LOGICOMIX

[DJO]

Είναι εμμέσως σχετικό, το βάζω για τη φάση του. Αντιγράφω από το site της Athens Voice:
 

Έλληνας επιστήμονας πίσω από τον «αλγόριθμο του σεξ»

Ο Χρ. Παπαδημητρίου του «Logicomix» στο παιχνίδι των γονιδίων με τη λογική του επενδυτή

 

17/06/2014

Ο διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας της διασποράς Χρίστος Παπαδημητρίου ανακάλυψε έναν «αλγόριθμο του σεξ», ο οποίος εξηγεί την εξέλιξη των γονιδίων με τη λογική του επενδυτή. Ο αλγόριθμος περιγράφει το «παιχνίδι» της φύσης με τα γονίδια μέσω του σεξ, όπως ένας επενδυτής παίζει μέσω του Χρηματιστηρίου με τις μετοχές, με τους δύο «παίκτες» να ακολουθούν την ίδια πετυχημένη στρατηγική, «ποντάροντας» σε όσο γίνεται περισσότερα γονίδια ή μετοχές.

Ο καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Μπέρκλεϊ Χρίστος Παπαδημητρίου, μεταξύ άλλων γνωστός από τη συνεργασία του με τον Απόστολο Δοξιάδη για τη δημιουργία του διεθνούς μπεστ σέλερ μυθιστορήματος - κόμικ «Logicomix», αυτή τη φορά δημιούργησε, μαζί με συναδέλφους του στις ΗΠΑ, έναν αλγόριθμο, ο οποίος εξηγεί το σεξ από εξελικτική άποψη, με βάση τα «παιγνίδια» που παίζουν τα γονίδια.

Ο νέος αλγόριθμος επιχειρεί να φωτίσει με ποιο τρόπο το σεξ επιτρέπει στα γονίδια να ανασυνδυαστούν μέσα στο νέο οργανισμό, ώστε, σε συνδυασμό με την φυσική επιλογή στο περιβάλλον, η ζωή να δημιουργεί συνεχώς μεγαλύτερη ποικιλία.Το σεξ ανέκαθεν αποτελούσε ένα παράδοξο, επειδή επιτρέπει τον ανασυνδυασμό των γονιδίων μεταξύ των δύο γονιών, κάτι όμως που έχει δύο όψεις, μία θετική (δημιουργία «καλών» γονιδίων) και μία αρνητική (δημιουργία «κακών» γονιδίων).

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ – ΜΠΕ μια νέα προσέγγιση εγκαινιάστηκε από τον Παπαδημητρίου, ο οποίος φέτος την Άνοιξη είχε την πρωτοβουλία να οργανώσει μια διεπιστημονική συνάντηση στο Ινστιτούτο Σάιμονς για τη Θεωρία της Υπολογιστικής του Μπέρκλεϊ, όπου συμμετείχαν ειδικοί της θεωρίας των υπολογιστών, βιολόγοι, φυσικοί, μαθηματικοί και στατιστικολόγοι, με σκοπό να αναλύσουν την εξέλιξη και το σεξ μέσα από τον «φακό» της υπολογιστικής και της θεωρίας των παιγνίων. «Τα γονίδια έχουν μια προτίμηση για κατανομή 50-50% και όχι 90-10%. Αν χρησιμοποιήσουμε μια αναλογία από τα τυχερά παιγνίδια, τα γονίδια δεν θέλουν να ποντάρουν μόνο σε ένα ταμπλό, αλλά σε πολλά ταυτόχρονα. Ακόμη κι όταν υπάρχει ένα υπερβολικά πετυχημένο γενετικό χαρακτηριστικό, η εξέλιξη δεν θέλει να αφήσει να εξαφανιστούν τα γονίδια για τα άλλα χαρακτηριστικά, σε περίπτωση που θα χρειαστούν αργότερα», εξηγεί ο Χρ. Παπαδημητρίου.

