ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

[rotagiatipino]

      

 

 

(το πρώτο εξώφυλλο της Ελένης Μενεγάκη-Σεπτέμβριος 1986)

 

Ο Μάνος Χατζιδάκις εξέδωσε το 1985 ένα περιοδικό που άφησε εποχή στον Τύπο της Ελλάδας. Τίτλος του Το Τέταρτο. Κυκλοφόρησε την εποχή που ο Χατζιδάκις ανέλαβε και τη διεύθυνση του Γ΄ Προγράμματος της ΕΡΑ φέρνοντας κι εκεί επαναστατικό αέρα κι αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του. Δυστυχώς η πορεία αυτών των αλλαγών θα τελειώσει σύντομα. Ο Χατζηδάκης σταματά να συνεργάζεται με το περιοδικό από το τεύχος 12.

Το Τέταρτο: μηνιαίο περιοδικό πολιτικής και τέχνης.

Κυκλοφόρησε έως το 1988, 44 (ίσως) τεύχη. Διευθυντές έκδοσης πλην Χατζιδάκι οι : Νίκος Σωτηριαδης, Τέλης Σαμαντάς. Σε φωτογραφίες βρήκα το τεύχος 1 που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1985 ενώ το επίσημο τεύχος 1 κυκλοφόρησε τον Μάιο, οπότε ας το βαφτίσουμε τεύχος 0. Αξιόλογοι συνεργάτες κατά τεύχη και διάφορα πολιτικά και καλλιτεχνικά θέματα. Συνεντεύξεις του ίδιου του Χατζιδάκι με σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων και της πολιτικής. Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο, έρευνες, σχόλια και πολλά άλλα. Δημοσίευσε αρκετά άρθρα γύρω από τα κόμικς αλλά και κόμικς.
 

 

[rotagiatipino]

Κατόπιν παρότρυνσης της erma έψαξα στο δίκτυο μήπως και ανακαλύψω την ιστορία του περιοδικού. Βρήκα τα κάτωθι λόγια ως προς τα περιεχόμενα (μιλάμε πάντα για το 1ο τεύχος):

 

"Αν θελήσουμε τώρα να δούμε το περιοδικό καθαυτό, ο χαρακτηρισμός «διανοούμενος Ταχυδρόμος» αποτελεί μάλλον ευχή. Μια αμήχανη και δίχως έμπνευση σελιδοποίηση στοιχίζει κείμενα ετερόκλητα, που είναι αδύνατο να δώσουν έστω το άθροισμα «ποικίλης ύλης».

Εξαίρεση ίσως αποτελεί το πολιτιστικό τμήμα, που προτάσσεται του κυρίως σώματος του περιοδικού, ιδιαίτερα με τις σελίδες για το βιβλίο και τον κινηματογράφο (Κ.Μ., Ειρ. Λεβίδη, Μ. Χρυσανθόπουλος, Γ. Μπράμος, Αχ. Κυριακίδης), μέσα από τις οποίες μπορεί να οριστεί με αρκετή ευκρίνεια κάποιο πρόσωπο, και κυρίως να υποστηριχτεί από τις συγκεκριμένες επιλογές –όχι όμως πάντοτε και από τον τρόπο της έκθεσής τους. Μπορεί βέβαια να χαρακτηριστεί πρόσωπο εστέτ, αν συσχετιστεί και με την καλλιτεχνική θεματογραφία τού κυρίως σώματος (5σέλιδη συζήτηση Π. Μπουλέζ και Μ. Φουκώ για τη σύγχρονη μουσική, και 4σέλιδο άρθρο για τη Γυναίκα της Ζάκυθος της Θεατρικής Λέσχης Βόλου) –επιλογή όμως συγκεκριμένη και απολύτως σεβαστή, που δεν παύει να μορφώνει πρόσωπο, φυσιογνωμία.

Πλάι όμως σ’ αυτές (8 σελίδες για το βιβλίο και 4 για τον κινηματογράφο, καθώς και άλλες 5 για τα εικαστικά), το θέατρο ασφυκτιά σε μιάμιση σελίδα, η οποία παριστάνει τη «Χειμερινή θεατρική περίοδο ’84-’85», και από τα «70 περίπου θέατρα στη “μητρόπολη”» σταθμεύει (τρόπος του λέγειν) στα 15! Μιάμιση σελίδα αναλογεί και στη μουσική: ένα σημείωμα για μία παράσταση της Λυρικής, ένα γενικό, εμβαλωματικό σημείωμα του Μ.Χ. για το ελληνικό τραγούδι, και μια παρουσίαση του Διόνυσου του Μ. Θεοδωράκη!

