Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το «Pluto», η νέα σειρά άνιμε που προβάλλεται στο Netflix, βασισμένη στο ομώνυμο μάνγκα του Naoki Urasawa, είναι μια υπαρξιακή και πέρα για πέρα επίκαιρη ιστορία. «Τα ανδροειδή ονειρεύονται ηλεκτρικά πρόβατα;» αναρωτιέται ειρωνικά ο Philip K. Dick στον τίτλο του ομότιτλου μυθιστορήματός του στο οποίο βασίστηκε και η ταινία «Blade Runner». O Ιάπωνας δημιουργός Naoki Urasawa έρχεται με το «Pluto» για να απαντήσει: «Ναι». Για τους λάτρεις των μάνγκα και των άνιμε, των ιαπωνικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων, το όνομα του Urasawa δεν είναι καθόλου άγνωστο. Δημιουργός ενήλικων σειρών (seinen) μάνγκα όπως τα «Monster», «20th Century Boys» και «Billy Bat», τα έργα του είναι φιλοσοφικές ιστορίες αγωνίας που αντιμετωπίζουν με αφοπλιστική ειλικρίνεια θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από την ανθρώπινη φύση. Από τα μάνγκα του, μόνο το «Monster» έχει μεταφερθεί σε μορφή άνιμε. Οπότε η μεταφορά του «Pluto» σε μίνι σειρά άνιμε φέτος από το Netflix, έπειτα από έξι χρόνια παραγωγής, αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για τους λάτρεις του δημιουργού και του μέσου. Το «Pluto» είναι μια ιδιαίτερη δημιουργία του Urasawa (και του συνδημιουργού του Takashi Nagasaki) καθώς πρόκειται για έναν φόρο τιμής. Η πλοκή και οι ήρωες βασίζονται στο διάσημο μάνγκα «Astro Boy» του «πατέρα των μάνγκα» Osamu Tezuka, και συγκεκριμένα στην ιστορία «Το Σπουδαιότερο Ρομπότ της Γης». O Urasawa αποτίνει με το «Pluto» ένα homage στον μεγάλο δάσκαλο Tezuka, αναπλάθοντας την ιστορία του και κάνοντάς την σκοτεινότερη, πιο πεσιμιστική, φορτίζοντάς την με τις σημερινές ανησυχίες πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη. Ο Naoki Urasawa, δημιουργός του «Pluto» Σε ένα μέλλον όπου άνθρωποι και ρομπότ συνυπάρχουν ειρηνικά, σε έναν κόσμο που επουλώνει από έναν αιματηρό πόλεμο και βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα πως «τα ρομπότ απαγορεύεται να σκοτώσουν άνθρωπο», ο ανθρωπόμορφος ρομπότ αστυνόμος Gesicht αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά μυστηριωδών φόνων. Θύματα είναι οι υψηλότερες τεχνητές νοημοσύνες του κόσμου και άνθρωποι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ρομπότ. Μοτίβο του δολοφόνου είναι τα κλαδιά που στερεώνει σαν κέρατα πάνω από τα κεφάλια των θυμάτων του. Η φύση του παραμένει μυστήρια: άνθρωπος, ρομπότ ή κάτι άλλο; Η αστυνομία του δίνει το όνομα «Pluto» (Πλούτωνας), ο θεός του Κάτω Κόσμου. Έτσι, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του Gesicht μαζί με την πιο προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη όλων, τον Atom (η προσωποποίηση του Astro Boy), να εντοπίσουν τον μυστηριώδη δολοφόνο. Το άνιμε είναι ένα μυστήριο επιστημονικής φαντασίας που φιλοσοφεί πάνω στην ανθρωπότητα, την τεχνητή νοημοσύνη και τον πόλεμο. Τα ρομπότ στο «Pluto» δεν είναι απλοί ανταγωνιστές ή μια υπόνοια κατασκευασμάτων ισάξιων με τους ανθρώπους. Είναι ισάξια με αυτούς: διαθέτουν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους ανθρώπους (όπως το δικαίωμα να παντρευτούν και να υιοθετήσουν παιδιά), φυσικά και ψυχικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων σε σημείο που να μην ξεχωρίζουν εμφανισιακά. Μπορούν ακόμα και να βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους. Το «ανθρώπινο» στοιχείο στη σειρά πολλές φορές υπερισχύει σε χαρακτήρες τεχνητής νοημοσύνης παρά στους ίδιους τους ανθρώπους. Όμως, ο κόσμος αποδεικνύεται πιο βρώμικος και άνισος για τα ρομπότ από ότι δείχνει η επιφάνεια. Ο Osamu Tezuka, δημιουργός του «Astro Boy» Σημαντικό κομμάτι της ιστορίας αποτελεί ο περασμένος 39ος Κεντροασιατικός Πόλεμος ενάντια στην Περσία (μετά από κατηγορία για παράνομη κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής), στον οποίο ρομπότ δολοφόνησαν χιλιάδες αμάχους, ρομπότ και ανθρώπους. Ο πόλεμος αυτός ακούγεται γνώριμος μια και πρόκειται για αλληγορία της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ (το μάνγκα δημοσιεύτηκε από το 2003 έως το 2009), μια αλληγορία που δυστυχώς παραμένει ακόμα σύγχρονη. Οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να ξεπεράσουν τα ψυχικά τους τραύματα από τον πόλεμο καθώς «οι άνθρωποι ξεχνούν, μα τα ρομπότ δεν ξεχνούν τίποτα», όπως δηλώνει το ρομπότ North No. 2 που αποφασίζει να μάθει πιάνο από το να είναι μια πολεμική μηχανή. Όλα τα στοιχεία που κάνουν το μάνγκα του Pluto μοναδικό μεταφέρονται άρτια με κίνηση και χρώμα στο μέσο του animation. Τα οκτώ επεισόδια διάρκειας μίας ώρας το καθένα πλημμυρίζουν από προβληματισμό και έντονα συναισθήματα, κάνοντας το «Pluto» μία από τις καλύτερες φετινές σειρές που μπορεί να δει κάποιος στο Netflix και μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Ιάπωνα δημιουργού. Και το σχετικό link...

Σκοτεινή, πεσιμιστική και, βέβαια, εντελώς επίκαιρη, η σειρά βασίζεται σε ιστορία του θρυλικού πατέρα των manga Oσάμου Tεζούκα. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι παντού αυτές τις ημέρες. Για πολλά χρόνια ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ως όρο και ως κόνσεπτ τη συναντούσες στα βιβλία του Iσαάκ Ασίμοφ ή, ακόμη πιο παλιά, στον κινηματογράφο και στο θρυλικό «Metropolis» του Φριτς Λανγκ. Ο Ασίμοφ μάλιστα, είναι αυτός που εμπνεύστηκε τους τρεις βασικούς νόμους της ρομποτικής που μέχρι σήμερα έχουν καθορίσει τη γενικότερη συζήτηση στη Δύση σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη και οι οποίοι, λίγο πολύ, λένε ότι ένα ρομπότ δεν επιτρέπεται να κάνει κακό σε άνθρωπο. Περιέργως, την ίδια περίοδο που ο Ασίμοφ οραματιζόταν τους ρομποτικούς νόμους του, ένας άλλος σπουδαίος δημιουργός έθετε τα δικά του όρια μεταξύ μηχανών και ανθρώπων. Δεν είναι ακριβώς επιβεβαιωμένο αν ο πατέρας των manga και των anime, Oσάμου Tεζούκα, γνώριζε το έργο του Ασίμοφ όταν παρουσίαζε στο παιδικό αναγνωστικό κοινό στην Ιαπωνία τις περιπέτειες του Astro Boy. Μεταπολεμικά δεν ξέρουμε αν τα αμερικανικά περιοδικά του φανταστικού, όπου κυκλοφορούσαν οι μικρές ιστορίες του, έφταναν στην Ιαπωνία. Τo manga «Tetsuwan Atom» («Ο τρομερός Άτομ»), στο οποίο βασίστηκε το μετέπειτα anime «Astro Boy», πρωτοκυκλοφόρησε