Αν και κάθε τυχαίο μεμονωμένο άτομο μπορεί να είναι πετυχημένο ή όχι από γενετική άποψη, συνολικά το όλο μίγμα γονιδίων της ανθρωπότητας βελτιώνεται διαχρονικά χάρη στο σεξ. Για να περιγράψουν τους κανόνες αυτού του εξελικτικού και γενετικού «παιγνιδιού», που καθίσταται εφικτό χάρη στο σεξ, οι ερευνητές βρήκαν έναν ισχυρό αλγόριθμο, μία μορφή του οποίου μάλιστα έχει χρησιμοποιηθεί ήδη στα χρηματοοικονομικά ως μία μέθοδος για τη διαχείριση των μετοχικών χαρτοφυλακίων.

Η επιφυλακτική λογική της φύσης είναι τελικά ίδια με αυτή του συνετού επενδυτή: Να υπάρχει πάντα μια σχετικά ισομερώς κατανεμημένη επένδυση σε πολλά γονίδια (ή μετοχές) και συνεχώς να γίνεται αναπροσαρμογή στο μερίδιο ή στη βαρύτητα κάθε γονιδίου (ή μετοχής), ανάλογα με τις αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον (ή στις αγορές). Αν ένα γονίδιο (μετοχή) τα πάει καλά στην πορεία, τότε το ειδικό «βάρος» του αυξάνεται στον οργανισμό (ή στο χαρτοφυλάκιο). Αν όχι, τότε το γονίδιο βγαίνει στη «σύνταξη» (ή εκτός χαρτοφυλακίου).

Όπως οι ερευνητές επεσήμαναν, τέτοιες αργές και υπομονετικές αναπροσαρμογές τελικά οδηγούν σε χαρτοφυλάκια που αποδίδουν σχεδόν εξίσου καλά με όσα επενδύουν επιλεγμένα μόνο σε λίγες μετοχές. Και ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος του σεξ στη φύση; «Να καταστήσει εφικτό αυτό τον αλγόριθμο», δηλαδή του συνετού επενδυτή που «ποντάρει» σε μια ευρεία γκάμα γονιδίων (μετοχών), σύμφωνα με τον Παπαδημητρίου.
n
Ο Χ. Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949 και σπούδασε ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ενώ κατόπιν έκανε διδακτορικό στη θεωρία των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον (1976). Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, ΜΙΤ και Στάνφορντ των ΗΠΑ, ενώ τώρα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Η έρευνά του εστιάζεται στους τομείς της θεωρίας των αλγορίθμων, της υπολογιστικής πολυπλοκότητας και της θεωρίας παιγνίων. Έχει δημοσιεύσει πάνω από τριακόσια πρωτότυπα επιστημονικά άρθρα και πολλά επιστημονικά βιβλία, ενώ έχει τιμηθεί με πολλά επιστημονικά βραβεία.

 

 

 

[success4a]

Τον περασμένο Ιανουάριο η όγδοη έκδοση με 75.000 αντίτυπά μέχρι σήμερα!

 

[batigoal]

Διαβασα σχεδον τα 2/3 του κομικ χωρις ανασα και μου αρεσε πολυ, απο εκει και περα ομως με κουρασε,

σελιδα με την σελιδα ολο και περισσοτερο. Χρειαστηκαν αλλες τρεις δοσεις για να καταφερω να το τελειωσω.

 

Οσο η ιστορια ακολουθουσε την ζωη του Ρασελ "με ειχε", οταν εκανε την αλλαγη και πηγε 

στο θεωρητικο επιπεδο, με εχασε, βαρεθηκα μεχρι δακρυων 

 

Ενα κομικ που τουλαχιστον αυτη την στιγμη, ειμαι απολυτα σιγουρος οτι δεν θα θελησω να ξαναδιαβασω.

 

Το σχεδιο και το χρωμα ειναι απλα και διεκπαιρεωτικα, οπως θεωρω οφειλει βασει θεματολογιας.

