Αναζήτηση στην Κοινότητα

Έχουν περάσει μερικοί μήνες από τότε που το ημι-reboot της DC έλαβε μέρος. Η κουρτίνα αυλαία του εξωφύλλου ακόμη υπάρχει μπας και μας πείσει ότι γίνεται ένα σοβαρό ξεκίνημα. Σε κάποιους τίτλους το πέτυχε, σε μερικούς όχι. Batman Rebirth #1 Ένα τεύχος που δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Επαναεισάγεται ένας νέος χαρακτήρας στο οπλοστάσιο του Νυχτερίδα, o Duke. Μέσω αυτού νέοι αναγνώστες εξερευνούν το σύμπαν του Batman. Εμφανίζεται και ένας διαφορετικός Calendar man ο οποίος σαν μεταξοσκώληκας αλλάζει σώμα σχίζοντας το παλιό… κάθε βδομάδα; Κάθε νέα εποχή του χρόνου; Και τίποτα παραπάνω. Ένα εντυπωσιακό τίποτα. Batman #1-6 Στα πρώτα έξι τεύχη έχουμε μια μεγάλη περιπέτεια στην οποία ο Batman συναντά ένα αντίγραφό του, τον Gotham, που τον συνοδεύει το Gotham Girl. Βασικά περισσότερο μοιάζουν με το ζεύγος Superman – Supergirl, ντυμένοι πιο… γοτθικά! Ενώ δείχνει να τους εκτιμά ή τουλάχιστον να τους δέχεται ο Batman, τους συστήνει στον Commissioner Gordon, τους εκπαιδεύει και συνεργάζεται μαζί τους. Αποδεικνύεται ότι είναι ασταθείς χαρακτήρες και μάλιστα ελέγχονται από κάποιους κακοποιούς. Το παρελθόν τους θυμίζει τα γεγονότα που σημάδεψαν τον Bruce Wayne, με κάποιες διαφορές. Στα αρνητικά βάζω το ασαφές τοπίο των κακοποιών και τι ακριβώς θέλουν, εκτός το κακό του πρωταγωνιστή, το ανακάτεμα με την Amanda Conner που δεν κατάλαβα και πολλά, και κείνο τα φρικτό πρώτο τεύχος που είναι μια μεγάλη σκηνή 20 σελίδων! Ο John Romita Jr μας είχε κατηγορήσει το σκιτσογράφο David Finch ως δημιουργό που δε γνωρίζει να στήνει σελίδες. Κάτω από τα επιβλητικά λεπτομερές του μολύβια υπάρχει μια φρικτή αλληλουχία καρέ, και δεν έχει άδικο. Οι δουλειές του στην Top Cow, δεν ήταν κόμικ, αλλά σελίδες ποπ αρτ προς πώληση σε κάποια γκαλερί. Εδώ πάλι κάνει πολύ πιο αξιοπρεπής δουλειά. Detective Comics #934-940 Παραδόξως ένας πολύ καλός τίτλος. Η πρώτη περιπέτεια των 7 τευχών είναι αξιοπρεπέστατη, έχει ενδιαφέρον, και μπορώ να πω ότι θα συνεχίζω να αγοράζω τον τίτλο για μερικούς ακόμη μήνες. Ο Batman ζητά τη βοήθεια της Batwoman να του εκπαιδεύσει τους μαθητές του. Λίγο σκληρή τους φτάνει στα άκρα, αφού ένας νέος εχθρός αρχίζει και δηλώνει την παρουσία του. Κάποιος τους παρακολουθεί, και μάλιστα με εκατοντάδες drones. Και δε είναι απλά drones σα αυτά που υπάρχουν ακόμη και στα περίπτερα, αλλά σοφιστικέ μηχανές που σε ομάδες μπορούν και να σκοτώσουν. Ταυτόχρονα εμφανίζεται μια οργάνωση που κρύβεται στις σκιές που έχει ρίζες στον Ra’s Al Ghoul. Ο εχθρός έχει και σχέση με κάποιον από το στρατό του Batman, που τον κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο, τόσο