Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'rob liefeld'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο Deadpool, ένας από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες των σύγχρονων υπερηρωικών κόμικς, έστω και σε – κατά κανόνα – παρωδιακού τύπου περιπέτειες, συνηθίζει να σκοτώνει κάθε λογής αντιπάλους. Σε μία από τις πιο λαμπρές στιγμές της αιματοβαμμένης καριέρας του βάζει μπρος τη «γενοκτονία» όλων των προέδρων των ΗΠΑ, όταν αυτοί επιστρέφουν ως ζόμπι. Αν και πρωτοεμφανίστηκε στα κόμικς το 1991, η δημοφιλία του εκτινάχτηκε στα ύψη μόλις τα τελευταία χρόνια. Και σ’ αυτό συνετέλεσε καθοριστικά η βιαιότητα του χαρακτήρα του σε συνδυασμό με το χοντροκομμένο χιούμορ του. Ο Deadpool, κατά κόσμον Wade Winston Wilson, δεν αποτελεί έναν υπερήρωα-πρότυπο. Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά βίαιος, εκδικητικός, εγωιστής, αθυρόστομος και οξύθυμος. Στις απαρχές της χάρτινης ύπαρξής του μάλιστα, όταν επινοήθηκε από τον Fabian Nicieza και τον Rob Liefeld, δεν ήταν καν ήρωας, αλλά ένας στυγνός εγκληματίας. Ο χαρακτήρας του διαμορφώθηκε σταδιακά καθώς εντασσόταν σιγά σιγά στο Marvel Universe μέχρι να καταλήξει σε αυτό που είναι σήμερα: ένας κατά συρροήν δολοφόνος με καλό, κατά κανόνα, σκοπό. Η Δευτέρα Παρουσία των Τζέραλντ Φορντ και Ρίτσαρντ Νίξον Συνήθειά του είναι να μακελεύει ανθρώπους, κακοποιούς και υπερήρωες, συνήθως με εμμονικό τρόπο. Στο «Deadpool Kills the Marvel Universe» (2012) έκανε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος: ξεπάστρεψε όλους τους υπερήρωες της Marvel, ξεκινώντας από τους Fantastic Four. Στο τέλος μάλιστα, μεταπήδησε στον «πραγματικό κόσμο» για να καθαρίσει και τους δημιουργούς του. Στο «Deadpool Killustrated» (2013) βάλθηκε να εξοντώσει όλους τους διάσημους λογοτεχνικούς ήρωες, από τον Δον Κιχώτη και τον Σάντσο Πάντσα μέχρι τον Γκρέγκορ Σάμσα κι από τον Ισμαήλ και τον Κάπτεν Άχαμπ μέχρι τον Κόμη Δράκουλα. Με μια τέτοια δολοφονική μανία φυσικό επακόλουθο ήταν στο τελευταίο μέρος της τριλογίας, που έμεινε γνωστή ως Killogy, ο Deadpool να τα βάλει με τον εαυτό του. Για την ακρίβεια στο «Deadpool Kills Deadpool» (2013) αποφασίζει να καθαρίσει όλες τις εναλλακτικές εκδοχές του εαυτού του από τα διάφορα παράλληλα σύμπαντα της Marvel, ουσιαστικά σκοτώνοντας τους πολλαπλούς εαυτούς του. Η ώρα του δεύτερου τέλους του Ρόναλντ Ρέιγκαν Από όλο αυτό το ατέλειωτο θανατικό όμως πιο απολαυστική σειρά ήταν το «Deadpool: Dead Presidents», που ξεκίνησε να δημοσιεύεται το 2012 και πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε σε ενιαίο τόμο με το σύνολο των ιστοριών. Οι σεναριογράφοι Gerry Duggan και Brian Posehn και ο σχεδιαστής Tony Moore, συνδημιουργός του «Walking Dead», πρέπει να είχαν μεγάλα κέφια και πολλά απωθημένα εναντίον των προέδρων των ΗΠΑ. Όχι μόνο της πρόσφατης Ιστορίας, αλλά όλων των προέδρων. Τους παρουσίασαν να επιστρέφουν ο ένας μετά τον άλλον σαν ζόμπι και «ανέθεσαν» στον Deadpool να (τους) καθαρίσει. «Μέχρι τώρα οι παλιές καλές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχαν 44 διαφορετικούς προέδρους. Κάποιους καλούς, κάποιους… όχι και τόσο καλούς. Αλλά, ανεξάρτητα από το τι αποφάσιζαν, ανεξάρτητα από τι συγκεκαλυμμένες