Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'the comic con'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Casty και Michela Frare βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του The Comic Con 7 και μίλησαν στην «Εφ.Συν.». O Casty και η Michela Frare κατά τη διάρκεια του The Comic Con 7 Ένας εκ των κορυφαίων Ιταλών δημιουργών κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του The Comic Con 7, συνοδεία της ταλαντούχας συνεργάτιδάς του. Ο λόγος για τον Casty, κατά κόσμον Andrea Castellan, και τη Michela Frare, η οποία τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται μαζί του στο στάδιο της μελάνωσης των ιστοριών του πρώτου. Συνεχίζοντας την παράδοση του Αμερικανού Φλόιντ Γκότφρεντσον και του Ιταλού «μαέστρου» Ρομάνο Σκάρπα, ο Casty αναβάθμισε με το ταλέντο και τη φαντασία την εμφάνιση του διασημότερου ποντικού στον κόσμο, του Μίκι Μάους, προσδίδοντας εκ νέου βάθος στον χαρακτήρα. Μεταξύ άλλων η σειρά ιστοριών με τον Μίκι, τον Γκούφι και την πρωτότυπη ηρωίδα που επινόησε ο ίδιος, την αρχαιολόγο Κλάρα Λοφτ, συνδέουν τον καλλιτέχνη δημιουργικά με την ελληνική Ιστορία. Σε ένα άλλο πλαίσιο η Michela Frare, εκτός από το απαιτητικό έργο της μελανώτριας στις κλασικές ιστορίες του μεγάλου σχεδιαστή, υπογράφει και τα δικά της έργα τόσο εικονογραφώντας ιστορίες με τους κλασικούς ήρωες όσο, κυρίως, μεταφέροντας τις περιπέτειες των δημοφιλών κινηματογραφικών ηρώων της Disney και της Pixar. ● Έχεις εμπνευστεί πολλάκις από την ελληνική Ιστορία, ειδικά στις περιπέτειες της Κλάρας Λοφτ, όπως «Ο Κολοσσός της Ρόδου». Casty: Πάντοτε ήμουν μεγάλος θαυμαστής των ιστοριών που μπλέκουν την αρχαιολογία με την καλλιτεχνική φαντασία. Προσπαθώ πάντα να προσθέτω κάτι καινούργιο, ενώνοντας πολλές φορές διαφορετικούς πολιτισμούς – γι’ αυτό τον λόγο, κάθε φορά που γράφω μια ιστορία κάνω έρευνα προκειμένου να δώσω μία ρεαλιστική βάση στις ιστορίες μου. Για παράδειγμα, στον «Κολοσσό της Ρόδου» παρουσιάζω ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου ως ένα γιγαντιαίο ρομπότ. Δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Μελέτησα πρώτα τα είδη τεχνολογίας που ήταν ήδη γνωστά εκείνη την εποχή. Στην ιστορία εξηγώ πώς το ρομπότ λειτουργεί χάρη σε μία τεράστια μπαταρία. Στην πραγματικότητα, υπάρχει η υπόθεση πως οι Αιγύπτιοι ήδη από τότε γνώριζαν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρισμό, αξιοποιώντας πήλινα αγγεία και σύρματα χαλκού. Η ιστορία «Ο Κολοσσός της Ρόδου» (2005) σε σενάριο Casty και σχέδιο Giorgio Cavazzano δημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο περιοδικό Αλμανάκο #210. Η επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη και στους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας μού έδωσε τη δυνατότητα να οπτικοποιήσω κατά κάποιον τρόπο το περιβάλλον στο οποίο θα τοποθετηθεί μία από τις επόμενες ιστορίες μου, με την περιπετειώδη αρχαιολόγο στην αναζήτηση της Χαμένης Ατλαντίδας, η οποία θα διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. ● Θεωρείσαι ένας από τους δημιουργούς που ανανέωσε την εικόνα του Μίκι Μάους στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κόμικς. Casty: Ο Μίκι στο παρελθόν υπήρξε ένας από τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες. Ιδίως στα κόμικς του Γκότφρεντσον και του Σκάρπα ήταν αξιολάτρευτος. Δεν ήταν υπερήρωας ή εκνευριστικά τέλειος. Ο Γκούφι τον πλαισίωνε πάντοτε με έναν πιο διασκεδαστικό τρόπο, ενώ η Μίνι στις κλασικές ιστορίες δεν είχε τα χαρακτηριστικά της σικ αντιπαθούς κυρίας αλλά της συντρόφου του Μίκι, η οποία ενίοτε παρουσιαζόταν σνομπ καθαρά για χιουμοριστικούς λόγους. Σταδιακά, ο ήρωας παρερμηνεύτηκε από πολλούς συναδέλφους μου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μοτίβο με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ που βοηθάει τον Επιθεωρητή Ο’ Χάρα στην επίλυση αστυνομικών υποθέσεων έγινε κυρίαρχο και σε μεγάλο βαθμό μονότονο. Ο κλασικός Μίκι βουτούσε σε κάθε λογής περιπέτειες οι οποίες τον ξεπερνούσαν κατά πολύ σε μέγεθος, υπογραμμίζοντας έτσι το θάρρος του. Δεν ήταν ξερόλας ή ανίκητος, αλλά ξεπερνούσε τον εαυτό του και αναζητούσε βοήθεια από τους φίλους του για να αντεπεξέλθει. Αυτός ήταν πάντοτε ο Μίκι Μάους που μου άρεσε και αυτόν προσπάθησα να ξαναφέρω στο προσκήνιο. ● Θα έλεγες ότι ήταν παραμελημένος από τους ομότεχνούς σου νωρίτερα; Έγιναν αρκετές αξιόλογες προσπάθειες, αναμφίβολα. Εγώ ξεκίνησα την καριέρα μου στο χώρο του σχεδίου και των κόμικς, εικονογραφώντας άλλους ήρωες όπως ήταν ο Cattivik και ο Lupo Alberto. Το όνειρό μου όμως ήταν πάντοτε ο Μίκυ Μάους. Όταν επιχείρησα να απευθυνθώ για πρώτη φορά στην Disney, έστειλα,δείγμα δουλειάς μου τόσο με το σύμπαν των παπιών όσο και με αυτό των ποντικιών – για καλή μου τύχη προτίμησαν το δεύτερο και, εδώ που τα λέμε, εκεί υπήρχε έλλειψη, αφού στους περισσότερους άρεσε να φτιάχνουν ιστορίες με τους Ντακ. Μου δόθηκε έτσι η δυνατότητα να φτιάξω έναν Μίκυ συμπαθητικό και να τον τοποθετήσω στο επίκεντρο μυστηριωδών ιστοριών. ● Ιστορίες του Γκότφρεντσον και του Σκάρπα θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν σήμερα; Casty: Ενδεχομένως ούτε οι πρώτες δικές μου ιστορίες θα μπορούσαν, ιδίως όσες σχετίζονται με ευαίσθητες θεματικές που με απασχολούν και για τις οποίες θέλησα να μιλήσω στις ιστορίες μου, όπως για παράδειγμα το κυνήγι της φάλαινας ή η μόλυνση. Θεωρώ πως για να μιλήσεις ουσιαστικά για ένα πρόβλημα σε κάποιον πρέπει πρώτα απ’ όλα να του το δείξεις. Φυσικά δεν θα σχεδίαζα ποτέ θανάτους ζώων σε παιδικά κόμικς, αλλά κάπως πρέπει να το υπονοήσεις. Στην περίπτωση της μόλυνσης κάποιος θα πρέπει να μολύνει – γι’ αυτό υπάρχουν οι «κακοί», ώστε να παρεμβαίνει και μια ηθική αξιολόγηση των συμπεριφορών που στηλιτεύεις. ● Κατά τη γνώμη σου, υπάρχει χώρος για εισαγωγή στοιχείων διαφορετικότητας στα κόμικς με τους κλασικούς ήρωες του Ντίσνεϋ, όπως επιχειρεί σταδιακά να κάνει η εταιρεία στις κινηματογραφικές της παραγωγές; Αισθάνομαι πως οι βασικοί ήρωες με τους οποίους ασχολούμαι, δηλαδή ο Μίκυ, ο Γκούφυ και η υπόλοιπη παρέα του Μίκυ Σίτυ, δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες πάντα δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις για ζητήματα που οι πρωταγωνιστές ενδεχομένως δε θα μπορούσαν χωρίς κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, αλλά ταυτόχρονα με έναν αβίαστο τρόπο που εξυπηρετεί την ιστορία. Όταν δημιουργώ δικούς μου, πρωτότυπους ήρωες, πάντοτε πυξίδα μου είναι οι αφηγηματικές ανάγκες, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές εξελίξεις. Υπήρξε μία περίοδος που ένιωσα την ανάγκη να εκμοντερνίσω την εικόνα της γυναίκας στα σύγχρονα κόμικς, γι’ αυτό δημιούργησα μία σειρά από πρωτότυπους θηλυκούς χαρακτήρες. Ήθελα να ξεφύγουμε από την στερεοτυπική απεικόνιση της Μίννι που έπινε τσάι ή πήγαινε για ψώνια με την Κλάραμπελ. Έχουμε την Κλάρα Λοφτ, η οποία είναι μία ηρωίδα μορφωμένη και παράλληλα δυναμική, ψυχικά και σωματικά, την Ρίτσα Πεσκανδρίτσα, η οποία εμφανίζεται περισσότερο μελετηρή, φοράει γυαλιά και λατρεύει τις βιβλιοθήκες, αλλά είναι έτοιμη να ριχτεί σε νέες περιπέτειες και να ταξιδέψει, καθώς και την Ούμα, η οποία είναι μέλος μίας ομάδας ταξιδευτών στο χρόνο, οπλοφορεί και είναι πολύ ζόρικη. Προσπάθησα να αποφύγω τα στερεότυπα και να έρθω πιο κοντά στην εποχή μας. Πάντοτε όμως θα υπάρχει περισσότερος χώρος. «Η Disney έκανε βήματα τόσο μεγάλα όσο αυτό του ανθρώπου στο φεγγάρι» ● Όχι μόνο επισκέφθηκες για πρώτη φορά την Ελλάδα, αλλά έκανες και την παρθενική σου εμφάνιση σε εκδηλώσεις του είδους στη Θεσσαλονίκη! Θα ήθελα να μοιραστείς λίγα λόγια για την εμπειρία σου μαζί μας. Όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και η πρώτη φορά που δίνω συνέντευξη για τη δουλειά μου! Αυτές τις μέρες βίωσα ένα λουτρό ενθουσιασμού! Η Θεσσαλονίκη μου άρεσε πολύ, το ίδιο και οι άνθρωποί της! Οι αγαπημένες μου στιγμές ήταν όταν ερχόμουν σε επαφή με τα μικρά παιδιά, τα οποία εκρήγνυνταν από χαρά όταν έπαιρναν στα χέρια τους τα σχέδια που τους έκανα. Τα παιδιά δεν έχουν φίλτρα κι αυτό είναι υπέροχο. Μπορεί το έργο μας να διαδίδεται σε ανεξέλεγκτο αριθμό ανθρώπων και περιοχών στον κόσμο, αλλά εμείς εργαζόμαστε κλεισμένοι στο γραφείο μας – σπάνια γινόμαστε κοινωνοί αυτού. Είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα όταν αντιλαμβάνεσαι έμπρακτα πως μπορεί να προσφέρεις, έστω για λίγη ώρα, χαρά σε τόσο πολλά μικρά πλάσματα που κάνουν όνειρα και μαγεύονται από τις ιστορίες μας. ● Μεταφέροντας στο χαρτί κινηματογραφικούς ήρωες της Disney και της Pixar, έρχεσαι αντιμέτωπη με περιορισμούς στην απόδοση των πολλών διαφορετικών χαρακτήρων; Frare: Όταν καλείσαι να γράψεις μια ιστορία που σχετίζεται με αυτά τα έργα, οφείλεις να είσαι απόλυτα συνεπής στα βασικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε χαρακτήρα, ακολουθώντας κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που υπαγορεύονται κεντρικά από την εταιρεία. Σε ότι αφορά το σχέδιο, παρ’ όλο που όλα εντάσσονται στην ευρύτερη κατηγορία του χιουμοριστικού, πρέπει να είσαι αρκετά προσαρμοστικός ώστε να κινείσαι με ευκολία από τους χαρακτήρες του «Cars» σε αυτούς του «Frozen». Κάθε μέρα είναι μια πρόκληση. Υπάρχουν πολλά στάδια ελέγχου πριν από την τελική έγκριση, αφενός δημιουργικά (μολύβια, μελάνια, χρώμα) και αφετέρου ιεραρχικά (από την Ιταλία στην Αμερική και από το εκδοτικό τμήμα στο τμήμα παραγωγής κινουμένων σχεδίων). Η διαδικασία είναι χρονοβόρα και συχνά διορθώσεις για κάποιο προηγούμενο στάδιο έρχονται ενώ έχει ολοκληρωθεί ήδη το επόμενο, με αποτέλεσμα να καταβάλλεις αρκετή επιπλέον δουλειά. Εξώφυλλο της σειράς Ducktales στο οποίο η Michela Frare υπογράφει το μελάνι (σχέδιο: Marco Ghiglione). ● Πρόσφατα έχει ανοίξει έντονα η συζήτηση περί εισαγωγής στοιχείων διαφορετικότητας στις ταινίες της εταιρείας. Frare: Σε αυτόν τον τομέα η Disney έκανε βήματα τόσο μεγάλα όσο αυτό του ανθρώπου στο φεγγάρι. Εισήγαγε τη σεξουαλική διαφορετικότητα στις νέες ταινίες της ξεκινώντας δειλά με το «Lightyear» και φτάνοντας, ειδικά με το «Strange World», να μιλήσει με τέτοια σαφήνεια για μια κοινωνική πραγματικότητα που νωρίτερα μόνο υπαινικτικά προσέγγιζε. Η στροφή προς αυτήν την κατεύθυνση είναι αναγκαία και θεμελιώδης στην εποχή μας. Και το σχετικό link...
  2. Ο Ασντέ, ο Γάλλος σχεδιαστής του αγαπημένου καουμπόη, μιλάει στην «Κ». Όταν στο τέλος της συνέντευξής μας ο Ασντέ, ο σχεδιαστής και συν-σεναριογράφος του Λούκυ Λουκ εδώ και είκοσι χρόνια, πρότεινε ευγενικά να μου αφιερώσει ένα μικρό σκίτσο με τον φτωχό και μόνο καουμπόη, η αντίδρασή μου δεν ήταν ακριβώς ενήλικη: αφού ψέλλισα ένα τρεμάμενο «ευχαριστώ» και περίμενα να ολοκληρωθεί το σχέδιο, το παρέλαβα δήθεν ψύχραιμα, ευχαρίστησα τον δημιουργό του και έπειτα απομακρύνθηκα κοιτώντας το άναυδος. Ήταν λες και εκείνος ο αγαπημένος ήρωας, χάρτινος, αλλά τόσο αγαπημένος, βρισκόταν εκεί και χαμογελούσε γενναιόδωρα μόνο σε εμένα, όπως ένας παλιός, λίγο πιο έμπειρος φίλος. Την ίδια αποκλειστικότητα βίωναν πιθανότατα πολλοί ακόμη. Εκείνη η συνέντευξη, στο πλαίσιο του πρόσφατου 7ου The Comic Con στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε με τον Ασντέ να δηλώνει πόσο εντυπωσιάζεται κάθε φορά από τη δημοφιλία του ήρωα που σχεδιάζει. «Όλοι τον γνωρίζουν», έλεγε με θαυμασμό, «είτε βρίσκομαι στις σκανδιναβικές χώρες είτε στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα ή στην Κίνα. Για μένα, είναι πάντα μαγικό». Οι απαρχές αυτής της μαγείας εντοπίζονται ίσως δεκαετίες πριν, όταν ο 61χρονος σήμερα Γάλλος κομίστας συνεργάστηκε με τον «πατέρα» του Λούκυ Λουκ, τον σπουδαίο Μορίς, σε μια σειρά ιστοριών του Ραντανπλάν (ως γνωστόν, «το πιο χαζό σκυλί στο σύμπαν»). Όταν ο Μορίς πέθανε το 2001, η χήρα του, κατά παραγγελία του Βέλγου δημιουργού, ζήτησε από τον Ασντέ να συνεχίσει το έργο του. «Βίωσα ταυτόχρονα μεγάλη τιμή και τον απόλυτο εφιάλτη!» θυμάται γελώντας τρανταχτά ο Γάλλος. Καθόλου παράξενο: ένα εμβληματικό κόμικς θα συνεχιζόταν από το πενάκι του. Να όμως που ο Ασντέ (του οποίου το παρατσούκλι προέκυψε από τη γαλλική προφορά των αρχικών του ονόματός του, Hervé Darmenton) έφτασε να έχει συνυπογράψει, μαζί με σεναριογράφους όπως ο Λορέντ Γκερά και εσχάτως ο Ζιλ, περί τα δέκα επιτυχημένα τεύχη, χώρια το spin off «Λούκυ Κιντ» (στα ελληνικά από τη Μαμούθ Κόμιξ). Πλέον νιώθει να ανήκει στο σύμπαν του Λούκυ Λουκ. «Και μετά από εμένα», προσθέτει σοβαρά αυτή τη φορά, «θα συνεχίσει κάποιος άλλος. Ο Λούκυ Λουκ είναι αθάνατος». Ο Λούκυ Λουκ είναι βέβαια και γενναίος, ατάραχος, δίκαιος και επινοητικός, ανίκητος στο σημάδι και αξιοποιεί τις ικανότητές του για να κυνηγήσει τους Ντάλτον, για να αναλάβει μαζί με την Ντόλυ κάποια αποστολή στις εσχατιές των Ηνωμένων Πολιτειών κ.ά. Οι ιστορίες του αποτίουν φόρο τιμής και ταυτόχρονα παρωδούν τα γουέστερν και αν τα βασικά συστατικά τους παραμένουν σταθερά, δεν ισχύει το ίδιο για τα δευτερεύοντα. «Στην αρχή υπήρχαν οι καλοί και οι κακοί», εξηγεί ο Γάλλος κομίστας. «Πλέον κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό. Θέλησα λοιπόν να παρουσιάσω βήμα βήμα ένα χαρακτήρα πιο σύνθετο. Με όρους γουέστερν, ο Λούκυ Λουκ δεν ήταν Τζον Γουέιν αλλά Τζέιμς Στιούαρτ, και τώρα είναι σαν τη σειρά “Deadwood”. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι καινούργια. Ή μάλλον, ενώ και στον 19ο αιώνα υπήρχαν θέματα δικαιοσύνης, ρατσισμού, ανισοτήτων, οικονομικά και άλλα, τώρα τα προσεγγίζουμε για να φωτίσουμε τη δική μας εποχή». Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον «Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον» του 2008. Ο Λούκυ Λουκ συνοδεύει τον υποψήφιο πρόεδρο Ράδερφορντ Χέιζ στην προεκλογική του εκστρατεία και στο ταξίδι τους συναντούν μαύρους μουσικούς που κινδυνεύουν με λιντσάρισμα από μια οργάνωση με άσπρες κουκούλες, Kινέζους εργάτες που διεκδικούν σεβασμό στις… διατροφικές τους συνήθειες και έναν διεφθαρμένο πολιτικό αντίπαλο, φτυστό ο Τζορτζ Μπους. «Καμιά φορά, αυτή η λοξή οδός είναι ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις ένα ευθύ μήνυμα», λέει ο Ασντέ κάνοντας μια πλάγια κίνηση με το χέρι του, για να εικονοποιήσει αυτή την παλιά παράδοση των cameo, που τόσο διασκεδαστικά αξιοποιούσε ο Μορίς και ο σημαντικότερος σεναριογράφος του, ο τρομερός Ρενέ Γκοσινί. «Κάποιοι αναγνώστες το βρίσκουν πολύ αστείο», συνεχίζει ο Ασντέ ξεκαρδισμένος, «αλλά εμείς το κάναμε και γιατί δεν γουστάραμε καθόλου τον Μπους!». Ο κομίστας Ερβέ Νταρμεντόν, γνωστός ως Ασντέ. Μια άλλη παράδοση είναι οι πινακίδες στις εισόδους πόλεων, χωριών ή αγροκτημάτων, που συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία των κατοίκων και των ιδιοκτητών τους. «Ξένε, εμείς δεν είμαστε τόσο γρήγοροι, όμως οι σφαίρες μας είναι», διάβαζε όποιος έφτανε στο Ποκοπόκο Πουέμπλο «Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους». «Θα φυτέψω δέντρα σε αυτή τη γη και μολύβι σε όποιον την πατήσει», έγραφε ο Πίστολ Πιτ έξω από το χωράφι του «Προς την Οκλαχόμα». Στον «Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον», η πινακίδα στην είσοδο του Τέξας γράφει: «Έχουμε πετρέλαιο, αγελάδες, τράπεζες και καθόλου χιούμορ». Ο Ασντέ γελάει με τα παραδείγματα και εξηγεί: «Ναι, είναι μια παράδοση. Οι αναγνώστες χρειάζονται κάποιες σταθερές αναφορές – είναι πολύ σημαντικό. Τρεις γενιές διαβάζουν Λούκυ Λουκ και έρχεται η τέταρτη. Παππούδες και πατεράδες μεταφέρουν τις ιστορίες του στα παιδιά τους. Παράλληλα βέβαια, τους εξηγούν και γιατί ο Λούκυ Λουκ σταμάτησε να καπνίζει ή γιατί δεν χρησιμοποιεί το όπλο του για ψύλλου πήδημα». Ενώ πάντως ο καουμπόης έκοψε το τσιγάρο στη δεκαετία του ’80 για να αρέσει στο αμερικανικό κοινό, ο Ασντέ σήμερα θεωρεί ότι η «woke culture» είναι απλώς κάτι «ηλίθιο». Κάποτε του είπαν ότι δεν μπορεί να σχεδιάζει μαύρους, γιατί δεν είναι και ο ίδιος μαύρος. «Αν συνεχίσουμε έτσι», σχολιάζει, «τότε καθένας θα περιορίζεται στην ταυτότητά του και κανείς δεν θα μιλάει σε κανέναν». Το τελευταίο τεύχος του Λούκυ Λουκ «L’ Arche de Rantanplan» (Η κιβωτός του Ραντανπλάν) καταπιάνεται με τα δικαιώματα των ζώων. Ο Γάλλος κομίστας δεν αφηγείται όλη την ιστορία. Σημειώνει όμως ότι υπάρχει ένας βίγκαν ντεσπεράντο με το όνομα «Κινόα Μπομπ», ότι στο φινάλε «όλα είναι τέλεια όπως πάντα», ενώ υπογραμμίζει και τη διαχρονική ανεξιθρησκία του Λούκυ Λουκ. «Με τον σεβασμό του, μπορεί να βγάλει το καλύτερο στοιχείο από τον καθένα», λέει ο Ασντέ λίγο πριν προτείνει να μου αφιερώσει εκείνο το σκίτσο. «Σε όλους μπορεί να βρει κάτι καλό. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να το κάνει ακόμη και για τον Τζο Ντάλτον». Και το σχετικό link...
