Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'WILL EISNER'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Αν και τα υπερηρωικά κόμικς είχαν μικρή ιστορία, είχαν προλάβει να κατακτήσουν τον κόσμο των αμερικανικών κόμικς το 1940. Τότε ακριβώς ο νεαρός καλλιτέχνης και επιτυχημένος επιχειρηματίας Will Eisner επινόησε τον Spirit και απέδειξε ότι δεν είναι απαραίτητες οι υπεράνθρωπες δυνάμεις. Αρκεί μια μάσκα, ένα κοστούμι, λίγο χιούμορ και πολλή εξυπνάδα. Ο Σούπερμαν είχε εισβάλει στον κόσμο των κόμικς το 1938 και σε μόλις λίγες εβδομάδες είχε γίνει τόσο δημοφιλής όσο όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες των κόμικς μαζί. Το 1939 ακολούθησε ο Μπάτμαν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, πιο σκοτεινό μεν, αλλά με τα βασικά χαρακτηριστικά να παραμένουν ίδια. Δεκάδες ακόμα υπερήρωες, όλοι με περίεργες εφαρμοστές και πολύχρωμες στολές, αλλόκοτα ονόματα και περίεργες προελεύσεις άρχισαν να διεκδικούν τις προτιμήσεις του διαρκώς διευρυνόμενου ανήλικου αναγνωστικού κοινού των κόμικς. Και κάπου τότε εμφανίστηκε ο Spirit. Ήταν προϊόν της μεγαλοφυΐας και της δεξιοτεχνίας ενός εικοσιτριάχρονου φιλόδοξου δημιουργού, γεννημένου στο Μπρούκλιν και μεγαλωμένου στη Νέα Υόρκη από εβραϊκή οικογένεια με αυστριακές και ρουμανικές ρίζες. Ο Will Eisner, παρά το νεαρό της ηλικία του, είχε προλάβει να δείξει το ταλέντο του και ήταν ήδη ένας επιτυχημένος επαγγελματίας και συνεταίρος σε μια αναπτυσσόμενη εκδοτική εταιρεία (Eisner/Iger Studio) με περιπετειώδη κόμικς. Ως τότε η συντριπτική πλειονότητα των κόμικς δημοσιεύονταν στις καθημερινές και κυριακάτικες εφημερίδες των ΗΠΑ με τεράστια αναγνωσιμότητα. Από το 1938 όμως μια νέα μορφή εντύπων κυριάρχησε στον χώρο: τα comic books. Ήταν ολιγοσέλιδα περιοδικά, συνήθως με σταθερούς χαρακτήρες και μια σχετική συνέχεια από τεύχος σε τεύχος. Οι υπεύθυνοι των εφημερίδων έβλεπαν μήνα με τον μήνα να κυκλοφορούν όλο και περισσότερα comic books με τους σπουδαίους δημιουργούς κόμικς να επιλέγουν αυτή τη νέα μορφή για να δημοσιεύσουν τις ιστορίες τους. Οι εφημερίδες άρχισαν σταδιακά να αποδυναμώνονται ως προς τα κόμικς που φιλοξενούσαν. Τότε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής κόμικς, η Quality Comics και ο οργανισμός Des Moines Register and Tribune Syndicate, πρότειναν στον Will Eisner τη δυναμική είσοδό του στον χώρο των εφημερίδων. Του πρότειναν ένα πολύ μεγάλο, για την εποχή, συμβόλαιο και του πρόσφεραν την απόλυτη ελευθερία να δημιουργήσει ηρωικές ιστορίες που θα δημοσιεύονταν στις εφημερίδες με τις οποίες οι εταιρείες συνεργάζονταν και προμήθευαν με υλικό. Ο Eisner αποσύρθηκε από τη δική του εταιρεία και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο ριψοκίνδυνο σχέδιο: να επινοήσει μια περιπετειώδη σειρά με κάποιον σταθερό χαρακτήρα που δεν θα έχει όμως υπερηρωικές δυνάμεις και θα απευθύνεται κατά κύριο λόγο στους ενήλικους αναγνώστες των εφημερίδων. Τον Ιούνιο του 1940, στην κυριακάτικη έκδοση είκοσι εφημερίδων των ΗΠΑ που είχαν συνολικά περισσότερους από πέντε εκατομμύρια αναγνώστες, εμφανίστηκε ένα δεκαεξασέλιδο ένθετο με κόμικς για τα οποία ήταν σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνος ο Will Eisner. Μια από τις ιστορίες του ένθετου, συνήθως επτασέλιδη ή οκτασέλιδη σε εβδομαδιαία βάση, είχε τον τίτλο «The Spirit» («Το Πνεύμα»). Η πρώτη σελίδα του «Spirit» (1940) Ο πρωταγωνιστής της σειράς δεν έμοιαζε καθόλου στους δημοφιλείς υπερήρωες. Δεν είχε υπερδυνάμεις, δεν πετούσε, δεν διέθετε εντυπωσιακά γκάτζετ, δεν φορούσε κολάν, δεν είχε μπέρτα, δεν είχε στολή στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας, δεν ήταν μυώδης. Ήταν ένας συνηθισμένος κοστουμαρισμένος νέος άντρας με μόνο όπλο του την ευφυΐα του και ένα ταπεινό περίστροφο. Σύμφωνα με το σενάριο, ο Denny Colt ήταν ένας επιτυχημένος ιδιωτικός ντετέκτιβ και εγκληματολόγος στη Νέα Υόρκη. Κατά την καταδίωξη του παράφρονα επιστήμονα και εγκληματία Dr. Cobra στις κατακόμβες της Τσαϊνατάουν, ο Colt πέφτει θύμα ατυχήματος και το σώμα του σκεπάζεται από μια παράξενη χημική ουσία που τον αφήνει αναίσθητο και με νεκρική ακαμψία. Όταν η αστυνομία φτάνει στην περιοχή, ανακαλύπτει το σώμα του Colt και όλοι τον θεωρούν νεκρό. Δύο μέρες μετά την κηδεία του όμως ο Colt ξυπνά και εμφανίζεται στα γραφεία της αστυνομίας και στον φίλο του, τον διευθυντή Dolan. Τότε μπαίνει σε εφαρμογή το σκοτεινό τους σχέδιο. Δεν θα πουν σε κανέναν ότι ο Colt είναι ζωντανός. Κι αυτός, με ένα ατσαλάκωτο καβουράκι, μπλε κοστούμι, άσπρο πουκάμισο και κόκκινη γραβάτα σαν στέλεχος επιχειρήσεων, μια μάσκα μόνο για τα μάτια του και με μυστική ταυτότητα, θα γίνει ο διώκτης του εγκλήματος σε συνεργασία με την αστυνομία, αλλά χωρίς να περιορίζεται από νόμους και κανόνες. Ο πρώην «νεκρός» και «αναστημένος» Denny Colt θα γίνει ο Spirit, ένα «πνεύμα» που τα βάζει με τους κακούς και κυρίως με τη μαφία χωρίς να αποκαλύπτει το πρόσωπό του και την ιδιότητά του. Η επιτυχία στο ενήλικο κοινό των αναγνωστών εφημερίδων ήταν μοναδική. Αν και κατά τα πρώτα χρόνια οι ιστορίες βασίζονταν στα παραδοσιακά μοτίβα των αστυνομικών περιπετειών, ήταν πάντα αρκετά σκοτεινές και με υπόγειο χιούμορ. Μέχρι το 1942 ο Spirit είχε εξελιχτεί σε έναν πολύ δημοφιλή διαφορετικό «υπερήρωα» χωρίς υπερδυνάμεις. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος όμως διέκοψε τη φρενήρη πορεία του καθώς ο Will Eisner έπρεπε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Για καλή του τύχη οι σχεδιαστικές του ικανότητες τον κράτησαν στις ΗΠΑ, όπου και του ανατέθηκε η καλλιτεχνική επιμέλεια και η σχεδίαση διάφορων στρατιωτικών εντύπων. Κατά το διάστημα της απουσίας του άλλοι συνεργάτες του ανέλαβαν τις ιστορίες του Spirit υπό την επίβλεψή του αλλά όταν επέστρεψε, η σειρά απογειώθηκε. Η Νέα Υόρκη, που ήταν εμφανώς το «θέατρο του δράματος», μετονομάστηκε σε Central City και παρουσιάστηκε όχι ωραιοποιημένη, αλλά επικίνδυνη και αφιλόξενη. Όπως επισημαίνει η Gina Misiroglu στο «The Superhero Book», οι ιστορίες έγιναν πολύ πιο σύνθετες από τις αρχικές και συχνά σε αυτές ήταν ορατές οι επιρροές από τον κινηματογράφο του Χίτσκοκ και του Όρσον Ουέλς και το καλλιτεχνικό έργο τού Man Ray. Η πόλη έγινε ένα εξπρεσιονιστικό φόντο γεμάτο σκιές και απειλητικά πλάσματα που, όπως τονίζει στο «The Great Comic Book Heroes» ο Jules Feiffer, φίλος και συνεργάτης του Eisner, θύμιζε τη Μητρόπολη του Φριτς Λανγκ εντός της οποίας λάμβαναν χώρα μπαρόκ μονομαχίες του μασκοφόρου ντετέκτιβ με υποχθόνιους κακοποιούς και αιμοβόρους εγκληματίες σε εντυπωσιακές και πολυπρόσωπες σκηνές βίας. Οι πειραματισμοί του Eisner ήταν συνεχείς. Ήταν από τους πρώτους δημιουργούς που «έπαιζε» ασταμάτητα με τη γωνία σχεδίασης, με τον τεμαχισμό της σελίδας, το μέγεθος και το σχήμα των καρέ, τα γράμματα και τις ονοματοποιίες, τα σημεία στίξης, τα οπτικά εφέ. Αλλά και τα σενάριά του σταδιακά απομακρύνθηκαν από το μανιχαϊσμό των περιπετειών ανάμεσα σε «καλούς» και «κακούς» και στράφηκαν προς την καταγραφή και τον σχολιασμό των σκοτεινών σημείων της πόλης. Τα βρόμικα σοκάκια, οι άστεγοι και οι φτωχοί που συνωστίζονταν σε αυτά, οι μικροκακοποιοί που αναγκάζονταν να κλέψουν για να επιβιώσουν, οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί που συνεργάζονταν με τη μαφία δεν κρύφτηκαν από τις περιπέτειες του Spirit, αλλά έγιναν τα κεντρικά θέματα. Και φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν οι μοιραίες γυναίκες με τα περίεργα ονόματα όπως Nylon Rose, Sparrow Fallon, Autumn Mews, Flaxen Weaver κ.ά. που δανείζονταν τις μορφές της Λορίν Μπακόλ, της Άβα Γκάρντνερ, της Μπέτι Ντέιβις. Αλλά δεν ενέδιδαν εύκολα στον Spirit, μάλλον να τον εξοντώσουν επιδίωκαν. Και αυτός δεν έβγαινε πάντα κερδισμένος, συχνά έχανε είτε στις μονομαχίες του, είτε στις ερωτικές του υποθέσεις. Έτσι κι αλλιώς ο Eisner σταδιακά έδειχνε να μην ενδιαφέρεται και τόσο για την αστυνομική εξέλιξη όσο για τα ψυχογραφήματα των χαρακτήρων του, την καταγραφή της ζωής που εξελίσσεται μακριά από τα φώτα της ευζωίας και της ευμάρειας σε μια απάνθρωπη πόλη. Το έργο του ήταν μια μοναδική και σκληρή ηθογραφία των μεταπολεμικών ΗΠΑ δοσμένη με πλούσια εικαστικά εργαλεία και αμέτρητες τεχνικές. Οι πρωτοποριακοί πειραματικοί χρωματισμοί του Eisner (1941) Μέχρι το 1952 που ο Eisner εγκατέλειψε τον Spirit (αν και επέστρεψε σε αυτόν ορισμένες φορές μέχρι τον θάνατό του το 2005), είχε προλάβει να πειραματιστεί με τόσα πολλά σχεδιαστικά, γλωσσικά και αφηγηματικά τεχνάσματα, ώστε η επίδραση που άσκησε σε μεταγενέστερους δημιουργούς και εξακολουθεί να ασκεί μέχρι σήμερα να θεωρείται αξεπέραστη. Προς τιμήν του άλλωστε απονέμονται κάθε χρόνο τα βραβεία Eisner, από τα σημαντικότερα στα κόμικς παγκοσμίως, ενώ ο όρος «graphic novel» έγινε ιδιαίτερα γνωστός και άρχισε να διαδίδεται όταν ο ίδιος τον χρησιμοποίησε στο «A Contract With God» (1978, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Απόπειρα). Οι θεωρητικές σπουδές γύρω από τα κόμικς επίσης του χρωστούν πολλά, καθώς το βιβλίο του «Comics and Sequential Art» (1985) αποτελεί μία από τις πρώτες απόπειρες θεωρητικής προσέγγισης των μεθόδων που αξιοποιεί η ένατη τέχνη. Και όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν ντετέκτιβ που έγινε Πνεύμα. Και το σχετικό link...