Το κυρίως σώμα του περιοδικού ξεπαρθενεύεται από σχόλιο του Τ. Θεοδωρόπουλου με τον προβληματισμό: «Γιατί ο “ιστορικός τονισμός”» = για να μην οδηγηθεί η γραφή μας στη «λατινικοποίηση» (!), γι’ αυτό και πολυτονικό, «φυσικά: όπως είναι φυσικό να διαβάσουμε τον Ερωτόκριτο, τον Στρατηγό Μακρυγιάννη, τον Καβάφη, τον Σεφέρη και τον Ελύτη έτσι όπως γράφτηκαν (!!)...» και τα λοιπά φυσικά –τη συνέχεια τη γνωρίζουμε. Φυσικά.

Και ράχη με ράχη η «Τέταρτη αλήθεια»: σελίδες με ειδήσεις διάφορες, όπου εκτίθεται πρώτα «Το γεγονός», ακολουθεί «Η πρώτη εκδοχή», δίνεται και η «δεύτερη εκδοχή», και μπαίνει σφραγίδα «Η τέταρτη αλήθεια»: οίηση (η κατοχή της αλήθειας, η ίδια η αλήθεια –που είναι απλώς κάποιο σχόλιο, κάποια άλλη, έστω σωστή, εκδοχή ή άποψη) και νεοπλουτίστικη αφέλεια (ποια αλήθεια, αν υπάρχει πρώτη και δεύτερη και τρίτη αλήθεια! Τι «τέταρτη αλήθεια;» Κατά την εκπομπή «Τρίτο θέατρο» στο παλαιό Τρίτο; όπου αν γινόταν δηλαδή εκπομπή για το παιδί θα ονομαζόταν «Το τρίτο παιδί».

Και ακολουθεί, όπως είπαμε, η πανστρατιά: Φαλμεράυερ και μυθιστόρημα σε συνέχειες, κοινωνιολογική άποψη για τη μόδα και άρθρο για τη Μ. Βρετανία (σελίδα μία –και μόνη για την εξωτερική επικαιρότητα), άρθρο του Γιώργου Βότση και άρθρο του Τάκη Λαμπρία, κ.ά., άρθρα δηλαδή, ενδιαφέροντα ή όχι, αδιάφορο, που με όποια σειρά κι αν τα βάλεις, αν προσθέσεις άλλα ή αν αφαιρέσεις, θα στέκουν αμήχανα και ανίκανα να προφέρουν άλλο από τον δικό του τίτλο και τη δική του υπογραφή το καθένα.

Έχουμε λοιπόν γενικά μια έντονη ανισομέρεια στην επιλογή, την ανάπτυξη και την ιεράρχηση των θεμάτων, που επιτείνεται από τη συγκεχυμένη (ας δεχτούμε, προς στιγμήν) πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση. Αυτή όμως η έλλειψη φυσιογνωμίας και η συνύπαρξη, ας πούμε, του μαύρου και του άσπρου (αδιάφορο σε ποια αναλογία) μόνο εύσημα προοδευτικά δεν μπορούν να διεκδικήσουν, γιατί το εξαγόμενο αυτής της ψευδώνυμης πολυφωνίας είναι η νοθεία κριτηρίων και η βίαιη ισοπέδωση των πάντων –αν θέλουμε να μην παριστάνουμε τους τουρίστες, που μπoρoύν να κορφολογούν ό,τι θέλουν και να πρoσπερνούν. (Από αυτήν άλλωστε την άποψη το Τέταρτο αποτελεί γνήσια συνέχεια του Τρίτου Πρoγράμματoς. Μόνο που το Τρίτο ήταν ραδιόφωνο: άκουγες απoσπασματικά και κατ’ επιλογήν, ξεδιάλεγες τα όσα καταπληκτικά και μετά γυρνούσες το κουμπί· τώρα, στο περιοδικό, τα έχεις όλα μπροστά σου –και σώνονται πια και τα καταπληκτικά)."

 

Από το μπλογκ του Γιάννη Η. Χάρη εδώ http://yannisharis.blogspot.com/2007/06/blog-post.html.

