Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'tarzan'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ξεκίνησε από χαμηλά και τώρα σκηνοθετεί τη δική της σειρά Disney. Η Ελληνίδα animator ήρθε στη Σύρο για το Φεστιβάλ Animasyros και το PopCode μίλησε μαζί της. Screencap από το επεισόδιο 'Mickey Mouse: Eau de Minnie' της Θεοφιλόπουλος Δεν είναι και λίγο να είσαι animator και να ξεκινάς την καριέρα σου εν μέσω της Αναγέννησης της Disney. Λίγα χρόνια πριν, το είδος έπνεε τα λοίσθια αλλά στα μέσα των ‘90s ζούσε τη μεγαλύτερη εποχή δόξας του. Κάπου εκεί βρέθηκε στη Disney η Αλίκη Θεοφιλόπουλος, η Ελληνίδα animator που πάντα είχε βλέψεις να φτάσει να δημιουργήσει το δικό της έργο. Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο από ότι ακούγεται: Όπως μπορείς να διαβάσεις στην παρακάτω κουβέντα μας, η δομή του συνεργείου μιας animation ταινίας είναι αληθινά τεράστια έως χαώδης, με ολόκληρα τμήματα αφιερωμένα στην ανάπτυξη και τον σχεδιασμό ενός μόνο χαρακτήρα σε ένα μόνο στάδιο της ζωής του. Για να πας από εκεί στο να γυρίζεις κάτι αληθινά δικό σου, χρειάζεται επιμονή και ταλέντο και ένστικτο. Δούλεψε στον “Ηρακλή” και τη “Μουλάν”, στον “Ταρζάν” και τη “Φαντασία 2000”. Επιβίωσε της μεγάλης αλλαγής από το παραδοσιακό στο ψηφιακό animation και σήμερα εργάζεται στο τηλεοπτικό τμήμα της Disney, όπου αφού δούλεψε στο επιτυχημένο “Phineas and Ferb”, σκηνοθετεί τώρα τo “Descendants: Wicked World”, μια σειρά που ακολουθεί τους απογόνους των διασημότερων villains της Disney. Η Θεοφιλόπουλος επισκέφθηκε την Ελλάδα πριν λίγες μέρες ως καλεσμένη του Φεστιβάλ animation Animasyros, που έγινε για 8η χρονιά φέτος στη Σύρο. Εκεί ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων και Αγορά Animasyros 8, παρέδωσε masterclass για τη δουλειά της, στην οποία έγινε αφιέρωμα, και παρακολούθησε δείγματα δουλειάς Ελλήνων animators. Φεύγοντας, μίλησε με το ΟΝΕΜΑΝ για την εμπειρία της στη Σύρο, για το σύστημα της Disney, για το Ελληνικό "Game of Thrones" που την εντυπωσίασε, και για το μεγάλο της όνειρο. Δούλεψες σε πολλά κλασικά animation της Disney μετά το 1995, όπως τον “Ηρακλή” και τον “Ταρζάν”. Τι ακριβώς έκανες τότε για τις ταινίες και τι κάνεις πλέον σήμερα; Η δουλειά μου στις ταινίες της Disney ήταν αρχικά ως ενδιάμεσος, αυτό που λέμε “rough inbetweener”. Υπάρχουν κι εκείνοι οι ενδιάμεσοι που παίρνουν τις πρόχειρες αρχικές ζωγραφιές των animators και τις καθαρίζουν, αλλά η δουλειά μου εμένα ήταν άλλη. Βοηθούσα τους animators με τις σκηνές της ενδιάμεσης κίνησης ανάμεσα στις βασικές πόζες των χαρακτήρων. Αυτή είναι μια θέση που θεωρείται κάτι σαν εκπαιδευτικής σημασίας, ώστε μια μέρα να πάρεις προαγωγή σε lead animator. Αυτό σημαίνει πως τεστάραμε διαρκώς τις δεξιότητές μας, είχαμε μέντορες που μας έδιναν μικρές σκηνές για να κάνουμε το animation μόνοι μας, ακόμα κι αν ο τίτλος μας ήταν αυτός του ‘ενδιάμεσου’. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω ακριβώς! Στην περίπτωσή μου, ήμουν στο τμήμα των ταινιών animation στις τελευταίες μέρες του δισδιάστατου animation, όταν και έγιναν μαζικές απολύσεις. Παρατήρησα πως οι άνθρωποι που είχαν μόλις ‘αποφοιτήσει’ από τη θέση του ενδιάμεσου ήταν συχνά οι πρώτοι που έδιωχναν, επειδή ήταν ακόμα άγουροι και απαίδευτοι και είχαν μικρή εμπειρία σε τελικό υλικό. Οπότε προτίμησα να μείνω ως ενδιάμεσος για περισσότερο καιρό και να συνεχίσω να έχω μέντορες. Όταν το τμήμα των ταινιών ανακοίνωσε πως δε θα έκανε άλλες ταινίες παραδοσιακού animation, είχα την τύχη να κάνω μια επιτυχημένη μετάβαση στο τηλεοπτικό τμήμα, όπου άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με τα storyboards και την συγγραφή των σεναρίων. Άρχισα παράλληλα να κάνω και τις δικές μου μικρές ταινίες και τα δικά μου πιλοτικά επεισόδια και να δουλεύω στην ανάπτυξη δικών μου ιδεών. Δούλεψα σε δημοφιλείς σειρές σαν το “Phineas and Ferb” και το “Mickey Mouse Shorts”. Τώρα είμαι πια executive producer σε μια καινούρια σειρά που λέγεται “Descendants: Wicked World” και παράλληλα αναπτύσσω έναν δικό μου, καινούριο πιλότο στη Disney. Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία από όσες δούλεψες; Ο “Ταρζάν”. Ήταν πριν αρχίσουν να σκάνε οι μαζικές απολύσεις και ήταν ακόμα μια περίοδος γεμάτη όνειρα και αμέτρητες πιθανότητες. Επίσης τότε δούλεψα και με έναν μέντορα που λεγόταν Τζον Ρίπα (ήταν επίσης μισός Έλληνας!) στον οποίον χρωστάω τα πάντα. Μου έμαθε τόσα πολλά για το animation αλλά και την αξία του μέντορα, όπως και το να παραμένω πάντα ανοιχτή σε νέα μάθηση. Θα του χρωστάω πάντα. Δούλεψα μαζί του στον τομέα του “νεαρού και μωρού Ταρζάν”. Επίσης δούλεψα λίγο και πάνω στην Τζέιν όταν δεν ήμουν εντελώς απασχολημένη με τον Ταρζάν. Έχεις κάποια προτίμηση ανάμεσα στο παραδοσιακό και στο ψηφιακό animation; Θεωρώ πως υπάρχει θέση και για τα δύο και η ιστορία και το πλαίσιο που διαδραματίζεται η ιστορία στο κάθε πρότζεκτ θα πρέπει να κατευθύνει το στυλ. Προσωπικά έχω μια μικρή προτίμηση προς την “heart to hand” αίσθηση του σχεδίου στο χαρτί. Αλλά σε κάθε περίπτωση, υπάρχει και πανέμορφο CG animation επίσης. Όπως στο “Descendants: Wicked World” φυσικά! Είδες ποτέ κάποια live-action ταινία και σκέφτηκες πως θα έκανε ένα τέλειο animation; Ναι, ξέρω πως σίγουρα το έχω σκεφτεί αυτό αλλά έχω υπερβολικά μεγάλο jet-lag αυτή τη στιγμή για να θυμηθώ σε ποια ταινία! (γελάει) Αλλά νομίζω πως ανεξαρτήτως του είδους της ιστορίας