Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'wolinski'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ένα μονοσέλιδο του Wolinski από τη Βαβέλ #18 Τα credits σκαναρίσματος του τεύχους, στον vpapad80
  2. Όχι στη βία, του Wolinski, από τη Συλλογή Zoo #6.
  3. Το εξώφυλλο από το μικρό βιβλιαράκι «Σκέψεις» του Βολίνσκι (που πρόσφατα επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Ροές και εντάσσεται στην καλαίσθητη σειρά μίνι βιβλίων microMEGA) σε κάνει να ανατριχιάζεις: ένα λιτό σκιτσάκι ενός άντρα που στο ένα χέρι κρατάει ένα τουφέκι και στο άλλο ένα πλακάτ που αναγράφει: «Θάνατος σε όσους δεν έχουν τις ίδιες ιδέες με μένα». Το μυαλό ταξιδεύει ιλιγγιωδώς στα θλιβερά γεγονότα της 7ης Ιανουαρίου όταν φανατικοί ισλαμιστές εισέβαλαν με καλάσνικοφ στα γραφεία του περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι. Τα όσα ακολούθησαν είναι πλέον γνωστά. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν ο σπουδαίος κομίστας Βολίνσκι. Ο οποίος, πόσο τραγικό, στις «Σκέψεις» έγραφε: «Η μόνη μου ευτυχία σ’ αυτή τη θλιβερή ζωή είναι να διαβάζω το Charlie Hebdo, περιοδικό γεμάτο χιούμορ και εικονογραφημένες ιστορίες (πωλείται παντού)». Ο αιχμηρός και ανένταχτος Βολίνσκι επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη σκιτσογραφική σάτιρα. «Για μας ήταν δάσκαλος και πατέρας μας», έλεγε γι’ αυτόν ο δικός μας Soloup. Ο Ζορζ Βολίνσκι γεννήθηκε το 1934 στην Τύνιδα και, εγκαταλείποντας τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική στο Παρίσι, άρχισε το 1960 να συνεργάζεται με το θρυλικό σατιρικό περιοδικό Hara-Kiri που μετεξελίχθηκε σε Charlie Hebdo. Εζησε έντονα τον Μάη του ’68, όταν τα σχέδιά του πήραν συγκεκριμένη πολιτική θέση και συχνά επέστρεφε εκεί με πικρία. Υπήρξε ένας σκιτσογράφος αθυρόστομος, βλάσφημος, προκλητικός, ασεβής, στο άκομψο ύφος του Altan, του Edika, του Reiser, όπου το εκ πρώτης όψεως χοντροκομμένο αστείο κρύβει το έναυσμα για σοβαρές σκέψεις. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε μέσα από τα περιοδικά «Πάρα Πέντε», «Βαβέλ», «Κολούμπρα» και «Μαμούθ». Υπέρ της... αδικίας Το βιβλίο «Σκέψεις», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του ’80, είναι μια συλλογή αφορισμών του Βολίνσκι συνοδευόμενων με λίγα σκιτσάκια, που αφήνει να φανούν οι πολλές πτυχές του δημιουργού. Πτυχές εκ διαμέτρου αντίθετες και σκέψεις που αλληλοσυγκρούονται. Ο Βολίνσκι έχει ενοχλητικά κοινωνικά σχόλια: «Είμαι υπέρ της αδικίας διότι η κοινωνία μας στηρίζεται σ’ αυτήν. Εξαφανίστε την αδικία και η κοινωνία μας θα καταρρεύσει». Φιλοσοφεί για την ευτυχία: «Προτιμώ να είμαι δυστυχισμένος κατά διαστήματα, επειδή δεν κατορθώνω να