  3. Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια 22 Ελλήνων σχεδιαστών κόμικς που συμμετέχουν στην 7η διοργάνωση «The Comic Con». Το έργο της σκιτσογράφου Βαρβάρας Μουρατίδου για την Ανω Πόλη. Τι ευτυχής συγκυρία! Δύο από τις μεγαλύτερες φεστιβαλικές διοργανώσεις της Θεσσαλονίκης συμπίπτουν τόσο σε ημερομηνίες όσο και στον ίδιο χώρο. Η γιορτή του βιβλίου και η κουλτούρα των κόμικς στην πιο «υπερ-ηρωική» διοργάνωση της ένατης τέχνης, επιστρέφουν ταυτόχρονα και δυναμικά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Σχεδιασμένο πάνω στα αμερικανικά πρότυπα αλλά προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα το «Thessaloniki Comic Con» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φεστιβάλ. Από την πρώτη διοργάνωση του 2015 στις αποθήκες του Λιμανιού κέρδισε την εμπιστοσύνη σχεδιαστών και κοινού και έγινε θεσμός, όπως αναφέρει στην «Κ» ο Λεόντιος Παπαδόπουλος, ένας εκ των συνδιοργανωτών του φεστιβάλ. Ακόμη και το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της ΔΕΘ όπου διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύεται μικρό για να καλύψει τον συναρπαστικό δημιουργικό κόσμο των κόμικς. Εκεί πάντως θα συναντηθούν και φέτος 200 επιδραστικοί καλλιτέχνες και σεναριογράφοι, Έλληνες και ξένοι, για να ξετυλίξουν το πλούσιο πρόγραμμα με αφιερώματα, εκθέσεις, εργαστήρια, καλλιτεχνικές δράσεις και τις νέες τάσεις στον χώρο. Ειδική εκδήλωση και έκθεση για τον Λούκυ Λουκ θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ κόμικς. Από τη γιορτή δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το δημιουργικό δυναμικό της ελληνικής σκηνής κόμικς με σχεδιαστές που δραστηριοποιούνται εκτός συνόρων και νεότερα ταλέντα δίπλα στους γνώριμους Αργύρη Παυλίδη, που έχει δανείσει τη φωνή του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ήρωες κινουμένων σχεδίων, και Τάσο Αποστολίδη με τις γνωστές «Κωμωδίες του Αριστοφάνη» που συμπληρώνουν φέτος σαράντα χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας. Την παράσταση ωστόσο κλέβει η φρέσκια πινελιά Ελλήνων καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν από τη Θεσσαλονίκη για να μας την προσφέρουν εικονογραφημένη με διαφορετική οπτική σε μια πρωτότυπη ομαδική έκθεση. «Η ιδέα ξεκίνησε από τις προηγούμενες διοργανώσεις όταν ζητούσαμε από τους ξένους σχεδιαστές κόμικς να σχεδιάσουν με το δικό τους πενάκι τη Θεσσαλονίκη», εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος. «Περισσότερα από 50 σχέδιά τους με τους φανταστικούς γνώριμους ήρωες έχουν δημοσιευθεί έως σήμερα στο συλλεκτικό περιοδικό μας, το έντυπο κάθε διοργάνωσης. Είναι η προίκα του Thessaloniki Comic Con», σημειώνει. Φέτος αποφάσισαν να στραφούν σε καταξιωμένους Έλληνες κομίστες για να αποτυπώσουν τη Θεσσαλονίκη είτε ως κάτοικοι είτε ως επισκέπτες. Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Είκοσι δύο σχεδιαστές κόμικς και illustrators μας «ξεναγούν» σε γνωστές και άγνωστες γωνιές της Θεσσαλονίκης και μας συστήνουν μνημεία και αξιοθέατα με την προσωπική πινελιά του καθενός. O σχεδιαστής Γιώργος Καλτσούδας και τα «πλάσματα» της Θεσσαλονίκης καταλαμβάνουν το Σιντριβάνι. Ορισμένοι εικονογράφοι, αντλώντας στοιχεία από την ιστορία της πόλης, παντρεύουν το παρελθόν με το παρόν αναδεικνύοντας το αρχιτεκτονικό της παλίμψηστο. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που υπογράφουν σχέδια μεγάλων διαστάσεων είναι οι Γιώργος Δεστέφανος, Έφη Θεοδωροπούλου, Γιώργος Καλτσούδας, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Ειρήνη Σκούρα, Βούλα Χατζοπούλου κ.ά. Αποτελεί το επίκεντρο της φετινής εικονογραφικής γιορτής με συνδιοργανωτή τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Οι λάτρεις των κόμικς, μικροί και μεγάλοι, από σήμερα Παρασκευή έως και την Κυριακή θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν κάποιον από τους αγαπημένους τους ήρωες μέσα από τους cosplayers αλλά και τους δημιουργούς των Λούκυ Λουκ, του Μίκυ Μάους, του Μικρού Ήρωα, του κόσμου του Αστερίξ κ.ά. Μεταξύ άλλων θα βρεθούν στη Θεσσαλονίκη ο Casty (κατά κόσμον Andrea Castellan), ο Ιταλός σεναριογράφος ιστοριών της Disney, ο Γάλλος σκιτσογράφος και σεναριογράφος Hervé Darmenton που υπογράφει τις νέες ιστορίες του μοναχικού καουμπόι Λούκυ Λουκ μετά τον θάνατο του θρυλικού Morris, ο Brian Azzarello που έχει γράψει ιστορίες των Μπάτμαν και Σούπερμαν, η Michela Frare, εικονογράφος της Disney Pixar και σχεδιάστρια του νέου κόμικ του Ντόναλντ Ντακ, ο Βρετανός συγγραφέας ιστοριών κόμικς παιχνιδιών και κινουμένων σχεδίων Simon Furman που έχει συνδέσει το όνομά του με την ιστορία των Transformers και πολλοί άλλοι. «H Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια τους», Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», 5-7 Μαΐου. Και το σχετικό link...
  4. Κόμικς, δημιουργοί, cosplay, ταινίες δράσης, βίντεο, board και card games από τις 5 έως τις 7 Μαΐου. Το Heroes του David Bowie ταιριάζει κουτί με όλα αυτά που θα συμβούν στο The Comic Con vol. 7, που επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη: I will be king/ And you, you will be queen/ Though nothing will drive them away/ We can beat them just for one day/ We can be heroes just for one day. Χρήσιμη παρεμβολή-παραλλαγή: Όχι για μια, αλλά… just for three days, αφού από τις 5 έως τις 7 Μαΐου 2023 στο συνεδριακό κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», το φεστιβάλ για τα κόμικς, το cosplay, τις ταινίες δράσης, τα βίντεο και τα board και card games φέρνει στην πόλη πράματα και θάματα. Έχοντας μεγαλουργήσει από την πρώτη μέρα που έσκασε, φέρνοντας στη Θεσσαλονίκη ορισμένους από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες και σεναριογράφους, όπως ο Frank Miller, ο Don Rosa και ο Giorgio Cavazzano, η φετινή διοργάνωση υπόσχεται ακόμα περισσότερες εκπλήξεις, αν κρίνω από τη φετινή γκεστ λιστ. Το φεστιβάλ φέτος πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του, φράση δανεική από τον Λούκι Λουκ, κι έτσι αποκαλύπτουμε τον πρώτο φετινό καλεσμένο: Achdé. Ο συγγραφέας και comic artist (κατά κόσμον Hervé Darmenton, με ψευδώνυμο που βασίζεται στη γαλλική προφορά των αρχικών του, «H» και «D»), είναι ο καλλιτέχνης που μετά τον θάνατο του Morris, του δημιουργού του Λούκυ Λουκ, το 2003, ανέλαβε τον σχεδιασμό των νέων ιστοριών του μοναχικού καουμπόη. Η πιο πρόσφατη ιστορία του Λούκυ Λουκ, την οποία επιμελήθηκε ο Achdé, έχει τίτλο «A Cowboy in Paris», σε σενάριο του Jul. Ακολουθεί ο Casty: Ο Ιταλός σεναριογράφος (κατά κόσμον Andrea Castellan) είναι ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς ιστοριών της Disney. Έκανε το ντεμπούτο του τη δεκαετία τού 1990 στο διάσημο ιταλικό μηνιαίο «Cattivik», από το 2003 γράφει και σχεδιάζει για το εβδομαδιαίο «Topolino», ασχολείται κυρίως με τον κόσμο του Μίκυ Μάους και των φίλων του και αναδημιουργώντας τη μυστηριώδη και περιπετειώδη ατμόσφαιρα των αρχικών εκδόσεων του αγαπημένου ποντικού, σκορπίζει μόνο χαρά. Επόμενος καλεσμένος ο Simon Furman. Ο βρετανός συγγραφέας ιστοριών κόμικς, παιχνιδιών και κινουμένων σχεδίων έχει συνδέσει το όνομά του με την ιστορία των Transformers, καθώς το 2012 μπήκε στο επίσημο «Hall of Fame Transformers» της Hasbro. Αυτήν την περίοδο ο Furman γράφει το «The Leopard From Lime Street» για τη Rebellion, καθώς και το Astrobots – μια ολοκαίνουργια σειρά mecha από τη Whatnot Publishing, σχεδιασμένη από τον Hector Trunnec και βασισμένη σε σχέδια παιχνιδιών του Aaron Thomas. Ο Dean Ormston όχι μόνο τα σπάει αλλά και αποτελεί φωτεινή πηγή αισιοδοξίας και παράδειγμα ζωής: Ο πολυβραβευμένος καλλιτέχνης μπήκε στο άθλημα μέσα από το Judge Dredd Megazine, συνεχίζοντας να δουλεύει για πολλούς τίτλους της DC Vertigo. Το 2015, ενώ σχεδίαζε το πρώτο τεύχος του «Black Hammer», ο Dean υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία που παρέλυσε τη δεξιά πλευρά τού σώματός του και πέρασε έξι μήνες μαθαίνοντας να περπατάει και να ζωγραφίζει ξανά. Σήμερα συνεχίζει το «Black Hammer», σε συνεργασία με τον συγγραφέα Jeff Lemire κι αν αυτό δεν αξίζει χειροκρότημα, τότε ποιο; Η Michela Frare εργάζεται ως εικονογράφος, σχεδιάστρια και inker για τη Walt Disney Ιταλίας και Αμερικής και τη Disney Pixar από το 2000. Στη δουλειά της περιλαμβάνονται τίτλοι όπως οι «Topolino», «Cars», «Frozen», «Mickey Mouse & friends». Σχεδίασε για τα graphic novels «Wreck-It Ralph» και «Ralph Breaks the Internet». Αυτήν την περίοδο σχεδιάζει κόμικς του Ντόναλντ Ντακ για την Egmont, ενώ συνεργάζεται και με άλλους σημαντικούς εκδοτικούς οίκους. Το ίδιο γίγας και ο Philippe Fenech: Ανακάλυψε τα κόμικς χάρη στον Αστερίξ και δεν εγκατέλειψε ποτέ την ιδέα να κάνει τη δημιουργία τους επάγγελμα. Η καριέρα του, που ξεκίνησε από μια καθημερινή τοπική εφημερίδα, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ιστορίες του Μίκυ Μάους και του Scooby Doo, βραβεία, αλλά και ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα: να ζωγραφίζει ιστορίες από τον κόσμο τού Αστερίξ. Έχει αναλάβει τη σειρά «Idéfix et les Irréductibles» (Εκδόσεις Albert René), της οποίας ο 4ος τόμος θα εκδοθεί σύντομα. Έμπαινε Tony Sandoval: Κατάγεται από το βορειοδυτικό Μεξικό και στο ενεργητικό του έχει δεκάδες κυκλοφορίες, οι οποίες έχουν μεταφραστεί σε πολυάριθμες γλώσσες. Έχει κερδίσει τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Eisner, ενώ η πιο πρόσφατη δουλειά του έχει τίτλο «If I was your music» και θα είναι διαθέσιμη κατ’ αποκλειστικότητα στη διάρκεια του «The Comic Con vol. 7». Η Zoe Thorogood έκανε το ντεμπούτο της το 2020 με το «The Impending Blindness Of Billie Scott», έχει εικονογραφήσει ανθολογίες για τη Marvel & τη DC, καθώς και το «Rain» του Joe Hill και η πιο πρόσφατη δουλειά της είναι το αυτοβιογραφικό graphic novel «It's lonely at the centre of the Earth», που κυκλοφόρησε από την Image Comics τον περασμένο Νοέμβριο. Μορφή είναι και o Yoann: γάλλος δημιουργός έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη δουλειά του στο φημισμένο κόμικ «Spirou & Fantasio», έχοντας ως συνεργάτη τον συγγραφέα Fabien Vehlmann. Μαζί έχουν επίσης δημιουργήσει το «Supergroom», μια υπερηρωική εκδοχή του Spirou που απευθύνεται σε νεότερους αναγνώστες. Το τρίτο άλμπουμ αυτής της συνεργασίας θα κυκλοφορήσει το 2024. Ας περάσουν οι επόμενοι: ο Emiliano Santalucia, εικαστικός, concept artist και toy designer από την Ιταλία ξεκίνησε την καριέρα του ως βασικός καλλιτέχνης του κόμικ «Masters of the Universe» για τη Mattel. Εργάστηκε ως concept artist για τις ταινίες Transformers 3, 4 και 5 ενώ συνεργάζεται με τη Hasbro ως σχεδιαστής φιγούρων Transformers. Είναι πρόεδρος του ιδρύματος «The Power and The Honor», ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που έχει ως αποστολή να συλλέγει, να αρχειοθετεί, να διατηρεί και να μοιράζεται έργα τέχνης «Masters of the Universe» και «Princess of Power». Ο Brian Azzarello πάλι, ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς συγγραφείς ιστοριών κόμικς, έχει γράψει μεταξύ άλλων το σενάριο για αρκετές από τις περιπέτειες του Batman, του Superman και της Wonder Woman, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός για τη δουλειά του στο «100 Bullets» και στο «Dark Knight III – The Master Race». Αυτήν την περίοδο ασχολείται με το πολυσυζητημένο «Batman: Damned», σε συνεργασία με τον Lee Bermejo. Η Stephanie Phillips είναι αμερικανίδα συγγραφέας, γνωστή για μια σειρά από σημαντικούς τίτλους όπως οι «Harley Quinn», «Wonder Woman: Evolution», «Batman: Legends of the Dark Knight» και «We only kill each other». Οι ιστορίες και τα κόμικς της έχουν εκδοθεί στη DC Comics, τη Marvel, την AfterShock Comics, τη Dark Horse, την Oni Press, την Top Cow/Image Comics και πολλές ακόμη. Ο Thierry Capezzone, αγαπημένος καλλιτέχνης των παιδιών άρχισε να σχεδιάζει για το περιοδικό «Spirou» και το «Strumfaki» στα τέλη τού 1980. Το 1987 μάλιστα μετακόμισε για έναν χρόνο στη Θεσσαλονίκη, το 2003 δημιούργησε το πρώτο κόμικ τής σειράς «Andersen Junior», όπου ο νεαρός παραμυθάς επισκέπτεται χαρακτήρες από παραμύθια του όπως τη Μικρή Γοργόνα, και από το 2010 σχεδιάζει τον Petzi (Rasmus Klump), μια πασίγνωστη σειρά κόμικ στη Δανία. Και η λίστα των καλεσμένων από το εξωτερικό κλείνει με τον William Simpson: Ξεκίνησε την καριέρα του σχεδιάζοντας για τα βρετανικά περιοδικά κόμικ «2000 AD» και «Warrior», δουλεύοντας πάνω σε πολύ γνωστούς χαρακτήρες όπως ο Judge Dredd και ο Roque Trooper. Στη συνέχεια έκανε το μεγάλο άλμα δουλεύοντας για τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες αμερικανικών κόμικς, τη Marvel και τη DC Comics. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως storyboard artist έχοντας στο ενεργητικό του συμμετοχή σε πολλές ταινίες, ενώ ήταν ο storyboard and conceptual artist της τηλεοπτικής σειράς-φαινόμενο «Game of Thrones». Ελλάς Ελλήνων Σχεδιαστών, άνευ Βουλής και εκλογών Πάμε ματιές και στις εγχώριες δυνάμεις, αφού εκτός από τους ήδη καταξιωμένους έλληνες σχεδιαστές που δραστηριοποιούνται εντός και εκτός συνόρων και θα δώσουν το παρών, η διοργάνωση φιλοξενεί και νέο αίμα. Ειδικά φέτος θα δείτε έναν πρωτόγνωρο αριθμό συμμετοχών που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, ενώ παράλληλα τα σπέσιαλ αφιερώματα στις ελληνικές δυνάμεις του Καλού, συνεχίζονται με τον Αργύρη Παυλίδη να καταφθάνει για να μοιράσει συγκίνηση: μία από τις πιο δημοφιλείς φωνές στον χώρο τού voice acting, ο αγαπημένος ηθοποιός που έχει δανείσει τη φωνή του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ήρωες κινουμένων σχεδίων όπως ο Γιούγκι Μούτο, ο Αστερίξ, ο Τεν Τεν, ο Σάγκι Ρότζερς, ο Φρέντι Τζόουνς και ο Λεονάρντο, θα μοιραστεί μυστικά της δουλειάς του και θα ζωντανέψει χαρακτήρες που τόσο αγαπάμε. Βαθιά υπόκλιση και για τον Θεσσαλονικιό Τάσο Αποστολίδη: Φέτος οι «Κωμωδίες τού Αριστοφάνη» του συμπληρώνουν σαράντα χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας και αυτό από μόνο του συνιστά άθλο και κατόρθωμα που πρέπει να τιμηθεί. H φετινή διοργάνωση περιλαμβάνει και μια μεγάλη έκπληξη για τους φίλους των video games: η Ubisoft, μία από τις κορυφαίες εταιρείες ανάπτυξης του είδους στον πλανήτη, θα συμμετάσχει με περίπτερο και ανθρώπους από τη δημιουργική της ομάδα, οπότε οι επισκέπτες του «The Comic Con 7» θα έχουν την ευκαιρία να θυμηθούν τα παιχνίδια «Odyssey» και «Valhalla» τής αγαπημένης σειράς «Assassin's Creed» και να παρακολουθήσουν την παρουσίαση «From the moodboard to the screen: How we bring life into the art of Assassin’s Creed worlds». Μη χάσετε ακόμα την πρωτότυπη ομαδική έκθεση με τίτλο «Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια τους», που περιλαμβάνει έργα ορισμένων από τους σημαντικότερους και πλέον καταξιωμένους έλληνες σχεδιαστές κόμικς και illustrators. Οι δημιουργοί επέλεξαν από μία προσωπική γωνιά της Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης, την παρουσιάζουν καθένας με την προσωπική τους ματιά – αυτήν που τον καταξίωσε στον χώρο του. Μαζί με το «The Comic Con» επιστρέφει και το αγαπημένο section με τα διοράματα και τα χόμπι: οι Playmofriends και ο Σύλλογος LEGO Βορείου Ελλάδος «thebrick.gr» θα παρουσιάσουν τα φετινά τους διοράματα, η Hot Wheels-Greece θα στήσει τις πίστες όπου θα κοντραριστούν τα αυτοκινητάκια τους ενώ το Panorama Subbuteo Club θα μάθει μπάλα στους λάτρεις του επιτραπέζιου ποδοσφαίρου. Thessaloniki Comic Convention «The Comic Con 7» 5 ως τις 7 Μαΐου, συνεδριακό κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης»/ ΔΕΘ Helexpo. Ώρες λειτουργίας: 10:00-20:00. Εισιτήρια: €8 (ημέρας), €16 (τριημέρου). Η είσοδος είναι ελεύθερη για παιδιά ηλικίας έως 8 ετών που συνοδεύονται από ενήλικο. Ελεύθερη είσοδος σε ΑμΕΑ, με την επίδειξη του σχετικού αποδεικτικού. Για περισσότερες πληροφορίες: www.thecomiccon.gr H Athens Voice είναι χορηγός επικοινωνίας. Και το σχετικό link...
