Αναζήτηση στην Κοινότητα

ΝΤΕΝΙΣ Η ΣΥΜΦΟΡΑ / ΝΤΕΝΙΣ Η ΑΠΕΙΛΗ / ΝΤΕΝΙΣ ΚΑΙ ΓΑΒ / ΓΑΒ STORY Στις 15 Μαρτίου 1951, στο τεύχος 452 του δημοφιλούς βρετανικού περιοδικού κόμικ The Beano, κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του ένας άτακτος νεαρός με το όνομα Ντένις. Ίσως ακούγοντας σήμερα οι περισσότεροι τον τίτλο του κόμικ Dennis the Menace να τους έρχεται στο μυαλό ένα άλλο κόμικ στριπ, αυτό στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας ξανθός πιτσιρίκος και που στην Ελλάδα για χρόνια γνωρίζαμε ως Ντένις ο Τρομερός. Ο ξανθός πιτσιρίκος είναι αμερικάνικη δημιουργία και έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε μορφή στριπ σε 16 αμερικάνικες εφημερίδες στις 12 Μαρτίου 1951, τρεις δηλαδή μόλις μέρες πριν κυκλοφορήσει ο βρετανικός τίτλος. Φυσικά στο Βαβούρα δημοσιεύονταν ιστορίες του βρετανικού τίτλου. Η κοινή ονομασία των δύο ηρώων δημιούργησε όπως είναι φυσικό μπερδέματα. Έτσι, ο αμερικάνικος τίτλος κυκλοφορούσε στη Βρετανία ως σκέτο Dennis, ενώ ο βρετανικός τίτλος που μας ενδιαφέρει κυκλοφορούσε συχνά στο εξωτερικό ως Dennis and Gnasher. Ο Gnasher είναι ο σκύλος του Ντένις, που ναι μεν στον Φασόλα αποδίδεται σωστά, αλλά στο Βαβούρα αποδίδεται ως Γαβ (γι’ αυτό και πολλές ιστορίες του Βαβούρα έχουν τον τίτλο Ντένις και Γαβ). Για την υπόθεση δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Ο Ντένις είναι σκανταλιάρης μέχρι αηδίας, κάνει φάρσες, τσακώνεται και τρέχει μέχρι τελικής πτώσης. Ο Γαβ, σε όσες ιστορίες συμπρωταγωνιστεί, είναι σύμμαχός του στην τρέλα και βοηθάει τον Ντένις στις αταξίες του. Βέβαια στο τέλος των περισσότερων ιστοριών ο Ντένις είναι αυτός που την πατάει, καθώς η υπερκινητικότητά του τον βάζει τελικά σε μπελάδες. Δημιουργός του Ντένις ήταν ο David Law. Ο Law συνέχισε να σχεδιάζει τα στριπ με τον νεαρό ήρωα μέχρι το 1970, χρονιά κατά την οποία αρρώστησε σοβαρά με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του την επόμενη χρονιά. Έτσι λοιπόν, από το 1970, τα ηνία ανέλαβε ο David Sutherland, ο οποίος κράτησε τη σειρά μέχρι το 1998 (συνέχισε βέβαια και αργότερα να σχεδιάζει τον Ντένις στα ετήσια τεύχη του The Beano). Το 1998 ανέλαβε ο David Parkins, αλλά παράλληλα δημιουργούσαν δικά τους στριπ και οι Nigel Parkinson και Jimmy Hansen. Το 2006 ο Parkins σταμάτησε να σχεδιάζει τον Ντένις, οπότε συνέχισαν οι άλλοι δύο με την προσθήκη του Tom Paterson. Στην Ελλάδα ιστορίες του Ντένις έχουμε πετύχει και στο περιοδικό Γιούπιιι του 1985, ενώ υπάρχει και μία αυτοτελής έκδοση Ντένις ο Τρομερός του 2001. ============================== ΦΑΣΟΛΑΣ ============================== Στο