Που ειναι τα κόμικς; [ Αναφορές στα κόμικς στον καθημερινό δημόσιο λόγο. ]

[chris]

H επιστροφή του Μπάτμαν

Ο Μπάτμαν επέστρεψε. Τι να κάνουμε εκεί στο Χόλιγουντ αργήσατε. Δεν θα περιμέναμε όλο το καλοκαίρι για να δούμε το dark knight rises. Το βράδυ του Σαββάτου έκανε πρεμιέρα το red knight rises. Επειδή δεν μας αρέσει το σασπένς φίλες και φίλοι θα κάνουμε μία παγκόσμια αποκάλυψη: ο Σπανούλης είναι ο Μπάτμαν. Ναι ναι, δεν είναι από το Γκόθαμ Σίτι αλλά από την Λάρισα.

 

Υπάρχουν πολλά που μπορείς να πεις για το μπασκετικό θαύμα που λέγεται Ολυμπιακός 2012. Πολλές συζητήσεις, κάποιες από αυτές θα γίνουν. Η ιστορία όμως αυτού του έπους λέγεται Βασίλης Σπανούλης.

Είναι η απαρχή της. Όταν ένας εξαιρετικός παίκτης του μπάσκετ αποφάσισε να γίνει…ήρωας. Τότε αλλάζουν όλα.

 

Ο Σπανούλης είναι ένας σταρ παλιάς κοπής. Για την ακρίβεια είναι ακριβώς αυτό το οποίο γνωρίζαμε για τον μεγάλο παίκτη: τεράστια αποθέματα καρδιάς κι εγωισμού, αρνείται να συμβιβαστεί, θέλει αυτός να είναι ο ηγέτης που θα κρίνει την νίκη ή την ήττα. Οτιδήποτε λιγότερο από 40 λεπτά στο παρκέ αποτελεί….ντροπή. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε τα μούτρα των μεγάλων παικτών στα 80ς και τα 90ς όταν οι προπονητές τους τραβούσαν στον πάγκο.

 

Η δεκαετία των 00ς, ιδιαίτερα η εθνική του 2005 ήρθε να τα αλλάξει για λίγο όλα αυτά. Πιστέψαμε, μάλλον ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο μεγάλος παίκτης οφείλει να είναι …ταπεινός, ότι στο σύγχρονο μπάσκετ δεν μπορείς να παίξεις πάνω από 20-25 λεπτά, ότι καλύτερα να είσαι στον πάγκο της πρώτης ομάδας παρά ηγέτης της δεύτερης.

 

Ο ξεροκέφαλος Λαρισαίος όμως είναι παλαιάς κοπής. Καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη με την διαφορά ότι πήγε σε μία παλιά μεγάλη πόλη με σκοπό να την ξανακάνει πρωτεύουσα. Και το πέτυχε. Ως ένας αυθεντικός μπασκετικός ήρωας, πήρε τα ρίσκα του, έκανε τις υπερβολές του και μετά από δύο χρόνια μακριά από το πράσινο βασίλειο, ανάστησε το κόκκινο βασίλειο.

 

Ως άλλος Μπάτμαν τα έβαλε με όλους και με όλα μην μπορώντας να πιστέψει, ιδιαίτερα αυτό το καλοκαίρι, ότι έκανε λάθος επιλογή. Δεν κάνει λάθος ποτέ ένας ηγέτης. Απλά οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν.

Ξεκίνησε την σταυροφορία μόνος σχεδόν, ελπίζοντας ότι στου δρόμου τα μισά θα βρεθούν οι…Ρόμπιν. Βρέθηκαν και τους είδαμε το Σάββατο. Ο Σλούκας γύρισε τον αγώνα με το απίστευτο τρίποντο στο +3, ο Λο έβαλε κάθε πιθανό και απίθανο καλάθι, ο Παπανικολάου πήρε το επιθετικό ριμπάουντ της χρονιάς και μοίρασε την ασίστ-πρωτάθλημα 1,21 πριν το τέλος. Ο Μάντζαρης δεν δείλιασε μπροστά στο μέγεθος του Διαμαντίδη. Μόνο που ο Μπάτμαν δεν βρήκε απλά βοηθούς αλλά και …αντικαταστάτη. Όποτε χρειάστηκε ο Γιώργος Πρίντεζης φόρεσε αυτός τη στολή κι έκανε την δουλειά στα…ρεπό του Μπάτμαν.

 

Ο Σπανούλης είναι από τους παίκτες που το μπασκετικό σύστημα δεν συμπάθησε ιδιαίτερα. Μεγάλωσε μαζί με τον Ζήση και οι δύο ήταν και είναι αρκετά αντισυμβατικοί για να τους αποδεχθεί η καθεστηκυία τάξη. Η προσωπικότητά τους ενοχλεί. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό όχι επειδή άφησε τους πρωταθλητές αλλά διότι διατάρασσε την ηρεμία μας. Άλλαζε την λογική της σεμνότητας και ταπεινότητας του δεύτερου.

 

Δεν είναι κανένας άγιος αλλά ακόμα και φέτος όταν προκλήθηκε βρήκε τον τρόπο να απαντήσει εκεί που αισθάνεται πιο άνετα: στο γήπεδο. Δεν έδωσε το χέρι ίσως διότι το είχε πολύ απασχολημένο να σηκώνει τρόπαια για να κάνουμε λίγο χιούμορ. Έχασε ένα κύπελλο, πήρε δύο πρωταθλήματα. Δεν παραπονιέται.