 

Η εκδοση ειναι αρκετα καλη και τα βιογραφικα και λοιπα στοιχεια στο τελος εξαιρετικα.

 

Σαν κομικ εν τελει, το βρηκα ανιαρο και υπερεκτιμημενο, θεωρω πως απευθυνεται σε αρκετα συγκεκριμενο κοινο

και ειλικρινα απορω με την τοσο μεγαλη διεθνη του επιτυχια.

 

[DaDiRa]

 

Διαβασα σχεδον τα 2/3 του κομικ χωρις ανασα και μου αρεσε πολυ, απο εκει και περα ομως με κουρασε,

σελιδα με την σελιδα ολο και περισσοτερο. Χρειαστηκαν αλλες τρεις δοσεις για να καταφερω να το τελειωσω.

 

Οσο η ιστορια ακολουθουσε την ζωη του Ρασελ "με ειχε", οταν εκανε την αλλαγη και πηγε 

στο θεωρητικο επιπεδο, με εχασε, βαρεθηκα μεχρι δακρυων 

 

Ενα κομικ που τουλαχιστον αυτη την στιγμη, ειμαι απολυτα σιγουρος οτι δεν θα θελησω να ξαναδιαβασω.

 

Το σχεδιο και το χρωμα ειναι απλα και διεκπαιρεωτικα, οπως θεωρω οφειλει βασει θεματολογιας.

 

Η εκδοση ειναι αρκετα καλη και τα βιογραφικα και λοιπα στοιχεια στο τελος εξαιρετικα.

 

Σαν κομικ εν τελει, το βρηκα ανιαρο και υπερεκτιμημενο, θεωρω πως απευθυνεται σε αρκετα συγκεκριμενο κοινο

και ειλικρινα απορω με την τοσο μεγαλη διεθνη του επιτυχια.

 

 

Θα συμφωνήσω με τις παρατηρήσεις σου, αλλά όχι με τα συμπεράσματά σου

Όντως, μετά από κάποιο σημείο έκανε μεγάλη "κοιλιά" - ως μυθιστόρημα που αυτοχαρακτηρίζεται - και πέρασε απότομα από το ψιλο-θεωρητικό στο καθαρά θεωρητικό επίπεδο. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που συνέχισε να διηγείται ο Ράσελ στο κοινό του την ιστορία του.

 

π.χ. Μας λέει σε μερικά μόλις panels ότι παντρεύτηκε δεύτερη φορά και έγινε πατέρας, ενώ πριν μερικά κεφάλαια είδαμε αναλυτικά την γνωριμία του με την πρώτη του γυναίκα

 

Πλησιάζοντας το τέλος γίνεται όλο και πιο πυκνογραμμένο, και όντως κουράζει αρκετά.

Ωστόσο, τα παραπάνω με κάνουν να θέλω να το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή. Ίσως όταν αγοράσω και την Αγγλική έκδοση. Δεν ξέρω αν απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, αλλά θεωρώ πως δεν θα απογοητεύσει (παντελώς, τουλάχιστον) οποιονδήποτε διαβάσει περί τίνος πρόκειται και θέλει ακόμα να το αγοράσει.

 

Επειδή απ' ότι κατάλαβα διάβασες και το σημειωματάριο, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν αξίζει να αφιερώσω χρόνο στην ανάγνωσή του.

[splash]

Το logicomix, σε καμία περίπτωση δεν θα το θεωρούσα υπερεκτημημένο. Κάνει αυτό ακριβώς

που θέλει να κάνει και το κάνει σωστά. Θέλει με έναν απλό τρόπο να δώδει στο μέσο αγνώστη να καταλάβει ότι

τα μαθηματικά βασίζονται στην λογική απόδειξη και να περάσει λίγη από την μαγεία των θετικών επιστημών με εύπεπτο

τρόπο στο κοινό!