που ας πούμε βγάζει από το παιχνίδι ένα σύμμαχο της Νυχτεριδοομάδας. Σε μια σκηνή ο Batman αφού ζητάει τη βοήθεια της Batwoman της παρουσιάζει όλους τους «στρατιώτες» του. Τι ωραία σκηνή για να μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιος είναι ποιος. Και ενώ έχουμε πολλούς χαρακτήρες όλοι αναπνέουν και φαντάζουν αληθινοί. Πηγαίνοντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα στην ομάδα υπάρχει και ο Clayface, ο οποίος προσπαθεί να κάνει καλές πράξεις για να εξιλεωθεί για τα αμαρτήματά του. Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας. Ο Red Robin λίγο μιλάει πολύ ειδικά στις τελευταίες δραματικές σκηνές, σα να του υπαγορεύει το κείμενο παραγωγός κινηματογραφικής χωρίς έμπνευση ταινίας. Στο σενάριο ο James Tynion IV και στο σκίτσο εναλλάσσονται οι Eddy Barrows και Alvaro Martinez, αφού ο τίτλος είναι δεκαπενθήμερος. Batman #7-8, Nightwing #5-6, Detective Comics #941-942 Night of the Monster Men - 6 Part story Και αμέσως ένα crossover. Αφού μαθαίνουμε ποιος ήταν το μυαλό της περιπέτειας στα προηγούμενα Batman, έρχεται η ώρα να κάνει πειράματα και να δημιουργήσει τέρατα για να τρομοκρατήσει την πόλη. Τα τέρατα θυμίζουν anime αρκετά σουρεαλιστικά και δαιμονικά, τύπου Akira. Η Team Batman τα πολεμάει, μέχρι και με ουρανοξύστες – πύργους ελέγχου με κανόνια. Ο απλός λαός μολύνεται καθώς και μερικά Bat-kids και γεμίζει ο τόπος τερατάκια. Το πώς τα νικάνε στο τέλος είναι ένα σαχλό σενάριο. Υπάρχει κεντρικός συγγραφέας και ακολουθεί το επιτελείο του, και το αποτέλεσμα δείχνει ξερό, όπως σε κινηματογραφική παραγωγή που από τους πολλούς σεναριογράφους αφαιρείται το κάτι. O σκιτσογράφος στα τεύχη του Batman είναι απαράδκετος. All Star Batman #1-3 Ο φρέσκος τίτλος του Batman φιλοξενεί δουλειά των Scott Snyder και John Romita Jr. Το περίεργο είναι ότι τα μολύβια του τελευταίου τα μελανώνει ο Danny Miki, άξιο παιδί του Mark Silvestri της Image – Top cow. Αν δε συμπαθείτε το Romita μην περιμένετε ότι θα μπορούσατε τώρα. Ο Harvey Dent ζητά τη βοήθεια του Batman τώρα που γνωρίζει πώς να θεραπευτεί από τις δυο διαφορετικές προσωπικότητες. Ο Two Face όμως έχει άλλα σχέδια. Ανακοινώνει αμοιβή για το κεφάλι του Batman, και έτσι τον κυνηγάνε κάθε λογής κακοποιοί, αλλά και απλοί πολίτες. Ένα ποτ πουρί των αντιπάλων του Νυχτερίδα παρελαύνουν από τις σελίδες, μόνο και μόνο για να τους ζωγραφίσει ο Romita. Λίγο χαοτικό το σενάριο, χρειάστηκα 2-3 αναγνώσεις για να το καταλάβω. Κάθε κακοποιός παρουσιάζεται σαν κάρτα από παιχνίδι G.I.Joe, όπως και στην ταινία Suicide Squad. Λίγο χαζό, αλλά οκ. Έχει το χιούμορ του κάπου κάπου, όπως πχ. στη σκηνή που