βρομοδουλειές σκάρωναν, οι Αμερικανοί πολίτες ήταν σίγουροι για ένα πράγμα: ότι οι εκλεγμένοι αρχηγοί τους δεν ήταν απέθαντα, προικισμένα με υπερδυνάμεις, ζόμπι. Ο Deadpool μεταμφιεσμένος σε Μέριλιν εναντίον Τζον Κένεντι Μέχρι τώρα… Γιατί τώρα οι 39 νεκροί πρόεδροι επέστρεψαν! […] Παραφορτωμένοι με εκτοπλασμική ενέργεια και πανέτοιμοι για μια ολοκαίνουργια επανάσταση!» γράφει ο επιμελητής της έκδοσης, Ed Hammond, προλογίζοντας το «Deadpool: Dead Presidents». Μια τελετή μαύρης μαγείας πάνω στον τάφο του Χάρι Τρούμαν ανοίγει τις πύλες της Κόλασης και οι νεκροί πρόεδροι καταφτάνουν. Και είναι χειρότεροι από την πρώτη τους παρουσία στη Γη. Το αποδεικνύουν τα πρώτα λόγια του Τρούμαν-ζόμπι: «Ποιος τόλμησε να διακόψει την αιώνια ανάπαυσή μου; Για να διορθώσω εγώ αυτήν τη χώρα; Εγώ θα την καταστρέψω». Όλοι οι πρωτοκλασάτοι και πολυδιαφημισμένοι υπερήρωες που θα μπορούσαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, όπως ο Κάπτεν Αμέρικα και ο Θορ, αποστασιοποιούνται για να μη χαλάσει το ίματζ τους αν φανούν να αντιδικούν με τους προέδρους. Ο Χάρι Τρούμαν - ζόμπι Κι έτσι, με τις ευλογίες των πρακτόρων της S.H.I.E.L.D., ο Deadpool μένει μόνος του. Σκοτώνει τον Τρούμαν, αρνούμενος να υποκύψει στο «New Deal» που του προσφέρει με κυνισμό: «Οι γέροι άνθρωποι ή είναι νεκροί ή βρίσκονται στη Φλόριντα». Και ξεκινά την καταδίωξη του Τζορτζ Ουάσινγκτον, που ηγείται της συνέλευσης των ζόμπι δίπλα στον Αβραάμ Λίνκολν. Οι πρόεδροι είναι όμως αποφασισμένοι να (ξανα)καταστρέψουν τη χώρα τους. Ακολουθεί ο Θίοντορ Ρούζβελτ, που έστω και ως νεκρός πηγαίνει για κυνήγι – το αγαπημένο του χόμπι – σε ζωολογικό κήπο! Ο Deadpool θα τον ξεκάνει, αλλά μαζί του θα γίνει παρανάλωμα του πυρός κι ένας ελέφαντας. Κανείς δεν θέλει όμως να μιλήσει για τον φλεγόμενο «ελέφαντα στο δωμάτιο». Deadpool εναντίον Ρούσβελτ Καθοριστική στον αγώνα του Deadpool να εντοπίσει και να ξανασκοτώσει τους προέδρους είναι στη συνέχεια η βοήθεια του Dr. Strange και του Βενιαμίν Φραγκλίνου (!), που έχει επιστρέψει κι αυτός κι ας μην ήταν πρόεδρος. Σειρά έχουν ο Τζέραλντ Φορντ, ο μόνος πρόεδρος που δεν εξελέγη ποτέ, κι ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο πρόεδρος που παραιτήθηκε λόγω του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ. Γι’ αυτό και όταν επιστρέφει νομίζει πως βρίσκεται και πάλι στο Γουότεργκεϊτ. Από τους πιο εύκολους αντιπάλους αποδεικνύεται ο Τζον Κένεντι με τον Deadpool να μεταμφιέζεται σε Μέριλιν Μονρόε για να τον παραπλανήσει, ενώ για τον Ρόναλντ Ρέιγκαν χρειάζεται μεγαλύτερη μάχη μέχρι να καταφέρει ο ετοιμόλογος αντιήρωάς να του χύσει τα εντόσθια στο πάτωμα. Οι Αβραάμ Λίνκολν και Τζορτζ Ουάσινγκτον συνασπίζονται Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον εν τέλει θα αποκεφαλιστεί, ενώ κάποιοι πρόεδροι θα πεθάνουν από «φυσικά αίτια»: τους Τζέφερσον, Μάντισον και Χάρισον θα πατήσει ένα λεωφορείο σε ώρα κυκλοφοριακού χάους στη Νέα Υόρκη, ενώ οι Τζόνσον και Γκραντ θα πέσουν θύματα συμμοριών στο Λος Άντζελες. Με πολύ κόπο και ακόμα πιο πολύ αίμα, ο Deadpool, όπως ήταν αναμενόμενο, θα καταφέρει τελικά να εξολοθρεύσει όλους τους νεκρούς προέδρους κατά τη Δευτέρα Παρουσία τους και θα τους στείλει και πάλι στην