ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΙ

[Valtasar]

  

 

Το 1984 η DEDALUS εκδοτική κυκλοφορεί ένα άλμπουμ (21χ28) με μονοσέλιδες κόμικ ιστορίες,

της CLAIRE BRETECHER με τον τίτλο Οι Ανικανοποίητοι.

68 σελίδες (με τα εξώφυλλα), το άλμπουμ είναι γεμάτο χιουμοριστικές/σατιρικές ιστορίες της Bretecher,

που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις σελίδες του Ταχυδρόμου.
 

 

Σκαναρισμένο και διαθέσιμο για ανάγνωση ΕΔΩ.

 

 

ΥΓ...απόρησα που δεν έχει παρουσιαστεί από ramirez, Melandro κ.λ.π.....

 

[germanicus]

... φτου... προς στιγμή βλέποντας τον τίτλο και το έτος θεώρησα ότι θα ήταν κανά φουμετάκι να φτιαχτούμε, αλλά φευ.

 

Οκ. Προφανώς είναι από τη σειρά Frustrés (Les) (bedetheque). Φέρει το εξώφυλλο του πρώτου τόμου και ο αριθμός των σελίδων πάνω-κάτω είναι ο ίδιος. Στη Γαλλία βγήκαν 5 τομάκια.

 

[CitizenX]

Ναι! Ναι! Αυτό είναι!. Το ψάχνω χρόνια και μου διεύφευγε ο τίτλος του. Όποιος το βρει ενδιαφέρομαι. Είναι μέσα στο top five των αναζητήσεων μου (τις οποίες δεν έχω αναβάσει ακόμα). Thanks Valt!

[PhantomDuck]

Το εξώφυλλο του αυθεντικού γαλλικού τεύχους Les Frustrés από την Claire Bretecher. Μη με ρωτάτε πώς βρέθηκε στα χέρια μου, ένας Θεός ξέρει...
 

[Θρηνωδός]

Διαβάστηκαν και "οι ανικανοποίητοι" της Μπρετεσέρ, ένα αλμπουμάκι που ήθελα καιρό να ανοίξω και να δω τι και πως. Είχε ανέβει και ένα στριπ παλιότερα και είχα σκάσει χαμόγελο, οπότε ευχαριστώ τον @aprositos για το σκαν του που μου έδωσε την δυνατότητα να αποφύγω να το ψάχνω επ'αόριστον σε υλική μορφή. Πριν μπω στο ζουμί του κόμικ, ένα κράξιμο για το lettering: Ήταν άθλιο, το να το πω δυσανάγνωστο θα ήταν κομπλιμέντο. Αν στόχευαν σε ένα πιο προσωπικό στιλ με το να είναι χειρόγραφο, απέτυχαν παταγωδώς και κούρασαν απίστευτα, πολλές φάσεις δεν καταλάβαινα τι έγραφε, τόσο μουτζούρα ήταν. 

 

Τώρα το κόμικ είναι, όπως περίμενα, αντιπρόσωπος του πολύ χαρακτηριστικού και κατά πλειονότητα γαλλικού κομιστικού υποείδους του πολιτικού/κοινωνικού καυστικού χιούμορ με scetchy σχεδιαστικό στιλ. Reiser, edika, gotlib, Charlie Hebdo έβαλαν το χέρι τους στην δόμηση του, η Μπρέτεσερ προσέθεσε το λιθάρι της και εκτιμάται πολύ στην χώρα των τιτάνιων δικτυωμάτων. Εγώ βέβαια δεν είμαι και πολύ φαν, όχι της θεματολογίας αλλά του τρόπου που γίνεται ο σχολιασμός. Στο συγκεκριμένο βέβαια, αν και σε πρώτη εντύπωση ο αναγνώστης θεωρεί ότι έπεσε σε διανοουμενίστικη δηθενιά, μετά από λίγο καταλαβαίνει πως το σύνολο των στριπ σατυρίζει ακριβώς αυτή την διανοουμενίστικη δηθενιά. Το κάνει όμως, μιλώντας στην γλώσσα της. Πρωταγωνιστές άνθρωποι που ξεκάθαρα ανήκουν στην εκάστοτε υποκουλτούρα αλλά ταυτόχρονα δεν είναι ποτέ αρκετά έτοιμοι να ενταχθούν εκεί ολοκληρωτικά αλλά παραμένουν με το ένα πόδι στο κατεστημένο και το mainstream. Αυτό βέβαια, η δημιουργός το εφαρμόζει σε κάθε τομέα, ατομικό ή μαζικό, πολιτικό, ακτιβιστικό κλπ. 

 

Πρέπει να το αναγνωρίσεις στους Γάλλους βέβαια, έχουν συνυφάνει την ταυτότητα ενός ολόκληρου (αλλά και πολύ συγκεκριμένου) είδους κόμικς με την χώρα τους, όντας πάντα οι πιο ενεργοί στην παραγωγή τέτοιων τίτλων και, εδώ που τα λέμε, το έκαναν και καλύτερα απ'όλους. Όσες φορές έχω πιάσει συλλογές κοινωνικοπολιτικών στριπ εκτός Γαλλίας, βλέπω μια εκτεταμένη και πολλές φορές απροκάλυπτη αντιγραφή αυτών (με εξαίρεση κάποια λατινο-αμερικάνικα ονόματα). Αυτό πάντως που πρέπει να δώσω στην Μπρετεσερ είναι πως πάνω από μια φορές είτε ταυτίστηκα με κάποια στριπ, είτε "είδα" γνωστούς και φίλους σε αυτά και τους τα έστειλα. Πολύ σημαντική η εφαρμοσιμότητα σε τέτοιου είδους κόμικ, ειδικά μετά από 35 χρόνια. Και οι ανικανοποίητοι το είχαν, το είχαν σε μεγάλο βαθμό, τόσο μεγάλο που όσο διάβαζες τόσο πιο άβολα αισθανόσουν.  

 

Πόσο σίγουρος είμαι ότι ο γερμάνικους μίσησε αυτό το κόμικ με την καρδιά του.  Πόσο μίσησε κάτι ανένταχτους Έλληνες στα 80s που στο χέρι από την μία είχαν τους ανικανοποίητους και από την άλλη το τελευταίο χιτάκι του Μπουκόφσκι.  

 

 

 

[germanicus]

17 hours ago, Θρηνωδός said:

Πόσο σίγουρος είμαι ότι ο γερμάνικους μίσησε αυτό το κόμικ με την καρδιά του.  

μπα! δεν έχω ασχοληθεί  και διαβάζοντας τα όσα έγραψες, από τα οποία δεν κατάλαβα ούτε το 1/10 των όσων έγραψες, ούτε πρόκειται  όσο το δελφίνι δεν νυχοπερπατάει στις ανήλιαγες παραλίες της Βρετάνης, τόσο οι σκοτεινοί ιπποτοξότες του Αη Γιάννη πίνουν τσάι στο στρογγυλό φρούριο  

 

 

[Kurdy Malloy]

Η τεράστια Claire Bretecher, η ΙΜΗΟ κορυφαία γυναίκα κομίστρια της Ευρώπης, πέθανε σήμερα σε ηλικία 80 ετών. 

[Loss]

Προστέθηκε το οπισθόφυλλο και αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο του τεύχους