[batigoal]

Επειδή απ' ότι κατάλαβα διάβασες και το σημειωματάριο, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν αξίζει να αφιερώσω χρόνο στην ανάγνωσή του.

Κατα την γνωμη αξιζει να διαβασεις τις σημειωσεις στο τελος του βιβλιου, δεν προσθετουν

απαραιτητως κατι στο κομικ, ειναι ομως πολυ ενδιαφεροντα ιστορικα στοιχεια.

 

Σαν κομικ οπως ειπα συνολικα δεν...

Ειδικα το τελευταιο κεφαλαιο, μιας και το σηζητουσαμε στην Λεσχη σημερα, μου φανηκε εντελως περιττο 

 

Φυσικα δεν ειναι ολα τα κομικ για ολους, απλως σε αλλα κομικ (ελληνικα και μη) που εχουν γινει διεθνεις 

επιτυχιες, ακομα και αν δεν μου αρεσουν μπορω να βρω τι τα εκανε να ξεχωρισουν, αυτο οχι.

 

[Darrell]

«Είναι ένα κόμικ-ορόσημο»! Αυτή η σκέψη αντηχούσε στο μυαλό μου όταν, έπειτα από 2 μέρες ανάγνωσης, έκλεισα σήμερα το LOGICOMIX. Νομίζω πως, αν δεν υπήρχε το LOGICOMIX -του οποίου οι 3 εκ των τεσσάρων δημιουργών έχουμε την τιμή να είναι Έλληνες- σήμερα, αυτό που λέμε graphic novel, νομίζω πως θα είχε μείνει ένα ακαθόριστο και αβέβαιο οικοδόμημα. 

 

Ήταν μια απόπειρα παράτολμη το να προσεγγίσεις ένα τόσο λεπτό και απόλυτο θέμα, καθιστώντας το σαφές στο ευρύτερο κοινό. Καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, έπιασα τον εαυτό μου απολύτως συνεπαρμένο, η όλη υπόθεση ήταν για τον αναγνώστη, εμένα, ένα ταξίδι που με έκανε να εισέλθω πιο δυναμικά στον κόσμο της Λογικής και των Μαθηματικών και να πιάσω τον παλμό ενός άκρως ενδιαφέροντος ήρωα, του Ράσελ! Κάτι που, κατά τη γνώμη μου, έκανε το LOGICOMIX πολύ ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι η δράση εκτυλλίσεται σε διαφορετικά χρονικά επίπεδα: το χρόνο της διάλεξης του Ράσελ, την αφήγηση στο παρελθόν -η οποία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του κόμικ-, καθώς και την παράλληλη επέμβαση των δημιουργών, που έδινε μια σουρεαλιστική νότα στο κόμικ και είχε επεξηγηματικό ρόλο.

 

Η θεματολογία του είναι... πώς να το χαρακτηρίσω.... πρωτότυπη! Αυτό που κατανόησα εγώ ο ίδιος μέσα από αυτό το κόμικ, είναι ότι, πίσω από τον κεντρικό θεματικό άξονα που είναι η 'Αναζήτηση της Λογικής' μέσα από το χαρακτηριστικό παράδειγμα της ζωής του Μπέρτραντ Ράσελ, κρύβεται ένα σωρό άλλοι προβληματισμοί και ανησυχίες, από τη σημασία της αμφισβήτησης ως μόνο δρόμο για την αληθινή γνώση, έως το παράλογο του πολέμου... Το θέμα που πραγματεύεται και ο τρόπος που το προσεγγίζει, γίνονται κατανοητά από ένα άτομο της ηλικίας μου, από'κει και πέρα ορισμένες έννοιες και προβληματισμοί απαιτούν μια γνώση παραπάνω για να κατανοηθούν... 

