Όταν το κόμικ συνάντησε τον κινηματογράφο... [ Μέρος 2ο ]

[gigi3]

Οταν το κομικ συναντησε τον κινηματογραφο...

Μερος 2ο (Απο το 2000 εως σημερα)

Έχοντας φτάσει στην αρχή της νέας χιλιετίας, δύο νέες ταινίες που βασίζονται σε κόμικ βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η πρώτη είναι το ‘From Hell’(2001) των Άλμπερτ και Άλεν Χιουζ βασισμένο στο διάσημο κόμικ του Άλαν Μουρ. Η ταινία παρόλο που διαθέτει εξαιρετικά πλάνα, έξοχη ατμόσφαιρα εποχής και μία εντυπωσιακή αναπαράσταση του βικτοριανού Λονδίνου, χαρακτηρίστηκε ότι είναι μεγάλη σε διάρκεια και ότι δεν καταφέρνει να συνθέσει ένα πειστικό ως προς τις αποκαλύψεις φιλμ.

Η δεύτερη είναι το ‘X-Men’(2000) του Μπράιαν Σίνγκερ, μία αρκετά ενδιαφέρουσα και αξιόλογη παραγωγή, βασισμένη στους χάρτινους ήρωες των σελίδων της Marvel Comics. Οι X-Men θα μπορούσε να γίνει μία εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας, εάν είχε μία λιγότερο αφελή πλοκή, λόγω της σκηνοθετικής προσέγγισης των χαρακτήρων. Η ταινία δεν στοχεύει στα εντυπωσιακά εφέ και στην αντιπαλότητα μεταξύ καλού και κακού, αλλά στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. Το sequel είχε μεγαλύτερη επιτυχία και εμπορικά και κριτικά. Σε αυτό βοήθησε η ενδιαφέρουσα πλοκή, που στην προηγούμενη ταινία παραήταν αφελής για ένα φιλμ τέτοιου επιπέδου, και η περισσότερη δράση. Η τελική μάχη μεταξύ των ηρώων πραγματοποιήθηκε στην τρίτη και τελευταία ταινία της σειράς, στο ‘X-Men: The Last Stand’(2006) με τον Μπρετ Ράτνερ αυτή την φορά στο ‘τιμόνι’ του σκηνοθέτη. Η υπόθεση, παρόλο που περιστρέφεται γύρω από ένα αρκετά προκλητικό θέμα, τελικά στο τέλος δίνει την σκυτάλη στα εφέ και στην δράση, κάτι που ο Μπράιαν Σίνγκερ δεν επιθυμούσε.

Οι X-Men σήμαναν την αρχή για ένα δεύτερο κινηματογραφικό κύμα μετά από αυτό που είχε αρχίσει με τον ‘Batman’ το 1989. Όλες οι κινηματογραφικές εταιρίες του Χόλιγουντ άρχισαν να ετοιμάζουν παραγωγές που είναι βασισμένες σε κόμικς, μιας και είναι, πια, μία νέα πηγή εισοδήματος, που όλοι προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν… Η Sony Pictures πρωτοστατεί, παίρνοντας τα δικαιώματα του διασημότερου ήρωα των κόμικς, του Spider-man, του λεγόμενου ‘άνθρωπου-αράχνη’. Η πρώτη ταινία της σειράς, το ‘Spider-Man’(2002) του Σαμ Ράιμι, σκηνοθέτη και των τριών, μέχρι τώρα, ταινιών, έγινε μία τεράστια εμπορική επιτυχία, και όχι άδικα, καθώς η ταινία τα έχει όλα, εκτός από πλοκή, όπως ήτανε αναμενόμενο σε μία ταινία που στοχεύει στην δράση. Η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες είναι απολαυστικές, τα εφέ εντυπωσιάζουν, αλλά τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει απ’ την στιγμή που οι παραγωγοί δίνουν την μεγαλύτερη σημασία στην αιώνια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, που τόσες ταινίες την έχουνε διαδραματίσει. Αντιθέτως, το ‘Spider-Man 2’(2004) έδωσε περισσότερο βάρος στους χαρακτήρες και λιγότερο στην δράση, η οποία όπου υπάρχει είναι απολαυστική. Διόλου τυχαία, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η καλύτερη μεταφορά χαρακτήρα κόμικ στην μεγάλη οθόνη και σήμερα κατέχει την 8η θέση στη λίστα με τις πιο εμπορικές παραγωγές όλων των εποχών. Η τρίτη και πολύ πρόσφατη ταινία της σειράς, το ‘Spider-Man 3’(2007) δυστυχώς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, και παρόλο που είχε μερικές πολύ όμορφες σκηνές, δεν κατάφερε να φτάσει τις προκατόχους της.

