Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έντγκαρ Άλλαν Πόε [ Το θέμα αυτό έχει έμμεση σχέση με τα κόμικς και άμεση με τα βιβλία. ]


Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  9052
  • Group:  Members
  • Topic Count:  2
  • Content Count:  23
  • Reputation:   50
  • Achievement Points:  23
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5500 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

post-9052-1242934375_thumb.jpg

 

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe, 19 Ιανουαρίου 1809 - 7 Οκτωβρίου 1849) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και κριτικός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.

Ποτέ δε γνώρισε τον πατέρα του Ντέιβιντ Πόε, που εγκατέλειψε τη μητέρα του κι εξαφανίστηκε λίγο μετά τη γέννηση του, για να πεθάνει στη Βιρτζίνια το 1810. Η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Άρνολντ Χόπκινς υπέφερε από φυματίωση και πέθανε στο Ρίτζμοντ της Βιρτζίνια τον Δεκέμβρη του 1811, αφήνοντας ορφανούς τον Έντγκαρ που ήταν μόλις δύο ετών., το μεγαλύτερο αδελφό του Ουίλιαμ-Χένρι και την ετεροθαλή αδελφή τους Ροζαλί. Η κυρία Φράνσις 'Αλαν από το Ρίτζμοντ έπεισε τον πλούσιο έμπορο καπνού σύζυγό της Τζον να πάρει στο σπίτι τους τον μικρό. Ήταν στο σπίτι τους που μεγάλωσε, κι εκεί δέχτηκε και τις πρώτες επιρροές του, που ήταν ιστορίες σκλάβων και παραμύθια ειπωμένα από καροτσέρηδες κι έμπορους της θάλασσας. Οι νεκροί κι οι ετοιμοθάνατοι πάντα όριζαν την ψυχοσύνθεση του. Σύμφωνα μάλιστα με μια ιστορία, όταν ήταν 6 χρόνων, κάποια μέρα καθώς περνούσε από το τοπικό νεκροταφείο ένιωσε να «καταλαμβάνεται από τον τρόμο», καθώς ήταν σίγουρος ότι τα πνεύματα των απέθαντων θα τον κυνηγούσαν.

Το 1815, η οικογένεια πήγε στη Σκοτία και την Αγγλία, όπου έζησαν για 5 χρόνια. Στο διάστημα αυτό, ο Πόε φοίτησε σε δύο αγγλικά σχολεία κοντά στην πόλη του Λονδίνου. Οι εμπειρίες από το σχολείο προσέθεσαν ακόμη περισσότερες επιδράσεις στη ζωή του. Επιστρέφοντας στο Ρίτζμοντ κι ενώ βρισκόταν στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, άρχισε να γράφει ποίηση σε τακτικά χρονικά διαστήματα. Λίγο μετά συνάντησε και τον έρωτα στο πρόσωπο ενός κοριτσιού που άκουγε στο όνομα Ελμίρα, με την οποία και συνήψε δεσμό. Το 1826 τον έστειλαν στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια για να σπουδάσει νομικά. Ο πλούσιος πατριός του, με τον οποίο πάντα είχε μια τρικιμιώδη σχέση, του έδωσε 100 δολάρια για να καλύψει τα χρονιαία του έξοδα, τα οποία ξεπερνούσαν τα 450 δολάρια. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες ο νεαρός ποιητής σύντομα βρέθηκε χρεωμένος κι άρχισε να παίζει χαρτιά για να καλύψει τις ζημιές του. Και σαν να μην έφταναν αυτά, τα γράμματα της Ελμίρα προς αυτόν υποκλέπτονταν κι από τους γονείς της κι από τους δικούς του, με αποτέλεσμα η κοπέλα που δεν πήρε τις απαντήσεις που περίμενε, ώστε να πειστεί ν' αρραβωνιαστεί κάποιον άλλο. Μετά απ' αυτό, ο Έντγκαρ το 'ριξε στο ποτό. Οι αντιστάσεις του στο αλκοόλ ωστόσο ήταν αδύνατες και πολύ εύκολα γινόταν βίαιος και παρανοϊκός όταν έπινε πολύ. Μέχρι το τέλος του χρόνου, ο 'Αλαν τον έβγαλε από το πανεπιστήμιο. Μετά από φοβερούς καυγάδες με τον πατριό του, εγκατέλειψε το σπίτι και κατευθύνθηκε προς τη Βοστώνη.