το 1951. Οι ρομποτικοί νόμοι του Aσίμοφ εμφανίζονται για πρώτη φορά σε ένα διήγημα που εκδόθηκε το 1942 στο «Astounding Science Fiction» και αργότερα στη συλλογή «Ι, Robot» το 1950. Αν και Ασίμοφ και Τεζούκα συγκλίνουν στο γεγονός ότι ένα ρομπότ δεν μπορεί να βλάψει ή να σκοτώσει έναν άνθρωπο, οι νόμοι του δεύτερου ήταν σχεδιασμένοι ώστε να αφορούν μόνο την ιαπωνική κοινωνία και κουλτούρα. Σε αυτούς ένα ρομπότ υπηρετεί την ανθρωπότητα, πρέπει να αποκαλεί τον δημιουργό του «πατέρα» και δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του με αντάλλαγμα τα χρήματα. Τα ανδροειδή του Tεζούκα είναι στην πλειοψηφία τους ανθρωπόμορφα. Στην ουσία του το Astro Boy είναι μια μεταφορά του Πινόκιο στον 21ο αιώνα. Ο Atom είναι ένα ρομπότ που μοιάζει στον νεκρό γιο του εφευρέτη του, Tobio, και έχει κληρονομήσει την αθωότητα και την αφέλεια ενός μικρού παιδιού. Όταν ο πατέρας του, δρ. Τένμα, που δουλεύει στο υπουργείο Επιστήμης, συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ, τον απαρνείται και τον διώχνει. Ένας άλλος συνάδελφός του τον υιοθετεί και τον κάνει μέλος της δικής του ρομποτικής οικογένειας, την οποία ο Atom ορκίζεται να προστατέψει, ιδιαίτερα τη μικρή του αδελφή-ρομπότ Uran. Σε αυτό το σύμπαν κινείται το «Pluto» του Nαόκι Ουρασάουα, το οποίο βασίζεται στην ιστορία του «The Greatest Robot on Earth» του Tεζούκα. Ο Nαόκι Ουρασάουα Ο Gesicht, ένας ντετέκτιβ-ρομπότ που δουλεύει για τη Europol, προσπαθεί να εξιχνιάσει μια σειρά φόνων ανθρώπων και ρομπότ σε όλο τον κόσμο. Η υπόθεση περιπλέκεται περισσότερο όταν τα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί ένα ρομπότ ίσως κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία – και θα είναι η πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια που ένα ρομπότ σκοτώνει άνθρωπο. Όπως όλα δείχνουν, στόχοι του δολοφόνου είναι τα επτά πιο εξελιγμένα ανδροειδή στον πλανήτη – ανάμεσά τους και ο Atom –, τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε όπλα μαζικής καταστροφής, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν και οι επιστήμονες που τα δημιούργησαν και όσοι είναι υπέρμαχοι των ίσων δικαιωμάτων των ρομπότ. Η σειρά παίρνει το όνομα της από τον βασικό ανταγωνιστή και είναι πολύ πιο σκοτεινή και πεσιμιστική από το ορίτζιναλ υλικό, από το οποίο δανείζεται στοιχεία. Υπάρχουν πολλά επίπεδα στην υπόθεση του Ουρασάουα, o οποίος δεν διηγείται απλώς εκ νέου την κλασική ιστορία του Tεζούκα. Για όσους δεν γνωρίζουν το έργο του, είναι ένας από τους σημαντικότερους mangaka της γενιάς του. Δημιουργός του «Monster», ενός από τα σπουδαιότερα manga της σύγχρονης εποχής – το οποίο έγινε anime το 2004 και παίζεται επίσης στο Netflix –, στο οποίο προσπαθούσε να απαντήσει στο ερώτημα ποια είναι η πραγματική φύση του κακού, εδώ αναρωτιέται ποια είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου. Για το είδος του anime, οι σειρές που βασίζονται σε έργα του θεωρούνται σπάνιες. Είναι πιο σοβαρές σε ύφος ενώ απουσιάζει κάθε ίχνος fan service. Διαφορετικό στη δομή από το «Monster», που ολοκληρωνόταν σε 74 