Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'pixar'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Εννιά ολόκληρα χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε στο box office το «Inside Out» («Τα μυαλά που κουβαλάς») της Pixar, τον ερχόμενο Ιούνιο θα προβληθεί στους κινηματογράφους το πολυαναμενόμενο sequel. Κάπου τόσα χρόνια είχαν μεσολαβήσει και από την αρχική σκέψη των δημιουργών της πρώτης ταινίας μέχρι την ολοκλήρωσή της. Κι αυτό γιατί πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, τον σχεδιασμό των χαρακτήρων, την απόδοση κίνησης στο animation, τη μεταφορά των φωνών, το μοντάζ και όλα όσα απαιτούνται σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων, το πιο δύσκολο ήταν να αποφασιστεί η μορφή, το φύλο, η συμπεριφορά, η ενδυμασία κ.λ.π. των πραγματικών πρωταγωνιστών, δηλαδή των συναισθημάτων. Όλοι έχουμε στον νου μας πώς είναι ή πώς θα μπορούσαν να είναι οι ξύλινοι καουμπόηδες, οι πλαστικοί δεινόσαυροι και οι αστροναύτες-παιχνίδια («Toy Story»), ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο («Cars»), μερικά τρομακτικά τέρατα («Monsters»), ένας ποντικός («Ρατατούης»), ένα μεταλλικό ρομπότ («WALL-E») και κάποια μικρά ψαράκια («Finding Nemo»), αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να δώσουμε μορφή, χρώμα, ομιλία και χαρακτήρα στα συναισθήματα, στη Χαρά, στη Θλίψη, στον Φόβο, στον Θυμό, στην Αηδία. Αυτά τα πέντε βασικά συναισθήματα βρίσκονταν στο μυαλό της εντεκάχρονης Ράιλι στην πρώτη ταινία και με μια αξιοθαύμαστη ισορροπία ρύθμιζαν τη ζωή της και τις κινήσεις της χωρίς κανένα να προσπαθεί να υπερισχύσει των υπολοίπων. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι αναπόφευκτα και λίγο πολύ απαραίτητα στην ομαλή εξέλιξη της ζωής κάθε παιδιού (και κάθε ενηλίκου) και, όπως πολύ επιτυχημένα παρουσιάζεται στην ταινία, το σημαντικότερο και πιο κρίσιμο είναι η συμφιλίωση του παιδιού μαζί τους. Τα παιδικά χρόνια ωστόσο χαρακτηρίζονται από μια γενική ανεμελιά. Πώς διαταράσσεται η ισορροπία των συναισθημάτων όταν το παιδί μπαίνει στην εφηβεία; Και πώς μπορεί το πλημμυρισμένο από τις καινούργιες σκέψεις και ορμόνες πρώην παιδί να διαχειριστεί το Άγχος; Αυτό το νέο συναίσθημα με την πιο αλλόκοτη μορφή και ομιλία είναι το νέο πρωταγωνιστικό πρόσωπο στο «Inside Out 2», όπως αποκάλυψαν τα πρώτα trailers της Pixar. Θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγους μήνες ακόμη για να απολαύσουμε την ταινία, αλλά δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδρανείς ούτε για ένα λεπτό μπροστά στο άγχος των παιδιών. Όλων των παιδιών που, όπως η Ράιλι, δικαιούνται να νιώθουν κάθε συναίσθημα και χρειάζονται υποστήριξη, κατανόηση και αγάπη. Και το σχετικό link...
