Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ


Bonadrug

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  1991
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  397
  • Content Count:  4996
  • Reputation:   25025
  • Achievement Points:  4996
  • Days Won:  41
  • With Us For:  6189 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  55

Σας ντιαβάζω αγκαπητέ μου φίλος. Τα κάνω συνεκεια, ναι! Ευκαριστώ!

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 3 months later...

  • Member ID:  30604
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  536
  • Content Count:  6810
  • Reputation:   55497
  • Achievement Points:  6810
  • Days Won:  161
  • With Us For:  3398 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

Sex, drugs and bowie is still weird. Αυτό αρκεί για να περιγράψει το κόμικ αυτό που γράφτηκε για μια εποχή υιοθετώντας τις ανησυχίες άλλης. 

 

Επειδή όμως όσο υπερ-εκτιμημένο και να το θεωρώ (δεν είναι στην κατηγορία "το αγαπάς ή το μισείς", έχει γίνει λίγο καραμέλα να πετάμε εκεί μέσα ότι θεωρούμε απλά extreme), και το  θεωρώ αρκετά υπερ-εκτιμημένο, του αξίζει μια μικρή ανάλυση. Ότι και να μου δημιούργησε όμως σαν συναίσθημα ή ανησυχία, δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω να το ξαναδιαβάσω ποτέ και είναι μηδενική η πιθανότητα να το προτείνω. Ίσως σε ελάχιστους γνωστούς που γουστάρουν τέτοια φάση στην τέχνη. Αλλά η μία φορά ήταν αρκετή για να πάρω ότι ήταν να πάρω και να ψυχανεμίσω τον στόχο που είχε το κόμικ. 

 

Μια σύντομη κριτική για ένα διφορούμενο κόμικ που αν μη τι άλλο σε συνταράσσει

 

4.jpg

 

Σίγουρα προκαλεί τον αναγνώστη οπτικά με τρόπους πολύ άβολους. Έχει πολλά κοινά με τα underground κόμικς του '60 αφού ο ρότορας είναι τα ναρκωτικά και το σεξ, γραμμένα σε ένα κλίμα επαναστατικό για το μέσο (όταν μπήκε η λογοκρισία στα κόμικς το '54). Το έργο του Burns όμως κρύβει υποβόσκοντα νοήματα που αναγκάζουν τον αποσβολωμένο αναγνώστη να ακολουθήσει μια ροή γεγονότων μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον σε απάντηση μιας εφηβικής ασθένειας παρόμοιας με της έκρηξης του AIDS στις αρχές του '80. 

 
Αν κάποιος από σας έχει γνωστό φορέα ή έχει τύχει να συζητήσει με κάποιον αργά ή γρήγορα καταλήγει σε κάποια βασικά συμπεράσματα. Το AIDS ξεκινώντας ως μια ασθένεια άγνωστης αιτίας και προέλευσης, και λόγω της σεξουαλικό-κοινωνικής του φύσης ήταν, είναι και θα είναι για δεκαετίες ακόμα συνώνυμο της απέχθειας και του κακόβουλου της ανθρώπινης υπόστασης. Ως τέτοιο πάντα προκαλεί την αντίδραση της ανθρώπινης φύσης από φόβο για το άγνωστο. Έτσι και στη Μαύρη Τρύπα τοποθετείται μια άγνωστη ασθένεια "των εφήβων", όπου "των εφήβων" γράφεται όχι με ηλικιακή χροιά αλλά με συμπεριφοριακή, αφού είναι επακόλουθο της ελλιπούς ενημέρωσης, της ανωριμότητας και των ρίσκων της απειρίας.
 
5.jpg
 
Η τερατογενής παραμόρφωση στην οποία υπόκεινται οι ασθενείς δουλεύει ως καθρέπτης του κοινωνικού στιγματισμού που δέχονται και αποτελεί ξεκάθαρη αλληγορία της υπερβολής και της απομόνωσης της οποίας γίνονται δέκτες. Και εδώ γίνεται το πρώτο λάθος από τον Burns που ενώ δείχνει πως σκοπός είναι να φέρει κοντά τον αναγνώστη με την συναισθηματική αναταραχή των πρωταγωνιστών χωρίς να διευκρινίζει το τι προκαλεί τον "ιό", παρουσιάζει αρκετές σκηνές σαν να κοιτάς μέσα από ένα κιάλι, καθιστώντας έμμεσα ξεκάθαρη την απόσταση μεταξύ του ίδιου αναγνώστη από το status quo της υπόθεσης. 
 
