Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'demon in a bottle'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο Bob Layton, ο δημιουργός που καθόρισε τον Iron Man όπως τον ξέρουμε, βρέθηκε στην Αθήνα, απ’ όπου και ξεκίνησε την πρώτη του παγκόσμια περιοδεία. Γεννημένος το 1953, έμαθε να διαβάζει μέσα από τις σελίδες των αγαπημένων του κόμικς, με τη βοήθεια της μεγαλύτερης αδερφής του Sue. Σύντομα πέρασε στην «άλλη πλευρά», από φανατικός αναγνώστης, εκδίδοντας αυτοεκδόσεις σε συνεργασία με νεαρούς θαυμαστές της 9ης Τέχνης οι οποίοι εξελίχθηκαν, όπως και ο ίδιος, σε σημαντικά ονόματα του χώρου: ο Roger Stern, ο Roger Slifer, ο John Byrne και πολλοί ακόμα. Το βιογραφικό του είναι τόσο πλήρες σε συνεργασίες και ήρωες, εκδοτικά εγχειρήματα όπως η Valiant Comics και, εσχάτως, κινηματογραφικές παραγωγές. Σε μεγάλο βαθμό υπαίτιος για τη δημιουργία τού Marvel Cinematic Universe, ο Bob Layton έθεσε τις βάσεις για τον σημερινό Iron Man. Ανήμερα της επετείου 15 ετών από την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel, μιλήσαμε για κόμικς, κινηματογράφο, υπερήρωες και επιστημονική φαντασία στο πλαίσιο εκδήλωσης signing του AthensCon στο κατάστημα Limited Edition Comics. ● Οι καλλιτεχνικές επιρροές στο έργο σου είναι πολυάριθμες. Ποιες θα ξεχώριζες; Έμαθα να διαβάζω μέσω των κόμικς. Παρ’ όλο που καταλάβαινα την πλοκή από τις εικόνες λόγω καλής σκηνοθεσίας, ζητούσα βοήθεια από τη μεγαλύτερη αδερφή μου για να μάθω τι έγραφαν τα μπαλόνια. Όλως παραδόξως, ο πρώτος καλλιτέχνης που αγάπησα ήταν ο Wally Wood – γι’ αυτό και αργότερα μαθήτευσα στο πλάι του. Ο μέντοράς μου όμως ήταν σε όλη μου τη ζωή ο Dick Giordano, γνωστός για τη δουλειά του στην ένδοξη περίοδο της DC, εποπτεύοντας έργα όπως το «Watchmen» και ο «Σκοτεινός Ιππότης» του Frank Miller. Έδωσε χώρο τόσο στην καλλιτεχνική όσο και στην επιχειρηματική πλευρά μου, με πίστεψε, ήταν ο πατέρας που δεν γνώρισα. Ως συγγραφέας πάλι επηρεάστηκα από τους μεγάλους της επιστημονικής φαντασίας: Edgar Rice Burroughs, Robert E. Howard και κυρίως Arthur C. Clarke. Από νωρίς αγάπησα τις ιστορίες που αναζητούν έμπνευση και τεκμηρίωση στην πραγματική επιστήμη, κάτι που μετέφερα και στο έργο μου, ιδίως στον Iron Man. Ήθελα τα τεχνολογικά ευρήματα που πλαισιώνουν την κεντρική ιστορία να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αληθοφανή. Εξίσου χαραγμένες μου έμειναν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας της περιόδου ’50-’70, όπως οι «Όταν η Γη σταματήσει» και «Ο άνθρωπος που ζάρωνε». Εκείνη την εποχή η επιστημονική φαντασία στηριζόταν περισσότερο στους χαρακτήρες ελλείψει των θεαματικών οπτικών εφέ που υπάρχουν σήμερα. Το «Alien» για παράδειγμα δε θα μας ενδιέφερε το ίδιο χωρίς τη Ρίπλεϊ – το συναισθηματικό της ταξίδι είναι πολύ πιο ουσιαστικό από το διαστημικό. Ο κινηματογραφικός Iron Man συχνά αντλεί έμπνευση από τα κόμικς του Layton, όπως τη χαρακτηριστική σκηνή στο τεύχος #118. ● Συνεργάστηκες με την Marvel σε μία πολύ δημιουργική και ανατρεπτική περίοδο της εταιρείας. Ξεκίνησα