  2. Το Inside Out είναι η τελευταία ταινία της Pixar Studios. Βγήκε στους κινηματογράφους στην Ελλάδα στις 3 Σεπτεμβρίου με τίτλο "Τα μυαλά που κουβαλάς" (αθάνατες Ελληνικές μεταφράσεις). Έχει διάρκεια 94 λεπτά, ικανοποιητική διάρκεια για μια κωμωδία κινουμένων σχεδίων. Υπόθεση: Η Riley είναι ένα εντεκάχρονο παιδί που μετακομίζει με τους γονείς του από την Μινεσότα και την επαρχιακή ζωή στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο. Απ'ότι βλέπουμε στην αρχή, πέντε βασικά συναισθήματα ελέγχουν το μυαλό, τις αντιδράσεις και την συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου, χρησιμοποιώντας παράλληλα διαφόρων ειδών αναμνήσεις. Τα ανθρωπομορφικά αυτά συναισθήματα είναι ο φόβος, η χαρά, η αηδία, η λύπη και ο θυμός. Καθώς η Riley δυσκολεύεται πολύ να προσαρμοστεί στην νέα ζωή μετά την μετακόμιση (ποιος να το περίμενε ότι η αλλαγή περιβάλλοντος σε τόσο μικρή ηλικία μόνο θετική δεν είναι...) προκύπτει ένα πρόβλημα μεταξύ της χαράς και της λύπης, οι οποίες απομακρύνονται από το κέντρο ελέγχου των συναισθημάτων και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επιστρέψουν πριν καταστραφεί και η τελευταία καλή ανάμνηση και η Riley χάσει ότι όμορφο είχε γνωρίσει μέχρι στιγμής. Χαρακτήρες: Οι χαρακτήρες είναι ακριβώς ότι δηλώνουν. Πέρα από την μαμά και τον μπαμπά που παίζουν καθαρά περιφερειακούς ρόλους, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται στο μυαλό της μικρής. Το κάθε συναίσθημα είναι ακριβώς ότι ορίζει το όνομά του, και χειρίζεται τις καταστάσεις που προκύπτουν στη καθημερινότητα με τον τρόπο που εκείνο θεωρεί καλύτερο. Αυτό βέβαια δεν βγαίνει πάντα σε καλό, ειδικά όταν η χαρά και η λύπη χάνονται στο μυαλό της Riley (βλέπουμε διάφορα μέρη όπως την γη της φαντασίας, το νησί του Χόκεϊ, το νησί της φιλίας, το τραίνο της σκέψης και άλλες ψυχοτρόπες μεταφορές) και μένουν τα υπόλοιπα τρία άσχημα συναισθήματα να διαχειριστούν ανεπιτυχώς την ζωή της. Η ταινία είναι γεμάτη φαντασία και χρώματα, μιας και οι δημιουργοί μετέφεραν πολλές ψυχολογικές καταστάσεις και χαρακτηριστικά στα αντίστοιχα μέρη. Υπάρχει η σπηλιά της κριτικής σκέψης, η τεράστια αποθήκη της μακροχρόνιας μνήμης, η άβυσσος της λήθης και τα μπουντρούμια του υποσυνείδητου που κρύβονται οι μεγαλύτεροι φόβοι μας. Είναι αρκετά έξυπνο το πως τα συναισθήματα αποκτούν δική τους συνείδηση γιατί βοηθά να αντιληφθούμε το πως φαινομενικά σύνθετες σκέψεις αποτελούν απλά έναν συνδυασμό βασικών αισθητικών καταστάσεων. Υπάρχει μια οπτική χρωματική σύνδεση, μιας και η χαρά είναι χρώματος χρυσαφί, η λύπη μπλέ, η αηδία πράσινη, ο φόβος μωβ και ο θυμός κόκκινος. Πρωτότυπη ήταν και η ιδέα οι αναμνήσεις να αποτελούν γυάλινες μπαλίτσες που ανάλογα το χρώμα δηλώνουν και το είδος τους και προβάλλονται μέσω ενός προτζέκτορα σαν θύμηση των περασμένων γεγονότων. Γενικά θεωρώ ότι είναι μια πολύ έξυπνα φτιαγμένη ταινία και θίγει τον τομέα της ψυχολογίας με έναν πολύ απλοϊκό και χαριτωμένο τρόπο. Επίσης βοηθάει πολλούς που δεν έχουν ιδέα, να νιώσουν έστω και λίγο τον πόνο του να αλλάζεις συνεχώς μέρος σε μια ευαίσθητη ηλικία. Να σημειωθεί ότι κατά τη δημιουργία του σεναρίου, οι παραγωγοί συμβουλεύτηκαν πολλούς ψυχολόγους από το Berkeley οι οποίοι αναθεώρησαν την ιστορία τονίζοντας ότι είναι σημαντικά τα νευροψυχολογικά αποτελέσματα που προκύπτουν όταν τα ανθρώπινα συναισθήματα προβάλλονται στις διαπροσωπικές σχέσεις. Πήραν συμβουλές και από τον Dacher Keltner (έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ψυχολόγους). Κουλ. Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Χαρά: Νάντια Κοντογεώργη Θλίψη: Άντρια Ράπτη Θυμός: Κώστας Δαρλάσης Φόβος: Λευτέρης Ελευθερίου Αηδία: Μαρίνα Σαμαράκου Riley: Ναταλία Παρτσινέβελου Μπαμπάς: Χρήστος Θάνος Μαμά/Χαρά της Μαμάς: Μαρία Πλακίδη Bing Bong: Τηλέμαχος Κρεβάικας Θυμός του Πατέρα/Φρουρός Φρανκ: Ανδρέας Ευαγγελάτος Δασκάλα/Λύπη της Μαμάς: Σοφία Τσάκα Αηδία της Μαμάς: Σοφία Παναηλίδου Θυμός της Μαμάς/Καθαρίστρια Μνήμης/Σκηνοθέτης ονείρων: Βίνα Παπαδοπούλου Φόβος του Πατέρα/Καθαριστής Μνήμης/Φρουρός Ντέιβ/Βραζιλιάνος Πιλότος: Δημήτρης Μενούνος Κλόουν: Αλέξανδρος Λουζιώτης Συμμετέχουν: Ανδρέας Ρήγας, Στέλιος Ψαρουδάκης, Χρήστος Συριώτης, Κατερίνα Γκίργκις, Χαρά Ζησιμάτου, Δημήτρης Δημόπουλος Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου (από greektoons.org) Imdb wiki Athinorama Να την δείτε (ή να την κατεβάσετε, βγήκε σε καλή ποιότητα!). [imdb=tt2096673]
  3. StefanosPap

    Lightyear (2022)

    Σήμερα, 3 Αυγούστου του 2022 κυκλοφορεί στο Disney+ η ταινία Lightyear που είχε βγει στα σινεμά αρχές Ιουνίου. Η ταινία που βλέπουμε, σύμφωνα με την εισαγωγή και τα λόγια της Pixar, είναι η ίδια ταινία που είδε ο Andy του Toy Story το 1995 και ήθελε μετά να αποκτήσει παιχνίδι του χαρακτήρα Buzz Lightyear. Ουσιαστικά πρόκειται για μια διαστημική περιπέτεια με έναν γνώριμο για εμάς πρωταγωνιστή. Με λίγα λόγια η υπόθεση επικεντρώνεται στο νεαρό αστροφύλακα Buzz Lightyear ο οποίος παγιδεύεται με το πλήρωμά του σε ένα επικίνδυνο πλανήτη και προσπαθεί να βρει τρόπο να φύγει από κει. Τον ρόλο του Buzz αναλαμβάνει ο Chris Evans και όχι ο Tim Allen, γεγονός με το οποίο παρόλο που υπήρξε γκρίνια από μέρος του κοινού εγώ συμφωνώ. Δεν μιλάμε για το παιχνίδι Buzz οπότε πρόκειται και για άλλον χαρακτήρα. Μερικά ακόμα ονόματα που συμμετέχουν είναι η Keke Palmer, ο Peter Sohn, o Taika Waititi, η Dale Soules, ο Bill Hader και ο James Brolin (όχι δεν είναι συνωνυμία, είναι ο μπαμπάς του Josh Brolin). Παρακάτω για όποιον δεν έχει, υπάρχει το τρέιλερ Εδώ είναι και το link από την σελίδα του IMDb. Έχοντας δει την ταινία μπορώ να πω αρχικά ότι το αγγλικό voice acting είναι στα συνηθισμένα υψηλά επίπεδα της Pixar, τεχνικά στα γραφικά και στον ήχο ξανά κορυφή. Υπάρχει και ελληνική μεταγλώττιση για όποιον ενδιαφέρεται, αλλά δεν την έχω δει ακόμα για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Κοιτώντας όμως λίγο το καστ, δεν έχω τρομερές ελπίδες να είναι καλό. Το σοβαρό θέμα της ταινίας είναι η υπόθεση. Και εξηγώ. Εμένα προσωπικά μπορεί να μην με ενόχλησε και να διασκέδασα με την ταινία όσο την έβλεπα, αλλά μπορώ να καταλάβω ότι το σενάριο είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί αρκετές φορές. Χωρίς να μπω σε σπόιλερ, όσοι έχουν δει γενικότερα ταινίες όπου ο πρωταγωνιστής πιστεύει ότι μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του, συμβαίνει μία μεγάλη αναποδιά και αρχίζει να αμφιβάλλει για τον εαυτό του, καταλαβαίνει που θα καταλήξει η ταινία. Ακόμα και το τουιστ που υπάρχει, το βλέπεις να έρχεται από το άπειρο κι ακόμα παραπέρα. Όμως, δεν δικαιολογείται για μένα το τόσο μεγάλο κράξιμο που δέχεται η ταινία το οποίο φαίνεται και στις βαθμολογίες. Δεν πρόκειται για την καλύτερα ταινία της Pixar, αλλά είναι μια από τις περιπτώσεις που θα δεις πολύ ευχάριστα μία Κυριακή μεσημέρι. Υπάρχουν χαρακτήρες που θα συμπαθήσεις, προφανώς υπάρχουν αναφορές στα Toy Story και γενικότερα υπάρχει μια διάθεση για περιπέτεια κι ας μην βγει και σε καλό. Αρκεί να περάσουμε όμορφα και να αποκτήσουμε συναισθήματα στην πορεία της.