 

Ευτυχώς το ενδιαφέρον για τα Μαθηματικά το έχω, γι'αυτό και το είδα αυτό το κόμικ ως ένα ευχάριστο ταξίδι, άσχετο αν ορισμένα πράγματα δεν τα κατανόησα όσο θα έπρεπε. Το μόνο σίγουρο είναι, πως, αυτό το κόμικ δεν θα μείνει για πολλά χρόνια να σκονίζεται στη βιβλιοθήκη, σε μερικά χρόνια με το καλό πιστεύω θα θελήσω να το ξαναδιαβάσω για να το προσεγγίσω πιο ώριμα...

 

Σε όσους έχουν δισταγμούς στο να το αγοράσουν, η απάντηση είναι μία: αν σκεφτείτε λογικά, θα το αγοράσετε! . Νομίζω πως αυτή η στιβαρή και αξιοπρεπής έκδοση αξίζει να τιμά κάθε ράφι...

[totally_wired]

Σιγά το ορόσημο. Απλά ήταν το πρώτο graphic που προωθήθηκε πάρα πολύ.

 

Δεν προωθήθηκε επειδή έχει αξία σαν κόμικ (που είναι σε καλό επίπεδο), αλλά επειδή ένας από τους δημιουργούς του (ο Δοξιάδης δλδ) έχει και το χρήμα και τις γνωριμίες, αλλά και την ματαιοδοξία να το κάνει.

 

«Είναι ένα κόμικ-ορόσημο»! Αυτή η σκέψη αντηχούσε στο μυαλό μου όταν, έπειτα από 2 μέρες ανάγνωσης, έκλεισα σήμερα το LOGICOMIX. Νομίζω πως, αν δεν υπήρχε το LOGICOMIX -του οποίου οι 3 εκ των τεσσάρων δημιουργών έχουμε την τιμή να είναι Έλληνες- σήμερα, αυτό που λέμε graphic novel, νομίζω πως θα είχε μείνει ένα ακαθόριστο και αβέβαιο οικοδόμημα. 

 

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από totally_wired

[batigoal]

«Είναι ένα κόμικ-ορόσημο»! Αυτή η σκέψη αντηχούσε στο μυαλό μου όταν, έπειτα από 2 μέρες ανάγνωσης, έκλεισα σήμερα το LOGICOMIX. Νομίζω πως, αν δεν υπήρχε το LOGICOMIX -του οποίου οι 3 εκ των τεσσάρων δημιουργών έχουμε την τιμή να είναι Έλληνες- σήμερα, αυτό που λέμε graphic novel, νομίζω πως θα είχε μείνει ένα ακαθόριστο και αβέβαιο οικοδόμημα. 

Το κομματι που εχω παραθεσει εκτος απο μεγαλοστομια, ειναι και απολυτως αναληθες. Καταλαβαινω τον ενθουσιασμο σου παραυτα

[Darrell]

Το κομματι που εχω παραθεσει εκτος απο μεγαλοστομια, ειναι και απολυτως αναληθες.

Για ποιο λόγο είναι απολύτως αναληθές; Δεν ήταν αυτό που ενέπνευσε πολλούς να αρχίσουν να χρησιμοποιούν το graphic novel ως πλατφόρμα για να αφηγηθούν ιστορίες;

[christs]

Αντε, με πεισατε! Θα δοκιμασω για 3η φορα να το διαβασω, ελπιζοντας να ξεπερασω το προηγουμενο ρεκορ σελιδων μου, που ηταν 50.

[Blackbeard]

Για ποιο λόγο είναι απολύτως αναληθές; Δεν ήταν αυτό που ενέπνευσε πολλούς να αρχίσουν να χρησιμοποιούν το graphic novel ως πλατφόρμα για να αφηγηθούν ιστορίες;

 

Ένας από τους λόγους κατά την άποψή μου είναι: MAUS.