αποκτήσω αυτό που επιθυμώ, παρά όλον τον χρόνο ευτυχισμένος επειδή δεν επιθυμώ τίποτα!». Είναι εριστικός και αδαής: «Μου αρέσει πολύ να χώνω τη μύτη μου σε θέματα που δεν γνωρίζω καθόλου. Είναι έτσι εύκολο να λέω οτιδήποτε». Μισάνθρωπος, αλλά ελπίζει στην αγάπη: «Οι άνθρωποι με αηδιάζουν. Τους προτιμώ ωστόσο από τα πράγματα. Για παράδειγμα, μου αρέσει το τυρί, αλλά το τυρί δεν θα με αγαπήσει ποτέ, ενώ, αν αγαπήσω μια γυναίκα, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να με αγαπήσει μια μέρα». Αθεος, αλλά έχει και τις αμφιβολίες του: «Αν δεν πιστεύει κανείς σε τίποτα, η ζωή δεν έχει νόημα και, αν η ζωή δεν έχει νόημα, εγώ δεν μπορώ να ζω. Πρέπει λοιπόν να πιστέψω σε κάτι και, αφού πρέπει να πιστέψω σε κάτι, γιατί όχι στον Θεό;». Εγωιστής: «Θα ’θελα να ήμουν γυναίκα και να αγαπούσα έναν άντρα σαν κι εμένα», και φαλλοκράτης: «Πρέπει να βελτιώσουμε τη μοίρα των γυναικών. Οι κουζίνες παραείναι μικρές, οι νιπτήρες παραείναι χαμηλοί και τα χερούλια των κατσαρολικών δεν έχουν καλή μόνωση». Και για τα κόμικς και τους αναγνώστες τους λέει: «Τα κόμικς δεν θα γίνουν ποτέ τόσο ηλίθια όσο οι φανατικοί αναγνώστες τους». Ο Βολίνσκι ξεγυμνώνεται. Δοκιμάζει τα όρια, παίζει με τις αντιθέσεις, αναιρεί τα στερεότυπα και τις συμβάσεις, προσβάλλει. Οι αφορισμοί του θυμίζουν τον μετρ του είδους Οσκαρ Ουάιλντ, πυκνά δομημένες φράσεις, συχνά αυτοαναιρούμενες, που συμπυκνώνουν προβληματισμούς για ατελείωτες συζητήσεις και καβγάδες. Tweets που σήμερα θα γίνονταν viral και θα ακολουθούσαν κατεβατά απαντήσεων. Και είναι σκέψεις διαχρονικές και επίκαιρες. Tο λινκ εδώ Η παρουσίαση του βιβλίου εδώ. Το άρθρο αναφέρεται στην πρόσφατη επανέκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις Ροές (με αφορμή, δυστυχώς, το γνωστό τραγικό συμβάν). Το καινούριο εξώφυλλο είναι αυτό εδώ (δεν είναι δικό μου το σκανάρισμα, από το Ίντερνετ το βρήκα):
  4. tik

    ΣΚΕΨΕΙΣ

    Να κι άλλο ένα αλμπουμάκι του Βολινσκί μετά το Ανοιχτή επιστολή στη γυναίκα μου, μάλιστα από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Λογικά τα δύο βιβλία κυκλοφόρησαν περίπου την ίδια εποχή σε έκδοση τσέπης. Πρόκειται για ένα βιβλίο με αφορισμούς και προσωπικές σκέψεις του σκιτσογράφου (το λέει και ο τίτλος: Les pensees- ο πανσές). Η απόδοση των ιδεών του δημιουργού γίνεται άλλοτε με καυστικό και άλλοτε με ανάλαφρο τρόπο. Προλογίζει (; ) ο Καβανάς. Το βιβλιαράκι είναι στολισμένο με περίπου 80 σκίτσα του δημιουργού. Ορίστε και μερικά παραδείγματα. Περισσότερα για τον Βολινσκί. Περισσότερα για τον Καβανά. Περισσότερα για το βιβλίο από την Bedetheque. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο της Α' έκδοσης τον Locke.