  2. nikolas12

    Will Eisner Awards 2020

    Πριν από μερικές ώρες έγιναν γνωστές οι υποψηφιότητες για τα φετινά Βραβεία Eisner, με τις IDW Publishing και Image Comics να έχουν κερδίσει 13 και 11 υποψηφιότητες αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μέσα στον Ιούλιο και προς παρόν δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιο τρόπο θα γίνει, αφού παραδοσιακά η ανάδειξη των νικητών γίνεται στην Comic-Con του Σαν Ντιέγκο.Best Short Story"Hot Comb," by Ebony Flowers, in Hot Comb (Drawn & Quarterly)"How to Draw a Horse," by Emma Hunsinger, The New Yorker, https://www.newyorker.com/humor/daily-shouts/how-to-draw-a-horse"The Menopause," by Mira Jacob, The Believer, https://believermag.com/the-menopause/"Who Gets Called an ‘Unfit’ Mother?" by Miriam Libicki, The Nib, https://thenib.com/who-gets-called-an-unfit-mother/"You’re Not Going to Believe What I’m About to Tell You," by Matthew Inman, The Oatmeal, https://theoatmeal.com/comics/believeBest Single Issue/One-ShotCoin-Op No. 8: Infatuation, by Peter and Maria Hoey (Coin-Op Books)The Freak, by Matt Lesniewski (AdHouse)Minotäar, by Lissa Treiman (Shortbox)Our Favorite Thing Is My Favorite Thing Is Monsters, by Emil Ferris (Fantagraphics)Sobek, by James Stokoe (Shortbox)Best Continuing SeriesBitter Root, by David Walker, Chuck Brown, and Sanford Greene (Image)Criminal, by Ed Brubaker and Sean Phillips (Image)Crowded, by Christopher Sebela, Ro Stein, and Ted Brandt (Image)Daredevil, by Chip Zdarsky and Marco Checchetto (Marvel)The Dreaming, by Simon Spurrier, Bilquis Evely et al. (DC)Immortal Hulk, by Al Ewing, Joe Bennett, and Ruy José et al. (Marvel)Best Limited SeriesAscender, by Jeff Lemire and Dustin Nguyen (Image)Ghost Tree, by Bobby Curnow and Simon Gane (IDW)Little Bird by Darcy Van Poelgeest and Ian Bertram (Image)Naomi by Brian Michael Bendis, David Walker, and Jamal Campbell (DC)Sentient, by Jeff Lemire and Gabriel Walta (TKO)Best New SeriesDoctor Doom, by Christopher Cantwell and Salvador Larocca (Marvel)Invisible Kingdom, by G. Willow Wilson and Christian Ward (Berger Books/Dark Horse)Once & Future, by Kieron Gillen and Dan Mora (BOOM! Studios)Something Is Killing the Children, by James Tynion IV and Werther Dell’Edera (BOOM! Studios)Undiscovered Country, by Scott Snyder, Charles Soule, Giuseppe Camuncoli, and Daniele Orlandini (Image)Best Publication for Early ReadersComics: Easy as ABC, by Ivan Brunetti (TOON)Kitten Construction Company: A Bridge Too Fur, by John Patrick Green (First Second/Macmillan)The Pigeon HAS to Go to School! by Mo Willems (Hyperion Books)A Trip to the Top of the Volcano with Mouse, by Frank Viva (TOON)¡Vamos! Let's Go to the Market, by Raúl the Third (Versify/Houghton Mifflin Harcourt)Who Wet My Pants? by Bob Shea and Zachariah Ohora (Little, Brown)Best Publication for KidsAkissi: More Tales of Mischief, by Marguerite Abouet and Mathieu Sapin (Flying Eye/Nobrow)Dog Man: For Whom the Ball Rolls, by Dav Pilkey (Scholastic Graphix)Guts, by Raina Telgemeier (Scholastic Graphix)New Kid, by Jerry Craft (Quill Tree/HarperCollins)This Was Our Pact, by Ryan Andrews (First Second/Macmillan)The Wolf in Underpants, by Wilfrid Lupano, Mayana Itoïz, and Paul Cauuet (Graphic Universe/Lerner Publishing Group)Best Publication for TeensHarley Quinn: Breaking Glass, by Mariko Tamaki and Steve Pugh (DC)Hot Comb, by Ebony Flowers (Drawn & Quarterly)Kiss Number 8, by Colleen AF Venable and Ellen T. Crenshaw (First Second/Macmillan)Laura Dean Keeps Breaking Up with Me, by Mariko Tamaki and Rosemary Valero-O'Connell (First Second/Macmillan)Penny Nichols, by MK Reed, Greg Means, and Matt Wiegle (Top Shelf)Best Humor Publication Anatomy of Authors, by Dave Kellett (SheldonComics.com)Death Wins a Goldfish, by Brian Rea (Chronicle Books)Minotäar, by Lissa Treiman (Shortbox)Sobek, by James Stokoe (Shortbox)The Way of the Househusband, vol. 1, by Kousuke Oono, translation by Sheldon Drzka (VIZ Media)Wondermark: Friends You Can Ride On, by David Malki (Wondermark)Best AnthologyABC of Typography, by David Rault (SelfMade Hero)Baltic Comics Anthology s! #34-37, edited by David Schilter, Sanita Muizniece et al. (kus!)Drawing Power: Women’s Stories of Sexual Violence, Harassment, and Survival, edited by Diane Noomin (Abrams)Kramer’s Ergot #10, edited by Sammy Harkham (Fantagraphics)The Nib #2–4, edited by Matt Bors (Nib)Best Reality-Based WorkGood Talk: A Memoir in Conversations, by Mira Jacob (One World/Random House)Grass, by Keum Suk Gendry-Kim, translation by Janet Hong (Drawn & Quarterly)Kid Gloves: Nine Months of Careful Chaos, by Lucy Knisley (First Second/Macmillan)Moonbound: Apollo 11 and the Dream of Spaceflight, by Jonathan Fetter-Vorm (Hill & Wang)My Solo Exchange Diary, vol. 2 (sequel to My Lesbian Experience with Loneliness), by Nagata Kabi, translation by Jocelyne Allen (Seven Seas)They Called Us Enemy, by George Takei, Justin Eisinger, Steven Scott, and Harmony Becker (Top Shelf)Best Graphic Album-NewAre You Listening? by Tillie Walden (First Second/Macmillan)Bezimena, by Nina Bunjevac (Fantagraphics)BTTM FDRS, by Ezra Claytan Daniels and Ben Passmore (Fantagraphics)Life on the Moon, by Robert Grossman (Yoe Books/IDW)New World, by David Jesus Vignolli (Archaia/BOOM!)Reincarnation Stories, by Kim Deitch (Fantagraphics)Best Graphic Album-ReprintBad Weekend by Ed Brubaker and Sean Phillips (Image)Clyde Fans, by Seth (Drawn & Quarterly)Cover, vol. 1, by Brian Michael Bendis and David Mack (DC/Jinxworld)Glenn Ganges: The River at Night, by Kevin Huizenga (Drawn & Quarterly)LaGuardia, by Nnedi Okorafor and Tana Ford (Berger Books/Dark Horse)Rusty Brown, by Chris Ware (Pantheon)Best Adaptation from Another MediumGiraffes on Horseback Salad: Salvador Dali, the Marx Brothers, and the Strangest Movie