περιοδικό Φασόλας, η σειρά ξεκίνησε τις εμφανίσεις της στο τεύχος # 27 της 1ης Φεβρουαρίου 1985, και συνεχίστηκε μέχρι και το τεύχος # 32 που ήταν το τελευταίο της έκδοσης. Ο τίτλος που χρησιμοποιήθηκε ήταν "Ντένις η Συμφορά". Ακολουθεί η ιστορία του τεύχους # 27. ============================== ΒΑΒΟΥΡΑ ============================== Παρακάτω μία ιστορία από το Βαβούρα Β΄ # 146, όπου ο τίτλος είναι "Ντένις η Απειλή", δηλαδή η ακριβής μετάφραση του αγγλικού τίτλου. Και εδώ μία ιστορία από το Βαβούρα Β΄ # 196 ως "Ντένις και Γαβ". Πηγές: Wikipedia

ΜΠΑΣΤΕΡ / ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΣΤΕΡ Η σειρά αυτή πρωτοδημοσιεύτηκε με τον τίτλο "Buster, Son of Andy Capp" στο 1ο τεύχος του περιοδικού Buster στις 28 Μαΐου 1960. Ο Andy Capp που αναφέρεται ως πατέρας του ήρωά μας είναι ο πρωταγωνιστής ενός υπερβολικά δημοφιλούς βρετανικού στριπ που σχεδίαζε ο Reg Smythe και που δημοσιευόταν από τον Αύγουστο του 1957 στις εφημερίδες The Daily Mirror και The Sunday Mirror. Ο δημιουργός της σειράς με τον Βuster ήταν ο Bill Titcombe. Ο Andy Capp Στις 6 Αυγούστου 1960 ο τίτλος της σειράς αλλάζει σε "Buster's Diary", οπότε πλέον εγκαταλείπεται η οποιαδήποτε αναφορά στο διάσημο στριπ από το οποίο εμπνεύστηκε ο δημιουργός της. Στις 11 Φεβρουαρίου 1961, ο τίτλος αλλάζει και πάλι σε "The Daydreams of Buster", ενώ και το σχέδιο αναλαμβάνει πλέον ο Hugh McNiell. Όσο βαρετό κι αν ακούγεται, από τις 5 Μαΐου 1962 ο τίτλος ξαναγυρίζει στο προηγούμενο "Buster's Diary", με τις ιστορίες πλέον να είναι των Angel Nadal και Leo Baxendale. Πέρασαν κάποια λίγα χρόνια χωρίς νέες αλλαγές στον τίτλο, ώσπου από τις 20 Ιανουαρίου 1968 ο τίτλος γίνεται "Buster's Dreamworld", ενώ από τις 22 Ιουνίου του 1974 ο τίτλος ξαναγυρνάει στο παλιό κλασικό "Buster's Diary", όπου το σχέδιο πλέον ανέλαβε ο Reg Parlett. Από τις 25 Μαΐου 1984 ο τίτλος της σειράς απλουστεύει σε σκέτο "Buster", όπως δηλαδή και το περιοδικό στο οποίο φιλοξενούνταν οι ιστορίες αυτές, και θα συνεχίσει έτσι έως και το τέλος κυκλοφορίας του περιοδικού στις 4 Ιανουαρίου 2000. Οι τελευταίοι σχεδιαστές που καταπιάστηκαν με το στριπ, ήταν οι Tom Paterson (1985 - 1990) και Jimmy Hansen (1990 - 2000). Άλλοι σχεδιαστές που ασχολήθηκαν με το κόμικ αυτό κατά τη διάρκεια των 40 χρόνων της ύπαρξής του, ήταν οι Juan Rafart και Roy Wilson. Χαρακτηριστικό του νεαρού πρωταγωνιστή, του Μπάστερ, είναι η τραγιάσκα του, την οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ. Ο Μπάστερ μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες, τις οποίες πολλές φορές μας διηγείται μέσα από