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από Blackbeard

[batigoal]

Για ποιο λόγο είναι απολύτως αναληθές; Δεν ήταν αυτό που ενέπνευσε πολλούς να αρχίσουν να χρησιμοποιούν το graphic novel ως πλατφόρμα για να αφηγηθούν ιστορίες;

Οχι, η εννοια του GN ειναι τουλαχιστον 30 χρονια παλιοτερη του Logicomix, για την ακριβεια αν δεν κανω λαθος το κομικ που καθιερωσε για τα καλα τον ορο, ειναι το Συμβολαιο με τον Θεο του Will Eisner

 

Περα απο αυτο, δεν νομιζω το συγκεκριμενο κομικ να ενεπνευσε καποιον για να αφηγηθει ιστοριες, απο οσους δημιουργους (και ειναι αρκετοι) εχω διαβασει συνεντευξεις οπου αναφερουν τις επιρροες τους, δεν θυμαμαι να εχει αναφερθει πουθενα ουτε το Logicomix ουτε ο Δοξιαδης

 

[GeoTrou]

Απλά έκανε μια πρωτοφανή για τα εγχώρια δεδομένα πορεία. Ήταν το πρώτο ελληνικό κόμικ που ακούστηκε ευρέως, πέρα από τα του Αρκά φυσικά.

[GeorgeTheSuper]

Το διάβασα με το που έμαθα ότι γνώρισε και γνωρίζει επιτυχία στο εξωτερικό ως έργο με βάθος που θίγει σοβαρά θέματα. (Γενικά η ιδέα: Έλληνες δημιουργοί κόμικς κάνουν επιτυχία στο εξωτερικό γοητεύει).

 

Όντως είναι εξαιρετικό. Από την αρχή φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ καλή (και πάρα πολλή) δουλειά. Οι δημιουργοί δεν κώλωσαν ούτε λεπτό και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πολύ ενδιαφέρον πλοκή με μια κατά τα άλλα βαρετή βιογραφία/ιστορία. Βαρετή τουλάχιστον για να μπορεί να τη φανταστεί κανείς κόμικς

Παρότι δεν σκαμπάζω και πολλά για σπουδαία πρόσωπα μαθηματικών και φιλοσοφίας χάρηκα πολύ όταν διαπίστωσα ότι ήξερα τον ήρωα μας, Μπέρναντ Ράσελ, πολύ καλά από πριν. Το Ίντερνετ για μια φορά φαίνεται ότι είχε κάνει σωστά τη δουλειά του και από Youtube και Βικιπαίδεια γνώριζα ήδη πολλά για τη ζωή του, αφήνοντάς μου ένα αίσθημα εκτίμησης για το πρόσωπο του. Φυσικά και μόνο από αυτό απόλαυσα πολύ περισσότερο το LOGICOMIX. Η εικονογράφηση και η ποιότητα έκδοσης ήταν επίσης στα πολύ θετικά.

 

Δεν το κρύβω ότι από ένα σημείο και μετά καθώς διάβαζα ξέχασα τον αρχικό σκοπό του κόμικ, δηλαδή να αφηγηθεί την ιστορία της Λογικής, και νόμιζα ότι διαβάζω καθαρά βιογραφικό κόμικ του Ράσελ. Μάλιστα στο τέλος από μέσα μου έκανα και το κακό σχόλιο "Ελάχιστα είπαν για τη φιλειρηνική του δράση" μέχρι που θυμήθηκα: LOGIcomix, όχι RUSSELcomix      Πολύ ωραίο για λάτρες και μη του είδους 9/10. 

 

Σχετικά με την επιτυχία του. Για το εξωτερικό δεν έχω να πω κάτι... στην Ελλάδα όμως 75000 αντίτυπα. Υποθέτω φίλοι των κόμικς, των μαθηματικών και της φιλοσοφίας. Πιστεύω ότι η σωστή προώθηση στο ελληνικό κοινό ως κάτι "μοναδικό" στο είδος το βοήθησε αφάνταστα στις πωλήσεις. Όχι ότι δεν τις άξιζε. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλές ακόμη ελληνικές εκδόσεις (Ελλήνων δημιουργών και μη) που τους άξιζε ανάλογη επιτυχία και όχι 10000(ή και λιγότερα) αντίτυπα μόνο. Μακάρι να μπορούσαμε να το μεταφέρουμε και αυτό στο ευρύτερο κοινό.

