν μια κλασική ιστορία.

 

Σε ένα ελληνικό-κομικ-σύμπαν χωρίς επανεκδόσεις πολλοί θα έψαχναν να κλείσουν όλο το Γέλιο κ Χαρά. Ε ρε πλάκες που θα είχαν τότε οι τιμές...

 

- "αναγκάζαν τους αναγνώστες σε αγορά επαναδημοσιεύσεων"

Όσες ανατυπώσεις και αν έβγαλε ο Τερζόπουλος, δεν ανάγκασε ποτέ κανέναν να πάρει κάτι. Οι εκδόσεις του ήταν τέτοιες ώστε να υπάρχει κάτι για το παλιό και κάτι για το νέο κοινό. Το ότι κάποιοι είμαστε ψυχαναγκαστικοί δεν σημαίνει ότι αυτό ήταν εκδοτικό λάθος.

 

- Λάθος δεν ήταν απαραίτητα το ό,τι έβγαζε πολλές εκδόσεις. Λάθος ήταν που σταδιακά όλες οι εκδόσεις του έγιναν το ίδιο πράγμα.

Κάποτε υπήρχε ένα σαφές κοινό για κάθε έκδοση ή κάθε έκδοση είχε διαφορετική περιοδικότητα ώστε να κλείνει διαφορετικές τρύπες.

Άλλο περιεχόμενο είχε το ΜΜίκυ, άλλο το Αλμανάκο. Άλλη περιοδικότητα το ΜίκυΜάους, άλλη τα Κλασικά. Δεν ανταγωνιζόταν το ένα το άλλο. Θυμάμαι ως πιτσιρικάς να τα παίρνω/διαβάζω ανάλογα με τη διάθεση. Έπαιρνα Μίκυ Μάους κάθε βδομάδα, και μια φορά το μήνα έσκαγε μια το Μεγάλο, την άλλη video games στο Αλμανάκο, μετά χλιδή στο ΚΟΜΙΞ και όταν τελείωναν όλα και πριν να βγει το επόμενο ΜΜάους - τσουπ - είχες και τη διμηνιαία καβάτζα των Κλασικών. Άσε που το καλοκαίρι (που είχαμε μπόλικο χρόνο) έσκαγαν και οι τόμοι (Σπέσιαλ, Ζωδιακές, Σπαθιά και λοιπά εκτός σειράς) και γινόταν πάρτυ!

Δειλά-δειλά ξεκίνησε το 6μηνο Ντόναλντ, το Μίννυ, τσουπ mini σειρά ΜΜυστήριο, τσουπ οι τόμοι έγιναν σειρά και Σήριαλ, τσουπ το Ντόναλντ κι αυτό μηνιαίο, τσουπ το ένα, τσουπ το άλλο και σε κάποια στιγμή όλα έγιναν ίδια. Έστω ότι πήγαινε τα τελευταία χρόνια ο πιτσιρικάς στο περίπτερο, θα είχε μαζεμένα 6-7-8 Disney. Σιγά μην τα πάρει όλα. Εσύ κ εγώ τα παίρνουμε με τη μία όλα. Όχι ο πιτσιρικάς αναγνώστης - αυτός αναγκαστηκά θα διαλέξει. Και έτσι το ένα Disney, το ένα Τερζοπουλάκι - ανταγωνίζεται το άλλο. Αυτό ήταν νομίζω το κλειδί.

Εκτός αν εγώ μεγάλωσα τόσο ώστε να αρχίσουν να μου φαίνονται έτσι τα πράγματα. Παίζει κ αυτό. Παίζει έντονα.

 

 

Η επανέκδοση είναι χρήσιμη , αλλά μόνο όταν γίνεται με περιοδικότητα  προγραμματισμό και μέτρο.

Πολλές φορές σαν πιτσιρίκος όταν έπαιρνα τα κλασσικά ή το μεγάλο μικυ απογοητευόμουν επειδή πρίν λίγοι καιρό είχα διαβάσει στο Μίκυ Μάους την ίδια ιστορία. Καί τότε υπήρχαν ουσιαστικά 3 εκδόσεις. Πώς να μήν γίνονται επανεκδόσεις όταν έχεις 14? τίτλους. Και τι να πρωτοαγοράσεις αν είσαι πιτσιρικάς και έχεις ένα χαρτζιλίκι?

Όπως πολύ σωστα είπες  οι εκδόσεις Τερζόπουλου σταδιακά έγιναν το ίδιο πράγμα. Αυτή η έλλειψη σκοπου και χαρακτήρα ήταν νομίζω αυτοκτονία. Άπλωσαν πολά δίχτυα , αλλα τα ψάρια ήταν μετρημένα.

Πίστέυω ότι οι πολλές εκδόσεις  έκαναν πολύ κόσμο να νιώθει άβολα και να απομακρυνθεί σε ένα βαθμό. 

Πάντως δέν θα εκπλαγώ  (αν και μέσω κρίσης  αλλά και γενικότερης απαξίωσης των έντυπων)  αν σε λίγο καιρό ξεφυτρώσει Μίκυ Μάους αφού έχει πλέον "μηδενίσει" το κονέρ.

[Tightwad]

...τι σχέση είχαν μεταξύ τους οι ιστορίες PKNA, ΜΜ και ΚΟΜΙΞ;

[zoo]

PKNA - Αλμανάκο - Σπεσιαλ και τόμοι τίγκα στον Φάντομ

ΚΟΜΙΞ - ΜΜίκυ - με κοινές ιστορίες, ενώ αργότερα στη ζωή του ΚΟΜΙΞ παίζει και παρέα με το Μίκυ Μάους

 

Μίκυ Μυστήριο - λαμπρή εξαίρεση, αλλά πρωτοβγήκε όταν δεν είχαν αρχίσει να απλώνονται, οπότε ούτως ή άλλως τη γλύτωσε

[DJO]

Μαύρη μέρα η σημερινή...

ΤΕΛΟΣ τα περίπτερα στην Ελλάδα!

Τέλος και τα περίπτερα στη χώρα μας!!

 

Η Ελληνική πρωτοτυπία πλέον καταργήθηκε με το Πολυνομοσχέδιο. Τέλος λοιπόν και ο θεσμός των περίπτερων στην Ελλάδα. Κάθε περιπτερούχος που βγαίνει στην σύνταξη θα κλείνει και την επιχείρηση.

Σε ανεργία υποχρεώνει η κυβέρνηση δώδεκα χιλιάδες περιπτερούχους μαζί με τις οικογένειές τους, αφού με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τα περίπτερα καταργούνται.

Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσε το υπουργείο ανάπτυξης για τις διατάξεις των περιπτέρων που αφορούν τις μισθώσεις, η οποία είναι πλέον νόμος (μέσω της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου), η άδεια δεν θα μπορεί να μεταβιβαστεί μετά τον θάνατό του κατόχου, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να κλείνει οριστικά!

Όπως γίνεται κατανοητό, τα πάντα γίνονται προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων και των Super Markets, με αντάλλαγμα το αίμα, την ανέχεια και τη δυστυχία των Ελλήνων.

 

 

  

[YOSHIMITSU]

Ειλικρινά το θέμα με τα περίπτερα, έτσι ανεξέλεγκτα που τα έχουν αφήσει, μια λυπάμαι τους ανθρώπους που παλεύουν για το ψωμί τους μέρα νύχτα κρύο ζέστη σε ένα ξύλινο κουτί, μια σκέφτομαι αυτό το περίπτερο που ξεφύτρωσε ξαφνικά από το πουθενά και (με άδεια του Δήμου υπποθέτω) καταλαμβάνει αρχικώς τα 3/4 του πεζοδρομίου και μετά με τέντες, ψυγεία, ράφια, κλπ όμορφα (παράνομα χωρίς καμιά άδεια) φτάνει να εξαφανίζει εντελώς το πεζοδρόμιο από προσώπου γης. Εκεί λέω ΟΚ αυτό είναι από μόνο του σούπερ μάρκετ έτσι όπως μεγάλωσε, μπορεί να του δώσουν πλέον και την κατάλληλη άδεια.

 

Όπως πάντα από το ένα άκρο στο άλλο. Δεν υπάρχει ισορροπία, δεν υπάρχει λογική, και που υπάρχουν οι απαραίτητοι νόμοι δεν τηρούνται.

 

Πάντως θεωρώ λογικό ότι απλά από κουτιά που καταλαμβάνουν (παράνομα πολλές φορές) το πεζοδρόμιο θα πάνε 2 μέτρα παραμέσα σε καταστήματα και θα γίνουν ψιλικατζίδικα. Στις πλατείες κλπ σημεία που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα σαφώς θα υπάρχει θέμα, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν όταν περπατήσω σε ένα πεζοδρόμιο που θα λείπουν τα περίπτερα αν θα μου αρέσει καλύτερα, ή επειδή θα είναι γεμάτο πια από παρκαρισμένες μηχανές, αυτοκίνητα, καλάθια από τα μαγαζιά, κλπ όμορφα αν θα χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο από την παράνοια.

 

Αλήθεια τα περίπτερα από το Κέντρο της Αθήνας (παράδειγμα), θα τα διώξουμε. Τους πάγκους εφημερίδων (άτυπα μικροπερίπτερα κλπ) θα μείνουν; Οι λαθροπωλητές, που απλώνουν την πραμάτεια τους όπου βρουν; Τα περίπτερα ήταν αυτά που ενοχλούσαν τελικά σήμερα τον ύπατο υπουργό και αφού ξύπνησε στραβά τα εξαφανίζει από τον χάρτη;

[germanicus]

 

====

http://argolikivivliothiki.gr/2013/12/04/kosk/

 

 

 

Το ελληνικό περίπτερο

Δεκεμβρίου 4, 2013 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

 

 

Το ελληνικό περίπτερο

 

 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, αποδεχόμενη τις εκατοντάδες προτάσεις των επισκεπτών της και επιθυμώντας να συμβάλλει στην επίκαιρη ενημέρωση τους, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το«Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», ένα άρθρο του Φιλόλογου- Συγγραφέα, Αλέξη Τότσικα, με θέμα:

 «Το ελληνικό περίπτερο»

 

Το περίπτερο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της νεοελληνικής κοινωνίας και μια ελληνική πατέντα. Είναι αυτό που μας λείπει όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, αφού σ’ αυτό μπορούμε εύκολα και ανά πάσα στιγμή να βρούμε αυτό που χρειαζόμαστε. Περίπτερο ονομάζεται το μικρό κτίσμα, το οποίο χρησιμεύει είτε απλώς για επίδειξη προϊόντων (περίπτερο σε εκθέσεις) ή ως μικροκατάστημα σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του πεζοδρομίου. Στην Ελλάδα τα περίπτερα βρίσκονται συνήθως σε πλατείες ή σε δρόμους των πόλεων και των μεγάλων χωριών σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας ως ανεξάρτητα κτίσματα, συνήθως από ξύλο.