Και τώρα τι; Ο Μπατμαν θα αποσύρει την στολή και θα γυρίσει στην καθημερινότητα; Αυτό είναι το καλό με τον συγκεκριμένο ήρωα. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την στολή του. Ο Σπανούλης θα συνεχίσει να προσπαθεί, να παλεύει, να βελτιώνεται όσο ελάχιστοι Ευρωπαίοι(για όσους θυμόμαστε τον πιτσιρικά που κατέβαζε το κεφάλι με τον Γυμναστικό στην Α2 και όρμαγε στην ρακέτα ως μοναδικός τρόπος για να σκοράρει) να κερδίζει ή να χάνει. Βλέπετε θα μπορούσε να είναι απλά ένας μεγάλος παίκτης, αλλά ζήτησε να γίνει ήρωας. Το ευχήθηκε και τώρα πρέπει να το...ζήσει.

 

Πηγή

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Μίλτου (Παπαιωάννου; ) στο gazzetta.gr στις 04/06/2012.

 

 

 

 

Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, ο Μίλτος ο Νταλικέρης θυμάται παλιά καλοκαίρια, σε μια ρετρό ιστορία που -για ευνόητους λόγους- έρχεται μια μέρα νωρίτερα από τις καθιερωμένες Τρίτες...

 

 

«Καλό καλοκαίρι» ήταν το μήνυμά της και με τα -αγνά εν πολλοίς- εφηβικά μυαλά μας, συνήθως τουρτουρίζοντας μετά το πρώτο μπάνιο της χρονιάς, σχεδιάζαμε το τρίμηνο που θα ακολουθούσε...

 

Θα διαβάζαμε περισσότερο Μπλεκ, Αγόρι, Μπαλαδόρο και Σωφεράκι (ω, ποία αγνότης!)... Θα βλέπαμε καμιά σεξοκωμωδία με τον Μπόμπο στα θερινά τα σινεμά...

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Άρθρο της Φωτεινής Πούντου στο sday.gr στις 06/06/2012.

 

 

 

Σαύρα-Spiderman

 

 

Κι όμως ο γνωστός σε όλους Spiderman έχει… ρίζες και δεν είναι άλλες από ένα σπάνιο είδος σαύρας.

 

 

Η Agama mwanzae ανήκει στο είδος των ερπετών και πιο συγκεκριμένα στην οικογένεια Agamidae, το οποίο μπορούμε να βρούμε στην Τανζανία, τη Ρουάντα και την Κένυα. Ζει πάνω σε βράχους ή ανάμεσα από τις πέτρες, ενώ τρώει μόνο έντομα. Το κόκκινο και το μπλε χρώμα το οποίο έχει το αρσενικό, θυμίζει τον ήρωα των παιδιών Spiderman και όχι μόνο!

 

 

Κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και οπαδός της… Μπαρτσελόνα και μάλιστα χωρίς να το προσπαθήσει και πολύ. Άλλοι βάφονται και φορούν φανέλες των «μπλαουγκράνα» για να πάνε στο γήπεδο, ενώ η σαύρα Agama mwanzae φορά «ενσωματωμένη» στολή!

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

Επεξεργασία Ιουνίου 7, 2012 από ramirez

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Αντώνη Πανούτσου στην αθλητική εφημερίδα SportDay στις 13/06/2012.

 

 

 

"Aυτή τη φορά η Εθνική Ελλάδας δεν μπόρεσε να γίνει ο μπλε Χαλκ. Κανένας δεν κατόρθωσε να την τσαντίσει αρκετά. Κανένας Τσέχος δεν είπε ότι η Εθνική Ελλάδας θα καταστρέψει το ποδόσφαιρο και κανένας Ελληνας δημοσιογράφος δεν θυμήθηκε τις επιλογές του Σάντος στους τερματοφύλακες. Ο διαιτητής δεν απέβαλε άδικα ένα παίκτη στο μισάωρο και το γκολ που ακυρώθηκε σαν οφσάιντ δεν έμοιασε να αμφισβητείται."

 

 

"Ο καλύτερος όμως παίκτης της Ελλάδας δεν βρισκόταν στα αριστερά, αλλά στην άμυνα. Τέτοιος αμυντικός σε έδαφος και αέρα έχει να εμφανιστεί από τότε που στους Melchester Rovers έπαιζε ο Lofty Peak. Και εκτός που από τότε έχουν περάσει 40 χρόνια, ήταν και σε κόμικ. Υπήρχαν στιγμές που ο Πέκχαρτ έσκυβε το σώμα για να καλύψει την μπάλα και ο Παπαδόπουλος έβγαινε μπροστά του σαν να μην υπήρχε. Στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων, όταν η κάμερα κάνει panning, η διαφορά στη σωματοδομή ανάμεσα στον Κυριάκο Παπαδόπουλο και στους υπόλοιπους είναι σαν ο Κυριάκος να είναι αρσιβαρίστας και οι υπόλοιποι τενίστες."

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[chris]

Ο...σούπερμαν Ολάντ

 

Ως υπερ-ήρωα τον παρουσίασε σήμερα στο πρωτοσέλιδο της η γαλλική Liberation.

Στο ρεπορτάζ της η εφημερίδας, μόνο ως σούπερμαν θα μπορέσει να σώσει την Ευρώπη απαντώντας στο δίλημμα το οποίο πολύ επιτακτικά τον τελευταίο καιρό τίθεται.

"Μπορεί η Αριστερά να νικήσει την κρίση;" είναι ο τίτλος του σημερινού πρωτοσέλιδου της Liberation με τον υπότιτλο να υπενθυμίζει ότι το Σοσιαλιστικό κόμμα δεν είχε ποτέ ξανά τέτοια δύναμη αλλά "τα περιθώρια ελιγμών είναι περιορισμένα".

Επισημαίνει ωστόσο, ότι με την ισχύ που έχει αποκτήσει στο εσωτερικό της Γαλλίας, μπορεί πολύ πιο εύκολα να πείσει τη Μέρκελ ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή πολιτικής.