μισάωρα επεισόδια, το «Pluto» μετράει 8 ωριαία επεισόδια. Η αρχή του είναι κάπως αργή και χρειάζεται χρόνο μέχρι να βρει τον ρυθμό του ανάμεσα σε τόσους χαρακτήρες. Αν αντέξει κανείς μέχρι το τέταρτο επεισόδιο, ανταμείβεται με ένα roller coaster έντασης και συναισθημάτων. Οι δυο σειρές, που μοιάζουν να συνδιαλέγονται, έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, γεγονός που οφείλεται στον τρόπο που δουλεύει ο Ουρασάουα τα πρότζεκτ του – σχεδόν ταυτόχρονα. Π.χ. o βασικός πρωταγωνιστής του «Monster» ονομάζεται Tένμα και είναι γιατρός. Επιπλέον, αν στο «Monster» ο Ουρασάουα εξετάζει την επίδραση του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και του ναζισμού στη μεταπολεμική Ευρώπη, στο «Pluto» φαντάζεται την Αραβία ως μια απέραντη έρημο, εντελώς ρημαγμένη μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο – ξεκίνησε να το γράφει το 2001 ως αντίδραση στον πόλεμο του Ιράκ. Εκείνη την εποχή σίγουρα δεν περίμενε ότι το έργο του θα παρέμενε επίκαιρο μέχρι σήμερα, και όχι μόνο λόγω της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά θα κάνουμε spoiler αν πούμε περισσότερα. Και το σχετικό link...

Για χρόνια το άκουγα, φέτος επιτέλους το διάβασα. Η τρομερή σειρά manga του Naoki Urasawa ακολουθεί μια παρέα παιδικών φίλων που προσπαθούν -για δεκαετίες- να σώσουν τον κόσμο. Kαμιά φορά αναρωτιέμαι, αν μπορούσαμε να ξεκλειδώσουμε όλες τις παιδικές μας αναμνήσεις, να τις βλέπαμε σαν άλμπουμ φωτογραφιών, πεντακάθαρες τη μία δίπλα στην άλλη, τι πράγματα θα ανακαλύπταμε; Πόσες ξεχασμένες ιστορίες, πόσα σβησμένα πρόσωπα, πόσα περιστατικά καταπιεσμένα από τη μνήμη-φρουρό; Η μνήμη είναι φτιαγμένη για να μας προστατεύει, σβήνοντας, περιορίζοντας, ξεθωριάζοντας, αλλοιώνοντας. Ποτέ τίποτα που θυμάσαι από τόσο παλιά δε συνέβη όπως το θυμάσαι. Ποτέ δεν το θυμόμαστε δύο άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Οι παιδικές αναμνήσεις είναι το τελευταίο σύνορο, είναι εκεί που έχουν φωλιάσει, μακριά από το φως, τα μεγαλύτερα μυστικά, κρυμμένα από ακόμα κι εμάς τους ίδιους. Σαν undercover πράκτορες α λα “Departed”, που χάθηκε η αληθινή τους ταυτότητα και τώρα βρίσκονται μετέωροι, σε limbo. Αυτά τα Χαμένα Κεφάλαια μπορεί να είναι γεμάτα ενθουσιασμό κι ελπίδα και δίψα για ζωή και ανακάλυψη, αλλά και τρόμο και φόβο και πόνο. Φυσικά κάποιος, κάποτε, κάπως, όφειλε να γράψει ένα επιβλητικό sci-fi έπος που διασχίζει σχεδόν μισό αιώνα ιστορίας, φτάνει μέχρι το τέλος του κόσμου, μα παραμένει πάντα βαθιά ριζωμένο σε κάποιο παιδικό καλοκαίρι που ακροβατεί βίαια ανάμεσα στο ζωντανό και το ξεχασμένο. Το “20th Century Boys” θα σε ταξιδέψει πολύ. Στο μέλλον και στο παρελθόν. Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ‘69 Το καλοκαίρι του 1969 μια παρέα φίλων μαζεύεται και φτιάχνει ένα κρυφό αρχηγείο στη μέση ενός παρατημένου λιβαδιού. Εκεί παραχώνουν αγαπημένα μάνγκα, χαζεύουν ‘απαγορευμένα’ ενήλικα περιοδικά, ακούν μουσική, και σχεδιάζουν το μέλλον τους. Γράφουν ένα βιβλίο με προφητείες, γεμάτο πράγματα που ένα παιδικό μυαλό μόνο θα μπορούσε να σκεφτεί. Για τον πλανήτη που απειλείται από τεράστια ρομπότ, από φονικούς ιούς, από επιβλητικά όπλα λέιζερ. Και για μια παρέα αγοριών που θα ενωθούν για να τον προστατέψουν. Οι δεκαετίες περνούν και τα παιδιά μεγαλώνουν, ξεχνώντας το αρχηγείο, ξεχνώντας τις προφητείες, ξεχνώντας ακόμα και ονόματα και πρόσωπα. Έχει συμβεί σε όλους μας, και θα συμβαίνει για πάντα. Όμως, καθώς ο αιώνας ετοιμάζεται να εκπνεύσει, ένας μυστηριώδης θάνατος εκκινεί μια σειρά από σοκαριστικές αποκαλύψεις, με αποκορύφωμα αυτή: ένας αγνώστου ταυτότητας Φίλος, ετοιμάζεται να κάνει τις παιδικές προφητείες πραγματικότητα. Αυτά τα 20th Century Boys είναι τώρα το μόνο που μπορεί να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή, το μόνο που στέκεται εμπόδιο στο Τέλος της Ιστορίας. Ο εθνικός θησαυρός της Ιαπωνίας Ο Naoki Urasawa θεωρείται κάτι σαν εθνικός θησαυρός στην Ιαπωνία ή τελοσπάντων αυτό μας υπενθυμίζει διαρκώς ένα quote του Junot Diaz που κοσμεί τη ζακέτα του κάθε τόμου της σειράς. Ο Urasawa έχει γράψει αρκετές ακόμα σειρές που έχουν υμνηθεί από την κριτική όπως το “Monster” (το οποίο σκοπεύω να ξεκινήσω στην τηλεοπτική μεταφορά του) και το “Pluto” (του οποίου οι τόμοι έχουν ήδη στοιχηθεί και περιμένουν να τους ξεκινήσω). Το “20th Century Boys” πάντως, το οποίο έχει μεταφερθεί και σε μια κινηματογραφική τριλογία (αλλά προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το κόμικ αντ’ αυτής), το ξεκίνησε το 1999 σε εβδομαδιαία κεφάλαια που έτρεξαν ως τον Ιανουάριο του 2007, δεμένα πλέον σε 22+2 τόμους. Πάντα θαύμαζα ανθρώπους που έχουν μια τόσο σαφή δομή της ιστορίας τους μες στο κεφάλι τους ώστε να μπορέσουν να τη μανατζάρουν για ένα τόσο μεγάλο διάστημα, με συνέπεια και focus. Ο Urasawa ξεκινά μπλέκοντας το τότε με το τώρα (όπου το ‘τώρα’ είναι λίγο πριν το τέλος του 20ου αιώνα), μεταπηδώντας από φλάσμπακ και αναμνήσεις των κεντρικών ηρώων, στις όλο και πιο αγωνιώδεις προσπάθειές τους να αποσοβήσουν την καταστροφή που κάποτε είχαν οι ίδιοι σκεφτεί, ως παιδικό παιχνίδι, ως κάτι που στους ανήλικους εαυτούς τους φαινόταν κουλ, μια φοβερή μακρινή επιστημονική φαντασία από τον κόσμο του αύριο. Ενώ αρχικά θα πιάσεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η ιστορία καθώς φτάνει προς μια πρώτη φυσική κορύφωση (το βλέμμα παίζει προς το ράφι με τους 20 τόμους και αναρωτιέσαι τι στα κομμάτια μπορεί να συμβαίνει σε αυτούς), γρήγορα ο Urasawa με μια άμεση κίνηση θα ανατινάξει την ιστορία και θα επεκτείνει το σύμπαν της αφήγησής του, κάνοντάς σε να πιστεύεις πως μπορεί πλέον να διαρκέσει για δεκάδες τόμων. Μα ποτέ, σε κανένα σημείο, δε θα νιώσεις την ιστορία να του ξεγλιστρά. Παραμένει focused όσο κι αν το εύρος του σύμπαντός του μεγαλώνει. Fantastic Four and Doom Στην καρδιά της ιστορίας είναι 4 παιδικοί φίλοι. Ο Κέντζι, που λατρεύει τη ροκ εν ρολ και τα μάνγκα, και είναι κάτι σαν αρχηγός αλλά με έναν πολύ χαλαρό, θέλω-να-κάνω-κουλ-πράγματα τρόπο. Ο Γιόσι είναι ο πιο ανασφαλής, εσωτερικός τύπος, που βοήθησε τον Κέντζι να φτιάξει το κρυφό αρχηγείο. Ο Ότσο είναι ο τρίτος της παρέας, ο πιο πιθανός να αποκτήσει κάποτε δικό του action