Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Popeye'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Σαν σήμερα η πρώτη εμφάνιση του θρυλικού καρτούν, του πιο καλοσυνάτου, ηθικού και δυνατού υπερήρωα, που γεννήθηκε ένα βράδυ στο μυαλό του Elzie Segar υπό το φως μιας λάμπας πετρελαίου. Στις 17 Ιανουαρίου του 1929 κάνει την παρθενική του εμφάνιση ο πιο διάσημος ναυτικός καρτούν και κινουμένων σχεδίων σε μορφή εικονογραφημένου. Ο Ποπάυ, ο δημοφιλέστερος ναύτης στον κόσμο γίνεται σήμερα 94 ετών και μπορεί να είναι «δυνατός μέχρι το τέλος» όπως ο ίδιος λέει σε ένα από τα συνθήματά του, ωστόσο δεν φαίνεται να πλησιάζει στη γραμμή τερματισμού σύντομα! Ο Ποπάυ δημιουργήθηκε οκτώ μήνες πριν από το κραχ του χρηματιστηρίου τον Σεπτέμβριο του 1929. Στις 17 Ιανουαρίου εκείνης της χρονιάς, έκανε το ντεμπούτο του σε δεύτερο ρόλο σε μια σειρά κόμικς που δημοσίευσε η εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Evening Journal», και τελικά έγινε ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας στο comic strip του EC Segar με τίτλο «Thimble Theatre» προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους τότε πιτσιρικάδες. Οι θαυμαστές του αντισυμβατικού ναύτη που καπνίζει την πίπα του μπορεί να μην το γνωρίζουν αυτό, αλλά ο Popeye και η Olive Oyl βασίστηκαν σε πραγματικούς ανθρώπους που ζούσαν κοντά στο σπίτι του Segar. Το 1870 ο Γερμανός χημικός Erich von Wolf εξέτασε την ποσότητα σιδήρου που είχε το σπανάκι, καθώς κατέγραφε τα ευρήματά του κατά λάθος τοποθέτησε ένα δεκαδικό που αύξησε την περιεκτικότητα σιδήρου στο σπανάκι μετατρέποντάς το σε υπερτροφή, και αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ποπάυ ξεκίνησε να τρώει σπανάκι όταν χρειαζόταν σούπερ δύναμη. Οι θαυμαστές του Ποπάυ περίμεναν με ανυπομονησία τη στιγμή που ο ναύτης θα απλώσει το χέρι του στην κονσέρβα με το σπανάκι για να γίνει υπερήρωας και να λύσει τα προβλήματά του. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ποπάυ γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία καθώς τα καρτούν εμψύχωναν και ανέβαζαν το ηθικό των Αμερικανών στρατιωτών, όμως κάποια από αυτά περιείχαν προσβλητικά και ρατσιστικά σχόλια για τους Ιάπωνες, οι οποίοι στα καρτούν αποκαλούνταν «Jap-pansies». Μετά τον θάνατο του δημιουργού του το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του θρυλικού καρτούν προσθέτοντας τη δική τους πινελιά. Τρεις αχαιοί συμπολίτες μιλούν σήμερα στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τον πιο καλοσυνάτο, ηθικό και δυνατό υπερήρωα, που γεννήθηκε ένα βράδυ στο μυαλό του Elzie Segar υπό το φως μιας λάμπας πετρελαίου. Δημήτρης Μακρής, συλλέκτης:«Ο Ποπάυ είναι ένας από τους πιο αγαπητούς ήρωες των κόμικς» «Ο Castor Oyl (ο αδερφός της Όλιβ) έψαχνε για έναν ναύτη για να διευθύνει το πλοίο του», λέει ο αρχειοφύλακας και συγγραφέας του Ποπάυ Φρεντ Γκραντινέτι, για τον εμβληματικό χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων. Ο φανταστικός ναύτης που τρώει σπανάκι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη ταινία κινουμένων σχεδίων τον Ιανουάριο του 1929. Αργότερα εμφανίστηκε σε τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια, κόμικς, arcade και