 

 

Πηγή: http://www.briefingnews.gr/international/item/27586-oouperman-o

[chris]

Οι αστυνομικοί- Σπάιντερμαν της Κίνας

Μια θεαματική διάσωση ενός άνδρα που ήθελε να αυτοκτονήσει

 

Στιγμιότυπο από τη διάσωση που καταγράφηκε μέσω ερασιτεχνικής κάμερας:

http://www.youtube.com/watch?v=DCawdjpLfrA

 

Στην Κίνα οι αστυνομικοί δεν διστάζουν να μετατραπούν μέχρι και σε «χάρτινους ήρωες» από κόμικ προκειμένου να διασώσουν κάποιο συμπολίτη τους. Ενα εντυπωσιακό περιστατικό συνέβη στην πόλη Νίνγκμπο της επαρχίας Ζέιγιανγκ στα ανατολικά παράλια της Κίνας, με έναν άνδρα ο οποίος ήθελε να αυτοκτονήσει λόγω ενδοοικογενειακών προβλημάτων να σώζεται, την τελευταία στιγμή, από έναν αστυνομικό των ειδικών δυνάμεων της χώρας.

Η επιχείρηση, την οποία κατέγραψε ερασιτεχνική κάμερα και κάνει ήδη τον γύρο του Διαδικτύου είχε αίσιο τέλος, αφού ο αστυνομικός- Σπάιντερμαν πηδάει στηριζόμενος από ένα σκοινί (την άλλη άκρη του οποίου συγκρατεί ένας συνάδελφος του από την οροφή) προς το μέρος του παραλίγο αυτόχειρα ο οποίος είχε βγει στο πρεβάζι ενός κτιρίου κι απειλούσε να κάνει το «σάλτο μορτάλε» στο κενό.

 

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/world/article/?aid=463727

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Μαραθιανού στο site sport-fm.gr στις 24/06/2012.

 

 

"Ο Πίου τώρα δικαιώνεται!

 

Διότι ακόμα κι εκείνος ΕΝΑ τουλάχιστον απ’ αυτά που ‘χει προλάβει να χάσει σε 52 λεπτά αγώνα με την Αγγλία ο Μπαλοτέλι θα το «κολλούσε»!

 

Σε τρεις περιπτώσεις λοιπόν ο Σούπερ Γκούφυ, εεεε… ο Σούπερ Μάριο, επιβεβαίωσε πως όταν εφαρμόζει εκείνος το «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη» ο… νοικοκύρης δεν έχει ποτέ ελπίδα!"

 

 

Και το σχετικό link...

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

Και ένας τίτλος άρθρου της εφημερίδας Espresso.

 

 

Η δικαστής... Ντρεντ του Στρος Καν

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Βασίλη Σκουντή στη σημερινή αθλητική εφημερίδα Goal News.

 

 

 

Ο Λούκι Λουκ στα ίχνη των Ντάλτον

 

 

 

Τυχαίνει ανήμερα της 8ης επετείου από τον θρίαμβο της Ελλάδας στον τελικό του Euro της Πορτογαλίας (αλλά και της διακήρυξης της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ το 1776), η Εθνική μπάσκετ να αντιμετωπίζει το Πουέρτο Ρίκο και (ως εκ της συμπτώσεως και της σημειολογίας) να αναζητεί τον δικό της Χαριστέα!

 

Στην πραγματικότητα και και επειδή οι συμπατριώτες του Χοσέ Ορτίζ λογίζονται εδώ και χρόνια ως η μπασκετική εκδοχή της συμμορίας των αδελφών Ντάλτον, η ελληνική ομάδα ψάχνει τον δικό της Λούκι Λουκ, αλλά εδώ μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα: τον ρόλο αυτό μπορεί κάλλιστα να υποδυθεί ο Βασίλης Σπανούλης που μπορεί, όπως ο ήρωας της περίφημης ιστορίας κόμικ των Μορίς και Γκοσινί, να πυροβολήσει πιο γρήγορα κι από τη σκιά του! Θα ήταν ίσως χρειαζούμενος σε αυτήν την αναμέτρηση και ο Σλούκι Λουκ, αλλά αυτόν (τον Κώστα Σλούκα, εννοώ), τον έκοψε από τη δωδεκάδα ο Ζούρος, μαζί με τον Βασίλη Καββαδά, που κι αυτός θα μπορούσε να βάλει ένα χεράκι για να συλληφθεί ο... Αβερελ της αμερικανικής ομάδας.

 

Μιας και το 'φερε η κουβέντα οι πέντε κολόνες του Πουέρτο Ρίκο είναι φτυστοί οι Ντάλτον: ο Μπαρέα φέρνει προς τον Τζόε, ο Αρόγιο μοιάζει με τον Γουίλιαμ, ο Σάντσεζ παίζει το ρόλο του Τζακ, όσο για τον (ψηλό, γκαφατζή και ηλίθιο Αβερελ), εδώ υπάρχει πληθώρα προσφοράς, διότι ακόμη κι αν κουραστεί ο Ράμος, τον αναπληρώνει με προθυμία ο Σαντιάγκο!

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Γιάννη Παπαιωάννου στην εφημερίδα Έθνος στις 22/07/2012.

 

 

[ramirez]

Από τη στήλη

http://kourkouti.sport24.gr του αθλητικού site sport24.gr

 

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Μίλτου (Παπαιωάννου; ) στο gazzetta.gr στις 05/08/2012.

 

 

 

Ο Δικαστής Ντρεντ έπαιζε «Γκοστ εν Γκόμπλινς»!