που προσπαθείς να πεις, είτε αφορά την προσχολική ηλικία είτε μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό, η ιστορία είναι πάντα ο βασιλιάς. Όπως ακριβώς και με τις live-action ταινίες, μπορεί να έχεις τρομερούς ηθοποιούς, οπτικά εφέ, κουλ αισθητική κλπ. Αλλά αν η δομή της ιστορίας δεν είναι σωστή, τα πάντα καταρρέουν. Θα έλεγα πως είμαι τζάνκι για ιστορίες. Με την Ελλάδα ποια είναι η σχέση σου; Λατρεύω την Ελλάδα και είμαι πολύ περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Η μητέρα μου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ο πατέρας μου στην Πάτρα, αλλά γνωρίστηκαν στις ΗΠΑ. Η μητέρα μου έφυγε σε μικρή ηλικία επειδή η μάνα της παντρεύτηκε ξανά, έναν υπέροχο άντρα που δούλευε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, αλλά ο πατέρας μου δεν έφυγε παρά σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία, για μια ιατρική υποτροφία. Δυστυχώς, επέλεξαν να μη μάθουν Ελληνικά στα παιδιά τους. Νομίζω ήταν ένα σχέδιο για να μπορούν να μιλούν για εμάς χωρίς να τους καταλαβαίνουμε! (γελάει) Αλλά μεγαλώσαμε με πολλούς Έλληνες πάντα μες στο σπίτι, πολλές βραδιές με φίλους των γονιών μου που τραγουδούσαν Ελληνικά τραγούδια ως το πρωί, και φυσικά ατελείωτο φαγητό. Πώς ήταν η εμπειρία σου στο Animasyros; Φανταστική. Υπήρχε ένας τεράστιος όγκος ταλέντου διαφόρων ειδών. Με συγκίνησε το Ελληνικό πνεύμα… Σε μια εποχή τόσο μεγάλων δυσκολιών, η κοινότητα του animation συγκεντρώθηκε και δημιούργησε μια τόσο δημιουργική, γεμάτη έμπνευση και ζωή εμπειρία για όλους όσους εμπλέκονται. Το νησί της Σύρου μου έκοψε την ανάσα. Έκανα και masterclass όπου είχα την τιμή να μοιραστώ την εμπειρία μου με όσους ενδιαφέρονταν να ακούσουν για αυτήν. Η μοντέρνα Ελληνική παραγωγή animation πώς σου φάνηκε; Ξεχώρισες κάποια δουλειά; Πήρα στην προβολή του Ελληνικού Πανοράματος και διασκέδασα πάρα πολύ με τις δουλειές των Ελλήνων animators. Μου κέντρισε την περιέργεια για να μάθω για τη δουλειά που γίνεται εδώ. Μου άρεσε πολύ ένα φιλμάκι-αναφορά στο “Game of Thrones” του Αρίσταρχου Παπαδανιήλ και με ενδιέφερε πολύ που άκουσα για τα μελλοντικά του σχέδια. Επίσης είδαμε την παρουσίαση ταινιών που βρίσκονται στο στάδιο του development από άλλους Έλληνες δημιουργούς σε ένα brainstorming δείπνο, όπως και στο roundtable των σκηνοθετών. Υπήρξαν πολλές συναρπαστικές ιδέες. Πάνω σε τι δουλεύεις αυτή τη στιγμή; Περνάω τρομερά αυτή τη στιγμή! Δουλεύω για το τμήμα animation της Disney TV ως executive producer και σκηνοθετώ το “Descendants: Wicked World”. Το πιο συναρπαστικό πράγμα με αυτό το πρότζεκτ είναι πως είναι κομμάτι ενός ευρύτερου franchise που συμπεριλαμβάνει μια πετυχημένη live-action ταινία, ένα best-seller βιβλίο, apps, μέχρι και σειρά από φιγούρες. Η δική μας σειρά ταιριάζει πολύ όμορφα σε αυτό τον κόσμο, με τρόπο που στηρίζει όλες τις πτυχές αυτού του κόσμου Disney κληρονομιάς που δημιουργήσαμε. Επίσης αναπτύσσω τώρα έναν πιλότο για την Disney TV και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εύχομαι να μπορούσα να μιλήσω για αυτό αλλά πραγματικά ακόμα δε μπορώ. Αλλά νομίζω είναι ένα πρότζεκτ που θα κάνει τους Έλληνες πολύ περήφανους. Δεδομένου του πόσο άλλαξε η δουλειά σου από πριν μερικά χρόνια, πού βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα; Ελπίζω ως τότε να έχω καταφέρει να δημιουργήσω μια δική μου πετυχημένη σειρά animation, ώστε να μπορέσω να αγοράσω μια πανέμορφη βίλα σε κάποιο Ελληνικό νησί και να περνάω εκεί τα καλοκαίρια μου. Αυτό είναι το όνειρό μου. Και το σχετικό link...
  2. Πρόσφατα βρέθηκαν 2-3 αποκόματα απο την εφημεριδα ¨Βραδινή" του 1973 (πιθανοτα..) με Ταρζαν. Προφανως η εφημεριδα δημοσιευε στριπάκια την εποχη εκεινη απο τον ηρωα της ζούγκλας... Εκεινο που έχει ενδιαφέρον ομως είναι πως στην κατοχη μου εκτος απο το ασπρόμαυρο στριπάκι του συγκεκριμενου φύλλου βρηκα κ αλλο, με την ιδια ιστορια αλλα επιχρωματισμένο με τους χαρακτηριστικους πορτοκαλι τόνους που εμπαιναν συνηθως στις διαφορες εκδοσεις με τον ήρωα.. Το σχέδιο όπως διακρίνεται κατω δεξιά ανήκει στον Russ Manning, και τα πνευματικά δικαιώματα ειναι του 1973. Mηπως υπάρχουν αλλες πληροφορίες ή απο που πρωτοκυκλοφορησε (μαλλον U.S.A..) το παρων; Εχετε αλλα στριπάκια μηπως κι εσεις απο την συγκ. εφημερίδα;; Θα χαρω να εχω οποιες πληροφορίες!
  3. Στις 29 Οκτωβρίου του 1929, γνωστή και ως «Μαύρη Τρίτη», κατέρρευσε το χρηματιστήριο της Wall Street. Οι ΗΠΑ εισήλθαν σε μια δεκαετία βαθιάς οικονομικής ύφεσης και έντονης κοινωνικής κρίσης. Και στα κόμικς άρχισαν να ξεπηδούν οι ήρωες – σωτήρες ο ένας μετά τον άλλον. Μέχρι τις αρχές του 1929, η συντριπτική πλειονότητα των κόμικς που παράγονταν και δημοσιεύονταν στις ΗΠΑ είχαν το χιούμορ στο επίκεντρο των ιστοριών τους. Κυριαρχούσαν οι ηθογραφίες, οι οικογενειακές κωμωδίες, τα funny animals, οι σαπουνόπερες, τα μελοδραματικά θέματα κ.λπ. Αλλά ήταν ιστορίες που εξελίσσονταν σε αυτόν εδώ τον κόσμο, με πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες που ήταν κυρίως γκαφατζήδες και θύματα των καταστάσεων, κάθε άλλο από ήρωες με τετράγωνα πηγούνια και φουσκωμένα μπράτσα. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Η χρηματιστηριακή κατάρρευση που έμεινε στην Ιστορία ως το Μεγάλο Κραχ είχε δραματικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία και στις ζωές των ανθρώπων. Ξεκίνησε μια μακρά περίοδος ύφεσης και αβεβαιότητας, γνωστή ως η «Μεγάλη Κρίση» (The Great Depression). Στα αγγλικά, όμως, η λέξη «depression» εκτός από οικονομική κρίση, σημαίνει και κατάθλιψη. Εκατοντάδες δημιουργοί κόμικς, επιχειρώντας να προσφέρουν μια διέξοδο, μια διαφυγή από το καταθλιπτικό περιβάλλον, επινόησαν μια σειρά ηρώων που πρόσφεραν στους αναγνώστες μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς και ελπίδας. Περιγράφοντας την κατάσταση, ο Brian Walker στο έξοχο βιβλίο του «The Comics Before 1945» αναφέρει: «Στα μέσα του 1932, η συνολική αξία των μετοχών της Wall Street ήταν μόλις το 11% αυτής του 1929. Στα τρία πρώτα χρόνια της Κρίσης, τα ωρομίσθια μειώθηκαν κατά 60%, ογδόντα έξι χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, πέντε χιλιάδες τράπεζες ανέστειλαν τις εργασίες τους, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 50% και οι άνεργοι ανέρχονταν στα δεκαπέντε εκατομμύρια[…] Η Μεγάλη Κρίση προκάλεσε καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Πρώην τραπεζίτες πουλούσαν μήλα στις γωνιές των δρόμων και συνωστίζονταν σε ουρές για λίγο ψωμί». Οι άστεγοι και όσοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα στεγαστικά δάνεια που είχαν πάρει κατά το παρελθόν συγκεντρώθηκαν σε αυτοσχέδιες παραγκουπόλεις στις παρυφές των μητροπολιτικών κέντρων, οι γάμοι και οι γεννήσεις μειώθηκαν δραματικά ενώ τα εγκλήματα και οι αυτοκτονίες έσπασαν κάθε ρεκόρ. Στο κλίμα αυτό, τα κόμικς ανταποκρίθηκαν με ηρωισμούς από πρώιμους vigilante που, προϊόντος του χρόνου, γίνονταν όλο και πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι, πιο μυώδεις, αλλά και πιο τυχοδιώκτες, πιο περίπλοκοι ως χαρακτήρες και με ευρύτερο πεδίο δράσης. Όλοι τους, άλλωστε, δημοσιεύονταν σε εφημερίδες και απευθύνονταν στο ευρύ κοινό που αδυνατούσε να έχει πρόσβαση σε κάθε άλλη μορφή ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Οι εφημερίδες της εποχής έπαιξαν και αυτό τον ρόλο: της διαφυγής των αναγνωστών μέσω της φαντασίας. Ήδη από τις αρχές του 1929 είχαν εμφανιστεί στις σελίδες των κόμικς τρεις ηρωικές φιγούρες: o Ταρζάν, ως αγαθός άγριος στις ζούγκλες της Αφρικής, ο Μπακ Ρότζερς που ήταν ο πρώτος διαστημικός ταξιδευτής σε έναν μελλοντικό κόσμο με εξωγήινους, ρομπότ και αποκρουστικά τέρατα, και ένας αντιήρωας, ο στραβομούτσουνος και κακότροπος ναυτικός Ποπάι. Ο τελευταίος, μάλιστα, με την έλευσή του στη σειρά κόμικς «The Thimble Theater» του Elzie Segar παραγκώνισε σταδιακά το υπόλοιπο πρωταγωνιστικό καστ που αποτελούνταν από τα μέλη της οικογένειας της Όλιβ Όϊλ και κέρδισε με τις γροθιές του τον πρώτο ρόλο αλλά και τον τίτλο της σειράς που μετονομάστηκε σε «Ποπάι». Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τη σειρά «Wash Tubbs» του Roy Crane που αν και είχε ξεκινήσει το 1924 με πρωταγωνιστή έναν γκαφατζή υπάλληλο οπωροπωλείου με τη μορφή του κωμικού του βωβού κινηματογράφου Χάρολντ Λόιντ, από το 1929 άλλαξε πρωταγωνιστή και τίτλο. Ο αφελής και αστείος Wash Tubbs έδωσε τη θέση του σε έναν γοητευτικό και μάτσο ναυτικό με το «βαρύ» όνομα «Captain Easy» και έγινε κομπάρσος. Από μια ηθογραφία αστείων καταστάσεων, η σειρά μετατράπηκε σε μια ξέφρενη περιπέτεια αχαλίνωτης δράσης στα πέρατα της Γης. Ο ασκός του Αιόλου είχε πια ανοίξει και από μέσα του ξεπηδούσαν όλο και πιο ευφάνταστοι ήρωες με όλο και πιο μεγάλες ικανότητες και δυνάμεις. Κάποιοι ήταν μεσαιωνικοί ιππότες σε περιπέτειες με βασιλιάδες, ξίφη και σπαθιά όπως ο «Πρίγκιπας Βάλιαντ» του Hal Foster και κάποιοι άλλοι όπως ο «Φλας Γκόρντον» του Alex Raymond ταξίδεψαν στο διάστημα για να σώσουν τους καταπιεσμένους όλου του σύμπαντος από μοχθηρούς εξωγήινους βασιλιάδες. Κάποιοι όπως ο «Jungle Jim» του ίδιου δημιουργού πήραν μέρος σε εξωτικές περιπέτειες σε απάτητες ζούγκλες και κάποιοι άλλοι όπως ο «Φάντομ» των Lee Falk και Ray Moore, φόρεσαν ολόσωμες φόρμες και κολάν, προσθέτοντας μέσω της μυστικής ταυτότητάς τους και το απαραίτητο φανταστικό στοιχείο. Ο ερωτισμός και οι υπαινικτικές αναφορές στη σεξουαλικότητα και τις ακατανίκητες ορμές των ηρώων – που έμοιαζαν όλο και περισσότερο στους σύγχρονούς τους χολιγουντιανούς αστέρες - αλλά και στην έλξη που ασκούσαν σε πανέμορφες και κατάξανθες τολμηρές γυναίκες – δηλητήριο ήρθε με σειρές όπως το «Terry and the Pirates» του αριστοτέχνη του σχεδίου, Milton Caniff που περιέγραφε τον εαυτό του ως ο «Μάρκο Πόλο της πολυθρόνας» καθώς δεν είχε επισκεφτεί ποτέ, κανέναν από τους τόπους που απεικονίζονταν στις ιστορίες του αν και τα κατάφερνε με αξιοζήλευτη ακρίβεια μέσω φωτογραφιών, εικονογραφήσεων, ρεπορτάζ, κινηματογραφικών ταινιών, βιβλίων γεωγραφίας, ιστορίας κ.λ.π. Εξωθώντας στα άκρα την επινοητικότητά τους και την ανάγκη για ακόμα περισσότερους και διαφορετικούς ήρωες, αρκετοί δημιουργοί φιλοτέχνησαν αλλόκοτους χαρακτήρες. Ο «Μαντρέικ ο Μάγος» των Lee Falk και Phil Davis ήταν μια τέτοια περίπτωση. Με το σμόκιν του, το ημίψηλο καπέλο του και το μπαστούνι του, εφάρμοσε την τέχνη της ταχυδακτυλουργίας και τα “μαγικά” του κόλπα σε μέρη μακρινά αλλά και στις πόλεις των ΗΠΑ απέναντι σε κακοποιούς και εγκληματίες. Οι πιλότοι και οι αεροπόροι ήταν μια ξεχωριστή κατηγορία που προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο της πρώτης υπερατλαντικής πτήσης από τον Τσαρλς Λίντμπεργκ το 1927. Κύριοι εκπρόσωποι, ο «Tim Tyler» της ομώνυμης σειράς του Lyman Young, ο «Tailspin Tommy» των Glenn Chaffin και Hal Foster, ο «Smilin Jack» του Zack Mosley, και η «Connie», μια από τις πρώτες γυναίκες ηρωίδες, του