Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Web Comics'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Valtasar

    SKETCH FIGHTER (Meliss vs Stef...)

    Sketchbook από τον Γιώργο Μελισσαρόπουλο (Meliss) και τον Νικόλα Στεφαδούρο (Stef). Ο κάθε καλλιτέχνης πήρε έναν ήρωα και συγκρούστηκε με έναν που διάλεξε ο άλλος. Ωραίο αποτέλεσμα, είναι ωραίες πένες και οι δύο, διασκέδασα Διάθεση WebComics, κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη του 2019. Παραθέτω μια "μάχη" για να πάρετε μια ιδέα
  2. Ανατροπή στο τελευταίο καρέ Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Ο περιορισμένος χώρος των χιουμοριστικών comic strips και των μονοσέλιδων κόμικς είναι ευχή και κατάρα για τους δημιουργούς τους. Σε λίγα μόνο καρέ πρέπει να αφηγηθούν μια ολοκληρωμένη ιστορία. Κι αν ο στόχος τους είναι το γέλιο, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Το κριτήριο της επιτυχίας τους είναι συνήθως ένα εύστοχο punch line, μια ανατρεπτική κατάληξη. Ο Γιώργος Κομιώτης στη συλλογή «Moufa» τα καταφέρνει περίφημα Ο Χριστός, ο Βούδας και ο Ανουβις διασκεδάζουν παίζοντας «Πάρτα Ολα» στα σύννεφα. Από ένα απρόσεκτο γύρισμα, η γιγάντια σβούρα πέφτει απ’ τον ουρανό και στο πέμπτο καρέ καρφώνεται με δύναμη σε μια έρημο… Και ο μικρός μαθητής με τη μόνιμη μύξα στο ρουθούνι του ερμηνεύει έτσι με απόλυτα φυσικό τρόπο –μοιράζεται, μάλιστα, με ειλικρίνεια τη «γνώση» του με τους συμμαθητές του– την ύπαρξη των πυραμίδων της Αιγύπτου μπροστά σε μια αποσβολωμένη τάξη. Αν αυτή η ιστορία ξεκινούσε ανάποδα και ο μικρός μαθητής εμφανιζόταν στο πρώτο καρέ να εξηγεί ότι θα περιγράψει «πώς δημιουργήθηκαν οι πυραμίδες», η ίδια ιστορία θα στερούνταν πλήρως το χιούμορ της. Αυτό που την κάνει ενδιαφέρουσα και αστεία είναι η χρονολογική σειρά όχι των «γεγονότων», αλλά του τρόπου με τον οποίο αυτά δίδονται στον αναγνώστη. Το punch line, η ανατρεπτική κατακλείδα, το εσκεμμένα «αταίριαστο» τελευταίο καρέ και το απρόβλεπτο περιεχόμενό του αποτελούν το στοίχημα του δημιουργού που θεωρείται κερδισμένο μόνο όταν ο αναγνώστης εκπλαγεί και αισθανθεί μια στιγμιαία «ανοικείωση» σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε. Στη σειρά μονοσέλιδων κόμικς υπό τον γενικό τίτλο «Moufa» (εκδόσεις Web Comics), που πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «9» της «Ελευθεροτυπίας» (το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στον Αγγελο Μαστοράκη, διευθυντή του «9», που έφυγε πέρυσι από τη ζωή), ο Γιώργος Κομιώτης επιτυγχάνει, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, να προκαλέσει αυτή την αίσθηση της ανατροπής. Εκτός από τα καλοδουλεμένα σχέδιά του, συχνά γκροτέσκα και με ιδιαιτέρως εκφραστικά πρόσωπα των πρωταγωνιστών του και τα έντονα χρώματα (σε πολλά από τα οποία έχει συνεργαστεί ο εικονογράφος και κολορίστας Harry Saxon), σε αυτό τον βοηθά η χρήση αμέτρητων γνωστών χαρακτήρων και ιστοριών από τον κινηματογράφο, τα παραμύθια, τη λογοτεχνία, τα κόμικς. Ο Τζόκερ στον καναπέ του ψυχαναλυτή, ο Χριστόφορος Κολόμβος σε αναζήτηση της Αμερικής, ο Ντόριαν