Που ειναι τα κόμικς; [ Αναφορές στα κόμικς στον καθημερινό δημόσιο λόγο. ]

[imacmaria]

Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να μπει εδώ ή στις γελοιογραφίες αλλά....απολαύστε!

 

 

[dimious200]

Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να μπει εδώ ή στις γελοιογραφίες αλλά....απολαύστε!

 

 

 

τοσο αστειο και τοσο στεναχωρο ταυτοχρονα...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Μίλτου (Παπαιωάννου; ) στο gazzetta.gr

 

 

 

 

Αγόρι, Μπλεκ, Ταρατατά και Μπόμπος!

 

 

 

 

Η ρετρό ιστορία αυτής της Τρίτης θα μας πάει σε παλιά καλοκαίρια, παλιά περιοδικά, παλιά σινεμά, παλιά βυζιά και παλιές... φάπες!

 

Μεσημέρι, καλοκαίρι, διάβαζα στο Αγόρι τα κατορθώματα του Ρόι της Ρόβερς ή στον Μπλεκ τα αντίστοιχα του Μπεν Λίπερ, του Τερματοφύλακα - Γιατρού της Μάνκαστορ Γιουνάιτεντ. Ή το ένα ή το άλλο. Ένα από τα... τρία τελοσπάντων. Έκανε ζέστα, είχα αφήσει ανοιχτό το παράθυρο, άκουσα ένα γδούπο, δεν είχε πέσει στη γωνία του ο Μπεν Λίπερ, είχε πηδήξει στο δωμάτιο ο φίλος μου ο Φώτης. Μετά την αρχική τρομάρα, ρώτησα τι διάβολο ήθελε μεσημεριάτικα σε ξένα σπίτια («κολλητέ, δεν πιστεύω να διάβαζες “Ταρατατά” και να σε τρόμαξα» - δεν διάβαζα ακόμα Ταρατατά, για την ώρα είχε μπλεξίματα ο Ρόι της Ρόβερς) και μου το ξεφούρνισε: «Απόψε πρέπει να πάμε σινεμά και να βρούμε τρόπο να μπούμε»!

 

 

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[imacmaria]

Εχεεεεμ...Μη βαράτε όλοι μαζί...Έχει και ήρωες μέσα!

 

Αφιέρωμα_Τιμωρία Ε.Μ, Θανάσης Μουτσόπουλος, Δημήτρης Δαλδάκης, κοντέινερ, Μάρτιος 2011

 

 

[ANDREAS1964]

Απο Κυπριακή εφημερίδα ο σουπερ Κόκος. Θα υποβάλει και υποψηφιότητα για πρόεδρος.

 

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Μίλτου (Παπαιωάννου; ) στο gazzetta.gr

 

 

 

 

 

 

 

"Θυμάμαι τα τσιγάρα τα Άστορ που κάπνιζε ο εξάδερφος χάρη στις αιματηρές οικονομίες της μάνας του, αλλά και τα τσιγάρα τα Άστορ που δεν κάπνισε εκείνες τις μέρες που η θεια προτίμησε να μου πάρει εμένα το Λούκι Λουκ που γλυκοκοίταζα και ξεροστάλιαζα έξω από το πρακτορείο Τύπου του κυρ-Βαγγέλη.

 

«Πάρ’ το, αλλά μη ζητήσεις τίποτα άλλο όσο θα είσαι εδώ», μου είπε η θεια.

 

Και δεν ζήτησα...

 

Απέξω την έμαθα την ιστορία με τη μαμά Ντάλτον και κάθε φορά που τη διάβαζα, πρωινά, μεσημέρια, απογέματα κάτω από τη μουριά, όλο και περισσότερο γελούσα. Τόσο που μάλλον με λυπήθηκε («πάει, το ’χασε») και μερικές μέρες μετά εμφανίστηκε κρατώντας στο χέρι έναν τόμο του Μικρού Σερίφη: «Μου είπε ο κυρ-Βαγγέλ’ς πως αυτό βαστάει παραπάνω».

 

Βάσταγε...

