Αναζήτηση στην Κοινότητα
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ricardo barreiro'.
Βρέθηκε 2 αποτελέσματα
-
Η δεύτερη πιο πολυδημοσιευμένη ιστοριούλα μέσα στον Σκορπιό πίσω από το Ετερνάουτα. Δημιούργημα των Juan Zanotto (σκίτσο, δημιουργός και της Φάλκα που γνωρίσαμε μέσα από το "9" ) και του Ricardo Barreiro. Οι αναφορές στο έτος πρώτης δημοσίευσης είναι αντικρουόμενες. Βρίσκω και το 1975 και το 1979... Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1979. Η περιπέτεια λαμβάνει χώρα στο απότερο μέλλον, στην ευρύτερη περιοχή του Buenos Aires, μετά από κάποια καταστροφή που έπληξε όλη τη Γη. Δεν λέω περισσότερα για να μην το γεμίσω spoiler. Το κόνσεπτ, που επιτρέπει την ύπαρξη επιστημονικής φαντασίας με ημίγυμνες ηρωίδες, καίτοι σύνηθες σήμερα, εδώ πρέπει να βρίσκει μια από τις πρώτες του εφαρμογές, ειδικά στον τομέα "κεντρικός χαρακτήρας είναι γυναίκα". Οι ιστορίες είχαν 14-16 σελίδες, χωρίς φοβερά cliffhangers και ακολουθούσαν μια στρωτή πλοκή. Από τα όσα διαβάζω, πρέπει να είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στην εποχή του.... Δεν ξέρω πόσες σελίδες βγήκαν συνολικά στο εξωτερικό. Εδώ μεταφραστήκαν 242 σελίδες και θα βρείτε ιστοριούλες με την Μπάρμπαρα στα 1-9, 11, 16, 18, 20, 22, 24, 26 και στο τελευταίο το 28. Για να πάρετε μια ιδέα από το σκίτσο αλλά και για να σας τσιτώσω λιγάκι, οι πρώτες σελίδες του κόμικ μέσα από το Σκορπιός #1. Μπάρμπαρα έχει δημοσιευτεί (μάλλον τα ίδια) και στο Σκαθάρι.
-
Το Cain είναι κόμικ των Αργεντινών Ricardo Barreiro (σενάριο) και Eduardo Risso (σχέδιο), που κυκλοφόρησε το 1988 από την Ediciones de la Urraca. Στ’ αγγλικά μεταφράστηκε από την σλοβένικη (!) εταιρεία Strip Art Features, μόλις το 2003. Είναι κατά βάση ένα δυστοπικό κόμικ δράσης, με διάσπαρτα sci-fi στοιχεία και έντονο κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό. Μπουένος Άιρες, κάπου στη δεκαετία του 2000. Τρεις ρακοσυλλέκτες στα εξαθλιωμένα περίχωρα της πόλης βλέπουν ένα αεροπλάνο να ρίχνει προμήθειες από ψηλά. Ανοίγοντας ένα από τα κουτιά, αντικρίζουν δύο μωρά, ένα ζωντανό κι ένα νεκρό. Κι έτσι αρχίζει η οδύσσεια του μικρού Κάιν. Μια ιστορία εκδίκησης, με φυλακές ανηλίκων, συμμορίες σε σκουπιδότοπους και συνωμοσίες πλουσίων. Το σενάριο είναι λιτό, με αρκετή ωμότητα και γρήγορη ροή. Αυτό που μ’ εξίταρε κυρίως είναι η αδιάκοπη κριτική σε διάφορες πτυχές της σύγχρονης πραγματικότητας: από τον φανατισμό του ποδοσφαίρου έως την παραπληροφόρηση της τηλεόρασης και την υπερκατανάλωση, λίγα αφήνει ανέπαφα ο Barreiro. Όσον αφορά το σχέδιο, τα πράγματα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Μιας και είναι μια από τις πρώιμες δουλειές του Risso, το σχέδιό του δεν έχει αποκρυσταλλωθεί ακόμα στο γνώριμο στυλ του και μάλιστα στις πρώτες σελίδες είναι εμφανέστατη η διαφορά από το σήμερα. Όσο προχωράει, το σχέδιο βελτιώνεται, αλλά ταυτόχρονα φέρνει όλο και πιο πολύ σε Moebius. Όχι πως είναι κακό αυτό, αλλά θα ήθελα να δω κάτι πιο κοντά στη δική του τεχνοτροπία. Στο σύνολο, ένα αναπάντεχα καλό κόμικ, που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά. Βαθμολογία: 8,8/10
- 1 απάντηση
-
- 17
-
- Ricardo Barreiro
- Eduardo Risso
-
(και 2 ακόμα)
Ετικέτα με: