Αναζήτηση στην Κοινότητα

THE VISION Τα πιο αγαπημένα μου υπερηρωικά κόμικς είναι αυτά που δε μοιάζουν με κλασσικά υπερηρωικά κόμικς. Όπως το Alias ή το Sleeper ή το Hawkeye ή το Watchmen ή.. ή.. ή... Αυτά που παίζουν με τις συμβάσεις του genre και του δίνουν άλλες διαστάσεις. Το Vision ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Είναι υπερηρωικό, όμως είναι πολύ περισσότερο άλλα πράγματα. Κι αυτά με γοήτευσαν. Ότι χρειάζεται να ξέρει κανείς από το σύμπαν της marvel για να παρακολουθήσει αυτό το κόμικ δίνεται στη μικρή εισαγωγή κάθε τεύχους. «Ο Vision είναι ένα ανδροειδές (synthezoid) αποτελούμενο από συνθετικό ανθρώπινο αίμα και όργανα. Δημιουργήθηκε από τον Ultron για να καταστρέψει τους Avengers, αλλά αυτός εναντιώθηκε στον «πατέρα» του κι από τότε είναι μέλος των Avengers.» Στη συγκεκριμένη ιστορία βλέπουμε τον Vision να προσπαθεί να εξανθρωπιστεί, να γίνει «φυσιολογικός» . Επιστρέφει στο εργαστήριο που τον δημιούργησε ο Ultron και φτιάχνει για τον εαυτό του μια οικογένεια: μια σύζυγο, ένα γιό, μια κόρη. Μια οικογένεια που θα προσπαθήσει να ζήσει το αμερικάνικο όνειρο στα προάστια. Φαίνεται ότι δεν θα εξελιχθεί πολύ καλά αυτό το σχέδιο , ε; Δύσκολα θα φανταζόμουν τον Vision των Avengers οικογενειάρχη στα προάστια της Βιρτζίνια μέχρι να το δω στο κόμικ. Και λειτουργεί. Το θέμα της κοινωνικής προσαρμογής των ρομπότ/ανθρωποειδών/ξυλινων παιδιών δεν είναι ξένο στην επιστημονική φαντασία, αντίθετα υπάρχει από πολύ παλιά. Και με ποικίλες προσεγγίσεις. Κι έχει πάντα ενδιαφέρον η «ρομποτική» προσέγγιση της ανθρώπινης κοινωνίας, όπως κι η αλληλεπίδραση ανθρώπων και ρομπότ. Αυτή είναι μόνο μια πτυχή αυτού του κόμικ , που μας χαρίζει εξαιρετικούς διαλόγους μέσα κι έξω από την οικογένεια των Visions. Τι είναι κανονικό, τι είναι τελικά ανθρώπινο, πόσα μυστικά μπορεί να χωρέσει μια οικογένεια, πόσο φωτεινά ή σκοτεινά είναι τελικά αυτά τα αμερικάνικα προάστια , ο ρατσισμός, οι οικογενειακές σχέσεις , η ζωή στο σχολείο είναι κάποιες άλλες πτυχές. Φυσικά δε λείπει κι η υπερηρωικη πλευρα Αυτά και άλλα πολλά απασχολούν αυτό το Marvel διαμαντάκι, που διατρέχεται από μια μόνιμη ένταση κάτω από τους παλ χρωματισμούς του. Πολύ καλή ροή, φοβερή δουλειά στο σχέδιο (Gabriel Hernandez Walta ) και στο χρώμα (Jordie Bellair ) αποτυπώνουν ένα έξυπνο και καλοδουλεμένο σενάριο (Tom King), που σε κάνει να ενδιαφερθείς άμεσα για την τύχη των χαρακτήρων χωρίς να σε εκβιάζει συναισθηματικά. Έχει αρκετή αφήγηση, που αν και συνήθως με χαλάει, εδω την ευχαριστήθηκα. Παραθέτω ένα απόσπασμα του σεναριογράφου Tom King για τη δημιουργία του κόμικ, που προσωπικά το θεώρησα πολύ αντιπροσωπευτικό: «Για μένα το The Vision είναι μια ευκαιρία να εξερευνήσω την αποξένωση, που μερικές φορές προσελκύει τον κόσμο στα κόμικς. Την ένταση που προκύπτει από το μη κανονικό, μέσα σε μια κοινωνία που απαιτεί την κανονικότητα. Επειδή, οτιδήποτε κι αν είναι ο