 

Η διαφήμησή του στην τηλεόραση:

 

Δε βλέπω να προχωρά πέρα από το 1988 πάντως και το τεύχος 44.

[DJO]

Το «Τέταρτο» του Μάνου Χατζιδάκι: Μάιος 1985 – Μάρτιος 1986

Η Κατερίνα Σχινά ήταν μέλος της ομάδας που έστησε το περιοδικό κάτω από τη σκέπη του Μ.Χ. και θυμάται αυτήν την περιπέτεια, τη μοναδική στα χρονικά του ελληνικού Τύπου.

Εικονογράφηση: Κατερίνα Καραλή

15.06.2014



Γιώργος Κοροπούλης, Κατερίνα Σχινά στα γραφεία του Τέταρτου, αρχές του 1986.

Μιλώντας για το “Τέταρτο” – το “Τέταρτο” της πρώτης περιόδου – μιλάω για τα νιάτα μου και για τους φίλους μου: αυτούς με τους οποίους στήσαμε κάτω από την τρυφερή, την εύθυμη, την αυστηρή κάποτε σκέπη του Μάνου Χατζιδάκι το «Τέταρτο», που εκείνος το έβλεπε σαν συνέχεια της περιπέτειας του Τρίτου Προγράμματος της Ραδιοφωνίας – και που δεν ήταν παρά μια γιορτή της πολυφωνίας, μια ευτυχισμένη συγκυρία που διάνοιγε πεδία αυτογνωσίας και ελευθερίας. Και μιλώντας για τους φίλους μου, ανακαλώ (υποκύπτοντας, θέλοντας και μη, στην ανθυγιεινή σαγήνη της νοσταλγίας που τόσο απεχθανόταν ο Χατζιδάκις) τις συζητήσεις, τα γέλια, τα ξενύχτια μιας ευφορικής περιόδου, αλλά και τη μελαγχολία της ματαίωσης, το σοκ της πρώτης, από τις πολλές, διαψεύσεις που θα στοίχειωναν, στα μετέπειτα χρόνια, επαγγελματικό, κοινωνικό, πολιτικό μας βίο: τα υβριστικά εναντίον μας δημοσιεύματα της «Αυριανής», «καιροσκοπικά σοσιαλίζοντος ερπετού με τη μορφή εφημερίδας» κατά τον Μ.Χ, την δυσανεξία ορισμένων «αριστερών» εντύπων απέναντι στο «Τέταρτο» (ναι, ανάμεσά τους ήταν το «Αντί» και ο «Σχολιαστής»), τα δηλητηριώδη σχόλια “διανοουμένων” που τότε κατήγγειλαν το περιοδικό ως “όργανο των πολυεθνικών” αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκαν ιδιαζόντως ενδοτικοί στην γοητεία της εξουσίας, την αποχώρηση, τέλος, του Μάνου Χατζιδάκι από το περιοδικό, πριν καλά-καλά συμπληρωθεί χρόνος από την εμφάνισή του στα περίπτερα. Ήταν λοιπόν, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, στη διεύθυνση της σύνταξης, ο Δημήτρης Καλοκύρης, στην καλλιτεχνική διεύθυνση, ο Γιώργος Κοροπούλης, ο Αντώνης Κυριαζάνος, η Ειρήνη Λεβίδη, ο Πολυδεύκης Παπαδόπουλος, η υπογράφουσα, ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, η Τζούλια Τσιακίρη, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου στη συντακτική ομάδα, ο Γιώργος Μπράμος, ο Νίκος Σαββάτης, ο Μισέλ Δημόπουλος, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, η Ιωάννα Καρυστιάνη ως εικονογράφος, ο Γιάννης Καλαϊτζής που εμπιστεύτηκε στο «Τέταρτο» ένα από τα πλέον βέβηλα, ανατρεπτικά κόμικ του, ο Τάσος Βρεττός, ο αγαπημένος φωτογράφος του Χατζιδάκι, κι άλλοι πολλοί συνεργάτες – πάρα πολλοί για να τους απαριθμήσω.