κυριολεκτική και μεταφορική ανυπαρξία τους. Αυτό που μένει στους αναγνώστες μετά το κρεσέντο βίας και πολιτικού χιούμορ είναι η ευχάριστη συνειδητοποίηση του θάρρους που χρειάζεται για να γραφτεί, να σχεδιαστεί και να εκδοθεί μια τέτοια παρωδία περιπέτειας, που ουσιαστικά σατιρίζει πρόσωπα-τοτέμ για την αμερικανική πολιτική ιστορία. Και, ακόμα περισσότερο, η οδυνηρή συνειδητοποίηση της ασημαντότητας και της παρακμής αυτών των προσώπων, κάποτε προέδρων μιας ακμάζουσας χώρας, με τα κούφια λόγια και τις κενές περιεχομένου απειλές. Κι αναρωτιέσαι αν ήταν έτσι και όταν ζούσαν. Ή ακόμα χειρότεροι. Και το σχετικό link...
  2. GreekComicFan

    What's your Rob Liefeld name?

    Παρμένο από το comic vine (δεν ξέρω αν είναι το αρχικό σημείο προέλευσης), ένα τεστ για να δείτε πόσο καμένο θα ήταν το όνομα σας, αν σας βάφτιζε ο Ρομπ Λάιφελντ. Death Hunter εδώ. edit: 23-01-2019 Παρόμοια λίστα λίγο παρακάτω.
  3. constantinople

    DEADPOOL: ΒΕΝΤΕΤΑ - BAD BLOOD

    Το κείμενο στο οπισθόφυλλο: Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ & ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ! Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΑΡΕΝΟΧΛΕΙ, πυροβολεί, και μαχαιρώνει κόσμο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχει αποκτήσει πολλούς εχθρούς. Ένας απ’ αυτούς, τον οποίο δεν μπορεί να θυμηθεί ακριβώς, είναι ο Θάμπερ, ο οποίος εμφανίζεται στα ξαφνικά και τον κάνει λιώμα στο ξύλο. Ποια σχέση έχει το παρελθόν του Ντέντπουλ με αυτόν τον μπρατσωμένο τραμπούκο; Και τι τρέχει με τον Κέιμπλ, την Ντόμινο και τους άλλους στο εξώφυλλο; Θα είναι κι αυτοί στην ιστορία; (Ναι, θα είναι!) Ο συνδημιουργός του χαρακτήρα, Rob Liefeld, συνεργάζεται με τους Chris Sims και Chad Bowers (“X-Men’92”) για να δείξει πώς ο μεγαλύτερος ήρωάς του (εντάξει, αυτό κάντε πως δεν το ακούσατε) τρώει το ξύλο της ζωής του! Ρίξτε μια ματιά – πριν ΣΑΣ βρει ο Ντέντπουλ! ---------------------------------------------- Ενδιαφέρουσα ιστορία, με λιγότερες σελίδες από ότι έχουμε συνηθίσει από τους τόμους που κυκλοφορούν τελευταία και συνεπώς φτηνότερη. Πρόκειται για ένα graphic novel που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις αρχές του 2017. Ο Rob Liefeld, ο άνθρωπος που μετέτρεψε τους New Mutants σε Χ-Force, συνδημιουργός των Deadpool και Cable και ένας από τους ιδρυτές της Image Comics είναι παλιά καραβάνα και πετυχαίνει να δώσει μια γεύση αρχών της δεκαετίας του 1990 στο κόμικ, βοηθούμενος και από τους συν-σεναριογράφους Chris Sims and Chad Bowers οι οποίοι έμαθαν κι αυτοί καλά την δεκαετία του '90 μέσω της ενασχόλησης τους στη σειρά Χ-ΜΕΝ'92. Αυτή η ρετρό αίσθηση που αποπνέει το κόμικ είναι για μένα κάτι το θετικό, για άλλους όμως μπορεί να είναι αρνητικό. Ο Liefeld παρουσίαζε τον Deadpool περισσότερο ως έναν δολοφόνο που κάνει αστεία (σπάιντερμαν με όπλα είχαν πει κάποιοι), παρά ως παρανοϊκό γελωτοποιό όπως εμφανίζεται στις σύγχρονες ιστορίες του, και η ίδια συνταγή ακολουθείται κι εδώ, συνεπώς θα δείτε έναν πιο σοβαρό Deadpool από αυτόν που έχουμε συνηθίσει τώρα τελευταία. Το μόνο έξτρα υλικό που περιέχει είναι μια σελίδα με τις βιογραφίες των συντελεστών. Η έκδοση της Anubis άψογη, fans του Deadpool, σπεύσατε!