έρχεται μια σπείρα μεγαλοπρεπώς, και «απομακρύνεται» κακήν κακώς σε μόλις δυο καρέ. The Cursed Wheel 1-3 Η ιστορία συμπλήρωμα στις σελίδες του all Star Batman, ώστε να δικαιολογείται το $5 στο εξώφυλλο του περιοδικού. Δε δικαιολογείται. Ο δημιουργός του χαρακτήρα Duke, Scott Snyder, προσπαθεί να χτίσει το παρελθόν του σε μικρά 8σέλιδα. Εμφανίστηκε στο Zero Year του Batman New52, και με το κοφτερό μυαλό του έδωσε έναν άλυτο γρίφο στο Riddler. Αυτό όμως έφερε κοντά την οικογένειά του στη φατρία των εχθρών του Batman. Τώρα ο Νυχτερίδας τον εκπαιδεύει για τα μεγάλα κόλπα. Έχει ένα ενδιαφέρον. Θα έλεγα ότι το Detective είναι ένας κερδισμένος τίτλος, και από την ομάδα ξεχωρίζουν ο Clayface και η Batwoman. Σίγουρα θα δοκιμάσω το νέο της τίτλο. Batman #9-13 I am suicide. Το τέλος της προηγούμενης περιπέτειας βρίσκει την ομάδα πληγωμένη με έναν Red Robin νεκρό. Η θυσία του ήταν μελοδραματική και οι επιπτώσεις στην παρούσα ιστορία… ανύπαρκτες! Δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση στα πέντε τεύχη που να δηλώνει ότι έστω για λίγο στοίχησε στον Batman. Για να μην είμαστε άδικοι το συγκεκριμένο υποσενάριο αναλύεται στο Detective Comics με ενδιαφέρον. Και τι γίνεται σε αυτήν την περιπέτεια; Ο Batman έμεινε με μια Gotham Girl στα πρόθυρα της κατατονίας. Για να τη βοηθήσει επιστρατεύει μια ομάδα φυλακισμένων κακοποιών που θα συμμετάσχουν στην διάσωση του Psycho-Pirate. O τελευταίος είναι αιχμάλωτος του Bane στο νησί του o οποίος τον χρησιμοποιεί ως τηλεπαθητικό ναρκωτικό για να τον ηρεμεί. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο τη θέλει και ο Batman για την Gotham Girl. O Psycho-Pirate είναι ένας χαρακτήρας που θυμάται το pre-Crisis σύμπαν της DC. Ίσως αυτό χρησιμοποιηθεί και για τις αλλαγές του New52. O τίτλος αναφέρεται στην αποστολή αυτοκτονίας καθώς και στην αυτοκτονική τάση του Bruce Wayne λίγο πριν πάρει την απόφαση να πολεμήσει το έγκλημα στα νιάτα του. Αναλύεται σε έναν μονόλογο 20 σελίδων στο προτελευταίο τεύχος. Και εκεί φρίκαρα. 20 σελίδες μονόλογος! Και δε σταματάμε εκεί. Έχουμε μια ομάδα Suicide Squad που τελικά δε χρησιμεύει σε τίποτα. Υπάρχει και το θέμα της Catwoman που δολοφόνησε 237 άτομα σε ένα παλιό ορφανοτροφείο που σχετίζεται με τους πρωταγωνιστές, αλλά όταν συζητάνε γι’ αυτό μιλάνε σα να έχουν πάρει ναρκωτικά και οι προτάσεις τους είναι αρκετά σουρεάλ. Αλλοδαποί έχουν μιλήσει με πιο κατανοητές προτάσεις μέσα σε μήνες στη χώρα που βρέθηκαν. Ακόημ ακούμε έναν μονόλογο που επαναλαμβάνεται 3-4 φορές που δηλώνει με τα ίδια ακριβώς λόγια ότι o Batman θέλει να σπάσει τη μέση του Bane. O συγγραφέας Tom King έχει να συναγωνιστεί τη μεγάλη