Περνούσαμε ωραία στο “Τέταρτο”· θα μπορούσα να αραδιάσω ένα σωρό ανέκδοτα από εκείνη την εποχή, όμως η ανεκδοτολογία δεν είναι το φόρτε μου. Θυμάμαι, ωστόσο, μακροσκελείς συσκέψεις – και στα γραφεία της οδού Βουκουρεστίου, όχι μόνο στο GB Corner – όπου ο Χατζιδάκις μας ανέθετε τα πιο εξωφρενικά καθήκοντα: όπως ένα ρεπορτάζ για τον τρόπο που ερωτεύονται οι νέοι ανά την Ευρώπη (μοίραζε μάλιστα τις χώρες ανάμεσά μας, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, όπως την είχε τουλάχιστον αντιληφθεί) ή ένα άρθρο με τίτλο “Μια ράγκα για τον Ρατζίβ” που το παράγγειλε όχι από ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στην Ινδία, αλλά οιστρηλατημένος από τη μουσικότητα της παρήχησης που του είχε έρθει στον νου στη θέα μιας φωτογραφίας του γιου της Ίντιρα Γκάντι, ο οποίος είχε πρόσφατα ανέλθει στον πρωθυπουργικό θώκο. Γιατί αυτό ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις: ένας θηρευτής του έκκεντρου, που χρησιμοποιούσε την παραδοξότητα ως μέσο σχολιασμού της ίδιας της δημοσιογραφίας και της κίβδηλης σοβαροφάνειάς της.

Είπα στην αρχή πως μιλώντας για το ‘Τέταρτο’ αναγκαστικά θα μιλήσω για τους φίλους μου – γιατί φίλοι μου έμειναν οι περισσότεροι από εκείνη την πρώτη ομάδα. Δεν είναι ότι ταυτίζονταν πάντοτε οι απόψεις μας· διόλου δεν έλειψαν οι αντιπαραθέσεις, οι συγκρούσεις, οι πικρίες. Όμως συναντιόμασταν στη βάση ενός κοινού αιτήματος, που δεν έπαυε να είναι, βαθύτατα και ουσιαστικά πολιτικό: «μέσα μας ζητούσαμε κάτι πιο πλατύ και πιο πραγματικό να μας εκπροσωπήσει», καθώς έγραψε ο Χατζιδάκις στο 7ο τεύχος του «Τέταρτου», κάτι που δεν είχε σχέση με συγκεκριμένα κόμματα και παρατάξεις, κάτι που απείχε τόσο «από τη γαλάζια γενιά των αναψυκτηρίων», όσο και από τη «σοσιαλιστική επιπολαιότητα και σοβαροφάνεια» της τότε κυβέρνησης, κάτι πολύ απλό και γι’ αυτό αυταπόδεικτο, απεριχώρητο, αναμφίλεκτο: το δικαίωμα στη σκέψη, την κριτική, την αμφισβήτηση. ΄Ημασταν εκεί γιατί διεκδικούσαμε την αιρετικότητα της παρουσίας μας, γιατί πασχίζαμε να αρθρώσουμε ένα λόγο που θα αναστάτωνε τις τακτοποιημένες κατηγορίες, θα οργάνωνε τα επιχειρήματά του ενάντια στην προφάνεια, θα εγκαθιστούσε ένα διαφορετικό πεδίο ορατότητας της ζωής, της πολιτικής, της τέχνης.

Δεν το κατορθώσαμε. Η εποχή άλλαζε κι εμείς δεν την προλαβαίναμε: έθετε καινούργιες αξιοδοτήσεις, απορροφούσε ολοκληρωτικά τον χρόνο του στοχασμού, του αναστοχασμού, του αυτοπροσδιορισμού και της συλλογικότητας, οδηγούσε στην ιδιώτευση, στην κουλτούρα του life style, στον γιαπισμό, στην βασιλεία του μοναδιαίου ανθρώπου. Το «Τέταρτο», μετά τον Μάνο Χατζιδάκι, μετεξελίχθηκε σε ένα επαγγελματικό «πολιτιστικό» περιοδικό, απομακρυνόμενο σταδιακά από την συνομιλητικότητα, την συναυτουργία. Όμως, όσο υπερθερμαίνεται ο επαγγελματισμός, τόσο ψυχραίνεται η συμμετοχή – και τότε τελειώνουν οι όμορφες περιπέτειες, όπως ήταν το «Τέταρτο», για όσους είχαν την ευκαιρία να το ζήσουν.
 

[Valtasar]

Προστέθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του διπλού τεύχους 27-28

 

 

[DimSfir]

Καλημέρα, και ευχαριστω πολύ για την παρουσίαση του πριοδικού!