  4. Το κείμενο πρωτοδιαβάστηκε στα πλαίσια των Reflections at Death Disco πριν βγει η πρώτη ταινία του Deadpool (Ντέντπουλ). Αν θέλετε να διαβάσετε για το Deadpool 2 και το ποιος είναι αυτός ο Cable (Κέημπλ) και η X-Force, είσαστε τυχεροί. Αναφέρονται παρακάτω. * Ο Deadpool είναι σχεδόν ο επίσημος υπερήρωας του 4chan και ο κύριος lol r c dedpl ein ts random lol. Το τελευταίο που θα θέλατε είναι να διαβάσετε μία μεγάλη και βαρετή ανάλυση. Βαρετή όσο ο Cable. Αυτός Η Σκοτεινή Εποχή των Comics Οι δεκαετίες από το 1980 έως και το 2010 είναι γνωστές ως η “Σκοτεινή εποχή των κόμιξ”. Είναι η περίοδος όπου τα υπερηρωικά κόμιξ είχαν αρχίσει να απευθύνονται σε μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό και να έχουν και ανάλογη θεματολογία. Η βία, το σεξ, ο θάνατος, τα καυτά κοινωνικά θέματα δεν ήταν πια ταμπού που κρύβονταν κάτω από το χαλί. Στη δεκαετία του 80 είδαμε τους X-men να γίνονται από μία ελαφρώς αντισυμβατική ομάδα σε ένα κόμικ με έντονα πολιτικοποιημένα μηνύματα και, ταυτόχρονα, ένα πολυεπίπεδο αφήγημα με πολλά παρακλάδια, χαρακτήρες και παράλληλες πλοκές. Είδαμε τους Teen Titans από έφηβους να ενηλικιώνονται. Είδαμε τον Daredevil του Miller να μετατρέπεται από δεύτερης διαλογής Spiderman σε έναν γνήσιο σκοτεινό αντιήρωα. Είδαμε τον Green Arrow να παρατάει τα trick arrows και τη μάσκα του και να γεμίζει βέλη διάφορους κακούργους και διεφθαρμένους μυστικούς πράκτορες. Είδαμε το Dark Knight Returns και το Watchmen. Από την άλλη, στη δεκαετία των 00’s (ναι, νιώθω και επίσημα πολύ γέρος) είδαμε μια σειρά από δημιουργούς, οι οποίοι είχαν αναδειχτεί σε ανεξάρτητους τίτλους, για παράδειγμα ο Grant Morisson, ο Brian Bendis, ο Ed Brubaker, ο Garth Ennis, ο Warren Ellis, ο Mark Millar, καθώς και δημιουργοί από καλτ τηλεοπτικές σειρές, όπως ο Kevin Smith, o J.M. Straczynski (του Babylon 5) και ο Joss Wheddon (της Buffy και του Firefly) να έρχονται και να ξαναζωντανεύουν τα κουρασμένα σύμπαντα της Marvel και της DC. Ενδεικτικά, πολλές από τις πιο πρόσφατες ταινίες της Marvel, πχ το Iron Man 3 και τα Captain America 2 και 3, στηρίζονται σε ιστορίες από τη δεκαετία που μας πέρασε. Και, επί του πιο προσωπικού, ξανάρχισα να διαβάζω Marvel με τα Alias, Runaways και Astonishing X-men. Κάποια στιγμή θα ήθελα να γράψω και για αυτά… Η δεκαετία του 90 από την άλλη… Ξέρετε, της έχουν βγάλει ένα ξεχωριστό παρατσούκλι. Κάποιοι την αποκαλούν The Extreme Age of comics. Τώρα θα μου πείτε, θα τελειώσεις καμία ώρα ρε Μπόκολη να πάμε σπίτια μας; Που κολλάνε όλα αυτά με τον Deadpool; Κολλάνε όμως. Όπως θα έλεγε και ο Wade, κολλάνε περισσότερο κι από σώβρακο μετά από μαραθώνιο έργων με τη Bea Arthur. Ντροπή! Ποιος είναι ο δημιουργός του Deadpool Το χαρακτηρισμό The Extreme Age of comics τον χρωστάμε στον Rob Liefeld, του οποίου το στούντιο στα 90’s το έλεγαν Extreme comics. O