Never Made, by Josh Frank, Tim Hedecker, and Manuela Pertega (Quirk Books)The Giver, by Lois Lowry and P. Craig Russell, (HMH Books for Young Readers)The Handmaid's Tale: The Graphic Novel, by Margaret Atwood, adapted by Renee Nault (Nan A. Talese)HP Lovecraft's At the Mountains of Madness, vols. 1–2, adapted by Gou Tanabe, translation by Zack Davisson (Dark Horse Manga)The Seventh Voyage, by Stanislaw Lem, adapted by Jon Muth, translation by Michael Kandel (Scholastic Graphix)Snow, Glass, Apples, by Neil Gaiman and Colleen Doran (Dark Horse Books)Best U.S. Edition of International MaterialDiabolical Summer, by Thierry Smolderen and Alexandre Clerisse, translation by Edward Gauvin (IDW)Gramercy Park, by Timothée de Fombelle and Christian Cailleaux, translation by Edward Gauvin (EuroComics/IDW)The House, by Paco Roca, translation by Andrea Rosenberg (Fantagraphics)Maggy Garrisson, by Lewis Trondheim and Stéphane Oiry, translation by Emma Wilson (SelfMadeHero)Stay, by Lewis Trondheim and Hubert Chevillard, translation by Mike Kennedy (Magnetic Press)Wrath of Fantômas, by Olivier Bouquet and Julie Rocheleau, translation by Edward Gauvin (Titan)Best U.S. Edition of International Material-AsiaBEASTARS, by Paru Itagaki, translation by Tomo Kimura (VIZ Media)Cats of the Louvre, by Taiyo Matsumoto, translation by Michael Arias (VIZ Media)Grass, by Keum Suk Gendry-Kim, translation by Janet Hong (Drawn & Quarterly)Magic Knight Rayearth 25th Anniversary Edition, by CLAMP, translation by Melissa Tanaka (Kodansha)The Poe Clan, by Moto Hagio, translation by Rachel Thorn (Fantagraphics)Witch Hat Atelier, by Kamome Shirahama, translation by Stephen Kohler (Kodansha)Best Archival Collection/Project-StripsCham: The Best Comic Strips and Graphic Novelettes, 1839–1862, by David Kunzle (University Press of Mississippi)Ed Leffingwell’s Little Joe, by Harold Gray, edited by Peter Maresca and Sammy Harkham (Sunday Press Books)The George Herriman Library: Krazy & Ignatz 1916–1918, edited by R.J. Casey (Fantagraphics)Krazy Kat: The Complete Color Sundays, by George Herriman, edited by Alexander Braun (TASCHEN)Madness in Crowds: The Teeming Mind of Harrison Cady, by Violet and Denis Kitchen (Beehive Books)Pogo, Vol. 6: Clean as a Weasel, by Walt Kelly, edited by Mark Evanier and Eric Reynolds (Fantagraphics)Best Archival Collection/Project-Comic BooksAlay-Oop, by William Gropper (New York Review Comics)The Complete Crepax, vol. 5: American Stories, edited by Kristy Valenti (Fantagraphics)Jack Kirby’s Dingbat Love, edited by John Morrow (TwoMorrows)Moonshadow: The Definitive Edition, by J. M. DeMatteis, Jon J Muth, George Pratt, Kent Williams, and others (Dark Horse Books)Stan Sakai’s Usagi Yojimbo: The Complete Grasscutter Artist Select, by Stan Sakai, edited by Scott Dunbier (IDW)That Miyoko Asagaya Feeling, by Shinichi Abe, translation by Ryan Holmberg, edited by Mitsuhiro Asakawa (Black Hook Press)Best WriterBobby Curnow, Ghost Tree (IDW)MK Reed and Greg Means, Penny Nichols (Top Shelf)Mariko Tamaki, Harley Quinn: Breaking Glass (DC); Laura Dean Keeps Breaking Up with Me (First Second/Macmillan); Archie (Archie)Lewis Trondheim, Stay (Magnetic Press); Maggy Garrisson (SelfMadeHero)G. Willow Wilson, Invisible Kingdom (Berger Books/Dark Horse); Ms. Marvel (Marvel)Chip Zdarsky, White Trees (Image); Daredevil, Spider-Man: Life Story (Marvel); Afterlift (comiXology Originals)Best Writer/ArtistNina Bunjevac, Bezimena (Fantagraphics)Mira Jacob, Good Talk (Random House); “The Menopause” in The Believer (June 1, 2019)Keum Suk Gendry-Kim, Grass (Drawn & Quarterly)James Stokoe, Sobek (Shortbox)Raina Telgemeier, Guts (Scholastic Graphix)Tillie Walden, Are You Listening? (First Second/Macmillan)Best Penciller/Inker or Penciller/Inker TeamIan Bertram, Little Bird (Image)Colleen Doran, Snow, Glass, Apples (Dark Horse)Bilquis Evely, The Dreaming (DC)Simon Gane, Ghost Tree (IDW)Steve Pugh, Harley Quinn: Breaking Glass (DC)Rosemary Valero-O'Connell, Laura Dean Keeps Breaking Up with Me (First Second/Macmillan)Best Painter/Digital ArtistDidier Cassegrain, Black Water Lilies (Europe Comics)Alexandre Clarisse, Diabolical Summer (IDW)David Mack, Cover (DC)Léa Mazé, Elma, A Bear’s Life, vol. 1: The Great Journey (Europe Comics)Julie Rocheleau, Wrath of Fantômas (Titan)Christian Ward, Invisible Kingdom (Berger Books/Dark Horse)Best Cover ArtistJen Bartel, Blackbird (Image Comics)Francesco Francavilla, Archie, Archie 1955, Archie Vs. Predator II, Cosmo (Archie)David Mack, American Gods, Fight Club 3 (Dark Horse); Cover (DC)Emma Rios, Pretty Deadly (Image)Julian Totino Tedesco, Daredevil (Marvel)Christian Ward, Machine Gun Wizards (Dark Horse), Invisible Kingdom (Berger Books/Dark Horse)Best ColoringLorena Alvarez, Hicotea (Nobrow)Jean-Francois Beaulieu, Middlewest, Outpost Zero (Image)Matt Hollingsworth, Batman: Curse of the White Knight, Batman White Knight Presents Von Freeze (DC); Little Bird, November (Image)Molly Mendoza, Skip (Nobrow)Dave Stewart, Black Hammer, B.P.R.D.: The Devil You Know, Hellboy and the BPRD (Dark Horse); Gideon Falls (Image); Silver Surfer Black, Spider-Man (Marvel)Best LetteringDeron Bennett, Batgirl, Green Arrow, Justice League, Martian Manhunter (DC); Canto (IDW); Assassin Nation, Excellence (Skybound/Image); To Drink and To Eat, vol. 1 (Lion Forge); Resonant (Vault)Jim Campbell, Black Badge, Coda (BOOM Studios); Giant Days, Lumberjanes: The Shape of Friendship (BOOM Box!); Rocko’s Modern Afterlife (KaBOOM!); At the End of Your Tether (Lion Forge); Blade Runner 2019 (Titan); Mall, The Plot, Wasted Space (Vault)Clayton Cowles, Aquaman, Batman, Batman and the Outsiders, Heroes in Crisis, Superman: Up in the Sky, Superman’s Pal Jimmy Olsen (DC); Bitter Root, Pretty Deadly, Moonstruck, Redlands, The