Φαινόμενο καθαρά ελληνικό, παγκόσμια πρωτοτυπία της χώρας μας, το περίπτερο αποτυπώνει την ίδια την ελληνική κοινωνία και τις τάσεις  κάθε εποχής, ενώ η ιστορία του αποτελεί ένα κομμάτι της καθημερινότητας των Ελλήνων για περισσότερο από έναν αιώνα. Πότε και πώς ξεκίνησαν όμως; Από πού πήραν το όνομά τους; Πώς φτάσαμε από τα ξύλινα κιόσκια, όπου «γεμίζονταν στυλό διαρκείας» και πωλούνταν περιοδικά, στα σημερινά υπερσύγχρονα περίπτερα με τις κάμερες ασφαλείας, που δέχονται και πιστωτικές κάρτες;

Η λέξη «περίπτερο» είναι σε χρήση από την αρχαιότητα ως επιθετικός προσδιορισμός. Συγκεκριμένα, «περίπτερος ναός» ονομάζεται ο ναός που περιβάλλεται από κίονες σε όλες τις πλευρές του. Η διεθνής ονομασία του περιπτέρου είναι κιόσκι και προέρχεται από την τουρκική λέξη köşk. Τα περίπτερα  με τη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα εμφανίστηκαν μετά το 1821, αμέσως μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, πρώτα στο Ναύπλιο και έπειτα στην Αθήνα, ως μικρά καπνοπωλεία. Σιγά – σιγά τα προϊόντα που πωλούσαν πλήθαιναν και έβαλαν στις προθήκες τους μικροαντικείμενα και  το πρώτο φιλολογικό περιοδικό, το «Ίρις» με τιμή 25 λεπτά.

Περίπτερο, Αθήνα

Συστηματικά τα περίπτερα φτιάχτηκαν μετά τον πόλεμο  του 1897 της Ελλάδας με την Τουρκία σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο στήθηκε στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911. Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα περίπτερα, δείγματα «μικροαρχιτεκτονικής», στάθηκαν δίπλα μας καλύπτοντας συνήθειες και ανάγκες της καθημερινότητας σε κάθε γειτονιά της Αθήνας και όλης της Ελλάδας. Έναν και πλέον αιώνα από την εμφάνιση του πρώτου περίπτερου στην Ελλάδα, πολλά έχουν αλλάξει στην εμφάνιση και στο εμπόρευμα των περιπτέρων, αλλά ένα πράγμα έχει μείνει ίδιο: Η αίσθηση πως ό,τι κι αν χρειαστούμε, από τσιγάρα μέχρι γαριδάκια και από ποτά μέχρι υπεύθυνες δηλώσεις, θα το βρούμε σε ένα από τα δεκάδες περίπτερα που διαθέτει κάθε πόλη, κάθε ελληνική γειτονιά.

Οι λόγοι για την καθιέρωση και τη διάδοση των περιπτέρων  ήταν τρείς:  Καταρχήν η ανάγκη αποκατάστασης των αναπήρων και των τραυματιών των πολέμων. Από το 1889 ξεκίνησε η χορήγηση αδειών σε τραυματίες πολέμου και ο αριθμός των περιπτέρων μεγάλωσε κατά πολύ. Ορόσημο για την εξάπλωσή τους αποτέλεσαν ο ατυχής ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 και οι Βαλκανικοί πόλεμοι. Τότε η Ελλάδα γέμισε με ανάπηρους και τραυματίες πολέμου και η πολιτεία αναζητούσε έναν τρόπο για να τους συνδράμει. Καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να τους δώσει κανονικές συντάξεις αναπηρίας, η Πολιτεία προσέφερε στους ανάπηρους Πολέμου ως «προίκα» από ένα περίπτερο στον καθένα.

Ο δεύτερος λόγος ήταν για να μπορέσει το κράτος να ελέγξει  το καπνικό εμπόριο  και να το εντάξει σε ένα δίκτυο, ώστε να εξασφαλίσει έσοδα από τη φορολογία. Μέχρι τότε τσιγάρα χύμα και καπνό πουλούσαν  πλανόδιοι μικροπωλητές και ελάχιστα καπνοπωλεία, με αποτέλεσμα να χάνονται έσοδα για το κράτος. Το κράτος έδωσε στα περίπτερα το αποκλειστικό δικαίωμα πώλησης καπνοβιομηχανικών προϊόντων  και δημιούργησε με ελάχιστο κόστος έναφοροεισπρακτικό μηχανισμό, που του απέδωσε πολύ υψηλά έσοδα. Παράλληλα η  νομοθετική αυτή ρύθμιση είχε και κοινωνικό χαρακτήρα, πέραν του κρατικού ελέγχου, αφού χιλιάδες άνθρωποι βρήκαν απασχόληση και έχτισαν τις ζωές τους είτε ως δικαιούχοι είτε ως ενοικιαστές είτε ως προμηθευτές αυτών των μικρών επιχειρήσεων.

Ο τρίτος λόγος ήταν η εξυπηρέτηση των τοπικών αναγκών. Σε μια εποχή που το εμπόριο δεν είχε αναπτυχθεί, πολυκαταστήματα δεν υπήρχαν και τα σημεία πώλησης ήταν λίγα, οι καταναλωτές μπορούσαν να βρουν στο περίπτερο της γειτονιάς τους είδη πρώτης και δεύτερης ανάγκης. Ένα μικρό, πρόχειρα κατασκευασμένο, ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα προσπαθούσε να καλύψει τις ελάχιστες οικονομικές ανάγκες της εποχής. Το περίπτερο της γειτονιάς όμως ενώ ξεκίνησε δειλά- δειλά ως ένας μικρός εσωτερικός χώρος με ελάχιστα είδη, όπως τσιγάρα και μερικά ψιλικά, καρφίτσες, μπαχαρικά, καραμέλες, τσίχλες κ.α. , με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε και πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα με τα προϊόντα να αυξάνονται συνεχώς, όπως προστάζουν οι ανάγκες κάθε μεγαλούπολης, κυρίως όταν η αγορά κλείνει το βράδυ. Όλο και περισσότερα προϊόντα βρίσκονται στα ράφια ή στα ψυγεία του και το περίπτερο εδραιώθηκε στις συνήθειες του νεοέλληνα.

 

Περίπτερο, Αθήνα

 

Το 1914 εντοπίζεται η πρώτη νομοθετική διάταξη, που αναφέρεται στην κατοχύρωση των περιπτέρων στους ελληνικούς δρόμους. Στην αρχή δημιουργήθηκε το λεγόμενο κιόσκι, μικρός επαγγελματικός χώρος χωρίς καθορισμένο ωράριο λειτουργίας, στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, στα πάρκα, στις στάσεις των λεωφορείων, στα ΚΤΕΛ. Η  κατασκευή αυτή ήταν διαστάσεων 0,70Χ0,70μ. και αποτελούνταν από τέσσερα μεταλλικά κολονάκια και μία βάση, για να τοποθετούνται οι εφημερίδες. Στο επάνω μέρος του περιπτέρου ένα πανί το προστάτευε από τον ήλιο. Ασφάλεια δεν υπήρχε και με ένα απλό κατσαβίδι όποιος ήθελε άνοιγε το περίπτερο και έκλεβε.

Ο γνωστός χρονογράφος και ποιητής των αρχών του 20ου αιώνα Σωτήρης Σκίπης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠΤ στις 20 Οκτωβρίου 1919 γράφει για τα πρώτα περίπτερα που έκαναν την εμφάνισή τους στην Αθήνα: Άξιος συγχαρητηρίων έγινε ο κ. Δήμαρχος ο οποίος αποφάσισε την ανέγερσιν πολλών περιπτέρων εις τας Αθήνας, τα οποία θα εκχωρήσει εις τους τραυματίας του πολέμου ή εις μέλη οικογενειών φονευθέντων πολεμιστών. Δεν φαντάζεται κανείς πόσα καλά θα προκύψουν αμέσως – αμέσως εκ της ανεγέρσεως των περιπτέρων. Τα περίπτερα θα είναι ένας στολισμός της πόλεως, θα εξυπηρετηθούν δι’ αυτών και θα εύρουν πόρον ζωής πλείστοι ανάπηροι των δύο πολέμων. Θα εξαπλωθεί δια του μέσου τούτου το ελληνικόν έντυπον, είτε εφημερίς, είτε περιοδικόν, είτε φυλλάδιον, είτε βιβλίο. Και θα γίνουν αιτία όπως οι μεγάλαι επαρχιακαί μας πόλεις θα κουνηθούν λιγάκι και θα μιμηθούν λιγάκι των πρωτεύουσαν. Μια άκρως γλαφυρή αναπαράσταση του ρόλου του περιπτέρου στην Ελλάδα των επόμενων 100 χρόνων.

Αργότερα αλλάζει η σχετική νομοθεσία και η δομή των περιπτέρων, όπως και η όψη τους, και γίνονται όλα ομοιόμορφα και ομοιόχρωμα, με ίδιες διαστάσεις για όλη την Ελλάδα (1.30 Χ 1.50 μ.), με εξωτερικά ρολά ασφαλείας και ψυγεία για αναψυκτικά, ενώ με νομοθετική ρύθμιση του 1980 (ν.1080/1980) η τοπική αυτοδιοίκηση μπορούσε να παραχωρεί κοινόχρηστο χώρο στους εκμεταλλευτές περιπτέρων.

Το 2006 έδωσαν άλλους 20 πόντους και οι διαστάσεις του περιπτέρου γίνονται 1,50 με 1,70 με το εμβαδόν του κουβουκλίου να είναι 2,55 τμ.  Από εκεί και πέρα κάθε δήμος έχει διαφορετική πολιτική και δίνει διαφορετικής έκτασης κοινόχρηστο χώρο για κάθε περίπτερο. Ο δήμος της Αθήνας επιτρέπει στα περίπτερα να καλύψουν με ρολά χώρο  4,25 τετραγωνικών και επιπλέον χώρο μέχρι τα 6,35, για να βάλουν δύο ψυγεία. Μιλάμε για νόμιμη επιπλέον έκταση που παραχωρείται με την πληρωμή του τέλους κατάληψης κοινοχρήστου χώρου, ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται το περίπτερο. Σιγά- σιγά οι ανάγκες εξυπηρέτησης των καταναλωτών πολλαπλασιάστηκαν, ήταν αδύνατο να χωρέσουν στις διαστάσεις ενός περιπτέρου αυτών των διαστάσεων και οι περιπτερούχοι αναγκάζονται να βγάζουν τα είδη τους και έξω από το νόμιμο χώρο του περιπτέρου και φυσικά πληρώνουν τσουχτερά πρόστιμα.

Περίπτερο, Αθήνα, αρχές του 20ου αιώνα.

Σε πρώτη φάση άδεια περιπτέρου δικαιούνταν οι ανάπηροι πολέμου. Το Σεπτέμβρη του 1922 νόμος του Υπουργείου Περιθάλψεως ορίζει ότι τα ήδη ανεγερθέντα περίπτερα, αλλά και αυτά που πρόκειται να αναγερθούν στο μέλλον, θα παραχωρούνται προς αποκλειστική χρήση στην «Πανελλήνιον  Ένωσιν Τραυματιών Πολέμου 1912-1921». Η Ένωση θα είναι ο μοναδικός επίσημος φορέας διαχείρισης των περιπτέρων με προηγούμενη έγκριση του Υπουργείου Συγκοινωνιών, το οποίο θα καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των περιπτέρων που αναμένεται να ανεγερθούν. Η παραχώρηση περιπτέρου σύμφωνα με το νόμο αυτό είναι προσωπική και μόνο υπόθεση και δεν επιτρέπεται να πωληθεί, να μεταβιβαστεί, να μπει σε καθεστώς υποθήκης και να υπομισθωθεί. Επιτρέπεται επίσης συνεταιρισμός μεταξύ δύο μόνο εταίρων με την άδεια του Υπουργού Συγκοινωνιών. Σε περίπτωση θανάτου του κατόχου, η χρήση και εκμετάλλευση του περιπτέρου μεταβιβάζεται αυτόματα στη γυναίκα και τα παιδιά του αναπήρου-τραυματία για μια πενταετία και αργότερα περιέρχεται και πάλι στον έλεγχο της Ένωσης. Τα χρήματα που θα εισπραχθούν από την αδειοδότηση των περιπτέρων θα διατεθούν, σύμφωνα με το νόμο,  υπέρ της δημιουργίας ειδικού Ταμείου προικοδοτήσεως θυγατέρων και τραυματιών πολέμου.