Σχετικά με το τέυχος 0 που αναφέρεται στην παρουσίαση (ή αλλιώς Τέυχος 1 με ημερομηνία Απρίλιος 1985) :

"Σε φωτογραφίες βρήκα το τεύχος 1 που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1985 ενώ το επίσημο τεύχος 1 κυκλοφόρησε τον Μάιο, οπότε ας το βαφτίσουμε τεύχος 0."

 

Αναρωτιόμουν αν όντως υπάρχει και αν μπορούσε κάποιος αν ανεβάσει κάποια σχετική φωτογραφία ή κάποιο λινκ

Βρήκα μια ακόμη αναφορά σε αυτά τα δύο Τέυχη 1 σε ένα άρθρο :

https://www.lifo.gr/arxeio/tetarto-toy-manoy-hatzidaki

όπου γράφει σχετικά με το ξεκίνημα της έκδοσης:

"Βρισκόμαστε στην άνοιξη του 1985 και μερικούς μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, με το κλίμα φορτισμένο και την πολιτική κατάσταση τεταμένη. Και μέσα σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό διαρρέει ότι το πρώτο τεύχος του περιοδικού, που θα εξέδιδε ο Χατζιδάκις τον Απρίλιο, πολτοποιείται και η έκδοσή του πηγαίνει ένα μήνα πίσω (πιθανώς) εξαιτίας του editorial που είχε γράψει, στο οποίο καταφερόταν εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των συμφερόντων της Γραμμής ΑΕ. Το θέμα, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πήρε μεγάλες διαστάσεις, το εν λόγω editorial αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Αντί και όλοι περίμεναν (στη γωνία) την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους του Τέταρτου το Μάιο."

 

Άρα υποθέτω ότι ουδέποτε εκδόθηκε τεύχος 1 με ημερομηνία Απρίλος 1985. Ξέρει κανείς κάτι παραπάνω? Έχει βρει κάποιος Τεύχος 1 με ημερομηνία Απρίλιος 1985 και όχι Μάιος 1985 ?

[DimSfir]

Σκάναρα και ανεβάζω τα εξώφυλλα + οπισθόφυλλα όλων των τευχών εκτός από 24, 25, 42 (θα βρεθούν και αυτά προσεχώς...)

Τα ανεβάζω σιγά σιγά για να μεταφερθούν στο λινκ με τα εξώφυλλα στην αρχή της σελίδας

(έπιασα το ανωτατο όριο mb , μάλλον πρέπει να μεταφερθούν αυτές οι εικόνες για να μπορέσω να ανεβάσω και τα υπολοιπα)

 

ΤΕΥΧΗ 1-9

 

      

 

Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην βάση.

[Valtasar]

@ DimSfir  Δημήτρη, σε παρακαλώ όταν ανεβάζεις πάνω από 3 φωτογραφίες να τις ανεβάζεις όλες μαζί σε zip αρχείο για να μην παιδεύουμε τους διαχειριστές

 

[rotagiatipino]

Στο ΕΛΙΑ υπάρχουν όλα τα τεύχη πλην του 23, οπότε κάντε (κι άλλη) υπομονή <3

[DimSfir]

εξώφυλλα από ΤΕΥΧΗ 10-44 πλην του 25 (αναζητείται... αν το έχει κανείς προς διάθεση ας στείλει μνμ)

Τα 27/28 και 39/40 ήταν διπλά. 

Το 44 ήταν το τελευταίο τεύχος!

Να σημειωθεί ότι τα εξώφυλλα των πρώτων 11 τευχών είναι πρωτότυπες φωτογραφίες (μάλλον και των επόμενων τευχών αλλά δεν είμαι σίγουρος 100%) και αυτά τα 11 πρώτα εξώφυλλα είναι από φωτογραφίες που στήθηκαν βάσει ιδεών και οδηγιών του Χατζιδάκι προς τους φωτογράφους. Το 11ο εξώφυλλο σηματοδοτούσε και την αποχώρησή του από την διεύθυνση της έκδοσης.

 

        Μεταφέρθηκαν στη βάση

[rotagiatipino]

Το τεύχος 0 που το έχουμε μόνο σε έγχρωμες φωτοτυπίες μεγάλου μεγέθους (έκανα ό,τι μπορούσα). Πάω να συμπληρώσω τα στοιχεία των τευχών και να σκανάρω τα κόμικς πλην του Ντίκενς που έχει ήδη γίνει. Καλό μήνα!

