Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'artist'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Dredd

    Comission έργου και 2000AD

    Αποφάσισα να ξεκινήσω ένα θέμα με αφορμή ένα comission για ένα έργο που σκέφτομαι να κάνω μεσοπρόθεσμα, αλλά ταυτόχρονα σκέφτηκα ότι θα ήταν καο ωραίο θέμα προς συζήτηση. Πάμε λοιπόν : Έχω ένα χώρο στο υπνοδωμάτιο μου ο οποίος ξεκινάει πάνω από την κάσα της πόρτας και συνεχίζεται προς το πλάι. Επειδή είναι ακριβώς απέναντι από το κρεβάτι μου, μου ήρθε η ιδέα να βάλω εκεί ένα πίνακα, για να τον βλέπω όταν ξαπλώνω και να χαίρομαι Ο χώρος είναι χοντρικά 2 μέτρα πλάτος επί 1 μέτρο ύψος. Σκεφτόμουν να αναθέσω σε κάποιον Έλληνα δημιουργό να μου φτιάξει ένα πίνακα σε μουσαμά ή πανί, ο οποίος θα μπει σε τελάρο, και θα κρεμαστεί σε ύψος που θα ξεκινάει περίπου 2,20 μέτρα από το πάτωμα και θα φτάνει μέχρι την οροφή, ένα μέτρο περίπου πιο ψηλά. Σκεπτόμενος τι θα ήθελα να έβλεπα εκεί, αποφάσισα ότι πιο πολύ θα μου άρεσε μια σύνθεση από τον κόσμο της 2000AD. Όχι μόνο Judge Dredd δηλαδή, αλλά και λοιπούς γνωστούς χαρακτήρες (π.χ. Slaine, Nikolai Dante, Rogue Trooper, ABC Warriors, Judge Anderson, Judge Death κλπ). Ανοίγω λοιπόν την συζήτηση και περιμένω τα σχόλια και τις προτάσεις σας για τα παρακάτω θέματα : 1. Πως σας φαίνεται σαν επιλογή μέσου (μουσαμάς/πανί). Συμφωνείτε ή προτείνεται κάτι άλλο; 2. SOS Ποιος Έλληνας δημιουργός πιστεύετε ότι θα ζωγράφιζε κάτι ωραίο στον κόσμο του 2000AD; Ενημερωτικά ότι τον πίνακα τον θέλω με χρώμα. 3. Σε περίπτωση που είστε γνώστες του σύμπαντος της 2000AD, ποιους άλλους χαρακτήρες θα προτείνατε να συμπεριληφθούν στον πίνακα; 4. Πόσο πιστεύετε ότι θα ζητήσουν οι δημιουργοί για μια δουλειά τέτοιου μεγέθους; 5. SOS Ποιος Έλληνας δημιουργός πιστεύετε ότι θα ήταν ανοιχτός σε συγκεκριμένες απαιτήσεις από το έργο του (ποιους θα βάλεις που, πως τους βάλεις, background, φωτισμό κλπ. Κάποιοι είναι δεκτικοί και κάποιοι μανουριάζουν. Ξέρετε/έχετε ανάλογες εμπειρίες; Από εκεί και πέρα, οτιδήποτε άλλο σας έρχεται στο μυαλό μην διστάσετε να το αναφέρετε. Καμιά ιδέα δεν είναι κακή! Όσο και αν ξεκίνησα το topic για να ρωτήσω για το δικό μου πίνακα, θα μου άρεσε ταυτόχρονα να μάθω και για τους Έλληνες δημιουργούς αλλά και την Ελληνική αγορά (αν υπάρχει) γενικότερα. Εμπρός λοιπόν, fire away!