franchise. Και η Γιουκίτζι, το αγοροκόριτσο που κάνει παρέα με τον Κέντζι και προστατεύει τα παιδιά όποτε χρειάζεται- μια φορά τα έβαλε μόνη της με τους δίδυμους bullies του σχολείου που ήθελαν να καταστρέψουν το αρχηγείο. Όπως φυσικά συμβαίνει πάντα, γύρω από αυτό τον κεντρικό πυρήνα της παρέας σχηματίζεται κάτι πολύ ευρύτερο. Παιδιά που είναι φίλοι μα όχι κολλητοί. Παιδιά που θέλουν να γίνουν μέλη της Κουλ Παρέας. Παιδιά που είναι καταδικασμένα ως παντοτινοί outsiders. Παιδιά που είναι εκεί για να παίρνουν το φταίξιμο, να δέχονται τις κοροϊδίες, να φορτώνονται το παραμικρό. Είπαμε, είναι μια σκληρή περίοδος η παιδική ηλικία- τα παιδιά είναι ακόμα αθώα και δεν έχουν πλήρη συναίσθηση της ασχήμιας ή της σκληρότητας κάποιων πράξεών τους. Καθώς τα χρόνια περνούν, προστίθενται κι άλλοι χαρακτήρες, άλλοι καλοί, άλλοι κακοί, άλλοι περαστικοί, άλλοι κερδίζουν τη θέση τους στο κέντρο της ιστορίας. (Κάννα!) Μα, κυρίως, υπάρχει ο Φίλος: μια μυστηριώδης φιγούρα που ηγείται ενός τρομακτικού cult και ενορχηστρώνει κάθε παγκόσμιας κλίμακας καταστροφή που είχε ‘προφητευτεί’ σε εκείνο το παιδικό βιβλίο των παιδιών, δίχως να είναι γνωστή η ταυτότητά του. Είναι όμως σαφές πως έχει μεγάλη σύνδεση με τα παιδιά, με το κρυφό αρχηγείο, με το καλοκαίρι του ‘69. Υπό αυτή τη σκοπιά, το “20th Century Boys” είναι μια από τις πιο σημαντικές coming of age ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ. Κάθε πράξη κακού, κάθε πράξη ηρωισμού, κάθε αποκάλυψη, κάθε ανατροπή, κάθε κίνητρο, τα πάντα βρίσκουν τις ρίζες τους πίσω, στο παρελθόν, στην παιδική ηλικία. Σε πράγματα ή πρόσωπα που έχει ξεχάσει ή έχει αφήσει το χρόνο να αλλοιώσουν μέσα του. Η ελαχιστότερη των πράξεων μπορεί να δημιουργεί κύματα συνεπειών, σαν βοτσαλάκι που κάποιος έριξε άτσαλα στα λιμνάζοντα νερά του χρόνου. Τίποτα που συμβαίνει δεν σβήνεται. Μπορεί απλά να ξεχνιέται. Για λίγο. Το Stand By Me συναντά το War of the Worlds Το “20th Century Boys” τελικά δε μένει ποτέ αρκετά στάσιμο ώστε να γίνει προβλέψιμο ή βαρετό, παρά τον μεγάλο του όγκο. Διασχίζει με την ευκολία που σχηματίζεται μια ανάμνηση, την απόσταση από μια περιπέτεια εφηβικής ανακάλυψης τύπου “Stand By Me” σε μια αποκαλυπτική ταινία καταστροφής τύπου “War of the Worlds”. Κινείται στο βυθό των αναμνήσεων, επιστρέφοντας διαρκώς στις ίδιες καθοριστικές στιγμές ξανά και ξανά, σαν πολυπαιγμένο ρεφρέν που, όταν πια λιώνει η κασέτα, αποκαλύπτει νέα επίπεδα ανάγνωσης. Αλλά και περπατά στους sci-fi διαδρόμους της εικονικής πραγματικότητας. Διανθίζει την αφήγηση με αναφορές στη μουσική και στα κόμικς, ενισχύοντας την ιδέα πως η τέχνη μας κάνει αυτό που είμαστε. Εισάγει χαρακτήρες και κόσμους με ευκολία, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στο δράμα χαρακτήρων ή στην κομεντί. Ανοίγει συνεχώς νέους αφηγηματικούς ιστούς, οδηγώντας τον αναγνώστη στα γνώριμα σκηνικά από διαφορετικά σημεία εισόδου, κρατώντας σε σε εγρήγορση και κάνοντάς σε διαρκώς να αμφισβητείς ή να εξετάζεις και να αναλύεις αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Κι όσο κι αν αυτό το επικό στόρι απλώνεται