  5. Δυναμικό comeback κάνει στη Θεσσαλονίκη το πολυαναμενόμενο The Comic Con 6 στη Θεσσαλονίκη, μετά από απουσία δύο χρόνων λόγω της πανδημίας και οι λάτρεις των κόμικ και της λογοτεχνίας του φανταστικού το αγκάλιασαν κατακλύζοντας το Βελλίδειο. Κόμικς, φιγούρες, βιβλία και αξεσουάρ από αγαπημένες ταινίες και σειρές πλημμύρισαν το Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη, ενώ πλήθος καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό βρίσκονται στο The Comic Con για να γνωρίσουν τους φανς τους, να υπογράψουν τις αγαπημένες τους εκδόσεις και να συζητήσουν, όπως συνήθιζαν σε εποχές προ πανδημίας. Απόγευμα Σαββάτου και εντός του Βελλίδειου δεν πέφτει καρφίτσα. Τα βλέμματα μαγνητίζουν οι πολύχρωμες εκδόσεις με διάσημους και μη χαρακτήρες, που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών κάθε ηλικίας. «Είχε λείψει στον κόσμο και έρχεται με ενθουσιασμό στην έκθεση», αναφέρει στο ThessToday.gr ο δημιουργός κόμικ και σκιτσογράφος Σταύρος Κιουτσιούκης. «Είναι χαρούμενοι γιατί είχαν δύο χρόνια να έρθουν στο The Comic Con. Τους αρέσει να βρισκόμαστε όλοι μαζί στις εκδηλώσεις κόμικ και είναι χαρούμενοι που μπορούν να δουν δια ζώσης δημιουργούς που θαυμάζουν τη δουλειά τους και τους διαβάζουν. Μπορούν να μιλήσουν μαζί τους και να ανταλλάξουν απόψεις». Ο κ. Κιουτσιούκης επισημαίνει πως οι λάτρεις και συλλέκτες των κόμικς είναι όλων των ηλικιών, γεγονός που δείχνει πως η προτίμηση για το συγκεκριμένο είδος κερδίζει συνέχεια έδαφος. «Υπάρχουν σταθερά οι πιστοί των κόμικς που πάντα θέλουν να έχουν το νέο κόμικ στη συλλογή τους. Είναι φιλαναγνώστες που επιμένουν στο χαρτί και στην κλασική αφήγηση. Είναι συλλέκτες και μάλιστα δεν πρόκειται μόνο για μεγάλες ηλικίες. Είναι και πολύ νέα παιδιά οπότε αυτό μας δείχνει ότι υπάρχει μέλλον». Μάλιστα η έκθεση δίνει γόνιμο έδαφος για συνάντηση των καλλιτεχνών μεταξύ τους, πράγμα που τους «δίνει ενέργεια» και εκτός των άλλων έτσι «βλέπουμε πόσο έχει γεράσει ο καθένας», όπως αναφέρει γελώντας. Αγάπη κυρίως για τα γιαπωνέζικα κόμικς manga και τις σειρές anime δείχνουν οι νεότεροι λάτρεις των κόμικ στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τον σκιτσογράφο Κλήμη Κεραμιτσόπουλο. Ο ίδιος όμως επισημαίνει στο ThessToday.gr πως ο επισκέπτης του The Comic Con 6 μπορεί να βρει στην έκθεση «της Παναγιάς τα μάτια». Από τα γιαπωνέζικα manga, κόμικς για παιδιά αλλά και κόμικς για ενήλικες. «Το κοινό της Θεσσαλονίκης προτιμάει αυτό που αναγνωρίζει. Στη Θεσσαλονίκη φαίνεται να έχει περισσότερη πέραση το manga, το anime και οι αφίσες. Φυσικά υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον και περιέργεια να γνωρίσουν και πράγματα που δεν ξέρουν και τα βλέπουν στο The Comic Con», αναφέρει χαρακτηριστικά. Ενώ δηλώνει πως περιμένει εντονότερη κίνηση την Κυριακή. «Είμαστε εδώ ξανά μετά από πολύ καιρό. Το περιμέναμε με ανυπομονησία και η ατμόσφαιρα είναι πολύ ωραία όπως πάντα. Η κίνηση στη Θεσσαλονίκη είναι κλιμακωτή. Την Παρασκευή ήταν πιο ήσυχα, το Σάββατο είχε πολύ κόσμο και την Κυριακή περιμένουμε να γίνει χαμός». Εκτός από το να γνωρίσουν από κοντά καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι επισκέπτες της διοργάνωσης έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε masterclasses και σεμινάρια. Όπως είχε δηλώσει στο ThessToday.gr ο διοργανωτής του The Comic Con Λεόντιος Παπαδόπουλος: «Ένας επισκέπτης του The Comic Con θα μπορέσει να συναντήσει από κοντά προσκεκλημένους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μεγάλα ονόματα από τον χώρο του κόμικ, σχεδιαστές και σεναριογράφους. Θα συναντήσει cosplayers, Έλληνες δημιουργούς που θα βρίσκονται στο artists alley, θα μπορέσει να παρακολουθήσει masterclasses και σεμινάρια. Θα μπορέσει να περιηγηθεί στον χώρο των επιτραπέζιων παιχνιδιών, θα συναντήσει θεματικά καταστήματα γύρω από τον χώρο του κόμικ, του animation και των video games και σίγουρα θα περάσει πολλές και ευχάριστες ώρες». Φέτος οι καλλιτέχνες ξεπερνούν τους 200, με 20 καλεσμένους από το εξωτερικό και περίπου 170 καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα. Μεταξύ των ξένων ονομάτων που φιγουράρουν στη λίστα των προσκεκλημένων βρίσκεται ο Jason Aaron, το «βαρύ πυροβολικό» της Marvel, όπως σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος και ο Brian Azzarello, συγγραφέας κόμικς ο οποίος έχει γράψει το σενάριο για αρκετές από τις περιπέτειες των Batman, Superman και Wonder Woman. Και τα σχετικά link...
  6. Έπειτα από δύο χρόνια απουσίας, λόγω πανδημίας, το The Comic Con επιστρέφει για την έκτη διοργάνωσή του. Στη μεγάλη εκδήλωση των κόμικς στη Θεσσαλονίκη, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συναντήσει διεθνείς και Έλληνες δημιουργούς κόμικς – και όχι μόνο – σε ένα τριήμερο γεμάτο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες και συσσωρευμένο ενθουσιασμό. Καθώς τα μέτρα περιορισμού και αποστασιοποίησης που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για την καταπολέμηση του κορονοϊού έχουν υποχωρήσει, δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, εκδηλώσεις κάθε λογής, ακόμα και σε εσωτερικούς χώρους, πραγματοποιούν την πολυαναμενόμενη επιστροφή τους. Το αυτό ισχύει και για το Comic Con της Θεσσαλονίκης, τη μεγαλύτερη σχετική διοργάνωση της συμπρωτεύουσας και μία από τις σημαντικότερες στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, η οποία διοργανώνεται για έκτη φορά μετά την παρθενική της εμφάνιση το 2015 και δύο διαδοχικές αναβολές το 2020 και το 2021. Διεθνείς καλεσμένοι Κακά τα ψέματα, η μεγαλύτερη… ατραξιόν εκδηλώσεων όπως το Comic Con, είναι οι δημιουργοί κόμικς που προσέρχονται από κάθε μέρος του κόσμου στην πατρίδα μας, δίνοντας τη δυνατότητα στο ελληνικό κοινό να τους συναντήσει, να συνομιλήσει μαζί τους και να αποσπάσει τις υπογραφές τους στα αγαπημένα του κόμικς, αυξάνοντας τη συλλεκτική και συναισθηματική τους αξία. Για ακόμα μία χρονιά, οι διοργανωτές του Comic Con έχουν επιλέξει προσεκτικά τα ονόματα που θα βρεθούν για τρεις ημέρες στο «Βελλίδειο» για να γνωρίσουν τους Έλληνες θαυμαστές τους. Από τον αστερισμό της δημοφιλίας των υπερηρωικών ταινιών της Marvel και των πρωτότυπων κόμικς με σούπερ ήρωες, δεν θα μπορούσε να λείπει ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους εκπροσώπους του είδους. Ο Αμερικανός συγγραφέας Jason Aaron με καταγωγή από την Αλαμπάμα, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τιμόνι δύο εκ των δημοφιλέστερων τίτλων της Marvel Comics, ήτοι τους «Avengers» και «Punisher». Έχοντας εργαστεί σε δεκάδες γνωστούς τίτλους, από τον «Wolverine» στον «Κόναν τον Βάρβαρο» και από τον «Ghost Rider» στο «Star Wars», ο βραβευμένος δημιουργός είναι γνωστός για την επταετή διαδρομή του στις σελίδες του «Thor», δίνοντας έμπνευση στην πιο πρόσφατη κινηματογραφική ταινία του ήρωα «Love and Thunder». Μεταξύ των προσωπικών του έργων ξεχωρίζουν το βραβευμένο με Eisner και Harvey «Southern Bastards» (Image Comics) και το «Scalped» (Vertigo). Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλεί η συμμετοχή του José Muñoz, του 80χρονου εμβληματικού Αργεντίνου καλλιτέχνη ο οποίος αποτελεί έναν από τους επιδραστικότερους δημιουργούς στον χώρο της 9ης Τέχνης. Η χαρακτηριστική νουάρ τεχνική του, το ασπρόμαυρο παιχνίδισμα με το μελάνι, έχει επηρεάσει μεταξύ άλλων δημιουργούς όπως ο κορυφαίος του είδους – και προηγούμενος καλεσμένος της εκδήλωσης – εμπνευστής του «Sin City» Frank Miller, τον επίσης Αργεντίνο δημιουργό του «100 Bullets» Eduardo Risso, καθώς και τον μέντορά του Alberto Breccia. Εκτός από τον τελευταίο, δάσκαλός του στην Escuela Panamericana de Arte όπου και σπούδασε υπήρξε ο Hugo Pratt, ενώ μαθήτευσε πλάι στον συνδημιουργό του διάσημου «El Eternauta» Francisco Solano López. Με τον συγγραφέα Carlos Sampayo δημιούργησαν τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Alack Sinner, με τη σειρά να θεωρείται η σημαντικότερη δημιουργία του στον χώρο των κόμικς. Μεταξύ πολλών ακόμα αξιοσημείωτων προσωπικών δημιουργιών και συνεργασιών έχει εικονογραφήσει βιβλία διάσημων συγγραφέων, όπως οι A. Conan Doyle και Arthur C. Clarke. Ο José Muñoz συστήθηκε πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μέσα από τις σελίδες της «Βαβέλ» και στη συνέχεια μέσα από μεταφρασμένες εκδόσεις έργων του όπως η συλλογή «Η ζωή δεν είναι κόμικς μωρό μου» και το βιογραφικό αριστούργημα «Billie Holiday». Η λίστα είναι μεγάλη και εξόχως ενδιαφέρουσα, καθώς περιλαμβάνει 15 συνολικά επίσημους καλεσμένους οι οποίοι θα υπογράφουν τις δημιουργίες τους καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου, καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος διαφορετικών σχολών. Ο βετεράνος John Royle υπήρξε σχεδιαστής του «Spectacular Spider-Man» για τις βρετανικές εκδόσεις της Marvel (Marvel UK, Panini), καταπιάστηκε ωστόσο με πολλούς διαφορετικούς ήρωες στη σχεδόν τριακονταετή καριέρα του συνεργαζόμενος με εταιρείες όπως η DC, η Valiant, η IDW, η Dynamite και η Zenescope. Ο Francesco D’ Ippolito έγινε γνωστός στο ελληνικό κοινό μέσα από τις σελίδες των περιοδικών «Μίκυ Μάους», «Ντόναλντ», «Αλμανάκο» κ.λ.π., ενώ υπογράφει το σχέδιο στο μεγαλύτερο μέρος των ιστοριών του «Μυστικού Πράκτορα Ντόναλντ Ντακ», με πρωταγωνιστή μία κατασκοπική εκδοχή του διάσημου χαρακτήρα του Ντίσνεϊ. Η Stephanie Philips είναι μία από τις πιο δημοφιλείς Αμερικανίδες συγγραφείς κόμικς αυτή τη στιγμή για τίτλους όπως «Grim», «Harley Quinn», «Wonder Woman: Evolution», «Batman: Legends of the Dark Knight» κ.ά., ενώ ο Viktor Bogdanovic, γνωστός για τη δουλειά του σε πολλούς τίτλους της Marvel και της DC, δημιούργησε την απρόσμενα επιτυχημένη σειρά «New Super-Man» σε συνεργασία με τον συγγραφέα Gene Luen Yang και πρόσφατα υπέγραψε το σχέδιο στο πρώτο τεύχος του «Shadow War» της DC Comics. Στο The Comic Con θα βρίσκονται επίσης ο Dave Lung, αυστριακής καταγωγής καλλιτέχνης, μελανωτής και εικονογράφος με πολυάριθμες συνεργασίες σε τίτλους της Marvel και της DC Comics, ο Ιταλός σχεδιαστής Paolo Pantalena, γνωστός κυρίως για εξώφυλλα σε εταιρείες όπως Zenescope, Aspen, Top Cow, Image, αλλά και σχέδια σε τίτλους της DC και Marvel Comics, η κουβανικής καταγωγής Vanesa Del Rey, η οποία μεταξύ άλλων έχει προταθεί για τα βραβεία Harvey με το έργο της «Hit» (Boom Studios, 2014) και Eisner με τη σειρά «Redland» (Image Comics, 2018), oι Boo Cook και Simon Davis, αμφότεροι συνεργάτες του περιοδικού 2000AD, οι οποίοι, εκτός των υπολοίπων καλλιτεχνικών ανησυχιών που εκδηλώνουν στην τέχνη της ζωγραφικής, συνεργάζονται μουσικά στο συγκρότημα Forktail και ο Martin Topolski, environment concept artist με εμπειρία σε παραγωγές ταινιών από στούντιο όπως Disney, 20th Century Fox, Millennium κ.ά. Παλιοί γνώριμοι Εκτός από τους προαναφερθέντες, για ακόμα μία χρονιά θα επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη, αφενός ο… σεσημασμένος πλέον William Simpson, storyboard artist του Game of Thrones, ο οποίος δίνει σταθερά το παρόν στην εκδήλωση από το 2015, καθώς και ο Brian Azzarello («100 Bullets», «Batman: Damned»), ο οποίος θα κάνει την τρίτη συνεχόμενη εμφάνισή του στο The Comic Con και στη Νύμφη του Θερμαϊκού. Φυσικά στο Artist και Cosplay Alley το κοινό θα μπορέσει να συναντήσει περίπου 170 Έλληνες καλλιτέχνες, δημιουργούς κόμικς, cosplayers και όχι μόνο, οι οποίοι όπως κάθε χρόνο κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ακόμη, στους επίσημους καλεσμένους της εκδήλωσης ανήκει φέτος ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας, με έμφαση στην ιδιότητά του ως ηθοποιού φωνής σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. Τι άλλο θα δείτε ● Δεκάδες εκδοτικές εταιρείες κόμικς και βιβλίων, καθώς και καταστήματα που εξειδικεύονται στα κόμικς και συγγενή είδη, όπως παιχνίδια, φιγούρες κ.λ.π. ● Masterclasses με επαγγελματίες του χώρου σε συνεργασία με φορείς όπως o Δήμος Θεσσαλονίκης, το Film Office Κεντρικής Μακεδονίας και το Nu Boyana Hellenic Film Studios. ● Ομιλίες, Q&A panels, σεμινάρια και εργαστήρια για παιδιά. ● Διοράματα με Playmobil (Playmofriends) και LEGO (Σύλλογος LEGO Βορείου Ελλάδος). Κοινωνικό πρόσημο Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος μέρος των κερδών θα κατευθυνθεί σε φορείς με κοινωνικό έργο: αυτή τη χρονιά έχει επιλεγεί η ομάδα «Therapy Dogs», που προσφέρει έργο σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού μέσω της επαφής παιδιών και ενηλίκων με ζώα, για τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας, της ψυχολογίας, της διάθεσης και της ικανότητας. 📌 The Comic Con 6 Πού: Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», ΔΕΘ-Helexpo, Θεσσαλονίκη Πότε: Παρασκευή 23, Σάββατο 24 και Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου Ωρες λειτουργίας: 10.00-20.00 Είσοδος: 8 € (εισιτήριο ημέρας), 16 € (εισιτήριο τριημέρου) www.thecomicon.gr Και το σχετικό link...