Rob Liefeld αναφέρεται εδώ για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή δημιούργησε τον Deadpool. Προφανές νομίζω. Αλλά μην χαίρεστε, θα φτάσουμε σε αυτόν μετά από κάτι παρακάμψεις. Σας προειδοποίησα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Rob Liefeld είναι, κατά γενική ομολογία, ο χειρότερος δημιουργός κόμιξ που έζησε ποτέ. Και όταν λέμε χειρότερος, δεν εννοούμε χειρότερος σε φάση Ed Wood. Όχι, ο Liefeld δεν έζησε στην αφάνεια. Έβγαλε τα κέρατά του, και πιθανότερα και τα κέρατα της μισής Αθήνας από τα κόμιξ του. O Rob Liefeld είναι ο Michael Bay ή, ακόμα χειρότερα, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης των δημιουργών κόμιξ. Τελεία. Δεν ξέρω αν έχετε δει ποτέ εκείνους τους χαρακτήρες από αμερικάνικα κόμιξ που είναι τίγκα στους μυς, με τρικέφαλους, τετρακέφαλους, οχτακέφαλους και που τα μούσκουλά τους έχουν δικά τους μούσκουλα. Με τα υπερμεγέθη στήθη που είναι όσο τρεις φορές η μέση τους και τα ποδαράκια μπαλαρίνας-νάνου να τους στηρίζουν. Φορούν συνήθως στρατιωτικές φανέλες με σκισμένα μανίκια, παντελόνια παραλλαγής, προστατευτικά του μποξ στο κεφάλι. Το μαλλί τους είναι συνήθως μακρύ και δεμένο κοτσίδα, ενώ η φάτσα τους είναι μόνιμα σκυθρωπή και, όταν μιλάνε, εκατοντάδες μικρά δόντια σφίγγονται. Όλοι τους κουβαλάνε τεράστια φουτουριστικά όπλα, μαχαίρια και σπαθιά. Και το βασικότερο. Όλοι τους φοράνε τουλάχιστον από δέκα εξαρτήσεις τίγκα στα πουγκιά. Αυτός είναι ο χαρακτήρας που ήξερε να ζωγραφίζει ο Liefeld. Μόνο. Τα έργα του είναι όπως εκείνη τη φορά που κάποιος σκέφτηκε να φτιάξει μπέργκερ, μόνο πως έβαλε τρία μπιφτέκια, αντί για ψωμιά δύο ξεροψημένες μπριζόλες και αντί για μαρούλι και ντομάτα έβαλε μπέηκον και μπέηκον. Παραδείγμα Αλλά εντάξει, το να μην ξέρεις να ζωγραφίζεις (και να βγάζεις εκατομύρια από αυτό) δεν είναι άξιο αυτού του μίσους. Όχι, ο Liefeld είναι μισητός επειδή είναι η επιτομή των όσων πήγαν στραβά στη δεκαετία του 90. Τι συνέβη: ήδη από τα μέσα του 80, τα κόμιξ είχαν γίνει απίστευτα δημοφιλή. Έκαναν τρελές πωλήσεις και οι εταιρείες έψαχναν τους επόμενους σταρ. Άρχισαν λοιπόν, όποτε έβλεπαν νέα ταλέντα με ενδιαφέρον στυλ, να τους προωθούν σαν ροκ σταρ. Καλλιτέχνες όπως o Todd McFarlane, o Jim Lee, o Erik Larsen και, φυσικά, ο Rob Liefeld. Και, λόγω της φήμης τους, απέκτησαν και σχεδόν απεριόριστο δημιουργικό έλεγχο. Δυστυχώς βέβαια, μιλάμε για μία γενιά ανθρώπων που μεγάλωσαν διαβάζοντας κόμιξ, σε αντίθεση με τους προκατόχους τους που είχαν τουλάχιστον κάποιες λογοτεχνικές επιρροές. Αυτό οδήγησε σε ένα φαύλο κύκλο που αναπαρήγαγε κλισέ και που μας έδινε βία για τη βία και σεξ για το σεξ. Παράλληλα, για να ανέβουν οι πωλήσεις, τα υπερηρωικά κόμιξ άρχισαν να δανείζονται πολλά στοιχεία και από τα χολυγουντιανά μπλοκμπάστερ της εποχής, που ήταν κυρίως περιπέτειες με τον Σβαρτσενέγκερ, τον Σταλόνε