το ημερολόγιό του. Με τόσες αλλαγές στους τίτλους της πρωτότυπης έκδοσης, είναι λογικό ότι και στο Βαβούρα θα συναντήσουμε διαφορετικούς τίτλους από τεύχος σε τεύχος. Η πρώτη δημοσίευση στην ελληνική έκδοση ήταν στο 1ο τεύχος της 15ης Ιουνίου 1981, όπου ο τίτλος ήταν "Το Ημερολόγιο ενός Πρόθυμου". Η παρακάτω ιστορία είναι από το Βαβούρα Β' Περιόδου # 206. Από το τεύχος # 34, συναντάμε τον τίτλο "Το Ημερολόγιο του Μπάστερ". Η ιστορία που ακολουθεί είναι από Βαβούρα Β' Περιόδου # 196. Παρακάτω και μια ιστορία του Tom Paterson με τον τίτλο "Μπάστερ" από το τεύχος # 151 της Β' Περιόδου, που προέρχεται φυσικά από την περίοδο 1985 - 1990. Είναι επίσης λογικό ότι, μιας και ο Μπάστερ ήταν ο πρωταγωνιστής στο δικό του περιοδικό, πέρα από τις εμφανίσεις στα κόμικς και στα εξώφυλλα των τευχών, θα εμφανιζόταν και σε σελίδες με παιχνίδια και αστεία. Παρακάτω μια σελίδα με γελοιογραφίες από το Βαβούρα Β' # 255. Πηγές: Buster British Comics Wikipedia

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ Η σειρά The Winners ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο τεύχος # 75 του βρετανικού περιοδικού Jackpot στις 25 Οκτωβρίου 1980. Από τις 6 Φεβρουαρίου 1982 συνεχίστηκε στο περιοδικό Buster καθώς οι δύο εκδόσεις συγχωνεύτηκαν, και συνεχίστηκε εκεί έως και μετά το 1995, κερδίζοντας έτσι τον τίτλο της μακροβιότερης σειράς που ξεκίνησε απ' το Jackpot. Δημιουργός του κόμικ ήταν ο Mike Lacey, ενώ από την περίοδο του Buster τις ιστορίες ανέλαβαν οι Jimmy Hansen και Anthony Hutchings. Οι Νικητές είναι μια τετραμελής οικογένεια (μπαμπάς, μαμά, γιος και κόρη) που ξέρει μόνο να κερδίζει. Άλλωστε και το επίθετό τους είναι Winners, οπότε τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν; Όποιο λαχείο και να αγοράσουν, όποιο κουλοχέρη και να δοκιμάσουν, το αποτέλεσμα είναι μόνο ένα: κέρδη! Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 86 στις 21 Δεκεμβρίου 1984. Πηγές: Fleetway Street Buster Wikipedia

ΣΟΥΙΝΙ / ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΑΚΙ Ο Σουίνι ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού κόμικ Shiver & Shake στις 10 Μαρτίου 1973 στην ενότητα Shiver. Στις 5 Οκτωβρίου 1974 έκανε την τελευταία του εμφάνιση στο περιοδικό καθώς το Shiver & Shake συγχωνεύτηκε στο Whoopee! και από τις 12 Οκτωβρίου συνέχισε τις εμφανίσεις του εκεί. Στο Whoopee! κράτησε έως τις 30 Μαρτίου 1985 οπότε το περιοδικό συγχωνεύτηκε εκ νέου, στο Whizzer & Chips αυτή τη φορά, συνεχίζοντας εκεί τις εμφανίσεις του. Και ξανά, το Whizzer & Chips συγχωνεύεται στο Buster οπότε ο Σουίνι δημοσιεύεται εκεί από τις 3 