 

Κι ευτυχώς πριν τελειώσει γύρισα σπίτι, γιατί και τη θεια θα την είχα εξοντώσει οικονομικά, αλλά και θα γύρναγα στη μάνα μου καβάλα στην Ντόλι του Λούκι Λουκ ή στον Κεραυνό του θρυλικού ελληνόπουλου του Φαρ Ουέστ, του Τζιμ Άνταμς. Το πολύ-πολύ να καβάλαγα τον γάιδαρο του Πεπίτο Γκονζάλες, τον Πελεγκρίνο!"

 

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[imacmaria]

Απόσπασμα από το "Ημερολόγιο Πόλης" του Μιχάλη Χαραλαμπάκη από το 'Μονιτορ" (15ήμερη εφημερίδα Κρήτης).

 

"Η Greenpeace εκκένωσε την παραλία γιατί οι χελωνίτσες αποφάσισαν φέτος να προσαράξουν εδώ και οι λουόμενοι εκδιώχθηκαν για να προσαράξουν και αυτοί αλλού. Ψάχνω πατημασιές, ψάχνω σημάδια, έστω και κάνα αυγουλάκι να ξεπροβάλλει από την άμμο, αλλά φευ, άφαντο το χελωνονιντζάκι."

 

[DJO]

 

Από Τα Νέα του Σ/Κ 25-26/06/2011.

[DJO]

H Jennifer Lopez ως sexy Spiderwoman!

 

Μάααανοοο...

[ramirez]

Επεξεργασία Οκτωβρίου 16, 2011 από ramirez

[ramirez]

Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ, φτιαγμένοι αποκλειστικά με Post-it,

στην πρόσοψη της τράπεζας Societe Generale στην περιοχή Λα Ντεφάνς του Παρισιού

 

 

 

 

από άρθρο στα

Νέα...

[ramirez]

Βρε τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει...

 

 

[DJO]

"Μην προσπαθήσετε να τον συγκρίνετε με τον Χίτλερ", έγραφε ο Ρόμπερτ Φισκ, καθώς η ανθρωπότητα γνώριζε τη φρίκη του λιβυκού καθεστώτος: "Είναι κάτι ανάμεσα στον Μίκυ Μάους και έναν προφήτη, στον Μπάτμαν και τον Κλαρκ Γκέιμπλ, τον Άντονι Κουίν, τον Νέρωνα και τον Μουσολίνι".

 

Από το "Μουαμάρ Καντάφι - Από Ελευθερωτής Σφαγέας", Κ της Καθημερινής, 6 Μαρτίου 2011, του Άρη Χατζηστεφάνου.

[ramirez]

Επιστροφή στη Λιμνούπολη

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου, Τα Νέα 15/10/2011

 

 

 

Καλά να πάθω που βιάστηκα να ξεφορτωθώ τα κόμικς των παιδικών μου χρόνων πριν καν να ενηλικιωθώ. Σήμερα που τα έχω μεγάλη ανάγκη, έρχεται η πραγματικότητα και μου λέει «σκάσε και κολύμπα». Αν όμως είχα κρατήσει την οικογενειακή μου μερίδα στη Λιμνούπολη; Αντί τώρα να πρέπει να κάνω κρόουλ μέσα στα σκουπίδια για να φτάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο, θα βολευόμουν στο κουρσάκι του Ντόναλντ και θα έκανα την πάπια ακόμη κι αν χρειαζόταν να στριμωχτώ με τον Χιούι, τον Λιούι και τον Ντιούι.

 

 

Γιατί σ' αυτό το παραμύθι θα ήμουν sans voir η Ντέζι, η ενζενί με τα βαριά ματόκλαδα, το θυμωμένο κραγιόν και τις γόβες με τα φιογκάκια. Ποια; Εγώ που έχω να αναρριχηθώ σε ψηλά τακούνια από τις Απόκριες του 1979. Αντί να αναλώνομαι σε φανταστικές λογομαχίες με υπουργούς και απεργούς, θα έκανα τις τσιριμόνιες μου σ' αυτόν τον αρχιτεμπέλαρο τον φιανσέ μου, τον Ντόναλντ, και θα φιλιόμουν σταυρωτά και ψεύτικα με τη Μίνι κάθε φορά που ο Γουόλτ Ντίσνεϊ θα την έβαζε με το έτσι θέλω στο ίδιο καρεδάκι με εμένα.