  2. x for xepeta

    BYRNE JOHN [ (1950) ]

    Ένας σημαντικός δημιουργός κόμικς που γνωρίσαμε στα μεταφρασμένα ελληνικά κόμικς, διαβάσαμε, αγαπήσαμε και μάθαμε να ξεχωρίζουμε. Επηρεασμένος από τις παλιές τηλεοπτικές εκπομπές του Superman και τα Marvel Comics, αφού έκανε ένα πέρασμα από μικρές εταιρίες, βρέθηκε στα γραφεία του House of Ideas. Η εργατικότητά του ανέβαζε την αξιοπιστία του και του δίνεται να σκιτσάρει τον τίτλο του Iron Fist. Εκεί δημιουργεί το χαρακτήρα του Sabretooth, που αργότερα γίνεται μια πολύ σημαντική φιγούρα στη ζωή του Wolverine. Μαζί με το συγγραφέα Chris Claremont γίνονται ένα δυνατό και δημιουργικό ζευγάρι. Aφήνουν το σημάδι τους στον εμπορικό τίτλο του Spider-man ονόματι Marvel Team-Up, με πολλούς guest-star και δράση μόνο με σουπερήρωες και καθόλου χαρακτήρες με πολιτικές ταυτότητες. Ο τίτλος που μεγαλουργούν είναι το X-Men. Εκεί ο σκιτσογράφος Dave Cockrum αποχωρεί και η θέση δίνεται στον Byrne. Ο τίτλος είναι σχετικά παρθένος, δεν έχει αναλωθεί στα μάτια του κοινού. Από το πρώτο τεύχος ήταν διμηνιαίος, με ιστορίες reprint τα τελευταία χρόνια, με χαρακτήρες σχετικά ανεξερεύνητους. Ο τίτλος χαρακτηριζόταν από τις χαμηλές πωλήσεις, που σήμαινε χαμηλές απαιτήσεις από τους εκδότες. Ό, τι έπρεπε για φρέσκες ιδέες. Και με μισή ντουζίνα νέους ήρωες καταφέρνουν γρήγορα να τον κάνουν έναν από τους ακρογωνιαίους τίτλους της εταιρίας. Πολύ γρήγορα τη θέση του συγγραφέα μοιράζονται ο Byrne με τον Claremont. Όπως λέει ο τελευταίος, δεν ξεχώριζε η δουλειά του ενός από του άλλου. Αλληλοσυμπλήρωναν τις σκέψεις του και καταφέρνουν να γράψουν μερικές από τις καλύτερες περιπέτειες που γράφτηκαν σε αμερικάνικα περιοδικά. Κάπου όμως η συνταγή χαλάει. Η ισχυρή προσωπικότητα του Byrne δημιουργεί προβλήματα στη σχέση τους. Πρώτος λόγος ο χαρακτήρας του Wolverine. O μεν Claremont θέλει να τον παρουσιάσει ως ένα ζώο που μεταλλάχθηκε σε άνθρωπο και να τον ξεφορτωθεί , ο δε Byrne προσπαθεί να τον κρατήσει με πάση θυσία ως καθαρόαιμο μεταλλαγμένο άνθρωπο σχεδόν τρελό. «Για μένα o Wolverine είναι ένας ψυχοπαθής που τρώει τα δημητριακά του με γάλα στην κουζίνα και μαχαιρώνει ψυχρά και ψύχραιμα την Kitty Pryde γιατί του είπε καλημέρα με περίεργο τρόπο». Αυτή ήταν η φράση που χρησιμοποιούσε για να προσδιορίσει τον ήρωά του. Από κάποιο σημείο και μετά κατηγορεί το συγγραφέα ότι πληρώνεται άδικα αφού όλες οι καλές ιδέες ήταν δικές του. Για λίγο διάστημα ασχολείται με την ομάδα των Alpha Flight, μια καναδική ομάδα σουπερηρώων, που ενώ πουλάει εξαιρετικά τα σενάρια είναι κάτω του μετρίου. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι του είναι τόσο αδιάφοροι οι χαρακτήρες που δεν ξέρει τι να τους κάνει. Αποχωρεί για τον τίτλο του Hulk αλλά δεν αντέχει ούτε εκεί. Του δίνεται μια από τις παιδικές του αγάπες. Οι 4 Φανταστικοί, έναν τίτλο που τον απογειώνει γράφοντας και σχεδιάζοντας μόνος του τις περιπέτειές τους. Θεωρήθηκε η καλύτερη εποχή τους μετά αυτή των Stan Lee και Jack Kirby. Στους X-Men αγάπησε τον Wolverine, εδώ είχε την Susan Storm ως αδυναμία του. Δεν υπάρχει τίτλος που να μη δούλεψε. Spider-man, Captain America, Avengers, Iron Man. Ούτε λίγο ούτε πολύ είχε ό, τι ζητούσε. Από ένα σημείο και μετά δεν είναι θέμα χρημάτων οι δουλειές που του δίνονται αλλά απλώς του δίνονταν. Βοηθάει το γιό της νέας τότε γυναίκας του, Kieron Dwyer, τον εκπαιδεύει και φροντίζει να φτάσει να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Captain America. Διαβάσαμε αυτά τα τεύχη τα τελευταία χρόνια στα περιοδικά του εκδότη Καμπανά. Έτσι σε μια χρυσή εποχή για τη DC του δίνεται ο Superman. Μια επιτυχημένη εποχή για το χαρακτήρα. Αφού το παρελθόν του ήρωα διαγράφεται μέσω του Crisis of Infinite Earths, καλείται ο Byrne να ξαναγράψει τις περιπέτειές του. Τον κάνει πιο ανθρώπινο, προσδιορίζει τις δυνάμεις του πολύ πιο χαμηλά και ζωντανεύει τον παρωχημένο ήρωα σε νέα δεδομένα. 3 τίτλοι εκδίδονται το μήνα και καταδέχεται να συνεργαστεί στα σκόρπια σενάρια με τον Marv Wolfman. Ακόμη και αυτόν όμως δεν το σέβεται, το μειώνει και τον προσβάλει συνέχεια. Μέχρι και τον τίτλο του Wolfman ήθελε, για να εξιστορήσει μέσω αυτού τις περιπέτειες του Superboy, πράγμα που του το αρνήθηκαν. Τον ελεύθερο χρόνο του έχτισε αρκετά limited series του Supes που εκδόθηκαν παράλληλα με τους βασικούς τίτλους. Επιστρέφει στη Marvel και ασχολείται με τους Avengers και She-Hulk, με πιο ελαφριές και χιουμοριστικές ιστορίες. Κάπου εκεί εκμεταλλεύεται την επιτυχία των κόμικς του καιρού εκείνου και αποφασίζει να ασχοληθεί με προσωπικές του δημιουργίες. Παρουσιάζει τους Next Men, και του έρχεται μια μήνυση από τη Marvel. Το όνομα θυμίζει τους X-Men και δεν το δέχεται ο αντίπαλος εκδοτικός οίκος. Αναγκάζεται να αλλάξει τον τίτλο σε John Byrne’s Next Men και του απαγορεύεται να έχει το γράμμα Χ με διαφορετικό χρώμα από τον υπόλοιπο τίτλο. Ναι, τέτοιες αποφάσεις παίρνονται όταν είναι στη μέση χρήματα, δικηγόροι, και κριτήρια τύπου «ας κάνουμε το μικρό να χάσει όλο του το κεφάλαιο στο δικαστήριο». Βοηθάει τον Mignola στα πρώτα βήματα του Hellboy, γράφοντας την παρθενική του εμφάνιση και την πρώτη μεγάλη περιπέτεια. Αποκτά εχθρούς στο πρόσωπο των περισσότερων δημιουργών της Image θεωρώντας τους ανίκανους. Εκεί κάπου το αστέρι του αρχίζει να δύει. Ενώ του δίνονται πολλοί και διάφοροι χαρακτήρες της DC, το πλακάτ πια σκίτσο του δεν έχει θέση στη νέα εποχή. Κάνει ένα μεγάλο πέρασμα στη Wonder Woman αλλά οι πωλήσεις δεν είναι ποτέ ικανοποιητικές. Προσπαθεί να χτίσει το crossover Genesis, αλλά σχεδόν όλοι οι εκδότες