τη συνεργασία με την Marvel σε μία καταπληκτική περίοδο, κατά την οποία έλαβε χώρα μια αλλαγή φρουράς. Ο Kirby και ο Ditko και όλοι όσοι προκαλούσαν μαγικό άνεμο με το έργο τους, ήταν ακόμη εκεί. Την ίδια στιγμή εκεί ήταν και νεαροί αλήτες όπως εγώ, ο John Romita Jr., ο John Byrne, ο Chris Claremont, ο Walt Simonson και ο Frank Miller! Όλα αυτά τα ονόματα που σήμερα είναι μέρος της ιστορίας της Marvel. Αλλά τότε μόλις ξεκινούσαμε. Και αυτό που κάναμε, δίχως να το γνωρίζουμε, ήταν η αναμόρφωση της Marvel Comics για την επόμενη γενιά. Είχαμε τη δυνατότητα να εισάγουμε τις ευαισθησίες μας, επειδή πιστεύω πως όσο προχωρούσαμε θέλαμε πιο ώριμο υλικό. Γι’ αυτόν τον λόγο πήραμε τα εύσημα απίστευτων ιστοριών όπως ο «Daredevil» του Frank Miller ή το δικό μου «Demon In A Bottle», καθώς αντανακλούσαμε τη μερίδα του κοινού που μετασχηματιζόταν από μικρά παιδιά σε νεαρούς ενήλικες. Γι’ αυτό απαιτούσαν πιο σύνθετες ιστορίες. Ήταν απίθανες στιγμές. ● Πριν περάσουμε στον Iron Man, θα ήθελα να σε ρωτήσω με ποιον άλλο ήρωα απολαμβάνεις να δουλεύεις. Από όλους όσους έχω δουλέψει, θα διάλεγα τον Ηρακλή της Marvel – κι αυτό όχι γιατί βρίσκομαι στην Ελλάδα! Η σειρά κόμικς που φιλοτέχνησα με τον συγκεκριμένο ήρωα, με τίτλο «Prince Of Power», είναι ένα από τα πιο δημοφιλή έργα μου για την εταιρεία. Και έβγαζαν μόνο τέσσερα κάθε μερικά χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς. Έχω μια έντονη κωμική πλευρά, θέλω να πιστεύω πως έχω καλή αίσθηση του χιούμορ. Ο Ηρακλής μου επέτρεπε να το εκδηλώσω αυτό στο χαρτί. Ο Iron Man ήταν σοβαρός, ο Daredevil ήταν σοβαρός, όλοι ήταν σοβαροί κι εγώ ήθελα να μπορώ να σαχλαμαρίζω. Ήταν αμέσως μετά το «Star Wars» και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω διαγαλαξιακά στοιχεία και στις ιστορίες της Marvel. Έτσι πέταξα τον Ηρακλή σε αυτό. Στην Γη είναι Θεός. Είναι ανίκητος και τα σχετικά. Αλλά στο διάστημα, είναι απλά ένα μικροσκοπικό πλάσμα. Απομυθοποιείται. Στην ιστορία μου τον στέλνω εξορία στο διάστημα, βρίσκει μερικούς συντρόφους στην πορεία και μπλέκει σε πολλά ευτράπελα. Αλλά πίνει, κυνηγάει κορίτσια, κάνει σαν μπούφος. Οι αναγνώστες μέχρι και σήμερα λατρεύουν αυτές τις ιστορίες. Ακόμη και τότε, όπως είπα, μου ζήτησαν μία σειρά περιορισμένου μήκους, η οποία έγινε τόσο δημοφιλής που δύο χρόνια μετά μου ζήτησαν και δεύτερη. Και μετά ζήτησαν και ένα γκράφικ νόβελ! Και μερικά χρόνια αργότερα, μετά από μία προσωρινή απόσυρσή μου, βρήκα τον χρόνο να καταπιαστώ και με την τελευταία ιστορία που έγραψα με τον ήρωα. Με λίγα λόγια, πάντοτε λάτρευα την ανεμελιά του. Και μου δίνει τη δυνατότητα να μην εξηγώ τίποτα, γιατί είναι μαγεία, σε συνδυασμό με λίγη επιστήμη. ● Σε πρόσφατη ταινία του Marvel Cinematic Universe υπήρχαν υπόνοιες για συμμετοχή του Ηρακλή σε επόμενη ταινία. Ο Brett Goldstein από το Ted Lasso να παίζει τον Ηρακλή; Όταν οι φαν μου είδαν τη σκηνή, έλαβα αμέτρητα email – και δεν είχα ιδέα! Όλοι ελπίζουν ότι θα μεταφέρουν τις ιστορίες μου, ειδικά εφόσον το «Guardians of the Galaxy» τελείωσε, επομένως