Wicked + The Divine (Image); Reaver (Skybound/Image); Daredevil, Ghost-Spider, Silver Surfer Black, Superior Spider-Man, Venom (Marvel)Emilie Plateau, Colored: The Unsung Life of Claudette Colvin (Europe Comics)Stan Sakai, Usagi Yojimbo (IDW)Tillie Walden, Are You Listening? (First Second/Macmillan)Best Comics-Related Periodical/JournalismComic Riffs blog, by Michael Cavna, www.washingtonpost.com/entertainment/comics/The Comics Journal, edited by Gary Groth, RJ Casey, and Kristy Valenti (Fantagraphics)Hogan’s Alley, edited by Tom Heintjes (Hogan’s Alley)Inks: The Journal of the Comics Studies Society, edited by Qiana Whitted (Ohio State University Press)LAAB Magazine, vol. 4: This Was Your Life, edited by Ronald Wimberly and Josh O’Neill (Beehive Books)Women Write About Comics, edited by Nola Pfau and Wendy Browne, www.WomenWriteAboutComics.comBest Comics-Related BookThe Art of Nothing: 25 Years of Mutts and the Art of Patrick McDonnell (Abrams)The Book of Weirdo, by Jon B. Cooke (Last Gasp)Grunt: The Art and Unpublished Comics of James Stokoe (Dark Horse)Logo a Gogo: Branding Pop Culture, by Rian Hughes (Korero Press)Making Comics, by Lynda Barry (Drawn & Quarterly)Screwball! The Cartoonists Who Made the Funnies Funny, by Paul Tumey (Library of American Comics/IDW)Best Academic/Scholarly WorkThe Art of Pere Joan: Space, Landscape, and Comics Form, by Benjamin Fraser (University of Texas Press)The Comics of Rutu Modan: War, Love, and Secrets, by Kevin Haworth (University Press of Mississippi)EC Comics: Race, Shock, and Social Protest, by Qiana Whitted (Rutgers University Press)The Peanuts Papers: Writers and Cartoonists on Charlie Brown, Snoopy & the Gang, and the Meaning of Life, edited by Andrew Blauner (Library of America)Producing Mass Entertainment: The Serial Life of the Yellow Kid, by Christina Meyer (Ohio State University Press)Women’s Manga in Asia and Beyond: Uniting Different Cultures and Identities, edited by Fusami Ogi et al. (Palgrave Macmillan)Best Publication DesignGrunt: The Art and Unpublished Comics of James Stokoe, designed by Ethan Kimberling (Dark Horse)Krazy Kat: The Complete Color Sundays, by George Herriman, designed by Anna-Tina Kessler (TASCHEN)Logo a Gogo, designed by Rian Hughes (Korero Press)Madness in Crowds: The Teeming Mind of Harrison Cady, designed by Paul Kopple and Alex Bruce (Beehive Books)Making Comics, designed by Lynda Barry (Drawn & Quarterly)Rusty Brown, designed by Chris Ware (Pantheon)Best Digital ComicAfterlift, by Chip Zdarsky and Jason Loo (comiXology Originals)Black Water Lilies, by Michel Bussi, adapted by Frédéric Duval and Didier Cassegrain, translated by Edward Gauvin (Europe Comics)Colored: The Unsung Life of Claudette Colvin, by Tania de Montaigne, adapted by Emilie Plateau, translated by Montana Kane (Europe Comics)Elma, A Bear’s Life, vol. 1: The Great Journey, by Ingrid Chabbert and Léa Mazé, translated by Jenny Aufiery (Europe Comics)Mare Internum, by Der-shing Helmer (comiXology; gumroad.com/l/MIPDF)Tales from Behind the Window, by Edanur Kuntman, translated by Cem Ulgen (Europe Comics)Best WebcomicCabramatta, by Matt Huynh, http://believermag.com/cabramatta/Chuckwagon at the End of the World, by Erik Lundy, https://hollowlegcomics.tumblr.com/chuckwagonThe Eyes, by Javi de Castro, https://www.javidecastro.com/theeyesFried Rice Comic, by Erica Eng, https://friedricecomic.tumblr.com reMIND, by Jason Brubaker, https://is.gd/T7rafMThird Shift Society, by Meredith Moriarty, https://www.webtoons.com/en/supernatural/third-shift-society/list?title_no=1703 Πηγή: https://www.superheronews.gr/2020/06/eisner-awards-2020-nominations.html
  3. Μετά από μια μακρά περίοδο αποχής, ο GC blogger της καρδιάς σας (ή ίσως και άλλων μερών του σώματός σας) επιστρέφει με μια ιστορία για μια κορυφαία φιγούρα των κόμικς: τον Will Eisner. Ο Eisner επί το έργω (1941) Η καριέρα του Eisner ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '30, με εικονογραφήσεις για pulp περιοδικά και στριπ για το Wow, What a Magazine!. Όταν το περιοδικό έκλεισε μετά από τέσσερα τεύχη, ο Eisner αποφάσισε να συνεργαστεί με τον Jerry Iger, συντάκτη του Wow, What a Magazine!, όπερ και εγένετο η Eisner & Iger. Αν και οι συνεντεύξεις των δύο ιδρυτών δε συμφωνούν μεταξύ τους, φαίνεται πως το στούντιο ιδρύθηκε το 1936 και έκλεισε το 1939. Ο Eisner, θέλοντας να δείξει σε έναν πελάτη ότι πρόκειται για μια σοβαρή επιχείρηση με αρκετά μέλη, υπέγραφε με διαφορετικά ψευδώνυμα, όπως Willis B. Rensie (το Eisner ποδανά), Carl Heck, W. Morgan Thomas κ.ά. Το στούντιο, που αργότερα προσέλαβε νέους καλλιτέχνες (μεταξύ των οποίων οι Jack Kirby και Bob Kane), παρήγαγε πολλά στριπάκια και τα πήγε πολύ καλά από οικονομικής άποψης, δεδομένων των συνθηκών της εποχής. Flash forward. 2011 περίπου, New Jersey. Ο καλλιτέχνης και συλλέκτης Joseph M. Getsinger, αγνοώντας όλα αυτά, πέφτει πάνω σε έναν αληθινό θησαυρό: κούτες ενός φίλου του που περιέχουν χιλιάδες πλάκες εκτύπωσης παμπάλαιων στριπ. Ερευνώντας, ανακαλύπτει ότι πρόκειται για δημιουργίες κυρίως του Eisner, από τα χρόνια του στο Wow, What a Magazine! και την Eisner & Iger. Αρχικά εξέδωσε ο ίδιος ένα μέρος αυτών, σε μια φθηνή έκδοση με σπιράλ. Μερικά χρόνια αργότερα, η μικρή, αλλά βραβευμένη εκδοτική Locust Moon, έμαθε για την ύπαρξη αυτών των πλακών εκτύπωσης και αποφάσισε να εκδώσει (μέσω Kickstarter) έναν υψηλής ποιότητας τόμο υπό τον τίτλο The Lost Work of Will Eisner. Σε αυτόν περιλαμβάνονται το ντετεκτιβίστικο Harry Karry, που είχε τρέξει στο Wow, What a Magazine!, και το ακόμα πιο άγνωστο Uncle Otto, από την περίοδο της συνεργασίας με τον Iger. Και να φανταστείτε όλη αυτή η έρευνα ξεκίνησε ψάχνοντας να βρω στριπάκια για την ενότητα του Στριπ της Εβδομάδας. Αυτά προς το παρόν. Μέχρι το επόμενο entry... Excelsior and eat your broccoli!
