Αναζήτηση στην Κοινότητα

Δύο φυλές, μια βεντέτα... αυτό είναι το Extremity με δυο λόγια. "There is no peace. Only kill and be killed". Οι Paznina και οι Roto βρίσκονται σε μακροχρόνιο πόλεμο. Επιδίδονται σε βαρβαρότητες όπου η τελευταία τροφοδοτεί την επόμενη και έτσι ο κύκλος του αίματος κλείνει απλώς για να ξαναρχίσει. Ο Johnson, θέλοντας να ενσωματώσει στο κόμικ έναν από τους προσωπικούς του φόβους, μας συστήνει τον βασικό χαρακτήρα, κόρη του επικεφαλής των Roto ονόματι Thea. Η Thea σχεδίαζε και ήταν γνωστή για τις όμορφες απεικονίσεις της... ακόμα και στους Paznina. Γι' αυτό σε μια από τις συγκρούσεις τους, της έκοψαν το δεξί της χέρι. Ας μιλήσω λίγο για το όλο σκηνικό. Η επιφάνεια του πλανήτη είναι σκοτεινή και ακατοίκητη από ανθρώπους, γιατί εκεί ζουν κάθε είδους τέρατα, από γιγάντια έντομα έως δράκοι με τρία κεφάλια. Σύμφωνα με το μύθο - που δεν διευκρινίζεται πόσο πίσω έχει τις ρίζες του - μετά από έναν "Μεγάλο Πόλεμο", καταστράφηκαν τα πάντα στην επιφάνεια. Οι άνθρωποι τώρα ζούνε στις "Υπερυψωμένες Πεδιάδες" τις οποίες έβαλε εκεί ο θεός τους, Desiden. Οι Roto έχουν χάσει το σπίτι τους (που είναι ένα από τα αιωρούμενα κομμάτια γης) μετά από μάχη με τους Paznina και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για το πάρουν πίσω. Έτσι ξεκινάει η ιστορία μας. Ο "Αρχαίος Κόσμος", όμως, κρύβει μυστικά. Τεχνολογίες που οι δύο φυλές δεν μπορούν να κατανοήσουν και όπλα καταστροφικής ισχύος για τα δεδομένα του νέου κόσμου. Κρύβει, όμως, και κάτι άλλο... Η συγγραφή δεν αναλώνεται στο να μας περιγράψει παλιούς και νέους διαπληκτισμούς των φυλών, αν και αυτό το στοιχείο υπάρχει. Με φόντο ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό φαντασίας και μπόλικο μυστήριο πλαισιώνεται μια πιο προσωπική ιστορία που κορυφώνεται σε μια τελική σύγκρουση. Πιστεύω πως έχει την τέλεια ισορροπία μεταξύ φαντασίας/δράσης, συναισθημάτων και παραλληλισμών με τον πραγματικό κόσμο. Κάνει ξεκάθαρο πως καμία πλευρά δεν έχει δίκιο, αλλά και να είχε δεν το έβρισκε μέσα από τη βία. Πως αυτοί που πολεμούν είναι θύματα του μίσους που τους επιβάλλουν άλλοι. Πως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ικανοί να συγχωρέσουν αν δεν καθοδηγούνται από το αίσθημα της εκδίκησης. Στις σελίδες αυτού του κόμικ είδα κάποια από τα καλύτερα panels που έχω δει ποτέ μου. Λατρεύω τον τρόπο που απεικονίζει τη δράση, τα ελαφριά (χρωματικά και σχεδιαστικά) steampunk στοιχεία παντρεμένα με το γενικό μεσαιωνικό στυλ, το "βρώμικο" μελάνωμα, τις τραχιές γραμμές και φυσικά τον χρωματισμό! Αν μη τι άλλο, ο Daniel Warren Johnson έπαιξε πολύ καλά μεταξύ βουβών πάνελ και πυκνών διαλόγων, γνωρίζοντας πότε να δώσει χώρο στο ένα και πότε στο άλλο. Το έγραψε με μεράκι, είναι περήφανος με το αποτέλεσμα και δεν το κρύβει. Αποτελεί must σε ό,τι αφορά τα σύγχρονα κόμικς της Image. Η σειρά ξεκίνησε τον Μάρτη του 2017 και τελείωσε τον ίδιο μήνα του 2018. Στα χρώματα είναι ο Mike Spicer και στην τελική μορφή του σεναρίου, όπως έχει αναφέρει πολλές φορές ο D.W. Johnson, έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο συντάκτης, Sean Mackiewicz. Ο ίδιος ο Johnson πριν από αυτή τη σειρά ήταν επίσης γνωστός για το webcomic του, Space Mullet. Τέλος, αν δεν σας πειράζουν τα spoiler ή το έχετε ήδη διαβάσει, σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά σε αυτό το βίντεο που αναλύει τη χρήση της κλίμακας στα πάνελ του τελευταίου τεύχους.