δεν υπάρχει κάποια άλλη τύπου «διαστημική σαπουνόπερα». Αν κάνουν τον «Ηρακλή» μου, θα είναι φοβερό. Θα χάσω το μυαλό μου, γιατί είναι ακόμη πιο αστείο και χαζό από τους «Guardians». Βέβαια, ο James Gunn έκανε τρομερή δουλειά με τους ήρωες, το ‘πιασε. Διηγήθηκε μία έντονα περιπετειώδη ιστορία, αλλά σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε έβαζε κάτι αστείο. Κι αυτόν τον τόνο έχει και ο «Ηρακλής» μου – γι’ αυτό ελπίζω ότι η Marvel θα επιλέξει να συνεχίσει το ίδιο μοτίβο, συνεχίζοντας να επενδύει σε διαστημικές κωμωδίες τέτοιου τύπου. Αλλά ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι εμφανίστηκε ο Ηρακλής. Εύχομαι να το κάνουν. ● Θεωρείσαι ένας από τους δημιουργούς που αναδιαμόρφωσε ριζικά τον Iron Man, δίνοντας φρέσκια πνοή σε έναν ήρωα που σήμερα αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες ολόκληρου του «μαρβελικού» σύμπαντος. Όταν κάποιος τίτλος της Marvel δεν είχε επιτυχία ανέθεταν σε νέα ταλέντα, όπως ήμασταν τότε εμείς, τα υπόλοιπα τεύχη μέχρι το οριστικό κλείσιμο. Αυτό συνέβη και με τον «Iron Man», πριν αναλάβουμε από τύχη και ένστικτο εγώ και ο David Michelinie με την απόλυτη ελευθερία να αλλάξουμε ό,τι θέλαμε δεδομένου του μειωμένου ενδιαφέροντος. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Όδευε για κλείσιμο και κατέληξε στην κορυφαία δεκάδα. Η καριέρα μας απογειώθηκε. Πρακτικά εμπνεύστηκα την εκδοχή τού Tony Stark που ενσάρκωσε ο Robert Downey Jr. Το στιλ του εξυπνάκια ροκ σταρ. Ακόμα εισήγαγα πραγματική επιστήμη στις ιστορίες, προσδίδοντάς τους την αληθοφάνεια που έλειπε – ακόμα και στη σχεδιαστική αποτύπωση της πανοπλίας του. Ήθελα να τον σκέφτομαι σαν έναν σύγχρονο Βασιλιά Αρθούρο. Οι «Stark Industries» ήταν η αυτοκρατορία του, το βασίλειό του. Οι Avengers ήταν οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ήθελα να είναι ένας βασανισμένος βασιλιάς, γι’ αυτό εισήγαγα το πρόβλημα του αλκοολισμού, δίνοντας περισσότερο βάθος στον ήρωα. Το «Demon In A Bottle» μνημονεύεται μέχρι και σήμερα ως σημείο καμπής για τον υπερήρωα που πλέον κοσμεί το πάνθεον των ηρώων τής Marvel. Μέχρι τότε τον παρουσίαζαν με προβλήματα καρδιάς, ωστόσο τη δεκαετία του ’70 η μεταμόσχευση καρδιάς ήταν διαδεδομένη στην ιατρική πρακτική, επομένως δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο – ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να λύσει ένα σχετικά απλό πρόβλημα υγείας; ● Πώς αποτυπώνεται η επιστημονική φαντασία στο έργο σου; Είμαι ένας από τους ελάχιστους δημιουργούς κόμικς που είχαν τακτική συνδρομή στο «Scientific American». Και το διαβάζω από το εξώφυλλο μέχρι το οπισθόφυλλο. Πάντοτε με κατέπλησσε ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν όλα τα πράγματα στην επιστήμη. Γι’ αυτό ήθελα τουλάχιστον η πανοπλία να φαίνεται πιστευτή. Δεν ήταν ελαστική, δεν ήταν ύφασμα ή κάτι τέτοιο, ήταν μεταλλική, άρα έπρεπε να έχει τις αντίστοιχες ιδιότητες. Μια αλυσόπλεκτη πανοπλία σε μικροσκοπικά μέρη τα οποία ενώνονται μεταξύ τους από ένα μαγνητικό πεδίο, βασικά στοιχεία κυβερνητικής. Καθώς η κίνηση απαιτούσε ελαστικότητα στα χέρια για παράδειγμα, μικρά μαγνητικά πεδία στο σημείο θα χαλάρωναν για να λυγίσουν και να κινηθούν ανάλογα. Έπρεπε να επεξεργαστώ όλες τις πληροφορίες για να καταστήσω την πανοπλία του Iron Man επιστημονικά τεκμηριωμένη, στο βαθμό που θα έπειθε τον αναγνώστη. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν μόνο δύο πραγματικά καλοί τρόποι να φτιάξεις έναν υπερήρωα: η επιστήμη και η μαγεία. Όλα τα υπόλοιπα είναι αηδίες. Αν σε δαγκώσει ένας ραδιενεργός νεροβούβαλος, δε θα γίνεις ο «Νεροβούβαλος Μαν». Κι ακόμη κι αν γίνεις, πώς ξέρεις ότι έχεις δυνάμεις νεροβούβαλου; Θα χτυπήσεις μετωπικά με το κεφάλι σου ένα διερχόμενο αυτοκίνητο για να διαπιστώσεις αν δουλεύουν; Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα στην προέλευση των δυνάμεων των υπερηρώων, γιατί διαφορετικά δε θα έβγαζαν νόημα. Αλλά για μένα, το κλειδί είναι στην επιστήμη και στη μαγεία, όταν ειδικά αντιμετωπίζεις την τελευταία ως επιστήμη την οποία απλώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τα εργαλεία του σήμερα. ● Συμμετείχες καθοριστικά και στην παραγωγή των ταινιών. Κατά κύριο λόγο συμμετείχε το έργο μου. Αποτέλεσε τη βάση για τη σύγχρονη εκδοχή του ήρωα. Στις ιστορίες που φιλοτέχνησα με τον David καθιερώσαμε τη σχέση του με τον Μπρους Μπάνερ, η ιδέα των «Armor Wars» οδήγησε στη δημιουργία τού «Civil War», εμφανίστηκαν ήρωες όπως ο War Machine. Όχι τυχαία, ο επικεφαλής των Marvel Studios, ονόματι David Maisel, ήταν μεγάλος θαυμαστής μου και χωρίς να το γνωρίζω εμπνεύστηκε από τη δουλειά μου καθώς οραματιζόταν την κινηματογραφική μεταφορά του ήρωα, η οποία και έθεσε τις βάσεις για το μεγαλειώδες κινηματογραφικό εγχείρημα που ακολούθησε. Μερικές σκηνές μεταφέρθηκαν ατόφιες, καθώς εξ αρχής είχαν ένα κινηματογραφικό ύφος. Ναι, συμμετείχα στα γυρίσματα των πρώτων δύο ταινιών και απόλαυσα κάθε στιγμή πηγαίου ενθουσιασμού που εισέπραττα απ’ όλους. Ο Robert Downey Jr. ερχόταν κάθε τόσο με τεύχη μου για υπογραφές. Αντίστοιχα συμμετείχα και στις παραγωγές τού «Ant-Man», ακόμη ενός ήρωα που απολάμβανα να σχεδιάζω, χωρίς να μπορώ ποτέ να φανταστώ ότι ένας συνήθως δευτερεύων χαρακτήρας θα κατέληγε σήμερα ένα παγκόσμιο κινηματογραφικό φαινόμενο. ● Τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος έχει κεντρίσει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον σου ως μέσο αφήγησης ιστοριών. Η αλήθεια είναι ότι ο κινηματογράφος είναι ένα μέσο με το οποίο έχω βαθιά σχέση. Είχα την τύχη να δω πολλούς από τους χάρτινους ήρωες με τους οποίους δούλεψα να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη. Δεν θα ξεχάσω την εποχή που οι μόνες νέες ταινίες που προβάλλονταν στον κινηματογράφο, ακριβώς πριν από την πανδημία, βασίστηκαν σε παλαιότερες δουλειές μου: «Birds of Prey» και «Bloodshot». Το αστείο είναι ότι καμία από τις δύο δεν μου άρεσε παρά την εμπορική τους επιτυχία. Έχω στα σκαριά διάφορες εντελώς πρωτότυπες κινηματογραφικές παραγωγές, η πρώτη εκ των οποίων θα είναι η ταινία «Helix», ένα έργο επιστημονικής φαντασίας πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Και το σχετικό link...
