Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'carlos saldanha'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ούτε σπορ ούτε τέχνη. Απλώς κτηνωδία Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Στην πρόσφατη ταινία κινουμένων σχεδίων «Φερδινάνδος» με πρωταγωνιστή έναν φιλήσυχο και καλοκάγαθο ταύρο που οδηγείται στην αρένα, το θέμα των ταυρομαχιών επανήλθε στο προσκήνιο. Αλλά με μια ανεξήγητη ατολμία που θυμίζει τη γενικότερη στάση των παιδικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων απέναντι σε ένα βάρβαρο έθιμο Μετά τους σκύλους, τις γάτες και τους πιθήκους που για προφανείς λόγους έχουν παίξει αμέτρητους πρωταγωνιστικούς ρόλους στα κόμικς και τα κινούμενα σχέδια διαχρονικά, ίσως το πιο δημοφιλές είδος να είναι οι ταύροι. Λίγο το παρουσιαστικό τους και το μέγεθός τους, λίγο τα επιβλητικά τους κέρατα, λίγο η τεράστια δύναμή τους αλλά κυρίως η συμμετοχή τους στην κτηνωδία των ταυρομαχιών και άλλων θεαμάτων τύπου ροντέο, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, τους έχουν οδηγήσει πολλές φορές στις χάρτινες σελίδες σε ιστορίες που κάτι θέλουν να πουν. Αλλά συνήθως δεν τολμούν να το πουν δυνατά και απλώς το υπαινίσσονται. Αφήνοντας ανοιχτά και κάποια παράθυρα ώστε να μη στενοχωρήσουν και τους οπαδούς της άλλης άποψης. Και καλά, παλαιότερα ήταν λιγότερες οι φωνές εναντίωσης στη βαρβαρότητα των ταυρομαχιών. Ηταν ένα έθιμο με μεγάλη διάδοση στην Ιβηρική χερσόνησο (Ισπανία, Πορτογαλία) και σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής (Μεξικό, Περού, Κολομβία κ.α.). Πασπαλισμένο με μπόλικο φολκλόρ λειτουργούσε και ως τουριστική ατραξιόν, ενώ σαγήνευε μικρούς και μεγάλους με την ιεροτελεστία του και με τις χορευτικές κινήσεις του ματαδόρ που (υποτίθεται πως) τα βάζει στα ίσα με ένα άγριο ζώο και καταφέρνει να το νικήσει. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ταυρομαχίες έχουν χάσει αρκετή από την αίγλη τους και σε ορισμένα μέρη, όπως στη Βαρκελώνη, έχουν διά νόμου απαγορευτεί, ενώ σε άλλες περιοχές έχουν τεθεί κανόνες ως προς τη μεταχείριση του ζώου, αν επιτρέπεται να θανατώνεται ή όχι, αν αυτό θα γίνεται μπροστά στα μάτια των θεατών κ.λπ. Στη θέσπιση αυτών των κανόνων συνέβαλε η ολοένα και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τα δικαιώματα των ζώων και η ενεργή δράση ακτιβιστών και κινημάτων που με αγώνες δεκαετιών κατάφεραν να περιορίσουν την έκταση του φαινομένου με προοπτική την πλήρη και άνευ όρων κατάργησή του. Στα κόμικς του παρελθόντος, ήταν πολύ συχνές οι εμφανίσεις ταύρων μέσα σε ασφυκτικά γεμάτες από αιμοδιψείς θεατές αρένες, με ταυρομάχους άλλοτε γνωστούς χαρακτήρες και άλλοτε περιστασιακούς πρωταγωνιστές. Στη βαρβαρότητα έχουν πάρει μέρος ως ταυρομάχοι ακόμα και χαρακτήρες που συμμετείχαν σε κατ’ εξοχήν χιουμοριστικές περιπέτειες, όπως ο Αστερίξ, ο Ντόναλντ Ντακ, ο Ρίτσι Ριτς, ο Μπαγκς Μπάνι, ο Κάσπερ το φαντασματάκι, ο Charlie McCarthy, ο Joe Palooka, οι Mutt and Jeff, ο γάτος Φέλιξ, μέχρι και ο σκύλος Rex, the Wonder Dog, αλλά και ηθοποιοί που δάνειζαν τις μορφές τους σε πρόσωπα των κόμικς, όπως οι Αμποτ και Κοστέλο, Τζέρι Λιούις, Ντιν Μάρτιν κ.ά., ενώ υπήρξε και ένας αποκλειστικός πρωταγωνιστής σε δική του σειρά, ο βραχύβιος και γκαφατζής Μιγκέλ ο Ταυρομάχος (1959-1960) του Bob McGrath. Στα κόμικς τρόμου των δεκαετιών του 1950 και του 1960, όπως τα House of Mystery, House of Secrets, The Haunt of Fear, Ghosts κ.