Thor (2011)

[GeoTrou]

Καλά τα λέει το παιδί! DaDi έλα να σ' αγκαλιάσω! 

[DaDiRa]

5 hours ago, Θρηνωδός said:

 

Άρα το πρώτο iron man είναι η δεύτερη χειρότερη mcu ταινία σου;  

 

Ναι. Το Iron Man με κούρασε και ας ήταν πιο άρτιο από το The Incredible Hulk. Γι' αυτό και το έβαλα σε χειρότερη θέση προτίμησης παρ' όλο που του έδωσα καλύτερη βαθμολογία.

[JohnnyMZ]

Πρόσφατα είδα την ταινία για πρώτη φορά.

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, όσον αφορά την Asgard. Πράγματι, η απόδοσή της στην οθόνη ήταν πολύ ωραία οπτικά, και, βασικά, πολύ πειστική.

Ο Anthony Hopkins στο ρόλο του Odin, τρομερός. Ταιριαστός ρόλος, επιβλητική παρουσία, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι.

Εξίσου δυνατή παρουσία βρήκα και τη Renne Russo στο ρόλο της γυναίκας του, Frigga. 

 

Ο Hemsworth, από την άλλη, δε μου άρεσε. Στις επόμενες ταινίες, σαν να αλλάζει κάτι πάνω του και να γίνεται πιο ταιριαστός για το ρόλο... Εδώ μου φάνηκε αρκετά... βουτυρένιος. Βασικά κάτι με ενοχλεί στη φάτσα του. Είναι σαν αγουροξυπνημένος σε όλη την ταινία. Ο αγαπημένος μου Ασγκαρντιανός είναι, μακράν, ο Heimdall. Τρομακτική φυσιογνωμία, φαίνεται πολλά κιλά πολεμιστής.

Για μένα, το βασικό σε αυτήν την ταινία είναι η εισαγωγή στο μύθο του Θεού του Κεραυνού, για να αξιοποιηθεί στις επόμενες ταινίες, παρά η δημιουργία μιας καλής υπερηρωικής ταινίας. Όχι ότι ήταν κακή ταινία. Αλλά, κακά τα ψέματα, σε επίπεδο... θεάματος και ψυχαγωγίας, ο Destroyer ήταν μάλλον ένα μέτριο "boss". Το χτίσιμο, πάντως, που γίνεται, ειδικά στο χαρακτήρα του Loki, αλλά και στη S.H.I.E.L.D., είναι κομβικό σε αυτήν την ταινία. Και πράγματι, με εντυπωσίασε το γεγονός ότι εμφανίζεται τόσο στιγμιαία αλλά τόσο νωρίς και απροσδόκητα το Infinity Gauntlet. Δείχνει ότι οι άνθρωποι είχαν οραματιστεί πλήρως την πορεία του MCU.

 

Σε γενικές γραμμές, βρήκα αδιάφορο το κομμάτι που διαδραματίζεται στη Γη. Δε λέω, χαβαλέ είχε, όπως και οι... γήινοι πρωταγωνιστές της ταινίας (εσείς ξεχωρίζετε τη Jane Foster (Natalie Portman), εγώ νομίζω ερωτεύτηκα την Darcy Lewis (Kat Dennings) από την πρώτη σκηνή!), αλλά  τουλάχιστον, θα μπορούσε να έχει αξιοποιηθεί καλύτερα - το ερωτικό στοιχείο προέκυψε εντελώς από το πουθενά, δίχως το κατάλληλο build-up, ενώ γενικά συμπεριφέρονται όλοι σαν να έχασαν σημαντικό ποσό μονάδων στο δείκτη IQ τους, από τη στιγμή που εμφανίζεται ο Θωρ στη Γη και μετά.

Βέβαια, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω πόσο γέλιο μου προκάλεσε η σκηνή στο νοσοκομείο: "How dare you attack the son of Odin?!"

 

Όντας newbie στο μαρβελικό χώρο, πράγματα όπως η πιστότητα στις πρωτότυπες ιστορίες δε με απασχόλησαν ιδιαίτερα, αλλά αισθάνομαι πως -ειδικά τα τελευταία χρόνια-, σε αυτό το κομμάτι, η Marvel τα πάει καλά, ούτως ή άλλως.