  2. Demon in a Bottle ''Can't you see you're becoming your own worst enemy? And you're trying to kill that enemy with a bottle..'' - Bethany Cabe Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ο τίτλος του Iron Man πραγματικά περνούσε μία ακόμα "χρυσή εποχή"μέσα από τη συνεργασία τριών μεγάλων δημιουργών.Του σεναριογράφου David Michelinie,του σχεδιαστή John Romita jr. καθώς και του μελανωτή/σχεδιαστή αλλά και co-plotter Bob Layton που έχει αφήσει το όνομα του ανεξίτηλο στον χαρακτήρα του Shellhead. Η τριάδα αυτή ανανέωσε τον χαρακτήρα του Tony Stark/Iron Man προσθέτοντας στο περιβάλλον του καινούργιους χαρακτήρες (όπως τον φίλο και πιλότο του James Rhodes που αργότερα θα γίνονταν ο War Machine, την Bethany Cabe σωματοφύλακα αλλά και ερωμένη του Stark, καθώς και εχθρούς όπως τον Justin Hammer, έναν δισεκατομμυριούχο αντίπαλο του Stark με τη μορφή του Peter Cushing) καθώς και με καινούργιες αρματωσιές τεχνολογικά προηγμένες και σχεδιαστικά εντυπωσιακές για την εποχή τους (space armor,stealth armor κ.α.).. Η δημιουργική ομάδα όμως αυτή δεν άφησε εποχή στον τίτλο μόνο για όλα τα παραπάνω που αναφέραμε.Για πρώτη ίσως φορά στα χρονικά τόσο του τίτλου,όσο και του χαρακτήρα ασχολήθηκε με ένα λεπτό θέμα που κανένας μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί ανοικτά στο χώρο των mainsteram comic,με εξαίρεση το θέμα των ναρκωτικών τόσο στον Spider Man (στα τελευταία περίπου τεύχη του Stan Lee στον τίτλο), όσο και στο Green Lantern/Green Arrow του Denny O'Neil. Ήταν το ζήτημα του αλκοολισμού το οποίο αναφέρθηκε ίσως για πρώτη φορά στον ήρωα,αλλά φυσικά δεν θα ήταν η τελευταία... Στο τεύχος #128 που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1979 οι αναγνώστες ήρθαν αντιμέτωποι από το εξώφυλλο κιόλας με μία εικόνα του Tony Stark που ποτέ δεν είχανε ξαναδεί...Με ένα φανταστικό σχέδιο του Bob Layton που άφησε εποχή(και αντιγράφτηκε δεκάδες φορές για covers άλλων κόμικ)βλέπαμε έναν Tony Stark σε άσχημη κατάσταση,αξύριστο,ιδρωμένο να κοιτάει με τρόμο το είδωλο στον καθρέπτη και να μην αναγνωρίζει ποιος είναι...Ή μάλλον καλύτερα να έρχεται ίσως αντιμέτωπος με τον χειρότερο εχθρό του εκείνη τη στιγμή που δεν ήταν άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό... Έχοντας πιεστεί τον τελευταίο καιρό από συνεχής επιθέσεις εχθρών του και τα σατανικά σχέδια του Hammer (ο οποίος είχε οργανώσει αυτές τις επιθέσεις) ο Tony χωρίς να το καταλαβαίνει άρχισε ολοένα να βρίσκει παρηγοριά στο ποτό.Το τεύχος ξεκινάει με τον Tony να κάθεται στο γραφείο του,φορώντας ακόμα την αρματωσιά του,έχοντας βγάλει το κράνος του,και κοιτώντας το μπουκάλι,να σκέφτεται πόσο χαώδης είναι η ζωή του τον τελευταίο καιρό...Σκέφτεται ότι ίσως θα έπρεπε να μην υπάρχει ο Stark, και να ζει μόνο πλέον σαν Iron Man. Κλεισμένος στη χρυσή αρματωσιά όπου κανείς δεν μπορεί να τον νικήσει...Ζαλισμένος από το ποτό προσπαθεί να βγει από το παράθυρο του γραφείου του χωρίς όμως πρώτα να το ανοίξει....