  7. Francesco D'Ippolito Αυτές οι προτάσεις για τον D' ippolito, καθυστέρησαν λίγο.Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ως σχεδιαστής κι αυτό το βλέπουμε κι από την εργογραφία του εδώ. Έχει δουλέψει απ' ευθείας με την Disney Ιταλίας, καθώς και με την Disney Publishing Worldwide. Συνολικά έχει παραγάγει 149 ιστορίες/ εξώφυλλα κτλ. Στην Ελλάδα, τόν έχουμε τιμήσει δεόντως, καθώς από τις 149 δημιουργίες του, έχουμε δει τις 81. Ιστορίες του, έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά του Τερζόπουλου(Ντόναλντ, Μίκυ Μάους και Μεγάλα Σήριαλ), μετά το 2000(οπότε βρίσκονται σχετικά εύκολα) κι εννοείται της Καθημερινής(Μίκυ Μάους). πάμε λοιπόν στο ζουμί του ποστ αυτού, που είναι οι πιο σημαντικές( κατ' εμέ) ιστορίες του δημιουργού αυτού, που έχουμε δει στην Ελλάδα. Το τονίζω, επειδή στις προτάσεις του Munoz, είχα βάλει και ξένες εκδόσεις. Ξεκινάμε: Τερζόπουλος Παπιά στο διάστημα:Η χρυσή δυσπεψία επιβάλλεται πιστεύω. Από τις ελάχιστες χορταστικές- πολυσέλιδες του δημιουργού. Όταν δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 2006, σε τέσσερα τεύχη, δόθηκε μαζί το Αστρόπλοιο Μακ Ντακ, επίσης σε τέσσερα κομμάτια. Αργότερα, εκδόθηκε στα μεγάλα σήριαλ #10,μαζί με ολόκληρο το Αστρόπλοιο. Σήμερα το Αστρόπλοιο και ο τόμος των Μεγάλων Σήριαλ, είναι εξαιρετικά δυσεύρετα. Θα σας συμβούλευα να κοιτάξετε να αγοράσετε τα τεύχη. Το ραβδί του δράκου αυτή κι αν είναι μια ιστορία που πρέπει να του πάτε. Δυστυχώς, είναι ανθολογία πολλών σχεδιαστών, οπότε ο ρόλος του, περιορίζεται στο έβδομο μέρος, όμως μιλάμε για ένα δίτομο, 568 σελίδων,Έπος. Ο τόμος βρίσκεται ακόμη, όχι πολύ εύκολα, αλλά βρίσκεται. Η ιστορία είναι πολύ ωραία κι όσοι είστε λάτρεις των μάγων, τεράτων και ηρωικής φαντασίας γενικά( στα πλαίσια της Disney ιστορίας βέβαια)θα το εκτιμήσετε δεόντως! Η Οδύσσεια ενός μάγου. Η φωλιά των φαντασμάτων είναι μια ιστορία εξήντα δύο σελίδων, στην οποία εμφανίζεται ο πολύ συμπαθητικός Μάγος Papernova. Επειδή ακριβώς είναι πολυσέλιδη, υπάρχει πολύ καλύτερη ροή. Δεν είναι σίγουρα στις άμεσες επιλογές, αλλά δεν είναι κι άσχημη ιστορία. Δημοσιεύθηκε αυτούσια στο Μίκυ Μάους #2310, το οποίο το έχω πετύχει ουκ ολίγες φορές σε στάντς σε περίπτερα. Μυστικός Πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ εξαιρετική ιστορία, την έχω διαβάσει πάαααααααααρα πολλές φορές, γιατί απλά την λατρεύω!Έχω τα τρία πρώτα τεύχη και τον τόμο #34 των Μεγάλων σήριαλ, που επίσης δημοσιεύτηκε. Τι να πω; Πρόκειται για την πρώτη (αν δε με απατά η μνήμη μου) ιστορία του σύμπαντος του Double Duck. Η ατμόσφαιρα εξαιρετική, θυμίζει εντελώς 007, γεμάτο ανατροπές, συνωμοσίες, καλογραμμένους χαρακτήρες. Το σχέδιο( που εν προκειμένω μας αφορά ) επίσης είναι πολύ δουλεμένο. Φαίνεται ότι οι συντελεστές επιθυμούσαν να βγει μια καλή δουλειά και γι' αυτό έριξαν πολλές εργατοώρες. Σας συμβουλεύω να αγοράσετε το τομάκι, που - αυτή τη στιγμή- πωλείται παντού. Έχει κάνει το τέταρτο μέρος, που δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους #2289, αλλά εννοείται, πρέπει να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία. Θα τη βρείτε στα τεύχη του Μίκυ Μάους #2286-#2289 και στα Μεγάλα Σήριαλ #34. Διαγραφή Μνήμης μια αυτοτελής ιστορία, προφανώς κατώτερη από αυτήν που προηγήθηκε, από αυτή που θα ακολουθήσει και -σίγουρα- κατώτερη από τη μεθεπόμενη. Έχει συμπεριληφθεί επίσης στα Μεγάλα Σήριαλ #34, οπότε αγοράστε την, σίγουρα δε θα χάσετε τον χρόνο σας, δεν είναι όμως η καλύτερη επιλογή. Επίσης, έχει δημοσιευθεί και στο Μίκυ Μάους #2314. Αποστολή στον πυρήνα της Γης εδώ μάλιστα, έχουμε μία ιστοριάρα, η οποία σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να μπερδέψει αλλά σίγουρα από τις κορυφαίες του Double Duck! Να σας δώσω να καταλάβετε, σε ένα καρέ ένας ήρωας, φθάνει- σχεδόν- στον φόνο( δε λέω περισσότερα, αγοράστε τον τόμο #35 των Μεγάλων σήριαλ). Έχει σχεδιάσει μόνο το τρίτο μέρος, αλλά εννοείται πρέπει να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία. Έχει δημοσιευθεί, στα Μίκυ Μάους #2299-#2302, καθώς και στα Μεγάλα Σήριαλ #35. Κυνηγοί και θηράματα απίθανη ιστορία, η οποία για άλλη μία φορά φέρνει τον ΝΝ αντιμέτωπο με την αντικατασκοπεία. Το τέλος, είναι πολύ παράξενο, καθώς δείχνει να συνεχίζεται, μιας που δεν παίρνουμε σαφείς απαντήσεις για την ταυτότητα του μυστηριώδους κακού. Έχει σχεδιάσει μονάχα το πρώτο μέρος( το οποίο κατ' εμέ είναι το αρτιότερο σχεδιαστικά). Έχει δημοσιευθεί στα Μίκυ Μάους #2321- #2324, αλλά και στα Μεγάλα Σήριαλ #35. Ο θρίαμβος της αγάπης είναι μια μικρή ιστορία του Πράκτορα Ντακ, σαφώς λιγότερο δυνατή από την προηγούμενη, αλλά δεν παύει να αποτελεί μέρος του Σύμπαντος του Πράκτορα Ντακ. Έχει δημοσιευθεί στο Μίκυ Μάους #2410 Ο κύβος του Ολύμπου από τις αγαπημένες μου ιστορίες! Αποτελείται από τέσσερα μέρη κι έχει δημοσιευθεί σε τέσσερα τεύχη από τον Τερζόπουλο. Απλά υπέροχη ιστορία. Το ότι δεν συνδέεται άμεσα με την οργάνωση Ζ, προσθέτει παραπάνω πόντους, καθώς οι ιστορίες που αφορούν την συγκεκριμένη οργάνωση, με κουράζουν κάπως. Είναι η τελευταία ιστορία του αγαπημένου πράκτορα, που δημοσιεύθηκε από τον Τερζόπουλο. Ο D' ippolito, έχει κάνει μόνο το τρίτο μέρος. Εκδόθηκε, στα τεύχη του Μίκυ Μάους #2451-#2454. Δυστυχώς, ενώ ο Τερζόπουλος, εξέδιδε ανά τακτά χρονικά διαστήματα ιστορίες του ΝΝ, η Καθημερινή μάς τις δίνει με το σταγονόμετρο πλέον(κι όχι μόνο τώρα που έχουν μειωθεί σιγά- σιγά, αλλά από την αρχή , το 2014). Επιχείρηση Μνήμων δεν την έχω διαβάσει, αλλά το σχέδιο δείχνει μεγαλειώδες, κι έχει ένα( καλούτσικο) 7/10 στο inducks. Πιθανολογώ ότι θα διαβάσετε κάτι καλό. Δημοσιεύθηκε στο Μίκυ Μάους #107 της Καθημερινής. Ο D' ippolito, συμμετείχε- όπως βλέπουμε- στις πιο σημαντικές ιστορίες του σύμπαντος του Double Duck. Σάς συμβουλεύω να του πάτε οπωσδήποτε κάποια από αυτές, κυρίως από τις πρώτες. Εν τω μεταξύ, έχουν τόσο καλή ροή και σενάριο, που πιστεύω θα αρέσουν και στους μη disneyκους. Καθημερινή Το πιο τυχερό παπί του κόσμου είναι μια ιστορία, που δεν έχω διαβάσει, αλλά σύμφωνα με το inducks, είναι από τις καλύτερές του με βαθμό 7,2/10. Μόνο και μόνο γι' αυτό αξίζει να ρίξετε μια ματιά. Στα ελληνικά, θα το βρείτε στο Μίκυ Μάους #19. .Σε βαθύ λήθαργο αυτή σίγουρα είναι μια πολύ επιτυχημένη ιστορία. Ενώ δεν έχει μάγους, πράκτορες και διαστημικές... πάπιες, είναι ενδιαφέρουσα, αστεία σε αρκετά σημεία και δημοσιεύθηκε σε ένα τεύχος μαζί με άλλη μία ιστορία, γεγονός που 1) την καθιστά εύκολη στην ανάγνωσή της 2)είναι μια από τις ελάχιστες ιστορίες που καταλαμβάνουν( σχεδόν) ένα ολόκληρο τεύχος στη Β' περίοδο τουλάχιστον 3) λόγω αυτού του γεγονότος, θεωρώ ότι είναι ιδανική για signing.Στη χώρα μας, είδαμε ολόκληρη την ιστορία στο Μίκυ Μάους #112. Εξαφάνιση στο μετρό άλλη μία υπέροχη ιστορία με έντονο το στοιχείο του μυστηρίου. Είχε θυμάμαι αρκετά αφελή λύση, αλλά σίγουρα θα καλοπεράσετε διαβάζοντάς την. Προτείνεται ανεπιφύλακτα. Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους #115 Στα χρόνια των πειρατών κλασική περίπτωση ιστορίας με ταξίδι στον χρόνο και συνάντηση με πειρατές. Την συγκεκριμένη μολαταύτα, την έχω ξεχωρίσει απ' όταν την διάβασα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου είχε αφήσει θετικότατη εντύπωση! Αντικειμενικά, δε νομίζω ότι συγκρίνεται με τις περιπέτειες που δημοσίευσε ο Τερζόπουλος στα Μεγάλα Σήριαλ, , αλλά θα διασκεδάσετε διαβάζοντάς την. Θα τη βρείτε στο Μίκυ Μάους #2438 και στα Editor's choice #7 Η κατάκτηση του Ντόναλντ μια πολύ απλή ιστορία, μα συνάμα πολύ συγκινητική. Ο Ντόναλντ, κουρασμένος πια από την συνεχή γκρίνια της Νταίζη, ψυχραίνει τη στάση του απέναντί της. Η Νταίζυ λοιπόν, προσπαθεί να τον κερδίσει πίσω. Καλή ιστορία, με αρκετά γκαγκς κι ανατροπή του κλασικού μοτίβου( ο Ντόναλντ προσπαθεί να επανορθώσει και να κερδίσει πάλι την Νταίζη). Μια τέτοια ιστορία, δεν θα μπορούσε να μην έχει μπει στο Μίννι, αλλά πιο εύκολα, θα βρεθεί στο Μίκυ Μάους #212. Πυραυλική ληστεία καλή ιστοριούλα, λίαν διασκεδαστική, δεν θα την έβαζα στη λίστα εάν δεν ήταν του( αγαπημένου) Cimino. Προτείνεται, μόνο εάν δεν έχετε καμία από τις παραπάνω ιστορίες. Βρίσκεται στο Μίκυ Μάους #248. Μάρθα χωρίς Μέτρο, ενδιαφέρουσα ιστορία, στην οποία εμφανίζονται μόνο οι Χειροπόδαρος, Νταμάρης και Ο'Χάρα, από τους γνωστούς ήρωες.Δημοσιεύτηκε πολύ πρόσφατα(8/04/2022) στο Μίκη Μάους #408. Ζήτημα Εμπιστοσύνης καλή ιστορία, αρκετά κατώτερη από την προηγούμενη, αλλά δεν θα κακοπεράσετε διαβάζοντάς την. Δημοσιεύτηκε τον Μάιο που μας πέρασε στο Μίκυ Μάους #415. Στη θέση σας, δε θα ήταν η πρώτη μου επιλογή, αλλά εάν έχετε αυτό το τεύχος, μπορείτε άνετα να του το πάτε. Έχει κάνει έντεκα δουλειές για την DPW, όπως προείπα, οι οποίες πρέπει αν είναι να υπογραφούν μαζί(προσωπική άποψη). Δημοσιεύθηκαν όλες πέρυσι στο Μίκυ Μάους(Young Donald Duck/ Spookyzone αν θυμάστε), με εξαίρεση αυτή, η οποία δημοσιεύθηκε το 2018 εδώ και δε σας την προτείνω, καθώς περιτριγυρίζεται από άλλες πολύ καλύτερες και σίγουρα, "χάνεται" μέσα στις πολλές σελίδες του τόμου κι από αυτή, που όπως βλέπετε, δεν έχει δημοσιευθεί πουθενά... Αυτά είχα να προτείνω εγώ. Τώρα, η Καθημερινή, μπορεί να βγάλει καμιά ιστορία του στο Μίκυ Μάους τώρα τον Σεπτέμβριο αν και χλωμό το κόβω. Θα δούμε. Επίσης, σε αυτό το Μίκυ Μάους, δημοσιεύθηκε ολόκληρη αυτή η σειρά μονοσέλιδων ιστοριών, σε σχέδιο και σενάριο του D' ippolito.Έχω το συγκεκριμένο τεύχος κι έχω να πω ότι δεν θα χαθεί ο κόσμος να μην του το πάτε, όμως πιστεύω ότι θα χαρεί να μάθει ότι αυτή η σειρά, έχει βγει πέρα από την Ιταλία( καθώς, πρόκειται για δική του δημιουργία). Για ρίξτε μια ματιά στους παρακάτω συνδέσμους: https://disney-comics.fandom.com/it/wiki/Francesco_D'Ippolito https://www.lambiek.net/artists/d/d-ippolito_francesco.htm https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwiVku-YtIH6AhXjSPEDHWGDC2MQFnoECA8QAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Ffrancesco.dippolito.102&usg=AOvVaw2B40DnmTjBf0tHLTsIsAR2 https://inducks.org/creator.php?c1=date&c=FDI https://inducks.org/comp2.php?default_o=1&acceptUnsure=1&zgr=on&creat=FDI Επίσης, στο ιταλικό φόρουμ papersera εδώ( παρακαλώ έναν ιταλομαθή, να μας πει τι λέει, επειδή εγώ δε βγάζω άκρη- είναι και 3:32 τα χαράματα...). Το βρήκα στο inducks και θεώρησα ότι είναι ενδιαφέρον. Αυτά από εμένα προς το παρόν τουλάχιστον
  8. Ο Jose Munoz, έχει επισκεφθεί δύο φορές τη χώρα μας. Αρχικά το 1987 στο πρώτο ελληνικό φεστιβάλ, το οποίο διοργανώθηκε από τη Βαβέλ( δεν είναι όμως φεστιβάλ της Βαβέλ) και τη δεύτερη σε ένα φεστιβάλ της Βαβέλ(συγκεκριμένα στο τρίτο το 1998 νομίζω). Μάλιστα, η εκδοτική, τον τίμησε βάζοντας σκίτσα του, στο συλλεκτικό ημερολόγιο, που είχε εκδώσει για το 1994. Είναι Αργεντίνος, με Ισπανική καταγωγή. Αυτοεξορίστηκε τη δεκαετία του ' 60 από την πατρίδα του, λόγω της ασταθούς πολιτικής κατάστασης, κι έκτοτε, ταξίδεψε πολύ. Μα πάρα πολύ! Επισκέφτηκε την Ισπανία, χώρα των προγόνων του, έπειτα την Αγγλία κι απ' τα τέλη της δεκαετίας του '70 στην Ιταλία. Σήμερα ζει στο Μιλάνο και στο Παρίσι. Είμαι βέβαιος όμως, ότι, βαρεθήκατε το μάθημα ιστορίας. Πάμε να δούμε τι μπορείτε να πάρετε να σας υπογράψει( παρακαλώ, όποιος έχει κάτι να προσθέσει, ας το κάνει). Ξεκινάω από τα πολυθεματικά: Βαβέλ: 17, 19-21(Σκοτεινή πόλη*), 24- 26( βγήκε και στη σειρά Βαβέλ noir ως αυτόνομο άλμπουμ), 29, 31, 35, 42, στο διπλό τεύχος 47/48, 80-83("Σκουριασμένες ιστορίες"),106- 112("Η Ευρώπη στις φλόγες "),115-120(" Bille holiday*"), 166, 207 Παρά Πέντε: 48 * Η ιστορία "Σκοτεινή πόλη", ανήκει στο σύμπαν του Άλακ Σίννερ, του γνωστότερου ήρωα του δημιουργού. Πρόκειται για κόμικ σταθμό, αφού ενέπνευσε τον Frank Miller, να δημιουργήσει το Sin City. Έχουν εκδοθεί, οκτώ άλμπουμ στα γαλλικά, ενώ στην Ελλάδα δύο ιστορίες στα τεύχη 19- 21 & 24- 26 της Βαβέλ, ενώ από την ελευθεροτυπία, βγήκε αυτό. Μπορείτε βέβαια, να αγοράσετε αυτό κι αυτό, για να μην παίζετε κρυφτοκυνηγητό με τις ελληνικές εκδόσεις. Από εκεί και ύστερα, μπορείτε να πάρετε αυτό ή αυτό. * Η ιστορία "Bille holiday" ναι μεν εκδόθηκε στα τεύχη της Βαβέλ 115- 120, αλλά βγήκε κι αυτόνομο τον Δεκέμβριο του 2012. Εδώ, βλέπετε το άλμπουμ, όμως δυστυχώς είναι εξαντλημένο εάν το πετύχετε όμως, είναι καλή ευκαιρία. Αυτά από εμένα. Ρίξτε μια ματιά εδώ, για παραπάνω ιδέες.
