BLEEDING HEARTS

[Θρηνωδός]

Καλή συλλογή. Αναμενόμενο να υπάρχουν ανισορροπίες στις ιστορίες, που κυμαίνονταν από μέτριες (προς καλές) έως πολύ δυνατές. Δεν βρήκα έστω μια άνευρη, οπότε δεν έχω παράπονο συνολικά. 

 

Το σκίτσο της Οθωναίου είναι πιο κοντά στα γούστα μου από του Δερβενιώτη και μου θύμισε σε πάνω από μια φορές τον Μίλερ του Sin city (ειδικά στο Uneasy Riders με τους νοσοκόμους  και τα πρόσωπα με τα γυαλιά σε ΑΜ). Γοητευτικό επίσης το γεγονός πως οι περισσότερες ιστορίες είχαν μια συμφωνία στο πόσο άρρωστα ήταν σενάριο και σχέδιο, με αποτέλεσμα ναι μεν σκληρές και χυδαίες, αλλά πετυχημένες ιστορίες τρόμου όπως και να χει χωρίς το φαινόμενο του "σκληρό σχέδιο μαλακό σενάριο" και το αντίθετο. Γενικά όταν διαβάζω τρόμο είμαι πολύ κατά να σπάει η δημιουργία σε δύο άτομα, είναι από τα είδη που αν δεν συγχρονίζεσαι πολύ με το τι έχει στο μυαλό του να κάνει ο άλλος εύκολα βγάζεις κακοτεχνία. Εδώ και οι δύο δεν έπεσαν στην παγίδα.  

 

Αγαπημένες ιστορίες οι up the high pole, samhain, uneasy riders, lolita, I love you ενώ πιο αδύναμες οι decluttering,tokaido Yotsuya Kaidan και Paradise Lost. Ειδικά το όλο concept του "Up the high pole" με σόκαρε όσο εξελισσόταν η ιστορία, ενώ το τελευταίο στριπ από το samhain με την μεταμόρφωση/μετενσάρκωση ήταν από τα καλύτερα του τεύχους. Αν οι ιστορίες ήταν 13 αντί 14 θα ήταν ακόμα πιο ποιητικό το όλο στήσιμο του άλμπουμ.