H Universal απάντησε με τον ‘Hulk’(2003) του Ανγκ Λι, αλλά δεν τα κατάφερε καθόλου καλά στα ταμεία. Παρόλο που εικαστικά η ταινία είναι άψογη, η φλυαρία και η πολλοί διάλογοι, όσο και το απογοητευτικό τέλος της, έκαναν την ταινία μισητή για τους φίλους των κόμικς.

Το 2008 γυρίστηκε ένα εξίσου αποτυχημένο sequel, κάτι που σταμάτησε εντελώς την παραγωγή ταινιών με τον ‘πράσινο γίγαντα’.

Οι σούπερ-ήρωες είχαν, πια, κατακλύσει την μεγάλη οθόνη, και σιγά-σιγά οι κινηματογραφικές εταιρίες άρχισαν να επικεντρώνονται στα graphic novel, εικονογραφημένες νουβέλες ή άλμπουμ, όπως τα είχαμε αναφέρει στην αρχή του κειμένου. Ο πρώτος που είχε τη ιδέα να μεταφέρει ένα graphic novel σε ταινία, ήτανε ο Τεξανός σκηνοθέτης του ‘Desperado’, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, ο οποίος όταν έτυχε να συναντήσει τον σχεδιαστή κόμικ, Φρανκ Μίλερ (Daredevil, 300 κ.α.), του πρότεινε να σκηνοθετήσουν από κοινού, τρεις από τις ιστορίες της σειράς άλμπουμ που είχε σχεδιάσει την δεκαετία του ’90 ο Μίλερ, με τον γενικό τίτλο ‘Sin City’. Ο Μίλερ δέχτηκε, και έτσι δημιουργήθηκε το ‘Sin City’(2005), ένα αριστούργημα, ένα ανεπανάληπτο εικαστικό επίτευγμα του κινηματογράφου, διότι η ταινία είναι από μόνη της ένα κόμικ. Δύσκολα θα ακούσετε κάποιον που να μην τον κατέπληξε η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ή η τεχνική αρτιότητά του. Το έργο σε κάνει να νομίζεις ότι σχεδιάστηκε καρέ-καρέ από τους δημιουργούς του, οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν - εάν όχι την καλύτερη - μία από τις καλύτερες comic-to-film ταινίες του κινηματογράφου.

Την ίδια χρονιά, ο ‘άνθρωπος-νυχτερίδα’ επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, μετά από 8 χρόνια απουσίας, λόγω της τεράστιας αποτυχίας του ‘Batman and Robin’ το 1997. Αυτή την φορά, ο Batman εμφανίζεται πιο ανθρώπινος, πιο σοβαρός, πιο ρεαλιστικός από την πρώτη φορά που τον συναντήσαμε το 1989. Το ‘Batman Begins’(2005) του ταλαντούχου Κρίστοφερ Νόλαν, έχει ρεαλιστικότερο σενάριο, καλύτερη σκηνοθεσία και ένα καταλληλότερο ηθοποιό για τον ρόλο του ήρωα.

Μπορεί αυτή η ταινία να τα πήγε εξαίσια στους κινηματογράφους και να ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, όμως η επόμενη ταινία με τον ‘Νυχτερίδα’, το ‘The Dark Knight’(2008) τα πήγε πολύ καλύτερα. Ο ‘Σκοτεινός Ιππότης’, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά, σημείωσε τεράστια επιτυχία όπου κι αν προβλήθηκε και χαρακτηρίστηκε από τους φαν των κόμικς ως η καλύτερη μεταφορά ‘χάρτινου ήρωα’ στον κινηματογράφο . Και δεν έχουν άδικο, διότι η ταινία τα έχει όλα. Δυνατό σενάριο, εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς και πολύ καλή σκηνοθεσία από τον Νόλαν, ο οποίος βελτίωσε κατά πολύ την τεχνική του στις σκηνές δράσης. Το σενάριο, επίσης, είναι βαθυστόχαστο και φιλοσοφημένο, ότι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ για ταινία που βασίζεται σε κόμικ.