Το 1827 εξέδωσε το πρώτο του βιβλιαράκι με τίτλο, "Ο Ταμερλάνος &'Αλλα Ποιήματα". Η φτώχεια, τον ίδιο χρόνο, τον οδηγεί στην απεγνωσμένη λύση της στράτευσης. Κατατάσσεται στα 18 του χρόνια σαν Έντγκαρ Α. Πέρι, αναφέροντας στην αίτησή του πως είναι 22 χρόνων. Το 1829, μετά το θάνατο της αγαπητής του μητριάς, κάνει αίτηση για εγγραφή στην στρατιωτική ακαδημία του West Point, έχοντας την υποστήριξη του πατριού του, αλλά και κάποιου αξιωματικού. Παράλληλα εκδόθηκε το δεύτερο ποιητικό βιβλίο του Al Aaraaf,. Με το που βρέθηκε, όμως, στο West Point το 1830, βούλιαξε πάλι στα χρέη. Έμοιαζε επίσης να μη του ταιριάζει το κλίμα κει. Ήταν μεγαλύτερος από τους άλλους φοιτητές, πιο μορφωμένος και σωματικά πιο αδύνατος. Ενώ βρισκόταν στην ακαδημία, μελέτησε τους ρομαντικούς ποιητές: Byron, Shelley, Keats, Wordsworth και Coleridge κι άφησε να διαδοθεί η φήμη ότι ήταν εγγονός του Μπένετικτ 'Αρνολντ. Έχοντας βαρεθεί το West Point ως τις αρχές του 1831, αποφάσισε να παραμελεί τα καθήκοντά του για να τον διώξουνε. Το Γενάρη πέρασε στρατοδικείο για διάφορα παραπτώματα. Μετά την απόλυσή του, κατέληξε να ζει στη Βαλτιμόρη με την αδελφή του πατέρα του Μαρία Κλεμ (θεία Μάτι) και την πρώτη του ξαδέλφη Βιρτζίνια Ελίζα Κλεμ. Προκειμένου να συντηρείται οικονομικά, ξεκίνησε να γράφει πεζά κείμενα υποβάλλοντας συμμετοχή σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. ην ίδια περίοδο, στα 1832, ανακάλυψε και το όπιο, ένα συνηθισμένο φάρμακο της εποχής, που ήτανε διεγερτικό κι είχε την ικανότητα να εξουδετερώνει πείνα και κρύο και να επεκτείνει την αίσθηση του χρόνου. Στη διάρκεια κείνου του καλοκαιριού είχε δεθεί ερωτικά με τη Μαίρη Ντέβερο, αλλά ο δεσμός αυτός δεν κράτησε πολύ, λόγω της τρομακτικής συμπεριφοράς που παρουσίαζε κάθε φορά, που βρισκόταν υπό την επιρροή αλκοόλ ή ναρκωτικών. Το 1833 κέρδισε ένα λογοτεχνικό βραβείο αξίας 50 δολαρίων από μιαν εφημερίδα της Βαλτιμόρης για την ιστορία του, "Μήνυμα Στο Μπουκάλι". Αυτό του έφερε πρώτη σημαντική αναγνώριση και φήμη τους τοπικούς λογοτεχνικούς κύκλους.

Ο Τζον 'Αλαν πέθανε το 1834, αλλά δεν άφησε κάτι αξίας από την περιουσία του στο θετό γιο που ποτέ δεν υιοθέτησε, που σύντομα πρόσθεσε και τη λήψη λάβδανου στις κακές του συνήθειες.

ο 1835 επέστρεψε στο Ρίτζμοντ για να δουλέψει σαν συντάκτης στη Southern Literary Messenger. Τότε ήταν που παντρεύτηκε και τη 13χρονη ξαδέρφη του Βιρτζίνια, πρώτα σε κρυφή τελετή και μετά σε δημόσια, που στο πιστοποιητικό της αναφερόταν ότι το κορίτσι ήταν 21 χρόνων.

Το 1838 εκδόθηκε η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ (The Narrative of Arthur Gordon Pym) ενώ το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου ο Πόε μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια και έπιασε δουλειά στο Burton's Gentleman's Magazine σαν βοηθός συντάκτη. Δημοσίευσε αρκετά άρθρα, διηγήματα και κριτικές απολαμβάνοντας ολοένα και μεγαλύτερη φήμη. Ήτανε στη διάρκεια κείνης της περιόδου που έγραψε μερικές από τις πιο γνωστές ιστορίες τρόμου κι υπερφυσικού. Τότε άρχισε να εκκολάπτεται μέσα του η ιδέα να ξεκινήσει κάποιο δικό του περιοδικό, το The Penn Magazine, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε The Stylus. Το ίδιο διάστημα, εκδόθηκε η δίτομη συλλογή έργων του Tales of the Grotesque and Arabesque (Ιστορίες του Γκροτέσκου και του Αραβουργήματος), η οποία αν και δεν αποτέλεσε σημαντική εμπορική επιτυχία, επαινέθηκε από την κριτική και θεωρείται σήμερα ορόσημο στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο Πόε εγκατέλειψε τη θέση του μετά από περίπου ένα χρόνο και ανέλαβε χρέη βοηθού συντάκτη στο περιοδικό Graham's Magazine.

Στη διάρκεια ενός δείπνου, το Γενάρη του 1842, ενώ η Βιρτζίνια έπαιζε άρπα και τραγουδούσε, ξαφνικά κόπηκε η ανάσα της κι άρχισε να βήχει δυνατά. Βγήκε αίμα από το στόμα της, λερώνοντας το λευκό φόρεμα. Αυτό το γεγονός επιβεβαίωσε εκείνο που φοβόταν από καιρό: ότι υπέφερε από τη μυστηριώδη ασθένεια της φυματίωσης που του 'χεν ήδη στερήσει τη μητέρα και τον πατέρα του. Η ανακάλυψη αυτή τον έριξε με πάθος στο ποτό. Εγκατέλειψε εκ νέου την θέση του στο Graham's Magazine και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην εφημερίδα Evening Mirror και ως συντάκτης στην έκδοση του Broadway Journal. Στη διάρκεια του καλοκαιριού του 1842 κι ενώ η θεία Μάτι κρατούσε το σπιτικό όπως μπορούσε, ακόμη και δεχόμενη ελεημοσύνη, η κατάσταση της Βιρτζίνιας υποτροπίασε. Ο Πόε αναζήτησε τη νιόπαντρη Μαίρη Ντέβερο στη Νέα Υόρκη. Περίμενε έξω από τη πόρτα της μέχρι να γυρίσει σπίτι και με το που την είδε τη κατηγόρησε ότι δεν αγαπούσε τον άντρα της. Μετά από λίγες μέρες, τονε βρήκαν να περιπλανιέται στο δάσος, βρώμικος κι αναμαλλιασμένος.