Κλασική είναι και η τεχνική του ερωτικού τριγώνου μεταξύ των τριών εκ των τεσσάρων κύριων προσώπων. Βλέπουμε τους Keith Pearson, Chris Rhodes, Eliza (lizard queen) , Rob Facincani που θυμίζουν έντονα τα όντα που μελετά ο Υπαρξισμός του Σαρτρ. Ο Keith γουστάρει την Chris, η Chris λατρεύει τον Rob, η Eliza αγαπά τον Keith. Μέσα σε όλο αυτό έχουμε και τον αποξενωμένο και απογοητευμένο από το πως τον αντιμετωπίζει η "υγιής" κοινωνία, Dave Barnes. Αυτή η απογοήτευση είναι και το main arc του άλμπουμ και έχει καταστροφικές συνέπειες. Στο τέλος βλέπουμε μόνο ένα ζευγάρι από τα προαναφερθέντα να μένει μαζί. 
 
3.jpg
 
Για αρκετές σελίδες σου παρουσιάζει μια έντονη απέχθεια του συγγραφέα απέναντι στο σεξ. Έναν αδικαιολόγητο υποκριτικό πουριτανισμό που με βάση τον αναχρονισμό μεταξύ των δύο δεκαετιών ('70-'80) καθίσταται σχεδόν εμετικός. Ποιος άραγε θα πίστευε πως μια κλειστή Αμερικανική κοινότητα στο τέλος της πιο εκρηκτικής εικοσαετίας της ανθρώπινης ιστορίας αποδέχεται το έκσταση, τους μπάφους, τα κουμπιά και τις ταινίες (το tape του lsd) ευκολότερα από το σεξ; Και εδώ έρχεται το δεύτερο λάθος του Burns, στο ότι δεν έκανε ξεκάθαρο νωρίς ότι δεν το πιστεύει ο ίδιος αλλά χρησιμοποιεί αντίστροφη ψυχολογία. Έτσι χάθηκε πολύς πολύτιμος χρόνος στα 2/3 του έργου να θίξει άλλα κακώς κείμενα. Το ότι ο ίδιος ήταν θερμός υποστηρικτής του σεξ σαν πράξη φαίνεται πολύ αργά όταν δύο side χαρακτήρες, ο Dee και η Jill, διατηρούν μια διαρκή σεξουαλική σχέση όντας "καθαροί". Ναι, έτσι σου επιβεβαιώνει ότι η κατακραυγή του σεξ γίνεται από την κοινωνία που περιγράφει και όχι προφανώς από τον ίδιο αλλά ήδη το αισθάνεσαι αργοπορημένο και λύση ανάγκης.  
 
 
Κρατάω συγκεκριμένα στοιχεία και πάνελ τα οποία που έκαναν αρκετή εντύπωση. Μιας και δεν έχει σελίδες (μάλλον η σελιδοποίηση είναι κάποιου είδους σύμβαση που δεν ήθελε να κάνει ο δημιουργός) κατέβασα την αγγλική έκδοση και κράτησα όσες εικόνες ήθελα. Όπως είπα, η εφηβική μάστιγα αντίθετα με το AIDS εκδηλώνεται με σωματικές ανωμαλίες που δεν είναι πάντα εμφανείς από τους υπόλοιπους. Ένα έξτρα στόμα, μια ουρά, λέπια, ή ακόμα τρίχες σε όλο το πρόσωπο, καντήλες γεμάτες πύον και τα λοιπά. Στο παρακάτω πάνελ βλέπουμε το πρώτο ζευγάρι των Rob και Chris που αφού έχουν κάνει έρωτα, ο Rob αντιλαμβάνεται πως η Chris δεν ήξερε ότι αυτός ήταν φορέας (λόγω μιας παρεξήγησης που άλλο την ρώτησε και άλλο του απάντησε). Σε όλο το κόμικ υπάρχει το spilt paneling, μια τεχνική που προσωπικά πρώτη φορά συνάντησα να χρησιμοποιείται με τόση μαεστρία. Στο αριστερό μισό βλέπουμε το μισό πρόσωπο του Rob και στο δεξί μισό το πρόσωπο της Chris. Αυτό το σκίτσο, μέσο των εκφράσεων των προσώπων που θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα δοσμένες, καλεί τον αναγνώστη να ταυτιστεί με τον φόβο τους. Στα τετραγωνισμένα μπαλονάκια σου δίνει την σκέψη της Chris ενώ στα στρογγυλά τον λόγο του Rob. Ο αναγνώστης προσανατολίζεται στα δάκρυα του Rob γιατί γενικά το συνολικό πρόσωπο είναι περισσότερο θηλυκό παρά αρσενικό. 