  9. Η τέχνη των κόμικς ήταν ιδιαίτερα εξωστρεφής στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με τις εκθέσεις και τα φεστιβάλ να αυξάνονται και να προσελκύουν όλο και περισσότερους επισκέπτες. Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο όλα πάγωσαν. Δέκα φεστιβάλ κόμικς από τα οποία εξαρτάται όχι μόνο η εξέλιξη και η δημόσια εικόνα της τέχνης αλλά και σε μεγάλο βαθμό η οικονομική επιβίωση καλλιτεχνών, εκδοτών και άλλων εμπλεκομένων με την παραγωγή και τη διοργάνωση δεν πραγματοποιήθηκαν και το μέλλον είναι δυσοίωνο. Το «Καρέ Καρέ» ζήτησε από τους διοργανωτές των φεστιβάλ λίγα λόγια για το πώς βιώνουν την απουσία της επαφής με το κοινό και τι προβλέπουν για το μέλλον. Τους ρωτήσαμε ποιες συνέπειες έχει ένας χρόνος χωρίς γεγονότα με φυσική παρουσία τόσο για την τέχνη των κόμικς όσο και για τη διοργάνωσή των φεστιβάλ και πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, αν συνεχιστεί, ποια είναι τα σχέδιά τους για το μέλλον αλλά και αν είχαν κάποια οικονομική ή άλλη στήριξη ως τώρα από κάποιον κρατικό ή άλλον θεσμό. Οι απαντήσεις τους, δυστυχώς, δεν κρύβουν ιδιαίτερη αισιοδοξία… Comicdom (φωτογραφία: Ακης Τριανταφύλλου) Comicdom (Αθήνα) Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, συν-διοργανωτής Comicdom Con Athens Μας ανησυχεί πολύ η βιωσιμότητα καταστημάτων και μικρών εκδοτικών, καθώς και ο βιοπορισμός των δημιουργών. Η έλλειψη της φυσικής επαφής πλήττει φυσικά και τη σχέση όλων αυτών με το κοινό. Αντίστοιχα επλήγη και το Comicdom Con Athens καθώς η αναστολή της φιλόδοξης 15ης επετειακής διοργάνωσης έβαλε προσωρινά φρένο στα σχέδιά μας και μας έπληξε οικονομικά και επικοινωνιακά. Ως τώρα έχουμε προβεί σε διαδικτυακές δράσεις όπως το StayCOMICDOM (Απρίλιος και Δεκέμβριος 2020) που προσέφεραν μια ανάσα σε εκδοτικές, καταστήματα και δημιουργούς. Παραμένουμε σε εγρήγορση εξετάζοντας εναλλακτικές με βάση την επιδημιολογική εικόνα και δεσμευόμαστε ότι το Comicdom Con Athens θα επιστρέψει με την πρώτη ευκαιρία, όταν (και όπως) το επιτρέψουν οι συνθήκες. Το υπουργείο Πολιτισμού προσέφερε μια μικρή οικονομική ενίσχυση, την οποία και λάβαμε ως μέλος του Μητρώου Πολιτιστικών Φορέων. AthensCon 2019 AthensCon (Αθήνα) Ανδρέας Πεφάνης, διοργανωτής Το AthensCon και παρεμφερείς εκδηλώσεις ανανεώνουν τις σχέσεις μεταξύ κοινού και δημιουργών κόμικς, ταινιών και video games. Είναι μια σχέση που δίνει χαρά και στις δύο πλευρές και φρεσκάρει την αγάπη για αυτά τα χόμπι. Η απουσία της φυσικής παρουσίας είναι η κύρια αιτία για μειωμένη παραγωγή νέων τίτλων και την εμφάνιση νέων ταλέντων. Δυστυχώς όσο περισσότερο διαρκεί αυτή η κατάσταση πιθανολογούμε πως ο κόσμος θα είναι διστακτικός να επιστρέψει σε εκδηλώσεις με μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με υπομονή και ελπίδα για επιστροφή στον προηγούμενο τρόπο ζωής. Το AthensCon μπορεί άνετα να μεταβεί σε ψηφιακή μορφή. Όμως έτσι χάνεται η άμεση επαφή του κόσμου με τους δημιουργούς που συνήθως είχαν μοναδική ευκαιρία τις εκδηλώσεις για να γνωριστούν από κοντά. Πιθανή λύση είναι η πραγματοποίηση σε ανοιχτούς χώρους και η μεταμόρφωση σε κάτι πιο «υπαίθριο». Δυστυχώς οι εταιρείες διοργάνωσης εκδηλώσεων φαίνεται να έχουν αφεθεί στην τύχη τους καθώς κανένας κρατικός ή μη θεσμός δεν τις έχει υποστηρίξει με κανέναν τρόπο. The Comic Con The Comic Con (Θεσσαλονίκη) Αναστάσιος Λαζαρίδης, διοργανωτής Η βιομηχανία των κόμικς συνέχισε να παράγει τίτλους κατά τη διάρκεια της πανδημίας και δεν υπέστη παρόμοια ζημιά με την κινηματογραφική. Όμως δεν κατάφερε να προωθήσει τις δουλειές της αφού δεν πραγματοποιήθηκαν conventions σε παγκόσμιο επίπεδο. Προσωπικά μας έλειψε η επαφή με το κοινό και τους δημιουργούς. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τις οικονομικές απώλειες για εμάς και τις οικογένειες όσων απασχολούνται στη διοργάνωση. Παρότι μελετήσαμε αρκετές εναλλακτικές, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να κάνουμε μεγάλες εκπτώσεις τόσο στην ποιότητα όσο και στη συνολική εμπειρία. Εάν το The Comic Con δεν γίνει σωστά, με την παρουσία κοινού, δημιουργών και διάσημων προσκεκλημένων, δεν θα γίνει καθόλου. Έχουμε πάντως ανοιχτή επικοινωνία με δημιουργούς και είμαστε πανέτοιμοι για διοργάνωση όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Η μοναδική στήριξη που είχαμε είναι αυτή που είχε και οποιαδήποτε άλλη ελληνική επιχείρηση που επλήγη από την πανδημία και παραμένει κλειστή. Comic N' Play (φωτογραφία: Νόπη Ράντη) Comic N’ Play (Θεσσαλονίκη) Πάνος Κρητικός, μέλος της οργανωτικής επιτροπής Πρόκειται για ένα μεγάλο κενό επικοινωνίας. Δεν είναι μόνο το εμπορικό κομμάτι που καθορίζει τη σημασία ενός φεστιβάλ. Είναι οι άνθρωποι και η επαφή, το ξενύχτι και οι μπίρες το βράδυ. Το Comic N’ Play πραγματοποιήθηκε φέτος διαδικτυακά και η έκθεσή μας, «Σκέψεις των Άλλων», τρέχει ακόμα. Φτιάξαμε μια ψηφιακή πλατφόρμα όπου μπορείς να περιηγηθείς σαν να παίζεις βιντεοπαιχνίδι. Μπορείς να δεις την έκθεση και να επισκεφτείς τα ηλεκτρονικά καταστήματα των εκθετών. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να σκεφτούμε δεδομένων των συνθηκών. Δεν υπάρχει κάποια κρατική υποστήριξη. Τα τελευταία χρόνια επιδιώκουμε συνεργασίες με φορείς, όπως φέτος με την Action Aid Hellas και το πρόγραμμα Ciak MigrAction. Αλλά ουσιαστικά βασιζόμαστε σε φίλους, συνεργάτες, συλλογικότητες και ανταλλακτικές υπηρεσίες. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε ζωντανά του χρόνου που κλείνουμε τα είκοσι. Μαζί με τα φεστιβάλ «κόπηκε» ένα πολύ καλό momentum για τη σκηνή, μια προσπάθεια πολλών χρόνων και όλοι ελπίζουμε να είναι κάτι προσωρινό. Chaniartoon Festival Chaniartoon Festival (Χανιά) Μάριος Ιωαννίδης, διευθυντής Η διοργάνωση του Chaniartoon 2020 έγινε τον Σεπτέμβριο, μήνα χωρίς καραντίνα αλλά με αρκετούς περιορισμούς. Παρ' όλο που η έκθεση πραγματοποιήθηκε κανονικά, όσες δράσεις δεν μπορούσαν να γίνουν σε φυσικό χώρο αντικαταστάθηκαν με ψηφιακές. Ήταν όμως παραπάνω από εμφανής η μη φυσική παρουσία των καλλιτεχνών. Η επαφή, οι κουβέντες, τα αστεία, τα χαμόγελα, οι ματιές είναι που χτίζουν την ουσία του φεστιβάλ. Από όλα αυτά θα βγουν πολλές φορές και οι ιδέες για τις δράσεις του επόμενου. Αλλά και οι ίδιοι καλλιτέχνες μεταξύ τους θα ανταλλάξουν οπτικές από τις οποίες θα προκύψουν και νέες συνεργασίες. Το ψηφιακό κομμάτι βέβαια κατάφερε να ανοίξει το φεστιβάλ σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Στοχεύουμε να το διατηρήσουμε σε υψηλό επίπεδο καθώς δεν μπορεί να περιοριστεί από την όποια καραντίνα. Κάθε χρόνο το φεστιβάλ στηρίζουν η Περιφέρεια Κρήτης, η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο Δήμος Χανίων. Στην περσινή διοργάνωση είχαμε τη χορηγία και την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Επιπλέον το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι χορηγός του Chaniartoon 2020 αλλά και 2021. Φεστιβάλ Εφαρμοσμένων Τεχνών (Αθήνα) Ελένη Ορνεράκη, διευθύντρια Κέντρου Εφαρμοσμένων Τεχνών «Ορνεράκης» Το φεστιβάλ είναι η συνεύρεση ανθρώπων με το ίδιο πάθος, των κρυμμένων ηρώων που αποτελούν τον λίθο της ύπαρξης της τέχνης, αυτών που στηρίζουν με την παρουσία τους την τέχνη και δίνουν αυτό που ποθεί ο κάθε εικονογράφος, κάθε καλλιτέχνης. Είναι η στιγμή που το χειροκρότημα θα ακουστεί στους ίδιους, όπως ένας ηθοποιός ανταμείβεται για τη δουλειά του στο τέλος μιας παράστασης. Είναι μοναχική η δουλειά της εικόνας για τους δημιουργούς. Και μεγάλη χαρά η γιορτή που συμβαίνει τόσο σπάνια με τη μορφή ενός φεστιβάλ. Δυστυχώς, τουλάχιστον στη χώρα μας, δεν υπάρχει ούτε υπήρξε κρατική υποστήριξη για τέτοια δρώμενα. Η στήριξη σε μορφή χορηγίας ήταν και είναι οι παράγοντες που επενδύουν στην παρουσία του κόσμου για να προωθήσουν τα δικά τους προϊόντα. Σίγουρα λόγω της κατάστασης μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα online αλλά το χειροκρότημα; Smass Fest (Αθήνα) Νίκος Γιακουμέλος, Smassing Culture/SmassFest Τα κόμικς – όπως συνολικά ο πολιτισμός – έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα στην Ελλάδα. Κατ’ αναλογία επλήγη και το SmassFest. Αποφασίσαμε όμως να μεταφέρουμε ηλεκτρονικά το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός του προκειμένου να μη ματαιωθούν εξ ολοκλήρου τα μέχρι τότε σχέδιά μας. Έτσι, παρά την ανυπαρξία εσόδων (αφού το φεστιβάλ είναι η κύρια πηγή τους) επιδιώξαμε να μείνουμε συνεπείς στο ραντεβού μας. Βέβαια, παρά την ανέλπιστα θετική ανταπόκριση του κόσμου, μας έλειψε η ζεστασιά της παρουσίας του που δεν υπήρχε δυνατότητα να την υποκαταστήσει οποιοδήποτε διαδικτυακό event. Προς το παρόν – μη γνωρίζοντας τα δεδομένα του καλοκαιριού – τα φετινά μας σχέδια έχουν παγώσει. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε το καλοκαίρι να έχουμε επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς, όμως αποδείχτηκε ότι γρήγορα κατέρρευσαν τα κυβερνητικά εμβολιαστικά σχέδια (αν δεν ήταν εξ αρχής μόνο δημαγωγικού χαρακτήρα), οπότε τώρα δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε. Drama Comics Festival Drama Comics Festival (Δράμα) Γιάννης Μιχαηλίδης, διοργανωτής, μέλος της οργανωτικής ομάδας «Λευκός Χώρος» Η σκιά της πανδημίας για μεγάλο χρονικό διάστημα αφαιρεί από τους δημιουργούς την ευκαιρία της άμεσης διάδρασης με το κοινό, γεγονός ζωτικό γι’ αυτούς. Ίσως πάλι τους προσφέρει το ερέθισμα να ασχοληθούν με νέες θεματικές. Το νεοσύστατο και γεωγραφικά απομακρυσμένο Drama Comics Festival αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα στις μετακινήσεις καλλιτεχνών-επισκεπτών, καθώς το πλαίσιο των μέτρων ήταν αποκαρδιωτικό. Σε ενδεχόμενη παράταση των προβλημάτων αναζητούνται λύσεις αξιοποίησης της τεχνολογίας αναφορικά με τις παρουσιάσεις έργων και δημιουργών, τις εκθέσεις και τους αφιερωμένους χώρους στους εκδότες. Άψογη χαρακτηρίζεται η ενεργός συνεργασία με το Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών, με το οποίο στήσαμε εν μέσω πανδημίας την έκθεση του Vittorio Giardino και το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους προσφέρει μια συμβολική, οικονομική βοήθεια, αλλά σημαντική είναι η αρωγή του στη διάθεση των χώρων. LA Comics Festival LA Comics Festival (Λάρισα) Μέλανδρος Γκανάς, οργανωτής Οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Δεν περίμενα όμως αυτή τη δύσκολη περίοδο για να συνειδητοποιήσω ότι το κράτος είναι απρόσωπο και κάποιοι τεχνοκράτες σε ένα υπουργείο, όπως αυτό του Πολιτισμού, δεν κατανοούν τις δυσκολίες τού να δημιουργείς και να παράγεις τέχνη προσπαθώντας να βιοποριστείς από την εργασία σου. Θεωρούν μάλλον πως η ενασχόληση με τις τέχνες πρέπει να είναι απλά ένα χόμπι. Το κράτος δεν μας στήριξε καθόλου, ούτε ως σύλλογο ούτε ως φεστιβάλ. Το ίδιο και η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η οποία – μάλλον – είναι μαλωμένη με τον πολιτισμό. Η μόνη βοήθεια που είχε ένα μεγάλο μέρος των εργατών της τέχνης στη Λάρισα ήλθε από την αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών, η οποία δεν αμέλησε να κάνει το έργο που της ανατέθηκε και κατά τη διάρκεια της δυστοπίας που βιώνουμε. Όσο για το μέλλον, πρέπει να ακολουθούμε τις εξελίξεις και να ψάχνουμε εναλλακτικούς τρόπους διάδοσης της τέχνης μας. Προσπαθώ να δω ποιος είναι ο καλύτερος ώστε να γίνει το LACF με κόσμο. Προσωπικά δεν θα μου άρεσε να κάνω ένα online φεστιβάλ, αλλά δεν έχει νόημα τι αρέσει μόνο σε μένα. Cretan Comic Con Cretan Comic Con (Ηράκλειο) Βαγγέλης Χατζηδάκης, διοργανωτής Τα φεστιβάλ λειτουργούν σαν κίνητρο για νέα έργα και εκδόσεις. Με την απουσία φεστιβάλ ο αριθμός των εκδόσεων έχει συρρικνωθεί σε μεγάλο βαθμό. Συγκεκριμένα για το Cretan Comic Con, δεδομένου ότι το πρώτο έγινε το 2019, κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε στην συνείδηση του κόσμου ως «μια κι έξω» και όχι ως ετήσιος θεσμός που είναι και ο σκοπός μας. Η εναλλακτική των online events αφ' ενός δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα διά ζώσης φεστιβάλ, αφ' ετέρου σε αυτόν τον τομέα τα μεγάλα φεστιβάλ κάνουν πολύ καλή δουλειά καλύπτοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ανάγκες του κοινού, καθιστώντας έτσι κάποια αντίστοιχη προσπάθεια από μικρότερα φεστιβάλ περιττή. Ειδικά για εμάς, αν δεν επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα δεν υπάρχει εναλλακτική. Ως διοργανωτές δεν είχαμε κάποια οικονομική στήριξη. Λάβαμε κάποιες δόσεις της επιστρεπτέας προκαταβολής στη βάση της κύριας δραστηριότητας της διοργανώτριας εταιρείας. Εσχάτως το υπ. Πολιτισμού εξήγγειλε μια οικονομική βοήθεια σε διοργανωτές φεστιβάλ πάσης φύσεως αλλά αφορά μόνο ΜΚΟ, δημόσιους φορείς κ.λ.π., αφήνοντας έτσι διοργανωτές σαν εμάς για άλλη μία φορά απ' έξω. Και το σχετικό link...
  10. AndreasD

    The Comic Con 5 και Greekcomics!