Λίγο καιρό μετά μπήκε σ' εφαρμογή ένα σχέδιο για να βρεθεί υποστήριξη για το σχεδιαζόμενο περιοδικό του, μέσω πολιτικών επαφών. Οι προσπάθειές του στη Φιλαδέλφεια απέτυχαν, αλλά το 1943 τον προσκάλεσαν για να δώσει μια διάλεξη στην Ουάσιγκτον και να συναντηθεί με τον πρόεδρο στο Λευκό Οίκο. Αυτή ήταν η πιο σημαντική ευκαιρία που 'χε ποτέ για να κάνει καλή εντύπωση και ν' αποκτήσει χρήσιμους συμμάχους. Αλλά, λίγες μόλις μέρες μετά την άφιξή του, πείστηκε να πιει ποτό στη διάρκεια ενός δείπνου. Αυτό οδήγησε σ' ακόμη περισσότερο ποτό. Τελικά, η διάλεξή του ακυρώθηκε κι όταν παρουσιάστηκε στο Λευκό Οίκο, ήταν μεθυσμένος και ρεζιλεύτηκε. Μ' όλες τις ελπίδες για στήριξη στο περιοδικό του κατεστραμμένες, επέστρεψε στη Φιλαδέλφεια.

Παρακολουθώντας τη Βιρτζίνια ν' αργοπεθαίνει αυξήθηκαν οι τάσεις του γι' αυτοκαταστροφή. Στο ποίημά του "Το Σκουλήκι Κατακτητής" (The Conqueror Worm), που γράφτηκε στη διάρκεια αυτής της σκοτεινής περιόδου, προβάλει την εικόνα ενός καταστροφικού σκουληκιού ή κάμπιας και την αποσύνθεση της ανθρωπότητας. Αν κι απέκτησε αναγνώριση στους λογοτεχνικούς κύκλους, τίποτα δε θα μπορούσε να συγκριθεί με τη φήμη που απόκτησε με το που έκδοσε το 1845 το ποίημα, "Το Κοράκι". Το ποίημα αυτό έγινε μια εθνική ψύχωση μέσα σε λίγες βδομάδες κι ανατυπώθηκε σ' εφημερίδες και περιοδικά σ' ολάκερη τη χώρα και του πρόσφερε μεγάλη αναγνώριση, γεγονός που τον βοήθησε επίσης να αυξήσει το ισχνό του εισόδημα δίνοντας διαλέξεις. Ανατυπώθηκε σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά αλλά λόγω του ότι τότε δεν υπήρχε προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων, όλες αυτές οι ανατυπώσεις δε του απέφεραν ούτε σεντ. Συνέχισε να ζει στην αιώνια φτώχεια του.

Στο μεταξύ η κατάσταση της Βιρτζίνιας συνέχισε να χειροτερεύει και το Γενάρη του 1847, στην ηλικία των 25 υπέκυψε στο μοιραίο.

Το 1848, ο Έντγκαρ αρραβωνιάστηκε τη Σάρα-Έλεν Ουίτμαν, αλλά ο γάμος αναβλήθηκε 2 μέρες πριν τη τέλεσή του, καθώς ο Πόε, που 'χεν υποσχεθεί να κόψει το ποτό, εντοπίστηκε να πίνει. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, η μητέρα της Ουίτμαν είχε σημαντική συμβολή στη διάλυση της σχέσης τους. Με βάση την αλληλογραφία του Πόε, εκείνης της περιόδου, έγινε γνωστό ότι επιχείρησε να αυτοκτονήσει από υπερβολική δόση λάβδανου. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες επέστρεψε στο Ρίτζμοντ που συνάντησε τον έρωτα της πρώτης του νιότης την Ελμίρα, την οποία αρραβωνιάστηκε. Ο γάμος ορίστηκε για τις 17 Οκτώβρη 1849.

Τον Σεπτέμβρη αναχώρησε για να συναντήσει κάποιους φίλους και συγγενείς και να συναντησει να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της, ταξιδεύοντας προς τη Νέα Υόρκη μέσω Βαλτιμόρης και Φιλαδέλφειας. Δεν τα κατάφερε να πάει πιο πέρα από τη Βαλτιμόρη. Έφτασε εκεί μεθυσμένος κι εξαφανίστηκε για 5 μέρες. Ανακαλύφθηκε σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης από έναν περαστικό, ο οποίος μετά από σχετική υπόδειξη του Πόε, έστειλε επιστολή στον Δρ. J. E. Snodgrass, ενημερώνοντας τον σχετικά. Ο Snodgrass έλαβε την επιστολή στις 3 Οκτωβρίου και την ίδια ημέρα φρόντισε, μαζί με τον θείο του Πόε, Χένρυ Χέρινγκ, για την μεταφορά του Πόε στο νοσοκομείο. Καθώς δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του να συνέλθει επαρκώς, ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς είχε οδηγηθεί στην κατάσταση του. Όταν βρέθηκε, φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς κατά την διάρκεια της τέταρτης νύχτας που έμεινε στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με επιστολή του ιατρού Δρ. John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς την θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν "Κύριε βοήθα τη φτωχή μου ψυχή". Πέθανε τη Κυριακή 7 Οκτώβρη 1849, σ' ηλικία 40 ετών μόλις. Η ταφή του έγινε στις 8 ή 9 Οκτωβρίου και ο τάφος του βρίσκεται στη Βαλτιμόρη, όπου αποτελεί ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο της περιοχής. Από το 1949, κάποιος ανώνυμος επισκέπτης επισκέπτεται τον τάφο του στις 19 Ιανουαρίου, αφήνοντας τρία κόκκινα τριαντάφυλλα και ένα μπουκάλι κονιάκ στη μνήμη του. :crying:

 

Γενικά όλη η ζωή του Πόε ήταν μια τραγωδία. Οι γονείς του πέθαναν, η ξαδέλφη του το ίδιο, οι γάμοι του απέτυχαν, ήταν φτωχός στη περισσότερη διάρκεια της ζωής του και άλλα πολλά. Όπως ανέφερα στη περιγραφή ο Πόε έχει έμμεση σχέση με τα κόμικς διότι αν δεν ηταν αυτός τότε δεν θα επηρεαζόταν απο αυτόν ο Λάβκραφτ και θα ήταν πιθανώς συγγραφέας άλλου είδους. Άμα συνέβαινε αυτό τότε δεν θα υπήρχε ο "Κύκλος του Λάβκραφτ" όπου ήταν μέλος ο Ρόμπερτ Χάουαρντ που έφτιαξε ήρωες σαν τον Κόναν τον Βάρβαρο και διάφοροι άλλοι όπου σήμερα τους χρησιμοποιούν σε κόμικς. Μεγάλη διαδικασία δηλαδή! :lol:

Να και λίγα απο τα έργα του:

Ποιήματα

 

* (1827) Tamerlane (Ταμερλάνος)

* (1829) Al Aaraaf (Αλ Ααραάφ)

* (1845) The Raven (To Κοράκι)

* (1847) Ulalume (Ουλαλούμ)

* (1848) Eureka (Εύρηκα) - πεζό ποίημα

 

Διηγήματα, πεζά

 

* (1833) MS. Found in a Bottle (Χειρόγραφο σ' ένα μπουκάλι)

* (1838) Ligeia (Λιγεία)

* (1839) The Fall of the House of Usher (Η Πτώση του Οίκου των Άσερ)

* (1839) William Wilson (Γουίλιαμ Γουίλσον)

* (1839) The Conversation of Eiros and Charmion (Ο Διάλογος Ανάμεσα στην Ειράδα και τη Χάρμιον)

* (1842) The Masque of the Red Death (Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου)

* (1842) The Pit and the Pendulum (Το Πηγάδι και το Εκκρεμές)

* (1843) The Gold Bug (Ο Χρυσός Σκαραβαίος)

* (1843) The Black Cat (Ο Μαύρος Γάτος)

* (1845) Some Words with a Mummy (Μερικές κουβέντες με μια μούμια ή Κουβεντιάζοντας με μια μούμια)

* (1845) The System of Doctor Tarr and Professor Fether (Το Σύστημα του Δόκτωρα Πίσσα και του Καθηγητή Φτερά)

* (1846) The Cask of Amontillado (Το Βαρέλι του Αμοντιλάδο)

* (1838) The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket (Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ από το Ναντάκετ)

* (1841) The Murders in the Rue Morgue (Οι Δολοφονίες της Οδού Νεκροτομίου)

* (1844) The Purloined Letter (Το Κλεμμένο Γράμμα)

* (1850) A Descent into the Maelstrom (Η ρουφήχτρα του Μαελστρόμ ή Στη Δίνη του Μάελστρομ)

 

Πραγματείες, δοκίμια

 

* (1846) The Philosophy of Composition (Η Φιλοσοφία της Σύνθεσης)

* (1848) Eureka (Εύρηκα)

 

Θεατρικά

 

* (1835) Politian (Δεν βρήκα μετάφραση πουθενά.)

 

 

α) Η ακρίβεια του ονόματος είναι Πόου και όχι Πόε.

β) Οι παρακάτω εικόνες δείχνουν μια νταγκεροτυπία του Πόε και τον τάφο του στη Βαλτιμόρη.

γ) Δεν διαθέτουμε πιστοποιητικό της γέννησής του. Μέχρι το 1880, ως έτος γέννησης του Πόε αναφερόταν το 1811. Ο ίδιος ο συγγραφέας, σε μία επιστολή του προς τον Rufus Wilmot Griswold, αναφέρει πως γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1813, ωστόσο σε άλλο αυτοβιογραφικό του σημείωμα προς τον Griswold τοποθετεί τη γέννησή του, τον Ιανουάριο του 1811.

 

Πηγές:

α) Βικιπαίδεια-Έντγκαρ Άλλαν Πόε

β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ:Έντγκαρ Άλλαν Πόε.

 

post-9052-1242934385_thumb.jpg

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  832
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  197
  • Content Count:  4141
  • Reputation:   15795
  • Achievement Points:  4141
  • Days Won:  12
  • With Us For:  6286 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Αν σου πω τώρα ότι πριν 5 λεπτά διάβαζα τον Άγγελο του Παράξενου θα με πιστεψεις?

Τρελός συντονισμός!

 

:)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  9052
  • Group:  Members
  • Topic Count:  2
  • Content Count:  23
  • Reputation:   50
  • Achievement Points:  23
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5500 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

Αυτό είναι το πιο διάσημο ποίημα του Πόε.

 

"Το Κοράκι"

 

Κάποια φορά, μεσάνυχτα, ενώ εμελετούσα

κατάκοπος κι αδύναμος ένα παλιό βιβλίο

μιας επιστήμης άγνωστης, άκουσα ένα κρότο

σα να χτυπούσε σιγανά κανείς στη ξώπορτά μου.