βιντεοπαιχνίδια. Μεγάλο μέρος των εμπορευμάτων του Ποπάυ που πλημμύρισε τα ράφια των καταστημάτων αμέσως μετά τη δημιουργία του έγιναν πολύτιμα συλλεκτικά αντικείμενα. Ο Grandinetti γράφει για τον Ποπάυ από το 1983 και δημοσιεύει σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και ιστότοπους. Έχει επίσης συγγράψει πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα, συμπεριλαμβανομένων των «Popeye the Collectible» και «Popeye: An illustrated Cultural History». Ο Ποπάυ είναι ένας από τους πιο αγαπητούς ήρωες των κόμικς. Το κοινό τον αγάπησε γιατί ήθελε πάντοτε την νόμιμη τάξη και υπερασπιζόταν πάντοτε με σθένος την αρραβωνιαστικιά του Όλιβ όταν η ίδια βρισκόταν σε κίνδυνο. Κάθε φορά που βρισκόταν σε μπελάδες έτρωγε σπανάκι το οποίο του έδινε μια υπεράνθρωπη δύναμη για να υπερασπιστεί και να σώσει τελικά την αγαπημένη του. Ένα είδος ιππότη των κόμικς που υπερασπίζεται ακόμα και την πόλη από άλλους εχθρούς και όχι μόνο την Όλιβ από τον Βρούτο. Είναι ένας ήρωας που είναι διαρκώς ενάντια στο κακό και σε καμιά περίπτωση ο ίδιος δεν είναι παραβατικός. Όταν δει ότι πάνε να καταλάβουν την εξουσία, ότι πάνε να ληστέψουν τράπεζες, επεμβαίνει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τον αγαπήσει ο κόσμος γιατί είναι ηθικός, είναι τίμιος, δεν φαίνεται να έχει πάθη ιδιαίτερα, δεν πίνει, μόνο που καπνίζει την ναυτική του πίπα. Μετά από χρόνια μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με τεράστια επιτυχία, ο κόσμος περίμενε τα κινούμενα σχέδια εκτός του τυπωμένου κόμικ του δημιουργού Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ. Αν από κάποιους ιθύνοντες κάποια επεισόδια χαρακτηρίστηκαν τοξικά – γιατί μην ξεχνάμε πρωτίστως ότι ο Ποπάυ απευθύνεται σε παιδιά – καλά έκαναν και τα απαγόρευσαν. Τα παιδιά είναι η πιο ευαίσθητη μερίδα της κοινωνίας μας και δεν είναι απαραίτητο να έχουν προσλαμβάνουσες από αμφιλεγόμενα ζητήματα. Θυμάμαι όταν έπαιζε ένα επεισόδιο στην τηλεόραση, αν είχε και άλλο επεισόδιο να προβάλει έβγαζε τον Ποπάυ στο κέντρο σαν μετάλλιο, σαν νόμισμα καπνίζοντας δυο φορές την πίπα του (με τον χαρακτηριστικό ήχο), όπου σήμαινε ότι έχει και άλλο επεισόδιο και οι τηλεθεατές χαίρονταν πολύ. Γιάννης Καραμπίτσος, σκηνοθέτης: Ποπάυ: «Ο περιπλανώμενος Ιουδαίος» Ο Ποπάυ ήταν ένα από τα πολλά διαβάσματά μου στην παιδική ηλικία μαζί με Μίκυ Μάους, Μπλεκ, Όμπραξ, Ζαγκόρ κ.λ.π. παιδική λογοτεχνία, κλασικά εικονογραφημένα κ.λ.π. Τα πάντα βασικά. Δημιούργημα του αμερικάνου σκιτσογράφου Έλζι Σίγκαρ (1894-1938) που το 1919 «ζωντανεύει» στο χαρτί ένα κόμικ για μια τυπική αμερικάνικη οικογένεια, την Όϊλ, στην οποία «εισχωρεί» 10 χρόνια μετά ο παρείσακτος μονόφθαλμος ναύτης, ο «περιπλανώμενος Ιουδαίος» (όπως και ο δημιουργός του) Ποπάυ, σύμβολο του πανίσχυρου περιθωριακού όπως σημειώνει και ο δάσκαλός μου Βασίλης Ραφαηλίδης, πρωτοξάδελφος του Σαρλό, που ξέρει να αντλεί δύναμη από την αδυναμία του και να παραμένει ο εαυτός του σε πείσμα όλων των αλλοτριωτικών μηχανισμών που δρουν γύρω του με όπλα το χιούμορ, το ήθος και το σπανάκι για το χατίρι της αγαπημένης του «δυναμικής ασχημούλας» Όλιβ και σε μάχη με τον ανταγωνιστή του Βρούτο. Εκφραστής της «διαφορετικότητας» ο Ποπάυ στα κόμικς, μέσω του μεγάλου