  4. Darrell

    Zootopia / Zootropolis [ Ζωούπολη ] (2016)

    Μετά την τεράστια επιτυχία του Ψυχρά κι Ανάποδα και των Υπερέξι, η Disney ετοιμάζεται να κλέψει και πάλι τις καρδιές μας με τη νέα της ξεκαρδιστική περιπέτεια με πρωταγωνιστή… ολόκληρο το ζωικό βασίλειο! Η Ζωούπολη μας ξεναγεί σε έναν απίστευτο κόσμο που φιλοξενεί απολαυστικούς χαρακτήρες και τα πιο εντυπωσιακά τοπία που έχουμε δει, συγκεντρωμένα σε μία ταινία κινουμένων σχεδίων. Η ταινία παρακολουθεί την περιπέτεια της Τζούντι, ενός λαγού που θέλει να γίνει αστυνομικός, αλλά και του διασκεδαστικού περίγυρου της, o οποίος δυσκολεύεται να πιστέψει ότι ο καθένας (και ειδικά η μικρόσωμη Τζούντι) μπορεί να γίνει αυτό που θέλει. Τη σκηνοθεσία έχουν αναλάβει οι Byron Howard (Μαλλιά Κουβάρια), Rich Moore (Ραλφ: Η Επόμενη Πίστα) και Jared Bush (Οι Υπερέξι), τρεις από τους πιο έμπειρους στο κινούμενο σχέδιο δημιουργούς. Ετοιμαστείτε να μάθετε πώς μιλάνε, ντύνονται, μετακινούνται και λύνουν τις υποθέσεις τους οι κάτοικοι μιας πολύβουης μεγαλούπολης που ανήκει αποκλειστικά στα ζώα! Υπόθεση: Η μοντέρνα μητρόπολη της Ζωούπολης δεν μοιάζει με καμία άλλη πόλη. Είναι ένα χωνευτήριο όπου κάθε είδους ζώο, από τον θηριώδη ελέφαντα μέχρι το μικροσκοπικό τρωκτικό, συνυπάρχει με το άλλο. Παρ’ όλα αυτά, η πόλη είναι χωρισμένη σε κοινωνικές τάξεις βασισμένες σε συνήθειες και στερεότυπα. Όταν η αισιόδοξη και πανέξυπνη Τζούντι Χοπς καταφθάνει, ανακαλύπτει ότι το να είσαι το πρώτο λαγουδάκι αστυνομικός ανάμεσα σε μεγαλόσωμα και σκληρά ζώα δεν είναι καθόλου εύκολο. Αποφασισμένη να αποδείξει την αξία της, αρπάζει την ευκαιρία να λύσει μια υπόθεση, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα συνεργαστεί με μια κυνική και παμπόνηρη αλεπού που ακούει στο όνομα Νικ Γουάιλντ. Έχουν λιγότερες από 48 ώρες στη διάθεση τους για να βρουν ένα εξαφανισμένο θηλαστικό. Χαρακτήρες: Στη ξεχωριστή αυτή ταινία πρωταγωνιστεί ολόκληρο το ζωικό βασίλειο (!) με κεντρικούς ήρωες να είναι οι: Νικ Γουάιλντ: Δούκας Γουίζελτον: Μπόννυ & Στου Χοπς: Αρχηγός Μπόνγκο: Δήμαρχος Λεοντόκαρδος : Αστυνομικός Κλωχάουζερ: Tζούντι Χοπς: Γιαξ: Κυρία Όττερσον: Φινίκ: Φλας: Στα Ελληνικά ακούγονται: Ιωάννα Μιχαλά, Φοίβος Ριμένας, Γιάννης Στεφόπουλος, Μαρία Αδάμου, Δημήτρης Σάρλος, Ιφιγένεια Στάικου, Βαγγέλης Ρόκκος, Ακίνδυνος Γκίκας, Ντίνος Σούτης, Κωνσταντίνα Κουτουλάκη, Πέτρος Σπυρόπουλος, Έλενα Δελακούρα, Αργύρης Κανδύλης Αθηνόραμα Wikipedia Official Disney UK [imdb=tt2948356]
  5. Ταξίδι στον κόσμο των νεκρών Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Είναι πολύ δύσκολο και επικίνδυνο, αν δεν έχεις τα κατάλληλα εφόδια, δεν βρεις τον ενδεδειγμένο για κάθε ξεχωριστή περίπτωση τρόπο και δεν έχεις προετοιμάσει τον αποδέκτη, να μιλήσεις σε ένα παιδί για τον θάνατο. Το «Coco», η νέα φαντασμαγορική ταινία animation της Pixar, αν και βγήκε στις αίθουσες λίγο πριν από τις γιορτές με ένα απολύτως «αντιχριστουγεννιάτικο» θέμα, τα καταφέρνει πολύ καλά Παρά την εξαγορά της από την Disney πριν από χρόνια, που είχε θορυβήσει τους φίλους της και είχε θεωρηθεί η αρχή του τέλους μιας σπουδαίας διαδρομής στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών κινουμένων σχεδίων, η Pixar έμεινε ζωντανή και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να δημιουργεί αριστουργήματα. Μετά την τριλογία του «Toy Story», το «Finding Nemo» και το σίκουελ με την Dory, τις ταινίες της σειράς «Monsters» με τους Μπαμπούλες, την τριλογία «Cars» με τον Μακουίν, τον Μπάρμπα και τα άλλα τρομερά αυτοκίνητα, μετά τον Ντάστι και τα «Planes», μετά τα «Μυαλά που κουβαλάς» και το ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων και του παιδικού ψυχισμού και τόσες ακόμα τεράστιες επιτυχίες, οι άνθρωποι της Pixar παραμένουν στα ίδια επίπεδα επινοητικότητας και δημιουργικότητας όπως στο μακρινό 1995 που ξεκινούσαν τη διαδρομή τους στον αφιλόξενο κόσμο του κινηματογράφου. Αφιλόξενο γιατί ανέκαθεν κυριαρχούσαν και εξακολουθούν να κυριαρχούν εταιρείες-κολοσσοί που παράγουν ταινίες με αυτόματο πιλότο και έχοντας δικό τους ολόκληρο το σύστημα από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την πώληση των merchandising προϊόντων. Η Pixar με τις μοναδικές και τόσο διαφορετικές ταινίες της σε σχέση με τα έως τότε συνηθισμένα, εισέβαλε στον κόσμο αυτό και κατόρθωσε να επιβιώσει αλλά και να επηρεάσει καθοριστικά τις ταινίες των ανταγωνιστών. Βοηθούντων και των τεχνικών μέσων, οι ταινίες animation των τελευταίων ετών ξεπερνούν συχνά σε εισπράξεις τα μεγάλα blockbusters του Χόλιγουντ, ενώ είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων πολύ «φιλικές» και προς το ενήλικο κοινό που τις παρακολουθεί με την ίδια απόλαυση όπως και οι ανήλικοι θεατές. Ορισμένες φορές, μάλιστα, ταινίες που (υποτίθεται πως) απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά, μετατρέπονται σε αντικείμενα θαυμασμού και λατρείας των μεγάλων. Και τα παιδιά φεύγουν από τις αίθουσες με δεκάδες απορίες και ανάμικτα συναισθήματα. Το «Coco» είναι μια τέτοια περίπτωση. Είναι αναμφίβολα ένα αριστούργημα. Αλλά η παρακολούθησή του από παιδιά απαιτεί προεργασία από τους μεγάλους. Και όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους αρχίζουν οι δύσκολες, πολύ δύσκολες ερωτήσεις! Το θέμα της ταινίας είναι μια «καυτή πατάτα» για πολλούς γονείς. Γιατί δεν είναι εύκολο να μιλήσεις με πεντάχρονα και εξάχρονα παιδιά για τον θάνατο. Και ακόμα περισσότερο όταν τα παιδιά τον αντικρίζουν στη μεγάλη οθόνη. Ως γνωστό, οι χαρακτήρες των περισσότερων κινηματογραφικών ταινιών που απευθύνονται σε παιδιά όχι απλώς δεν πεθαίνουν, αλλά ούτε καν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους ο θάνατος. Ακόμα και οι υπαινιγμοί περί θανάτου θεωρούνται αντιεμπορικοί και επικίνδυνοι. Η Pixar, χτυπώντας τη γροθιά στο μαχαίρι, πηγαίνει κόντρα στη λογική που λέει ότι τα παιδιά δεν είναι έτοιμα να μάθουν για το τέλος της ζωής. Τοποθετεί την ιστορία στο Μεξικό με έναν καταπληκτικό τρόπο που αποφεύγει κάθε πιθανώς αναμενόμενο στερεότυπο και θέτει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Μιγκέλ, έναν πιτσιρίκο με πάθος για τη μουσική σε μια οικογένεια που έχει απαγορεύσει διά ροπάλου και διά παντόφλας της γιαγιάς κάθε νότα από τότε που κάποιος προπάππους εγκατέλειψε το χωριό και την οικογένεια για να γίνει μουσικός. Ο Μιγκέλ, τη Μέρα των Νεκρών, ημέρα που οι Μεξικανοί τιμούν τους αποδημήσαντες συγγενείς τους στήνοντας αυτοσχέδιους βωμούς και προσφέροντάς τους κεράσματα και γλυκίσματα, επισκέπτεται τον τάφο του υποτιθέμενου προπάππου, παίρνει την κιθάρα του και ξεκινά μαζί με τον υπέροχο αδέσποτο σκυλάκο Ντάντε (έξυπνη αναφορά στον Δάντη και στη «Θεία Κωμωδία» του) ένα ταξίδι-κατάβαση στον κόσμο των νεκρών. Εκεί θα συναντήσει όλους τους συγγενείς του και θα γίνει καταλύτης στην εξιχνίαση ενός μοναδικού μυστηρίου κι