 

 

Δεν θυμάμαι ποιο καλοκαίρι ήταν. Θυμάμαι, όμως, πως πλέον γαμπρίζαμε. Αλλά και πως δεν ξεχνούσαμε πως ήμασταν παιδιά. Παιδιά στο μεταίχμιο, στην εφηβεία, παιδιά που το μεσημέρι διάβαζαν τις περιπέτειες του Κάπτεν Μαρκ και του Όμπραξ στην «Περιπέτεια», το απόγευμα μάτωναν τα γόνατά τους παίζοντας μπάλα στο πλακόστρωτο της εκκλησίας ή έβγαζαν φουσκάλες στα δάχτυλα λιώνοντας κουμπιά στα «ηλεκτρονικά» στου Ντένη του Αμερικάνου. Αλλά και παιδιά που το βράδυ ...έκαναν ότι ξυρίζονται, απλώνοντας το μισό αφρό του πατέρα τους στο πρόσωπό τους, τάχα για να ξουρίσουν τα γένια που δεν είχαν πριν βγουν βόλτα ως τα «Μοβ», το μπαράκι του άλλου Αμερικάνου (αυτόν έτσι τον φωνάζαμε, σκέτο «Αμερικάνο»), ή ως το «παρατηρητήριο», όπως λέγαμε ένα υπερυψωμένο τοιχάκι στην αρχή της κεντρικής «πασαρέλας» του μαχαλά, από όπου το βράδυ περνούσαν όλοι και -κυρίως- όλες! Όλες οι κοπέλες που μούσκευαν τα όνειρά μας...

 

 

 

 

Για μένα εκείνη η μέρα ήταν ξεχωριστή. Για να ακριβολογώ, εκείνη η βραδιά. Το σενάριο το είχα φτιάξει ιδανικά στο μυαλό μου και οι οιωνοί ήταν άριστοι. Κατ΄αρχάς, το πρωί είχε βγει το «Αγόρι», είχα προλάβει να αγοράσω ένα από τα λιγοστά τεύχη που έφερνε ο περιπτεράς και η μεσημεριανή απόλαυση ήταν εξασφαλισμένη, με Ρόι της Ρόβερς, Δικαστή Ντρεντ και τις περιπέτειες του Κάπτεν Μαρκ και των καλών του φίλων, του κοιλαρά Μίστερ Μπλόφα και του Ινδιάνου Θλιμμένου Μπούφου (οι οποίοι, αν θυμάμαι καλά, στις αυτοτελείς ιστορίες της «Περιπέτειας», εμφανίζονταν ως Μίστερ Μπλουφ και Γκούφο - ή το αντίστροφο, καθώς τα χρόνια πέρασαν και δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες. Αν θυμάστε καλύτερα διορθώστε με και συγχωρήστε με)...

 

 

 

 

Το απόγευμα πήγα στου Ντένη νωρίς, για να κλείσω θέση στο παιχνίδι με το οποίο είχα κολλήσει τότε. Το «Γκοστ εν Γκόμπλινς». Ένας σατανάς (όχι ο Φώτης) βούταγε την γκόμενα (ευτυχώς όχι την Πέπη ΜΟΥ) κι ένας ιππότης ξεκίναγε σταυροφορία για την πάρει πίσω. Ξύπναγε σ΄ ένα νεκροταφείο, τους την πέφτανε ζόμπια, διάβολοι, φίδια, γορίλες, νυχτερίδες, σουπιές, σκελετοί, μουρμουρέσες, βαγγελίστρες, ό,τι του βρισκότανε του κατασκευαστή κι ο μαύρος ο ιππότης ξανασκότωνε τους πεθαμένους πετώντας ακόντια, φωτιές, στιλέτα, μέχρι κι ασπίδες. Και γιαούρτι να είχε στα χέρια, κι αυτό θα το πέταγε. Κάποιες φορές έχανε την πανοπλία κι έμενε το σώβρακο, οπότε ερχόταν από πάνω ο Φώτης και θύμιζε τη διαφήμιση της «Μινέρβα», με τον παππού και τις σωβρακοφανέλες. «Απέξω εμφάνιση κι από μέσα άνεση», έλεγε η διαφήμιση, «απέξω εμφάνιση κι από μέσα εξαφάνιση, πού είναι το πουλί σου, ρε χαμένε;», ούρλιαζε ο Φώτης, πριν συμπληρώσει, «να σου πατάω σφαίρες;». Ο συγκεκριμένος ιππότης, πάντως, μπορεί να πέταγε ...γιαούρτια, αλλά σφαίρες δεν πέταγε...

 

 

 

 

Είχα χάσει και στο «Γκοστ εν Γκόμπλινς». Είχα χάσει και την Πέπη. Από τότε κέρδιζε το Εφ Μπι Άι. «Θέλω το "Αγόρι" μου», είπα στον Φώτη μπας και σώσω κάτι από τη μέρα διαβάζοντας τουλάχιστον Κάπτεν Μαρκ, αλλά όλοι γελάσανε. «Θα στο δώσω αύριο», μου είπε. «Δεν έχω διαβάσει ακόμα Δικαστή Ντρεντ». Ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο, που λέει και το τραγούδι. Ούτε περιοδικό να διαβάσω δεν είχα, ήθελα και γκόμενα, τρομάρα μου...

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Ηλία Κανέλλη στην εφημερίδα Τα Νέα στις 20/08/2012.

 

Κόμικς

 

Η αντίδραση των Υδραίων που, πνιγμένοι στην ιερή αγανάκτηση, έκαναν παγκόσμιο θέαμα μια τυπική βεβαίωση φορολογικής παράβασης από ένα εστιατόριο του νησιού, αν συνέβαινε το 2010, θα ήταν ισοδύναμη ενός γκαγκ σε καρτούν. Και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θόδωρος Δρίτσας, στην εκλογική περιφέρεια του οποίου υπάγεται η Υδρα, θα θύμιζε τον κύριο Τζόουνς, τον χαρακτήρα που επινόησε για τα κόμικς Ντίσνεϊ ο Καρλ Μπαρκς, ο οποίος απλώς φορτώνει ό,τι βάρος πρέπει να φορτωθεί στην αυλή του γείτονά του Ντόναλντ...