[x for xepeta]

Έχει εφτά χρόνια που το αγόρασα, αλλά το διάβασα τις τελευταίες τρεις μέρες.

Εμπνέει σεβασμό το μέγεθος, το όνομα του συγγραφέα θα έλεγα, και το σκίτσο.

 

Το σενάριο δε διαβάζεται μονορούφι. Εκτός αν δε σε ενδιαφέρει τι λένε. Πολύ γρήγορα οι ανησυχιες του πρωταγωνιστή ήταν κάτι που δεν μπορούσα να παρακολουθήσω. Η φιλοσοφία των Μαθηματικών είναι κάτι πέρα των δυνατοτήτων μου. Είμαι σίγουρος έχουν ενδιαφέρον, αλλά δε θυμάμαι ποιος ήθελε τι να αποδείξει, γιατί το χάος και η τάξη συνυπάρχουν στους αριθμούς, πώς προσδιορίζονται τα σύνολα, και πώς οδηγείται κάποιος στην τρέλα λόγω αυτών. Αλλά δεν πειράζει Σχολές, ονόματα, τάσεις, ιδέες αναφέρονται και δεν αναλύονται για τον μέσο αναγνώστη αλλά μόνο σου λέει ότι υπάρχει και αυτό.

Η πορεία του ήρωα έχει ένα ενδιαφέρον.

 

Οι πρώτες σελίδες είναι απάλευτες, όπως είπαν κάποιοι λίγοι και συμφωνώ μαζί τους, και φταίει ότι τα μπαλονάκια είναι τόσο κακοφτιαγμένα που πρέπει να λειτουργείς έτσι επειδή θέλεις να είναι κακοφτιαγμένα. Άρθρα βρίσκονται μακρυά από τα επίθετα και ουσιαστικά τους όχι μόνο σε άλλο μπαλονάκι, αλλά και σε άλλη σελίδα! Η έννοια ένα μπαλονάκι έχει μια-δυο φράσεις δεν υφίσταται! Σπάει στα χειρότερα σημεία χωρίς λόγο, και τα χρονικά κενά που ίσως θέλει να δείξει είναι ανόητα. Παιδί δημοτικού κάνει τέτοιες γκάφες. Μπα, ούτε αυτό θα το έκανε. Τόσα ελληνικά κόμικς πήρα από τα διάφορα Φεστιβάλ δεν το έχω παρατηρήσει. Η χρήση των αποσιωπητικών σε κάθε πρόταση είναι ένα ελληνικό ατόπημα, αλλά εδώ περνάει όρια που δε δικαιολογούνται. Κάποια στιγμή το μετριάζει, ή μπορεί εγώ να το συνήθισα, και κατάφερα να προχωρήσω.

 

Σε διαφορετικά μπαλονάκια η κάθε φράση (δεν είναι πρόταση - είναι ατελής φράση)

 

"Να σου θυμίσω ότι...

...πρωτομηνία, ο Χίτλερ μπήκε στην Πολωνία."

 

"Αξίζετε οπωσδήποτε παράσημο. Αν και...

...δεν είμαι σίγουρος ποιο."

 

"Και να κοίτα...

... αυτό το κλαρί."

 

"Σα να βάζεις γουρούνι στη μία...

...ακρη, για να βγουν λουκάνικα"

 

"Είναι πολύ απλό! Και...

...τώρα θέλω να γίνω κάμπια!"

 

Μας ζάλισες.

Ξέρω ότι έτσι μπορεί να θέλει να δώσει έμφαση, αλλά δεν το αντέχω συνέχεια. Οι προθέσεις μπορεί να υπάρχουν και να είναι καλές, το κείμενο όμως δεν μπορούσα να το παρακολουθήσω. Δε λέω να κάνεις τις φωνούλες μέσα στο μυαλό σου, χρωματίζοντας τις προτάσεις με τα σημεία στίξης. Θα σκάσεις στα γέλια.