 

 

Ο ανταγωνισμός δεν θα ήταν τότε ζήτημα ζωής και θανάτου παρά ένα ανάλαφρο παιχνίδι , έτσι για να μη με καταπιεί αμάσητη η πλήξη της αιώνιας νεότητας και της υποχρεωτικής αεργίας. Κι αν ήθελα λίγο να ταράξω τα νερά και την αλφαδιασμένη πολεοδομία της Λιμνούπολης, θα άφηνα τον ξάδερφο Γκαστόνε να με κορτάρει, από απλή και άδολη κοκεταρία. Ποια; Εγώ που έχω να κοιτάξω βιτρίνα από τη μέρα που ο Πρωθυπουργός καθρέφτισε το άγχος του στα ήσυχα νερά του Καστελλόριζου. Και μετά και μετά;

Πολύ αργά να το μετανιώσω, πολύ αργά να διαπλεύσω ανάποδα την Αχερουσία της μνήμης μου.

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[tryfev]

Είδα σήμερα στο http://www.tanea.gr/aixmes/?aid=4665377 μια πολύ ενδιαφέρουσα για μας τους κομικσόφιλους αλληγορική παρουσίαση της σκληρής και θλιβερής πραγματικότητας που όλοι μας βιώνουμε, με χαρακτήρες και όρους παρμένους από την Λιμνούπολη. Δεν θεωρώ το θέμα πολιτικό αφού δεν αναφέρεται σε πολιτικούς και κόμματα αλλά σε καταστάσεις που έχουν γίνει κομμάτι από τη ζωή μας.

Πρόκειται για το χρονογράφημα/επιφυλλίδα της δημοσιογράφου, συγγραφέως και βιβλιοκριτικού Ρούλας Γεωργακοπούλου, που δημοσιεύεται στα χτεσινά "Νέα".

Νομίζω πως αξίζει να το διαβάσουμε αφού είναι λιτό και περιεκτικό, λέει με φαινομενικά ανάλαφρο ύφος πολύ σοβαρά πράγματα και προδίδει άνθρωπο που αγάπησε και εξακολουθεί -όπως φαίνεται- να αγαπά τα κόμικς. Δεν το αντιγράφω, αλλά προτείνω στους φίλους να αφιερώσουν πέντε λεπτά στην ανάγνωσή του. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο.

Αν οι admin κρίνουν ότι το θέμα μπορεί να ενταχθεί σε ήδη υπάρχον topic, ας το κάνουν

Επεξεργασία Οκτωβρίου 16, 2011 από DJO
Συμπτύχθηκε :)

[mits63]

Από την Αυγή της Κυριακής 16/10/11 ο Σλαβόι Ζίζεκ μιλάει στους "αγανακτισμένους" της Wall Street:

 

Δεν καταστρέφουμε τίποτε. Γινόμαστε μόνο μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο το σύστημα καταστρέφει τον εαυτό του. Όλοι γνωρίζουμε την κλασική σκηνή από τα κινούμενα σχέδια. Η γάτα περνά τον γκρεμό και συνεχίζει να περπατά αγνοώντας το γεγονός ότι δεν πατάει πια στο έδαφος. Μόνο όταν κοιτάει κάτω και συνειδητοποιεί πού βρίσκεται αρχίζει να πέφτει. Αυτό συμβαίνει σήμερα. Λέμε στους τύπους της Γουόλ Στριτ “Ε, κοιτάξτε κάτω!”.

Στα μέσα Απριλίου, η κινεζική κυβέρνηση απαγόρευσε από την τηλεόραση, τις ταινίες και τα μυθιστορήματα κάθε αναφορά σε εναλλακτικές πραγματικότητες και ταξίδια στον χρόνο. Είναι ένα καλό σημάδι για την Κίνα. Οι άνθρωποι εκεί εξακολουθούν να ονειρεύονται εναλλακτικές καταστάσεις επομένως η εξουσία πρέπει να απαγορεύσει αυτά τα όνειρα. Εδώ, δεν χρειάζονται απαγορεύσεις τέτοιου είδους, καθώς το κυρίαρχο σύστημα έχει καταστείλει ακόμη και τη δυνατότητα μας να ονειρευόμαστε. Κοιτάξτε τις ταινίες που βλέπουμε όλη την ώρα. Είναι εύκολο να

φανταστείς το τέλος του κόσμου. Ένας αστεροειδείς καταστρέφει κάθε μορφή ζωής πάνω στη Γη και τα λοιπά. Δεν μπορείς όμως να φανταστείς το τέλος του καπιταλισμού.

 

Το δεύτερο μέρος αφορά τους εραστές της Επιστημονικής Φαντασίας, ελπίζω να χαρείτε όσο και εγώ: η αγαπημένη μας λογοτεχνία είναι και επισήμως επικίνδυνη!

[DJO]

 

 

Από την Εθνική Παίδων #4.

[ramirez]

[ramirez]

Από την εφημερίδα Goal News της 23/10/2011.

 

 

[DJO]

Δεν ταίριαζε στο τόπικ με τα εξώφυλλα από σχεδιαστές, οπότε το βάζω εδώ: κυκλοφόρησε τον Ιούνιο.

 

[dionik]

Χαλίφης στη θέση του χαλίφη

Το σύνδρομο Ιζνογκουντ στο Μέγαρο Μαξίμου

 

Ο βεζίρης που ήθελε να γίνει πάση θυσία χαλίφης. Πρόκειται για τον πρωταγωνιστή μιας γνωστής σειράς κόμικ, γαλλικής εμπνεύσεως, που κυκλοφόρησε επί μακρόν τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτή η πλοκή της σατιρικής σειράς έρχεται να «δέσει» σήμερα με την ομιχλώδη πολιτική πραγματικότητα.

 

 

Το υπόλοιπο άρθρο στο zougla.gr

[DJO]

Το ευρώ είναι το λιγότερο που θα χάσουμε, αν...

[...]

 

Τον τελευταίο χρόνο, διάφορα «εξώγαμα» της KGB ομού με τα «αναγνωρισμένα» της ίδιας υπηρεσίας και του Μπορίς Πονομαριωφ, μαζί με θαυμαστές της τούρκικης «φιλίας», τους ορθόδοξους Ησυχαστές, του Νταβούτογλου, την αγγλική εξωτερική πολιτική που βλέπει το ευρώ να την παραμερίζει από την ήπειρο, τους εγχώριους κοτζαμπάσηδες προστατευμένους από το κράτος επιχειρηματίες και λοιπές «προοδευτικές» δυνάμεις, με αφορμή τη χρεοκοπία της χώρας, πνέουν τα μένεα εναντίον της ευρωζώνης, της Ευρώπης γενικότερα, του διαφωτισμού και της γαλλικής επανάστασης, της παγκοσμιοποίησης, του laissez faire, του i-pad και ενδεχομένως του Μίκυ Μάους...

 

Το υπόλοιπο άρθρο στο capital.gr.

[DJO]

(πριν την Επιστροφή στη Λιμνούπολη, στο φύλλο της 8-9/10 η Γεωργακοπούλου είχε γράψει αυτό)

 

Γκόθαμ σίτι

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Σάββατο 08 Οκτωβρίου 2011

 

 

Ξημερώνει στην Γκόθαμ σίτι και το αστυνομικό δελτίο φουσκώνει πάλι από περηφάνια. Τα περιπολικά μαζεύουν πτώματα γαζωμένα με Καλάσνικοφ από τους δρόμους, τα σπίτια, τα απαρτεμάν. Στρώματα ξεκοιλιασμένα έχουν παραδώσει το περιεχόμενό τους σε ευρώ στους κακοποιούς της νύχτας και βιασμένες μεσήλικες δίνουν κατάθεση τυλιγμένες στην πιο βαθιά ντροπή που μπορεί να νιώσει ποτέ του άνθρωπος. Την ίδια ώρα τυμβωρύχοι των ΑΤΜ μετράνε την μπάζα του σκότους - μετρητά και αφορολόγητα -, ενώ μαφιόζικες ομάδες που δεν έχουν πια σε ποιον να πουλήσουν τις «υπηρεσίες τους» ξεκληρίζονται μεταξύ τους στο χαλαρό.