Γκρέι σε καβγά με το πορτρέτο του, ο Σέρλοκ Χολμς, ο Βαν Γκογκ, ο Κθούλου, ο Μάρλον Μπράντο ως Νονός, η Ραπουνζέλ, το τέρας του Φρανκενστάιν, ο Αϊνστάιν, ο Πινόκιο, ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Σούπερμαν, ο Πακ-Μαν και πολλά ακόμη υπαρκτά και φανταστικά πρόσωπα συμμετέχουν σε σύντομες παρωδίες γεμάτες αναφορές και παραπομπές που προσφέρουν χιούμορ με την ανατροπή του τελευταίου καρέ. Σε μια σειρά που θα άξιζε να συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερες ανατροπές και ακόμη πιο παράξενα πρόσωπα σε ακόμη πιο απρόβλεπτες καταστάσεις. Πηγή
  3. Ένα παράξενο και μοναχικό αγόρι μαζί με τον μόνο σύντροφό του, έναν ιπτάμενο λύκο, περιπλανιούνται στους ουρανούς «μετά την καταστροφή». Σε έναν κόσμο σκοτεινό, κάτω από τα διαρκώς παρόντα σύννεφα, έρχονται αντιμέτωποι με αλλόκοτα πλάσματα, ανθρωπόμορφα και μη, φιλικά και εχθρικά. Και επιμένουν να ταξιδεύουν με στόχο να δουν τον ήλιο και να ικανοποιήσουν μια ευχή. Τον περασμένο Οκτώβριο παρουσιάζαμε από αυτές εδώ τις σελίδες την εξαιρετική περιπέτεια φαντασίας «The Cloud» των Κώστα Ζαχόπουλου (σενάριο) και Vincenzo Balzano (σχέδια) που είχε κυκλοφορήσει στα αγγλικά και στην αμερικανική αγορά από τις εκδόσεις Archaia λίγους μήνες νωρίτερα, με την ευχή «να βρει τον εκδοτικό δρόμο της και προς την ελληνική αγορά». Δεν πέρασε πολύς καιρός και η ευχή αυτή πραγματοποιήθηκε από τις εκδόσεις Web Comics που έδειξαν ταχύτατα αντανακλαστικά. «Το Σύννεφο», όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά (μετάφραση Νίκος Καμπουρόπουλος) δίνοντας την ευκαιρία σε ακόμη περισσότερους αναγνώστες να ταξιδέψουν στα σύννεφα και να παρακολουθήσουν την εναέρια περιπέτεια ενός αγοριού και του φτερωτού λύκου του σε αναζήτηση μιας ευχής. Από τη μέρα που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το «The Cloud» απέσπασε θερμότατες κριτικές λόγω τόσο του ευφάνταστου, καθηλωτικού του σεναρίου όσο και των πανέμορφων, μαγευτικών σχεδίων του. Στο είδος όπου συγκαταλέγεται το «Σύννεφο» έχουν διαπρέψει συγγραφείς και σεναριογράφοι όπως ο Terry Pratchett και ο Neil Gaiman και σχεδιαστές όπως ο Dave McKean. Με δουλειές όπως «Το Σύννεφο» «είναι βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια από σήμερα οι δημιουργοί του θα έχουν αρχίσει να θεωρούνται άξιοι συνεχιστές της ποιοτικής φαντασίας, που δεν παραμένει μόνο σε κλισέ, πολυδαίδαλα σενάρια και εντυπωσιακές εικόνες κενές περιεχομένου, αλλά εμβαθύνει σε οντολογικές αναζητήσεις, θέτει υπαρξιακά ερωτήματα και συνομιλεί με το παρελθόν μέσω διαρκών παραπομπών και αναφορών στο έργο των “δασκάλων”». Κι αυτό γιατί παρά την καταφανή δεξιοτεχνία στον χειρισμό της ιστορίας τους, οι δημιουργοί του «Σύννεφου» δεν αρκούνται στον επαγγελματισμό και το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Δείχνουν να επιδιώκουν και κάτι παραπάνω. Να στρέψουν, πιθανώς, το ενδιαφέρον του ανήσυχου θεατή και αναγνώστη και προς την προέλευση εικόνων που όλο και κάτι του θυμίζουν αλλά δεν είναι σίγουρος τι ακριβώς. Υπεράνω όλων αυτών, βέβαια, βρίσκεται το υπόρρητο