Frank Godwin. Εκτός από το διάστημα, τους αιθέρες, τις ζούγκλες και τις θάλασσες, ένα μεγάλο μέρος των ηρωικών περιπετειών της εποχής εξελίχθηκαν και στην Άγρια Δύση με πιο διάσημο και τολμηρό καουμπόι τον «Red Ryder» του Fred Harmon. Όλοι αυτοί οι, μέχρι πρότινος αλλόκοτοι για τα έως τότε συνηθισμένα στην μαζική κουλτούρα, χαρακτήρες αντί να ξενίζουν το κοινό, προσέλκυαν ολοένα και περισσότερους αναγνώστες. Η κυκλοφορία των εφημερίδων στις ΗΠΑ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έφτανε ορισμένες φορές τα σαράντα εκατομμύρια σε πωλήσεις. Και ένα από τα βασικά θέματα ήταν τα εγκλήματα, οι ληστείες, η μαφία, οι κακοποιοί που λυμαίνονταν τις γειτονιές. Δράση απέναντί τους, ανέλαβαν οι αστυνομικοί και οι ντετέκτιβ των κόμικς. Σε αυτούς αλλά και στα υπόλοιπα κόμικς ηρωισμών και περιπέτειας της δεκαετίας μετά το Κραχ και πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα αναφερθούμε στο επόμενο τεύχος. Και το σχετικό link...
  4. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει 10 βιβλία του Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ μέσα στην σειρά Σύμπαν, οι εκδόσεις Λυχνάρι εγκαινίασαν άλλη μία σειρά, αφιερωμένη στις περιπέτειες του Ταρζάν του πιο δημοφιλή από τους χαρακτήρες του Μπάροουζ. Ενός χαρακτήρα που ξεκίνησε την πορεία του το 1912, και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας ακμαίος σε διάφορα μέσα. Ο Μπάροουζ είχε βγάλει 22 βιβλία με τον Ταρζάν κατά την διάρκεια της ζωής του ενώ βγήκαν άλλα δύο μετά θάνατον γραμμένα από αυτόν. Οι εκδόσεις Λυχνάρι ξεκίνησαν το 1989 με το Ο Ταρζάν των Πιθήκων και έβγαλαν μέχρι και το 1992 τέσσερα βιβλία, όλα με την σειρά που πρώτο-εκδόθηκαν στο εξωτερικό. Στις λίστες μέσα στους τόμους φαίνεται πως είχαν προγραμματίσει και άλλα δύο βιβλία, αλλά εγώ δεν τα έχω πετύχει. Η Ελληνική έκδοση ουσιαστικά αντέγραφε το στήσιμο της έκδοσης που είχε βγει από την Ballantine Books το 1976 με 1978, όπου τα εξώφυλλα είχαν αναλάβει εναλλάξ ανά 6αδα οι Neal Adams & Boris Vallejo. Στην χώρα μας δεν προλάβαμε να δούμε εξώφυλλα του δεύτερου αλλά είδαμε του πρώτου, με τα εξώφυλλα του πρώτου και δεύτερου τόμου μάλιστα να είναι παρμένα από μεταγενέστερους τόμους. Πινακοθήκη με τα εξώφυλλα που χρησιμοποιήθηκαν Δεν ξέρω γιατί δεν συνεχίστηκε η σειρά, αλλά απ' όσο γνωρίζω, κανένας εκδότης δεν έχει βγάλει όλα τα βιβλία με τις περιπέτειες του Ταρζάν στην χώρα μας, ούτε έχουν βγει όλα έστω και διάσπαρτα, οπότε ήταν άλλη μια χαμένη ευκαιρία. Χρήσιμες πηγές. Wiki για τον Μπάροουζ. Wiki για τον Ταρζάν. Μάλλον η πιο πρώιμη δημοσίευση των ιστοριών στην χώρα μας Αφιέρωμα του περιοδικού Κόμιξ (Α' περίοδος)
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.