επιτυχία του προηγούμενου σεναριογράφου του Scott Snyder. Θεωρώ ότι ο Snyder είναι ανίκανος να γράψει προτάσεις με σοβαρή σύνταξη. Έτσι βρίσκω τον νέο λίγο καλύτερο αλλά όχι καλό. Δυστυχώς η επιτυχία και του νέου δε θα του επιτρέψει να διορθωθεί, πολύ περισσότερο να αφήσει τον τίτλο. Έτσι για μια ακόμη πενταετία υπολογίζω να φάμε στη μάπα τον Tom King. Σκιτσογράφος ο Mikel Janin, σχετικά καλός χωρίς να θυμάμαι προηγούμενες δουλειές του. Justice League Dark είναι ο πιο γνωστός του τίτλος ως σκιτσογράφος. Batman #14-15 Rooftops Μια ιστορία εμβόλιμα ανάμεσα σε δυο μεγαλύτερες. Απολογισμός της σχέσης Batman – Catwoman μετά την τελευταία περιπέτεια. Ας πούμε ένας μεγάλος διάλογος με φράσεις που επαναλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό. Ο Batman θα δώσει μέσω των γνωριμιών του ένα είδος αμνηστίας στο έγκλημα των 237 δολοφονιών (πάμε καλά ρε σεις; ) χωρίς να αποκλείεται η φυλακή. Ας πούμε καλύτερες συνθήκες. Αφού όμως εκπληρώσει και μια επιθυμία της Catwoman. Σεξ σε ταράτσα, και μετά το κορίτσι μας το βάζει στα πόδια. Πού να την κυνηγάει ο Batman με κατεβασμένα τα κολάν. Ο Ντετέκτιβ μας την ψάχνει μέσω μιας συγκατοίκου της που σχετίζεται με το μεγάλο έγκλημα. Tom King και πράσινα άλογα. Batman #16-20 I am Bane. O Bane επιστρέφει στο Gotham City ζητώντας εκδίκηση για τις ζημιές που του προκάλεσε ο Batman. Ο τελευταίος φοβούμενος τον κακοποιό δίνει εντολή στους Robin του να εξαφανιστούν. Τελικά τους στέλνει σε κάσες κρυογενετικής ψύξης στο Fortress του Superman. Στις επόμενες σκηνές τους βρίσκουμε στα χέρια του κακοποιού αναίσθητους. Ποιος τα γράφει αυτά και τη βγάζει καθαρή; Βοήθεια στην αντιμετώπιση του εγκληματία δίνει η Catwoman και όλα αυτά με μεγάλες σκηνές κλοτσοπατινάδας και μονόλογων γεμάτο στόμφο και χωρίς νοήματα. O David Finch στα καλύτερά του, τώρα ζωγραφίζει κόμικς και όχι ανακατεμένα καρέ χωρίς νόημα όπως έκανε στα χρόνια της Top Cow. Batman #21-22, Flash #21-22 The Button. Και ήρθε η ώρα για το αναμενόμενο crossover που ανοίγει τις πύλες στην εισαγωγή των Watchmen στο βασικό DC Universe. Η αρχή του New52 μας μιλούσε για τη συγχώνευση του DC και Wildstorm Universe από την Zealot με σκοπό να πολεμήσουν οι σουπερήρωες ενωμένοι και ισχυροί έναν μεγαλύτερο εχθρό. Τώρα στο Rebirth μιλάμε για το ανακάτεμα της Ιστορίας από κάποιες σκοτεινές δυνάμεις για να χαλαρώσουν οι δυνατοί δεσμοί των ηρώων και να νικηθούν πιο εύκολα. Δεν είναι το ίδιο και θα δούμε αν τους νοιάζει να παντρέψουν τα δυο διαφορετικά σενάρια. Ο Batman βρίσκεται με την κονκάρδα smile και τη μάσκα του Psycho-Pirate στη σπηλιά του. Αυτά αλληλεπιδρούν εκχέοντας σουρεαλιστική ενέργεια και