ενός καλά κρυμμένου μυστικού. Η αποκάλυψη της αλήθειας, όμως, καθώς και ο τρόπος που οι νεκροί περνούν από το limbo στο οποίο «διαβιούν», στην αφάνεια και τον οριστικό χαμό όταν τους ξεχνούν οι ζωντανοί, δίνονται με έναν σπαρακτικό τρόπο που συγκλονίζει τους θεατές, ιδιαίτερα τους ανήλικους. Κι εκεί είναι που απαιτείται ως ενήλικος να οπλιστείς με θάρρος και ειλικρίνεια και να συμμετάσχεις σε μια κουβέντα για το πιο δύσκολο θέμα, τον θάνατο και τη μνήμη. Από την άλλη, δεν πρέπει να νιώσεις ενοχές αν δεν τα καταφέρεις. Ισως το παιδί σου να μην είναι ακόμα έτοιμο να αντιμετωπίσει αυτό το θέμα, ίσως εσύ να μην είσαι έτοιμος ή να μην έχεις χειριστεί ώς τώρα αποτελεσματικά τη συμφιλίωση του παιδιού σου με τον θάνατο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνεις. Το «Coco» είναι μια καλή αφορμή. Κατά τα άλλα, η ταινία κινείται στα ίδια υψηλότατα επίπεδα όπως όλες οι προηγούμενες παραγωγές της Pixar. Η μεταγλώττιση στα ελληνικά είναι αξιοπρεπέστατη και σέβεται το κοινό, ενώ στα θετικά καταγράφονται η υπέροχη μουσική και τα τραγούδια. Οπως πάντα, υπάρχουν αμέτρητες κρυμμένες αναφορές σε προηγούμενες ταινίες της Pixar ως κλείσιμο του ματιού στον θεατή, υπάρχουν κάποια λεπτά αστεία και έξυπνα υπονοούμενα που θα γίνουν αντιληπτά μόνο από τους ενήλικους, χωρίς να προσβάλλουν ή να σοκάρουν τους μικρότερους, ενώ για όσους αναζητούν διακειμενικού τύπου σχέσεις συγγένειας των σκηνών με άλλες σκηνές προγενέστερων ταινιών, δεν θα περάσει απαρατήρητη η μοναδικά συγκινητική σεκάνς του νεαρού Εκτορ με την ηλικιωμένη κόρη του ως φόρος τιμής στο χρονικό παράδοξο της αντίστοιχης σκηνής του πολύ πρόσφατου «Inerstellar». Με βάση τα παραπάνω, οι κριτικές και οι διάλογοι μεταξύ των θεατών αλλά και των παιδιών που έχουν παρακολουθήσει ώς τώρα την ταινία, σε διαδικτυακούς τόπους όπως το πάντα επίκαιρο και ενημερωμένο «παρατηρητήριο» των έργων τέχνης που απευθύνονται σε παιδιά commonsencemedia.org, συγκλίνουν ακριβώς σε αυτό: το «Coco» είναι μια πολύ δύσκολη ταινία. Κάποια παιδιά (και κάποιοι ενήλικοι) χρειάζονται προσπάθεια για να την απολαύσουν. Κάποιοι ίσως θα είναι καλύτερο να μην το επιχειρήσουν. Και κάποιοι όμως, μάλλον οι περισσότεροι, θα περάσουν υπέροχα βιώνοντας όλo τo εύρος και το βάθος των συναισθημάτων σε δύο μόνο ώρες. Πηγή
  6. Γάντζος

    Pixar / Walt Disney Animation

    Η μαχη των animation studios.. οσοι γουσταρετε ψηφιζετε Walt Disney Studios Presents... [ Future Projects! ] Pixar News Ταινίες της Disney (Disney Studios, Pixar)
  7. Η ιστορία της ταινίας σε Κόμικς ! "Ντόρι Μάρλιν Όπως λέει σε κάθε ψάρι που γνωρίζει, η Ντόρι πάσχει από σύνδρομο βραχυπρόθεσμης μνήμης. Εξαιτίας αυτού, δεν μπορεί να θυμηθεί πολλά πράγματα και το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το… που βρίσκονται οι γονείς της! Η Ντόρι, όμως, δεν αφήνει αυτό το προβληματάκι να μπει στον δρόμο της. Είναι το πιο θετικό και γενναίο ψάρι του ωκεανού και αργά ή γρήγορα, θα τους βρει. Απλώς, πρέπει να το κάνει με τον δικό της τρόπο! Η αγαπημένη μας Ντόρι και οι άλλοι πρωταγωνιστές του υφάλου στο ξεχωριστό περιοδικό που κυκλοφορεί στα περίπτερα από τις 25/8. Μην το χάσετε!" Αναδημοσίευση από το site της Καθημερινής http://www.kathimerini.gr/871944/article/epikairothta/h-megalh-vivlio8hkh-disney/yaxnontas-thn-ntori Το έχει πάρει κανείς να μας πει γνώμη? Όπως φαίνεται κυρίως προορίζεται για παιδιά μικρής ηλικίας...