Μα πού στο καλό χάθηκε από το καρτούν της σύγχρονης Αθήνας αυτός ο ρέμπελος ο Μπάτμαν; Τον ψάχνω στα λιανοπαίδια της Ομάδας ΔΙΑΣ που περιπολούν αραιά και πού, πάνω σε ανισόρροπα παπάκια, και χάνω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Τώρα μάλιστα. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας.

Και ποιος θα μας προστατεύσει αύριο μεθαύριο, αν πραγματοποιηθεί τελικά το δυσοίωνο, θεωρηθούμε ευρωαπόβλητοι, δεν εκταμιευτεί η έκτη δόση και μείνουμε ταπί και ψύχραιμοι να τα βολεύουμε με ό,τι έχουμε κρύψει μέσα στο πιθάρι; Κι επειδή πιθάρι δεν έχουμε, το σκέφτομαι σοβαρά να χρησιμοποιήσω τις θήκες για τα παγάκια που το περιεχόμενό τους, έτσι κι αλλιώς, σπανίως ανανεώνω. Σας έχει καθήσει ποτέ στον λαιμό γρανίτα από δίευρο;

Στα mohitos των ημερών να μην ξεχάσω να ρίξω φρέσκα πεντάευρα αντί για φύλλα δυόσμου και να σφηνώσω στη γέμιση της πρασόπιτας μασούρι το τελευταίο κατοστάρικο που μου χάρισε η μάνα μου για τα γενέθλιά μου. Ούτε να το διανοηθείς, Τζόκερ. Αν την φας, σ' έφαγα.

 

 

(και καπάκι, από το ίδιο φύλλο)

 

Εφτιαξαν συνθετικό δέρμα από άνθρωπο και αράχνη που σταματάει και σφαίρες

Ο Σταν Λι και ο Στιβ Ντίτκο, οι δύο συγγραφείς και καλλιτέχνες που δημιούργησαν τον Σπάιντερμαν, μάλλον δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι 49 χρόνια αργότερα οι επιστήμονες θα κατασκεύαζαν την ιδέα τους με επιτυχία στο εργαστήριο. Οχι τον ίδιο τον Ανθρωπο Αράχνη, βέβαια, αλλά έναν νέο τύπο δέρματος, φτιαγμένο από συνθετικό ιστό αράχνης και ανθρώπινο δέρμα, εξαιρετικά δυνατό και ανθεκτικό που μπορεί να σταματήσει ακόμα και σφαίρες. Την αρχική ιδέα είχε η ολλανδή καλλιτέχνις Τζαλίλα Εσαΐντι, που άρχισε τη δημιουργία του έργου τέχνης και συνεργάστηκε με τον βιολόγο Αμπτουλβαχέμπ ελ Γκαλμπτζούρι. Στην πορεία διαπίστωσαν πως το νέο δέρμα μπορεί να έχει ποικίλες ιατρικές χρήσεις.

«Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση του δέρματος έπειτα από εγκαύματα καθώς είναι πολύ πιο δυνατό και ανθεκτικό από το κανονικό δέρμα», τονίζι η Εσαΐντι. «Τα στρώματα του μεταξιού που συνδυάζονται με το ανθρώπινο δέρμα επιτρέπουν την ανάπτυξη νέου δέρματος στο εργαστήριο, και μάλιστα μεγάλων τμημάτων».

Παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει ότι η χρήση κανονικού μεταξιού σε τραύματα από εγκαύματα επιταχύνει την επούλωση. Με βάση την καινούργια εξέλιξη, οι ειδικοί θέλουν να δοκιμάσουν το ίδιο με ιστό αράχνης.

«Το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως σκαλωσιά για την επανασύνθεση οστών, χόνδρου, τενόντων και συνδέσμων», λέει ο Ελ Γκαλμπτζούρι.

Αλλες εφαρμογές του μπορεί να είναι σε χειρουργικά ράμματα χάρη στη δύναμη και την ελαστικότητα, σε αλεξίσφαιρα γιλέκα, ακόμα και σε αλεξίπτωτα.