 

1.jpg

 

Παρακάτω το πάνελ το οποίο οδηγεί στην διαπίστωση που μόλις συζήτησα. Ο Burns κάνει μια μεγάλη προσφορά στην κοινότητα της 9ης τέχνης και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανένας. Κάνει μια από τις καλύτερες χρήσεις μελανιών δημιουργώντας φοβερές σκιάσεις και "τυφλά" σημεία που εξιτάρουν την φαντασία και διεγείρουν σχεδόν με αρρωστημένη φρενίτιδα αυτό το αίσθημα του ακατανόητου φόβου και ακαθόριστου τρόμου. Θυμίζει κάπως, ενώ είναι δοσμένο σε διαφορετικό πλαίσιο, το περίφημο τέχνασμα της κλειστής πόρτας του Χίτσκοκ που παίζει με την ανθρώπινη ψυχή όσο τίποτα άλλο. "Τίποτα δεν προκαλεί μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωτικό τρόμο στον ανθρώπινο νου, από μια κλειστή πόρτα". Βέβαια το κόμικ δεν αυτοπροσδιορίζεται ως τρόμου προφανώς, αλλά μέσα στην προσπάθεια του να αναλύσει την θηριωδία που κρύβει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο επιτυγχάνει με αφύσικη ευκολία να σε φοβίσει. Όχι με μια αόρατη απειλή αλλά μια πολύ συγκεκριμένη και καθορισμένη που κρύβεται μέσα σου. Εσένα τον ίδιο.

 

2.jpg

 

Εν τέλει μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα που απείχαν παρασάγγης μεταξύ τους. Δεν θα θελήσω να το ανοίξω ξανά, όχι επειδή το βρήκα "disturbing", απλά επειδή θεωρώ πως η θεματολογία που θίγει αδικείται. Τέτοια θέματα δεν χρειάζονται σεναριακή υπερβολή αλλά ωμό και σκληρό ρεαλισμό, κάτι που το άλμπουμ αυτό είχε αλλά ούτε καν κοντά στο βαθμό που θεωρώ ότι έπρεπε. 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  29811
  • Group:  Members
  • Topic Count:  99
  • Content Count:  2130
  • Reputation:   23351
  • Achievement Points:  2130
  • Days Won:  6
  • With Us For:  3749 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Εν τέλει μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα που απείχαν παρασάγγης μεταξύ τους. Δεν θα θελήσω να το ανοίξω ξανά, όχι επειδή το βρήκα "disturbing", απλά επειδή θεωρώ πως η θεματολογία που θίγει αδικείται. Τέτοια θέματα δεν χρειάζονται σεναριακή υπερβολή αλλά ωμό και σκληρό ρεαλισμό, κάτι που το άλμπουμ αυτό είχε αλλά ούτε καν κοντά στο βαθμό που θεωρώ ότι έπρεπε.

Λοιπον ακριβώς επειδή σου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, όπως και σε εμένα νομίζω πως οφείλεις στον εαυτό σου να το ξαναδιαβασεις στο μέλλον. Όχι άμεσα ίσως αλλά κάποια στιγμή... Δηλαδή είναι από τα κόμικ που θέλω να ξαναδιαβασω γιατί σίγουρα έχω χάσει πολλα αλλά και επειδή εμεις αλλαζουμε

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • DaDiRa changed the title to ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.