Με νομοθετικές διατάξεις του 1943 και του 1944 μπήκαν και άλλες κατηγορίες δικαιούχων αναπήρων, όπως οι ανάπηροι πολέμου άμαχου πληθυσμού, τα θύματα πολέμου και τα θύματα ειρηνικής περιόδου. Αργότερα η ευεργετική αυτή παροχή της πολιτείας επεκτάθηκε, ενώ με το νόμο 1044/1971 δημιουργήθηκαν κανόνες στην αδειοδότηση των δικαιούχων και άρχισαν να αναγνωρίζονται και να αποκτούν δικαιώματα οι ενοικιαστές περιπτέρων ως τάξη επαγγελματιών.  Μετά το 1980 στους δικαιούχους περιπτέρων εντάχθηκαν και οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, οι ανάπηροι του Δημοκρατικού Στρατού και του άμαχου πληθυσμού δηλ. πολιτικοί ανάπηροι που τραυματίστηκαν από νάρκες, βόμβες κ.λ.π. και ακρωτηριάστηκαν, καθώς και οπλίτες σε όλα τα σώματα ασφαλείας, όπως αστυνομία, λιμενικό, πυροσβεστική και οπλίτες στρατού, φαντάροι δηλαδή που έπαθαν σε ώρα υπηρεσίας ατύχημα. Από το 2007 άδεια περιπτέρου δίνεται και σε βετεράνους του πολέμου στην Κύπρο, όπως και σε άτομα με σοβαρή αναπηρία (ΑΜΕΑ).

Ο νόμος, τέλος,  4046/2012 προβλέπει ότι οι υφιστάμενες άδειες περιπτέρων διατηρούνται σε ισχύ και δε μεταβιβάζονται, ούτε κληρονομούνται, ενώ από την 1η Ιανουαρίου του 2014 οι δικαιούχοι τους υπόκεινται σε υποχρέωση καταβολής τέλους για τον κοινόχρηστο χώρο, που καταλαμβάνει η κατασκευή του περιπτέρου. Σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις οι θέσεις των περιπτέρων θα καθορίζονται εφεξής με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου κάθε πόλης και μόνο το 30% των περιπτέρων θα παραχωρούνται σε άτομα με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) και πολύτεκνους, με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Η παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης των υπόλοιπων θέσεων των περιπτέρων θα γίνεται με δημοπρασία, ενώ ο χρόνος παραχώρησης του δικαιώματος χρήσης των θέσεων δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τα 10 έτη. Επιπλέον απαγορεύει την αναμίσθωση, υπεκμίσθωση και την περαιτέρω παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης σε τρίτους, μια πρακτική δεκαετιών, που επέτρεπε την υπενοικίαση περιπτέρων σε τρίτους.

 

Τι μπορεί να πουλήσει ένα περίπτερο;

 

Τεκμηριωμένες πληροφορίες για τα προϊόντα που πουλούσε το περίπτερο μέχρι τις αρχές του Μεσοπολέμου και τα τέλη της δεκαετίας του 1940 δεν υπάρχουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως στο περίπτερο υπήρχαν οι εφημερίδες, τα χύμα τσιγάρα και κάποια υποτυπώδη ζαχαρώδη προϊόντα. Νομικά, το διάταγμα που υπάρχει μιλάει για «ψιλικά» και για «προϊόντα ευτελούς αξίας». Τα περίπτερα πάντα εμπορεύονταν  πράγματα πρώτης ανάγκης, που απεικονίζουν τις καταναλωτικές συνήθειες και το επίπεδο διαβίωσης κάθε εποχής. Οι «περιπτεριούχοι» ή «περιπτεράδες» πωλούν μια μεγάλη ποικιλία αντικειμένων με βασικά τα τσιγάρα, τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Γενικά οι νόμοι ορίζουν ότι τα περίπτερα πρέπει να εξυπηρετούν τις τοπικές ανάγκες. Αυτά που βρίσκονται δίπλα σε νεκροταφεία ας πούμε μπορούν να πουλάνε λιβάνι. Για αυτό και τα περίπτερα σε τουριστικές περιοχές πουλάνε αγαλματάκια, ενώ περίπτερα σε εμπορικούς δρόμους πουλάνε ανδρικές ζώνες, γυαλιά ηλίου, μέχρι και…  τσεκούρια.

Η γαλλοτουρκικής καταγωγής ηθοποιός Υβόν Σανσόν, πρωταγωνίστρια με τον Δημήτρη Χορν στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Μια ζωή την έχουμε», ψωνίζει σε περίπτερο της εποχής του 1958.

Το προϊόν που στήριξε το περίπτερο για αρκετές δεκαετίες δεν ήταν άλλο από τα τσιγάρα. Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους τα περίπτερα διέθεταν χύμα τσιγάρα. Ο καθένας που ήθελε να καπνίσει ένα τσιγάρο πήγαινε στο περίπτερο, άφηνε μερικές δραχμούλες και αγόραζε όσα τσιγάρα του επέτρεπε το βαλάντιό του. Σήμερα, από τα χύμα και με δελτίο τσιγάρα, έχουμε πάνω από 370 διαφορετικά brands καπνοβιομηχανικών προϊόντων μαζί με τους καπνούς για στρίψιμο και πλήθος άλλων αξεσουάρ για το κάπνισμα.

Οι εφημερίδες, που τις πρώτες δεκαετίες του 20^ουαιώνα ήταν το μοναδικό μέσω ενημέρωσης σε μια Ελλάδα που συνεχώς συνταρασσόταν από πολεμικές συγκρούσεις, αποτελούν το δεύτερο προϊόν. Οι καθημερινές εξελίξεις γίνονταν γνωστές μέσα από τις εκδόσεις των εφημερίδων, οι οποίες πολύ γρήγορα έγιναν μέρος της γκάμας των περιπτέρων. Σε πολλές περιπτώσεις για γεγονότα ιστορικής σημασίας, οι εφημερίδες τυπώνονταν τρεις και τέσσερις φορές, για να ενημερώσουν τους Έλληνες και η ανάρτηση των εφημερίδων στις προθήκες των περιπτέρων αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για την καθημερινότητα των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων σε εποχές κρίσιμες για την πορεία και την ανάπτυξη της Ελλάδας. Μετά την πτώση της χούντας το 1973 αρχίζει η έκρηξη στον Τύπο, κυκλοφορούν πάρα πολλοί τίτλοι εφημερίδων και τα κυκλοφοριακά ρεκόρ καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο. Την ίδια περίοδο αρχίζει και η τουριστική ανάπτυξη στην Ελλάδα και ο ξένος Τύπος ανθεί, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της δικτατορίας, όπου οι ξένες εφημερίδες ήταν και η μόνη αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης.

Το περίπτερο της γειτονιάς όμως είχε κρεμασμένα με μανταλάκια και ταπεριοδικά. Από το περίπτερο αγόραζαν το «ΡΟΜΑΝΤΣΟ» και το «ΦΑΝΤΑΖΙΟ», το Μικρό Ήρωα και το Μικρό Σερίφη, κι ακόμα το Πάνθεον, το Ντομινό, τη Βεντέττα, το Πρώτο, το Εμπρός. Εκεί και τα αγαπημένα κόμιξ των παιδιών, «Μπλέκ», «Όμπραξ» και «Μικρός Καουμπόϋ». Αργότερα και τα περιοδικά κοινωνικού κουτσομπολιού, που έκαναν γνωστούς στη γειτονιά τους φλογερούς έρωτες, τα πάθη και τις «δυστυχίες» των αστέρων της τηλεόρασης και του κινηματογράφου εκείνης της εποχής. Και τα τελευταία χρόνια περιοδικά με κείμενα και εικόνες ερωτικού περιεχομένου, σταυρόλεξα και Sudoku, βιβλία και άλλα έντυπα.

Από το 1940 στα περίπτερα άρχισαν να πωλούνται ζαχαρώδη και αναψυκτικά, τσίχλες και σοκολάτες. Δίπλα στα περίπτερα τοποθετούνται τα πρώτα ξύλινα ψυγεία με πάγο για χυμούς, αεριούχα ποτά και εμφιαλωμένο νερό. Οι παλιότεροι θυμούνται τις λεμονάδες και τις γκαζόζες της εταιρίας ΗΒΗ, που έδωσαν μια νότα δροσιάς και ξεκούρασης, τις πρώτες σοκολάτες γάλακτος της εταιρίας «ΙΟΝ Παυλίδης», που δημιούργησαν μια νέα εικόνα για το  περίπτερο, τις γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, το γλυφιτζούρι κοκοράκι, τις καραμέλες γάλακτος τυλιγμένες σε χρυσό χαρτί, το αυθεντικό παστέλι και το κάτασπρο μαντολάτο.

Περίπτερο, Αγρίνιο, δεκαετία 60-70.

Τα επόμενα χρόνια το περίπτερο αποκτά σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης και  διευρύνει την γκάμα των προϊόντων του και τις διαστάσεις του χώρου που καταλαμβάνει. Τα εμπορεύματα αυξάνονται με έμφαση σταπροϊόντα προσωπικής υγιεινής σε μια περίοδο που τα super market δεν έχουν κάνει ακόμα τη δυναμική τους εμφάνιση. Είναι η εποχή που προστέθηκαν στα περίπτερα και τα πρώτα ανδρικά αξεσουάρ, τα ιστορικά ξυραφάκια «Astor», που έμπαιναν στις παλιές ξυριστικές μηχανές, οι τσατσάρες, τα σαπούνια, οι οδοντόκρεμες KOLYNOS, τα βερνίκια και οι ασπιρίνες ή το Αλγκόν για τους πονοκεφάλους! Ένας μικρόκοσμος αγαθών και αντικειμένων πρώτης ανάγκης, που μετατρέπει το περίπτερο σε ένα μεγάλο – μικρό μαγαζί. Δειλά – δειλά αρχίζουν τα πρώτα περίπτερα να διευρύνουν τα ωράρια λειτουργίας τους, κάποια από αυτά αρχίζουν να διανυκτερεύουν και να διαφοροποιούνται μεταξύ τους και σε σχέση με τα προϊόντα στα οποία επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους. Υπάρχουν περίπτερα που εστιάζουν στον Τύπο, άλλα στα καπνικά και στα ζαχαρώδη και άλλα στα είδη ψιλικών.

Η δύναμη των περιπτέρων απογειώθηκε με την είσοδο σ΄ αυτά της λεγόμενης κρύας αγοράς, δηλαδή των παγωτών, που πουλάνε τα θερμά καλοκαίρια με τους καύσωνες. Τα ψυγεία των εταιριών ΕΒΓΑ, ΔΕΛΤΑ, ALGIDA, AΓΝΟ κ.α. κάνουν την εμφάνισή τους στα περίπτερα και κορυφώνουν την εξέλιξη και την ευημερία τους. Από τα ψυγεία πάγου με τις γκαζόζες, βρίσκουμε πλέον στα περίπτερα σύγχρονα ψυγεία με κάθε είδος αναψυκτικών, ισοτονικών ποτών, φυσικών και παστεριωμένων χυμών, παγωτών και γαλακτοκομικών προϊόντων.

Τζιπ, Περίπτερο και Αγάπη μια ελληνική ταινία του 1957. Στη φώτο, Νίκος Σταυρίδης – Νίκος Ρίζος.