 

Μπορούμε να χρεώσουμε με κυνισμό τον κύριο Τζόουνς, τον κακό γείτονα του Ντόναλντ; Οχι, βέβαια, αυτός είναι μια χάρτινη φιγούρα επινοημένη για τη διασκέδαση των αναγνωστών. Αλλά, όπως έλεγε ένα παλιό σύνθημα, η ζωή δεν είναι κόμικς, μωρό μου.

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο της Ρούλας Γεωργακοπούλου στην εφημερίδα Τα Νέα στις 20/08/2012.

 

 

" Έχω ντραπεί ακόμη εγώ, μια Λαρισαία, μια καμπήσια, μια ουτιδανή, να διαβάζω στο Διαδίκτυο για «Λερναία Ύδρα» και άλλα τέτοια σχετλιαστικά, με αποκορύφωμα εκείνη την αγριόφατσα από το καρτούν του Φρανκ Μίλερ να φωνάζει «This is Hydra»..."

 

 

 

Και το σχετικό link...

Επεξεργασία Αυγούστου 23, 2012 από ramirez

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Στέφανου Τζανάκη στην εφημερίδα Τα Νέα στις 25/08/2012.

 

 

 

Γαλατικά χωριά

 

 

Περίεργη που είναι η ζωή. Οταν το «γαλατικό χωριό» της Κερατέας είχε ξεσηκωθεί για να μη γίνει ΧΥΤΑ στην περιοχή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ήταν σύμμαχός τους. Αυτός άλλωστε τους αναγόρευσε σε Γαλάτες, παρότι ξέχασε να μας πει ποιος είναι ο Αστερίξ και ποιος ο Οβελίξ.

 

Τώρα οι Γαλάτες της Κορίνθου που δεν θέλουν εκεί Κέντρο φιλοξενίας, κράτησης - όπως θέλετε πείτε το, η ουσία δεν αλλάζει - έχουν τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι, αλλά βρήκαν συμμάχους στη Χρυσή Αυγή. Ποιος να το φανταζόταν ότι και τα γαλατικά χωριά χωρίζονται σε «δεξιά» και «αριστερά».

 

Αλλά αυτά είναι γνωστά από τότε που υπάρχει Γαλατία: όποιος φωνάζει περισσότερο είναι εκείνος που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να γλιτώσει το πρόβλημα - και να το φορτωθεί κάποιος άλλος. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί όταν όλη η Ελλάδα ανακαλύψει ότι μπορεί άνετα να γίνει Γαλατία. Οταν συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι φωνάζοντας τη γλιτώνεις. Ποιοι θα παίζουν τότε τους Ρωμαίους;

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[Bonadrug]

Ο Spiderman εφηύρε τα βραχιολάκια των κρατουμένων

Ενας πωλητής υπολογιστών, ένας δικαστής και ένα... κόμιξ

 

Κωστας Λακαφώσης, Το Βήμα 24/8/2012 link

 

 

Ο «κατ' οίκον περιορισμός» ως είδος ποινής, καθώς και τα διαφόρων ειδών περιοριστικά μέτρα που επιβάλλουν τα δικαστήρια σε διάφορες κατηγορίες υποδίκων υπάρχουν στα δικονομικά συστήματα πολλών χωρών ανά τον κόσμο. Ομως το θεμελιώδες (και προφανές) πρόβλημα όλων αυτών των περιορισμών είναι ότι η τήρησή τους είναι πολύ δύσκολο να ελέγχεται διαρκώς, σε 24ωρη βάση.

 

Η λύση - το περίφημο βραχιολάκι που ξανάρθε αυτές τις ημέρες στην επικαιρότητα μετά τη δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Αντ. Ρουπακιώτη ότι εξετάζεται η εισαγωγή του και στο ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα - δόθηκε με τη βοήθεια της τεχνολογίας αρχικά στις ΗΠΑ και μάλιστα με παράξενη αφορμή, όπως γράφει η Δρ Τζόντι Κλάιν-Σάφραν στη διδακτορική διατριβή της για το συγκεκριμένο θέμα.

 

Το 1977 ένας περιφερειακός δικαστής της πολιτείας του Νιού Μέξικο, ο Τζακ Λαβ, έτυχε να διαβάσει ένα κόμιξ στο οποίο ο Spiderman φορούσε ένα βραχιόλι με μικροπομπό στο χέρι του, μέσω του οποίου καταγράφονταν όλες οι κινήσεις του. Αυτό του έδωσε την ιδέα να εφαρμόσει μια παρόμοια τεχνολογία στον έλεγχο των παραβατών, παραγγέλνοντας από τον Μάικλ Γκος, έναν πωλητή υπολογιστών, να σχεδιάσει και να προσπαθήσει να υλοποιήσει μια τέτοια συσκευή.

 

Το Εθνικό Ιδρυμα Δικαιοσύνης (NIJ) των ΗΠΑ αξιολόγησε την ιδέα και πιστοποίησε ότι το σύστημα λειτουργεί ικανοποιητικά, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά περίπτωση ως εναλλακτική λύση της φυλάκισης.

 

Ενα παρόμοιο σύστημα αναπτύχθηκε από τον Τόμας Μούντι στην πολιτεία της Φλόριντα και δοκιμάστηκε επί έξι μήνες σε δώδεκα κατάδικους. Τα θετικά αποτελέσματα οδήγησαν, το 1985, σε οργανωμένα προγράμματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης καταδίκων στις πέντε πρώτες πολιτείες των ΗΠΑ.