Vision, σίγουρα δεν είναι «κανονικός». Αλλά πραγματικά θέλει να γίνει. Ο Vision δημιουργήθηκε από τον Ultron για να γίνει όπλο, αλλά αυτός αποφάσισε να γίνει ανθρώπινος, να γίνει σαν και μας. Αυτή η απόφαση του προκάλεσε πολύ πόνο. Τη βασανισμένη του σχάση με τη Wanda. Την τραγική μοίρα των παιδιών του. Το θάνατο του. Τους θανάτους του. Κι όμως, μετά από όλα αυτά, ακόμα προσπαθεί να χωρέσει στην κοινωνία, να συμμετέχει στο αμερικάνικο όνειρο, να μεγαλώσει οικογένεια στα προάστια, να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο. Να είναι σαν όλους τους άλλους. Νομίζω ότι μάλλον αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι αδύνατο. Αλλά, επειδή είναι ήρωας, δεν ξέρει πώς να σταματήσει τον εαυτό του να αποζητά το ακατόρθωτο. Η δονκιχωτική αναζήτηση του Vision για κανονικότητα θα είναι το κεντρικό θέμα αυτού του βιβλίου. Θα δούμε πως ο κόσμος αντιδρά σ αυτήν την ευγενική του προσπάθεια, πως επηρεάζεται αυτός κι η οικογένεια του, κάποιες φορές για καλό και κάποιες για κακό. Είναι μια ιστορία για το αίμα και τα φιλιά, για τα αδέρφια, για τους γιους και τις κόρες, για τη συζυγική ζωή, για προδοσίες, για το λύκειο, για όπλα, για λέιζερ, για γραφειοκρατία, για τους Avengers, για τους γείτονες, για την καχυποψία, για ρομπότ, γα ερυθρόδερμα ρομπότ που ζουν ειρηνικά ανάμεσα μας, για ερυθρόδερμα ρομπότ που προσπαθούν να ζήσουν ειρηνικά ανάμεσα μας. Ελπίζω ότι στο τέλος, αν το κάνω σωστά, θα είναι μια ιστορία για μένα και για σας.» Τιμήθηκε στα Harvey Awards με το βραβείο Most Promising New Talent: Tom King (THE VISION, Marvel Comics) Ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη. Γενικά το προτείνω σε φανς των υπερηρωικών και μη, ίσως περισσότερο στους δεύτερους.

Vision: Μια αναγκαία επαναπροσέγγιση στο υπερηρωικό comic Κάθε φορά που η βιομηχανία comics βρισκόταν σε κρίση, έκανε δύο διακριτές και αντιθετικές μεταξύ τους κινήσεις. Η πρώτη και πλειοψηφικότερη ήταν να ρίχνει όλο της το βάρος στους τίτλους-σημαίες, συχνά εμπλέκοντας και όλους τους ήρωες ταυτόχρονα σε μεγάλα events (Crisis on Infinite Earths, Onslaught, Civil War μερικά μόνο παραδείγματα). Αυτή η τακτική, παρόλο που κατά καιρούς παρήγαγε αριστουργήματα, τείνει συνήθως να προσθέτει επιπλέον φορτία σε ήδη κουρασμένους χαρακτήρες και θεματικές, μέχρι το επόμενο reboot τους και πάλι απ’ την αρχή. Κυρίως, πρόκειται για συντηρητική κίνηση: δεν προσφέρει τίποτε πραγματικά νέο, βασίζεται στα υπάρχοντα καύσιμα χωρίς να τα ανανεώνει. Ανέκαθεν όμως, στα απόνερα αυτής της διαδικασίας ή και ταυτόχρονα με αυτήν, δινόταν πλήρης ελευθερία σε μερίδα δημιουργών να δουν με τελείως διαφορετική οπτική δευτερεύοντες χαρακτήρες και πλοκές ή ακόμα να δημιουργήσουν κάτι εντελώς νέο, καθώς δε θα είχαν να χάσουν κάτι μακροπρόθεσμα, ακόμα και σε πιθανή αποτυχία. Μπορεί κανείς να πει ότι μέσα από τέτοιους επανακαθορισμούς έγιναν οι πιο κοσμογονικές αλλαγές στα κόμικ σύμπαντα, ενώ υπάρχουν και παραδείγματα νέων ρευμάτων που γεννήθηκαν με αυτό τον τρόπο. Για παράδειγμα, όταν ο Alan Moore ανέλαβε να επαναπροσδιορίσει πλήρως το Swamp Thing και ο Neil Gaiman δημιούργησε το Sandman, άνοιξαν το δρόμο για μια νέα εποχή στο ενήλικο κόμικ και έβαλαν τη βάση για το ξεχωριστό κομμάτι της DC που θα ασχολιόταν με αυτό: τη Vertigo. Η σειρά “Vision” των King (σενάριο) Walta (σχέδιο), που ξεκίνησε το 2015 και ολοκληρώθηκε προ λίγων ημερών, είναι ξεκάθαρα εντός της δεύτερης κατηγορίας και αποτελεί μια από τις πιο αναπάντεχες εκπλήξεις στην πρόσφατη ιστορία του υπερηρωϊκού κόμικ. Από το πρώτο τεύχος καθίσταται σαφές ότι αυτή η σειρά θέλει να υπερβεί το βασικότερο πρόβλημα του Vision (και πολλών παρόμοιων χαρακτήρων): το γεγονός πως είναι εξ ορισμού πολύ δύσκολο να ταυτιστεί ο αναγνώστης μαζί του. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Αφενός, πρόκειται για ανδροειδές, με κατανόηση και αγάπη για τους ανθρώπους μεν, αλλά πάντα εξ αποστάσεως δε. Αφετέρου, είναι πανίσχυρος χαρακτήρας, που ό,τι δε μπορεί να καλύψει με τις υπερδυνάμεις του το καλύπτει με την υπερανεπτυγμένη νοημοσύνη του. Ακόμα και στο παρελθόν, όσοι δημιουργοί προσπάθησαν να προσδώσουν μεγαλύτερο βάθος στο χαρακτήρα, κυρίως μέσα από την εξερεύνηση της προσπάθειάς του να καταλάβει το ανθρώπινο στοιχείο και να διαμορφώσει την υποκειμενικότητά του, το έκαναν μέσα από τη σχέση του με τους άλλους, ιδιαίτερα τους συναδέλφους του στους Avengers και τον έρωτά του με τη Scarlet Witch. Το πρώτο τεύχος της σειράς Vision τον τοποθετεί σε ένα αναπάντεχο περιβάλλον: ένα οικογενειακό σπίτι στα αμερικάνικα προάστια. Ο Vision, απαλλαγμένος τεχνητά από παλαιότερα στοιχεία προσωπικότητας και αναμνήσεις, έχει ιδιοποιηθεί τις εγκαταστάσεις όπου τον δημιούργησε ο Ultron και έχει καταφέρει, με βοήθεια από τον να επανεφαρμόσει τη διαδικασία. Δημιουργεί, έτσι, μια γυναίκα για τον ίδιο, τη Virginia, και δύο παιδιά, τον Vin και τη Viv, μια οικογένεια με την οποία θα μπορούσε επιτέλους να ζήσει “σαν κανονικός”. Μαζί, ως “the Visions”, έχουν μετακομίσει στην Arlington, Virginia, προκειμένου να είναι ευκολότερο για τον Vision να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος των Avengers και του Λευκού Οίκου. Η σειρά καταφέρνει με επιτυχία να ασχοληθεί ταυτόχρονα με πολλές θεματικές που ως τώρα ήταν τελείως ξένες με τον Vision, και σε κάποιο βαθμό και με το υπερηρωϊκό κόμικ εν γένει. Πρώτα και κύρια, με την ίδια την έννοια της “κανονικότητας”. Μιας κανονικότητας προαστιακής, οικογενειακής, συντριπτικής και εν τέλει τόσο ψεύτικης στον πυρήνα της, που το πιο απωθητικό στοιχείο της σειράς είναι σκόπιμα το γεγονός ότι την αποζητούν τόσο έντονα. Για την ακρίβεια, η αντίθεση μεταξύ της προαστιακής κανονικότητας που επιδιώκουν οι Visions με την ενδογενή μη-κανονικότητα μιας οικογένειας ανδροειδών που περιέχει μέλος των Avengers είναι τεχνική πλοκής διαρκώς