ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

[vaios]

  

 

 

Μία εικονογραφημένη απόδοση του έργου του Ευριπίδη ΄΄Ελένη΄΄ *. Το σενάριο ακολουθεί πιστά το αρχαίο κείμενο με τους απαραίτητους κωμικούς ακροβατισμούς, το δε σκίτσο προσεγγίζει τόσο το έργο, γενικά, όσο και ειδικότερα τους χαρακτήρες δίνοντας έμφαση στο κωμικό** στοιχείο.
Το εικονογραφήγημα είναι χορταστικό με την έννοια ότι είναι πολυσέλιδο. Τα καρεδάκια όμως πολλάκις φαντάζουν άδεια λόγω έλλειψης αντικειμένων και περιβάλλοντος ΄΄εποχής΄΄. Αντιθέτως περισσεύουν απεικονίσεις σύγχρονων οικοδομικών έργων και κατασκευών, όπως π.χ. πισίνα, κομμωτήριο, πορτατίφ, κινητό, αριθμομηχανή, λιμενικές εγκαταστάσεις, φουσκωτό σκάφος, κ.ά., τα οποία λειτουργούν βέβαια επικουρικά στη δημιουργία κωμικής ατμόσφαιρας, δεν συνάδουν όμως , κατά την άποψή μου, με το λογοτεχνικό ύψος και την ατμόσφαιρα του αρχαίου έργου.
Επίσης η παρουσία της Ελένης θα μπορούσε να είναι πιο θηλυκή, μην ξεχνάμε ότι για τα κάλλη της έγινε ο μεγαλύτερος και αιματηρότερος πόλεμος, ο Τρωικός πόλεμος.

------------------------------------------
*Η Ελένη του Ευριπίδη είναι προφανώς αλληγορικό έργο. Ο Ευριπίδης αναφέρεται στη ματαιότητα των πολέμων, που πολλές φορές γίνονται για ασήμαντα πράγματα, όπως εν προκειμένω για το είδωλο της Ελένης. Μια διαχρονική θεώρηση. Κατά την παραλλαγή του μύθου η Ελένη δεν φτάνει ποτέ στην Τροία αλλά οδηγείται από τον Ερμή στην Αίγυπτο στο ανάκτορο του Πρωτέα. Στην Τροία ο Πάρις παίρνει μαζί του το είδωλο της Ελένης.
Το σύνολο των αρχαίων συγγραφέων αντιμετωπίζει την Ελένη εχθρικά και την θεωρεί υπαίτια του Τρωικού πολέμου. Μόνον ο σοφιστής Γοργίας στο έργο του ΄΄Ελένης Εγκώμιον΄΄ επιχειρηματολογεί υπέρ της αθωότητάς της.
Ο Πλάτων επίσης στα έργα του ΄΄Πολιτεία΄΄ και ΄΄Φαίδρος΄΄ αναφέρει ότι Έλληνες και Τρώες πολεμούσαν γύρω από τον ίσκιο της Ελένης και ο Ηρόδοτος στην ΄΄Ηροδότου Ιστορία Β΄ ΄΄, γράφει ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς τον διαβεβαίωσαν ότι ο Πρωτέας κράτησε κοντά του την Ελένη.

** Μελετητές ως οι Kitto και Lesky, έχουν χαρακτηρίσει το έργο τραγο-κωμωδία.

Βοηθήματα: ΄΄Ελένη΄΄, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΥΡΟΣ, 1970
΄΄ΓΟΡΓΙΑΣ΄΄, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ, 1999

 

vaios/10-10-2009

[germanicus]

άτσα! και παρουσίαση με υποσημείωσεις που δείχνουν ότι έπεσε μελέτη

 

παραδόξως φαίνεται συμπαθητικό! Και δε νομίζω ότι φταίει η αγάπη μου προς τον Ευριπίδη.

 

Βάιε!

 

[tik]

Είναι λίγο περίεργο το γεγονός ότι υπάρχουν εκεί έξω διάφορα αξιόλογα ελληνικά κόμικς για τα οποία δεν έχουμε ιδέα.

 

Θέλω να πω ότι μαθαίνουμε άμεσα τα νέα του Κυριαζή ή του Δερβενιώτη, κάθε καινούριο τευχάκι του Αρκά (ακόμη και οι ανατυπώσεις!) ανεβαίνει στο φόρουμ πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι στο τυπογραφείο, ο Malk εξελίσσεται σε μεγάλη φίρμα, ενώ συχνα αναμένουμε με αγωνία τις αυτοεκδόσεις ορισμένων δημιουργών.

 

Καλώς γίνονται όλα αυτά.

 

Ποιος όμως έδωσε σημασία σε αυτή την έκδοση των Αναστασιαδή-Αντωνόπουλου (ποιοι είναι αυτοί ρε παιδιά; );

 

Και πολύ κακώς κατά τη γνώμη μου γιατί:

 

1. Είναι μια πολύ προσεγμένη (πολυτελής; ) έκδοση σε μεγάλο μέγεθος (εντάξει, θα μπορούσε να είναι και λίγο μικρότερη εδώ που τα λέμε) με ωραία εκτύπωση, χρώματα κοκ.

 

2. Το σχέδιο είναι σιγουρα αξιοπρεπές, τολμώ να πω συμπαθητικό. Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με διάφορες ΣΑΒΟΥΡΕΣ που κατά καιρούς βλέπουμε σε ελληνικές εκδόσεις. Αυτό είναι εμφανές ακόμη κι αν κοιτάξεις μόνο το εξώφυλλο.

 

3. Η μεταγραφή του δράματος σε κωμικό κόμικς είναι κατα τη γνώμη μου πολύ επιτυχημένη. Όπως αναφέρει και ο Vaios αναπτύσσεται πλήρως ο πρωτότυπος μύθος, ταυτόχρονα όμως τονίζεται πολύ το κωμικό  και εισάγονται διάφορα στοιχεία αναχρονισμού και σχόλια της επικαιρότητας. Όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, μια ιστορία που διαβάζεται πάρα πολύ πολύ ευχάριστα.

 

 

Συμπέρασμα: Πολύ κρίμα που αυτή η έκδοση δεν είχε την αναγνώριση που της άξιζε. Βρεστο και πάρτο! 

[x for xepeta]

Το πρωτότυπο κείμενο είναι έτσι γραμμένο που δεν μπορείς να το προσδιορίσεις τραγωδία δράμα η κωμωδία. Έπεσε πολύ μελάνι γι' αυτό το θέμα. Έτσι ανάλογα το σκηνοθέτη παρουσιάζεται άλλοτε ως δράμα και άλλοτε (πολύ πιο συχνά) κωμωδία.

 

Το έχω δει ως κωμωδία από Αθερίδη, Καρύδη και Καπουτζίδη.