  8. Blackbeard

    ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΤΟΡΙ

    Μεταφορά σε κόμικ της ταινίας της Pixar Ψάχνοντας την Ντόρι που προβλήθηκε φέτος στους κινηματογράφους. Το σενάριο ακολουθεί πιστά την ιστορία της ταινίας και τα χρώματα της έκδοσης πιστεύω πως είναι ένα πολύ δυνατό σημείο του κόμικ. Έντονα, φανταχτερά, και με μια υφή που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο βυθό. Πάρα πολύ ωραία έκδοση και ιδανική για τους φαν της Pixar, της Disney, ή και γενικά τέτοιου τύπου ιστοριών.
  9. Γάντζος

    The Good Dinosaur (2015)

    Βλέπουμε την πρώτη concept εικόνα από «The Good Dinosaur» Η Disney έδωσε στη δημοσιότητα μια concept εικόνα η οποία απεικονίζει τους δύο βασικούς χαρακτήρες της νέας ταινίας της Pixar, «The Good Dinosaur». Η υπόθεση της ταινίας ξεκινάει με την υπόθεση ότι οι αστεροειδείς που χτύπησαν την Γη και στάθηκαν αιτία να εξαφανιστούν οι δεινόσαυροι αστόχησαν και ότι τελικά τα γιγαντιαία ερπετά συνεχίζουν να υπάρχουν. Έτσι παρακολουθούμε έναν 30μετρο απατόσαυρο, τον Arlo, ο οποίος στην προσπάθειά του να επαναφέρει την ειρήνη στην συγκλονισμένη από ένα τραυματικό γεγονός, κοινότητά του, ενώνει τις δυνάμεις του με ένα νεαρό αγόρι, τον Spot. Στην ταινία θα ακουστούν οι φωνές των Lucas Neff, John Lithgow, Frances McDormand, Bill Hader, και Neil Patrick Harris και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 25 Νοεμβρίου του 2015. πηγη
  10. germanicus

    Brave (2012)

    Ταινία του 2012 από την Pixar... Οι περιπέτειες μιας πριγκίπισσας, της Μερίλντα, η οποία έχει φτάσει σε ηλικία γάμου, μόνο που δεν έχει την παραμικρή διάθεση να φοβήται τον άνδρα, να κάθεται σπίτι και βασικά να μην είναι ξένοιαστη κι ανέμελη και ακόμα βασικότερα να μη μπορεί να ρίχνει τα βέλη της όπου της καπνίσει και όπου την πάει το άλογό της. Πρακτικά αυτό δημιουργεί κάποια μικρά προβληματάκια στο κάστρο της (σιγά μην είχε σπίτι φτωχοί πληβείοι) και κάποιες επιλογές της, που αγνοούν κινέζικες παροιμίες του τύπου "πρόσεξε τι εύχεσαι", δημιουργούν κάποια μεγαλύτερα προβλήματα. Είναι η πρώτη ταινία της Pixar εστιασμένη στον χώρο του Fantasy. Στην Ελλάδα παίχτηκε στους κινηματογράφους μόνο σε μεταγλώττιση. Από το μεταγλωττισμένο τρέηλερ όμως βλέπω ότι χρησιμοποιούν Αθηναϊκή προφορά, ενώ στο αγγλόφωνο έχουν βαριά Σκωτσέζικη και ένας δευτερεύων χαρακτήρας χρησιμοποιεί μια τοπική Σκωτσέζικη διάλεκτο ονόματι doric (wiki), όπου εκεί κι αν δεν καταλαβαίνει κανείς την τύφλα του, ούτε καν με υπότιτλους Κάτι που νομίζω ότι προσθέτει στην ταινία και ίσως να έπρεπε και εδώ να χρησιμοποιήσουν κάποια επαρχιακή προφορά και