το φαινόμενο απαιτεί τη βοήθεια του Flash που ίσως μπορεί να βοηθήσει. Τελικά προλαβαίνει ο Reverse Flash αλλά το όλο φαινόμενο δείχνει να το σκοτώνει. Οι δυο μας ντετέκτιβ-αστυνομικοί βρίσκουν στο DNA του πτώματος μια περίεργη ενέργεια που τους οδηγεί στο παρελθόν και σε συνάντηση με τον πατέρα Batman της διάστασης Flashpoint. Εντυπωσιακό σενάριο που άμα το ξαναδιαβάσεις σου φαίνεται κακογραμμένο. Οι χαρακτηρες συμπεριφέρονται σαν να τους έγραψε ο Alan Moore, αλλά η εξέλιξη του σεναρίου δείχνει σα να είναι του Gardner Fox. Τα περισσότερα τεύχη τα διάβασα 3-4 φορές για να μπορέσω να τα ξεδιαλύνω στο μυαλό μου και να ξεκαθαρίσω τι μας έδωσαν εν κατακλείδι. Ίσως το παράκανα με την ανάλυσή μου, μιλάμε όμως για τον τίτλο που πουλάει σαν τρελός τα τελευταία χρόνια. Η θέση του απαιτεί μια πιο ποιοτική γραφή πράγμα που θα έλεγα ότι απουσιάζει. Μπορεί να είναι πιο ευανάγνωστος o Tom King από τον Scott Snyder αλλά δεν δικαιολογούνται οι πωλήσεις και ο ντόρος.

Και το αφιέρωμα στον μεγάλο Vittorio Giardino τελειώνει (προς στιγμήν) λίγο ανάποδα, με την πρώτη του δουλειά. Μέσα στον Αύγουστο, που πλέον τον αποκαλώ "Μήνας Giardino" είδαμε τις κυριότερες από τις δουλειές του Ιταλού δημιουργού ξεκινώντας με το Jonas Fink, συνεχίζοντας με το Little Ego μέχρι και την βιογραφία του. Παλιότερα είχαμε δει την κυριότερη περιπέτεια του πιο γνωστού του ήρωα, Max Fridman, με τίτλο "Ουγγρική Ραψωδία". Ας δούμε πως ξεκίνησαν όλα με τον πρώτο κύριο άξονα και για μένα αυτόν που έμεινε να επηρεάσει τον Vittorio πολύ βαθιά. Ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σχεδίασε. Αυτός δεν είναι κανένας άλλος από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Sam Pezzo. Όλα ξεκίνησαν περίπου τέτοια εποχή στο μακρινό 1978 όπου γεννήθηκε μέσα στο κεφάλι ενός τότε άσημου κομίστα η ιδέα για έναν μπαρουτοκαπνισμένο ντετέκτιβ μοχλευμένο στα κακόφημα σοκάκια της Ιταλικής πόλης Μπολόνια την δεκαετία του 1970. Η μαφία καλά κρατεί ακόμα στην Ιταλία, ο νόμος είναι παρών μόνο όταν βολεύει τους παίκτες και ο Sam έχει εξαρχής καταλάβει ότι για να πετυχαίνει την επίλυση των υποθέσεων του, πρέπει να κινείται μεταξύ άσπρου και μαύρου και να ακολουθεί σκιώδεις τακτικές και μεθόδους που δεν εμπίπτουν πάντα στο γράμμα του νόμου. Παρόλα αυτά μέσα στο χάος και την ασυδοσία της κοινωνίας που ζει προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει τις αξίες του και όση ηθική του έχει απομείνει. Το ότι ο Pezzo ήταν ο αγαπημένος χαρακτήρας του Giardino δεν το λέω εγώ αλλά το πλήθος των περιπετειών που έχει γράψει για αυτόν. Ξεκινώντας από το 1979 και σε μια υπέρ-παραγωγική τετραετία μέχρι το 1983 σκίτσαρε