 

Σήμερα η ηλεκτρονική παρακολούθηση δεν αφορά μόνο κατάδκους που εκτίουν ποινή κατ' οίκον περιορισμού, αλλά και άλλες περιπτώσεις, όπως υπόδικους ή πρώην κατάδικους που απελευθερώνονται υπό όρους, π.χ. εκείνους που έχουν εμπλακεί σε σεξουαλικά εγκλήματα ή έχουν εμπλακεί σε τροχαία δυστυχήματα σχετιζόμενα με κατάχρηση αλκοόλ.

 

Η ηλεκτρονική παρακολούθηση με τέτοια μέσα σε αρκετές χώρες έχει εξελιχθεί πια σε μια ολοκληρωμένη υπηρεσία την οποία παρέχουν σήμερα ιδιωτικές εταιρείες. Εναντι συγκεκριμένου ημερησίου αντιτίμου (κατά μέσο όρο από 8 ως 14 δολλάρια) προσφέρουν ενοικίαση και τεχνική υποστήριξη του απαραίτητου εξοπλισμού, αλλά και 24ωρη παρακολούθηση στο κέντρο λήψης σημάτων.

 

Από εκεί ειδοποιούνται οι Αρχές σε περίπτωση που ο ελεγχόμενος παραβιάσει τα γεωγραφικά όρια του περιορισμού του ή ενεργοποιηθεί ο συναγερμός που μαρτυρά ότι ο ελεγχόμενος προσπάθησε να αφαιρέσει μόνος του το «βραχιόλι» του.

 

Τα βραχιολάκια φοριούνται στον αστράγαλο του ελεγχόμενου και λειτουργούν με δύο τρόπους: τα απλούστερα και παλαιότερης τεχνολογίας χρησιμοποιούν έναν πομπό που επικοινωνεί με μια βάση που συνδέεται στην τηλεφωνική γραμμή του σπιτιού.

 

Ακριβώς όπως συμβαίνει με ένα οικιακό ασύρματο τηλέφωνο, σε περίπτωση που ο πομπός βγει εκτός εμβέλειας και η βάση σταματήσει να λαμβάνει το σήμα του, ενεργοποιείται αμέσως ο συναγερμός που ειδοποιεί ότι ο ελεγχόμενος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από όσο θα έπρεπε.

 

Τα νεότερης τεχνολογίας «βραχιολάκια» χρησιμοποιούν δέκτη GPS, έτσι ώστε να καταγράφουν το στίγμα τους ανά πάσα στιγμή, το οποίο και αναμεταδίδουν στο κέντρο λήψης σημάτων είτε μέσω τοπικής ραδιοεπικοινωνίας με τη «βάση» είτε μέσω του συστήματος κινητής τηλεφωνίας GSM.

 

Το σύστημα αυτό θεωρείται πιο ευέλικτο επειδή δεν καλύπτει μόνο περιπτώσεις κατ' οίκον περιορισμού, αλλά μπορεί να προγραμματιστεί με βάση πιο συγκεκριμένα και σύνθετα περιοριστικά μέτρα. Για παράδειγμα, ένας καταδικασμένος για σεξουαλικά εγκλήματα σχετικά με παιδιά μπορεί να ελέγχεται ώστε να κινείται σε «ασφαλείς» περιοχές και να μην πλησιάζει ποτέ απαγορευμένες περιοχές, όπως σχολεία, παιδικές χαρές κλπ.

 

Στην τελευταία τους εξέλιξη, μάλιστα, τα «βραχιολάκια» ενσωματώνουν όλο και περισσότερες τεχνολογίες ελέγχου και παρακολούθησης. Για παράδειγμα, ένα μοντέλο που χρησιμοποιείται ειδικά σε καταδικασμένους για κατάχρηση οινοπνεύματος μπορεί να παρακολουθεί τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα παίρνοντας δείγμα μόνο από την επαφή με το δέρμα και τον ιδρώτα του ελεγχόμενου.

 

Τα κάθε είδους βραχιολάκια, στις χώρες όπου εφαρμόστηκαν, εκτός από αποτελεσματικά κρίνονται από τις Αρχές και ως μια από τις οικονομικότερες μορφές ελέγχου σε σύγκριση με τις παλαιότερες δαπανηρές μεθόδους, που απαιτούσαν τη δέσμευση προσωπικού, οχημάτων και άλλων μέσων.

 

Υπολογίζεται ότι το ημερήσιο κόστος ανά φυλακισμένο στις διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ κυμαίνεται από 70 ως 90 δολάρια, ενώ η ηλεκτρονική παρακολούθηση στον κατ' οίκον περιορισμό δεν κοστίζει πάνω από 13-14 δολάρια ως ολοκληρωμένη υπηρεσία.

 

Εφαρμογή στην Ελλάδα απαιτεί αλλαγή του Ποινικού Κώδικα

 

 

Την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και εν γένει του σχετικού θεσμικού πλαισίου απαιτεί η εφαρμογή του μέτρου στους κρατουμένους που λαμβάνουν άδεια εξόδου από τις φυλακές.

 

Πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης τονίζουν στο «Βήμα» ότι η ιδέα βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, προωθούνται ωστόσο οι διεργασίες για τη σύσταση αρμόδιας επιτροπής η οποία θα επεξεργαστεί τις θεσμικές αλλαγές, ώστε τα βραχιολάκια να γίνουν πραγματικότητα.

Επεξεργασία Αυγούστου 26, 2012 από bonadrug

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Ηλία Κανέλλη στην εφημερίδα Τα Νέα στις 28/08/2012.

 

 

Δημοκρατία

 

«300». Το έργο, κόμικς και ταινία του σπουδαίου αφηγητή Φρανκ Μίλερ, μια αρκετά εξωραϊσμένη ιστορία του κώδικα πολέμου των αρχαίων Σπαρτιατών που πολέμησαν τους Πέρσες στις Θερμοπύλες, αποτέλεσε εύκολα σύμβολο πίσω από το οποίο στοιχήθηκαν και στην Ελλάδα ιδεολογικές και πολιτικές δυνάμεις που επικαλούνται το αίμα και τον εθνοφυλετικό διαχωρισμό των ανθρώπων σε ανώτερους και μιάσματα.