Η έλευση των τηλεφώνωνστην Ελλάδα δίνει μεγάλη ώθηση στα περίπτερα, που προσφέρουν μεγάλη εξυπηρέτηση για τους καταναλωτές της εποχής με τα τηλέφωνα για το κοινό. Οι δεκαετίες του ’50 και του ‘60 είναι οι δεκαετίες της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης και πλήθος ανθρώπων από την επαρχία συρρέουν στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Για τηλέφωνο στο σπίτι ούτε κουβέντα. Έτσι τα περίπτερα με τις τηλεφωνικές συσκευές τους και τα τηλέφωνα με μετρητές και αργότερα με κερματοδέκτες γίνονται ο κύριος τρόπος επικοινωνίας με συγγενείς και φίλους στους τόπους καταγωγής. Στο περίπτερο ήλθε το πρώτο τηλέφωνο στο χωριό, που καλυτέρεψε τη ζωή μας. Στο περίπτερο τα τηλεφωνήματα με τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, με το θλιβερό άγγελμα του θανάτου κάποιου αγαπημένου προσώπου στην Αυστραλία, με τα τηλεφωνικά αποτελέσματα της αγαπημένης μας ομάδας. Τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας, τα κινητά τηλέφωνα πυροδότησαν μεγάλες πωλήσεις και μεγάλους τζίρους από τις κάρτες κινητής τηλεφωνίας και πλήθος άλλων τηλεφωνικών προϊόντων, όπως τηλεκάρτες και κάρτες προ-πληρωμής τηλεφωνικού χρόνου, που αγόραζαν οι μετανάστες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ιστορικής εξέλιξης του περιπτέρου από μικρό κιόσκι σε μικρό πολυκατάστημα αποτελεί ένα διαφορετικό και πρωτοποριακό περίπτερο της Αθήνας. Το 1934 ο Γιάννης Γεωργακάς ίδρυσε με έναν συνεταίρο το πρώτο περίπτερο με το όνομα Μινιόν, που λειτούργησε αρχικά στην οδό Σταδίου και μετά στην Αιόλου 104. Την εποχή του Μεσοπολέμου, που τα περίπτερα αρκούνταν στην πώληση των δύο βασικών προϊόντων (καπνός και εφημερίδες), εκείνος κλείνει τις δύο πλαϊνές πτέρυγες του περιπτέρου του και τις μετατρέπει σε βιτρίνες, όπου εκθέτει διάφορα είδη όπως στυλό, γυαλιά, είδη ξυρίσματος, σουγιάδες, ψαλίδια και άλλα, αιφνιδιάζοντας το κοινό. Το εγχείρημα του έμελλε να γίνει ο προπομπός του θρυλικού πολυκαταστήματος Μινιόν της οδού Πατησίων, που άρχισε να λειτουργεί το 1945 και εξελίχθηκε σταδιακά σε μεγάλο πολυκατάστημα, το πρώτο που έβαλε ηλεκτρικές σκάλες και ταμεία με μαγνητική ανάγνωση, με 120.000 είδη, 1.000 άτομα προσωπικό και 6 ορόφους. Ο έκτος όροφος μάλιστα άνοιγε μόνο κάθε Χριστούγεννα και πρωτολανσάρισε τον Άγιο Βασίλη, που ερχόταν με άρμα στο Μινιόν σε μια πρωτοποριακή  μορφή διαφήμισης του καταστήματος. Η προσπάθεια αυτή αντιμετωπίστηκε με αγάπη από τον κόσμο, βόλεψε τις αγοραστικές του συνήθειες και άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία των σύγχρονων πολυκαταστημάτων στην Ελλάδα. Τα ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου 1980, στη μέση της εορταστικής περιόδου, ένας εμπρησμός από αγνώστους, που δε βρέθηκαν ποτέ, κατέστρεψε το πολυκατάστημα. Από τη φωτιά διασώθηκε μόνο ο σκελετός του κτηρίου, που αποκαταστάθηκε και το κατάστημα επαναλειτούργησε, αλλά το 1983 η επιχείρηση κρατικοποιήθηκε και τελικά χρεοκόπησε και έκλεισε οριστικά το 1998.

 

 

Μινιόν

 

Σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν πάνω από 18.000 περίπτερα με τζίρο που ξεπερνά τα 5 δισ. Ευρώ. Από αυτά 5.000-6.000 βρίσκονται σε Αθήνα και Πειραιά, ενώ στις επαρχιακές πόλεις αντιστοιχεί περίπου 1 περίπτερο για κάθε 1.000 κατοίκους, αν υπολογίσουμε ότι στο Άργος των 30.000 κατοίκων υπάρχουν 30 περίπτερα. Το μεικτό κέρδος τους υπολογίζεται στο 9-10% και τα ετήσια μεικτά κέρδη των ελληνικών περιπτέρων αγγίζουν συνολικά τα 500 εκατ. ευρώ. Τα είδη που πουλάνε τα περίπτερα μετά τη δεκαετία του 80 είναι πολλά και οι κωδικοί των προϊόντων τους (έντυπα, ζαχαρώδη προϊόντα, αναψυκτικά, νερά, γάλατα  γιαούρτι, χυμοί, παγωτά κλπ) ξεπερνούν τις 2.500! Σήμερα στα περίπτερα μπορεί να βρει κανείς κάθε είδους σνακς και ζαχαρώδη, μπισκότα και σοκολάτες, ενώ οι εταιρίες τσιγάρων διαθέτουν περισσότερες από 300 μάρκες. Ο χώρος του περιπτέρου είναι πλέον πάρα πολύ μικρός, γι αυτό και επεκτάθηκαν στα πεζοδρόμια, εμπλούτισαν τις προθήκες τους, άλλαξαν τα ωράρια και τους όρους εργασίας. Πολλά από αυτά θυμίζουν μίνι μάρκετ. Κι όμως, οι δικοί του προάγγελοι ήταν τα μικρά καπνοπωλεία, που εμφανίστηκαν αμέσως μετά το 1821 στο Ναύπλιο και αργότερα στην Αθήνα. Και, παρά τις αλλαγές, με δεδομένο ότι ο θεσμός των περιπτέρων ξεπέρασε τα 100 χρόνια ζωής και συνεχίζει να εξελίσσεται, δικαίως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από το πιο επιτυχημένα κοινωνικά κι επιχειρηματικά εγχειρήματα του ελληνικού κράτους.

Το μόνο πράγμα που δεν άλλαξε, και ελπίζουμε να μην αλλάξει ποτέ, είναι ο ρόλος του περιπτέρου και του περιπτερά στην καθημερινότητά μας. Ο περιπτεράς της γειτονιάς είναι «ο άνθρωπός μας», εκείνος που μας περιμένει ανοικτός μέχρι αργά και τις Κυριακές, ο άνθρωπος που ξέρει το όνομά μας, τα τσιγάρα που καπνίζουμε ή τη μάρκα σοκολάτας που προτιμάμε, εκείνος που θα μας πει την  πρώτη καλημέρα και την τελευταία φιλική καληνύχτα. Ο άνθρωπος που ξέρει τα κουτσομπολιά της γειτονιάς, που θα δώσει πληροφορίες στον ξένο και τον  περαστικό, ο πιστός σύντροφος των απανταχού ξενύχτηδων.  Αυτός είναι ο περιπτεράς μας! Και με βροχή και με κρύο και πρωί και νύχτα, ο περιπτεράς είναι  πάντοτε στις επάλξεις για να μας εξυπηρετήσει. Μια δύσκολη δουλειά με ατελείωτα ωράρια και μεγάλους κινδύνους από κλοπές και ληστείες. Αρκεί να σημειώσουμε ότι σήμερα, το 2013, τα περίπτερα δεν έχουν ύδρευση, μια βρύση για να πλένουν οι περιπτεράδες  τα χέρια τους και κάνουν την ανάγκη τους σε … μπουκάλια, όταν τα γειτονικά μαγαζιά δεν τους επιτρέπουν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα τους, γιατί συνήθως είναι … στα μαχαίρια, επειδή τους κρύβουν τη θέα ή τους κόβουν την πελατεία. Υπάρχουν βέβαια και πολλά περίπτερα σήμερα, που έχουν κλιματισμό και έναν ωφέλιμο χώρο, που επιτρέπει κάποιες ανέσεις σε σχέση με το παρελθόν.

Περίπτερο στην Ιαπωνία

Μπορεί, βέβαια, το ελληνικό φαινόμενο των περιπτέρων να αποτελεί παγκόσμια πατέντα, αλλά υπάρχουν και χώρες, όπως Ελβετία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ουγγαρία και άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που έχουν τα δικά τους περίπτερα. Οι Έλληνες είχαν την ιδέα, οι ξένοι τα εκσυγχρόνισαν και στο εξωτερικό όχι μόνο υπάρχουν περίπτερα, αλλά ορισμένα από αυτά αποτελούν και έργα τέχνης!

Περίπτερο στην Γερμανία

Μπορεί η ιδέα των επιχειρήσεων αυτού του είδους να είναι ελληνική, ωστόσο οι Ευρωπαίοι πάτησαν πάνω σε αυτή και την ανέπτυξαν, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν εξαιρετικές επιχειρήσεις, οι οποίες προσφέρουν στο κοινό, αλλά και βοηθούν τους ίδιους τους περιπτεράδες να εργάζονται ως άνθρωποι. Από το Βερολίνο μέχρι την Πίζα και από το Κάιρο μέχρι την Ιαπωνία, τα περίπτερα είναι αρκετά και εντυπωσιακά. Περίπτερα που να πουλούν μόνο έντυπα και τσιγάρα έχουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Αυστρία.

Το περίπτερο και ο ρόλος του περιπτερά πρέπει να μείνει ζωντανός, γιατί το μέγεθος της προσφοράς του είναι μεγάλο. Από το 1911 που λειτούργησε το πρώτο περίπτερο στην Πανεπιστημίου μέχρι σήμερα, το ελληνικό περίπτερο έχει διανύσει 102 χρόνια ζωντανής ιστορίας άρρηκτα συνδεδεμένης με τις χαρές μας, τις λύπες μας, τις αναμνήσεις μας, τη ζωή μας. Είναι μέρος της ιστορικής μνήμης του λαού και κομμάτι της μνήμης του καθενός από εμάς. Είναι  η παιδικότητά μας, η εφηβεία και η ωριμότητά μας. Μετά από ιστορία εκατό και πλέον χρόνων το περίπτερο φαίνεται ότι, όπως και όλη η χώρα, θα περάσει και αυτό σε μια νέα εποχή. Ευχή και προσδοκία όλων είναι και μετά από 100 χρόνια να τιμάμε άλλον έναν αιώνα ζωής και εξέλιξης των περιπτέρων στην Ελλάδα.

 

 

====

 

για όποιον έχει την περιέργεια και το τι ακριβώς λέει στο άρθρο 1 του Ν. 4254/2014 (ώστε να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του για το τι αλλάζει) παραθέτω:

 

ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΣΤ.3: ΑΡΣΗ ΕΜΠΟΔΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΛΙΑΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΤΕΡΩΝ

 

Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργούνται:

 

1. Οι διατάξεις των άρθρων 10, 11, 13, 14 του ν.δ. 1044/1971 (Α΄ 245) και το π.δ. 37/ 2009 (Α΄ 54).

 

2. Η παράγραφος 2 του άρθρου 15 του ν.δ.1044/1971.

 

3. Οι παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 16 του ν.δ. 1044/ 1971.

 

4. Το άρθρο 18 του ν.δ.1044/1971.

 

5. Η παράγραφος 3 του άρθρου 19 του ν.δ.1044/1971.

 

6. Οι παράγραφοι 1, 3, 4, 5 και 6 του άρθρου 21 του ν.δ. 1044/1971.

 

7. Οι παράγραφοι 2, 3 και 4 του άρθρου 22 του ν.δ. 1044/1971.

 

8. Οι διατάξεις των παραγράφων 1, 2, 4, 5, 8 και 9 του άρθρου 23 του ν.δ. 1044/1971 και οι υπουργικές αποφάσεις Π33−16881/2011 (Β΄ 1351) και 121427/1988 (Β΄ 882).

 

9. Το άρθρο 24 του ν.δ.1044/1971 .

 

10. Η περίπτωση β΄ της παραγράφου 3 του άρθρου 25 του ν.δ. 1044/1971.

 

11. Η παράγραφος 1 του άρθρου 30 του ν.δ. 1044/ 1971.

 

12. Η παράγραφος 2 του άρθρου 2 του ν. 3648/2008 (Α΄ 38).

 

13. Η περίπτωση β΄ της παραγράφου 2 και οι περιπτώσεις α΄ και β΄ της παρ. 3 του άρθρου 6 του ν. 3648/2008.

 

14. Το άρθρο 7 του ν. 3648/2008.

 

15. H κ.υ.α. 5671/1487/1984 (Β΄ 549).

 

16. Κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη αντίθετη με την υποπαράγραφο ΣΤ2 του ν. 4093/2012.

 

 

====

 

νομίζω ότι είναι σαφές

 

====

 

στην αιτιολογική έκθεση αναφέρει:

 

"Στην υποπαράγραφο ΣΤ.3. περιλαμβάνονται ζητήματα περιπτέρων, πώλησης καπνοβιομηχανικών προϊόντων και κυλικείων.

Με τις περιπτώσεις 1 έως 16 καταργούνται ρητά περιορισμοί στη χορήγηση αδειών εκμετάλλευσης περιπτέρων και κυλικείων και στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων αναφορικά με την πώληση καπνοβιομηχανικών προϊόντων. Καταργούνται ρητά ρυθμίσεις αναφορικά με το θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης για τη λειτουργία περιπτέρων, κυλικείων, καφενείων και κουρείων σε κοινόχρηστους χώρους και κτήρια των ΟΤΑ, καθώς και περιορισμοί στην πώληση καπνοβιομηχανικών προϊόντων. Οι ρυθμίσεις αυτές καταργούνται ρητά ως μη συμβατές με τη γενικής εφαρμογής διάταξη της περίπτωση 1 της υποπαραγράφου ΣΤ.2. του ν. 4093/2012, με την οποία διευκρινίστηκε ότι τα άρθρα 2 και 3 του ν. 3919/2011 περί απελευθέρωσης των επαγγελμάτων εφαρμόζονται και στη χορήγηση αδειών εκμετάλλευσης περιπτέρων και κυλικείων και, επομένως, αδικαιολόγητοι περιορισμοί στην πρόσβαση και άσκηση των ανωτέρω επαγγελμάτων αίρονται.

Πριν την έκδοση του παραπάνω ν. 4093/2012 (με τη γενικής εφαρμογής διάταξη της περίπτωσης 1 της υποπαραγράφου ΣΤ.2.), η εγκύκλιος 797/2012 του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας είχε ερμηνεύσει τον ν. 3919/2011 κατά τρόπο ώστε το πεδίο εφαρμογής του να καταλαμβάνει και τα εν λόγω επαγγέλματα. Εν τούτοις, για λόγους ασφάλειας δικαίου, προκρίνεται η ρητή κατάργηση όλων των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων σχετικών με την πώληση κα-πνοβιομηχανικών προϊόντων και την εκμετάλλευση περιπτέρων και κυλικείων.

Αντιθέτως, διατηρείται σε ισχύ ο περιορισμός περί πα-ραχώρησης του 30% των θέσεων περιπτέρων, οι οποίες προσδιορίζονται κατόπιν δημόσιας κλήρωσης, σε άτομα με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) και πολύτεκνους, με βάση εισοδηματικά κριτήρια, κατά την υποπαράγραφο ΣΤ.2., περίπτωση 3 του ν. 4093/2012. Προκρίνεται ότι ο εν λόγω περιορισμός της επαγγελματικής ελευθερίας είναι αναλογικός προς το επιδιωκόμενο κοινωνικό όφελος που προκύπτει από την προνομιακή μεταχείριση ατόμων με ειδικές ανάγκες και πολυτέκνων, χωρίς να αποκλείεται ολοσχερώς η πρόσβαση στα εν λόγω επαγγέλματα.

Τέλος, καταργούνται ρητά, για λόγους ασφάλειας δικαίου, διατάξεις οι οποίες λογίζεται ότι έχουν ήδη καταργηθεί δυνάμει της περίπτωσης 6 της υποπαραγράφου ΣΤ.2. του ν. 4093/2012, σύμφωνα με την οποία καταργείται κάθε άλλη, γενική ή ειδική, διάταξη που αντίκειται στην ως άνω ρύθμιση της περίπτωσης 3 της υποπαραγράφου ΣΤ.2. του ν. 4093/2012."

===

 

θα βάλω κουιζ μεθαύριο, οπότε διαβάστε καλά για να μην κοπείτε

[Mandrake]

Παρόλο που δεν είναι εκδοτικός οίκος, εφημερίδα ή περιοδικό, το περνάω ως χώρο αγοραπωλησίας κόμικς. Για διάφορους, φαντάζομαι, μιας και εγώ δεν είχε τύχει να αγοράσω ποτέ από κει. Κλείνει το Ricardo και έβγαλε ανακοίνωση:

 

 

Σημαντική Ανακοίνωση αναφορικά με την ΠΑΥΣΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ του ricardo.gr

Αγαπητό μέλος,

 

Ο Όμιλος Naspers, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης της Ricardo Internet Hellas και διαχειρίζεται ένα εκτεταμένο χαρτοφυλάκιο από websites ηλεκτρονικού εμπορίου (eCommerce) ανά την υφήλιο [στα οποία συγκαταλέγονται τα olx.com, qq.com (Tencent) και Allegro}, αποφάσισε να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση μερικών από τις δραστηριότητες του.

Στόχος της στρατηγικής αυτής είναι να διευρυνθεί περαιτέρω το OLX, η υφιστάμενη online υπηρεσία με μικρές αγγελίες, και να εστιάσει τις δραστηριότητες του σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές.

 

Ως αποτέλεσμα της νέας αυτής στρατηγικής, αποφασίστηκε η διακοπή λειτουργίας του site δημοπρασιών ricardo.gr, με ισχύ από την 5^η Μαΐου 2014.

Άρα, η  παύση λειτουργίας της πλατφόρμας του Ricardo.gr έχει οριστεί για τις 05/05/2014 και ώρα 12.00 πμ.

 

Ενόψει τούτου θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι:

• Οι τελευταίες προσφορές θα αναρτηθούν έως την 25^η Απριλίου 2014 και θα λήξουν υποχρεωτικά το αργότερο 10 ημέρες μετά (ήτοι το αργότερο έως την 5^η Μαΐου 2014),
• Από την 25^η Απριλίου 2014 δεν θα μπορούν να καταχωρηθούν νέες προσφορές προς πώληση ή να ενεργοποιηθούν εκ νέου οι ήδη καταχωρημένες προσφορές,
• Από την 25^η Απριλίου 2014 δεν θα πραγματοποιούνται νέες εγγραφές μελών, ούτε ως αγοραστές αλλά και ούτε ως πωλητές στο Ricardo.gr,
• Από την 25^η Απριλίου 2014 μηδενίζονται τα πιστωτικά όρια των μελών,
• Οι οφειλές σας προς την Ricardo θα πρέπει να εξοφληθούν το αργότερο εντός 2 μηνών από την ημερομηνία λήψης του ενημερωτικού χρωστικού σημειώματος στο email που έχετε δηλώσει κατά την εγγραφή σας, όπως συνέβαινε και μέχρι τώρα,
• Θα έχετε πρόσβαση στο λογαριασμό σας (My Ricardo) μέχρι την 9^η Ιουλίου 2014 για την ολοκλήρωση εκκρεμών συναλλαγών, εξόφληση οφειλών και αιτήματα ακύρωσης μη ολοκληρωθέντων πωλήσεων,
• Το Τμήμα Εξυπηρέτησης Πελατών θα είναι στη διάθεσή σας για όλο αυτό το χρονικό διάστημα και μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου 2014 για διευθέτηση οποιωνδήποτε εκκρεμοτήτων ή για ερωτήσεις,
• Σε κάθε περίπτωση και μετά από τις ανωτέρω ημερομηνίες θα μπορείτε να έρθετε σε επαφή με την εταιρεία μέσω email για οποιοδήποτε θέμα ανακύψει.

 

Η ομάδα του ricardo.gr

 

Σημαντική Νομική σημείωση:

Η παρούσα επιστολή υπέχει τη θέση καταγγελίας της σύμβασης παροχής υπηρεσιών (όροι χρήσης του ricardo.gr) μεταξύ της εταιρείας και των εγγεγραμμένων μελών της και λύσης της ιδιότητάς σας ως μέλους και θα επιφέρει τα αποτελέσματά της μετά την παρέλευση της ως άνω προθεσμίας, ήτοι την 05-05-2014. Ρητώς διευκρινίζεται ότι οι όροι που αφορούν στην κατάρτιση και εκτέλεση της σύμβασης αγοραπωλησίας που συνάπτεται μεταξύ των μελών (αγοραστών και πωλητών) καθώς και στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων των μελών απέναντι στην ricardo.gr (ενδεικτικά αναφέρονται κεφάλαια V και VI των όρων χρήσης)  επιβιώνουν της λύσης και συνεχίζουν να ισχύουν και να δεσμεύουν τα μέρη μέχρι την οριστική εκπλήρωση των εκατέρωθεν υποχρεώσεων των μερών. Σε κάθε περίπτωση, ως γνωστόν, οι συμβάσεις αγοραπωλησίας καταρτίζονται και εκτελούνται με αποκλειστική ευθύνη των συμβαλλόμενων μερών (αγοραστή και πωλητή) η δε RICARDO δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος αυτών και δεν υπέχει καμία υποχρέωση για την εκπλήρωση και εκτέλεση αυτών ούτε για τη νομιμότητα ή ορθότητα του περιεχομένου που έχει αναρτήσει ο πωλητής ή/και του προϊόντος που πωλεί ο πωλητής στον αγοραστή.

 

 

 

Πηγή: http://www.ricardo.gr/pages/ricardo-service-stop/

Επεξεργασία Μαίου 6, 2014 από Mandrake

[germanicus]

Προφανώς ο Κώστας δεν είχε πάρει πρέφα τη σχετική συζήτηση εδώ Τώρα όμως που έπεσε η δέουσα υποσημείωση, δεν θα έχει την ίδια δικαιολογία όποιος συνεχίσει αυτή τη κουβέντα σε αυτό το τόπικ

 

 

 

υγ μετάφραση προς άτομα με ειδικές διανοητικές ικανότητες: επόμενα ποστ για το κλείσιμο του ricardo.gr από εκείθε 

[Strativarious]

Πτώχευσε η ΧΚ Τεγόπουλος.

Ο σύνδικος θα αποφασίσει για το τι θα γίνει με τον τίτλο της "Ελευθεροτυπίας"

 

Δεκτό το αίτημα εταιρείας στην οποία όφειλε χρήματα η ΧΚ Τεγόπουλος. Συνεχίζει να κυκλοφορεί κανονικά η "Ελευθεροτυπία"

 

Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά, το δικαστήριο απεδέχθη το αίτημα εταιρείας στην οποία η ΧΚ Τεγόπουλος  όφειλε χρήματα να κηρυχθεί η εταιρεία σε πτώχευση.