  4. Τιμή: 18,80€ Στην διάρκεια της δεκαετίας του '70, ο Will Eisner είχε την ευκαιρία να γνωρίσει στα διάφορα συνέδρια κόμικς της Αμερικής, πολλούς από τους ανεξάρτητους, underground δημιουργούς (όπως π.χ. τον Crumb) , που χρησιμοποιούσαν τα κόμικς ως μέσο για να πουν ενήλικες ιστορίες, και να θίξουν καυτά θέματα. Αυτό ήταν που λειτούργησε ως κίνητρο να επιστρέψει από την (αυτο)συνταξιοδότηση του - από τα κόμικς, γιατί ποτέ δεν σταμάτησε να δουλεύει - και να δημιουργήσει το Συμβόλαιο Με τον Θεό, ένα έργο που αντλεί την θεματική του από τις εμπειρίες του δημιουργού κατά την διάρκεια της ύφεσης που επήλθε από το κράχ του '29. Ένα έργο που πλέον είχε κοινό για να απευθυνθεί. Το Συμβόλαιο Με τον Θεό δεν είναι το πρώτο Graphic Novel που κυκλοφόρησε ποτέ. Δεν είναι καν το πρώτο που χρησιμοποίησε την συγκεκριμένη ορολογία, παρόλο τα όσα κατα καιρούς έχουν γραφτεί (απλά κάντε ένα search στο google, και θα δείτε αρκετά αποτελέσματα σχετικά με την πατρότητα, και όλα έχουν κάποια εγκυρότητα). Είναι όμως το πρώτο που έβαλε τα κόμικς στις προθήκες με τα λογοτεχνικά έργα, επικύρωσε την ορολογία graphic Novel*, και επηρέασε αρκετούς δημιουργούς, οι οποίοι με την σειρά τους πήγαν το είδος ακόμα πιο πέρα. Οπότε η απόφαση των εκδόσεων Απόπειρα να μπούν στο χώρο των κόμικς με αυτόν το τίτλο, κρίνεται εώς αρκετά καλή κίνηση. Βέβαια είναι λίγο παράξενο εώς και ειρωνικό να βγαίνει ένας τίτλος που να έχει ως σκηνικό το κράχ του '29, αυτήν την περίοδο... Η έκδοση πάντως είναι προσεγμένη, και έχει, θαρρώ, όλους του προλόγους και τα επίμετρα που έχουν κατά καιρούς παρουσιαστεί στις διάφορες ανατυπώσεις. Να μην είχαν κάνει και την λάθος επιλογή άρθρου για την αναφορά στο όρο Graphic Novel καλά θα ήτανε. * Ο Eisner σκόπιμα χρησιμοποίησε τον όρο αυτό, καθώς υπήρχε πρόβλημα με τις μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων στην κατάταξη του τίτλου. Οπότε τους έδωσε κάτι για να κάνουν παιχνίδι. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιούσε τεχνικές μάρκετινγκ για να προωθήσει την δουλειά του: Ο Spirit και η μάσκα που φοράει, είναι υπενθύμιση αυτού. --- Το μέλος x for xepeta πρόσθεσε ΕΔΩ: Μια πληροφορία για τον τίτλο του έργου που διάβασα στην αναζήτησή μου για τον δημιουργό: In the introduction to the 2001 reissue of A Contract with God, Eisner revealed that the inspiration for the title story grew out of the 1969 death of his leukemia-stricken teenaged daughter, Alice, next to whom he is buried. Until then, only Eisner's closest friends were aware of his daughter's life and death. http://en.wikipedia.org/wiki/Will_Eisner
  5. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν αμέτρητα κόμικς με θέμα τους την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους με τους χιλιάδες νεκρούς. Κόμικς που κατά πλειονότητα εξήραν τον ηρωισμό των πυροσβεστών και των αστυνομικών, τόνωναν το ηθικό των Αμερικανών, θρηνούσαν για τα θύματα, χαλύβδωναν τον πατριωτισμό. Υπήρξαν ωστόσο και ορισμένα που κράτησαν μια πιο κριτική στάση… Στο εξαιρετικό βιβλίο της με τίτλο «Παρατηρώντας τον Πόνο των Άλλων» (εκδόσεις Scripta) για τον τρόπο μετάδοσης της φρίκης, της βίας, του πολέμου μέσω εικόνων και κειμένων, η Susan Sontag αναρωτιέται: «Τι σημαίνει να διαμαρτύρεσαι για την οδύνη, ποια η διαφορά αν απλώς την αναγνωρίζεις;» Και συνεχίζει: «Η συμπόνια δεν είναι σταθερό συναίσθημα. Χρειάζεται να μεταφραστεί σε δράση, αλλιώς μαραίνεται. Το ερώτημα είναι τι γίνονται τα αισθήματα που προκλήθηκαν, η γνώση που μεταδόθηκε […] Όσο αισθανόμαστε συμπόνια, θεωρούμε πως δεν γινόμαστε συνεργοί σ’ αυτό που προκάλεσε την οδύνη. Η συμπόνια μας διακηρύσσει τόσο την αθωότητά μας όσο και την ανικανότητά μας». Τα περισσότερα κόμικς που κυκλοφόρησαν τους αμέσως επόμενους μήνες από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 επικεντρώθηκαν στη συμπόνια, στους ηρωισμούς, στον αλτρουισμό, στην αυταπάρνηση, στη θλίψη, στο εθνικό καθήκον, αλλά και σε εναλλακτικές εκδοχές της Ιστορίας όπου ατρόμητοι υπερήρωες επενέβαιναν και «διόρθωναν» την πραγματικότητα με ανδραγαθήματα και πράξεις αυτοθυσίας. Κάποια άλλα, ευτυχώς, προσπάθησαν να αιτιολογήσουν, να παρατηρήσουν το «πριν» και να κριτικάρουν αυστηρά το «μετά». Το περιοδικό «World War 3», μια ιστορική αντιπολεμική έκδοση μιας ομάδας εναλλακτικών δημιουργών με ακτιβιστική και κινηματική δράση, αφιέρωσε στα τέλη του 2001 ένα ολόκληρο τεύχος (James Romberger, Chris Cardinale, Spain Rodriguez, Ryan Inzana, Seth Tobocman, Tom Tomorrow, Sue Coe, Ron English κ.