ά., εμφανίστηκαν συχνά ταύροι-δολοφόνοι, ταύροι-φαντάσματα αλλά και ταυρομάχοι-φαντάσματα που στοίχειωναν τις αρένες, ενώ μέχρι και στα κόμικς-ρομάντσα, υπήρξαν ιστορίες αγάπης και ερωτικής απογοήτευσης ανάμεσα σε στερεοτυπικά ευαίσθητες και δακρυσμένες γυναίκες και σκληροτράχηλους ταυρομάχους με φόντο τους αγριεμένους ταύρους. Ακόμα και ο Σούπερμαν, ως Superboy, αναγκάστηκε τη δεκαετία του 1950 να πάρει μέρος σε ταυρομαχία για να σώσει τον θετό του πατέρα του όταν ο δεύτερος ύστερα από ένα χτύπημα στο κεφάλι άρχισε να πιστεύει πως είναι διάσημος ματαδόρ, ενώ στο αμερικανικό ροντέο έχουν μπει και έχουν πιάσει τους ταύρους από τα κέρατα, ο Σπάιντερμαν, η Γουόντερ Γούμαν και άλλοι διάσημοι υπερήρωες. Τα τελευταία χρόνια, η μόδα των ταύρων στα κόμικς, δικαίως, έχει ατονήσει. Δεν είναι πια εύκολο να παρουσιάζεις με χιουμοριστικό τρόπο ένα γεγονός που όλοι πια ξέρουν ότι ισοδυναμεί με βασανιστήριο και καταλήγει στην πλειονότητα των περιπτώσεων σε έναν οδυνηρό θάνατο. Γι’ αυτό και ο Φερδινάνδος της Fox, σε σκηνοθεσία του Carlos Saldanha, είχε όλες τις προϋποθέσεις να μιλήσει για το αίσχος των ταυρομαχιών με έναν πιο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο. Οι δημιουργοί του, παρά τις καλές προθέσεις τους, το απέφυγαν. Πρωταγωνιστής είναι ένας φιλήσυχος και ειρηνιστής ταύρος που μεγαλώνει σε μια φάρμα, απολαμβάνοντας τη φύση, τα λουλούδια, τις συζητήσεις. Εχει όμως ένα ελάττωμα. Είναι τεράστιος και μυώδης. Οταν κατά λάθος θα βρεθεί στο πανηγύρι μιας ισπανικής επαρχιακής πόλης θα σπείρει, άθελά του, τον πανικό. Οι αρχές θα τον καταδιώξουν, θα τον αιχμαλωτίσουν και θα τον οδηγήσουν σε ένα εκτροφείο ταύρων που προορίζονται για ταυρομαχίες. Εκεί, ο Φερδινάνδος θα προσπαθήσει να πείσει τους υπόλοιπους ταύρους ότι δεν είναι γεννημένοι για μάχες και μπορούν να ζήσουν χωρίς βία και αίμα. Η μόνη λύση τους είναι η απόδραση. Παρά τις προσπάθειες, ο Φερδινάνδος θα καταλήξει στην αρένα, αντιμέτωπος με τον πιο διάσημο ταυρομάχο της Ισπανίας σε μια κατάμεστη αρένα από αλαλάζοντα πλήθη. Δεν θα προδώσει όμως τις αρχές του ακόμα και όταν το ξίφος του εχθρού του θα τον απειλήσει. Και τότε το πλήθος θα πάρει το μέρος του και θα ζητήσει την «απόδοση χάριτος» όπως και στις ρωμαϊκές αρένες. Μέχρι εδώ καλά. Ομως δεν ήταν το ίδιο πλήθος που είχε πληρώσει για να βρεθεί εκεί; Με την υποστήριξη του Φερδινάνδου έρχεται και η άφεση αμαρτιών; Και τι θα συμβεί με τους υπόλοιπους ταύρους που δεν είχαν την ευφυΐα και τη στάση του Φερδινάνδου; Ο ταυρομάχος θα συνεχίσει να εκτρέφει ζώα και να τα σφάζει ατιμώρητα για να γίνουν μετά τροφές αφού τους αφαιρεθούν τα κέρατα ως τρόπαια; Αν και υπάρχουν κάποιες πολύ δυνατές και σκληρές, τουλάχιστον για το παιδικό κοινό, σκηνές, όπως η αιχμαλωσία και η ακινητοποίηση των ζώων που προορίζονται για σφαγή ή η πρώτη επαφή του Φερδινάνδου με την τροπαιοθήκη του ταυρομάχου, μέρος της οποίας είναι τα κέρατα του πατέρα του, η ταινία δεν προχωρά σε μια ευθεία καταγγελία της βαρβαρότητας και «απαίτηση» της οριστικής απαγόρευσης των ταυρομαχιών. Παρουσιάζει τον ταυρομάχο ως αποφασιστικό, αυστηρό και δίκαιο επαγγελματία που την κρίσιμη στιγμή θα λυγίσει υπό το βάρος της λαϊκής «εντολής». Η στάση του, και κατά τα φαινόμενα η στάση των υπευθύνων της ταινίας, αποτελεί περισσότερο μια ad hoc απόφαση και όχι μια προτροπή για κατάργηση του αίσχους. Πιθανολογώ πως τα παιδιά-θεατές, αν και θα καταλάβουν πολύ καλά τους υπαινιγμούς για την κακοποίηση των ζώων και τους ύμνους για τον σεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας, θα φύγουν από τις αίθουσες μπερδεμένα, μένοντας τελικά με την εντύπωση ότι ακόμα και στις ταυρομαχίες, σε αυτές τις ποτισμένες με αίμα αρένες, μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη και τα θύματα, αν είναι τυχερά και έξυπνα, να γλιτώσουν. Για τους υπόλοιπους ταύρους τι γίνεται όμως; Και αυτό είναι το σεναριακό πρόβλημα μιας κατά τα άλλα πολύ σπουδαίας και όμορφης ταινίας και τεράστιας εισπρακτικής επιτυχίας, προτεινόμενης για δύο Χρυσές Σφαίρες. Οτι προσπαθώντας να μιλήσει για κάτι σε όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές και να τους πάρει με το μέρος των απανταχού Φερδινάνδων, λειαίνει και στρογγυλεύει σταδιακά τα «μηνύματα», μετατρέποντάς τα εν τέλει σε ένα άνευρο και ουδέτερο ευχολόγιο. Καλό είναι να υπάρχει. Όχι αρκετό. Πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.