μήνυμα του μύθου που φιλοτεχνούν, που δεν είναι άλλο από τον υπέρ πάντων και άνευ υποχωρήσεων αγώνα για την ελευθερία και το όνειρο. Σε έναν δυστοπικό και μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, θα ήταν αναμενόμενη μια κυνική συμπεριφορά με στόχο την επιβίωση. Τόσοι και τόσοι φανταστικοί χαρακτήρες, από τον περιπλανώμενο Mad Max μέχρι τους επιζήσαντες ως ζωντανούς και όχι ως νεκροζώντανους στο «Walking Dead», πιάνουν τα όπλα και αλλάζουν κοσμοθεωρία για να παραμείνουν όρθιοι. Το αγόρι του «Σύννεφου» δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Έχει έναν στόχο και τον κυνηγά θαρραλέα και παθιασμένα, χωρίς να λογαριάζει τη ζωή του. Δεν το βάζει κάτω ούτε όταν αντιμετωπίζει αλλόκοσμα τέρατα ούτε όταν συναντά ιπτάμενους πειρατές. Με την καλοσύνη και την αφοσίωσή του βρίσκει συμμάχους. Και προχωρά. Η κυκλοφορία του «Σύννεφου» στα ελληνικά, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από την πρώτη έκδοσή της, μόνο στα λιγοστά θετικά της εποχής μας μπορεί να προσμετράται. Ιδιαίτερα λόγω της αγγλικής γλώσσας του πρωτοτύπου που θεωρείται από πολλούς πλέον περιττό να μεταφράζεται στα ελληνικά καθώς, όπως πιστεύεται, «όσοι το ήθελαν θα το έχουν ήδη διαβάσει». Κάτι τέτοιο είναι σωστό μόνο αν αληθεύει η υπόθεση ότι το κοινό των κόμικς είναι εξαιρετικά μικρό, μετρημένο και αδύνατο να αυξηθεί. Τέτοια υπόθεση δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί. Το δυνητικό κοινό είναι μεγαλύτερο. Και με κόμικς όπως «Το Σύννεφο» θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο. Και το σχετικό link...
  4. Βασιλεύς των κόμικς

    GRAMERS: THE COMIC

    Δύο φίλοι οι GRAMERS , τρελοί και παλαβοί (καμένοι) με τα video games μπλέκουν αθελά τους σε απίθανες περιπέτειες όταν ένας τρελός ...ποντικός -όμοιος με τον Μίκυ Μάους τους βάζει στο στόχαστρο του. Το GRAMERS μου θύμισε αμερικάνικη ταινία του τύπου ΜΕΓΑΛΕ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ,ή τις ταινίες των ΧΑΡΟΛΝΤ ΚΑΙ ΚΟΥΜΑΡ με κυνηγητά και μη αληφοφανες μπλεξίματα. Οπως και στην Αμερική όπου διάσημοι τραγουδιστές ή συγκροτήματα ή παρουσιαστες διαφόρων εκπομπων κάνουν κινηματογραφικές κωμωδίες παίζοντας τον εαυτό τους,ετσι και εδώ οι παραγωγοί βίντεο στο YOU TUBE Δημήτρης Παπαδόπουλος & Θοδωρής Παπαδάκης υποδύονται τον εαυτό τους όπως και ο Μίλτος Θεωδορίδης ιδιοκτήτης του TEESNEY.Τον ρόλο του κακού ποντικόυ το σήμα κατατεθέν του καταστήματος ο ποντκός με το δαγκωμένο αυτί. Γκεστ σταρ ο Αλέξανδρος Κοντοπίδης άλλος ένας yoytuber(Ναι αυτός που ...ούρησε το στούντιο του Μπογδάνου). Αν περιμένεις να διαβάσεις ένα mainstreem χιουμοριστικο κόμικ δεν θα σου αρέσει και τόσο.Αν ξέρεις ότι διαβάζεις ένα μη ρεαλιστικό,παλαβό και απρόοπτο σε εξέλιξη κόμιξ θα το αγαπήσεις.Εμένα μου άρεσε,το σχέδιο του Στεφαδούρου υπηρετει το στυλ του άλμπουμ προσδίνωντας την κινηματογραφική ροή που χρειάζεται.Στο εισαγωγικό σημείωμα γράφει ότι το επόμενο στάδιο είναι ταινία που θα βασίζεται στο κόμικ.Τώρα αλήθεια ειναι ή πλάκα κάνουν δεν το ξέρω. Σελίδες δεν σαρώνω μπορείτε να δείτε δειγμα δουλειας εδώ.
