Τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά στη ζωή της Maggy. Είναι άνεργη, δεν έχει φίλους και για γκόμενο ούτε που να το συζητάμε. Μέχρι που πιάνει δουλειά ως βοηθός ενός κατεστραμμένου ιδιωτικού ντετέκτιβ, του οποίου η σημαντικότερη υπόθεση είναι ένα χαμένο καναρίνι. Λάθος. Από το πουθενά, η ζωή της Maggy αλλάζει άρδην. Όχι με τρόπο εκκωφαντικό, αλλά σίγουρα παράξενο, μπαίνει στον λονδρέζικο υπόκοσμο.
Είναι μεγάλη έκπληξη να διαβάζεις το όνομα του Lewis Trondheim σε ένα νουάρ κόμικ. Προφανώς μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Το Maggy Garrisson, ωστόσο, όπως και πολλές από τις αστείες ιστορίες του, είναι cliché-free και ανοίγει νέους δρόμους. Μπορεί το τελευταίο να ακούγεται κάπως υπερβολικό, αλλά και στα τρία άλμπουμ βλέπουμε πράγματα φρέσκα. Εντάξει, δεν πρόκειται για το σκληρό νουάρ του Jacques Tardi ή του Frank Miller, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι ανθρώπινες στιγμές των ηρώων, ενώ τα συστατικά του είδους είναι λίγο πολύ εκεί: μικροκακοποιοί και αστυνόμοι κυνηγιούνται σε ένα μουντό Λονδίνο που μυρίζει μπύρα και ανεργία. Και, ω θεοί, τι φοβερός χαρακτήρας που είναι η Maggy!
Το σχέδιο του Stéphane Oiry είναι αρκετά καλό, η δε χρωματική του παλέτα εξαιρετική. Μακάρι να μπορούσα να γράψω κάτι περισσότερο.
Το κόμικ ολοκληρώθηκε σε τρία άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν μεταξύ 2014 και 2016 από την Dupuis. Στα αγγλικά δεν έχουμε δει ακόμα έντυπη έκδοση, αλλά η λατρεμένη πλέον Europe Comics το έχει μεταφράσει και δύναται να βρεθεί σε ηλεκτρονική μορφή.
Διαθέσιμο το πρώτο άλμπουμ για ανάγνωση ΕΔΩ.