"Κανένας ξένος", σκέφτηκα "οπού χτυπά τη πόρτα,

τούτο θα είναι μοναχά και όχι τίποτ' άλλο".

 

Θυμάμαι ήταν στον ψυχρό και παγερό Δεκέμβρη

και κάθε λάμψη της φωτιάς σα φάντασμα φαινόταν.

Ποθούσα το ξημέρωμα, μάταια προσπαθούσα

να δώσει με παρηγορία στη λύπη το βιβλίο,

για τη γλυκιά Ελεονόρα μου, την όμορφη τη κόρη

όπως οι αγγέλοι τη καλούν, ενώ εδώ δεν έχει

για πάντα ούτε όνομα.

 

Και τ' αλαφρό μουρμουρητό που κάναν οι κουρτίνες

με άγγιζε, με γέμιζε με τρόμους φανταχτούς,

και για να πάψει τ' άγριο το χτύπημα η καρδιά μου

σηκώθηκα φωνάζοντας: "Θα είναι κάποιος ξένος

όπου ζητά να κοιμηθεί έδω στη κάμαρά μου

αυτό θα είναι μοναχά και περισσότερο όχι".

 

Τώρα μου φάνηκε η ψυχή πιο δυνατή για τούτο,

"Κύριε" είπα, "ή Κυρά, ζητώ να συγχωρείστε,

γιατί εγώ ενύσταζα κι ο κρότος ήταν λίγος,

ήσυχος, που δεν άκουσα εάν χτυπά η πόρτα"

κι άνοιξα στους αγέρηδες ορθάνοιχτη τη πόρτα

σκοτάδι ήταν γύρω μου και όχι τίποτ' άλλο.

 

Μες στο σκοτάδι στάθηκα ώρα πολλή μονάχος,

γεμάτος τρόμους κι όνειρα που πρώτη φορά τότε

η λυπημένη μου ψυχή στα βάθη της επήρε,

μα η σιγή ήταν άσωστη και το σκοτάδι μαύρο

κι "Ελεονόρα" μοναχά ακούγονταν η ηχώ

από τη λέξη που 'βγαινε απ' τα ανοιχτά μου χείλη.

Αυτό μονάχα ήτανε και όχι τίποτ' άλλο.

 

Γυρίζοντας στη κάμαρα με μια καρδιά όλο φλόγα,

άκουσα πάλι να χτυπούν πιο δυνατά από πρώτα.

"Σίγουρα κάποιος θα χτυπά από το παραθύρι,

ας πάω να δω κι ας λύσω πια ετούτο το μυστήριο,

ας ησυχάσει η μαύρη μου καρδιά και θα το λύσω,

θα είναι οι αγέρηδες και όχι τίποτ' άλλο.

 

'Ανοιξα το παράθυρο κι ένα κοράκι μαύρο

με σχήμα μεγαλόπρεπο στη κάμαρα μου μπήκε

και χωρίς διόλου να σταθεί ή ν' αμφιβάλλει λίγο,

επήγε και εκάθισε στη πέτρινη Παλλάδα

απάνω από τη πόρτα μου, γιομάτο σοβαρότη.

Κουνήθηκεν, εκάθισε και όχι τίποτ' άλλο.

 

Το εβενόχρωμο πουλί που σοβαρό καθόταν

τη λυπημένη μου ψυχή έκανε να γελάσει.

"Χωρίς λοφίο", ρώτησα, "κι αν είν' η κεφαλή σου

δεν είσαι κάνας άνανδρος, αρχαϊκό κοράκι,

που κατοικείς στις πένθιμες ακρογιαλιές της Νύχτας;

Στ' όνομα της Πλουτωνικής της Νύχτας, τ' όνομά σου!"

Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από 'δω και πια".

 

Ξεπλάγηκα σαν άκουσα το άχαρο πουλί

ν' ακούει τόσον εύκολα τα όσα το ρωτούσα

αν κι η μικρή απάντηση που μου 'δωσε δεν ήταν

καθόλου ικανοποιητική στα όσα του πρωτόπα,

γιατί ποτέ δεν έτυχε να δεις μες στη ζωή σου

ένα πουλί να κάθεται σε προτομή γλυμμένη

απάνω από τη πόρτα σου να λέει:

"Ποτέ πια".

 

Μα το Κοράκι από κει που ήταν καθισμένο

δεν είπε άλλη λέξη πια σα να 'ταν η ψυχή του

από τις λέξεις: "Ποτέ πια", γεμάτη από καιρό.

Ακίνητο καθότανε, χωρίς ένα φτερό του

να κινηθεί σαν άρχιζα να ψιθυρίζω αυτά:

"Τόσοι μου φίλοι φύγανε ως και αυτές οι Ελπίδες

κι όταν θε να 'ρθει το πρωΐ κι εσύ θε να μου φύγεις".

Μα το πουλί απάντησε: "Ποτέ από δω και πια".

 

Ετρόμαξα στη γρήγορη απάντηση που μου 'πε

πάντα εκεί ακίνητο στη προτομήν απάνω.

"Σίγουρα" σκέφτηκα, "αυτό που λέει και ξαναλέει

θα είναι ό,τι έμαθε από τον κύριό του

που αμείλικτη η καταστροφή θα του κοψ' το τραγούδι

που θα 'λεγεν ολημερίς και του 'καμε να λέει

λυπητερά το "Ποτέ πια" για τη χαμένη ελπίδα".