σε δεκαετίες και κόσμους συχνά διαφορετικούς, νέους, τρομακτικούς, γεμάτους απειλές, συνωμοσίες, θανάτους και παντός είδους εξωφρενικές επιθέσεις, δε χάνει ποτέ τον στόχο, το κέντρο βάρους του. Είναι πάντα η ιστορία που ξεκίνησε ένα καλοκαίρι, όταν μια παρέα παιδιών περίμενε εναγωνίως την επερχόμενη Expo, μια έκθεση όπου θα γίνονταν, εν έτει 1969, μάρτυρες του κόσμου του αύριο. Η ιστορία μιας παρέας ανθρώπων που στιγματίστηκε για πάντα από τα όσα έζησαν ως παιδιά, και που συνέχισαν να αντιστέκονται σε μια κοινωνία καταστροφής και ελέγχου με μόνο τους καύσιμο τον ενθουσιασμό που είχαν ως παιδιά. Το “20th Century Boys” θα σου κόψει την ανάσα με την αφήγηση, τους χαρακτήρες και το έντεχνο πολύτομο πλάνο του, μα κυρίως επειδή δεν ξεχνά ποτέ πως ο κόσμος του αύριο γεννιέται σε κάθε ανεπαίσθητη στιγμή του χθες. * Για παραγγελίες υπάρχουν τα γνωστά βιβλιοπωλεία, όπως το Solaris. Και το σχετικό link...

Το αφιέρωμα αυτό πρωτοδημοσίευσα στο φόρουμ Mangakas Forums, πριν λίγους μήνες. Το δημοσιεύω κι εδώ, εμπλουτισμένο, προκειμένου να συμπληρωθεί η βάση αφιερωμάτων. Πρωτότυπος Τίτλος: Monster (モンスター[Monsutā]) Δημιουργός: Ναόκι Ουρασάβα (浦沢直樹) Χρονολoγία πρώτης έκδοσης: Δεκέμβριος 1994 - Δεκέμβριος 2001 στο Big Comic Original ((ビッグコミックオリジナル[biggu Komikku Orijinaru]), Ιαπωνία Εκδοτική εταιρεία: Shōgakukan (小学館) Κεφάλαια: 162 Συγκεντρωτικοί τόμοι (tankōbon): 18 Κυκλοφορία σε άλλες χώρες: Β. Αμερική (Viz Media), Γαλλία (Kana), Ισπανία (Planeta DeAgostini Comics), Γερμανία (Egmont Manga & Anime), Ολλανδία (Kana Netherlands), Μεξικό (Grupo Editorial Vid), Βραζιλία (Conrad) Το Monster, δημιούργημα του μανγκάκα Ναόκι Ουρασάβα, συγκαταλέγεται στα δημοφιλέστερα μάνγκα των τελευταίων ετών. Η δημοσίευσή του ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1994 στο περιοδικό Big Comic Original της Shogakukan και ολοκληρώθηκε μετά από επτά χρόνια και 162 κεφάλαια το Δεκέμβριο του 2001. Δεν πρόκειται για ένα ακόμη κλασσικό shounen μανγκα με ξυλο, μαχες, μαγειες κλπ. Ειναι κατα βαση ενα sheinen μανγκα, με στοιχεια αστυνομικου μυστηριου, ψυχολογικου θριλλερ και δραματος. Για το Monster, ο Ναόκι Ουρασάβα κέρδισε στην Ιαπωνία το Excellence Prize στην κατηγορία μάνγκα από το Japan Media Arts Festival, το 1997, την ιδιαίτερα τιμητική διάκριση Tezuka Osamu Cultural Prize, το 1999, και το Βραβειο Shogakun Manga Award, το 2001. Περίληψη: Το στορι του Monster μας βρισκει αρχικα στο 1986 στο Ντυσσελντορφ της Γερμανιας, οπου ο νεαρος γιατρος Κενζο Τενμα δουλευει σε ενα μεγαλο νοσοκομειο ως νευροχειρουργος. Το μελλον διαγραφεται υπερλαμπρο μπροστα του, καθως το ταλεντο του τον φτανει σε κοντα σε μια μεγαλη προαγωγη, εχει την προστασια του διοικητη του νοσοκομειου και διατηρει σχεση με την κορη του τελευταιου. Ο Κενζο ομως μια ημερα αποφασιζει να εναντιωθει στην πολιτικη του νοσοκομειου και των διοικουντων να δειχνουν περισσοτερη φροντιδα στη θεραπεια πλουσιων και διασημων ασθενων σε βαρος ανωνυμων και απλων ανθρωπων. Ετσι, αντι να εγχειρησει το δημαρχο της πολης, οπως του ζητειται, κανει επεμβαση σε ενα παιδι, το