και έγραψε 9 άλμπουμ με τους παρακάτω τίτλους. Sam Pezzo - Piombo di mancia [1979] Sam Pezzo - Nessuno ti rimpiangera [1979] Sam Pezzo - Risveglio amaro [1980] Sam Pezzo - La trappola [1979] Sam Pezzo - Merry Christmas [1980] Sam Pezzo - L'ultimo colpo [1980] Sam Pezzo - Juke Box [1981] Sam Pezzo - Shit City [1982] Sam Pezzo - Nightlife [1983] Όλως παραδόξως τα δικαιώματα για τις Αγγλικές μεταφράσεις του Sam Pezzo δεν τα έχει η NBM publishing αλλά η Catalan Communications New York, η οποία δεν τα αξιοποίησε ιδιαίτερα. Συγκεκριμένα άρχισε να εκδίδει τον Φεβρουάριο του 1988 μια σειρά με τίτλο "Cases from the Files of Sam Pezzo, P.I." όπου είχε σκοπό να περιλαμβάνει 1-2 ιστορίες σε κάθε άλμπουμ. Τελικά κυκλοφόρησε μόνο το πρώτο τεύχος που περιέχει τις ιστορίες "Nessuno ti rimpiangera" και "Shit City". Την δεύτερη ιστορία για κάποιο άγνωστο λόγο την χώρισαν σε μέρη 1 και 2. Έστω κι έτσι πήρα ένα πολύ καλό δείγμα και από αυτή την περίοδο δημιουργίας. Σχέδιο λίγο διαφορετικό από αυτό που πλέον έχουμε συνηθίσει ως χαρακτηριστικό του Giardino αλλά δεν υπολείπεται σε τίποτα. Είναι πιο σκοτεινό, γεμάτο σκιές και μεγάλη αντίθεση στο μελάνωμα (όλες οι ιστορίες είναι ΑΜ). Εδώ βέβαια κρατώ μια επιφύλαξη μήπως και σε αυτό φταίει η εκτύπωση. Σεναριακά είναι μια μείξη Ιταλικής φινέτσας και νουάρ κλίματος που περιέχει shady χαρακτήρες, επικίνδυνα θηλυκά, κινέζικες βεντέτες, bookies, παράνομα στοιχήματα, ιππόδρομο, εκβιασμούς, φόνους και κάθε είδους εγκληματική βρωμιά μπορούσε να συμβεί σε μια πόλη που η αστυνομία είναι άφαντη και κυριαρχούν οι καρχαρίες του υποκόσμου. Όποιος θέλει να το διαβάσει, ας μου στείλει ένα p.m. Στο Greek Comics: Βιογραφία του Vittorio Giardino [Θρηνωδός] Jonas Fink - A Jew in Communist Prague [Θρηνωδός] Jonas Fink - A Jew in Communist Prague (Scanlation) [Θρηνωδός] Little Ego [Θρηνωδός] Ουγγρική Ραψωδία [germanicus]

Μια ακόμα δημιουργός προστέθηκε στην λίστα μου με τους mangaka που ακολουθώ στενά την δουλειά τους. Ο λόγος για την Shimizu Reiko και το έναυσμα αποτέλεσε το Himitsu ή αλλιώς "Top Secret". Το Himitsu έτρεξε στο διάστημα Δεκέμβριος 2001 - Οκτώβριος 2012 και αποτελείται από 12 tankobon. Σε κεφάλαια κυκλοφόρησε στο περιοδικό Melody από την εκδοτική Hakusensha και κάθε του τόμος απέσπασε πληθώρα πολύ θετικών κριτικών και βραβείων στην Ιαπωνία. Κλασσικά τις πολύ καλές σειρές δεν τις εκδίδουν επίσημα στα Αγγλικά - πόσο μάλλον στα Ελληνικά - αλλά τα scanlations και ειδικά το γκρουπ Dragon Voice Project σώζουν την κατάσταση για ακόμα μια φορά. Είδος: Drama, Mystery, Sci-fi, Josei, Psychological Υπόθεση: Ζούμε σε μια γη πενήντα χρόνια μπροστά όπου έχει