 

Μα η θέα του ξωτικού πουλιού μ' έφερε γέλιο

κι αρπάζοντας το κάθισμα εκάθισα μπροστά του

και βυθισμένος σ' όνειρα προσπάθησα να έβρω

τι λέει με τη φράση αυτή, το μαύρο το Κοράκι,

το άχαρο, τ' απαίσιο, ο τρόμος των ανθρώπων,

σαν έλεγε τις θλιβερές τις λέξεις:

"Ποτέ Πια!".

 

Κι έτσι ακίνητος βαθιά σε μαύρες σκέψεις μπήκα

χωρίς μια λέξη μοναχά να πω εις το Κοράκι

που τα όλο φλόγα μάτια του μες στη καρδιά με καίγαν.

Έτσι σκεφτόμουν έχοντας στο βελουδένιο μέρος

του παλαιού καθίσματος γερμένο το κεφάλι,

στο μέρος που το χάϊδευαν η λάμψη της καντήλας,

εκεί όπου η αγάπη μου δε θ' ακουμπήσει

πια!

 

Τότε ο αγέρας φάνηκε σα να 'ταν μυρωμένος

από 'να θυμιατήριο αόρατο που αγγέλοι

και Σεραφείμ το κούναγαν και τ' αλαφρά τους πόδια

ακούγονταν στο μαλακό χαλί της κάμαράς μου.

"Ναυαγισμένε" φώναξα, "αναβολή σου στέλνει

με τους αγγέλους, ο Θεός και μαύρη λησμοσύνη

για τη χαμένη αγάπη σου την όμορφη Λεονόρα.

Πιες απ' το μαύρο το πιοτό της Λήθης και λησμόνα

εκείνην όπου χάθηκε". Και το Κοράκι είπε:

"Ποτέ από δω και πια!".

 

Είπα: "Προφήτη των κακών, είτε πουλί είτε δαίμων

είτε του μαύρου πειρασμού αποσταλμένε συ

είτε στης άγριας θύελλας το μάνιασμα χαμένε,

αλλ' άφοβε, στον κόσμο αυτόπου κατοικεί ο Τρόμος,

πες μου με ειλικρίνεια, υπάρχει δω στον κόσμο

της λύπης κανά βάλσαμο που δίνει η Ιουδαία;

Πες μου!", μα κείνο απάντησε:

"Ποτέ από δω και πια!".

 

"Προφήτη", είπα, "δαίμονα, της Συφοράς πουλί,

Προφήτης όμως πάντοτε, στον Ουρανό σ' ορκίζω,

που απλώνεται από πάνω μας παρηγορήτρα αψίδα,

εις του Θεού το όνομα που οι δυο μας τον λατρεύουν,

πες μου αν στον Παράδεισο θε ν' αγκαλιάσω κείνη,

εκείνη που οι άγγελοι τη λεν Ελεονόρα";

Και το κοράκι απάντησε:

"Ποτέ από δω και πια!".

 

"Ας γίν' η μαύρη φράση σου το σύνθημα να φύγεις",

εφώναξα αγριωπός πηδώντας κει μπροστά του.

"Πήγαινε πάλι να χαθείς στην άγρια καταιγίδα

ή γύρνα στις ακρογιαλιές της Πλουτωνείου Νύχτας

ούτ' ένα μαύρο σου φτερό δε θέλω δω ν' αφήσεις

ενθύμηση της φράσης σου της ψεύτικης και πλάνας

βγάλ' απ' τη δόλια μου καρδιά το ράμφος που 'χεις μπήξει

και σύρε τη φανταστική μορφή σου στα σκοτάδια!"

Και το Κοράκι απάντησε:

"Ποτέ από δω και πια!".

 

Και το Κοράκι ακίνητο στη προτομή όλο μένει,

στης Αθηνάς τη προτομή απάνω από τη πόρτα

και τ' αγριωπά τα μάτια του σα του Διαβόλου μοιάζουν

όταν μονάχος σκέφτεται. Και το θαμπό λυχνάρι

ρίχνει σκια στο πάτωμα σαν πέφτει στο Κοράκι.

Και η ψυχή μου ανήμπορη δε θα μπορέσει πια

να βγει απ' τον αμφίβολο τον κύκλο της Σκιάς

που φαίνεται στο πάτωμα.

Ποτέ από δω και πια!

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  9052
  • Group:  Members
  • Topic Count:  2
  • Content Count:  23
  • Reputation:   50
  • Achievement Points:  23
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5500 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

επιτέλους το διόρθωσα!!! μου πήρε ώρα επειδή συνέχεια κόλλαγε και δεν φόρτωνε! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ!!!!! :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :party2: :party2: :party2: :party2:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  7341
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  101
  • Content Count:  1379
  • Reputation:   6443
  • Achievement Points:  1379
  • Days Won:  5
  • With Us For:  5617 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  60

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  7467
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  368
  • Content Count:  1062
  • Reputation:   12279
  • Achievement Points:  1062
  • Days Won:  45
  • With Us For:  5605 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  69

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

 

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε είναι κατ΄ εξοχήν συγγραφέας φανταστικών διηγημάτων. Η φαντασία του είναι σκοτεινή, πολλές φορές νοσηρή, συγχέεται με τη πραγματικότητα. Τα προσωπικά του τραγικά βιώματα, οι θάνατοι αγαπημένων του προσώπων επηρέασαν το έργο του σε τέτοιο βαθμό ώστε όλες οι νουβέλες και τα ποιήματά του να διαποτίζονται με το φόβο του θανάτου. Διαβάστε το ποίημά του Ζάκυνθος σε μετάφραση Νίκου Σημηριώτη(1), για το ελληνικό νησί που δεν επισκέφθηκε ποτέ, αλλά το γνώρισε μέσα από τις σελίδες του οδοιπορικού του Σατωμπριάν(2):

 

post-7467-1243279151_thumb.jpgpost-7467-1243279168_thumb.jpg

 

Ο Σατωβριάνδος ονόμασε τη Ζάκυνθο FIOR DI LEVANTE από τους υάκινθους που βλάσταιναν εκεί, αλλά ο Πόε την αποκαλεί γη καταραμένη εξ αιτίας μιας νιας που δεν θα ΄ρθεί ποτέ στα χλοερά της πλάγια!

