ΔΑΦΝΗ [ (1909) ]

[rotagiatipino]

Αρκετά φτωχό σε εικονογραφημένες ιστορίες αλλά πλούσιο σε καλλιτεχνική, εγκυκλοπαιδική, πολιτική, λογοτεχνική ύλη. Ιδρυτής Σπύρος Τρικούπης. Διευθυντής Τίμος Δεπάστας. Αρχισυντάκτης Κ. Δεπάστας. Κυκλοφόρησε στην Αθήνα σε 53 τεύχη. Σπουδαία φωτορεπορτάζ από Ελλάδα και εξωτερικό, καλλιτεχνικά παρασκήνια, δημοσιεύσεις λογοτεχνικών κειμένων (θεατρικών και άλλων) και σελίδα δια τας κυρίας.

 

Επιλογή εξωφύλλων:

 

 

 

Παράδειγμα διαγωνισμού που διοργάνωνε το περιοδικό (τ. 18, 3/12/1909):

 

 

Και εικονογραφημένες ιστορίες:

 

τ. 17, 29/10/1909 (υπογραφή Π. Κ. Β.):

 

 

τ. 31, 4/3/1910 (του Κουμετάκη):

 

 

τ. 38, 22/4/1910 (ανώνυμο):

 

 

Πηγή: Βιβλιοθήκη Ε.Λ.Ι.Α.

[filip58]

Μήπως ξέρεις που θα μπορούσα να βρω έστω ένα τεύχος;

Η κόρη μου λέγεται Δάφνη και θα ήταν ωραίο να της το κάνω δώρο!

[rotagiatipino]

Στείλε μου με πμ το μέιλ σου να δω τι μπορω να κανω.

[germanicus]

Μερικά πράγματα μάλλον είναι τελείως διαχρονικά Αναμαλλιασμένος ποιητής

 

Γουστάρω πάντως την ξυλόσομπα του διευθυντή Πραγματικά φωτογραφία στο χρόνο... Από τα πράγματα/λεπτομέρειες ρε παιδί μου που χάνουν (ΙΜΗΟ) στις μεταφορές σε ελληνική τηλεόραση/κινηματογράφο. Μπορεί να έχουν τα κουστούμια, άντε να έχουν και μερικά έπιπλα, αλλά η ζωή ήταν λίγο πιο μυστήρια/πολύπλοκη/διαφορετική Να δω πότε θα δούμε σε ελληνική ιστορική μεταφορά την διαχείριση των περιττωμάτων στα αστικά κέντρα

 

[AndreasD]

Πραγματικά ενδιαφέρον να κοιτάζεις τέτοια παλιά έντυπα. Είναι σαν να μπαίνεις σε μια μηχανή του χρόνου και να βλέπεις απο ένα φινιστρίνι τα τεκετνόμενα, ΑΛΛΑ έτσι όπως το είδα, δεν βλέπω κόμικς. Όπως είπε και ο Yoshi πρέπει να τραβηχτεί μια χοντρή γραμμή και να μην χαρακτηρίζουμε ότι έχει φτιαχτεί με σινική μελάνη κόμικ, ακόμα και αν έχει κάποια μακρινή συγγένεια.

 

Τα δύο Ευρωλεπτά μου..

[adia]

Εκείνη η «ιστορία χωρίς λόγια» είναι 100% στριπάκι κόμικς: τέσσερα καρέ που αφηγούνται μια ιστορία, πολύ σύντομη βέβαια, αλλά δεν είναι κακό να καταγράφεται κι αυτό το δείγμα!

[rotagiatipino]

Επειδη βλεπω αρκετες αντιρρησεις και ως νεωπας στο χωρο του κομικ και ειδικα του GC να διευκρινισω κατι επαε. Ο Ερως ξυλοκοπουμενος ΕΙΝΑΙ κομικ εχουμε 4 αριθμημενες διαδοχικες εικονες, εστω και χωρις λογια. Κατα 80 τοις εκατο θα στηριζα και το δευτερο στορι με τον διευθυντη μιας και εχουμε μια ιστορια σε 2 καρεδακια. Μου ειπαν οτι ακομη και 2 εικονες συνεχομενες που αποδιδουν μια ενιαια ιστορια αποτελουν κομικ. Απο την αλλη μιας και αναρτω τις πρωτες εμφανισεις εικονογραφηγηματων (για να θυμηθουμε τον 1ο ορο) στον ελληνικο Τυπο ας ειμαστε πιο χαλαροι στις κρισεις μας. Αλλωστε μεσα απο τα σπαραγματα αυτα αρχισαν να σχηματιζονται οι κανονες και τα πλαισια αυτης της τεχνης που ολοι μας αγαπαμε. Αλιμονο αν σας αναρτουσα καθε περιοδικο που εβρισκα με 2 καρεδακια που δεν ξεπερνα ομως αυτοτελες σε καθε καρε γελοιογραφικο απεικασμα της εποχης και του τοπου. Εχω θεσει αυστηρους ορους στην επιλογη του υλικου βασιζομενος ακριβως σε κανονες της κοινοτητας, κι εγω να γλυτωσω χρονο και εσας να μη σας ζαλιζω με αναρωτησεις μου, ειναι η δεν ειναι. Κι απο τη στιγμη που βρισκω εστω κι ενα κομικ σε εναν τιτλο περιοδικου ε μπορω να το εμπλουτισω με οτιδηποτε σχετικο η παρεμφερες.

[rotagiatipino]

Απίστευτο το τι φέρνει το ψάξιμο στο φως!!!

Λοιπόν στο πρώτο ποστ βλέπουμε στο τ. 38 (22/4/1910) ένα κόμικ, έτσι; Για δείτε κι αυτό:

 

 

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Φυλλίς στις 15/12/1902 (τ. 25). Το περιοδικό ήταν 15θήμερο, εικονογραφημένο, με διευθυντή τον Ευάγγελο Π. Κεφαλά και δε δημοσίευσε άλλο "κόμικ"!!!