τον μποϋκοτάρουν και δε συνεργάζονται μαζί του 100%. Το 1998 του δίνεται δουλειά σε διάφορους τίτλους του Spider-man και X-Men αλλά δεν ικανοποιούν κανέναν. Ενώ ο τελευταίος τίτλος είναι βιώσιμος κλείνει για να παρουσιαστούν φρέσκιες ιδέες και όχι αναμασήματα του παρελθόντος. Το δυνατό του ταπεραμέντο δεν του επιτρέπει να επιστρέψει ποτέ στην Marvel. Ακολούθησαν δουλειές στην IDW Comics, χωρίς ποτέ να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο. Μια από τις πιο περίεργες δημιουργίες του εκεί ήταν χτίσιμο ιστοριών του Star Trek χρησιμοποιώντας διάφορες φωτογραφίες του πρώτου τηλεοπτικού σίριαλ με την προσθήκη μπαλονιών. Φωτορομάντζα που οι Αμερικάνοι ονομάζουν Fumetti. Έναν όρο κλεμμένο από την Ιταλική σκηνή, που όμως δε σημαίνει το ίδιο πράγμα. Το σκίτσο του δυναμικό έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες. Ο Jim Lee είναι ένα ας πούμε πνευματικό παιδί του. Η εργατικότητά του και η αξιοπιστία του σε θέματα deadline τον έκαναν από τους πιο αγαπητούς δημιουργούς των εκδοτών. Η ισχυρή του προσωπικότητα όμως ήταν εμπόδιο στην καριέρα του. Τα βάζει ακόμη και με τον Jack Kirby. Ο τελευταίος μη γνωρίζοντας τα χρήματα που έχει κερδίσει η εταιρία με τις δημιουργίες του απαιτεί, ακόμη και στην εποχή μας μέσω των κληρονόμων του, χρήματα και δικαιώματα από τη δουλειά του. Ο Byrne τον κατηγορεί ότι δε σεβάστηκε το συμβόλαιό του «Εγώ είμαι γρανάζι της εταιρίας και φροντίζω για το καλό της εταιρίας». Αυτή είναι μια συχνή αντιμετώπιση συνυφασμένη με την ψυχοσύνθεση του αμερικάνου πολίτη για την καπιταλιστική του χώρα. Κάπως έτσι αντιμετωπίζεται το κράτος από τα σκληρά κομουνιστικά καθεστώτα. Προσωπικά η μεγαλύτερη αλλαγή στο σχέδιό του που παρατήρησα είναι η μεγέθυνση των χαρακτήρων. Οι φιγούρες του ανά τις δεκαετίες αρχίζουν να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στα καρέ. Οι μικρές φιγούρες του γίνονται όλο και πιο μεγάλες, και πολλές φορές δε σχεδιάζει background είτε γιατί πια δεν έχει χώρο είτε γιατί δε θέλει. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι τόσο συγκεκριμένες που είναι πια μόνο μία φιγούρα. Το ίδιο κάνει και ο Manara. Η σημαντική θέση στο πάνθεον των δημιουργών της 9ης Τέχνης στην Αμερικάνικη σκηνή δε γίνεται να μην του δοθεί. Αυτοί που μεγαλώσαμε με τα περιοδικά του Σπάιντερ-μαν του 1980-1990 τον μάθαμε και χαιρόμασταν να βλέπουμε το σκίτσο του. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που ξεχωρίζαμε και κάναμε μέσω αυτού τους X-Men έναν τίτλο που χαρακτήριζε τα νιάτα μας. Βιογραφία του στο wikipedia. Προσωπική του σελίδα με forum. Καταγραφή της δουλειάς του. Μία από τις πολλές συνεντεύξεις του που μπορείτε να βρείτε στο ιντερνετ. Ο αλμυρός του λόγος για όλους είναι έκδηλος. Μία λίστα με τις καλύτερες δουλειές του.