καρτουνίστα Μαξ Φλάισερ στη δεκαετία του '30 «μεταφέρεται» στο κινούμενο σχέδιο, κατά πολλούς αποτέλεσε προπομπό των υπερηρώων παρ' όλη την «ιδιαιτερότητά του». Ο πολύ σημαντικός και αγαπημένος σκηνοθέτης Ρόμπερτ Άλτμαν σκηνοθετεί τον «Ποπάυ» το 1980, μια αμφιλεγόμενη όσον αφορά τις κριτικές αλλά σημαντική ταινία, και δημιουργεί ένα χωριό που μέχρι σήμερα είναι τουριστικό μέρος. Ο «Ποπάυ» αποτέλεσε την ιδανική πηγή διασκέδασης για παιδιά και όχι μόνο, με μεγάλη δημοφιλία που εκτίναξε και το σπανάκι στις πωλήσεις που δεν ήταν από την αρχή στον «μύθο», αλλά έτριβε το κεφάλι μιας κότας και έπαιρνε δύναμη από την τύχη της. Ένα από τα πιο γνωστά «απαγορευμένα» επεισόδια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ήταν αυτό με τίτλο «Seein’ Red, White ‘n Blue». Είναι το μοναδικό επεισόδιο στο οποίο ο Ποπάυ και ο Βρούτος ενώνουν τις δυνάμεις τους, μοιράζονται μία κονσέρβα σπανάκι για να δείρουν τους Ιάπωνες στρατιώτες που παρουσιάζονται σαν καρικατούρες με μεγάλα γυαλιά και πεταχτά δόντια, ενώ κάποια επεισόδια λογοκρίνονται επειδή οι Αφροαμερικάνοι παρουσιάζονται με εμφανώς ρατσιστικό τρόπο. Δεν ήταν αντιπροσωπευτικό το επεισόδιο και γιατί συνεργάζεται με τον Βρούτο ο Ποπάυ, αν και έχει ενδιαφέρον αυτό, και γιατί χρησιμοποιήθηκε η σειρά κάπως σαν προπαγάνδα. «Δικαιολογείται» λόγω της ιδιαιτερότητας της εποχής και των συνθηκών, και επειδή η έμφαση δινόταν στην ψυχαγωγία σε ένα μεγάλο βαθμό. Αυτό που μένει σήμερα είναι η ιδιαίτερη ποιότητα και απόλαυση που ξεχειλίζει από το ήθος, την καλοσύνη και το χιούμορ αυτής της δημιουργίας. Λεωνίδας Λιόλιος, υπεύθυνος lioliosbooks.gr, συλλέκτης «Ο κόσμος ταυτίστηκε με τον Ποπάυ γιατί ήταν αληθινός» Η γέννηση του Ποπάυ υποθετικά έγινε το 1929 από τον Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ, μετά από 10 χρόνια είχαν αρχίσει να φτιάχνονται στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης της Αμερικής αυτά τα κόμικς, μόνο που δεν είχαν ήρωα ακόμη τον Ποπάυ…Το 1929 πρωταγωνιστεί ο Ποπάυ γιατί είχε μεγάλη επιτυχία στον κόσμο. Ήταν μια δύσκολη χρονιά το 1929 λόγω της οικονομικής κρίσης στην Αμερική και η δημιουργία του Ποπάυ είχε μεγάλη επιτυχία, γιατί φτιάχτηκε πάνω στα πρότυπα που ήθελαν εκείνη την περίοδο οι δημιουργοί του. Στην Ελλάδα ήρθε το 1973 από τον Γιάννη Δραγούνη και έκανε μεγάλη επιτυχία, τον λάτρεψε ο κόσμος. Στον Β' παγκόσμιο πόλεμο φτιάχτηκαν κόμικς που προσπάθησαν να προσβάλουν τους Αφροαμερικάνους και τους Γιαπωνέζους, αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα και χρησιμοποιήθηκαν τα κόμικς Ποπάυ για να κερδίσουν τον πόλεμο οι Αμερικάνοι. Ο Ποπάυ δεν ήταν ακριβώς ένα δημιούργημα υπερήρωα γιατί ήταν μονόφθαλμος, χωρίς οδοντοστοιχία, με κακόηχη φωνή, φαινομενικά λοιπόν ήταν ένα καρτούν το οποίο φαινόταν αληθινό. Η δική μου θέση είναι η εξής: Τα κόμικς και όλα τα βιβλία που απευθύνονται και σε παιδιά θεωρώ ότι θα πρέπει να δίνονται σε αυτά φυσικά αλλά θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τους γονείς. Το διάβασμα των κόμικς ενδεχομένως να εγκλωβίσει την σκέψη των παιδιών και να προκύψουν προβλήματα που να μην καταλάβει κανείς. Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί γιατί μπορεί τα κόμικ να έχουν ισχυρή επίδραση στα παιδιά. Έχω αναμνήσεις και βιώματα εδώ και 70 χρόνια που τώρα πια καταλαβαίνω την επίδρασή τους στον χαρακτήρα μου. Ένας ειδικός που είχε το περιοδικό Βαβέλ έγραψε ότι τα κόμικς αποτελούν ένα εκφραστικό μέσον της υπερβολής, είναι τέχνη που βασίζεται στο περιθώριο της επίσημης κουλτούρας και αυτό είναι το πρόβλημα. Όπως δήλωσα παραπάνω το καρτούν χρησιμοποιήθηκε κατά των Ιαπώνων και των Αφροαμερικάνων από τους Αμερικάνους, κάλλιστα αυτό μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Τα παιδιά θα πρέπει με την βοήθεια των γονιών να ερμηνεύουν και να αναλύουν τα κόμικς γιατί ο ρεαλισμός τους δεν είναι δεδομένος. Στα απαγορευμένα επεισόδια του Ποπάυ θα βάλω το πρόσημο πλην επομένως. Και το σχετικό link...
  2. Σαν σήμερα πριν περίπου έναν αιώνα, έκανε την πρώτη του εμφάνιση ο Ποπάι σε comic της εφημερίδας Evening Journal, ένας ήρωας που μας έμαθε να αγαπάμε το… σπανάκι! Ο Popeye (Ποπάι), ο χαριτωμένος ναύτης με τον ευέξαπτο χαρακτήρα, αλλά με την καρδιά από χρυσάφι που είναι γεμάτη αγάπη για την Olive, κάθε φορά που το απαιτούσαν οι περιστάσεις και τα καμώματα του άσπονδου εχθρού του, Βρούτου, έτρωγε το σπανάκι του για να πάρει δύναμη και να επαναφέρει την τάξη. Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα το άσπρο του καπελάκι, η πίπα που κάπνιζε συνέχεια, τα υπερτροφικά του χέρια, που κάτω από τους αγκώνες τα κοσμούσαν δυο τατουάζ με άγκυρες. Το ντεμπούτο Ήταν 17 Ιανουαρίου του 1929, όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal. Η σειρά αυτή μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής, με πρωταγωνιστές την μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του Όλιβ Όιλ, τον αδελφό της Κάστορ και τον αγαπημένο της Χαμ Γκρέιβι. O ήρωας ήταν δημιούργημα του σκιτσογράφου από την Αμερική Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ, ο οποίος άρχισε να σχεδιάζει καρτούν από το 1919. Σε δεύτερο ρόλο και αργότερα πρωταγωνιστής Ο Ποπάι εμφανίστηκε σ’ έναν δευτερεύοντα ρόλο και αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά ο Σίγκαρ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του. Μετά το θάνατο του δημιουργού του το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του προσθέτοντας τη δική τους πινελιά. Η καριέρα μετά τα κόμικ Μετά την εμφάνισή του σε comic, ο αγαπημένος ήρωας εμφανίστηκε και σε cartoon, με πρώτο σταθμό την παρουσία σε ιστορία ενός άλλου θρυλικού και θηλυκού κινούμενου σχεδίου… Το όνομα της, Betty Boop. Ακολούθησαν πολλές μικρού μήκους περιπέτειες που άντεξαν στο χρόνο και μεγαλώνουν γενιές. Στον κινηματογράφο ο Ποπάι πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων Οι περιπέτειες του Ποπάι του ναυτικού. Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη ξεπέρασε τις εφημερίδες. Μάλιστα, το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους. Η μεγάλη αγάπη του κοινού και το άγαλμα Η δημοτικότητά του αυτή οφείλεται κατά πολύ και στο σπανάκι, η λατρεία του για το οποίο συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%. Οι αμερικανοί σπανακοπαραγωγοί τού το αναγνώρισαν και το 1937 έστησαν το άγαλμά του στην Κρίσταλ Σίτι, μία πόλη του Τέξας που ζει κυρίως απ’ το σπανάκι. Και το σχετικό link...