 

Overall, 6.5/10, αλλά θα μπορούσε να φτάσει το 7, κυρίως για συγκεκριμένες ερμηνείες και την οπτική πανδαισία της Asgard.

 

[Kurdy Malloy]

Απόσπασμα από καταχώρηση στο blog μου, με λίγες παρεμβάσεις ώστε να διαβάζεται το κείμενο (πρόκειται για χρονολόγιο όπου ο γιος μου βλέπει όλα τα Μάρβελ και έγω μαζί του βλέπω ή ξαναβλέπω τις ταινίες αν μέρει και μέσα από τα μάτια του μικρού):

 

 

Θεότητα, ελαφρώς διάστημα, υποψία sci-fi, ανταγωνισμός, εξωγήινοι, ήταν λογικό ότι ο μικρός ψάρωσε. Ο μπαμπάς όμως; Ο μπαμπάς έχει να πει ότι παραδέχθηκε το μεγαλείο της Μάρβελ και το πόσο γάτες είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις. Αφού τσίμπησαν τα αγοράκια τι μένει για να γίνει το τοπ pop culture φαινόμενο; Τα κοριτσάκια βεβαίως βεβαίως. Και ιδού έχουμε την πρώτη υπερηρωική ταινία στην κινηματογραφική ιστορία του είδους που βασικό της μέλημα είναι να φέρει στο είδος και το γυναικείο φύλλο. Και σε ένα βαθμό μιλάμε για πρωτοποριακή ταινία, γιατί να πω την αλήθεια δε θυμάμαι ανάλογο μπλοκμπάστερ να χειρίζεται τον άνδρα πρωταγωνιστή με τόσο σεξιστικό τρόπο, όπως (κακώς) μας έχουν συνηθίσει με τις όμορφες γυναικείες παρουσίες. Η ταινία όμως; Να πω την αλήθεια δεν ξέρω πως θα την έκρινα αν δεν προερχόμουν από 2 συνεχόμενες προβολές μετριότατων προς το παντελώς αδιάφορο ταινιών τις αμέσως προηγούμενες μέρες. Αλλά μου φάνηκε αξιοπρεπέστατη. Φυσικά με τα εσωτερικά μου θέματα, γιατί από την πρώτη στιγμή που βγήκε είχα σαφές θέμα να πάρω στα σοβαρά μία ταινία με βασικό κακό τον Λόκι; Γιατί; Φυσικά φταίει η καλύτερη υπερηρωική κωμωδία όλων των εποχών (και των μελλοντικών) και στο μυαλό μου γινόταν διαρκώς η σύγκριση:

Κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα ταινία και σε ένα βαθμό σπονδυλωτή. Ένα πρώτο μέρος space fantasy με αντίστοιχες μάχες και ένα δεύτερο που συνοψίζεται στο "Δύο νέοι αγαπιούνται. Ο ένας από τους δύο είναι ο Θωρ" (και η άλλη η Πάντμε Αμιντάλα γιατί θα έχει και αγοράκια στην αίθουσα). Όπως και να έχει και παρά το σχετικώς άγνωστον (την εποχή εκείνη) των 2 πρωταγωνιστών, το ισχυρότατο supporting cast - ίλιγγος (Χόπκινς, Ελμπά, Σκαρσγκάαρντ ή όπως λέγεται, Πόρτμαν) και η θέληση των 2 πρωταγωνιστών να καθιερωθούν διά του ρόλου έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, το αντίθετο από τον Χουλκ.

 

ΥΓ Εδώ μπορώ να πω ότι αν και λιγότερο ενθουσιωδώς οι εδώ κριτικές βρίσκονται πιο κοντά στα γούστα μου. Από την άλλη στην εσωτερική βαθμολόγηση του MCU στα διάφορα site η ταινία πιάνει πάτο. Χειρότερη όλων στα Metacritic & Cinemascore ενώ στο RT περνάει μόνο τα ανεκδιήγητα Hulk, Iron Man 2, Avengers 2. Εγώ το βρίσκω σεξιστικό. Κανείς δεν αισθάνεται άβολα με γυναικείο αισθησιασμό, βυζζά και πωπούς, αλλά ταινία με άφθονα 6-πακ του πρωταγωνιστή, αυτομάτως κάνει κακή εντύπωση.