    Ο λόγος γι’ αυτό το πόστ είναι μια χθεσινή συζήτηση στη Λέσχη με τον Γιάννη (Dredd) και τον Ίωνα (Ion13) σχετικά με την άνοδο αρκετών από εμάς στη Θεσσαλονίκη. Οπότε κάλο είναι να ξέρουμε πόσοι θα πάμε από διάφορα μέρη της Ελλάδας (και οι μόνιμοι Θεσσαλονικείς ), αλλά κυρίως να οργανώσουμε μια τσιπουροκατάνυξη μαζί με τους απαραίτητους μεζέδες φυσικά! Δεν έχει σημασία αν θα μαζευτούμε 5 ή 15 ή 25. Σημασία έχει ότι θα περάσουμε καλά και θα γνωρίσουμε και όποιον δεν ξέρουμε, από κοντά! Λογικά η κοινή μέρα για όλους θα είναι το Σάββατο 11/05. Οπότε μπορούμε να κανονίσουμε για απογευματοβράδυ να φάμε και να πιούμε! Εγώ θα είμαι πάνω από Παρασκευή μεσημέρι και μέχρι Δευτέρα μεσημέρι και θα μείνω κέντρο (Ίωνος Δραγούμη). Για να δούμε συμμετοχές! Και όσοι το σκέφτεστε, να μην! Ελάτε και θα περάσουμε σούπερ!
  11. Σπαρτιάτικο λάδι για τους «300» Ο Frank Miller ευχαριστεί το κοινό για τη θερμή υποδοχή που του επιφύλαξε, μετά την κάτι παραπάνω από εγκάρδια αγκαλιά που του έδωσε η Βούλα Πατουλίδου και τα αμέτρητα δωράκια που του πρόσφερε ο αντιδήμαρχος Σπάρτης, σε μια πρωτόγνωρη τελετή βράβευσης Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Στο Φεστιβάλ Κόμικς «The Comic Con» στη Θεσσαλονίκη, μια πολύ καλά οργανωμένη εκδήλωση με σημαντικούς καλλιτέχνες και χιλιάδες επισκέπτες, γίναμε μάρτυρες μιας απολαυστικά αστείας βράβευσης Το Καρέ Καρέ και η «Εφ.Συν.» βρέθηκαν από τις 4 έως τις 6 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη για το 4ο Φεστιβάλ Κόμικς «The Comic Con». Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με πολλούς από τους χιλιάδες επισκέπτες που κατέκλυσαν το Βελλίδειο και να ανταλλάξουμε απόψεις για την ένατη τέχνη σε μια άψογη διοργάνωση για τους φαν του είδους, με κάθε λεπτομέρεια φροντισμένη, υπό τη γενική επιμέλεια και οργάνωση του Τάσου Λαζαρίδη, του Λεόντιου Παπαδόπουλου και των συνεργατών τους. Που η πιο αστεία, ακουσίως, στιγμή της ήταν η βράβευση του Frank Miller κατά τη μέρα των εγκαινίων. O Miller, ένας από τους σπουδαιότερους και πιο διάσημους σύγχρονους δημιουργούς κόμικς («Daredevil», «The Dark Knight Returns», «Sin City», «Ronin» κ.ά.), που χρέωνε πενήντα ευρώ τη φωτογράφιση μαζί του, άλλα πενήντα την υπογραφή του και διακόσια ευρώ για να περάσεις ένα ημίωρο με την αφεντιά του μαζί με άλλους δεκατέσσερις θαυμαστές του, ήταν κατά τα άλλα προσηνής, ευγενικός και με καλή διάθεση να τριγυρίσει στους χώρους, να ξεφυλλίσει τα ελληνικά κόμικς και να συνομιλήσει με τους Ελληνες καλλιτέχνες, με μια κάμερα να τον ακολουθεί κατά πόδας. Εζησε όμως και μια μοναδική «εμπειρία»: τη βράβευσή του από την αντιπεριφερειάρχη και πρόεδρο του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου, και τον αντιδήμαρχο Σπάρτης, Χρήστο Πλειώτα, που μετέτρεψαν την τελετή σε μια κιτς διαδικασία αποικιακού τύπου, βγαλμένη από κάποια παλιά δεκαετία. Και οι δύο Ελληνες επίσημοι, σεληνιασμένοι θαρρείς από το ότι βρέθηκαν στον ίδιο χώρο με κάποιον που έχει φιλοτεχνήσει σε κόμικς την ιστορία της Μάχης των Θερμοπυλών (στο βιβλίο «300», που αποτελεί μια εντελώς ελεύθερη απόδοση του ιστορικού γεγονότος και είναι ένα από τα ελάσσονα έργα του Miller) και βλέποντας ένα πολυπληθές κοινό να περιμένει να δει και να ακούσει τον Αμερικανό καλλιτέχνη, σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν την ύπαρξη ακροατηρίου και αποφάσισαν να δώσουν τα ρέστα τους. Η Πατουλίδου, που αναγκάστηκε να πηδήξει κάποια καλώδια ανεβαίνοντας τα σκαλιά, ξεκίνησε να μιλά υπενθυμίζοντας σε όλους ότι «τα εμπόδια ακόμα τα περνάω» και εν συνεχεία, εντελώς ανερμάτιστα, αναφέρθηκε στο «Θεσσαλονήσι» και τους «Θεσσαλονησιώτες», σ’ αυτούς που ζουν κάτω και πάνω από τον Θερμαϊκό (;), στον Σούπερμαν, τον Σπάιντερμαν, τον Μπάτμαν και το Γκόθαμ, έδωσε τα δώρα της και τελικά αγκάλιασε τον Miller τόσο σφικτά που θα το θυμάται για πάντα. Και πήρε τη σκυτάλη ο αντιδήμαρχος Σπάρτης, που ξεκίνησε συγχαίροντας τους διοργανωτές αλλά και τους δημιουργούς κόμικς, «που έχουν επισκεφθεί τη χώρα σας», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, διαπράττοντας ένα αθώο φραστικό λάθος. Αποκαλώντας τον Frank Miller απλώς «Frank», λες και τους συνδέει μακρόχρονη φιλία, ανακοίνωσε ότι η Σπάρτη τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη της και τον κάλεσε στη Λακωνία. Και σε μια αποθέωση ελληνικής «φιλοξενίας» και extra large γενναιοδωρίας, άρχισε να δίνει και να δίνει και να δίνει. Τι αναμνηστικές πλακέτες με τους «300», τι διακοσμητικά γλυπτά τοίχου, τι μπρελόκ, τι αγαλματίδια από χρησιμοποιημένες βίδες, τι σουβέρ για τον καφέ, τι σκαλισμένη καρφίτσα με το «Λ» που του την καρφίτσωσε κιόλας στο πέτο, τι δαχτυλίδι με «περικεφαλαία πολέμαρχου», τι μενταγιόν, μέχρι και μια μπουκάλα βιολογικό λάδι σπαρτιάτικο του έδωσε! Και αφού το κοινό είχε σκάσει στα γέλια και ο Frank Miller παρακολουθούσε αποσβολωμένος και αμήχανος, κατάλαβε ότι κάπου πρέπει να σταματήσει. Για να μιλήσει επιτέλους και ο τιμώμενος. Που έκπληκτος από όσα είχαν προηγηθεί, δήλωσε πως όταν γυρίσει στην πατρίδα του, αν κάποιος του ζητήσει κάτι από όλα αυτά τα δώρα, θα του πει «Μολών λαβέ»… Σε μια εξαιρετική και πολύ καλά οργανωμένη εκδήλωση που έσφυζε από νεολαία και πάθος για τα κόμικς, με σημαντικούς καλλιτέχνες και χιλιάδες επισκέπτες. Και μια από τις πιο γραφικές και απολαυστικά αστείες βραβεύσεις της Ιστορίας. Στο τραπέζι της «Εφ.Συν.» και του «Καρέ Καρέ» Πηγή
  12. Ο Μιχαήλ Αγγελος των κόμικς Συντάκτης: Γιάννης Ιατρού Ενα σημαντικό κεφάλαιο της 9ης Τέχνης, παιδί μιας γενιάς που, αν και έχει παρέλθει, εξακολουθεί να μας επηρεάζει βαθύτατα. Ο Tanino Liberatore, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στα κόμικς διαμορφώνοντας μια πολύ ιδιαίτερη εικαστική τεχνοτροπία, μιλάει αποκλειστικά στην «Εφ.Συν.» Συνέντευξη στον Γιάννη Ιατρού Γεννήθηκε το 1953 στο Quadri της Ιταλίας και σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Ρώμη. Στην πρώτη του επαφή με την εικονογράφηση, φιλοτεχνούσε εξώφυλλα μουσικών δίσκων. Παρέα με τον φίλο του Andrea Pazienza το 1978 εμψυχώνουν το καλλιτεχνικό επιτελείο τού underground περιοδικού «Il Cannibale», του Stefano Tamburini, και από εκεί ξεκινάει μια ξέφρενη πορεία. Το κόμικς Ranxerox, «γεννημένο» από τον Tamburini αλλά «μεγαλωμένο» από τον ίδιο, έκανε παγκόσμια επιτυχία, από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική αλλά και την Ιαπωνία! Εικόνες του Liberatore από ελληνικά περιοδικά και εκδόσεις της δεκαετίας του 1980 Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η γειτονική Ελλάδα. Οι ιστορίες του ανθρωπόμορφου ρομπότ από χαρτιά Α4... της Xerox έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά, στα περιοδικά «Επόμενη Μέρα» και «Βαβέλ», ενώ έχουν μεταφραστεί και δύο άλμπουμ με τον ήρωα από τις εκδόσεις Ars Longa και Παρά Πέντε. Ο Frank Zappa τον χαρακτήρισε τον «Μιχαήλ Αγγελο των κόμικς». Μόλις είδε τα σκίτσα του, ζήτησε αμέσως να τον γνωρίσει και να σχεδιάσει το εξώφυλλο για τον νέο του δίσκο «The Man From Utopia». H δουλειά του περιλαμβάνει πλειάδα εικονογραφήσεων, εξωφύλλων κάθε είδους, σχεδιασμό κοστουμιών και σκηνικών για τον κινηματογράφο και φυσικά κόμικς –αν και ο ίδιος δεν αισθάνεται αμιγώς κομίστας. Ο λόγος για τον Tanino Liberatore, ο οποίος άφησε για λίγο το στούντιο στο Παρίσι και βρέθηκε το τριήμερο του The Comic Con στη Θεσσαλονίκη (4-6 Μαΐου) ως επίσημος καλεσμένος. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και να μιλήσουμε μαζί του. Ο Tanino Liberatore συνομιλεί με τον Γιάννη Ιατρού στο «The Comic Con» της Θεσσαλονίκης ξεφυλλίζοντας το «Καρέ Καρέ» και την «Εφ.Συν.» υπό το βλέμμα μιας ενήλικης «Λούμπνας» Ο Ranxerox είναι ο ήρωας με τον οποίο γίνατε ευρέως γνωστός στον χώρο των κόμικς. Πώς ξεκίνησαν όλα; Ο Ranxerox είναι ένας ήρωας που «γεννήθηκε» στο μυαλό του Stefano Tamburini, αλλά στη συνέχεια έγινε και πολύ «δικός μου». Γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, μια σκληρή περίοδο για την Ιταλία, πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Είναι λοιπόν καθαρόαιμο τέκνο εκείνης της εποχής. Αρχικά ήταν μια ιδέα αποκλειστικά του Tamburini κι εγώ βοηθούσα λίγο με το εικαστικό κομμάτι, κυρίως με τα μολύβια. Αργότερα θέλησε να αλλάξει περιοδικό, από το «Il Cannibale», ένα underground περιοδικό, σε ένα έγχρωμο που να βγαίνει στα περίπτερα και τα λοιπά. Ο Stefano με ρώτησε αν ήθελα να το σχεδιάσω κι έτσι κι έγινε. Κάλυπτα πλέον όλο το εικαστικό κομμάτι, τους χαρακτήρες, την αρχιτεκτονική, τα κοστούμια... Τα υπόλοιπα ήταν του Tamburini. Ranxerox και Λούμπνα από το «Ranxerox» (εκδ. Ars Longa, 1986) Δημιουργοί όπως εσείς, ο Tamburini και ο Pazienza, που «ανθίσατε» την ίδια περίοδο, είχατε αρκετά κοινά σημεία και μια αισθητική που δύσκολα συναντάται σήμερα. Τι έχει αλλάξει από τότε; Το «Cannibale», το περιοδικό στο οποίο «συναντηθήκαμε» εγώ, ο Tamburini, ο Pazienza, ο Mattioli, απέπνεε ήδη στην εποχή του μια αισθητική πολύ διαφορετική από αυτή των σχεδιαστών της ίδιας περιόδου. Θα μπορούσαμε να πούμε πως δημιουργήσαμε ένα... κίνημα αλλαγής, που επιδίωκε διαρκώς νέα πράγματα. Οχι επιφανειακά όμως, αλλά ουσιαστικά και κυρίως αυθόρμητα. Ακόμα και μεταξύ μας είχαμε πολλές διαφορές, αλλά πράγματι βγάζαμε ένα κοινό feeling. Μάλλον ήταν διαφορετική η προσέγγισή μας στα κόμικς αλλά και στην τέχνη γενικότερα. Πόσο μάλλον αν το συγκρίνουμε με το σήμερα. Είναι λογικό. Οι γενιές αλλάζουν και μαζί και η κουλτούρα, οι εμπειρίες, και κυρίως η προσέγγιση στο αντικείμενο. Οι επιρροές μας ήταν πολύ περισσότερο πολιτικές και πολύ πιο άμεσες. Σήμερα οι καλλιτέχνες δέχονται επιρροές που στην εποχή μας δεν υπήρχαν σε τέτοιο βαθμό. Εχουν προσκολληθεί στο στιλ της Marvel και γενικότερα στα αμερικανικά κόμικς ή στο στιλ των manga… Στην Ιταλία από την άλλη υπάρχει ο Bonelli. Μιλάμε για τελείως διαφορετικές πραγματικότητες. Υπάρχουν βέβαια καινοτόμοι νέοι δημιουργοί, οι οποίοι πρέπει να αισθάνονται αρκετά... μόνοι, αφού δεν υπάρχουν πλέον τόσο δυνατά «κινήματα» όπως ήταν το δικό μας. Είναι ευτύχημα πάντως να βλέπεις νεαρούς με εκπληκτικές ιδέες να τα καταφέρνουν, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία έχουμε το παράδειγμα του Zerocalcare. Υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί από τους οποίους επενδύουν στο διαδίκτυο. Πολλοί κομίστες όμως υιοθετούν στιλ πολύ κοινό μεταξύ τους, δύσκολα εντοπίζεις κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Σε κάθε περίπτωση πάντως από τεχνικής άποψης, το μέσο έχει αναπτυχθεί πολύ. Αριστερά: Εξώφυλλο του «Bambino con Radio» (1985). Δεξιά: εικόνα εξωφύλλου από το περιοδικό "L' Echo des Savanes" (1984) Η δουλειά σας έχει έντονα πολιτικά στοιχεία. Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας και το έργο σας με πολιτικούς όρους; Κατά βάθος ήμασταν όλοι λίγο πολύ αναρχικοί. Οχι με τόσο αυστηρά πολιτικούς όρους, αλλά σε επίπεδο ιδεών και ιδιοσυγκρασίας. Προερχόμασταν από τον χώρο της Αριστεράς ή και της Ακρας Αριστεράς, απ’ όπου και αντλήσαμε πολλές αναφορές. Μη φανταστείς όμως ότι μαζευόμασταν και συζητούσαμε για τα πολιτικά. Αυτά που ζούσαμε ήταν πολιτικά. Επόμενο είναι αυτά που ζεις να διαχέονται στη δουλειά σου. Δεν ήταν τόσο θέμα πολιτικής όσο ευαισθητοποίησης. Για να πω την αλήθεια, εγώ από τότε αισθανόμουν πιο... νορμάλ. Οι άλλοι εξέφραζαν πολύ συχνά ανατρεπτικές έως και... μηδενιστικές ιδέες. Διασκεδάζαμε πολύ πάντως. Ο βασικός μας στόχος ήταν να κάνουμε πράγματα που μας διασκεδάζουν, αρκεί να μην τα έχουν κάνει ήδη άλλοι. Ηταν κρίμα γιατί ό,τι κάνανε οι υπόλοιποι δεν μας άρεσε. Είχαμε λοιπόν την τύχη να κάνουμε πράγματα που μας άρεσαν και ταυτόχρονα άρεσαν και στον κόσμο. Το εξώφυλλο του «The Man from Utopia» του Frank Zappa (1983) Από τη σχέση της πολιτικής με τα κόμικς, ας περάσουμε στη σχέση της μουσικής με την εικονογράφηση... Το εξώφυλλο για τον δίσκο του Zappa, «The Man From Utopia», είναι από τις πιο γνωστές «μουσικές» εικονογραφήσεις σας. Η συνεργασία με τον Zappa ξεκίνησε χάρη στο Ranxerox! Μια κοπέλα συστήθηκε στον Frank Zappa ως δημοσιογράφος του Frigidaire, του περιοδικού στο οποίο δημοσιευόταν ο Ranxerox. Ο Zappa κράτησε το περιοδικό και ζήτησε από τον Ιταλό ατζέντη του να επικοινωνήσει μαζί μου, επειδή του άρεσαν τα σχέδια. Κι έτσι καλλιεργήθηκε μια εξαιρετική σχέση! Εγώ βέβαια δεν μιλούσα καθόλου αγγλικά κι εκείνος δεν μπορούσε να διαβάσει στα ιταλικά. Αρχικά μου ζήτησε να κάνω ένα κόμικς με 9 σελίδες, όπου θα εξιστορούνταν όσα έζησε στην περιοδεία του στην Ιταλία, αλλά τελικά καταλήξαμε να του σχεδιάσω το εξώφυλλο του άλμπουμ του και να τα βάλω εκεί. Για μένα η μουσική είναι πολλά περισσότερα από τα εξώφυλλα δίσκων που έχω σχεδιάσει. Κατ' αρχάς είναι αυτό που ακούω. Αποτελεί μέρος της δουλειάς μου, αλλά αποτελεί φυσικά και μέρος της ζωής μου. Με συνοδεύει πάντα και παντού. Υπάρχουν περίοδοι που η μουσική επηρεάζει δυναμικά τη δουλειά μου. Στο background του Ranxerox φαντάζομαι μουσικές που άκουγα εκείνη την περίοδο, από Talking Heads, King Crimson, Frank Zappa, Miles Davis… Ακούω πολύ και απ’ όλα. Σε κάθε περίπτωση η μουσική υπήρξε μεγάλος σταθμός στη ζωή μου: χάρη στη μουσική ξεκίνησα να δουλεύω, χάρη στη μουσική έκανα κόμικς, αφού με δέχτηκαν ως σχεδιαστή κόμικς έχοντας δει πρώτα σχέδιά μου με τραγουδιστές. Ο Richard Corben έχει χαρακτηρίσει τον Ranxerox έναν μηχανικό, μεταλλαγμένο Φρανκενστάιν της σύγχρονης εποχής, του οποίου η σχέση με τη Lubna μοιάζει με την κλασική ιστορία της «Πεντάμορφης και του Τέρατος». Δεν παραήταν τολμηρό να τοποθετήσετε για συμπρωταγωνίστρια μια κοπέλα 13 χρόνων; Ισως αν ο Ranxerox δεν ήταν... ρομπότ, να ήταν και στα όρια του νόμιμου. Αυτή η ερώτηση είναι άλλη μια απόδειξη πως οι καιροί έχουν αλλάξει. Στην εποχή του κόμικς κανείς δεν κριτίκαρε ή ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα 13 χρόνια της πιτσιρίκας. Μιλούσαν για τη βία, για τα ναρκωτικά, αλλά ποτέ δεν έγινε νύξη για παιδοφιλία. Σήμερα αυτή η τάση τού politically correct δημιουργεί μια τρομερή ηθικoλογία, κακώς εννοούμενη και συγκινησιακή άνευ λόγου. Πάντως πράγματι γίνεται συχνά ο παραλληλισμός με την «Πεντάμορφη και το Τέρας». Οφείλω πάντως να ομολογήσω πως οι ρόλοι του μεγάλου και της μικρής είναι πολύ δυσδιάκριτοι στο κόμικς, αφού η μικρή είναι πολύ πιο ανθεκτική από τον Ranxerox. Μπορεί να είναι 13, αλλά συμπεριφέρεται σαν... τριαντάρα. Επομένως δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν, γιατί δεν το έβλεπαν ποτέ με αυτόν τον επιφανειακό τρόπο. Σίγουρα το γεγονός ότι ο Ranxerox δεν ήταν άνθρωπος, έπαιξε τον ρόλο του. Αλλωστε αν τη ρωτούσες αν τον αγαπάει, θα σου απαντούσε: «Ναι, όπως η μητέρα μου αγαπάει το πλυντήριό της». Πηγή