 

Το σκίτσο είναι σε ένα πολύ καλό επίπεδο, αλλά ακόμη και αν κάποιοι το θεωρούν μέτριο, δεν έχει σκαμπανευάσματα. Είναι αλφάδι και δεν κάνει εκπτώσεις. Τα χρώματα είναι πολύ καλά, πράγμα που με εξέπληξε ευχάριστα.

 

Οι σελίδες με τους δημιουργούς να ζωγραφίζουν τους εαυτούς τους να σχολιάζουν τα δρώμενα ακόμη και με ελάχιστα καρέ που διορθώνει ο ένας τον άλλον είναι κάτι που δε μου άρεσε. Σα να εισβάλει ο Impossible Man στα γραφεία της MARVEL και σαχλαμαρίζει με τους Wolfman & Perez, τους Lee & Kirby. Άσε το αυτό για τα μέτρια κόμικς του κιλού

[Guts]

Έβλεπα πολλές καλές κριτικές για το Logicomix και πάντα ήθελα να το διαβάσω, αλλά εξαιτίας της ''τσιμπημένης'' τιμής του και επειδή μόνιμα έχω μεγάλη λίστα απο κόμικς που μου λείπουν, συνέχεια ανέβαλα την αγορά του.

Πριν λίγες ημέρες μου το έφερε δώρο ένας φίλος, και ομολογώ οτι χάρηκα για την επιλογή του!

Ξεκίνησα με μεγάλο ενδιαφέρον την ανάγνωση γιατί ήξερα πως είναι σχετικό με τη ζωή και το έργο του Μπέρτραντ Ράσελ, τον οποίο έχω σε μεγάλη εκτίμηση.

Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης έχω να πώ οτι τα συναισθήματα είναι λίγο ανάμεικτα.

 

Η ιστορία στην αρχή μας παρουσιάζει τους δημιουργούς του κόμικ στη σύγχρονη Αθήνα να συζητούν και να ετοιμάζουν ένα κόμικ με θέμα την λογική και τα μαθηματικά.

Στο μεγαλύτερο μέρος του κόμικ βλέπουμε τη βιογραφία του μεγάλου στοχαστή, τα παιδικά του χρόνια, την ενηλικίωσή του και την επιστημονική του καταξίωση.

Ανά διαστήματα η αφήγηση της βασικής ιστορία σταματούσε, για να μας μεταφέρει τους σχολιασμούς και τις σκέψεις των δημιουργών.

 

Για να είμαι ειλικρινής η γραφή δεν μου άρεσε και τόσο. Η αφήγηση και οι διάλογοι μου φάνηκαν κάπως ''διεκπεραιωτικοί'' χωρίς λυρισμό και χωρίς πάθος.

Η παρουσία των συντελεστών του κόμικ μέσα στο κόμικ λειτουργεί ''άτσαλα'' και παρουσιάζει τους πιο αδιάφορους χαρακτήρες που διάβασα ποτέ σε κόμικ - βιβλίο.

Απ'την άλλη, το βασικό στόρυ και το ταξίδι του Ράσελ στον κόσμο των μαθηματικών,της λογικής και της φιλοσοφίας ήταν ενδιαφέρον και απολαυστικό σε αρκετά σημεία,

αλλά και πάλι θα το ήθελα πιο συγκροτημένο.

 

Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό με κάποια όμορφα καρέ αλλα στο μεγαλύτερο μέρος συνοδεύει απλά το κείμενο χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο.

 

Η έκδοση είναι πολύ καλή και στιβαρή για να αντέχει τις 300+ γυαλιστερές σελίδες του κόμικ, με εξαιρετικό extra περιεχόμενο και βιβλιογραφία.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 14, 2021 από Guts

[Indian]

 

Το link ΕΔΩ.