 

Σε αυτές τις περιπτώσεις καλείται το δικαστήριο να ορίσει σύνδικο και ουσιαστικά από αυτόν εξαρτώνται όλα καθώς θα είναι ο διαχειριστής όλων των περιουσιακών  στοιχείων της εταιρείας και θα επιχειρήσει να τα αξιοποιήσει ώστε να εκπληρώσει κατά το δυνατόν οφειλές σε δημόσιο, εργαζομένους και ιδιώτες

 

Υπάρχει περίπτωση ο σύνδικος να θέλει να κρατήσει τον τίτλο της ιστορικής εφημερίδας. Ή να τον εκποιήσει άμεσα. Πιθανότατα, αν προχωρήσει σε πλειστηριασμό να αφήσει στην εταιρεία "Τρίτη όψη" του δικηγόρου  Χάρη Οικονομόπουλου, να συνεχίσει να εκδίδει την εφημερίδα  "Ελευθεροτυπία", προκειμένου να μη χαθεί η εμπορική αξία του τίτλου.

 

Πιο πολύπλοκλα είναι τα πράγματα για τους εργαζομένους. Οι παλιοί θα διεκδικήσουν τις οφειλές από τον σύνδικό και  την εκποίηση της περιουσίας που θα γίνει. Αυτοί που συμμετέχουν στην  έκδοση της εφημερίδα  υπό την τρίτη όψη είναι πιο περίπλοκο γιατί έχουν υπογράψει ατομικές συβάσεις.

 

πηγή: news247.gr

[DJO]

Περιπτερούχοι στον Βόλο εκπέμπουν SOS

Τετάρτη, 23 Ιούλιος 2014 16:57

Περισσότερα από 84 λουκέτα σε περίπτερα (κιόσκια) της Μαγνησίας έχουν μπει μέσα σε τέσσερα χρόνια, από το 2010 μέχρι και σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία της Ενωσης Επαγγελματιών Περιπτερούχων Καπνοπωλών Μαγνησίας, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους μέχρι το τέλος του έτους θα ακολουθήσουν τουλάχιστον άλλα δέκα λουκέτα.

Τα μεγάλο αγκάθι για τους περιπτερούχους είναι το θέμα της φορολογίας, το οποίο τους έχει στην κυριολεξία «γονατίσει», αφού υπολογίζεται φόρος 26% από το «πρώτο ευρώ» συν προκαταβολή 55% για το επόμενο έτος.

Επαγγελματίες του κλάδου καθημερινά αναλώνονται σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης, καθώς το κέρδος τους μειώνεται, ο ανταγωνισμός μεγαλώνει (με τα καταστήματα πώλησης ψιλικών και ειδών περιπτέρου), την ώρα που το ενδιαφέρον των καταναλωτών ατονεί, αφού και οι ίδιοι είναι επηρεασμένοι από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με όσα ανέφεραν ιδιοκτήτες περιπτέρων του Βόλου, τους τελευταίους μήνες η μείωση του τζίρου τους ανέρχεται σε 30-40%, με το ποσοστό της «βουτιάς» στις πωλήσεις να είναι κατά πολύ μεγαλύτερο αν συγκριθούν τα οικονομικά στοιχεία παλαιότερων ετών. Η μείωση του τζίρου, το «κουτσουρεμένο» περιθώριο κέρδους, σε συνδυασμό με τις αυξημένες πάγιες οικονομικές υποχρεώσεις των περιπτερούχων, έχει οδηγήσει στο «λουκέτο» αρκετά περίπτερα στην πόλη αλλά και γενικότερα στο Ν. Μαγνησίας. Ενδεικτικό είναι μάλιστα ότι από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν κλείσει πάνω από 84 περίπτερα.

Μάλιστα, αρκετά από αυτά εγκαταλείπονται οριστικά, καθώς είτε οι ιδιοκτήτες τους αδυνατούν να τα συντηρήσουν είτε οι υποψήφιοι ενοικιαστές αδυνατούν να ανταποκριθούν στα έξοδα που προκύπτουν από τη λειτουργία τους, με το ύψος του μισθώματος να είναι απαγορευτικό σε πολλές περιπτώσεις.

Απώλεια ποσοστού κέρδους, μείωση αγοραστικού ενδιαφέροντος, υψηλά ενοίκια και αυξημένες υποχρεώσεις οδηγούν σε «λουκέτα» αναφέρει ο πρόεδρος της Ενωσης Επαγγελματιών Περιπτερούχων Καπνοπωλών Μαγνησίας κ. Βασίλης Τόπας, σημειώνοντας ότι η φορολογία είναι ανεξέλεγκτη και δυσβάσταχτη για τους επαγγελματίες.

«Αυτός μάλιστα είναι ο βασικός λόγος που πολλοί συνάδελφοι σκέφτονται να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, αφού δεν έχουν κέρδος. Ο κόσμος δεν έχει ρευστότητα και από την άλλοι εμείς χρωστάμε σε ΟΑΕΕ, ρεύμα και ενοίκια», ανέφερε ο ίδιος, συμπληρώνοντας ότι σήμερα αντιμετωπίζουν δυσκολίες ακόμη και τα κεντρικά περίπτερα του Βόλου, καθώς έχει μειωθεί δραματικά ο τζίρος τους συγκριτικά με το παρελθόν ενώ σε χειρότερη κατάσταση βρίσκονται τα συνοικιακά περίπτερα.

Τέλος ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι φέτος περιπτερούχος από τον Αλμυρό καλείται να πληρώσει φορολογία 12.000 ευρώ ενώ περιπτερούχος από το Βόλο καλείται να πληρώσει φορολογία 7.500 ευρώ.

 

Ταχυδρόμος (Αθηνά Τσιργή)

[Dr Paingiver]

Μια διαδρομή με καλά βιβλία έφτασε στο τέλος

 

 

 

Της Όλγας Σελλά 14/07/2015

 

Ηταν σίγουρα από τις πιο θλιβερές ειδήσεις στον χώρο του βιβλίου - που έχει δοκιμαστεί πολύ σκληρά τα τελευταία χρόνια. Και ήταν ένα ακόμη θύμα του. Μόνο που αυτήν τη φορά υπήρχε ανακοίνωση θαρραλέα και πολιτισμένη, όπως ήταν όλη η διαδρομή των εκδόσεων Scripta, όσα χρόνια περπάτησε τις διαδρομές του εκδοτικού χώρου. Και παρότι από το 2011 στην ουσία υπήρχε αναστολή δραστηριότητας για τη Scripta, χθες ανακοινώθηκε επίσημα η παύση λειτουργίας.

 

Διαδικτυακό «αντίο»

 

Η χθεσινή επιστολή όμως στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο είχε την υπογραφή της εκδότριας Χρύσας Γεωργακοπούλου και ήταν σαφής: «Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες, μετά από 18 χρόνια παρουσίας στον χώρο των εκδόσεων, μέσα σε ένα οξύτατα ανταγωνιστικό περιβάλλον που έγινε δυσμενέστερο τόσο από την "εισβολή" της τεχνολογίας, όσο και από τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, ο εκδοτικός μας οίκος παύει τη λειτουργία του έχοντας υποστεί μεγάλη οικονομική ζημιά.Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο μέτρο των δυνατοτήτων μας και των επιλογών μας προσφέραμε στο αναγνωστικό κοινό μερικές αξιόλογες εκδόσεις που εκτιμήθηκαν δεόντως».

 

Η Χρύσα Γεωργακοπούλου ευχαριστεί στη συνέχεια όλες τις ειδικότητες της αλυσίδας του βιβλίου σ’ αυτήν την επιστολή της, επισημαίνοντας τον καθοριστικό ρόλο του κάθε επαγγέλματος στην εκδοτική διαδικασία, ευχαριστεί συγγραφείς, κριτικούς και δημοσιογράφους, και ολοκληρώνει την αποχαιρετιστήρια αυτή επιστολή της ως εξής: «Με άλλα λόγια, καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδοτικής μας δραστηριότητας γνωρίσαμε σημαντικά πρόσωπα, με τα οποία και αναπτύξαμε εξαιρετική συνεργασία που τη διέκρινε αμοιβαίος σεβασμός και συνέπεια. Οι δύο αυτές εκτιμήσεις μας αποτελούν και μια μορφή δικαίωσης για μας. Ελπίζουμε ότι θα κρατήσετε, όπως κι εμείς, την καλύτερη εικόνα και ανάμνηση, και σας ευχόμαστε κάθε καλό!». Η Χρύσα Γεωργακοπούλου κινήθηκε στον χώρο με παιδεία, πάθος και ευγένεια, και με τον ίδιο τρόπο ακριβώς αποχαιρέτησε χθες τον εκδοτικό χώρο.

 

Πενταετής συρρίκνωση

 

Τα τελευταία πέντε χρόνια είναι γνωστό (και έχει επισημανθεί πολλές φορές) ότι ο χώρος του βιβλίου έχει πληγεί πολύ. Βιβλιοπωλεία έκλεισαν, διανομείς έβαλαν λουκέτο, η εξόφληση των εκδοτών από κάποιους βιβλιοπώλες καθυστερεί πολύ, ο ρυθμός παραγωγής συρρικνώθηκε σημαντικά. Η πολύ δύσκολη θέση των εκδοτών επιδεινώθηκε τις τελευταίες 15 μέρες, με διάφορους εκδότες να έχουν παγώσει έτοιμα βιβλία λίγο πριν από την τελική εκτύπωση, ενώ πληροφορίες μιλούν για προσωπικό εκδοτικών οίκων που έχει βγει σε αναγκαστική αργία τις τελευταίες 15 μέρες. Κάποιοι περιγράφουν την κατάσταση ως «φρικιαστική» στον χώρο.

 

Το τοπίο περιγράφει πολύ γλαφυρά η Ειρήνη Λούβρου από τις εκδόσεις «Ολκός»: «Από την αρχή της κρίσης, ο κλάδος του βιβλίου έχει δοκιμαστεί ποικιλοτρόπως. Το βιβλίο ως προϊόν έχει μικρά περιθώρια κέρδους και δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, οπότε επηρεάζεται άμεσα από την αγοραστική δύναμη του κοινού. Ο εκδοτικός χώρος όλα αυτά τα χρόνια έχει μειώσει και ενίοτε συρρικνώσει την παραγωγή του. Τα βιβλιοπωλεία, ως φυσικός συνεργάτης του εκδότη, έχουν δοκιμαστεί από τη μείωση της βιβλιοφιλικής πελατείας τους -πολλά έχουν κλείσει, άλλα φυτοζωούν-, με αποτέλεσμα το βιβλιοπωλικό τοπίο να έχει αλλάξει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον εκδοτικό κόσμο. Και τέλος, το διάστημα που διανύουμε, έχουμε αδυναμία προμήθειας πρώτων υλών, χαρτί, υλικά βιβλιοδεσίας, κ.ά., αφού ως εισαγόμενα απαιτείται οι παραγγελίες να προπληρώνονται».

 

Τα προβλήματα του κλάδου είναι εξαιρετικά πολλά, γι’ αυτό και την ερχόμενη Τρίτη η Ενωση Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ) έχει συγκαλέσει διευρυμένη συνεδρίαση.

 

ΠΗΓΗ: Καθημερινή.gr

 

[dionik]

Λουκέτο και στα βιβλιοπωλεία Φλωράς, κυρίως γνωστά για τα ξενόγλωσσα βιβλία.