 

 

Στην «Επιστροφή του σκοτεινού ιππότη» ο Φρανκ Μίλερ, ο δημιουργός του «300», βάζει κοτζάμ Μπάτμαν να προσπαθεί να απαντήσει στα ηθικά διλήμματα που του τίθενται: από πού αντλεί ο οποιοσδήποτε το δικαίωμα στην αυτοδικία; Κατ' επέκταση, μπορεί η ελληνική κοινωνία να ανεχθεί αναχώματα αυτοδικίας;

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Ο... αληθινός Ποπάι

 

 

 

Γνωρίστε τον Μουσταφά Ισμαήλ, τον 24χρονο Αιγύπτιο μπόντι μπίλντερ με τους μεγαλύτερους δικέφαλους στον κόσμο, που φυσικά θυμίζει τον... Ποπάι.

 

Ο Μουσταφά Ισμαήλ είναι ο άνθρωπος με τους μεγαλύτερους δικέφαλους στον κόσμο. Ο 24χρονος Αιγύπτιος μπόντι μπίλντερ σίγουρα μπορεί να υπερηφανεύεται εκτός από το παραπάνω γεγονός και για το ότι μοιάζει με τον... Ποπάι! Φυσικά, δεν έφτασε μόνο το σπανάκι για να φτιάξει ο Ισμαήλ αυτούς τους μυς αλλά οι ατελείωτες ώρες στα γυμναστήρια...

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[DJO]

Πιστεύω εδώ κολλάει κάπως:

 

Ένας έρωτας παρολίγον κομικ-ός

 

 

Η Όλιβ, η σύντροφος του Ποπάι, αποδρά από τις σελίδες των κόμικς και ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή του Φούρνου. Από εκεί θα μας μιλήσει για τις σύγχρονες, περίπλοκες ερωτικές σχέσεις, θα μας τραγουδήσει και θα μας αναλύσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της αναζητώντας την αυτογνωσία. Το χιουμοριστικό έργο «Όλιβ, ένας έρωτας παρολίγον κομικ-ός» υπογράφουν οι Δημήτρης Τσεκούρας, Ζωή Ξανθοπούλου και Αννίτα Καπουσίζη, τους ρόλους ερμηνεύουν οι Αννίτα Καπουσίζη και Βασίλης Ζαϊφίδης, ενώ το τραγούδι της παράστασης «Πού πάει ο Ποπάι» ερμηνεύει ο Σταύρος Δάλκος, σε δική του μουσική και στίχους του Δημήτρη Τσεκούρα (πρεμιέρα: 24/10).

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο αγνώστου στην ιστοσελίδα kamarinia.gr στις 25/10/2012.

 

 

 

Ζιργκόν, ασήμι και βελούδο: Φοβού την Εκκλησία και δώρα φέρουσα

 

 

"Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω νιώσαμε λίγο σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ στο δωμάτιο με το χρυσάφι. Και ή βλέπουν όντως χρυσάφι τα μάτια μας ή ο διαγωνισμός αυτός είναι πέρα για πέρα προκλητικός."

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Θανάση Ασπρούλια στην ιστοσελίδα gazzetta.gr στις 27/10/2012.

 

 

"Να, κάτι σαν κι αυτό που βγήκε στον Ολυμπιακό με τον Ντόρσεϊ πέρσι... Ε, αυτή την θέση, ήρθε στη Λουμπλιάνα να την καλύψει ο... τερματοφύλακας-γιατρός! Όχι ο Μπεν Λίπερ, αλλά ο Στεφάν Λάσμε."

 

 

 

Και το σχετικό link...

Επεξεργασία Νοεμβρίου 5, 2012 από ramirez

[ramirez]

 

 

[ramirez]

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Νικόλα Ζώη στα Νέα στις 17/11/2012.

 

 

Τι τον θέλεις τον εκδότη;

 

Εσύ, ένας υπηρέτης της λογοτεχνίας ή των κόμικς, που θέλεις να χαρίσεις το έργο σου στην ανθρωπότητα. Εκείνος, ένας εκδοτικός οίκος, που η κρίση τον έκανε φοβιτσιάρη. Ε λοιπόν, ξέχασέ τον. Αυτοεκδόσου, χρηματοδοτήσου συλλογικά ή διάβασε το ρεπορτάζ και θα καταλάβεις.

 

 

 

 

"Στην άλλη γωνία, ο Ηλίας Κυριαζής, γνωστός μεταξύ άλλων από το «Manifesto» σε πολλούς ή από το «Falling for Lionheart» και τη δουλειά στη «Vampirella» στους πιο διαβασμένους. Η τελευταία ιστορία του, έλεγε προ ημερών, είναι πιο προσωπική ιδέα, από τις περιπτώσεις που οι εκδότες δείχνουν τον ενθουσιασμό που λέγαμε. Ετσι, το «Elysium Online», η ιστορία τρόμου για ένα site που φέρνει τους χρήστες σε επαφή με τους αγαπημένους νεκρούς (τελικά όμως οι δεύτεροι εξαπολύουν τη διαδικτυακή τους επίθεση), βασίστηκε στη συλλογική χρηματοδότηση, την ελληνική μετάφραση του crowd funding: ο Ηλίας προσεγγίζει sites όπως η indiegogo.com, από εκεί σου δίνει ένα ικανό δείγμα της δουλειάς του, ανακοινώνει το ποσό που χρειάζεται για τα έξοδα και κυρίως εξηγεί ότι ανάλογα με το πόσο βαθιά στην τσέπη θα φτάσεις θα ανταμειφθείς με αντίστοιχα «προνόμια». Διακοσμητικά προφίλ στο facebook, αντίτυπο του κόμικ με σκίτσο-αφιέρωση, παλιότερες δουλειές του καλλιτέχνη, ένας μικρός ρόλος μέσα στην ίδια την ιστορία και άλλα. «Δημιουργείται έτσι μια αμεσότητα με τους αναγνώστες, οι οποίοι νιώθουν μέρος μιας κοινότητας» εξηγούσε ο Ηλίας. Και τι είναι αυτό που τους εξασφαλίζει; «Ε, τους λες ποιος είσαι, σχεδόν βάζεις ενέχυρο τη φήμη σου και αν δεν συγκεντρωθεί το ποσό, εγώ τουλάχιστον επέλεξα να επιστρέψω τις συνεισφορές».