και ταινίες τύπου Φονικό Όπλο. Χωρίς βέβαια τη γαματοσύνη τους. Και, επίσης, να βγάζουν χαρακτήρες με το τσουβάλι (οι περισσότεροι αντιγραφές άλλων, των οποίων ο δημιουργός έκανε τράμπα σε άλλη εταιρεία αλλά κράτησε κάποια ιδέα που είχε φάει πόρτα από εκεί) μήπως και κάποιος πιάσει. Ποιος είναι ο Cable και πότε επιτέλους θα μας πεις για τον Deadpool; Ο χαρακτήρας που είναι η επιτομή όλων αυτών των άσχημων που έγιναν στα 90’s ήταν ο Cable. Ο Cable, ο τρίτος λόγος για τον οποίο μιλάμε για τον Liefeld, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σειρά New Mutants στο τεύχος #86 και τους μετέτρεψε από μία σειρά κακές ιδέες για νεαρότερους X-men στους X-force, μια μιλιταριστική ομάδα που είχε κηρύξει τον πόλεμο σε μεταλλαγμένους τρομοκράτες. Ο Cable ήταν μυώδης, μονίμως σοβαρός, με τεράστια όπλα και μυστηριώδης και σκοτεινός και βαρετοοοοός που θα έλεγε ο φίλος μας ο Wade. Είναι σαν να έχουν βάλει τον Σβαρτσενέγκερ να παίζει σε κινηματογραφική ταινία τον Cyclops από τους X-men και αυτός επέμενε να του δώσουν όπλα αντί για optic blasts και να μην βάλουν άλλους πολύ γνωστούς χαρακτήρες στην ομάδα. Σας θυμίζει κάτι; Και, όπως μάθαμε από τα υπερπολύπλοκα crossover που έμπλεκαν κάθε καλοκαίρι διακόσιους άσχετους τίτλους, ο Cable ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Cyclops και της Jean Grey (περίπου) που ήρθε από ένα δυστοπικό μέλλον για να σώσει τον κόσμο, αφού πρώτα τον είχε προσβάλει ένας τεχνοϊός και τον πήγε εκεί ο μελλοντικός εαυτός της αδερφής του από το δυστοπικό μέλλον του Days of Future Past. Και όλα αυτά επειδή οι X-men είναι Φώσκολος για geeks. Και, στο ρόλο του Ευλογητού, στο τεύχος 98 των New Mutants, σκάει μύτη για πρώτη φορά ο Deadpool. (επιτέλους) Ο Deadpool λοιπόν ήταν ιδέα του Rob Liefeld. Ένας μισθοφόρος που μίλαγε πολύ και ήταν πολύ ευκίνητος όπως ο Spiderman, αλλά ο οπλισμός και η στολή του θύμιζαν πάρα πολύ τον Deathstroke της DC (γνωστό ως αντίπαλο των Teen Titans και κακός-μεταγραφή στη δεύτερη σαιζόν της σειράς Arrow, γιατί όπως είπαμε πιο πάνω, ο Green Arrow ήταν πολύ απασχολημένος να γεμίζει τυχαίους κακοποιούς με βέλη στη δεκαετία του 80, για αυτό και δεν έχει δικούς του υπερκακούς). Ο συγγραφέας του κόμικ, ο Fabien Nicieza το παρατήρησε, για αυτό και του έδωσε το όνομα Wade Wilson, για να θυμίζει ακόμα περισσότερο ότι είναι αντιγραφή του Deathstroke. Και ύστερα κύλησε ο χρόνος και, όπως και κάθε άλλος χαρακτήρας που εμφανίστηκε σε παραπάνω από δύο πάνελ ενός τεύχους X-τίτλου (ενδεικτικά να πω ότι εμφανιζόταν σε κάμποσα τεύχη του X-force), ο Deadpool απέκτησε μία δική του μίνι σειρά. Και ίσως και δευτεραγωνιστικό ρόλο σε ταινία. Στο «A Circle Chase» ο Nicieza, μαζί με τον Joe Madureira, μας δίνουν τον Deadpool ως έναν συμπαθητικό αντιήρωα, ένα παρελθόν όπου ο Wade ήταν καρκινοπαθής που μπήκε στο Weapon X, πήρε τις