τελειοποιηθεί η σάρωση εγκεφάλου και ο οποιοσδήποτε με τον κατάλληλο εξοπλισμό μπορεί να ανακτήσει τις μνήμες έως και πέντε ετών από ένα μυαλό, ακόμα και αν αυτό έχει νεκρωθεί. Όπως είναι λογικό αυτή η ιατρική εξέλιξη δυσκολεύει πολύ τον κάθε επίδοξο εγκληματία και διευκολύνει αφάνταστα τα όργανα του νόμου που με μία χρήση εντοπίζουν ή τον ίδιο τον δράστη ή καίρια στοιχεία που οδηγούν σε αυτόν. Αυτή η ελευθερία στην πρόσβαση πληροφοριών ελοχεύει ηθικούς κινδύνους μιας και αποτελεί την μέγιστη παραβίαση της ιδιωτικότητας και την καταστροφή του τελευταίου φρουρίου ανθρώπινης ελευθερίας, αυτού της σκέψης. Ενδεικτικά μερικές σελίδες από τον τίτλο αλλά και διάφορα σκίτσα που αναδεικνύουν την μαεστρία της mangaka: Μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ Ένας ακόμα τίτλος που διαβάζω μέσα σε κάτι μέρες που επιβεβαιώνει τις προσδοκίες μου (μετά το Otoyomegatari και το Ookami no kuchi ) και έχει ανεβάσει τον σχεδιαστικό δείκτη κατακόρυφα. Η προσοχή της Reiko στην λεπτομέρεια δημιουργεί υπερ-ρεαλιστικά σκίτσα που έχουν έναν πολύ ώριμο και συνάμα αποτραβηγμένο από την κοινότυπη σχεδιαστική γραμμή των περισσότερων manga, αέρα. Η δουλειά της από μερικές ματιές που έριξα και στα υπόλοιπα άλμπουμ περιλαμβάνει πάντα κάποιου είδους τραγικό στοιχείο ή επιστημονική φαντασία, οπότε η τέχνη της μοιάζει αιθέρια. Το σενάριο είναι από "το πάνω ράφι" και έχει γραφτεί με μεγάλη προσοχή και συνέπεια στη συνέχεια, στοιχείο κατ'εμέ σημαντικότατο στην ντετεκτιβική λογοτεχνία. Μιας και εθίζομαι όταν διαβάζω υποθέσεις μυστηρίου ντυμένες με στυλάτα τοποθετημένο ερωτισμό, το Himitsu δεν με άφησε να το σταματήσω. Όσο τουλάχιστον έχει μεταφραστεί. Ένα μεγάλο θετικό είναι και η ανάπτυξη των χαρακτήρων στην οποία η Reiko έριξε πολλές εργατοώρες για να τις βγει όπως ήθελε - μεγάλη μορφή ο Tsuyoshi και η σχέση του με την Aoki είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αν στην αρχή σας φανεί κάπως εκκεντρικό, σας διαβεβαιώ ότι η όλη "πλοκή" χτίζεται διακριτικά σε πολλά επίπεδα. Σε συνδυασμό με τον ρεαλισμό που προ-ανέφερα δεν έχουμε το γραφικό πλέον άσπρο-μαύρο αλλά αποχρώσεις του γκρι (νο παν ιντέντεντ) που πολλές φορές σε ιντριγκάρουν συναισθηματικά προς τους εγκληματίες και η μεροληψία σου πάει περίπατο. Εν τέλει, είναι μια συναρπαστική απεικόνιση του κόσμου αν μπορούσαμε να διαβάσουμε την σκέψη. Το μόνο έμμεσα αρνητικό είναι ότι τα scanlation προχωρούν με πολύ αργούς ρυθμούς και έχουμε μείνει ξεκρέμαστοι σε κρίσιμο σημείο. Κάποια στιγμή επιβάλλεται να τσεκάρω και το anime. Το χέρι της Reiko θυμίζει πιο πολύ παραδοσιακούς Ιαπωνικούς πίνακες παρά πάνελ για κόμικ [mal type=manga id=4018]