Προσπαθώντας στη πορεία να βοηθήσει κάποιους εργάτες κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα...Γυρίζοντας πίσω για μία ακόμα φορά αποζητά παρηγοριά στο μπουκάλι και εκεί είναι που εμφανίζεται η Bethany Cabe, σαν φύλακας άγγελος του που θα προσπαθήσει να τον συνετίσει λέγοντας του μία ιστορία.Την περίπτωση του πρώην άντρα της,που ήταν διπλωμάτης,και κατέφυγε στη χρήση χαπιών για να αντεπεξέλθει την πίεση της δουλειάς του...Και όλο αυτό οδήγησε στο τέλος της σχέσης τους αλλά και του ιδίου κατά κάποιο τρόπο...Η Bethany παραδέχεται ότι ήταν νεότερη τότε και δεν κατάλαβε τις ανασφάλειες του άντρα της, και ότι κατα κάποιο τρόπο τον εγκατέλειψε στη μοίρα του,το οποίο όμως δεν σκοπεύει να κάνει το ίδιο για τον Tony...Για τον οποίο δεν επιθυμεί να έχει το ίδιο τέλος... O Tony καταλαβαίνει ότι χρειάζεται τη βοήθεια της και παρακαλώντας τη πέφτει στην αγκαλιά της σε μία όμορφη και σχεδιαστικά άψογα σχεδιασμένη στιγμή που αποτυπώνει τη συγκίνηση της σκηνής και την τραγικότητα της κατάστασης...Και η Bethany θα είναι δίπλα του σε όλες εκείνες τις δύσκολες μέρες που θα ακολουθήσουν την αποτοξίνωση... Όταν αυτή "φαινομενικά" επιτευχθεί ο Stark νηφάλιος πλέον θα ζητήσει συγνώμη και από τον Jarvis τον οποίο στο προηγούμενο τεύχος και πάλι υπο την επήρεια αλκοόλ είχε προσβάλλει, πράγμα που είχε οδηγήσει στην παραίτηση του...Εκεί μαθαίνει ότι η μητέρα του Jarvis είναι άρρωστη και προσφέρεται να πληρώσει τα ιατρικά έξοδα. Ο ίδιος ο Jarvis για να πάρει δάνειο είχε πουλήσει τις μετοχές του που είχε στη Stark International.Φοβούμενος τότε ότι η SHIELD θα αγόραζε την εταιρεία του, ο Stark παίρνει μία λανθασμένη απόφαση να επισκεφτεί τον δανειολήπτη σαν Iron Man για να τον εξαναγκάσει να δώσει πίσω το μερίδιο του Jarvis....Ο Τony κατηγορεί τον δανειολήπτη Benchley για παρατυπία και σχεδόν καταστρέφει το γραφείο του,όταν ο τελευταίος του λέει ότι το έχει πουλήσει σε άνθρωπο κρατικής υπηρεσίας... Νιώθοντας νικημένος ο Stark ξαναγυρίζει απογοητευμένος στο γραφείο του,εκεί θα θελήσει να καταφύγει και πάλι στο ποτό για παρηγοριά...Όλος ο αγώνας που έκανε με την Bethany θα τιναχτεί στον αέρα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου...Τότε η Bethany του ζητάει να σταματήσει να πίνει όχι μόνο για τον εαυτό του,αλλά για όλους τους άλλους επίσης που νοιάζονται για εκείνον.Και εκεί ο Tony είναι που θα δώσει άλλη μία μάχη,από την οποία όμως θα βγει νικητής,αποφασίζοντας να κλείσει το πώμα του μπουκαλιού...Και στο τελευταίο panel της ιστορίας ο Tony θα δηλώσει "Ι'm Going to win"...Θα βγει νικητής,και στη μάχη του με το ποτό και στη διεκδίκηση της εταιρείας του.....Βέβαια οι συγγραφείς άφηναν ένα παράθυρο ανοικτό ότι το πρόβλημα αλκοολισμού στον Tony δεν εξαφανίστηκε(και φυσικό είναι αφού ουσιαστικά ένας αλκοολικός ποτέ δεν "θεραπεύεται απόλυτα" ή χρειάζεται πολλά χρόνια αποχής για να το καταφέρει)πράγμα βέβαια που θα επιβεβαιωθεί στο μελλοντικό run του Denny O'Neil στον τίτλο,όταν ο Tony Stark έχοντας χάσει τα πάντα θα οδηγηθεί και πάλι στον αλκοολισμό,και ο φίλος του ο Jim Rhodes θα αναλάβει τον ρόλο του Iron Man αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που θα σας διηγηθώ άλλη φορά,σε μελλοντικό άρθρο μου...