Πέντε χρόνια μετά το επιτυχημένο ‘From Hell’, μία ακόμη graphic novel του Άλαν Μουρ μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη. Το ‘V for Vendetta’(2006) είναι μεταφορά μίας από τις σημαντικότερες και πολυβραβευμένες graphic novel που έγιναν ποτέ. Πίσω από όλο το εγχείρημα βρίσκονται οι αδερφοί Γουατσόφσκι, γνωστοί από τα επιτυχημένα ‘Matrix’, οι οποίοι παρόλο που έγραψαν το σενάριο και υπέγραψαν την παραγωγή της ταινίας, ανέθεσαν την σκηνοθεσία της ταινίας στο μόνιμο συνεργάτη τους, Τζέιμς ΜακΤιγκ, ο οποίος καταφέρνει να δημιουργήσει μία εκπληκτική σκοτεινή ατμόσφαιρα, και να εκπλήξει τον θεατή με τις καλοστημένες σκηνές δράσης.

Την ίδια χρονιά, ο Σούπερμαν μετά από 20 χρόνια απουσίας, επιστρέφει στον κινηματογράφο με τον Μπράιαν Σίνγκερ, αυτή την φορά, στη καρέκλα του σκηνοθέτη. Το ‘Superman Returns’(2006) είναι μία μέτρια επανάληψη των περιπετειών του υπεράνθρωπου, με εξαιρετικές ερμηνείες, όμως, ερμηνείες από τους Κέβιν Σπέισι και Μπράντον Ρουθ και με πολύ καλά εφέ. Η σκηνοθεσία του Σίνγκερ, ο οποίος άφησε τους X-Men που τον έκαναν γνωστό, για χάρη του Superman, κάνει εκπληκτική δουλειά στην σκηνοθεσία, χωρίς όμως να προσθέτει κάτι στο μύθο του υπεράνθρωπου.

Έφτασε το 2007 και δύο μεταφορές ετοιμάζονται να βγουν στην μεγάλη οθόνη. Η μία είναι υπερπαραγωγή και η άλλη κουλτουριάρικη και διαφορετική. Οι ‘300’(2007) του Ζακ Σνάιντερ είναι με μία λέξη ένα υπερθέαμα, που υποσχέθηκε πολλά στους φαν του κόμικ και άλλους τους ικανοποίησε βαθύτατα και άλλους όχι. Η ταινία έχει φαντασμαγορική τεχνική - όλα είναι φτιαγμένα στον υπολογιστή, εκτός από τους ηθοποιούς -, η οποία καταφέρνει να δημιουργήσει μία καταπληκτική ατμόσφαιρα, στο στυλ της πολυδιαβασμένης graphic novel του Φρανκ Μίλερ, εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Σνάιντερ – ίσως η καλύτερη σε μεταφορά κόμικ – αλλά απογοητεύει με το ‘υπερβολικό’ σενάριό της. Σαν συνολικό, όμως, αποτέλεσμα η ταινία εκπλήσσει και την καθιστά σε μία από τις καλύτερες μεταφορές graphic novel στον κινηματογράφο.

Η δεύτερη είναι το ‘Persepolis’(2007) η συγκινητική αυτοβιογραφία της Μαργιάν Σατραπί, η οποία αφού σχεδίασε την αυτοβιογραφία της σε κόμικ, την μετέφερε μετά από χρόνια στην μεγάλη οθόνη με τον Βανσάν Παρονό και την ίδια στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Χωρίς να πούμε πολλά λόγια, η ταινία είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη μεταφορά κόμικ στον κινηματογράφο. Έχει αρτιότερη τεχνική από το ‘Sin City’, ομορφότερο θέμα από το ‘The Dark Knight’ και καλύτερη σκηνοθεσία από τους ‘300’. Το ‘Persepolis’ είναι ένα αριστούργημα του κινηματογράφου, ένας θρίαμβος του κινουμένου σχεδίου, το αποκορύφωμα της συνεργασίας της 7ης με την 9η τέχνη.