  5. Πολλά γράφτηκαν τις μέρες που ακολούθησαν την επίθεση των φασιστών τζιχαντιστών στο περιοδικό Charlie Hebdo που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 12 ανθρώπων, πέντε εκ των οποίων ήταν σκιτσογράφοι. Στην «Εφ.Συν.» δημοσιεύτηκαν σκίτσα και γελοιογραφίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, φιλοξενήθηκαν απόψεις, γράφτηκαν αναλύσεις, έγιναν αποτιμήσεις και προβλέψεις. Η συζήτηση μόλις τώρα ανοίγει και θα έχει μέλλον καθώς το θέμα της ωμότητας, της βίας, του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας απέναντι στο χιούμορ, τη σάτιρα, τα σκίτσα, απ’ ό,τι φαίνεται θα μας απασχολεί για πολύ ακόμη. Το «καρέ καρέ» σήμερα, αφήνει στην άκρη τα πολλά λόγια και αφιερώνει τον περιορισμένο χώρο του στο έργο του Georges Wolinski, σκιτσογράφου, δημιουργού κόμικς, συγγραφέα, συνεργάτη και πρώην διευθυντή του Charlie που σε ηλικία 80 ετών έπεσε νεκρός από τις σφαίρες κάποιων μαυροφορεμένων κουκουλοφόρων με μηδενική ανεκτικότητα απέναντι στη διαφορετικότητα, την πολυμορφία, το γέλιο. Αλλωστε, όλοι περαστικοί είμαστε απ’ αυτή τη ζωή. Αν μένει κάτι πίσω είναι οι πράξεις για τις οποίες πιθανώς θα μας θυμούνται και το έργο που αφήνουμε. Το έργο του Wolinski, παρά τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να εκφράσει κάποιος για τις απόψεις του των τελευταίων ετών, ήταν σπουδαίο και μεγάλο. Και δεν σβήνεται ούτε με σφαίρες. Γελοιογραφία του Wolinski από το βιβλίο του «Σκέψεις» (εκδ. Ροές). Στο βιβλίο αυτό, με τη μορφή αποφθεγμάτων, αφορισμών και σκίτσων, ο Γάλλος δημιουργός «συνοψίζει» με χιούμορ και πικρία τη στάση του απέναντι στη ζωή Βλάσφημος και ανατρεπτικός μέχρι τέλους «Σκέψεις του Georges Wolinski» ■ «Είμαι μαλάκας, αλλ’ όταν βλέπω πώς έχουν κάνει τον κόσμο οι σωστοί…» ■ «Καλύτερα είναι να είσαι αποτυχημένος ως έξυπνος παρά επιτυχημένος ως μαλάκας» ■ «Αν έριχναν μια ατομική βόμβα στη Διάσκεψη Κορυφής του Ελσίνκι τη στιγμή που οι 35 ηγέτες συνυπέγραφαν τη Διακήρυξη για την Ασφάλεια, θα αισθανόμουν πιο ασφαλής» ■ «Πριν από τον Μάη του ’68 οι άνθρωποι δεν αισθάνονταν την ανάγκη να πουν ότι δεν έχουν να πουν τίποτα» ■ «Ο μαλάκας δεν ξέρει πως είναι μαλάκας, ενώ ο υποκριτής ξέρει πως είναι υποκριτής, και μάλιστα ότι είναι υποκριτής επειδή γι’ αυτόν είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο όπου οι υποκριτές βοηθούν τους μαλάκες να εμποδίσουν άλλους υποκριτές να τους πάρουν την εξουσία» ■ «Μια κοινωνία στην οποία όλα τα άτομα θα είχαν χιούμορ, θα μπορούσε εύκολα να ζήσει και χωρίς τους ευθυμογράφους. Αυτός είναι ο λόγος που οι ευθυμογράφοι είναι τόσο πικραμένοι, τόσο απελπισμένοι. Για να υπάρχουν έχουν ανάγκη από μαλάκες, όπως ο μπάτσος χρειάζεται τον εγκληματία, ο στρατιωτικός τον πόλεμο, ο γιατρός την αρρώστια και ο ηφαιστειολόγος το ηφαίστειο» ■ «Ο παράδεισος είναι γεμάτος από ηλίθιους που πιστεύουν ότι υπάρχει» Από το βιβλίο «Σκέψεις» (εκδ. Ροές) ■ «Η μόνη μου ευτυχία σ’ αυτή τη θλιβερή ζωή είναι να διαβάζω το Charlie Hebdo, περιοδικό γεμάτο χιούμορ και εικονογραφημένες ιστορίες. (Πωλείται παντού)» ■ «Τσακώνονται για τις ιδέες τους. Δεν τσακώνονται για τις εμμονές τους. Αυτή η ιδέα μού έχει γίνει εμμονή» ■ «Το πραγματικό πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι πρώτον ότι δεν αγγίζουμε τα πραγματικά προβλήματα. Δεύτερον, ότι και να αγγίζαμε τα πραγματικά προβλήματα δεν θα ξέραμε