Νοεμβρίου 1990. Στο Buster βέβαια οι ιστορίες ήταν ουσιαστικά ανατυπώσεις άλλων παλιότερων. Ύστατη εμφάνιση στις 4 Ιανουαρίου 2000, στο τελευταίο δηλαδή τεύχος του Buster. Επιπλέον εμφανίσεις του ήρωα έχουμε σε πολλά ετήσια τεύχη των παραπάνω περιοδικών. Συγκεκριμένα, στα ετήσια Shiver & Shake από το 1974 έως το 1978, στα Whoopee! από το 1979 έως το 1987 καθώς και το 1992, και στα Whizzer & Chips από το 1988 έως το 1994. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Leo Baxendale, όμως η σειρά έγινε πιο γνωστή όταν, αρκετά νωρίς ακόμα, τα ηνία ανέλαβε ο Tom Paterson με το χαρακτηριστικότατο σχέδιό του. Πριν τη συγχώνευση του Whoopee! με το Whizzer & Chips ο Paterson αποχώρησε και τη σειρά ανέλαβε ο Graxam Exton που τα τελευταία 2-3 χρόνια είχε το ρόλο σεναριογράφου στη σειρά. Άλλοι δημιουργοί που φαίνεται ότι ανακατεύτηκαν στη σειρά ήταν ο Jimmy Hansen, ο Colin Whittock και ο Keith Reynolds. Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι Sweeny Toddler, βασισμένος φυσικά στον Sweeney Todd, φανταστικό χαρακτήρα που εμφανίζεται σε φτηνά λογοτεχνικά βιβλία και αφορά έναν κουρέα με δολοφονικές τάσεις. Ο δημιουργός Baxendale κάνει βέβαια λογοπαίγνιο με τη λέξη Toddler που σημαίνει νήπιο. Η σειρά έμεινε επίσης γνωστή και ως Help! - It’s Sweeny Toddler. Εξώφυλλο με τον Sweeny Todd Πρωταγωνιστής του στριπ είναι ο Σουίνι, ένα νήπιο υπερβολικά άτακτο. Κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει από τα καταστροφικά του σχέδια, ενώ πολλές φορές έχει και για σύμμαχο τον σκύλο του Henry Dog. Σχεδόν σε όλα τα καρέ τον βλέπουμε να προκαλεί πανικό όπου κι αν πάει, αλλά στο τέλος των ιστοριών συνήθως βρίσκει τον δάσκαλό του και τιμωρείται με ένα γερό χέρι ξύλο από τους γονείς του. Στην τελευταία εμφάνιση του Σουίνι το 2000 στο Buster, ο δημιουργός της συγκεκριμένης εκείνης ιστορίας Jack Edward Oliver βάζει τον μικρό να αλλάζει χαρακτήρα και να υπόσχεται ότι από εδώ και πέρα θα είναι καλός με όλους. Φυσικά αυτό γίνεται γιατί το συγκεκριμένο τεύχος ήταν αφιερωμένο στο πώς κατέληξαν οι ήρωες του περιοδικού, και προφανώς αυτή ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα και απρόβλεπτη κατάληξη. Η πρώτη εμφάνιση στο Βαβούρα έγινε στο 11ο τεύχος της Α΄ περιόδου στις 15 Νοεμβρίου 1981 με τον τίτλο "Σουίνι". Στο 29ο τεύχος συναντάμε για πρώτη φορά και τον τίτλο "Το Διαβολάκι" που χρησιμοποιείται και αυτός αρκετά συχνά. Ο Σουίνι στο Βαβούρα Α΄ # 31. Και Το Διαβολάκι στο Βαβούρα Α΄ # 30. Άλλος ένας τίτλος στο Βαβούρα Β΄ # 14 ως "Ο Μικρός Σουίνι". Πηγές: Wikipedia: Sweeny Toddler Wikipedia: Shiver & Shake Fleetway Street Buster