  3. x for xepeta

    RYAN PAUL [ (1949 - 2016) ]

    O Paul Ryan ήταν ένας από τους πιο εργατικούς σκιτσογράφους των MARVEL COMICS της εικοσαετίας 1980-2000. Γεννημένος το 1949, και αφού έκανε περάσματα από μικρούς εκδοτικούς οίκους, βρέθηκε να δουλεύει ως backgrounds assistant κάτω από την επίβλεψη του Bob Layton. Τον πρώτο καιρό περιορίστηκε ως fill in artist. Όταν οι regular artists κάποιου τίτλου ήθελαν σκιτσογράφο για ένα μόνο μήνα ώστε να πάρουν ανάσα από το βαρύ τους πρόγραμμα η θέση δινόταν στον Ryan. Προτιμούταν σε τίτλους που οι Jack Kirby και John Buscema είχαν αφήσει το στίγμα τους και μιμούταν αρκετά το στιλ τους. Όχι μόνο οι επιρροές ήταν έκδηλες αλλά και η προτίμησή του αφού ήταν τα ινδάλματά του. Ασχολήθηκε αρκετά με τους τίτλους των Avengers, West Coast Avengers και Iron Man, και ίσως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική του συνεργασία ήταν το Ravage 2099 με τον Stan Lee. Παραλίγο να είχε και μια ακόμη δουλειά κάτω από τα φτερά του Stan Lee όταν του δόθηκε να ζωγραφίσει το Amazing Spider-man Annual #21, αλλά το βαρύ πρόγραμμα του τελευταίου δεν του το επέτρεψε και το σενάριο δόθηκε στον David Michelinie. Σημαντική θεωρήθηκε η πενταετή του πορεία στους Fantastic Four. O Tom DeFalco γράφει τον ακρογωνιαίο τίτλο της MARVEL σε μια εποχή που οι πωλήσεις ήταν αρκετά πεσμένες χωρίς να καταφέρει να τον βοηθήσει. Ο DeFalco όντας Editor in Chief κρατάει με νύχια και με δόντια τον τίτλο από το μην κλείσει και προσπαθεί να τον τονώσει με νέα περιοδικά όπως Fantastic Force και Fantastic Four Unlimited. Ίσως το μόνο σημαντικό σημείο του σεναρίου ήταν η αποκάλυψη ότι η πρώην φίλη του Thing που ρίχτηκε στην αγκαλιά του Human Torch ήταν μια Skrull και είχε σκοπό να καταστρέψει τους δεσμούς της ομάδας εκ των έσω. Το σκίτσο του Ryan ήταν στην καλύτερη περίπτωση απλά δεκτό. Τουλάχιστον αποδεικνύει επαγγελματικά την εργατικότητά του αφού δεν υπήρξε ούτε ένας guest star σκιτσογράφος. Μετά από μερικά χρόνια η ίδια καλλιτεχνική ομάδα εκδίδει το σύντομο τίτλο Fantastic Five, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και πάλι. Κάπου εκεί οδηγείται στην DC Comics και στους διάφορους τίτλους του Superman, με συνηθισμένο του πόστο το σκίτσο του Superman: The Man Of Tomorrow. Όταν ο Mark Waid αφήνει για ένα χρόνο το Flash ο τίτλος δίνεται στο Ryan με σενάρια του Grant Morrison και Mark Millar. Ένα πολύ άνευρο και απογοητευτικό run. Επόμενος καλλιτεχνικός του σταθμός είναι ο εκδοτικός οίκος Crossgen Comics. Του δίνεται ο τίτλος Mystic αλλά δουλεύει περισσότερο και πάλι ως fill-in artist. Βέβαια ο οίκος κλείνει λόγω χαμηλών πωλήσεων. Ο εκδότης δεν είχε και την καλύτερη φήμη ως εργοδότης. Η τελευταία του δουλειά ήταν ένα πενταετές πέρασμα από το καθημερινό στριπάκι του Phantom. Μπορεί να μην ήταν ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της αμερικάνικης σκηνής, μπορεί να μην είχε οπαδούς που τον ακολουθούσαν στα επαγγελματικά του βήματα, ήταν όμως ένας αξιοπρεπής καλλιτέχνης με βαθειά γνώση του αντικειμένου. Ευανάγνωστος και δεκτικός στο μάτι έδωσε όλο του τον εαυτό χωρίς ποτέ να περάσει συγκεκριμένα όρια στις δημιουργίες του. Ο Paul Ryan μας άφησε στις 7 Μαρτίου 2016. Σελίδα του στο Wiki Προσωπική του σελίδα.