ά.) στη μέρα που (δεν) άλλαξε τον κόσμο. Η Becky Minnich, σε μια αυτοβιογραφική δισέλιδη ιστορία της, κατέληγε ως εξής: «Οι ΗΠΑ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο έδωσαν χρήματα, όπλα και γνώση σε ορισμένους από τους πιο αδίστακτους θρησκευτικούς ζηλωτές από την εποχή των Σταυροφοριών. Οτιδήποτε για να σταματήσουν τους κομμουνιστές. Τώρα, αθώοι άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα. Εμπρός, λοιπόν, εξοργιστείτε. Αλλά μην μπερδευτείτε. Δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια». Σε ανάλογο ύφος ο Peter Kuper έγραφε: «Στο όνομα της εθνικής ασφάλειας θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μας υπαγορεύουν πώς θα εκφράζουμε τη γνώμη μας, πώς θα συνομιλούμε για τις ιδέες μας και πώς θα συζητούμε για τις σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας; Αν και αισθάνομαι αβεβαιότητα και τρόμο όπως όλοι για το ποιες νέες τρομοκρατικές πράξεις μάς περιμένουν, είμαι απόλυτα βέβαιος για τον κίνδυνο που κρύβεται στις αποφάσεις των πολιτικών που εκμεταλλεύονται κυνικά τον φόβο μας για να μας χειραγωγήσουν». Σε πιο δραματικούς τόνους, η Nicole Schulman στην ιστορία της με τίτλο «Deconstruction», τόνιζε: «Οι λαοί των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν έχουν πληρώσει το μέγιστο τίμημα για τις αμαρτίες των ηγετών τους. Δεν πρέπει να υποκρινόμαστε πια στους εαυτούς μας για την κρίση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δημιουργούμε με την πρόσφατη στρατιωτική δράση μας και τις συνέπειες που θα έχει στις επόμενες γενιές, τις δικές τους και τις δικές μας». Λίγους μήνες αργότερα, στον συλλογικό τόμο «9-11, Emergency Relief», περίπου εξήντα δημιουργοί του εναλλακτικού φάσματος (Harvey Pekar, Jeff Smith, Ted Rall, Alex Robinson, James Kochalka, Shannon Wheeler, κ.ά.) φιλοτέχνησαν μικρές ιστορίες, εστιάζοντας στα προσωπικά τους συναισθήματα και στις στιγμές που έζησαν αυτοί και οι οικείοι τους κατά τη διάρκεια των επιθέσεων στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Με σπαρακτικό τρόπο ο Jim Harrison αντιδιαστέλλει τους θριάμβους της ανθρωπότητας, όπως η κατάκτηση του Διαστήματος και το ταξίδι στη Σελήνη, με τις χειρότερες στιγμές της, όπως η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, για να μιλήσει για τις αντιφάσεις της γενιάς μας. Ο Fly οδυνηρά συνειδητοποιεί αυτό που άλλοι λαοί βιώνουν καθημερινά εξαιτίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: «Όλοι λένε πως αυτό που ζούμε μοιάζει με ταινία. Φυσικά… Στην “πραγματική ζωή” μας εκπαίδευσαν να αναμένουμε μόνο αυτά που μας προετοίμασαν να αποδεχόμαστε. Κάτι τέτοιο θα έβλεπες στη Βηρυτό. Όχι εδώ! Σε κάποια από τις χώρες που βομβαρδίζουμε. Όπως η Σερβία. Όχι εδώ! […] Τώρα μας “ενθαρρύνουν” να παραιτηθούμε από τα δημοκρατικά δικαιώματά μας για να διατηρήσουμε τη δημοκρατία. Οι “ηγέτες” μας πανικοβάλλονται και κηρύσσουν πόλεμο στην τρομοκρατία για να σβήσουν το Κακό από προσώπου Γης. Ακούγεται σαν κακό, αποβλακωτικό ηρωικό κόμικ…». Η έκπληξη, όμως, στον συγκεκριμένο τόμο είναι η συμμετοχή του εμβληματικού Will Eisner με ένα σχέδιο που τιτλοφορείται «Reality 9/11» για τον εμβρόντητο, παγωμένο, έντρομο, αλλά πάντα καθηλωμένο στην πολυθρόνα του Αμερικανό τηλεθεατή. Μαζί με τους Πύργους κατέρρευσαν και τα δικαιώματα Το 2002, με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου, κυκλοφόρησε επίσης ο τόμος του «The Comics Journal» με τίτλο «Cartoonists on Patriotism» και συμμετοχές σημαντικών καλλιτεχνών, όπως οι Kim Deitch, Rick Geary, Bill Griffith, Johnny Ryan, Joe Sacco κ.ά. Σε αυτόν, ο Mark Martin εξομολογείται πώς έπεσε θύμα ενός κρούσματος λογοκρισίας από την Dark Horse λόγω των «ανάρμοστων» λέξεων που χρησιμοποίησε για τους τρομοκράτες, ο Peter Kuper αφηγείται χωρίς λόγια τη σχέση αιτίας-αιτιατού που συνδέει μια αμερικανική βόμβα σε μια αραβική χώρα με μια αεροπειρατεία που καταλήγει σε εκατόμβη νεκρών, ενώ ο Sam Henderson, στην ιστορία «America: 250 Years of Channeling Aggression», σχολιάζει σαρκαστικά την ευκολία με την οποία η Αμερική επινοεί εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς και με την κατάλληλη καθοδήγηση τους μετατρέπει σε αποδιοπομπαίους τράγους για να εκτονώνεται η εκάστοτε διογκούμενη οργή. Τέλος, το 2004, λίγο πριν από τη δεύτερη εκλογή του Τζορτζ Μπους του νεότερου, η εταιρεία Fantagraphics κυκλοφόρησε τον τόμο με τον εύγλωττο τίτλο «The Bush Junta», με συμμετοχές είκοσι πέντε δημιουργών κόμικς (Carol Swain, Penny Van Horn, Mark Landman κ.ά.) και στόχο να αποκαλύψει τα εγκλήματα του τότε προέδρου των ΗΠΑ και να αποτρέψει τους ψηφοφόρους από το να τον επιλέξουν ξανά. Λόγω του θέματος και της χρονικής απόστασης από τα γεγονότα, οι καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος επιτίθενται σφοδρότατα στον Μπους: o Seth Tobocman περιγράφει τις σχέσεις διαπλοκής του με οικονομικά συμφέροντα μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο Ted Rall αιτιολογημένα προβλέπει ότι η οργή απέναντι στις ΗΠΑ δεν έχει ακόμα κορυφωθεί και ο Mack White εξηγεί πως το Patriot Act του Μπους είχε ως μοναδικά θύματά του τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στις ΗΠΑ. Όλα τα προαναφερθέντα κόμικς, ωστόσο, αποτέλεσαν την εξαίρεση στον κανόνα που «επεβλήθη» από το «πατριωτικό πνεύμα εθνικής ανάτασης» εκείνων των ημερών. Μπόρεσαν όμως να αρθρώσουν έναν, έστω και περιθωριακό, λόγο απέναντι στο κυρίαρχο μανιχαϊστικό αφήγημα. Και να υπενθυμίσουν ότι στον πραγματικό κόσμο εκεί έξω, τα μπράτσα του Σούπερμαν, τα gadgets του Μπάτμαν και οι ιστοί του Σπάιντερμαν δεν έχουν και πολύ μεγάλη αξία. Και το σχετικό link...