πώς να τα λύσουμε. Και τρίτον, ότι δεν ξέρουμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα» ■ «Τι είναι αυτό που δέχεται κανείς χωρίς να το ζητήσει, που κατέχει χωρίς να ξέρει το πώς και χάνει χωρίς να ξέρει το γιατί; Η ζωή» ■ «Αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα είναι πως τα ζώα δεν είναι υποχρεωμένα να προσπαθούν συνεχώς να μη φέρονται ως άνθρωποι» ■ «Τα κόμικς δεν θα γίνουν ποτέ τόσο διεφθαρμένα όσο οι φανατικοί αναγνώστες τους» ■ «Τρώμε ήδη στη μάπα τους παπάδες, τους ραβίνους, τους πάστορες και σε λίγο έχουν σειρά οι ιμάμηδες, τα μέντιουμ, οι μάγοι και οι χαρτορίχτρες! Οσο σκέφτομαι ότι επιστήμονες άνθρωποι εφεύραν ένα τόσο υπέροχο πράγμα σαν την τηλεόραση για να μεταδίδει τέτοιες μαλακίες μου τη δίνει» Από το βιβλίο «Σκέψεις» (εκδ. Ροές) ■ «Για να δουλέψεις στην τηλεόραση, δεν αρκεί πια να μην είσαι κομμουνιστής. Πρέπει να είσαι αντικομμουνιστής» ■ «Αγαπώ με πάθος τους ανθρώπους που παθιάζονται∙ είναι το μόνο μου πάθος, μαζί με τα δέντρα και τα μικρά πουλιά∙ μου αρέσουν και τα κόμικς, αλλ’ αντιπαθώ όσους ασχολούνται μόνο με αυτά και τίποτα άλλο∙ υπάρχουν τύποι που όλη τους η κουλτούρα είναι τα κόμικς, υπάρχουν περιοδικά κόμικς φτιαγμένα από τύπους που ποτέ τους δεν έχουν διαβάσει κάτι άλλο από περιοδικά κόμικς φτιαγμένα από τύπους που διαβάζουν μόνο κόμικς κ.ο.κ. Αυτά με φοβίζουν, τα πουλιά δεν κάνουν τσίου – τσίου, το φιλί δεν κάνει μουτς, ο έρωτας δεν κάνει φλοπ - φλοπ» ■ Διαβάζετε Charlie, το περιοδικό των ανθρώπων που τους αρέσει κάπου - κάπου να διαβάζουν κόμικς» ■ «Η κρίση είναι σαν τον κυκλώνα. Αφού περάσει, η κυβέρνηση θα πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσει την περιουσία όσων μπόρεσαν να την αποφύγουν απέναντι στην εκδικητικότητα όσων δεν έχουν τίποτα πια» Από το βιβλίο του Georges Wolinski «Σκέψεις» (μετάφραση Γ. Ξ.), εκδόσεις Ροές, 1986. Από το τεύχος 13 της «Βαβέλ» (Μάρτιος 1982) Και το σχετικό link...
  6. Wolinski Όσοι διάβαζαν Βαβέλ και Παρά Πέντε έχουν σίγουρα δει τα σκίτσα του. Για τους Γάλλους όμως, ο Ζωρζ Βολινσκί είναι μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές του σατυρικού (και σατιρικά ερωτικού) σκίτσου. Ήταν 80 ετών. Οι ερωτικές συνήθειες των Γάλλων ήταν ένα από τα αγαπημένα του μοτίβα. Του άρεσε να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται για τις ερωτικές επιθυμίες, τα ταμπού αλλά και την αγαρμπιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ήμουν ένας βρωμερός φαλλοκράτης Το Μάιο του 68, συνιδρύει με τον Σινέ το περιοδικό L'Enragé (ο οργισμένος) Από τότε συχνά αυτοσαρκαζόταν για τη συνήθεια του να επαναπαύεται στις «επαναστατικές δάφνες» του παρελθόντος. - Όταν σκέφτομαι ότι πριν 40 χρόνια ήμουν στα οδοφράγματα... - Προσπάθησε να το ξεπεράσεις μπαμπά Σκίτσο για την γαλλική ακροδεξιά και την «ανοχή» που επιδεικνύει η γαλλική αστυνομία Αστυνομικός: Πιο αργά, γιατί θα υποχρεωθούμε να τους συλλάβουμε Δράστης: Πιο γρήγορα γιατί θα υποχρεωθούν να μας συλλάβουν Cabu O Καμπύ ήταν επίσης ιστορική μορφή του γαλλικού σκίτσου. Ξεκίνησε να σκιτσάρει όταν ήταν στρατιώτης στην Αλγερία. Εκδίδει τότε την «κόρη του Συνταγματάρχη», που κυκλοφορεί σε συνέχειες. Ο Cabu δηλώνει αντιμιλιταριστής και αναρχικός. Έχει περάσει από όλα τα ιστορικά γαλλικά περιοδικά, τον «Oργισμένο», το Hara Kiri, το Canard Εnchaine. Δεν έκανε μόνο κόμιξ και γελοιογραφίες. O Cabu