 

Ο Ηλίας από την πλευρά του ακούει θετικά σχόλια ξένων συναδέλφων ή απλών αναγνωστών που επαινούν το εγχείρημα γιατί είναι «ακριβώς αυτό που μου αρέσει να διαβάζω» ή «ένα από τα πιο θαρραλέα, αυθεντικά και καθοριστικά του είδους». Κρίνοντας δε από τις διαδικτυακές πωλήσεις αμφοτέρων, υπάρχουν και άλλοι στις πίσω θέσεις εκείνου του ματς και χειροκροτούν τη λογική που, αντί για λίγα μεγάλα «όχι» εκατέρωθεν, προτείνει τη δύναμη πολλών μικρών «ναι»."

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Τάσου Μαγουλά στην ιστοσελίδα contra.gr στις 23/11/2012.

 

Ο Κάιλ Χάινς είναι ο... Hulk

 

"Εκεί μεταμορφώνεται στον Hulk των κόμικ σε μια πιο ηλιoκαμμένη έκδοσή του. Ίδια σωματοδομή, θες τον προαστιακό για να πας από την μία πλάτη στην άλλη, απίστευτη δύναμη και αθλητικά προσόντα. Κυρίως; Ελεύθερος να παίξει όπως μπορεί χωρίς να πρέπει να ποστάρει, να σουτάρει από μέση απόσταση. Όπως πάει το παιχνίδι ο... Hulk το ακολουθεί κι εξελίσσεται στον καλά κρυμμένο ήρωα του Ολυμπιακού."

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο αγνώστου στην εφημερίδα Sportday στις 23/11/2012.

 

 

[ramirez]

Photoshopιά της στήλης kourkouti στην ιστοσελίδα sport24.gr στις 02/12/2012.

 

 

[ramirez]

Άρθρο αγνώστου στην εφημερίδα Espresso στις 17/12/2012.

 

 

 

"Μαμά Ντάλτον" είχε στήσει οικογενειακή επιχείρηση με κάνναβη

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[YOSHIMITSU]

Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί αλλού αλλά δεν είδα κάτι με μια πολύ πρόχειρη αναζήτηση που έκανα, οπότε ας το βάλω εδώ.

 

Το νέο σήμα εκπομπής του Ράδιο Αρβύλα (2012), παρουσιάζονται:

 

Superman - Αντώνης Κανάκης

 

 

Spider-Man (black) - Γιάννης Σερβετάς

 

 

Nite Owl - Χρήστος Κιούσης

 

Batman - Στάθης Παναγιωτόπουλος

 

 

Wonder Woman - Ευγενία Σαμαρά

 

Catwoman - Χριστίνα Μουστάκα

 

 

Και το πακετάκι συνολικά:

 

 

[ramirez]

Εξώφυλλο που συνοδεύει άρθρο του Olivier Dessibourg, που δημοσίευσαν τα Νέα στις 21/12/2012.

 

 

 

Το «τέλος του κόσμου» γοήτευε ανέκαθεν την ανθρώπινη φαντασία.

Συνολικά 183 φορές έχει προαναγγελθεί από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Άρθρο της Κάτιας Γιαπαλάκη στην εφημερίδα Espresso στις 28/12/2012.

 

 

 

Σοκ από τον «θάνατο» του Spider-Man

 

 

 

Σοκ στον κόσμο των σούπερ ηρώων των κόμικς από την απόφαση της Marvel να «σκοτώσει» έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωές της, τον Spider-Man. Κι αυτή τη φορά δεν πρόκειται για αστείο. Ο άνθρωπος-αράχνη σκοτώνεται από τον μισητό εχθρό του, τον δρ Οκτάπους, με έναν απρόσμενο και δραματικό τρόπο. Η ήττα και ο θάνατός του έρχονται στο τεύχος 700 της σειράς «The Amazing Spiderman», που θα είναι ειδική έκδοση για τα πενήντα χρόνια περιπετειών του Spider-Man. Οι θαυμαστές όμως του Πίτερ Πάρκερ, ο οποίος δέχτηκε το τσίμπημα ραδιενεργούς αράχνης όταν ήταν μαθητής και μετατράπηκε σε άνθρωπο-αράχνη, δεν πρέπει να ανησυχούν. Ο ήρωάς τους θα επιστρέψει και θα κατατροπώσει τους εχθρούς. Οι άνθρωποι της Marvel δεν θα εγκαταλείψουν τον αγαπημένο σούπερ ήρωά τους, ο οποίος άλλωστε τους έχει αποφέρει εκατομμύρια δολάρια. Το τεύχος 700 θα είναι μεν το τελευταίο του ανθρώπου-αράχνη, όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, τον Ιανουάριο όμως θα κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος της νέας σειράς περιπετειών με τίτλο «The Superior Spider-Man», όπου ο σούπερ ήρωας αναβιώνει με πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις και κέφι για περιπέτεια.

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...