[mits63]

Από την Αυγή της 13/11/2011. Εγώ το βρήκα απολαυστικό! Βάζω και τα προηγούμενα για να καταλάβετε τι θέλει να πει ο ποιητής.

 

 

"Κολλημένοι" στη λύση των τεχνοκρατών

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/11/2011

ΤΟΥ ROBERT SHRIMSLEY (Financial Times)

Είστε έτοιμοι για την άνοδο των τεχνοκρατών στην εξουσία; Φαίνεται πως η απάντηση στα τεράστια προβλήματα της Ευρωζώνης είναι η αντικατάσταση των εκλεγμένων πρωθυπουργών με οικονομολόγους. Στην Ελλάδα, ο Λουκάς Παπαδήμος, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ανέλαβε τη δύσκολη θέση. Στην Ιταλία αναφέρεται το όνομα του Μάριο Μόντι, ενός ακόμη οικονομολόγου, που ήταν επίτροπος της Ε.Ε. Μπορεί να μην έχουν λαϊκή εντολή, παρ' όλα αυτά χαίρουν απεριόριστης εκτίμησης στη Φραγκφούρτη. Γιατί υπάρχει, όμως, αυτή η στροφή στους τεχνοκράτες;

Η Ευρώπη χρειάζεται γενναίους και χαρισματικούς ηγέτες που θα καθοδηγήσουν τα κράτη τους σε αυτούς τους πολυτάραχους καιρούς. Αντιθέτως, όμως, είναι σαν το πλήρωμα του Starship Enterprise να καταλήγει στο ότι ο Captain Jean-Luc Picard δεν είναι πλέον ο κατάλληλος και να αναζητά λύση στους Borg. Σε αποτελεσματικές υπολογιστικές μηχανές που θα αναλάβουν την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων ανά την Ευρωζώνη, με την πολεμική ιαχή «η αντίσταση είναι μάταιη». Αντιμέτωπα με τη βαθιά κρίση, τα πάλαι ποτέ υπερήφανα ευρωπαϊκά κράτη ουσιαστικά ετοιμάζονται να παραδώσουν την εξουσία στην Ernst&Young.

[ramirez]

Από την αθλητική εφημερίδα SportDay του Σαββάτου 03/12/2011.

 

 

[DJO]

Από το

Psychologies Magazine #14, Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2011:

 

[ramirez]

Άρθρο του Μίλτου (Παπαιωάννου; ) στο gazzetta.gr στις 15/12/2011.

 

 

 

 

 

 

Ήρθε η ώρα του Σκρουτζ Μακ Τσακ!

 

 

«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πρίγκιπας...». Ή, «μια πριγκίπισσα». Κάπως έτσι ξεκινούν τα παραμύθια που άρεσαν στη βαφτιστήρα μου, τη Σοφία, η οποία πάει στην Πρώτη Δημοτικού.

 

 

Μεγαλώνοντας, βέβαια, και αφού της κοινοποίησα ένα επαναστατικό μανι-χέστο περί «πριγκίπων - χαραμοφάηδων που ζουν παρασιτικά σαν βάρος των σκληρά εργαζόμενων σαν τον μπαμπά της και τη μαμά της» (είδατε, για τον σκληρά εργαζόμενο εαυτό μου δεν είπα τίποτα), η Σοφία έκανε στροφή στην ποιότητα: πλέον, προτιμά τις νεράιδες, τη Φραουλίτσα και τις Γουίνξ, ενώ εσχάτως η -εκ φύσεως- φιλοζωική ροπή της, μετά τους πρίγκιπες επεκτάθηκε και στον Σκούμπι Ντου.

 

 

Την ίδια εξέλιξη με τη Σοφία μπορεί να έχει στο εξής και ο Παναθηναϊκός, οι οπαδοί του οποίου προφανώς και έχουν προβιβαστεί από την Πρώτη Δημοτικού, έστω κι αν ο μεγαλομέτοχος επιμένει να τους αντιμετωπίζει ως νήπια. Μετά τον πρίγκιπα, λοιπόν, μπορεί -μέσω Τσάκα- να στραφεί στην Τίνκερμπελ ή τις Γουίνξ, ενώ αν ναυαγήσουν και οι διαπραγματεύσεις με τη Φραουλίτσα, το ρόλο του επίδοξου επενδυτή μπορεί να παίξει ο Σκούμπι Ντου ή ο Σκρουτζ Μακ Ντακ.