  13. Πώς να βραβεύσετε έναν επίσημο καλεσμένο Ο αμερικανός σχεδιαστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Φρανκ Μίλερ και τα δωράκια που του προσέφεραν για να τον τιμήσουν Το περασμένο Σαββατοκύριακο βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, ως τιμώμενο πρόσωπο του τέταρτου και σταθερά πλούσιου φεστιβάλ κόμικς «Comic Con», ο αμερικανός σχεδιαστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Φρανκ Μίλερ. Για το σύνολο της ντόπιας (αν όχι και της εγγύς βαλκανικής) κομιξόφιλης κοινότητας ήταν ένα σημαντικό γεγονός που θα συζητιέται για λίγο ακόμα. Δεν είναι της παρούσης η ανάλυση του έργου του ανδρός, μια απαρίθμηση όμως των επιτυχιών του, λέει αρκετά: τα πρώτα του σκίτσα στη Marvel και στην DC ανανέωσαν το ενδιαφέρον για τον Spiderman ή τον Daredevil, ενώ η ελληνικής καταγωγής υπερηρωίδα Elektra που εκείνος δημιούργησε, μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε. Το νεο-νουάρ «Sin City» έγινε ταινία που διεκδίκησε Χρυσό Φοίνικα, ενώ η δουλειά του στον Μπάτμαν, αναγέννησε τον «Σκοτεινό Ιππότη». Διασημότερο από όλα βέβαια ίσως είναι το κόμικ «300», μια κάπως πολεμοχαρής προσέγγιση στη μάχη των Θερμοπυλών, που επίσης διασκευάστηκε κινηματογραφικά. Λέγεται ότι εξαιτίας της ταινίας, η Σπάρτη είδε τον τουρισμό της να αυξάνεται κατά τι, ειδικά γύρω από το άγαλμα του Λεωνίδα. Κι ίσως για αυτό, στη βράβευση του Φρανκ Μίλερ στο Comic Con της Θεσσαλονίκης, οι αρχές της πόλης όχι μόνο έδωσαν το «παρών», αλλά κι έκαναν τον καλεσμένο να νιώσει για τα καλά τι εστί ελληνική φιλοξενία. Αφού λοιπόν ανέγνωσε ψήφισμα που ανακήρυσσε τον Μίλερ επίτιμο δημότη της Σπάρτης, ο αντιδήμαρχός της άρχισε να του ενεχειρίζει τα απαραίτητα δώρα. Και τι δώρα: για αρχή, μια περίτεχνη κορνίζα κι ένα μπουκάλι λάδι («βιολογικότατο») από την ευλογημένη γη της Λακωνίας. Ένα μικρό αγαλματίδιο αρχαίου σπαρτιάτη οπλίτη κατασκευασμένο από βίδες («ένα πραγματικό έργο τέχνης») και μια πλακέτα που αποτύπωνε κάποιο καρέ από τους «300». «Δύο σουβεράκια για να πίνει τον καφέ του», διακοσμημένα με το γράμμα «Λ» (εκ της «Λακεδαίμονος»), «και βέβαια, ένα μπρελοκάκι». Το πράγμα όμως δεν τελείωσε εκεί. Σειρά είχαν ασημένιες καρφίτσες και περισσότερα μπρελοκάκια (επίσης με το «Λ»), δαχτυλίδια με την σπαρτιάτικη περικεφαλαία, «αυτή του πολέμαρχου, με το εγκάρσιο λοφίο και τα δόκανα των Διοσκούρων» (μπρρρ…) και για το τέλος, ένα μενταγιόν. Με τα πολλά, το σύνολο των δώρων απαίτησε μια ικανού μεγέθους σακούλα για να μεταφερθεί, ενώ η διαδικασία ολοκληρώθηκε προκαλώντας εκτός από τα χειροκροτήματα του κοινού, και μερικά χάχανα. Επαρχιωτισμός; Πατροπαράδοτη, ασφυκτική περιποίηση; Το εύκολο είναι να μιλήσει κανείς για τέτοια χαρακτηριστικά. Για μια τοπική αρχή, ενθουσιασμένη με το ενδιαφέρον των ξένων για τα κατορθώματα των αρχαίων προκατόχων της, που σπεύδει να ευχαριστήσει τον αμερικανό μουσαφίρη, λούζοντάς τον με πεσκέσια για κάνα δεκάλεπτο -έστω κι αν οι «300» κυκλοφόρησαν είκοσι χρόνια πριν. Δεν είναι σίγουρο αν ο Μίλερ απολάμβανε τα καθέκαστα –ένα πρόβλημα υγείας που φαίνεται να τον ταλαιπωρεί, δεν επέτρεπε ασφαλή συμπεράσματα. Έβαλε πάντως κι ο ίδιος το χεράκι του: το τελευταίο του κόμικ ονομάζεται «Ξέρξης: η πτώση του οίκου των Δαρείων και η άνοδος του Αλέξανδρου». Στο τέλος δε της τελετής, δήλωσε, προς ενθουσιασμό πολλών, ότι αν κάποιος δει τα εν λόγω σουβενίρ στο σπίτι του και τα ποθήσει, εκείνος θα του απαντήσει «Μολών λαβέ». Το κιτς των μπλοκμπάστερ, σε ένα στιγμιότυπο. Ίσως πάλι, να έχουν και λίγο πλάκα όλα αυτά. Ίσως έχουμε να κάνουμε με μια μικρή, τοπική κοινωνία που, μην έχοντας πολλές χαρές έξωθεν, απολαμβάνει την ενασχόληση των διασήμων με τα ανδραγαθήματα όσων, αιώνες πριν, απλώς έζησαν στο ίδιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος που ζει εκείνη σήμερα. Δικαίωμά της θα πει κάποιος, να καμαρώνει ενώπιον του ξένου καθρέφτη, για όποιες ιδιότητές της επιθυμεί. Άραγε όμως, βλέπει στο είδωλό της κι εκείνα τα φιλοπόλεμα χαρακτηριστικά που έκαναν τους «300» τόσο δημοφιλείς; Αν ναι, τότε το μικρό βουνό με τα δώρα που λογικά θα στρίμωξε στις βαλίτσες του ο Μίλερ, μάλλον είναι από εκείνα που, όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, πρέπει να φοβάται κανείς. Πηγή
  14. Παρακολουθήσαμε τη μεγάλη γιορτή των κόμικς στη Θεσσαλονίκη και μιλήσαμε με διοργανωτές, δημιουργούς, και τον καλεσμένο storyboard artist του 'Game of Thrones'. Μία φιγούρα με προσπερνά με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην είσοδο του Λιμανιού. Φοράει μαύρα, κοιτάει επιδεικτικά και φτάνει γρήγορα στην Αποθήκη Γ. Εκεί όπου για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το Comic Con φιλοξένησε για ένα τριήμερο διάσημες φιγούρες, σπαθιά, πανοπλίες, τόξα και γενναιόδωρα χαμόγελα. Όπως αυτό με το οποίο με υποδέχτηκε ο Λεόντιος Παπαδόπουλος, δίπλα σε ένα Ελφ (!) στη μεγάλη σκάλα της Αποθήκης. Ο ίδιος μαζί με τον Τάσο Λαζαρίδη αποφάσισαν το 2015 να δώσουν στο κοινό της πόλης την ευκαιρία να μπει στις σελίδες των κόμικς. Και το τελευταίο ψάχνει ακόμα τον τρόπο να μη βγει. Φωτογραφίες: Αναστάσης Μαυρογιάννης – Κατερίνα Τζούρου Η γέννηση της ιδέας, ο Achde και το νέο ρεύμα στην πόλη «Το Comic Con της Θεσσαλονίκης το δημιούργησε η ανάγκη να γνωρίσουμε από κοντά τους ανθρώπους που διαβάζαμε (σχεδιαστές και σεναριογράφους) μέσα από τις ιστορίες των αγαπημένων μας ηρώων. Ο Achde, της φετινής διοργάνωσης για παράδειγμα, είναι ένας από αυτούς. Κάθε παιδί ήθελε να πυροβολεί όπως ο Λούκυ Λουκ, να κυνηγά τους Ντάλτον ή να γυρίσει την άγρια δύση πάνω στην Ντόλυ. Θα ήμασταν ευτυχισμένοι αν μπορούσαμε να φέρουμε τον Morris, τον δημιουργό του μοναχικού κάουμπόι που μας άφησε πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια. Φέραμε όμως τον (άξιο) συνεχιστή της δουλειάς του. Είναι εντυπωσιακό να γνωρίζεις ότι μόνο δύο άνθρωποι έχουν σχεδιάσει τον συγκεκριμένο χαρακτήρα στα 70 χρόνια της ζωής του και εσύ να έχεις φέρει στη Θεσσαλονίκη τον άνθρωπο που διαβάζουν αρκετά εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Λεόντιος και στέκεται στις αρχικές σκέψεις πριν το μεγάλο εγχείρημα. «Όταν σχεδιάζαμε την πρώτη διοργάνωση, πιστεύαμε ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης θα περάσει -έστω και από περιέργεια- για να δει ένα comic convention. Δεν μπορούσαμε, όμως, να φανταστούμε τη χαρά που θα είχαν τα πρόσωπά των επισκεπτών όταν ξαναέβλεπαν τους παλιούς τους φίλους: τον Αστερίξ, τον Τεν Τεν, τον Ιζνογκούντ. Είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα και σου κάνει έκπληξη ο φίλος σου που είχες να τον δεις χρόνια! Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι υπάρχει κοινό που διαβάζει κόμικς στην πόλη, υπάρχουν νέοι σχεδιαστές που προσπαθούν να δείξουν τη δουλειά τους βγάζοντας fanzine κι άλλοι που χάρη στη νέα τεχνολογία συνεργάζονται με μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, χωρίς να χρειαστεί να αφήσουν τη Θεσσαλονίκη. Μπορεί η ελληνική σκηνή να είναι εξαιρετικά περιορισμένη, αλλά διαθέτει λαμπρές παρουσίες», επισημαίνει. Δίπλα μας ο Χρήστος Φερεντίνος ετοιμάζεται για ένα από τα ομορφότερα event του τριημέρου, ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό παιχνίδι γνώσεων πάνω στα κόμικς. Στην αίθουσα τον περιμένουν 230 παίκτες, που θα διαγωνιστούν ταυτόχρονα για το μεγάλο δώρο. «Κάθε χρόνο προσπαθούμε να προσθέσουμε κι ένα νέο κομμάτι. Πέρσι, ήταν το παράλληλο κινηματογραφικό φεστιβάλ animation, ενώ φέτος αυτό το ξεχωριστό παιχνίδι με το κοινό. Προσπαθούμε πάντα να δημιουργούμε εμπειρίες στους επισκέπτες μας. Μην ξεχνάς ότι αυτή την τριετία έχουμε φιλοξενήσει ονόματα όπως οι Giorgio Cavazzano, Esad Ribic, Paolo Mottura, Achde, Dave McKean, Cameron Stewart και φυσικά ο 'μόνιμος καλεσμένος' William Simpson του Game of thrones». O storyboard artist του Game of Thrones Η παρουσία του William Simpson ξεχωρίζει από μακριά. Κυρίως για τα δεκάδες άτομα που τον έχουν πολιορκήσει. Για τα σκίτσα του, τις δουλειές του ανά τον κόσμο, αλλά κυρίως για τη συνέχεια του δημοφιλούς 'Game of Thrones'. Ο ίδιος, storyboard artist της σειράς, αποφεύγει να απαντήσει ευγενικά. Δεσμεύεται με συμβόλαιο. Στέκεται μόνο στο ότι η 8η σεζόν θα είναι και η τελευταία, χωρίς να αποκλείει ένα prequel με όσα συνέβησαν πριν από όσα έχουμε ήδη δει στην οθόνη μας. Η φιγούρα από το Μπέλφαστ είναι ευδιάθετη και αφοπλιστικά απλή. Χαιρετά με ένα αγωνιστικό νεύμα το τελευταίο ζευγάρι φοιτητών που αγόρασαν μία πρόσφατη δημιουργία του και αναλύει πόσο έχει αγαπήσει την πόλη της Θεσσαλονίκης. «Η πρώτη μου επαφή με την πόλη ήταν το 2012 και έκτοτε έρχομαι ανελλιπώς κάθε χρόνο. Έχω κυριολεκτικά ερωτευτεί τη Θεσσαλονίκη. Τα πρόσωπα των κατοίκων της είναι πανέμορφα, λουσμένα στον ήλιο. Σαν «τα παιδιά της Αφροδίτης» σε ένα έργο τέχνης. Όλα ξεκίνησαν με μία επίσκεψή μου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης, ενώ στη συνέχεια μπήκε στη ζωή μου το Comic Con. Είναι τόσο σημαντικό να βλέπεις ότι κάθε χρόνο το κοινό αγκαλιάζει όλο και περισσότερο το συγκεκριμένο εγχείρημα και νέους καλλιτέχνες να ξεπηδούν και να γεμίζουν όλους αυτούς τους πάγκους με φοβερές δημιουργίες. Σημαντικό, αλλά και αισιόδοξο», θα τονίσει, πριν απαντήσει αρνητικά σε μία κυρία που τον ρωτούσε αν μπορεί να της αποκαλύψει αν πεθαίνει ένας συγκεκριμένος ήρωας στην πολυαναμενόμενη νέα σεζόν. «Στην αρχή όλοι έρχονται και σε ρωτάνε: “Τι θα συμβεί με αυτό, τι θα συμβεί με το άλλο. Μήπως θα επικρατήσουν αυτοί; Αυτή είναι η τελευταία σεζόν του τάδε; Πρόκειται να πεθάνει, έτσι;”. Το κατανοώ γιατί η σειρά είναι ένα πραγματικό φαινόμενο, αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι. Οπότε μετά την αρχική απογοήτευση, μιλάμε για αυτό που αγαπούν περισσότερο εδώ μέσα, τα κόμικς!», προσθέτει, ενώ του ζητώ να μου αναλύσει το πώς εμπνεύστηκε την πανοπλία των Λάνιστερ. «Οι πανοπλίες των Λάνιστερ και των Μπαράθεον, που είναι επηρεασμένες από την ιαπωνική κουλτούρα, πρέπει να έχουν πλούτο και μεγαλοπρέπεια. Έτσι, στο σπαθί του Τζέιμι, αν και μικρό, υπάρχουν στολίδια και πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά για να ταιριάζει με τον οίκο του. Τα ίδια κριτήρια ισχύουν και με τα υπόλοιπα σπαθιά και τις πανοπλίες, ώστε να ταιριάζουν στη γενικότερη φιλοσοφία που εκπέμπουν και να αφομοιώνει καλύτερα το κοινό την ταυτότητά τους», καταλήγει. Το σκίτσο του Spiderman στη Θεσσαλονίκη που έκανε τον γύρο του διαδικτύου Μία εβδομάδα πριν ξεκινήσει η διοργάνωση, ένα σκίτσο που απεικονίζει τον Spiderman να περιφέρεται με τον ιστό του μπροστά από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου με έναν φραπέ στο χέρι έγινε viral, λειτουργώντας σαν την καλύτερη αντίστροφη μέτρηση για τη μεγάλη γιορτή. Απέναντί μου στέκεται ο εμπνευστής του, Δημήτρης Πανταζής, έτοιμος να απλώσει τον… ιστό του και να με εγκλωβίσει στον δικό του δημιουργικό κόσμο. «Το συγκεκριμένο σκίτσο έχει μια ιδιαιτερότητα, καθώς συνδυάζει τον χαλαρό χαρακτήρα της πόλης (με την ύπαρξη του φραπέ), τον κλασικό κόσμο των κόμικς (με την παρουσία του Spiderman) και την ιστορία της πόλης (με την παρουσία του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο φόντο). Πρόκειται ουσιαστικά για μία σύμπραξη του σύγχρονου με το παραδοσιακό», εξηγεί και στέκεται σε αυτά που του έχουν κάνει εντύπωση στη φετινή διοργάνωση. «Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε είναι η ίδια η Αποθήκη. Ο χώρος είναι εξαιρετικός και ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Το κυριότερο είναι, όμως, το πάθος που βγάζουν τα νέα παιδιά με το αντικείμενο. Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που από τόσο μικρή ηλικία φτιάχνουν, σκιτσάρουν, πειραματίζονται και δείχνουν ότι μπορούν να συνδυάσουν το παραδοσιακό στοιχείο του κόμικ με τις νέες τεχνολογίες, γεννώντας απίστευτες ιδέες και σχέδια». Manga Parkour μέσω Kickstarter «Πάω στοίχημα ότι το μικρό μου όνομα θα το γράψεις (κι εσύ) λάθος», ήταν τα πρώτα λόγια του Φύλλη Χατζόπουλου, προτού με γνωρίσει στον Ραφαήλ Βουτσίδη, συνοδοιπόρο του στον κόσμο των Mangatellers. Δεν έκανε λάθος. Όπως και το κοινό που χρηματοδότησε στην παγκόσμια πλατφόρμα του Kickstarter την ιδέα των παιδιών να κατασκευάσουν ιστορίες που συνδυάζουν το Manga με το Parkour! «Σίγουρα είναι ρίσκο να διεκδικήσεις το όνειρό σου μέσα σε μία παγκόσμια πλατφόρμα όπως το Kickstarter, οπότε όταν κατορθώσεις να συγκεντρώσεις το απαιτούμενο ποσό η χαρά σου είναι τεράστια. Μην ξεχνάμε ότι τέτοιες πλατφόρμες είναι ο ορισμός της άμεσης δημοκρατίας, όπου το κοινό είναι αυτό που αποφασίζει με τη χορηγία του αν θα υλοποιηθεί μία ιδέα ή όχι. Στη δική μας περίπτωση, μάλιστα, υλοποιήθηκαν με τον τρόπο αυτό και οι δύο εκδοτικές μας προσπάθειες!», τονίζει ο Φύλλης, την ώρα που ο Ραφαήλ εξηγεί γιατί προτίμησαν το Parkour ως πεδίο δράσης για τον Manga κόσμο τους. «Αρχικά, δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο στην παγκόσμια αγορά των Manga, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να φέρουμε κοντά αυτούς τους δύο κόσμους. Υπάρχει μία παρεξήγηση γύρω από το Parkour, καθώς πολλοί το έχουν συνδέσει με το πήδημα από ταράτσα σε ταράτσα. Το Parkour είναι περισσότερο μία συνταγή που περιέχει τέσσερα ιδιαίτερα συστατικά: τον δρόμο, την Street Life, τη γυμναστική και την παρέα. Και με τέτοια συστατικά πώς να μην πετύχει το αποτέλεσμα;», καταλήγει και με αποχαιρετά με μία Manga υπόκλιση! Φεύγοντας, η μαύρη φιγούρα ξαναπέρασε με ιλιγγιώδη ταχύτητα από μπροστά μου, κατευθυνόμενη προς την πλατεία Αριστοτέλους. Αυτή τη φορά, η ταυτότητά της ήταν περισσότερο ευδιάκριτη και λιγότερο τρομακτική. Κυρίως γιατί ο Zoom θα βλέπει για πάντα την πλάτη του αγαπημένου μου Flash! Και το σχετικό link...