ΒΟΥΛΟΜΑΤΗΣ Ο Βουλομάτης είναι ένας νεαρός ερασιτέχνης μποξέρ που καταλήγει συνέχεια με μαυρισμένο μάτι. Ακόμα και όταν δεν είναι στο ρινγκ, πάλι το έχει η μοίρα του να βρίσκεται με μαυρισμένο μάτι στο τελευταίο καρέ της ιστορίας, όσο κι αν οι γονείς του προσπαθούν να αποτρέψουν κάτι τέτοιο. Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι Shiner ( = χτυπημένο μάτι). Η σειρά αυτή έκανε την πρώτη της εμφάνιση τον Νοέμβριο του 1969 στο βρετανικό περιοδικό κόμικ Whizzer & Chips. Το συγκεκριμένο περιοδικό χωριζόταν σε δύο ενότητες, το Whizzer και το Chip, και η κάθε ενότητα είχε τους δικούς της χαρακτήρες. Οι ήρωες των δύο ενοτήτων αντιμάχονταν συχνά μεταξύ τους, καθώς πολλές φορές υπήρχαν guest εμφανίσεις των χαρακτήρων του Whizzer στην ενότητα του Chip, και το αντίθετο. Με αυτόν τον τρόπο, οι αναγνώστες παροτρύνονταν να επιλέξουν αν θα υποστηρίζουν τους ήρωες του Whizzer (αυτοί οι αναγνώστες αποκαλούνταν Whizz-kids) ή τους ήρωες του Chip (αυτοί οι αναγνώστες αποκαλούνταν Chip-ites). Aρχηγός στην ενότητα του Whizzer ήταν ο Σιντ, ενώ στην ενότητα του Chip ήταν ο Βουλομάτης. Έτσι, ο Βουλομάτης ήταν βασικός χαρακτήρας στο περιοδικό και έκανε πολλές εμφανίσεις μέχρι τον Οκτώβριο του 1990, χρονιά κατά την οποία το Whizzer & Chips συγχωνεύτηκε στο Buster. Παρόλο που οι περισσότεροι χαρακτήρες του περιοδικού μεταπήδησαν στο Buster, δε συνέβη το ίδιο και με τον Βουλομάτη. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Mike Lacey, ενώ ιστορίες έχει δημιουργήσει και ο Jimmy Hansen. Πρώτη δημοσίευση στο τεύχος Α' # 93 στις 9 Φεβρουαρίου 1985. Εδώ μια ιστορία από το Βαβούρα Β’ # 197. Πηγές: Fleetway Street Wikipedia: Shiner Wikipedia: Whizzer & Chips

ΤΟ ΦΙΔΙ ΤΟΥ ΣΙΝΤ Το στριπ αυτό πρωτοεμφανίστηκε στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Whizzer & Chips στις 24 Οκτωβρίου 1969. Το συγκεκριμένο περιοδικό χωριζόταν σε δύο ενότητες, το Whizzer και το Chip, και η κάθε ενότητα είχε τους δικούς της χαρακτήρες. Οι ήρωες των δύο ενοτήτων αντιμάχονταν συχνά μεταξύ τους, και οι αναγνώστες παροτρύνονταν να επιλέξουν αν θα υποστηρίζουν τους ήρωες του Whizzer (αυτοί οι αναγνώστες αποκαλούνταν Whizz-kids) ή τους ήρωες του Chip (αυτοί οι αναγνώστες αποκαλούνταν Chip-ites). Aρχηγός στην ενότητα του Whizzer ήταν ο Σιντ, ενώ στην ενότητα του Chip ήταν ο Βουλομάτης. Στις 27 Οκτωβρίου 1990 το Whizzer & Chips συγχωνεύτηκε με το Buster, και έτσι το στριπ συνέχισε να δημοσιεύεται κανονικά στη νέα του στέγη. Στο Buster ο Σίντ και το ερπετό του άντεξαν μέχρι τις 9 Νοεμβρίου 1999, δηλαδή σχεδόν μέχρι το τέλος της κυκλοφορίας του περιοδικού. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Mike Lacey, ενώ κάποια στιγμή αργότερα τη σειρά ανέλαβε ο Jimmy Hansen. Η σειρά μας διηγείται τις περιπέτειες ενός πιτσιρίκου, του Σιντ, και του φιδιού του, του Σλίπυ. Ασφαλώς το να έχει κανείς ένα γιγάντιο φίδι για κατοικίδιο είναι πολύ παράξενο, όμως ακόμα πιο παράξενο είναι ότι το τεράστιο ερπετό μπορεί να πάρει διάφορα σχήματα προκειμένου να βοηθήσει τον Σιντ στα τρελά του σχέδια. Πρόκειται για έναν από τους πιο δημοφιλείς τίτλους του Βαβούρα, αφού στριπάκια της σειράς αυτής συναντάμε σχεδόν σε κάθε τεύχος. Στα περισσότερα τεύχη του περιοδικού ο τίτλος της σειράς ήταν "Το Φίδι του Σιντ", ακριβής μετάφραση δηλαδή του βρετανικού τίτλου Sid’s Snake. Πρώτη εμφάνιση στο Βαβούρα Α' # 67 στις 15 Μαρτίου 1984. Εδώ μια ιστορία από το Βαβούρα Β’ # 38. Σε άλλα τεύχη ο τίτλος αλλάζει ελαφρά σε "To Φιδάκι του Σιντ", μάλλον ειρωνικό βέβαια αν υπολογίσει κανείς το μέγεθος του φιδιού. Εδώ μια ιστορία από το Βαβούρα Β’ # 197. Τον τίτλο τον πετυχαίνουμε επίσης και ως "Ο Σιντ και το Φίδι του", όπως στην παρακάτω ιστορία από το Βαβούρα Β’ # 127. Πηγές: Wikipedia Fleetway Street Buster

ΠΟΛΕΜΟΙ ΜΑΓΑΖΙΩΝ Η σειρά "Store Wars" πρωτοδημοσιεύτηκε στο βρετανικό περιοδικό κόμικ Whizzer and Chips. Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω αρχική ημερομηνία δημοσίευσης, πάντως το σίγουρο είναι ότι όταν το περιοδικό συγχωνεύθηκε με το Buster στις 11 Μαΐου 1991, μετακόμισε και το στριπ, όπου και συνεχίστηκε έως και τις 4 Μαρτίου 1994. Από το 1997 ξανάρχισαν οι επαναδημοσιεύσεις μέχρι και το τελευταίο τέυχος του Buster το 2000. Αν και στην ιστοσελίδα του Buster αναφέρεται ως δημιουργός της σειράς ο Mike Lacey, άλλα πιο ψαγμένα site αναφέρουν ως σχεδιαστές των ιστοριών του Doug Jensen, Jim Watson και Jimmy Hansen. Η υπόθεση έχει να κάνει με την εμπορική αντιπαλότητα ανάμεσα σε δύο μαγαζιά. Από τη μία έχουμε το μικρό μαγαζί του συμπαθητικού κυρίου Μπλογκ με τον γιο του Τεντ, και από την άλλη το υπερκατάστημα του αντιπαθέστατου κυρίου Superstore (σε όσα Βαβούρα έχω αναφέρεται απλά ως Μαγαζάτορας). Ο τελευταίος προσπαθεί πάντα με αθέμιτο ανταγωνισμό να κλέψει την πελατεία από τους Μπλογκ, όμως στο τέλος κάθε ιστορίας την πατάει, μιας και οι πελάτες προτιμούν να ψωνίζουν από το μικρό κατάστημα. Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι "Store Wars" που φανερά παραπέμπει στη γνωστή ταινία "Star Wars". Eδώ μια ιστορία από το Βαβούρα Β΄ # 236. Και εδώ άλλη μία ιστορία από το Βαβούρα Β΄ # 14, όπου ο τίτλος είναι Πόλεμος Καταστημάτων. Πηγές: Wikipedia Buster Cheeky Weekly