ήταν αυτός που σχεδίασε τα σκίτσα για την ταινία traffic του Τατί Σατύριζε ανελέητα όχι μόνο το Ισλάμ αλλά και την ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Ο θεός δεν υπάρχει... Εδώ καυτηριάζει τις αποκαλύψεις για την παιδοφιλία ανώτερων κληρικών της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. O αγαπημένος του ήρωας, ήταν ένας 17άρης μαθητής λυκείου. O grand Duduche. Charb Ήταν ο διευθυντής του Charlie Hebdo, κι ένας από τους πιο χαρισματικούς, προκλητικούς και συχνά εξοργιστικούς σκιτσογράφους της γενιάς του. Ο Charb αρνούνταν πεισματικά και πολλές φορές οριακά, κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας. Μα ποιοι θέλουν τους Άγγλους στην Ευρώπη; Είχε προκαλέσει την μήνη των γάλλων μουσουλμάνων από το 2006, όταν επέλεξε να αναδημοσιεύσει τα σκίτσα για τον Μωάμεθ, του Δανού σκιτσογράφου. Το Νοέμβριο του 2011 το περιοδικό κυκλοφορεί με αλλαγμένο ακόμα και τον τίτλο: Αντί για τον «εβδομαδιαίο Τσάρλι» κυκλοφορεί ως «εβδομαδιαία σαρία», με πρωτοσέλιδο και πάλι μια γελοιογραφία του Μωάμεθ. Δέχεται απειλές και κυκλοφορεί με αστυνομική προστασία. Σε συνέντευξη του μάλιστα στη Monde λέει πως μιας και δεν έχει παιδιά, σκυλιά, δεν τον απασχολεί αν θα του επιτεθούν, «καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός». Πριν από κάποιους μήνες, ο Charb κυκλοφόρησε αυτό το προφητικό σκίτσο, με τίτλο «δεν έχουν γίνει ακόμα επιθέσεις στη Γαλλία, και τον μαχητή να απαντάει «περιμένετε μέχρι το τέλος Ιανουαρίου». Ο Charb αρνούνταν πεισματικά και πολλές φορές οριακά, κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας. Είχε κατηγορηθεί ως ρατσιστής γιατί προκαλούσε. Όταν στην γαλλική επικαιρότητα κυριαρχούσε το θέμα του γάμου των ομοφυλόφιλων, ο Charb ζήτησε γάμο για όλους Σε αυτό το σκίτσο μιλά για τον τσιγγάνικο κίνδυνο. «Ήρθαν να κλέψουν τα γαλλικά φρύδια». Tignous O Tignous, ήταν ο πιο παθιασμένος με την επικαιρότητα και το πολιτικό σκίτσο. Ήταν 47 ετών. Ένα από τα αγαπημένα του θύματα ήταν ο Σαρκοζί, για τον οποίο εδώ γράφει «5 χρόνια Σαρκοζί, βλάπτουν σοβαρά την υγεία». Τα σκίτσα του ήταν πάντα εξαιρετικά δεικτικά, όπως όταν «σχολίαζε» τα αστυνομικά μέτρα που επιβλήθηκαν στο Ρίο για το Μουντιάλ. Το Μουντιάλ τελείωσε, το ίδιο και το απαρτχάιντ Και το σχετικό link...
  7. vaios

    ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ

    ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΟΕΣ (1984) Ο Wolinski, ένας φουκαράς σύζυγος, η γυναίκα του οποίου ως καλή φεμινίστρια εργάζεται και φυσικά του λείπει, αποφασίζει να της γράψει μία ανοιχτή επιστολή για να μάθουμε κι εμείς, οι υπόλοιποι ομοιοπαθείς, τι τραβάει ο άνθρωπος! Μία εκτενής επιστολή στη σύγχρονη γυναίκα, που πήρε τη γενναία απόφαση να κάνει ό,τι κάνει ένας άντρας, αλλά στην πορεία τής διέφυγε κάτι πολύ σημαντικό· ξέχασε ότι είναι γυναίκα και ότι οι άντρες θέλουμε να βλέπουμε και τις γυναικείες ιδιότητές της. Το βιβλίο είναι φυσικά χιουμοριστικό, αν και σε μερικά σημεία του αναδεικνύει τα μεγάλα προβλήματα που ανεφύησαν απ΄ αυτή την εξέλιξη. Το βιβλίο περιέχει 19 υπέροχες γελοιογραφίες του γνωστού σκιτσογράφου. vaios/25-5-2009
  8. Από τις σελίδες του "Της Ανωμαλίας" (συλλογή zoo #7) ένα αρκετά ιδιόρρυθμο στριπάκι... Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι οθόνες σας είναι έγχρωμες.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.