 

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι,

 

Ύστερα από 40 χρόνια ο φετινός Σεπτέμβριος, η σχολική χρονιά 2015, δεν θα ξεκινήσει μαζί με τα Βιβλιοπωλεία Φλωράς. Η εταιρεία μας διέκοψε την λειτουργία της, μην μπορώντας να σταθεί όρθια στον πολυετή βιασμό της από το καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου και στην «υποστήριξη» που έδωσε στο καρτέλ η πολυετής καθυστέρηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού να το τιμωρήσει.

 

Τα τελευταία 3 χρόνια ήταν απίστευτα δύσκολα. Οι πελάτες μας, φυσικά, δεν γνώριζαν το μέγεθος του κακού που μας προξένησε το δίδυμο «καρτέλ ξενόγλωσσου βιβλίου-Επιτροπή Ανταγωνισμού» και διαπιστώνοντας τις αδυναμίες μας, μας εγκατέλειπαν σταδιακά. Μείναμε ζωντανοί ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρουμε. Το χρωστούσαμε στους πελάτες μας, στους ανθρώπους που εργάστηκαν τόσα χρόνια στα Βιβλιοπωλεία Φλωράς (και στους οποίους οφείλουμε ευγνωμοσύνη) και στον εαυτό μας.

 

Ήταν όμως αδύνατο. Η λαίλαπα του καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου δεν μας άφησε περιθώριο.

 

 

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ – ΠΙΚΡΙΑ - ΔΙΚΑΙΩΣΗ

 

 

Φεύγουμε από την εμπορική δραστηριότητα με μεγάλη ικανοποίηση, με τεράστια πικρία, δικαιωμένοι τουλάχιστον για τους λόγους που κλείνουμε.

 

Μεγάλη Ικανοποίηση γιατί η οικογένεια Φλωράς ευτύχησε επί 40 χρόνια να ασχοληθεί με ένα σπουδαίο αντικείμενο εργασιών, με την πώληση εκπαιδευτικών βιβλίων, σε ένα κοινό, στους μαθητές, που η εξέλιξη του μόνο ικανοποίηση μας έδινε. Η χαρά να ψωνίζουν τα βιβλία τους μαθητές αγγλικών που μεγάλωναν μαζί μας και λίγα χρόνια μετά αγόραζαν τα βιβλία των παιδιών τους από εμάς, ήταν εκπληκτική.

 

Μεγάλη Ικανοποίηση γιατί υπηρετήσαμε πιστά τον χώρο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, έναν χώρο που αποτελείται από μοναδικούς επαγγελματίες, παθιασμένους δασκάλους, κολώνες της Ελληνικής Κοινωνίας.

 

Τεράστια πικρία γιατί πιστέψαμε ότι η Ελληνική Πολιτεία λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι ικανοί, οι τολμηροί, οι φιλόδοξοι ανταμείβονται. Επενδύσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε στην εργασία μας. Προσφέραμε εκατομμύρια μεροκάματα σε ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν, σε συνεργάτες που μεγάλωσαν μαζί μας. Πληρώσαμε εκατομμύρια σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Φτάσαμε να είμαστε η τρίτη μεγαλύτερη αλυσίδα βιβλιοπωλείων στην Ελλάδα, με 8.000.000€ πωλήσεις ετησίως, 90 μόνιμους συνεργάτες και 130 εκτάκτους ετησίως. Και εισπράξαμε στο τέλος το μίσος ενός Συστήματος προς αυτούς που ήθελαν να ανταγωνιστούν ελεύθερα και δυναμικά.

 

Τεράστια πικρία γιατί σήμερα έχουν εκδοθεί σωρεία αποφάσεων με βάση τις οποίες τα Βιβλιοπωλεία Φλωράς καταστράφηκαν από το καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου (τέσσερις ποινικές δικαστικές αποφάσεις, δυο αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού, έξι αποφάσεις Διοικητικού Εφετείου, δυο αποφάσεις ΣτΕ) καταδεικνύοντας ποιος μας κατέστρεψε.

 

Τεράστια πικρία γιατί σήμερα έχουν εκδοθεί δικαστικές αποφάσεις ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΕΣ με βάση τις οποίες τα Βιβλιοπωλεία Φλωράς καταστράφηκαν από την ίδια την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, από το ίδιο το Κράτος δηλαδή. Από την Επιτροπή Ανταγωνισμού που έχωσε στα βαθιά συρτάρια της την καταγγελία μας, ευνοώντας, προφανώς, το καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου και καταστρέφοντας την εταιρεία μας αλλά και τους καταναλωτές που καταληστεύτηκαν τα χρόνια αυτά από το καρτέλ. Ενώ ήδη από το 2003 είχε τα στοιχεία στα χέρια της, αλλά και σχετικό σχέδιο εισήγησης, ότι το καρτέλ παρανομούσε, τα στοιχεία θάφτηκαν προς όφελος του καρτέλ.

 

Τεράστια πικρία γιατί τα προβλήματα με το καρτέλ ήταν γνωστά σε πολλούς, ιδίως στην Πολιτική ηγεσία της χώρας τα έτη 2001-2013, αλλά δυστυχώς έκλειναν τα αυτιά τους. Ένας κακόπιστος θα έλεγε ότι δεν τους ενδιέφερε η ληστεία των Καταναλωτών και η καταστροφή ελληνικών επιχειρήσεων. Ένας κακόπιστος θα έλεγε ότι με την αδιαφορία τους «προστάτευαν» (πρακτικά) τις ξένες εταιρείες του καρτέλ και τους Έλληνες μετόχους των ελληνικών εταιρειών του καρτέλ που ήταν κρυμμένοι σε δαίδαλο offshore εταιρειών στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους. Ένας καλόπιστος θα έλεγε ότι, δυστυχώς, ήταν παντελώς ανίκανοι να προστατέψουν το δημόσιο καλό.

 

Κλείνοντας την εταιρεία μας αισθανόμαστε, έστω, δικαιωμένοι, αφού τεκμηριώθηκε πλήρως η αιτία της πτώχευσης της επιχείρησης. Δεν μας κάνει χαρούμενους αλλά είναι μια δικαίωση.

 

 

ΖΗΤΑΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ

 

 

Ο τρόπος που κλείνει η εταιρεία μας δεν είναι ο καλύτερος και αφήνει πίσω της εκκρεμότητες που ελπίζουμε να διευθετηθούν όταν ολοκληρωθούν οι σχετικές πτωχευτικές διαδικασίες. Εκφράζουμε την λύπη μας για το λυπηρό αυτό γεγονός, ελπίζουμε πραγματικά να μην είχε συμβεί ποτέ και να ήμασταν συνεπείς προς όλους, όπως ήμασταν επί δεκαετίες, πριν μας βιάσει και μας δολοφονήσει το καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου, με την συμπαράσταση της Επιτροπής Ανταγωνισμού (έστω και άθελά της).

 

 

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

 

 

Η οικογένεια Φλωρά θα ήθελε να ευχαριστήσει από τα βάθη της καρδιάς της όλους εκείνους που συμπορεύτηκαν μαζί μας σε αυτό το απίθανο ταξίδι των 40 ετών. Τους ανθρώπους που εργάστηκαν στην εταιρεία μας, τους εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες που μας τίμησαν, τους προμηθευτές μας που μας στήριξαν στα ωραία και στα δύσκολα.

 

 

Με εκτίμηση

 

Γιώργος Φλωράς

 

Βιβλιοπωλεία Φλωράς

 

Πανεπιστημίου 59 Αθήνα τηλ. 2105232621

 

 

[Indian]

Άλλο ένα θύμα της κρίσης...!Πολύ κρίμα...!

[Kabuki]

Θα καταργηθουν τα περιπτερα όπως τα ξερουμε (μετα απο 118 χρόνια ζωης στην ελλαδα)   

[rorschach]

off topic

[constantinople]

Δεν καταλαβαίνω, τι τους φταίνε τα περίπτερα;

[GeoTrou]

Λυπητερά νέα πραγματικά...

[Angel.tze]

Κι αν είναι ράδιο αρβύλα; Το είπε κάποιος σαν ανακοίνωση ή μόνο στα σάητ τα λένε αυτά;

[christs]

Δεν καταλαβαίνω, τι τους φταίνε τα περίπτερα;

Τρώνε κομμάτι από την πίτα των υπολοίπων πολύ καταστημάτων και αλυσίδων.

[ifaisteio]

Αν το έχετε προσέξει από αρχές του 2014 έχει ψηφιστεί η διάταξη για την κατάργηση των περιπτέρων, για κάποιο λόγο το εμφάνισε ξανά ο τύπος αυτές τις μέρες.

Εντολές άνωθεν προφανώς για να μείνουν τελικά μόνο μεγάλες αλυσίδες και εταιρίες.

Πάντως εδώ που τα λέμε και οι σημερινοί περιπτεραδες είναι λίγο άτακτοι . .. έχω να δω περίπτερο με τις νόμιμες διαστάσεις 1,50*1,70 από τα 80`s!!!

[falconara90]

γενικότερα, το όλο ζήτημα με τα περίπτερα δεν είναι τελείως άδικο. σίγουρα είναι λυπητερό να κλείνουν επιχειρήσεις και δε όταν πρόκειται για επιχειρήσεις από τις οποίες ζει μια οικογένεια, αλλά μιας και αναφέρθηκε, ας δούμε κάποια πράγματα που υφίστανται σε ατή την υπόθεση (υπόψιν, έχω εργαστεί σε περίπτερο και μίνι μάρκετ):

 

1) όπως ανέφερε και ο φίλος παραπάνω, είναι απειροελάχιστα τα περίπτερα με τις νόμιμες διαστάσεις ή χωρίς προεκτάσεις που να κλείνουν ολόκληρα πεζοδρόμια, ακόμα και οδηγούς τυφλών.

2) πρακτικά, δε θα έπρεπε να επιτρέπεται στα περίπτερα να πουλάνε συσκευασμένα τρόφιμα, γιατί εκ φύσεως της επιχείρησης, είναι εκτεθιμένα σε καιρικές συνθήκες.

3) τα προϊόντα που πουλάνε τα περίπτερα είναι ακριβώς τα ίδια που πουλάνε και σε ένα mini market, και κατά περιπτώσεις σε ίδιες ποσότητες. Η διαφορά είναι ότι το περίπτερο δε πληρώνει ενοίκιο και πληρώνει πολύ λιγότερο ρεύμα. αυτό, δημιουργεί ένα είδος αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των δύο επιχειρήσεων και άνισες πιθανότητες επιβίωσης.

4) τα ίδια τα περίπτερα ως θεσμός, δημιουργήθηκαν για να δώσουν εργασία σε ανάπηρους που δε μπορούσαν να εργαστούν αλλιώς. σήμερα, σχεδόν κανένας ιδιοκτήτης περιπτέρου δεν είναι ανάπηρος, καθότι έχει αγοράσει για δεκάδες χιλιάδες ευρώ μια άδεια που δόθηκε δωρεάν (αν όχι με μικρό κόστος) στον αρχικό ιδιοκτήτη.

 

μπορεί να μη συμφωνείτε μερικοί με την όλη κατάσταση, αλλά εμένω ότι δεν έιναι τελείως άδικη. αυτό που έχει γίνει αυτή τη στιγμή είναι να μην έχουν τη δυνατότητα οι ιδιοκτήτες της άδειας να τη μεταβιβάσουν στον οποιοδήποτε. αυτό σημαίνει ότι τα περίπτερα θα χρειαστούν μεγάλο χρονικό διάστημα για εκλείψουν. επίσης, ουσιαστικά, κανένα super market δε χάνει ή κερδίζει με την ύπαρξη ενός περιπτέρου, πόσο μάλλον με το κλείσιμο αυτών.