Γιόχαν, ο οποιος εχει πυροβοληθει στο κεφαλι και η ζωη του κινδυνευει. Ο Γιόχαν ειχε φτασει στο νοσοκομειο μαζι με τη διδυμη αδερφη του μετα τη δολοφονια των γονιων τους, η εγχειριση του Κενζο ειναι επιτυχης και το παιδι γλιτωνει τη ζωη του. Ο Κενζο, ομως, βρισκεται σε δεινη θεση επειδη παρακουσε τις εντολες του διοικητη του νοσοκομειου, καθαιρειται απο τη θεση που ειχε, χανει την προαγωγη καθως και την ιδια την κοπελα του. Και ξαφνικα, ο διοικητης και αλλοι γιατροι που σταθηκαν εμποδιο στον Κενζο βρισκονται δολοφονημενοι κατα ενα μυστηριο τροπο, οι υποψιες πεφτουν πανω στον Κενζο καθως οπως φαινεται ηταν ο μονος που ειχε κινητρο για το θανατο τους, χωρις ομως καποιο ενοχοποιητικο στοιχειο, η αστυνομια τον αφηνει ησυχο. Ταυτοχρονα τα δυο διδυμα αδελφια εξαφανιζονται απο το νοσοκομειο.... Η ιστορια κανει ενα αλμα 9 χρονων και βρισκομαστε και παλι στο νοσοκομειο με τον Κενμα πλεον Διευθυντη. Ενας εγκληματιας ερχεται στο νοσοκομειο χτυπημενος απο αμαξι. Τον αναλαμβανει ο Δρ. Τενμα και μεταξυ τος αναπτυσσεται μια φιλικη σχεση. Μια μερα ο Κεζο επιστρεφει στο δωματιο του εγκληματια και βλεπει τους φρουρους που τον φυλαγαν να ειναι νεκροι και τον ιδιο αφαντο. Ο Κενζο ακολουθει τα ιχνη του και τον βρισκει σε ενα εργοταξιο με εναν αντρα να τον σημαδευει. Τοτε ο Κενζο ερχεται αντιμετωπος με καποιον που ειχε να δει για 9 χρονια..... Τι σχεση εχουν τα διδυμα αδελφια με μια σειρα θανατων σε ολοκληρη τη Γερμανια? Για ποιο λογο ο Κενζο γινεται φυγας και γιατι τον κυνηγαει η αστυνομια? Θα καταφέρει να δώσει τέλος στη δράση ενός ψυχοπαθή δολοφόνου? Τι σχέση έχει με όλα αυτά ένα πείραμα των Ναζί από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ποιον προσπαθεί να ανακηρύξει αρχηγό της μία ακροδεξιά οργάνωση της Γερμανίας? Και γιατι ο Κενζο φτανει μεχρι και την Πραγα για τη λυση του αινιγματος? Οι κεντρικοί ήρωες των πρώτων κεφαλαίων του MONSTER Γενικα ειναι μια ιστορια μυστηριου και δράσης, με ανεξηγητους και ανεξιχνιαστους θανατους, συνεχεις περιπλοκες και ερωτήματα, η απάντηση των οποίων δίνεται καθ' οδόν και πολλους, διαφορετικούς μεταξύ τους, ηρωες, πάντα υπό το υπέροχο σχεδιαστικό ταλέντο του Ουρασάβα. Σε καθε κεφαλαιο ο Κενζο ανακαλυπτει και ενα νεο στοιχειο που τον οδηγει ενα βημα πιο κοντα στο να ανακαλυψει την αληθεια πισω απο τους συνεχομενους θανατους και την ιστορία των δίδυμων αδελφιών. Δείγματα: Η επιτυχία του μάνγκα οδήγησε στη δημιουργία και ενός ανιμέ, βασισμένο στο Monster, το οποίο προβληθηκε στην Ιαπωνία από τον Απρίλιο του 2004 έως το Σεπτέμβριο του 2005. Η δημοσίευση του Monster στη Β. Αμερική από τη Viz Media, έφερε στο Ναόκι Ουρασάβα υποψηφιότητες για τα βραβεία Eisner 2 διαδοχικές χρονιές: το 2008 και το 2009 στις κατηγορίες Best Continuing Series και Best U.S. Edition of International Material—Japan. Διαβάστε επίσης: -Δύο άρθρα-παρουσίασεις του Monster από το comicdom.gr: Ένα του Κώστα Λαμπρόπουλου κι ένα της Έλλης Μόκα. -Την παρουσίαση του Ναόκι Ουρασάβα στο greekcomics.gr Πηγές: en.wikipedia.com, animenewsnetwork.com, vizsignature.com, mangahelpers.com [mal type=manga id=1]