στον συγκεκριμένο χαρακτήρα κάποια τοπική διάλεκτο που δεν καταλαβαίνουμε ούτε με σφαίρες (λχ Τσακώνικα ή ακόμα χειρότερα τίποτα Κυπριακά από κανά χωριό της Πάφου (μου έχει τύχει και δεν καταλάβαινα γρι )). Βέβαια, δεν το είδα μεταγλωττισμένο, οπότε δεν μπορώ να αξιολογήσω το αποτέλεσμα Την φωνή στον κεντρικό ρόλο την δανείζει η Σκοτσέζα Kelly Macdonald (Trainspotting, Gosford Park, Boardwalk Empire, State of Play (το τηλεοπτικό)) (η Ιωάννα Πηλιχού στο ελληνικό) Την μητέρα της την κάνει η Αγγλίδα Emma Thompson (Howards End, Απομεινάρια μιας Μέρας, Sense and Sensibility) (η Τσαλιγοπούλου στο ελληνικό) και τον πατέρα της ο Σκοτσέζος Billy Connoly (τραγουδιστής που έχει παίξει διάφορους character ρόλους τα τελευταία χρόνια) (ο Σάκης Μπουλάς στο ελληνικό) Στη σκηνοθεσία έχει 2 ονόματα. Η αρχική σκηνοθέτης είναι η Brenda Chapman που είχε κάνει και το Prince of Egypt και ήταν στα σενάρια των Beauty and the Beast, Lion King και Fantasia 2000. Σε κάποιο σημείο όμως την αντικατέστησαν με τον Mark Andrews ο οποίος ήταν στο σενάριο του Jack-Jack Attack και του John Carter. Σε μια κριτική στο imdb διάβασα ότι ουσιαστικά το πρώτο μισό είναι της Chapman και το δεύτερο μισό του Andrews και ότι έτσι εξηγείται η αλλαγή στον τόνο της ταινίας. Δεν ξέρω αν ισχύει ο λόγος, αλλά όντως υπάρχει μια αλλαγή Προσωπικά και γέλασα (στην αρχή) και δάκρυσα (στο τέλος). Το πρώτο μου έχει συμβεί συχνά, το δεύτερο δεν μου συμβαίνει κάθε μέρα Αξίζει τον κόπο και την βρήκα διασκεδαστικότατη. Και ειλικρινά αναρωτιέμαι αυτοί οι παραμυθάδες στην Pixar που διάολο πάνε και βρίσκουν αυτά τα σενάρια. Κατ'εμέ αρκετά πρωτότυπο και δεν αναγνώρισα κάποιες "φόρμουλες"/κοινότυπα θέματα. Πέραν του σεναρίου, να σημειώσω ότι είναι πολύ όμορφο και το animation. Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μέριντα: Ιωάννα Πηλιχού, Νεφέλη Παπασταθοπούλου (μικρή) Φέργκους: Σάκης Μπουλάς Έλινορ: Ελένη Τσαλιγοπούλου Μάγισσα: Χριστίνα Βαρζοπούλου Άρχοντας Ντίνκγουολ: Κώστας Μπακάλης Άρχοντας Μαγκάφιν: Νίκος Νίκας Άρχοντας Μάκιντος: Τηλέμαχος Κρεβάικας Νεαρός Άρχοντας Ντίνκγουολ/Γιανκ: Φοίβος Ριμένας Νεαρός Άρχοντας Μαγκάφιν: Νίκος Ιωαννίδης Ναρός Άρχοντας Μάκιντος: Χρήστος Θάνος Μόντι: Βίνα Παπαδοπούλου Κοράκι: Στέλιος Ψαρουδάκης Μάρτιν: Γιάννης Παπαϊωάννου Γκόρντον: Χρήστος Γλυκός Τραγουδά η Πέννυ Μπαλτατζή (από greektoons.org) imdb 7.4 rotten tomatoes 78% επίσημο site [imdb=tt1217209]
  11. Bonus ένα αφιερωματάκι στον Jobs! (cudos @ )
  12. Το πρώτο μου κολάζ! Ελπίζω να σας αρέσει λίγο! Στο κενό υπήρχε διαφήμιση και αφαιρέθηκε!
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.