Επίσης πολλά στοιχεία αυτής της ιστορίας φαίνεται πώς έχουν επηρεάσει και τις κινηματογραφικές ταινίες του Iron Man ειδικά στη δεύτερη ταινία,όπου ένας μεθυσμένος Stark τα κάνει μαντάρα στο πάρτι του και χρειάζεται ένας Rhodes στην αρματωσιά για να τον σταματήσει...Όλοι οι σπόροι για το πρόβλημα του Stark με το αλκοόλ μπήκαν εδώ,σε αυτήν την ιστορία που έξοχα διηγήθηκαν οι Michelinie & Layton και σχεδιαστικά άρτια παρουσίασε ο John Romita Jr. Όπως και στη περίπτωση του Days of Future Past που είχα παρουσιάσει σε προηγούμενο άρθρο μου, έτσι και εδώ οι Michelinie & Layton μέσα σε ένα μόνο τεύχος,λένε όσα άλλοι δημιουργοί θα χρειαζόντουσαν να πουν σε πάνω από 6 τεύχη...Σύμφωνα με τον Bob Layton οι δύο δημιουργοί "δεν είχαν πρόθεση να κάνουν κάτι τέτοιο σχετικό,απλά ο κακός της ιστορίας αυτή τη φορά αντί να ήταν ο Doctor Doom ήταν το μπουκάλι.' 'Ήθελαν να δείξουν τι μπορεί να προκαλέσει τη πτώση ενός πετυχημένου επιχειρηματία. Τα ναρκωτικά ή το σεξ.Αφού δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το πρώτο (είχε ήδη ειπωθεί και δεν ταίριαζε κατά τη γνώμη μου στον Stark) ούτε και το δεύτερο(κώδικας δεοντολογίας στα κόμικς)ο αλκοολισμός ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο...Κάτι φυσικά που όπως τόνισα δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί στα κόμικς ειδικά τα υπερηρωικά μέχρι τότε... Επίσης βλέπουμε πόσο σημαντικός χαρακτήρας στη ζωή του Tony ήταν η Bethany Cabe, η οποία για εμένα είναι η σημαντικότερη γυναίκα που πέρασε ποτέ από τη ζωή του χαρακτήρα.Φυσικά την είχαν εξαφανίσει για αρκετά χρόνια και τώρα που τη διαβάζω στο νέο Iron Man του Dan Slott, ουσιαστικά βλέπω ένα φάντασμα που κυκλοφορεί με τη μορφή της,και ο νέος της ρόλος σαν πιόνι στα χέρια του Controller ή όποιου άλλου κρύβεται από πίσω του,δεν μου αρέσει ιδιαίτερα...Εδώ πραγματικά είναι η καλύτερη στιγμή της,ένα πραγματικό στήριγμα για τον Tony που δίνει τη μεγαλύτερη του μάχη,χωρίς να φοράει τη σιδερένια αρματωσιά...Ένα πραγματικά κλασικό τεύχος στην ιστορία του Shellhead που άλλαξε όλο το status quo του χαρακτήρα πολύ πριν Downey-οποιηθεί ο χαρακτήρας μετά την επιτυχία των ταινιών... Πολλοί κριτικοί θεωρούν την συγκεκριμένη ιστορία σαν ίσως την καλύτερη που έχει γραφτεί ποτέ για τον χαρακτήρα,καθώς και εκείνη που εξακολουθεί να επηρεάζει πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς του χαρακτήρα μέχρι και σήμερα. Το κόμικ επίσης κέρδισε το 1980 το βραβείο Eagle των Βρετανών αναγνωστών στην κατηγορία "καλύτερη ιστορία σε ένα τεύχος". Τέλος η συγκεκριμένη ιστορία υπάρχει και σε trade έκδοση του 2006,που δανείζεται τον τίτλο του τεύχος #128 αλλά περιέχει τα τεύχη #120-128 του τίτλου από την ίδια δημιουργική ομάδα.Κλασικό εικονογραφημένο και άκρως αγαπημένο!! comicmaniacsgr.blogspot.com
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.