  6. Προσευχή στην Αγία Σοφία Ο μικρός μουσουλμάνος προσεύχεται. Σχέδιο του Ουίλ Άισνερ Ένας μικρός μουσουλμάνος προσεύχεται στην Αγία Σοφία. Ο πρωτοπόρος των κόμικς Ουίλ Άισνερ κάνει μια σπουδή στη θρησκευτικότητα – που δεν μοιάζει σε τίποτα με το Κοράνι που διαβάζεται κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού στο μνημείο ούτε με τις διαμαρτυρίες των θρησκόληπτων στην Ελλάδα [ΤΒJ] Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Ουίλ Άισνερ βρέθηκε στην Τουρκία. Εκείνη την εποχή, ο δημιουργός του Spirit και εισηγητής του όρου graphic novel, ταξίδευε συχνά για τις ανάγκες του P*S – The Preventive Maintenance Monthly, ενός μηνιαίου εντύπου τεχνικού περιεχομένου που εξέδιδε, μαζί με μερικούς από τους καλύτερους ομότεχνούς του, για τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις από το 1951 ως το 1971 – το έντυπο είχε κυκλοφορήσει για ένα διάστημα και στην Ελλάδα –, κι έστελνε στη σύζυγό του εικονογραφημένες επιστολές με τις εντυπώσεις του από τα διάφορα μέρη που επισκεπτόταν. Τα σχέδιά του είναι πρόχειρα αλλά δεξιοτεχνικά, και έχουν εκείνη τη βαθιά ανθρωπιά που χαρακτηρίζει τις πιο προσωπικές σελίδες του. Όταν επισκέφθηκε την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, «μια από τις πιο όμορφες εκκλησίες του κόσμου... μεγάλη σαν τον Grand Central Station», την προσοχή του τράβηξε ένα εννιάχρονο αγοράκι γονατισμένο μπροστά σε ένα ανοιχτό Κοράνι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ουιλ Άισνερ σχεδίαζε την Αγία Σοφία. Τον Οκτώβριο του 1946, την είχε απεικονίσει, να διαγράφεται αχνά πίσω από μια διάφανη κουρτίνα, στο πρώτο ολοσέλιδο καρέ μιας περιπέτειας του Σπίριτ, η οποία, όπως προειδοποιούσε με μοιραίο ύφος η αισθησιακή συμπρωταγωνίστρια, «δεν είναι για μικρά παιδιά», σαν εκείνο που θα σκιτσάριζε είκοσι χρόνια αργότερα... Όπως στο θαυμάσιο αυτό καρέ, η χαρακτηριστική σιλουέτα της Αγίας Σοφίας έχει χρησιμοποιηθεί συχνά σαν εικαστική συντομογραφία που επιτρέπει στον δημιουργό να τοποθετήσει ένα εικονογραφημένο αφήγημα στην Κωνσταντινούπολη του 1914, όπως ο Ζακ Ταρντί στο Adieu, Brindavoine (1972): Τα υπόλοιπα στοιχεία του ντεκόρ μπορούν να δηλώσουν την χρονική περίοδο στην οποία διαδραματίζεται το αφήγημα. Ο Φιλίπ Φρανκ δεν έχει παρά να σχεδιάσει καράβια διαφορετικού τύπου για να τοποθετήσει το ίδιο περίπου πλάνο πολλές δεκαετίες αργότερα στο πρώτο επεισόδιο της σειράς Largo Winch του Ζαν Βαν Αμ (1990): Σε ένα καθαρά ιστορικό εικονογραφημένο αφήγημα, όπως η Βυζαντινή (1984), το τρίτο επεισόδιο των περιπετειών του Βάσκο, ο Ζιλ Σαγιέ απεικονίζει την Αγία Σοφία του 14ου αιώνα από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες και αναπαριστά το εσωτερικό της, σε μια από τις τελευταίες αναλαμπές του «ένδοξού μας βυζαντινισμού»: Το σχέδιο που έστειλε ο Ουίλ Άισνερ στη γυναίκα του είναι πολύ πιο αφαιρετικό, ακριβώς επειδή δεν ανήκει σε κάποιο αφήγημα με αρχή, μέση και τέλος. Ή μάλλον, ακριβώς επειδή αποτελεί τμήμα μιας ταξιδιωτικής αφήγησης χαμηλών τόνων και ιδιωτικής χρήσης, δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε κάποιο συγκεκριμένο ιστορικό ή γεωγραφικό πλαίσιο χωρίς το επεξηγηματικό σημείωμα, ούτε να παραπέμψει σε χολυγουντιανές «τιμές μεγάλες της φυλής μας» σαν αυτές που σκηνοθετεί ο δημιουργός της Βυζαντινής. Γι’ αυτό θα ήταν κρίμα να το συσχετίσουμε με την πρόσφατη επικαιρότητα ή να βρούμε αφορμή για να το ρίξουμε σε φλυαρίες για τον τρόπο που θρησκεύονται ή θα μπορούσαν να θρησκεύονται μουσουλμάνοι, χριστιανοί κι εβραίοι. Είναι μόνο ένα στιγμιότυπο που έκανε εντύπωση σε έναν τουρίστα, ο οποίος κατέγραφε εικόνες με το μολύβι του και όχι με την φωτογραφική μηχανή του. Όμως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να φανταστούμε αυτό το φευγαλέο instant décisif οικουμενικής κατάνυξης: ένας μεσήλικος νεοϋορκέζος εβραίος σκιτσάρει έναν μικρό μουσουλμάνο που προσεύχεται σε μια από τις αρχαιότερες χριστιανικές εκκλησίες του κόσμου. Πηγή
  7. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άρθρα που διάβασα πρόσφατα. Εκκινώντας από τον Μποστ, ο συγγραφέας εξετάζει τα όρια μεταξύ γελοιογραφίας και κόμικς και κατ'επέκταση πού σταματάει η στατικότητα και πού αρχίζει η αφήγηση. Εδώ είναι και το λινκ της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.