 

από την άλλη, ούτε εγώ συμφωνώ με τη καθολική κατάργηση. εγώ θα αντιπρότεινα, η άδεια να μεταβιβάζεται μόνο αν ο ιδιοκτήτης είναι ανάπηρος και τη μεταβιβάζει είτε σε σύζυγο, είτε σε συγγενικό πρόσωπο πρώτου βαθμού (αδερφό ή τέκνο) που συγκεντρώνει και εκείνο το απαιτούμενο ποσοστό αναπηρίας.

 

ΥΓ: διάβασα το άρθρο και μπορώ να πω ότι δεν είναι καθόλου αντικειμενικό, δεν εξετάζει όλα τα στοιχεία και ο σκοπός του είναι μόνο να προκαλέσει αρνητικές εντυπώσεις στην τρέχουσα εξέλιξη.

[adams]

σύμφωνα με το newsbomb κλείνει ο Ελευθερουδάκης (όλα μου τα lonelyplanet από εκεί τα έχω πάρει)

 

λέει και για bazaar 15-26/9

[φλοκ]

Ακουσα κι εγώ την είδηση αυτή σήμερα το πρωί .

Θα συνεχίσει μόνο το e -shop του και "αν οι συνθήκες το επιτρέψουν" ,θα επανέλθει κάποια στιγμή με νεο κατάστημα.

Πηγή :Δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ

 

Στα πλάνα που έδειξε εξω από το κεντρικό στην Πανεπιστημίου νομίζω οτι είδα κολλημένο στη βιτρίνα κατι για προσφορές ή bazaar όπως γραφει ο Αγγελος παραπάνω.

[totally_wired]

Ο Ελευθερουδάκης (ή μάλλον ο γαμπρός του που συνέχισε το management) έδειξε απίστευτη αλαζονεία ως προς τους εκδότες τις καλές εποχές. Σε συνδυασμό με την κρίση (+τους βανδαλισμούς) που έγιναν πληρώνουν τώρα. Δεν λυπάμαι τα συγκεκριμένα αφεντικά, μόνο τους υπαλλήλους.

[GeorgeTheSuper]

Τα Παπασωτηριου & Ελευθερουδάκης έπεσαν σε παρόμοια κατάσταση. Στον 21ο αιώνα+την οικονομική κρίση δεν αρκεί μόνο να πουλάς βιβλία και να επεκτείνεις την αλυσίδα των καταστημάτων σου. Εγώ προσωπικά όταν ανά καιρούς είχα επιχειρήσει να αγοράσω και απο τα δύο αυτά καταστήματα πάντα έβρισκα τις τιμες σαφώς χειρότερες από οτι σε άλλα καταστήματα της περιοχής.

 

Ο καταναλωτής(πόσο μάλλον ο φτωχός ) σήμερα κάνει την έρευνα του πριν αγοράσει ένα βιβλίο. Το διαδίκτυο βοηθάει να ανταγωνίζονται επάξια ηλεκτρονικά και φυσικά καταστήματα. Πλέον οι επιλογές των καταναλωτών είχαν αλλάξει και ο Ελευθερουδάκης δεν ηταν μέσα σε αυτές. Κρίμα λοιπόν για τους 120 υπαλλήλους που έχασαν τις δουλειές του μέσα σε αυτά τα χρόνια που η αλυσίδα μικραίνε και τελικά διαλύθηκε...

[nquees]

Φαίνεται ότι ο εκδοτικός οίκος " Ελληνικά γράμματα " επιστρέφει .

Την προηγούμενη εβδομάδα κυκλοφόρησε  το πρώτο βιβλίο της νέας εποχής τους ( του Ανδρέα Καμιλλέρι ).

 

Βρήκα και μια συνέντευξη του εκδότη τους Παύλου Παπαχριστοφίλου που έχει το ενδιαφέρον της ,για το τι συνέβει  τα προηγούμενα χρόνια.

https://www.viewtag.gr/pavlos-papachristofilou-ta-ellinika-grammata-den-ine-enas-akomi-ekdotikos-ikos/

 

 

 

 

[Bonadrug]

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=950110

Τίτλοι τέλους για την έντυπη έκδοση του μουσικού περιοδικού ΝΜΕ

Το 1964 είχε τιράζ 307.000 τεύχη και στους αναγνώστες του περιλαμβάνονταν ο Τζον Λένον, ο Μάλκολμ Μακλάρεν και ο Μαρκ Μπόλαν

 

Σε μια από τις καλύτερες στιγμές του, το 1964, όταν τα νέα από τα στρατόπεδα των Beatles και των Rolling Stones έδιναν κι έπαιρναν, το τιράζ του άγγιζε τα 307.000 τεύχη.

Σύμφωνα με τα Νέα ακόμα και στους αναγνώστες του περιλαμβάνονταν ο Τζον Λένον, ο Μάλκολμ Μακλάρεν ή ο Μαρκ Μπόλαν, ενώ κατά καιρούς, άρθρα του είχαν υπογράψει ο Μπομπ Γκέλντοφ ή η Κρίσι Χάιντ. Τα εξώφυλλά του, που συνήθως αντιστοιχούσαν σε συνέντευξη με τον εικονιζόμενο σταρ, δεν χωράνε σε μια απλή λίστα: ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Φρανκ Σινάτρα, οι Led Zeppelin, η Νταϊάνα Ρος, ο Ντέιβιντ Μπόουι, η Τζόαν Μπαέζ, ο Μπράιαν Φέρι και βεβαίως η Πάτι Σμιθ, ο Μπράιαν Ίνο, ο Νικ Κέιβ, οι Smiths και σχεδόν όλοι οι πρόγονοι και οι συγκαιρινοί του post punk και του indie rock, έκαναν το πέρασμά τους.
 

 

Φαίνεται όμως πως, από τη μια η -για όλα υπαίτια- επέλαση του διαδικτύου και από την άλλη η επιμονή του μουσικού περιοδικού ΝΜΕ να καταπιάνεται τα τελευταία χρόνια με μπάντες και μουσικούς που δεν ήταν ακριβώς στην κορυφή της επικαιρότητας, έφεραν την προχτεσινή ανακοίνωση για το τέλος της έντυπης έκδοσής του: «είναι στο ψηφιακό πεδίο που θα επικεντρωθούν οι προσπάθειές μας και οι επενδύσεις μας ώστε να εξασφαλίσουμε ένα σταθερό μέλλον για αυτό το δημοφιλές brand» δήλωνε ο Πολ Τσίαλ, διευθυντής της εκδότριας εταιρείας T ime Inc. UK. Δεν ήταν η πρώτη φορά που εμπλεκόταν σε μια ανάλογη απόφαση: το 2015, το ΝΜΕ είχε αρχίσει να διατίθεται δωρεάν, έπειτα από μια δεκαετία πτώσης των πωλήσεών του, που είχαν οδηγήσει το τιράζ του στα 15.000 τεύχη.

Ιδρύθηκε το 1952 ως «Accordion Times and Musical Express», μετονομάστηκε σε «New Musical Express» και ήταν το πρώτο βρετανικό περιοδικό που συμπεριέλαβε κατάλογο επιτυχιών. Στη δεκαετία του ’70 φιλοξένησε αρκετά πονήματα της δημοσιογραφίας «gonzo» και συνδέθηκε με το punk, όπως έκανε και στη δεκαετία του ’90 με την brit pop. Το 1996 λάνσαρε την διαδικτυακή ιστοσελίδα nme.com, που έφτασε να μετρά επτά εκατομμύρια αναγνώστες μηνιαίως, στην οποία και θα στραφεί πλέον, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι ειδικές, έκτακτες εκδόσεις του. «Το παγκόσμιο ψηφιακό κοινό μας έχει σχεδόν διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια» δήλωνε σχετικά ο Κιθ Γουόκερ, διευθυντής ψηφιακών μέσων του περιοδικού. «Επικεντρωμένοι στις ψηφιακές πλατφόρμες, μπορούμε να επιταχύνουμε την εντυπωσιακή ανάπτυξη που έχουμε διαπιστώσει και να προσεγγίσουμε πιο πολλούς αναγνώστες από ποτέ, μέσων των συσκευών που φυσιολογικά χρησιμοποιούν».

[CaptainMarvel17]

Τα τελευταία χρόνια το ΝΜΕ δεν είχε καμία σχέση με το παλιό καλό ΝΜΕ που διαβάζαμε στην δεκαετία του 80. Ηταν θέμα χρόνου να κλείσει (δυστυχώς) όπως έχει κλείσει εδώ και χρόνια το Melody Maker. Εδώ κοτζάμ Rolling Stone έχει καταντήσει να βάζει στο εξώφυλλο την Kim Kardashian. Η παρακμή του ροκ και ο ευτελισμός της μουσικής οδηγούν μοιραία στο κλείσιμο πολλών περιοδικών (ακόμα και νεανικά έντυπα όπως το Smash Hits).

 

Το ΝΜΕ δημοσίευσε το Νοέμβριο του 1952 το πρώτο επίσημο μουσικό chart της Αγγλίας, όπου στο Νο.1 ήταν ο Al Martino (που αργότερα έπαιξε στον "Νονό" του Copolla).

 

ΠΡΩΤΟ UK CHART - 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1952

 

1	Here In My Heart	Al Martino
2	You Belong To Me	Jo Stafford
3	Somewhere Along The Way	Nat King Cole
4	The Isle Of Innisfree	Bing Crosby
5	Feet Up (Pat Him On The Po-Po)	Guy Mitchell
6	Half As Much	Rosemary Clooney
7	High Noon (Do Not Forsake Me)	Frankie Laine
7	Forget Me Not	Vera Lynn
8	Sugarbush	Doris Day And Frankie Laine
8	Blue Tango	Ray Martin
9	The Homing Waltz	Vera Lynn
10	Auf Wiederseh'n Sweetheart	Vera Lynn
11	Cowpuncher's Cantata	Max Bygraves
11	Because You're Mine	Mario Lanza
12	Walkin' My Baby Back Home	Johnnie Ray

[Pete]

Πολύ σωστός.

Εγώ διάβαζα το ΝΜΕ τις δεκαετίες 1960-1980, μαζί με το Melody Maker και το Record Mirror. Νομίζω ότι σε κάποια σημεία το Melody Maker υπερείχε.

To Rolling Stone δεν ήταν ΠΑΝΤΑ ένα σοβαρό περιοδικό, οπότε η Καρντάσιαν είναι φυσική εξέλιξη...

[Mandrake]

Να πούμε ωστόσο ότι πριν λίγους μήνες έκλεισε και το "EMarket" (τέως "Fleamarket" για όσους θυμούνται, που υπήρχε απ' το 2000!) στο οποίο μεταξύ άλλων πωλούνταν και κόμικς (αν και ομολογουμένως, προσωπικά δεν έψαχνα τέτοια εκεί μέσα). Δεν έμαθα για ποιο λόγο συνέβη αυτό και μια παλιά πωλήτρια εκεί που ρώτησα πρόσφατα, δεν είχε ιδέα... Δεν είχε ενημερωθεί κανείς πωλητής με λίγα λόγια. Λειτούργησαν για ένα φεγγάρι και μέσω σελίδας του "Facebook", αλλά φαίνεται πως το έχουν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια αυτό. Μυστήριο...

Επεξεργασία Απριλίου 5, 2022 από Mandrake