δυνάμεις αναγέννησης του Wolverine και στην πορεία τρελάθηκε. Η σειρά προσπαθεί να τον κάνει να φανεί αντιήρωας, αλλά δε θυμίζει τον Deadpool που ξέρουμε σήμερα. Ήταν όμως αρκετά επιτυχημένη έτσι ώστε να μας δώσει και μία δεύτερη μίνι σειρά. Το «Sins of the Past» των Mark Waid και Ian Churchill ήταν πολύ διαφορετικό. Σε αυτή ο Wade είναι ένας τραγικός αντιήρωας που προσπαθεί να κάνει το καλό αλλά δεν ξέρει το πως. Και για πρώτη φορά σπάει τον τέταρτο τοίχο και μιλάει στο κοινό του. Πώς φτάσαμε στον Deadpool που ξέρουμε σήμερα Είπαμε ότι ο Nicieza και ο Liefeld δημιούργησαν τον χαρακτήρα, αυτός όμως που τον ανέπτυξε στον χαρακτήρα που όλοι ξέρουμε, ήταν ο συγγραφέας Joe Kelly στην ongoing σειρά του 1997. Με σχεδιαστή τον Ed McGuinness έφτιαξε μία σειρά όπου έπρεπε να γράψει για έναν ψυχοπαθή μισθοφόρο. Και το έκανε με τον πιο προφανή τρόπο – πήρε την ιδέα και την πήγε στο 11. Ο Deadpool μίλαγε συνεχώς και o μόνος τρόπος να ξεφύγει από τον πόνο του είναι η τρέλα. Οπότε το αποτέλεσμα είναι μία κωμωδία που παρωδεί όλα τα κλισέ του είδους. Έτσι έχουμε έναν υπερμισθοφόρο που έχει μία τυφλή γιαγιά όμηρο στο σπίτι του, έναν εφευρέτη που τον έχει πρακτικά αιχμάλωτο και που προσπαθεί να γίνει ήρωας αλλά δεν ξέρει το πως. Δεν είναι αντι-ήρωας, είναι αντικακός. Για παράδειγμα: για κάποιο περίεργο λόγο ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και ανακαλύπτει ότι ο νεαρός βοηθός του γούσταρε κάποια Gwen Stacy. Ποια είναι αυτή, σκέφτεται, και αποφασίζει να τους τα φτιάξει, γιατί σε τελική τι αλλαγή θα προκαλούσε αυτό. Το αστείο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο τεύχος #47 του Amazing Spiderman και ο deapool δε χάνει ευκαιρία να σχολιάζει το καστ και τη γραφικότητα των 60s με τα σχόλιά του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των 90s: όταν ήθελες να πουλήσεις κόμιξ, έβαζες τον χαρακτήρα να πλακωθεί χωρίς κανένα λόγο με τον Wolverine. Ε, όταν ένας supervillain ψυχολόγος (ο Doctor Bong, ο αρχικακός του Howard the duck) του λέει ότι πρέπει να παίξει ξύλο για να χαλαρώσει, ο Wade επιτήθεται στον Wolverine χωρίς λόγο γιατί ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει κακό ο ένας στον άλλο. Όταν ο Λόκι λέει στον Wade ότι είναι ο πατέρας του και εκείνος ο εκκλεκτός που θα σώσει τον κόσμο, φυσικά και τον δουλεύει. Ο Deadpool στη δεκαετία του 90 ήταν μία όαση για τους αναγνώστες, γιατί διάβαζαν μία παρωδία της γελοιότητας που διάβαζε σε όλα τα άλλα κόμιξ. Αυτό το συνέχισε και ο Christopher Priest, που πήγε σε ακόμα πιο slapstic κωμωδία. Δυστυχώς οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν, και η σειρά έχασε την φόρα της και τελικά έληξε στα 69 τεύχη. Ο Wade θα έλεγε ότι αυτό είναι ταιριαστό. Αρχικά τη σειρά τη συνέχισε το Agent X, γνωστό και ως Deadpool από τα LIDL. To Cable & Deadpool ήταν ίσως η καλύτερη σειρά με