  15. Πεθαίνουν ποτέ οι ήρωες των κόμικς; Μπορούν να... αλλάξουν κοστούμι και να ασχοληθούν με ζητήματα που απασχολούν το σύγχρονο κόσμο ή είναι "καταδικασμένοι" να υπηρετούν την εικόνα που έχουν φτιάξει γι' αυτούς οι δημιουργοί τους; «Το κοινό κρατά "ζωντανούς" τους ήρωες των κόμικς», απαντά ο Γάλλος σκιτσογράφος Ασντέ (Achdé, κατά κόσμο Hervé Darmenton), ο άνθρωπος που μετά το θάνατο του Μορίς (του Βέλγου καρτουνίστα, "πατέρα" του θρυλικού Λούκυ Λουκ) ανέλαβε να κρατήσει στην... ενεργό δράση τον "μοναχικό καουμπόι". Ο Γάλλος σκιτσογράφος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη προσκεκλημένος του Thessaloniki Comic Convention "The Comic Con 3", μια γιορτή για τους φίλους των κόμικς -και όχι μόνο- που φιλοξένησε από 5-7 Μαΐου η Αποθήκη Γ' στο Λιμάνι. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ τον συνάντησε να σχεδιάζει με το πενάκι του σκίτσα "ποικίλης ύλης" και να υπογράφει τεύχη του Λούκυ Λουκ για τους φαν του χάρτινου ήρωα όλων των ηλικιών! Πώς μεταπήδησε από τον χώρο της Ιατρικής στο θαυμαστό κόσμο των κόμικς; "Ήμουν... παιδί της μαμάς μου. Αλλά σήμερα κάνω αυτό που θέλω, δηλαδή να σχεδιάζω καρτούν. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό, αλλά η γενιά μου ακολουθούσε τις συμβουλές των γονιών της. Η μητέρα μου θεωρούσε πως τα καρτούν δεν μπορεί να είναι επάγγελμα. Ήθελε να ακολουθήσω κάτι που θα μου εξασφάλιζε μια σταθερή πορεία. Η σύζυγός μου ήταν αυτή που με ώθησε να ακολουθήσω το όνειρό μου. Μού είπε, έχεις ένα επάγγελμα, σταμάτα το και κάνε αυτό που θέλεις και αν δεν πετύχεις μπορείς να επιστρέψεις σ’ αυτό που κάνεις τώρα. Στην αρχή δεν ήταν καθόλου εύκολο. Δεν έβγαζα αρκετά χρήματα, και καθώς περνούσε ο καιρός και οι οικονομίες μας τελείωναν, έπρεπε να πάρω μια απόφαση για το τι θα κάνω. Ήταν τότε που μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να βάλουμε ένα τέλος στη... μποέμικη ζωή. Έστειλα δυο ντοσιέ με τη δουλειά μου σε κάποιους μεγάλους εκδότες και σ’ αυτό το κομβικό σημείο ήρθε και η στροφή [...]. Συνάντησα κάποια στιγμή τον Μορίς και μου ζήτησε να δουλέψω μαζί του πάνω στον Ρανταπλάν και, όταν ο Μορίς πέθανε, μού ζητήθηκε -και από τη σύζυγό του- να συνεχίσω τον Λούκυ Λουκ". Οι περιπέτειες του Λούκυ Λουκ θα μπορούσαν να "αγγίζουν" σύγχρονα ζητήματα; "Ο Λούκυ Λουκ, όπως και ο Αστερίξ, έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Κατ’ αρχάς είναι αστεία (ως κόμικς), εν δευτέροις είναι μια περιπέτεια, σε τρίτο επίπεδο διαπραγματεύονται ένα θέμα και σε τέταρτο προσπαθούν ν’ αφήσουν κάτι στο τέλος, δηλαδή ένα ηθικό δίδαγμα. Ωστόσο, προτεραιότητά τους δεν είναι να ηθικολογήσουν αλλά να διασκεδάσουν το κοινό τους. Ο Λούκυ Λουκ δεν είναι λογοτεχνία για διανοούμενος, είναι ένα κόμικ, το οποίο μπορεί να διαβάσει ένα παιδί 8 ετών κι ένας ενήλικας 88 ετών. Το τελευταίο τεύχος, το οποίο τιτλοφορείται La Terre Promise (Η γη της επαγγελίας) πραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης, αλλά από μία άλλη οπτική γωνία. Είναι μία οικογένεια μεταναστών που φτάνει στην Αμερική, αλλά αυτοί οι μετανάστες είναι Εβραίοι. Στην αρχή υπήρξαν αντιδράσεις καθώς μού είπαν πως ενδέχεται να κατηγορηθώ για αντισημιτισμό, αλλά εγώ επέμεινα πως απλώς θέλω να καταδείξω τη διαφορετικότητα. Όταν ο Λούκυ Λουκ συναντά αυτή την οικογένεια έρχεται αντιμέτωπος με την ετερότητα. Τους φέρνει αρχικά έναν λαγό που απαγορεύεται (ως τροφή) στον ιουδαϊσμό και μέσα απ’ αυτό καταδεικνύει το δικαίωμα στην ετερότητα. Η οικογένεια αυτή έρχεται επίσης σε επαφή και με μια οικογένεια ινδιάνων και η όλη ιστορία καταδεικνύει πως κάποιοι μπορεί να είναι διαφορετικοί, αλλά είναι ταυτόχρονα όμοιοι. Δηλαδή, καταλήγουμε στο κοινό ανθρώπινο στοιχείο". Lucky Luke avec Charlie: Πεθαίνουν κάποτε οι ήρωες των κόμικς; "Το κοινό το αποφασίζει αυτό! Χαρακτήρες όπως ο Λούκυ Λουκ και ο Αστερίξ συνεχίζουν γιατί το κοινό το επιθυμεί. Στην ουσία δεν επιτρέπει το κοινό να πεθάνουν γιατί πρόκειται για χαρακτήρες (δι)αχρονικούς. Αν φτιάχναμε ένα κόμικ με ήρωες τωρινούς δεν θα είχε την ίδια διαχρονικότητα. Αν ανοίξουμε ένα από τα πρώτα Λούκυ Λουκ θα έχουμε έναν καουμπόι, ένα σαλούν κι ένα άλογο, αν ανοίξουμε ένα από τα τωρινά Λούκυ Λουκ θα έχουμε πάλι έναν καουμπόι, ένα σαλούν κι ένα άλογο. Αν κάναμε ένα σύγχρονο κόμικ τα αυτοκίνητα δεν θα ήταν ίδια, δεν θα υπήρχαν κινητά τηλέφωνα... Δεν θα υπήρχε η ίδια διαχρονία [...]. Χάρη στον Λούκυ Λουκ ταξιδεύω στον κόσμο και οι άνθρωποι μού λένε: α, ο Λούκυ Λουκ!". Πηγή: ΑΜΠΕ Σκίτσα του Achdé μπορείτε να βρείτε εδώ. Και το σχετικό link...
  16. Ένα ακόμα αρθράκι για το συνέδριο της Θεσσαλονίκης, έστω και λίγο αργοπορημένα. Cameron Stewart Λίγες εβδομάδες μετά το Comicdom Con Athens, το επίκεντρο των κόμικς μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη. Από τις 6 έως τις 8 Μαΐου το The Comic Con, στο Λιμάνι, υποδέχεται τους φίλους και τις φίλες της ένατης τέχνης με ένα πλούσιο πρόγραμμα και πολλούς διάσημους καλεσμένους Το The Comic Con ξεκίνησε πέρυσι στη Θεσσαλονίκη με τη φιλοδοξία να αποτελέσει έναν ακόμα μεγάλο τόπο συνάντησης καλλιτεχνών και κοινού στη χώρα μας, μετά την υπερδεκαετή επιτυχία του Comicdon Con Athens. Οταν ανακοινώθηκε η διεξαγωγή του πολλοί αντιμετώπισαν με επιφύλαξη την είδηση, θεωρώντας ότι στη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει το κατάλληλο, αριθμητικά, κοινό για να στηρίξει ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ. Fight Club 2 του Cameron Stewart // Guillermo Ortego | Η περσινή διοργάνωση τους διάψευσε. Το κοινό ανταποκρίθηκε με το παραπάνω. Δημιουργοί κόμικς από την Ελλάδα και το εξωτερικό, σχεδιαστές και σεναριογράφοι, εκδότες και όλοι όσοι εμπλέκονται με τα κόμικς βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και κατά συντριπτική πλειονότητα δήλωσαν την ικανοποίησή τους. Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, το Comic Con ετοιμάζεται για το sequel. Από τις 6 έως τις 8 Μαΐου, στην Αποθήκη Γ' του Λιμανιού δεκάδες δημιουργοί θα παρευρεθούν για να συζητήσουν με τους επισκέπτες και να σχεδιάσουν γι' αυτούς, εκδοτικοί οίκοι θα παρουσιάσουν πρόσφατες και παλαιότερες δουλειές τους, βιβλιοπωλεία θα προσφέρουν σύγχρονες αλλά και συλλεκτικές εκδόσεις, παράλληλα με σεμινάρια, ομιλίες, προβολές, workshops κ.ά. Ξένοι καλεσμένοι Paolo Mottura: O Ιταλός δημιουργός και καθηγητής στη Διεθνή Σχολή Κόμικς του Τορίνο, βραβευμένος με το βραβείο Albert Uderzo το 2005 ως καλύτερο νέο ταλέντο, είναι διάσημος για τη σχεδίαση ιστοριών με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ αλλά και για τις δικές του εκδοχές στις περιπέτειες του Dylan Dog. Cameron Stewart: Εχοντας εργαστεί σε τίτλους όπως Batgirl, Fight Club 2, Batman and Robin, BPRD, Seaguy, Seven Soldiers: The Manhattan Guardian, The Other Side, Catwoman, ο Βρετανός δημιουργός με τη σειρά του Sin Titulo απέσπασε βραβεία Eisner και Shuster το 2010 για το καλύτερο ψηφιακό κόμικς. Κώστας Κυριακάκης // Mike Collins | Mike Collins: Ο Ουαλός σχεδιαστής είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα κόμικς του με πρωταγωνιστή τον Doctor Who ενώ είναι δημιουργός του Mabinogi, του πρώτου graphic novel στα oυαλικά με θέμα τους κέλτικους μύθους. Εχει εργαστεί σε τίτλους όπως Spider-Man, Transformers, Wonder Woman, Batman, Superman, Flash, X-Men, Judge Dredd, Slaine κ.ά. William Simpson: Ο Βρετανός καλλιτέχνης έχει εργαστεί σε πλειάδα τίτλων σε Αγγλία και ΗΠΑ (Judge Dredd, Roque Trooper, Batman, Hellblazer, Vamps, Aliens κ.ά.) ενώ τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως storyboard artist σε τηλεοπτικές σειρές όπως Breakfast on Pluto, City Of Ember και Game of Thrones. Thierry Capezzone: Γεννημένος στη Γαλλία και έχοντας συνεργαστεί με θρυλικά περιοδικά όπως το Spirou, o δημιουργός είναι πια μόνιμος κάτοικος Δανίας σχεδιάζοντας τα κόμικς της σειράς Andersen Junior και το ιδιαίτερα δημοφιλές Petzi (Rasmus Klump). Σκηνή από τον Θαυματοποιό του Σιλβέν Σομέ | Guillermo Ortego: O Ισπανός σχεδιαστής και inker έχει εργαστεί σε τίτλους όπως X-Factor, Avengers, Original Sin, Superman Unchained, Batman Eternal κ.ά. Τα τελευταία χρόνια σχεδιάζει για τις ισπανικές εφημερίδες Marca και El Mundo, καθώς και για τα περιοδικά Metropoli και El Papel. Drazen Kovasevic: Ο Σέρβος σχεδιαστής γνωστός για τις δουλειές του στις εταιρείες «Les Humanoïdes Associés» και «Soleil Productions», έχει δημιουργήσει μεταξύ άλλων τα Wheel, La Roue, Les Compagnons de l'Aigle, L' Épée de Feu και Walkyrie. Ελληνες δημιουργοί Στο Artist's Alley του The Comic Con θα φιλοξενηθούν καθ' όλη τη διάρκεια του τριημέρου πολλοί Ελληνες δημιουργοί μεταξύ των οποίων οι Βασίλης Γκογκτζιλάς, Μάνος Λαγουβάρδος, Ηλίας Κυριαζής, Μιχάλης Διαλυνάς, Αποστόλης Ιωάννου, Τάσος Ζαφειριάδης, Χρήστος Σταμπουλής, Δανάη Κηλαηδόνη, Γιάννης Ρουμπούλιας, Πάνος Πανταζής, Εκτορας, Βάλια Καπάδαη, Παύλος Παυλίδης, Gotza, Σμαρ κ.ά. Free Comic Book Day H Free Comic Book Day είναι εδώ και χρόνια ένας ετήσιος θεσμός στις ΗΠΑ. Οι εταιρείες που εκδίδουν κόμικς, αυτή την ημέρα προσφέρουν δωρεάν περιοδικά στους πελάτες και τους επισκέπτες εξειδικευμένων βιβλιοπωλείων με στόχο τη διάδοση του είδους και φυσικά για διαφημιστικούς λόγους. Το The Comic Con συμμετέχοντας στον εορτασμό θα προσφέρει δωρεάν χιλιάδες τίτλους το Σάββατο 7 Μαΐου σε όσους επισκεφθούν το χώρο του φεστιβάλ. Σκηνή από τη Μπουτίκ για Αυτόχειρες του Πατρίς Λεκόντ | Ομιλίες και Workshops Ανάμεσα στις πολλές ομιλίες, τα panels, τις συζητήσεις και τα workshops ξεχωρίζουν τα: Κόμικς και Προπαγάνδα: Η 9η Τέχνη σε εντεταλμένη υπηρεσία Ο Μανώλης Φραγγίδης εξερευνά την έννοια της στρατευμένης τέχνης και του ρόλου της ως συστημικού μηχανισμού ελέγχου ή ως μέσου αντίδρασης και αυθόρμητης έκφρασης, ως ύπουλου εχθρού της ελευθερίας σκέψης και λόγου ή ως πολύτιμου σύμμαχου τους και εξετάζει άγνωστες πτυχές της ιστορίας των κόμικς ως φορέων διάδοσης ιδεών, ιδεολογιών και στερεοτύπων. (Σάββατο, 12.30) Ιδέα – Οργάνωση – Συγγραφή Η Ευλαμπία Τσιρέλη παραδίδει ένα σεμινάριο για τη σχέση της φαντασίας, του ονείρου και της παρατήρησης καθώς και συμβουλές αυτοέκδοσης σε φιλόδοξους συγγραφείς (Κυριακή, 10.30) Nerd Talk Οι Μιχάλης Διαλυνάς, Ηλίας Κυριαζής και Γιάννης Ρουμπούλιας, τρεις Ελληνες δημιουργοί που κάνουν καριέρα στις ΗΠΑ συζητούν για το ευρύ φάσμα της ποπ κουλτούρας των ημερών μας, μιλούν για τις νέες δουλειές τους και τις εμπειρίες τους από τη δουλειά τους και τις συνεργασίες τους στο εξωτερικό (Κυριακή, 17.00). Από Ιστορία σε Εικόνα Οι άνθρωποι της νέας εκδοτικής ομάδας Addart από τη Θεσσαλονίκη εξηγούν πώς πραγματοποιείται η «σκηνοθεσία» στα κόμικς, πώς περνάει μια ιστορία από κείμενο σε εικόνες, πώς γίνεται πιο αποτελεσματική η αφήγηση και πώς μια εικόνα μπορεί να μοιράσει σωστά και αποτελεσματικά τις πληροφορίες του σεναρίου (Κυριακή, 13.15). Τέλος, κατά τη διάρκεια του τριημέρου θα διεξαχθούν πολλά Q&A panels, signing sessions, σεμινάρια για το body painting και το μελάνωμα των εικόνων, συζήτηση για την ιστορία του Star Wars κ.ά. Και, για χαλάρωση, θα λειτουργεί η Board Games Area με παιχνίδια από όλο τον κόσμο, για όλες τις ηλικίες και όλες τις προτιμήσεις. Άποψη της Αποθήκης Γ' το 2015 | Το Καρέ Καρέ σας περιμένει Η «Εφ.Συν.» ως χορηγός επικοινωνίας του The Comic Con προσκαλεί τους αναγνώστες της και τους φίλους των κόμικς στους υπέροχους και φιλόξενους χώρους της Αποθήκης Γ' του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Θα βρισκόμαστε εκεί για να γνωριστούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις. Και μαζί μας θα είναι οι περισσότεροι δημιουργοί - συνεργάτες μας στο Καρέ Καρέ (Σπύρος Δερβενιώτης, Δημήτρης Καμένος, Περικλής Κουλιφέτης, Κώστας Κυριακάκης, Τάσος Μαραγκός, Αλέξια Οθωναίου, Πέτρος Χριστούλιας). Το τριήμερο 6 – 8 Μαΐου σας περιμένουμε στη Θεσσαλονίκη. INFO The Comic Con Πού: Αποθήκη Γ', Λιμάνι Θεσσαλονίκης Πότε: Από Παρασκευή 6 έως Κυριακή 8 Μαΐου, 10.00 - 21.00 Είσοδος: Μια ημέρα: 5 ευρώ, τριήμερο: 10 ευρώ (προπώληση έως 5 Μαΐου: 8 ευρώ), παιδιά έως 12 ετών: 3 ευρώ. Παιδιά έως 12 ετών που συνοδεύονται από ενήλικο (1 παιδί ανά ενήλικο) δικαιούνται ελεύθερη είσοδο. Για το πλήρες πρόγραμμα επισκεφθείτε το www.thecomiccon.gr Πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.