  4. SFKOURT

    FRANK FRAZETTA COMICS

    FRANK FRAZETTA Comics Το 2006 η Image Comics σε συνεργασία με διάσημους δημιουργούς κόμικς κυρίως τους Jay Fotos στο σενάριο και στο χρώμα και τον Tim Vigil στο σχέδιο και στα μελάνια, δημιούργησε μια σειρά από κόμικς τόσο σε συνέχειες όσο και σε αυτοτελή κόμικς. Αυτά τα κόμικς ήταν εμπευσμένα από τους διάσημους πίνακες του Frank Frazetta. Όλα τα κόμικς ακολουθώντας τα βήματα του Δασκάλου είχαν μια ιδιαίτερη αισθητική, με πολύ όμορφα σχέδια και καταπληκτικούς χρωματισμούς ενώ σεναριακά κινούνταν φυσικά στο χώρο του Sword and Sorcery. Η πρώτη δουλειά που είδε το δρόμο προς τα ράφια των βιβλιοπωλείων ήταν το Death Dealer τον Μάρτιο του 2007. Το έργο ολοκληρώθηκε σε έξι τεύχη και αργότερα κυκλοφόρησε σε τόμους. Στο Death Dealer ο θρυλικός μυθιστοριογράφος και συγγραφέας κόμικς Joshua Ortega (Ο Mαύρος Mάγος, STAR WARS) συνεργάζεται με αγαπημένους καλλιτέχνες όπως ο Nat Jones (SPAWN: The Dark Ages, ROB ZOMBIE'S THE NAIL) και o Jay Fotos (SPAWN, '68) για να δημιουργήσει μια ιστορία αντάξια του Frank Frazetta. Πρέπει εδώ να σημειωθει ότι το έργο αυτό, πήρε την έγκριση από τον ίδιο τον Δασκαλο σε κάθε στάδιο της εξέλιξής του. Το 2008 ακολουθεί το επόμενο project που είναι το Silver Warrior το οποίο ολοκληρώνεται σε τέσσερα τεύχη με τους ίδιους συντελεστές. Την ίδια χρονιά ξεκινούν οι αυτοτελείς ιστορίες (one-shot) εμπνευσμένες από έργα του Frazetta με πρώτο το Swamp Demon με τους Joshua Ortega στο σενάριο Josh Medors στο σχέδιο και στα μελάνια και φυσικά τον Jay Fotos στους χρωματισμούς. Στην συνέχεια ακολούθησαν και άλλες εκδόσεις όπως το Moon Maid (2008), το Creatures (2008), το Dracula Meets The Wolfman (2008), το Freedom (2009), το Neanderthal (2009), το Sorcerer (2009), το Dark Kingdom (2008-2009, 4 τεύχη) με συντελεστές κυρίως τους Jay Fotos στο σενάριο/χρώμα και τον Tim Vigil στο σχέδιο/μελάνια. Σε όλα ανεξαιρέτως η ατμόσφαιρα είναι μοναδική, κάθε καρέ είναι ένας πίνακας ζωγραφικής εξαιρετικής ομορφιάς, το σενάριο σε όλα έχει όμορφη πλοκή που πάντα κρύβει εκπλήξεις και αποφεύγει αρκετές φορές την πεπατημένη. Οι φίλοι της επιστημονκής φαντασίας θα τα αγαπήσουν. Οι λάτρεις της ηρωικής φαντασίας θα τα λατρέψουν. Εγώ απλά προσκυνώ. ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Δυστυχώς ελληνικές εκδόσεις δεν υπάρχουν, πέρα από κάποια scanlations. ΠΗΓΕΣ http://comics.wikia.com/wiki/Frank_Frazetta http://www.newsarama.com/1278-fotos-vigil-on-frank-frazetta-s-moon-maid.html http://www.newsarama.com/406-swamp-demon-talking-to-the-two-joshes.html Αφιερωμα στον Frank Frazetta ΕΔΩ
  5. mr-d

    Που σχεδιάζουν; (Where They Draw - Blog)

    . Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πως είναι ο χώρος εργασίας ενός σχεδιαστή κόμικ; Το blog Where They Draw μας ξεναγεί στα "γραφεία" μερικών απο αυτούς http://artistspaces.tumblr.com/ απο εδώ edit: ιδέα! Όσα μέλη του gc σχεδιάζουν ας βάλουν μια φωτογραφία τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο τους!
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.