  5. Η δύναμη του έρωτα στο επίκεντρο του graphic novel ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ «Τι θα έδινες για την τέχνη σου;» ρωτά ο Θάνατος τον κεντρικό ήρωα του «Γλύπτη» και εκείνος απαντά: «Θα έδινα τη ζωή μου». Ο ΓΛΥΠΤΗΣ Scott McCloud μτφρ. Νίκος Καμπουρόπουλος εκδ. Webcomics Το ερώτημα είναι αν θα έδινε τη ζωή του για την τέχνη. Ενα ερώτημα που έχουμε ξαναδεί. Κάτι που έχει ειπωθεί με πολλούς τρόπους, με διάφορα μέσα. Ακόμη μια φαουστική συμφωνία. Μια τραγική συμφωνία, το αποτέλεσμα της οποίας απεικονίζεται μέσα από το άρτια και μεθοδικά δουλεμένο graphic novel «Ο γλύπτης» του Scott McCloud. Ο ήρωας της ιστορίας είναι ένας νεαρός καλλιτέχνης που έχει επιλέξει να εκφράζεται μέσω της γλυπτικής. Αρχικά βίωσε μια μικρή αναγνώριση, όμως πλέον το έργο του μένει στα αζήτητα και ο ίδιος στη σκιά εκείνης της μικρής επιτυχίας. Στα γενέθλιά του νιώθει χαμένος, ανεπιθύμητος, παρίας. Νιώθει πως έχει χάσει το στοίχημά του με την τέχνη, πως δεν μπορεί να προσφέρει, πως δεν θα τα καταφέρει να μπει στο σύστημα, να ξεχωρίσει. Μέχρι που στα γενέθλιά του, κι ενώ βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση, δέχεται την επίσκεψη του Θανάτου, ο οποίος έχει πάρει τη μορφή ενός εκλιπόντος θείου του. Ο Θάνατος τον αγγίζει και του δείχνει πώς είναι ο θάνατος: γυρίζουμε σελίδα στο βιβλίο και βλέπουμε το απόλυτο κενό, ένα ολόλευκο σαλόνι. Εχοντας, λοιπόν, επίγνωση για το τι τον περιμένει, όταν ο νεαρός καλλιτέχνης ερωτάται από τον Θάνατο: «Τι θα έδινες για την τέχνη σου;», εκείνος απαντάει: «Θα έδινα τη ζωή μου». Η ιστορία αναπτύσσεται δεξιοτεχνικά. Ο «Γλύπτης» έγινε από κάποιον που γνωρίζει σε βάθος τη θεωρία των κόμικς, που χειρίζεται με άνεση τις αφηγηματικές δυνατότητες αυτής της τέχνης. Είναι λες και ο Scott McCloud έκανε πράξη την ίδια του τη θεωρία. Καθώς ο Αμερικανός McCloud, εκτός από ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς κόμικς, είναι επίσης ένας εξέχων θεωρητικός του είδους. Η εξαιρετική μελέτη του «Understanding Comics» (1993 - στα ελληνικά «Κατανοώντας τα κόμικς», εκδ. Webcomics) είναι μια διορατική προσέγγιση στην ιστορία, την εξέλιξη, τις πτυχές και τη δυναμική αυτού του μέσου. Στο ίδιο ύφος, εστιάζοντας περισσότερο στο τεχνικό κομμάτι και εξετάζοντας τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία, ακολούθησαν τα «Reinventing Comics» (2000) και «Making Comics» (2006). Ο McCloud δεν θεωρήθηκε ποτέ εκπληκτικός σχεδιαστής, τα καρέ του ποτέ δεν προκάλεσαν επιφωνήματα θαυμασμού, όμως στον «Γλύπτη» μοιάζει να ακολουθεί κατά γράμμα τα ίδια του τα θεωρητικά βιβλία. Σωστή ανατομία στους χαρακτήρες, πρόσωπα εκφραστικά που απεικονίζουν εύστοχα το συναίσθημα, σωστή προοπτική στον χώρο, στήσιμο κινηματογραφικό, καρέ εναρμονισμένα, όλα είναι όπως πρέπει να είναι. Στις πεντακόσιες σελίδες του βιβλίου όλα είναι τοποθετημένα προσεκτικά. Οι χαρακτήρες της ιστορίας και αυτοί ψυχογραφημένοι. Ο νεαρός καλλιτέχνης και πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Ντέιβιντ Σμιθ. Ενα όνομα που δόθηκε στον ήρωα για δύο λόγους. Πρώτον για να συγχέεται με τον ομώνυμο διάσημο γλύπτη του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και να εκνευρίζεται ο νεαρός καλλιτέχνης με αυτή την σύγχυση. Και δεύτερον για να τονίζεται η ανωνυμία του ήρωα μέσα στο πλήθος, καθώς το όνομα Ντέιβιντ Σμιθ είναι ιδιαίτερα κοινό στην Αμερική. Αυτή η ανωνυμία τον θλίβει καθώς αποζητεί επιτέλους την αναγνώριση. Ο Θάνατος του προσφέρει 200 μέρες για να τα καταφέρει, μετά θα του πάρει τη ζωή. Ο Ντέιβιντ Σμιθ αποκτά, ως μέρος της συμφωνίας, δύναμη εξωπραγματική, που πασχίζει να χαλιναγωγήσει προκειμένου να δημιουργήσει κάτι σπουδαίο, κάτι που θα του χαρίσει την Αθανασία, αυτό που τελικά αναζητούν οι καλλιτέχνες, μια Αθανασία που θα έρθει σε δραματικό κοντράστ με την κατάληξη της συμφωνίας. Ο McCloud με επιδεξιότητα φέρνει στο επίκεντρο του graphic novel την τέχνη, τη ματαιοδοξία που κρύβεται πίσω από την τέχνη, αλλά και τη δύναμη του έρωτα. Ο Ντέιβιντ Σμιθ, ένας κοινωνικά δυσπροσάρμοστος και σεξουαλικά άπειρος νεαρός, ερωτεύεται την επίσης εκκεντρική Μεγκ (προσπαθεί να γίνει ηθοποιός) και τότε οι 200 ημέρες που του έχει δώσει ο Θάνατος φαίνονται λίγες, τραγικά λίγες. Και εμείς, οι αναγνώστες, εγκλωβιζόμαστε σε έναν ιλιγγιώδη ρυθμό. Γινόμαστε μάρτυρες σε ένα σικέ παιχνίδι, ελπίζουμε για τη λύτρωση, για ένα αισιόδοξο φινάλε, και ελπίζουμε ο Θάνατος να νικηθεί, να κάνει πίσω, να αθετήσει την συμφωνία του. Το ελπίζουμε μέχρι τέλους. Πηγή Παρουσίαση της έκδοσης Άλλο άρθρο για το κόμικ.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.