[Mandrake]

Λοιπόν... Άρχισα να χαζεύω τα εξώφυλλα και θα κάνω μια παράκληση στον φίλο @ DimSfir ή όποιον άλλον έχει, μήπως μπορεί να σαρώσει κάποια άρθρα όπως:

 

1. Στο τεύχος #10: "Ο Καραγκιόζης και το Καρναβάλι" (ενδεχομένως μπαίνει και στην "Αρθρογραφία εκτός GC" αυτό!)

2. Στο τεύχος #24: "Ρος Ντέιλι"

3. Προεραιτικά, στο τεύχος #14 θα ήθελα να διαβάσω τη "Συνέντευξη με τον Νίκο Παπατάκη"!

 

Εάν φυσικά είναι εύκολο... Και μια ερώτηση. Τα εξώφυλλα δεν έχουν καμία σχέση με το περιεχόμενο; Μπαίνει ένα κολάζ τυχαίων φωτογραφιών ή/και σκίτσων με λίγα λόγια; Για παράδειγμα στο #24 έχουμε στο εξώφυλλο τον Spider-Man. Υπάρχει κάποιο περιεχόμενο μέσα που τον αφορά;   Πάω να χαζέψω και τα υπόλοιπα!

[rotagiatipino]

Από τα τεύχη 2-9 στην προτελευταία σελίδα έχουμε κόμικς του Γιάννη Καλαϊτζή (τα έχω ήδη ανεβάσει και στα αντίστοιχα τεύχη). 

 

      

 

      

[rotagiatipino]

 

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο τεύχους 25 (πάει κι αυτό)

 

  

 

Μεταφέρθηκαν στην βάση.

 

 

 

[rotagiatipino]

Το κόμικ του Αρκά Μετά την καταστροφή δημοσιεύθηκε στα τεύχη Μάιος 1986-Ιούνιος 1987 (τ. 13-26) (δεν έχω τ. 15, Ιούλιος 1986 & 23, Μάρτιος 1987). Ανέβηκαν όλα στα αντίστοιχα τεύχη. 

 

      

 

     

 

      

[rotagiatipino]

Σχέδια Γιάννη Ρίζου μεταξύ Μάρτη-Σεπτέμβρη 1986

 

      

 

Quino μεταξύ Φλεβάρη και Σεπτέμβρη 1987

 

    

 

  

 

Και ο Μπλοκάκιας του Αντώνη Κυριαζάνα (Σεπτέμβρης 1986-Ιούνιος 1988) 

 

      

 

    

 

  

 

  

 

  

 

 

Έχουν όλα περαστεί στα αντίστοιχα τεύχη. Μένει να ανέβει το εξώφυλλο του τεύχους 25 για να τα αναρτήσω κι εκεί  Πάει κι αυτό

 

 

[rotagiatipino]

Ανέβηκαν στο τεύχος 25

 

   

[rotagiatipino]

ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Το numeral price εχει αποθηκευτει σε ΟΛΑ τα τευχη ως ευρω ενώ είναι δρχ, μπήκα το διόρθωσα σε δρχ το αποθήκευσα και το βγάζει σε ευρώ ξανά, γιατί;

 

   

[Indian]

5 ώρες πριν, rotagiatipino είπε:

ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Το numeral price εχει αποθηκευτει σε ΟΛΑ τα τευχη ως ευρω ενώ είναι δρχ, μπήκα το διόρθωσα σε δρχ το αποθήκευσα και το βγάζει σε ευρώ ξανά, γιατί;    

 

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η καρτέλα σε όλα τα τεύχη έχει την ένδειξη "ΠΛΗΡΗΣ", που σημαίνει ότι τα μέλη δεν μπορούν να επέμβουν αν δεν "ξεκλειδώσει". Όταν βρω χρόνο, θα τα ξεκλειδώσω και ή τα φτιάχνω εγώ ή εσύ.  

 

 

[ngramm]

On 15/7/2022 στο 7:47 ΠΜ, rotagiatipino είπε:

ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Το numeral price εχει αποθηκευτει σε ΟΛΑ τα τευχη ως ευρω ενώ είναι δρχ, μπήκα το διόρθωσα σε δρχ το αποθήκευσα και το βγάζει σε ευρώ ξανά, γιατί;

 

   

Ήταν Bug που νομίζω διόρθωσα πλέον, οπότε παρακαλώ ξαναδοκίμασε!

 

[Indian]

Όλες οι καταχωρίσεις διορθώθηκαν.