Τα επόμενα χρόνια μόλις τέσσερις comic-to-film ταινίες βγήκαν στους κινηματογράφους. Οι δύο απ’ αυτές, το ‘Wanted’(2008) του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ και το ‘The Spirit’(2009) του Φρανκ Μίλερ απογοήτευσαν τους φαν των συγκεκριμένων κόμικς και πήραν τις χειρότερες κριτικές από τους κριτικούς. Οι δύο υπόλοιπες, το ‘Iron Man’(2008) του Τζον Φαβρό και το ‘Watchmen’(2009) του Ζακ Σνάιντερ τα πήγαν πολύ καλά στα ταμία και άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις κοινό και κριτικούς.

Με το ‘Watchmen’ το αφιέρωμά μας φτάνει στο τέλος του. Έχουμε φτάσει πια στο 2009 και έχουμε διανύσει πάνω από 30 χρόνια συνεργασίας της 7ης με την 9η τέχνη. Και η συνεργασία αυτή έχει αποφέρει πολλά. Είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, αλλά αυτές οι δύο έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το σημαντικότερο; Με τις εικόνες που δημιουργούν, καταφέρνουνε να μας ταξιδέψουνε σε άλλους ονειρικούς, εξωπραγματικούς κόσμους, και μας αφαιρούν για λίγο από την κουραστική και δύσκολη καθημερινότητά μας.

Εδω φτασαμε στο τελος του αφιερωματος μου... Ελπιζω να το απολαυσατε...

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 5, 2009 από gigi3

[Duck]

Είχα διαβάσει το πρώτο μέρος και έιχα ξεχάσει να διαβάσω το δεύτερο! Είναι και τα δύο πάρα πάρα πολύ καλά και απορώ πως δεν έχουν σχόλια. Πολλη δουλειά φαίνεται πως έκανες πάνω στο θέμα και παρ'όλο που διαφωνω καθέτως στο 90% των κριτικών σου (δεν μου συμβαινει συχνα αυτό ) απόλαυσα το αφιέρωμά σου στο έπακρο! Προσοχή στην πρώτη παράγραφο που επαναλαμβάνεται, ενώ να θυμίσω μερικές ακόμα πρόσφατες υπερηρωικές ταινίες: το x-men origins : wolverine , το spawn, το punisher και το άθλιο ghost rider όπως επίσης και τα δύο men in black και ένα παρακμιακό ''χελωνονιτζάκια'' που είχε βγει πριν χρόνια με ηθποιούς ντυμένους με στολές χελώνας , καθώς και μερικές επερχόμενες, το x-men origins: magneto, το captain america , το iron man 2, το spider-man 4 και το black panther.

[albert]

Κράμερ εναντίον Κράμερ (1979)

[imdb=tt0079417]

Στην ταινία παράτηρουμε σε 2 καρέ τον μικρό γιο του Ντάστιν Χόφμαν να διαβάζει,στην μία το Τεντεν- "Ο θησαυρός του κόκκινου ρακαμ "

στην μία και στο αλλο ενα "Marvel Tales" που διακρίνεται η φιγούρα του Σπαιντερμαν.

(Ξερω πως υπάρχει αντίστοιχο θέμα αλλα σε Ελληνικες σειρές/ταινιες.Δεν εβρισκα κατι αντιστοιχο για τον Αμερικανικο κινηματογραφο

κ γενικοτερα κ θελησα να το αναφερω μιας κ ειχε την ταινια στο MEGA σήμερα.Αν θελετε καντε την σχετικη μταφορα/διόρθωση..)

 

 

Επεξεργασία Απριλίου 7, 2018 από albert

[ΤασίαΚούτ]

Μερικές από αυτές -όσες έτυχα να δω από την τηλεόραση-είναι καλύτερες και από τα ίδια τα Comics.Πολύ ενδιαφέρον άρθρο.Μπράβο.