παρούσα. Ο Vision παλεύει με οικονομικά προβλήματα όπως ο μέσος μισθωτός σήμερα, τα οποία όμως οφείλονται στο ότι οι Avengers δεν πληρώνουν τελευταία. Οι Viv και Vin παρακολουθούν το τοπικό high school και περνάνε εφηβικές αναζητήσεις, την ίδια στιγμή που γυρνάνε απ’ το σχολείο πετώντας. Η Virginia, που αποτελεί το συνεκτικό κρίκο της οικογένειας και μάλλον τον σημαντικότερο χαρακτήρα της σειράς, παλεύει με τις στερεοτυπικές φοβίες της μικροαστής νοικοκυράς: την ασφάλεια των παιδιών της, την αγάπη του άνδρα της, τη γνώμη των γειτόνων, αλλά για πολύ σκοτεινότερους λόγους απ’ όσο φαίνεται αρχικά. Και ασφαλώς, όταν μετά από μια επίθεση μέσα στο σπίτι τους όλη η εύθραυστη επίφαση κανονικότητας αρχίζει και καταρρέει, ο Vision αρνείται να το δει και να το αντιμετωπίσει, παρόλο που σχεδόν όλα είναι μπροστά στα μάτια του. Με ψυχρή απόσταση, υπολογιστικό μυαλό και αυταπάτη κανονικότητας. Όπως ένας σύγχρονος μισθωτός σε δυσλειτουργική προαστιακή ζωή. Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία της σειράς είναι το γεγονός πως στον πυρήνα της είναι μια horror ιστορία. Το απροσδιόριστο αίσθημα ότι συμβαίνει κάτι πολύ λάθος ακολουθεί τον αναγνώστη καθ’ όλη τη διάρκειά της, η προσπάθεια κανονικής ζωής φαντάζει πιο τρομακτική από τα body horror στοιχεία που ξεπηδούν ενίοτε, με τον τρόπο που σκηνοθέτες όπως ο David Lynch ή ο Tim Burton βγάζουν τρόμο από μη τρομακτικά στοιχεία. Η εικόνα οικογένειας ανδροειδών που προσπαθούν να λειτουργήσουν σαν κανονική οικογένεια ανθρώπων λίγο έχει να κάνει με την υπαρξιακή αναζήτηση των ανδροειδών με συνείδηση που έχουμε συνηθίσει στις sci-fi ιστορίες τέτοιου τύπου. Κυρίως, λειτουργεί σαν ψυχολογική αναλογία: αυτό που βλέπουμε είναι μια αυτοεπιβεβλημένη καταστολή επάνω σε προσωπικότητες, μια αυτοκαταπίεση που καταλήγει σε συσσώρευση νευρώσεων μέχρι τη σταδιακή κατάρρευση. Αυτό η σειρά το αναδεικνύει με συμπεριφορές που, ενώ φαίνεται να πηγάζουν από τη ρομποτική φύση των πρωταγωνιστών, ωστόσο δεν απέχουν και τόσο από τις ανθρώπινες: ψυχαναγκαστικές επαναλήψεις κινήσεων ρουτίνας, προβλήματα έκφρασης και λόγου, εμμονές. Είναι αυτά τα στοιχεία που την κάνουν τόσο προσιτή και ταυτόχρονα τρομακτική: το πόσο πιο κοντά μας είναι από το πόσο μακριά θα έπρεπε να είναι αυτή η καθημερινότητα. Η σειρά “Vision” εν ολίγοις είναι από τις λίγες που τιμούν το τωρινό brand της Marvel: “All New, All-Different”. Ευελπιστούμε η μικρή της διάρκεια να έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στην οπτική των σύγχρονων δημιουργών και το υλικό που πλέον κουβαλάνε οι πρωταγωνιστές της να αξιοποιηθεί στους επόμενους τίτλους που θα συμμετάσχουν. Άλλωστε, όταν γίνεται μια επιτυχής κίνηση αναβίωσης του ενδιαφέροντος γύρω από ένα χαρακτήρα, κύριο μέλημα θα πρέπει να είναι να συνεχίσει να διατηρεί αυτό τον ενδιαφέρον. Όπως οι κανονικοί άνθρωποι. Πηγή Εξαιρετική παρουσίαση του κόμικ στο φόρουμ από την Kabuki.