 

Το ένα και μοναδικό μυθιστόρημα του Πόε με τίτλο «Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ απ΄το Ναντάκετ»(3) συγκεντρώνει στοιχεία περιπέτειας, φαντασίας και μυστηρίου. Πολλοί θεώρησαν το έργο ατελείωτο για το παράξενο τέλος του. Ο Ιούλιος Βερν γοητευμένος από τη διήγηση αποφασίζει να γράψει τη συνέχεια του μυθιστορήματος και να διαλευκάνει το μυστήριο που καλύπτει το έργο. Δύο είναι τα προβλήματα στα οποία καλείται να δώσει λύσεις. Με ποιο τρόπο σώθηκε ο μιγάς Ντερκ Πίτερς, ο οποίος και παρέδωσε τα χειρόγραφα στον συγγραφέα για να εκδοθεί το μυθιστόρημα; Τι απέγινε ο Α. Γ. Πυμ που κατευθύνεται προς τον καταρράκτη με φόντο την αινιγματική μορφή(4) ; Οι απαντήσεις που έδωσε ο Βερν μέσα από το μυθιστόρημά του «Η Σφίγγα των πάγων» είναι αρκετά πειστικές και η διήγηση απολαυστική. Σε καμμία περίπτωση όμως το έργο του δεν φτάνει τη μαγεία της ιστορίας του Πόε. Ο γίγαντας της επιστημονικής, και όχι μόνο, φαντασίας εδώ αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. Μία ρεαλιστική πλοκή ως απάντηση στην υπέροχη φανταστική δομή του μυθιστορήματος του Πόε! Αυτό όμως που προκαλεί δυσμενή εντύπωση για τον Βερν είναι ότι αντιμετωπίζει μειωτικά τον Πόε.

Λέει λοιπόν: « Αυτό που είναι σίγουρο, είναι πως κανείς ποτέ δεν είχε δει στα βιβλία του άλλο πράγμα εκτός από μια καλπάζουσα φαντασία…» (Κεφάλαιο 5, σελ. 111).

Επίσης : «Σαν αφετηρία μου πήρα ένα από τα πιο παράξενα έργα του Έντγκαρ Πόε Οι περιπέτειες του Γκόρντον Πιμ που δεν χρειάζεται να το έχει διαβάσει κανείς» (Πρόλογος, σελ.6).

Έχω αντίθετη άποψη, το έργο του Βερν διαβάζεται μόνον όταν κανείς έχει μελετήσει το μυθιστόρημα του Πόε και ότι χωρίς την Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ απ΄το Ναντάκετ δεν θα υπήρχε Η Σφίγγα των πάγων. Σε κάθε περίπτωση η ανάγνωση και των δύο βιβλίων συστήνεται ανεπιφύλακτα!

 

post-7467-1243279351_thumb.jpgpost-7467-1243279379_thumb.jpg

----------------------------------------------

1. ΕΔΓΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, 1981

2. ΣΑΤΩΜΠΡΙΑΝ, ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 1806, ΔΩΔΩΝΗ, 1979

3. ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ, Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΓΚΟΡΝΤΟΝ ΠΥΜ ΑΠ΄ΤΟ ΝΑΝΤΑΚΕΤ, ΥΑΚΙΝΘΟΣ, 1979

4. Όλα αυτά είναι κατανοητά μόνον απ΄ αυτούς που έχουν διαβάσει τα βιβλία του Πόε και του Βερν

 

vaios/25-5-2009

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  3930
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  722
  • Content Count:  12978
  • Reputation:   104435
  • Achievement Points:  12997
  • Days Won:  138
  • With Us For:  6016 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  66

Βάιε πολύ ωραίο συμπλήρωμα :clap2:

 

Θεωρώ την "Αφήγηση του Αρθούρου Γόρδωνος Πυμ από το Ναντάκετ", και μάλιστα στη συγκεκριμένη έκδοση του "Υάκυνθου" απ΄τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ.

Έτυχε να έχω διαβάσει πιό πριν την "Σφίγγα των πάγων" του Βερν. Το ξαναδιάβασα μετά την ανάγνωση του έργου του Πόε και πήρε στα μάτια μου τελείως άλλη όψη απ΄ότι την πρώτη φορά που το διάβασα.

 

:thanks: Βάιε!

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  9495
  • Group:  Members
  • Topic Count:  9
  • Content Count:  264
  • Reputation:   1513
  • Achievement Points:  264
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5466 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

......

 

Ο Σατωβριάνδος ονόμασε τη Ζάκυνθο FIOR DI LEVANTE από τους υάκινθους που βλάσταιναν εκεί, αλλά ο Πόε την αποκαλεί γη καταραμένη εξ αιτίας μιας νιας που δεν θα ΄ρθεί ποτέ στα χλοερά της πλάγια!