 

 

Τον τελευταίο δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα στη Σοφία, στην οποία ωστόσο έχω πει το «παραμύθι δίχως τέλος», με τον βασιλιά (άλλος χαραμοφάης κι αυτός) που αγαπούσε τα παραμύθια και ήθελε να του πουν ένα που να μην τελειώνει, μέχρι που βρέθηκε ο παραμυθάς που του ζάλισε τα μπρούλια με τις ακρίδες που μπαίνανε στην αποθήκη με το σιτάρι, παίρνανε ένα σπυρί η κάθε μία διαδοχικά και σιγά να μην άδειαζε το στοκ...

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Σκρουτζ Μακ ...Τσακ κι έκανε εισαγωγή πρίγκιπες. Επί τρεις μήνες έφερνε έναν πρίγκιπα κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερνε λεφτά στον Παναθηναϊκό. Μετά έφυγε αυτός ο πρίγκιπας και ήρθε άλλος πρίγκιπας κι αυτός θα έφερ...

 

 

Μέχρι να κόψει ο Ραλίστας τα παραμύθια με τον Σκούμπι Τσακ και τον Σκρουτζ Μακ Τσακ, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο στο exedrasports.gr στις 18/12/2011.

 

 

 

 

"Στο ξεκίνημα της θητείας του ο Λουκάς Παπαδήμος φαινόταν στα μάτια της ταλαιπωρημένης κοινής γνώμης περίπου σαν τον Σούπερμαν, με μπόνους τις γνώσεις επί των οικονομικών (γιατί καλός και άγιος ο Κλαρκ Κεντ, αλλά από σπρεντς και αγορές τον κόβω για στούρνο). Ενας υπεράνθρωπος, δηλαδή, που θα έπαιρνε στις στιβαρές πλάτες του την ετοιμοθάνατη ελληνική οικονομία και, πετώντας, θα την οδηγούσε στη σωτηρία και στην άμεση ανάπτυξη."

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Απόσπασμα από άρθρο του Γιάννη Σερέτη στο gazzetta.gr στις 10/01/2012.

 

 

 

 

Κούτσα – κούτσα προς τη δόξα

 

 

 

Οι κάτω των πρώτων «-άντα» δεν είναι δυνατόν να θυμάστε (ίσως όμως να έχετε ακούσει) την ιστορία του Λέσλι Τόμσον, του αγοριού – ήρωα με το ένα πόδι κοντύτερο από το άλλο, που πάλευε στην ωραία δεκαετία του ’80 να διατηρήσει την ομάδα του στην κατηγορία μέσα από τις σελίδες του υπέροχου «Μπλεκ» που περιμέναμε πώς και πώς στα περίπτερα κάθε Τρίτη. Από τον Λέσλι και την ταπεινή Δόξα σκέφτηκα τον τίτλο, ο οποίος παραπέμπει στον Παναθηναϊκό, που κουτσαίνοντας, ασθμαίνοντας, με απουσίες μακροχρόνιες, με τραυματισμούς αναπάντεχους, χωρίς μεταγραφές, χωρίς φοβερή και τρομερή στήριξη από το κοινό του, με Τσάκα, με Σαουδάραβες, με ανασφάλεια και αβεβαιότητα, κατορθώνει να μένει ολοζώντανος στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

 

 

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[Tightwad]

Έπεσε στα χέρια μου, μέσα στον Ιανουάριο, μια συλλογή τευχών της Διάπλασης των Παίδων.

 

Η πρώτη σελίδα, μετά το εξώφυλλο συνήθως φιλοξενούσε την "Χοντρή Λουλού".

 

Η έκφραση "Μοιάζεις σαν χοντρολουλού" ή "Είναι σαν χοντρολουλού" δεν είναι πάρα πολυ συνηθησμένη, αλλά την έχω ακούσει μια-δυο φορές. Μου φαίνεται προφανής η προέλευση της.