τον Deadpool To 2004 πάντως, επειδή και ο Cable είχε χάσει πολύ δημοτικότητα, βγήκε ίσως το πιο απρόσμενο δίδυμο της ιστορίας της Marvel. Η σειρά Cable vs Deadpool, με συγγραφέα τον Nicieza και τον Liefeld να κάνει τα εξώφυλλα. Εδώ έχουμε πραγματικά μία πολύ κλασική δομή, από τη μία έχουμε τον υπερσοβαρό, μεσσιανικό χαρακτήρα του Cable, που έχει φτιάξει έναν παράδεισο για τους μεταλλαγμένους και μεγάλα σχέδια, και από την άλλη έχουμε τον Deadpool που μπλέκει στα σχέδιά του και φέρνει το χάος. Και ο ένας ισορροπεί τον άλλον, δηλαδή υπάρχει και η επική μαρβελάδικη ιστορία αλλά και το χαβαλεδιάρικο χιούμορ και οι ατελείωτες αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Το θαύμα είναι ότι η σειρά ήταν καλή, και ανέστησε τις καριέρες και των δύο. Δεν είναι τυχαίο που, όταν ακολούθησαν την ίδια συνταγή στη σειρά Deadpool του 2007, με τον Deadpool να συμμετέχει σε κάθε crossover με τον δικό του, μοναδικό και άκυρο τρόπο, σπάσανε τα ταμεία. Στο βαθμό που ο Deadpool απέκτησε και την τελευταία δύναμη του Wolverine, να εμφανίζεται σε 20 τεύχη το μήνα… Αυτή νομίζω είναι και η γοητεία του Deadpool, ότι δηλαδή όλοι μας μεγαλώσαμε και αγαπάμε τα κόμιξ, αλλά βλέπουμε και τη γελοιότητά τους. Και ο Wade μας το θυμίζει σε κάθε του τεύχος και δουλεύει ακριβώς επειδή είναι η αντίθεση στον κάθε υπερgrim and gritty χαρακτήρα τύπου Cable. Και χρειάζεται όλη αυτή την υπερβολή για να παραμένει επίκαιρος… Από την άλλη όμως, και ο κάθε Cable χρειάζεται από δίπλα έναν Deadpool για να του κάνει χαλάστρα τη μόστρα. Ελπίζω οι δημιουργοί του Deadpool 2 να το έχουν καταλάβει αυτό, όπως είχαν καταλάβει στην πρώτη ταινία γιατί ο Deadpool δουλεύει. Πηγή.
  5. Strativarious

    Prophet [?]

    Το κόμικ Prophet έρχεται στην μεγάλη οθόνη; Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του The Tracking Board η 20th Century Fox ενδιαφέρεται να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την δημοφιλή σειρά κόμικ της Image Comics, Prophet με σκοπό την έναρξη ενός franchise. Το πρότζεκτ περιγράφεται ως η μίξη των ταινίων The Martian, Mad Max και Avatar. Η σειρά επικεντρώνεται στον χαρακτήρα με το ονόμα John Prophet, ο οποίος είναι ένας προβληματικός υπερστρατιώτης που αποκτά τις δυνάμεις του μέσω ενός χρονοταξιδιώτη. Ο Prophet διαθέτει υπεράνθρωπη δύναμη, ταχύτητα, ανθεκτικότητα και αντοχή ενώ είναι εξαιρετικός ξιφομάχος. Ο χαρακτήρας του Prophet δημιουργήθηκε από τον Rob Liefeld (The New Mutants και X-Force) και έκανε το ντεμπούτο του στο δεύτερο τεύχος του Youngblood τον Ιούλιο του 1992. Την δεκαετία του 90 υπήρχαν δυο σειρές για τον χαρακτήρα και το 2012 από τους επαναλανσαρίστηκε από τους Brandon Graham και Simon Roy. πηγή: gtvs.gr οι δυο σελίδες που αναφέρονται στο σχετικό νεο: tracking-board.com και heroichollywood.com
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.