 

......

 

vaios πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία που παραθέτεις!

 

Θα ήθελα να εκθέσω έναν προβληματισμό - απορία σχετικά με το ποιήμα Ζάκυνθος.

Γιατί να αποκαλεί καταραμένη τη γη της Ζακύνθου? Αυτή έφταιξε που χάθηκε η κοπέλα?

 

Ίσως το αντιμετωπίζω κάπως επιδερμικά, δεδομένου την τραγική ιστορία ζωής του Πόε, αλλά θα ήθελα την άποψή σου επ' αυτού.

Επεξεργασία από asterikios
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  7341
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  101
  • Content Count:  1379
  • Reputation:   6443
  • Achievement Points:  1379
  • Days Won:  5
  • With Us For:  5617 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  60

Μάλλον έχει να κάνει με την προδιάθεση του ΠΟΕ και συνολικά των ρομαντικών να τα βλέπουν όλα μαύρα. Μπροστά σε ένα ωραίο τοπίο αυτοί σκέφτονταν ποιός ήταν θαμμένος εκεί ή πως την νύχτα θα γίνονταν τρομακτικό. Αυτό δεν μειώνει βέβαια την αξία της τέχνης τους.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  7467
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  368
  • Content Count:  1062
  • Reputation:   12279
  • Achievement Points:  1062
  • Days Won:  45
  • With Us For:  5605 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  69

vaios πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία που παραθέτεις!

 

Θα ήθελα να εκθέσω έναν προβληματισμό - απορία σχετικά με το ποιήμα Ζάκυνθος.

Γιατί να αποκαλεί καταραμένη τη γη της Ζακύνθου? Αυτή έφταιξε που χάθηκε η κοπέλα?

 

Ίσως το αντιμετωπίζω κάπως επιδερμικά, δεδομένου την τραγική ιστορία ζωής του Πόε, αλλά θα ήθελα την άποψή σου επ' αυτού.

 

 

Η ζωή του Πόε δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, ήταν ολόκληρη μια τραγωδία που διήρκησε σαράντα χρόνια, ως την ημέρα που πέθανε από κραιπάλη. Γι΄ αυτό το λόγο μέσα από τα έργα του ο Πόε βγαίνει μελαγχολικός, φοβισμένος, απαισιόδοξος. Τα περισσότερα έργα του τα χαρακτηρίζει πρωτόγνωρος τρόμος και η φρίκη.

Εικόνες, που για κάθε φυσιολογικό άνθρωπο αναδίνουν ομορφιά και ζωή, γι΄ αυτόν μετατρέπονται σε σκοτεινά τοπία, θανατερά, καταραμένα! Κάτι παρόμοιο του βγήκε και στο ποίημα Ζάκυνθος!

Το ποτέ πια! του ποιήματος Το κοράκι! Ποτέ πια, για τίποτε, καμία σωτηρία κι εκεί ακόμη που διαφαίνεται σα λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Έτσι το πλοίο, που έρχεται σαν μια ελπίδα σωτηρίας των παραδαρμένων στο πέλαγος στην Αφήγηση του Α.Γ.Πυμ, είναι γεμάτο πτώματα. Διάβασε το κεφάλαιο 10 αγαπητέ Αστερίκιε της Αφήγησης του Α.Γ.Πυμ και θα καταλάβεις πολύ καλά πως για τον Πόε είχαν καταργηθεί τα όρια μεταξύ λογικής και φαντασίας.

Όμως είναι γενικά παραδεκτό ότι συγγραφείς δυστυχισμένοι και ταλαιπωρημένοι στη ζωή παράγουν έργο αιώνιο κι ο Πόε ήταν ένας απ΄ αυτούς!

 

:Book::NoNo:

 

vaios/28-5-2008

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 6 years later...

  • Member ID:  31588
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  360
  • Reputation:   1946
  • Achievement Points:  404
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2865 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  48

Εχει κυκλοφορήσει μια συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις γράμματα 800 σελίδων.

Αξίζει να το αγοράσετε . Η τιμή του τώρα είναι 10 ευρώ.

 

http://www.protoporia.gr/diigiseis-p-339266.html

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 1 year later...

  • Member ID:  32622
  • Group:  Members
  • Topic Count:  12
  • Content Count:  124
  • Reputation:   938
  • Achievement Points:  124
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2240 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  55

Εάν ποτέ τύχει να δείτε το έργο της Λιλίκας Νάκου "Ποτέ Πια" (Κυκλοφόρησε και σε ΒΙΠΕΡ νο 579), είναι η μυθιστορηματική βιογραφία του Πόε. ΄΄Οταν το είχα διαβάσει πριν αρκετά χρόνια μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 1 year later...

  • Member ID:  35073
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  1
  • Content Count:  4
  • Reputation:   14
  • Achievement Points:  4
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1648 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Νομίζω αξίζει  να σημειωθεί και η επιρροή που είχε η γραφή του Πόε στους Ελληνες συγγραφείς. 

Ενα απο τα καλύτερα παραδείγματα για μένα ειναι το ποίημα του Καββαδία

"Γράμμα στον Ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ" ( ο οποίος έκανε τη μετάφραση για το Κοράκι του Πόε). 

Οι περισσότεροι γνώρισαν αυτό το ποίημα μετα τη μελοποίηση του απο τον Δημήτρη Ζερβουδακη

Επεξεργασία από Golden duck
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31588
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  360
  • Reputation:   1946
  • Achievement Points:  404
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2865 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  48

 

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.