  3. "Για να προκαλέσω σαματά, υπάρχουν περισσότεροι από ένας Ποπαϋ. Όλοι μοιάζουν λίγο πολύ : ένας ναύτης με στριμωγμένα μάτια, με βολβώδεις πήχεις που καπνίζει μια πίπα από καλαμπόκι. Όλοι οι Ποπαϋ έχουν ένα αξιοσημείωτο φυσικό χαρακτηριστικό: μπορούν να χτυπήσουν οποιονδήποτε και κυρίως το κάνουν. Ωστόσο, ενώ ο κινηματογραφικός Ποπαϋ του Στούντιο Μαξ Φλεϊσερ, χρειαζόταν ένα κουτάκι σπανάκι για να νικήσει τον Μπλούτο, αυτός των καθημερινών και κυριακάτικων εφημερίδων, ήταν απόλυτα ικανός να κερδίζει οποιονδήποτε αγώνα χωρίς να χρησιμοποιεί ως βάση τα περίφημα χορτοφαγικά γεύματα(σπανάκι) που ενισχύουν τη δύναμη. Στην πραγματικότητα, ο καθημερινός και Κυριακάτικος Ποπαϋ δεν ασχολήθηκε με το σπανάκι (ή τον Μπλούτο) παρά μόνο χρόνια αφότου είχε εξασφαλίσει το όνομά του στα έντυπα. " -Jules Feiffer Αγόρασα τον πρώτο τόμο της συλλογής "Ε.C. Segar' s Popeye" κι αποφάσισα να μεταφράσω τα άρθρα του και να τά ανεβάσω εδώ. Η μετάφραση, ενώ κατά κύριο λόγο είναι πιστή στο πρωτότυπο έχει ορισμένες δικές μου παραλλαγές, στα σημεία που δεν βγαίνει σωστά το νόημα, με άλλα λόγια, είναι σε κάποιο βαθμό ελεύθερη μετάφραση. Το παραπάνω, είναι μόλις η πρώτη παράγραφος, ένα μικρό teaser για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Στόχος μου είναι, κάποια στιγμή( στα επόμενα δύο το πολύ χρόνια) να συγκεντρωθούν εδώ όλα τα άρθρα μεταφρασμένα, ούτως ώστε να αποτελέσει αυτό τη βάση για κάποιον μελλοντικό μελετητή, ο οποίος θα δυσκολεύεται να βρει τους τόμους.
  4. Θοδωρής Καραπάνος

    Georgie the giant

    Στο τεύχος #51 του αμερικάνικου περιοδικού Ποπαϋ (Ιανουάριος- Φεβρουάριος 1960), σ' ένα μαλακόδετο, με άριστο για την εποχή χρωματισμό, 36 σελίδων τεύχος της σειράς "Popeye" της Dell, το οποίο κοστολογούνταν 0,10 σεντς η πρώτη ιστορία(η οποία είχε σχεδιαστεί από τον bud sagendorf(όπως κι όλες οι υπόλοιπες του τεύχους)),είχε τίτλο "The giant" και είχε πρωταγωνιστές τον Ποπαϋ, τον βασιλιά Μπλόζο κι έναν νέο χαρακτήρα, τον Georgie the giant*. Αρχικά, ο αναγνώστης, έβλεπε έναν χαρακτήρα κακό, ο οποίος ποδοπατούσε την χώρα του βασιλιά Μπλόζο- την Σπανακοβία. Αργότερα, όμως φαίνεται ότι δεν είναι κακός. Είναι απλά τεράστιος με αποτέλεσμα να δημιουργεί αρκετά προβλήματα. Η ιστορία έχει αίσιο τέλος για όλους τους ήρωες. Στην δεύτερη ιστορία του τεύχους, πρωταγωνιστούσαν οι:Όλιβ, Μπρούτο, Πόλντο και εννοείται ο Ποπαϋ. Η τρίτη ιστορία, ως συνήθως, σαν πρωταγωνιστές είχε τον Σαπό και τον δόκτωρ Ουότεσναζλ. Το τεύχος #52 του αμερικάνικου περιοδικού Ποπαϋ (Φεβρουάριος-Μάρτιος 1960), φιλοξενούσε τρεις ιστορίες δια χειρός bud sagendorf. Η πρώτη ήταν μία ιστορία με την Όλιβ, τον Ποπαϋ και την sea-hag. Η τρίτη ήταν μία με τον Σαπό και τον παλαβό νοικάρη του δόκτωρ Ουότεσναζλ. Η δεύτερη; Η δεύτερη, με τίτλο "Week-end guest" ήταν μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Ποπαϋ, τον Ρεβυθούλη κι έναν ακόμη χαρακτήρα όπου έκανε τα πρώτα του βήματα ακόμα ονόματι Georgie the giant . Σ' αυτήν την ιστορία, παρουσιάζεται ως ένας χαριτωμένος και καλοκάγαθος γίγαντας, ο οποίος όμως δημιουργεί συνέχεια προβλήματα στον Ποπαϋ, εξ' αιτίας του μεγέθους του. Αυτή λοιπόν, ήταν η δεύτερη εμφάνιση του συμπαθητικού γίγαντα. Μετά, αφού άρεσε στον κόσμο ο sagendorf τον χρησιμοποίησε ξανά και ξανά σε πολλές ιστορίες. Στους Ιταλούς, άρεσε τόσο που αποφάσισαν να τον χρησιμοποιήσουν κι αυτοί στις ιστορίες τους με λίγο αλλαγμένη την εμφάνισή του και διαφορετικό όνομα. Το όνομα που τού έδωσαν ήταν Γκρισσίνο. Μάλιστα, ήταν τόσο δημοφιλής που απέκτησε τον δικό του τίτλο στις 6/6/1974, από τον εκδοτικό οίκο Metro Graphic Editions. Ήταν όλο έγχρωμο και η τιμή του έφτανε τις 200 λιρέτες. Αυτό που δεν γνωρίζω, είναι το αν έχουν δημοσιευτεί ιστορίες του Georgie the giant στην Ελλάδα. Το σίγουρο, είναι πως ο Γκρισσίνο σίγουρα γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και πάμπολλες ιστορίες του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς(ίσως ασχοληθώ με αυτό το θέμα στο μέλλον). *Η ιστορία "The giant" δημοσιεύτηκε ξανά στις 19 Οκτωβρίου του 2016 στο τεύχος #51 της σειράς "Popeye Classics" της IDW σ' ένα μαλακόδετο τεύχος με ωραίους χρωματισμούς και 36 σελίδες στην τιμή των 4,99 δολαρίων και τον Φεβρουάριο του 2018 στο τεύχος #11 της σειράς της IDW "Popeye Classics (hardcover)" σ' έναν τόμο με σκληρό εξώφυλλο, υπέροχο χρωματισμό και 164 σελίδες, στην τιμή των 29,99 δολαρίων. Ο βασιλιάς Μπλόζο δια χειρός E. C. Segar. Ο βασιλιάς Μπλόζο δια χειρός Βud Sagendorf Ο βασιλιάς Μπλόζο δια χειρός Bruce Ozella Georgie the giant Γκρισσίνο Σύνδεσμοι: http://www.guidafumettoitaliano.com/guida/testate/testata/3402 , https://popeye.fandom.com/wiki/Georgie_the_Giant, https://comicstrades.wordpress.com/category/ποπάυ/,
  5. Popeyefun

    Videogame Popeye (1982)

    Ο Ποπάυ, ήρωας κομικς και κινουμενών σχεδίων που όλοι ξέρουμε, κυκλοφόρησε το πρώτο βιντεοπαινίδι του το 1982 (της Nintendo), αρχικά στα arcade (παιχνιδομηχανές). Ένα δύσκολο παιχνιδι θα έλεγε κανείς, πρέπει να το έχεις παίξει πολλες φορες για να το καταλάβεις καλά. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να καταφέρεις να πίασεις γρήγορα όλες τις καρδιές που πετάει η Ολιβ πρίν ραγίσουν, προσέχοντας τον Μπρούτο και την Μάγισσα. Υπάρχουν άπειρες πίστες, αλλα σημασία έχει το σκόρ. Ο Ποπαυ μπορεί να κανει τα εξής: Να ανεβεί σκάλες, να φάει σπανακι και να δώσει γροθιές για να χτυπήσει τα μπουκάλια που πετάει ο Μπρουτο και η Μάγισσα. Οι οδηγίες που τις είχε πάνω η παιχνιδομηχανή: Μεικές φωτό: Gameplay: Arcade Game: Popeye (1982 Nintendo) - YouTube Το 1983, μερικές εταιριές λιγο κατώτερες της Nintendo, π.χ. atari 2500, collecovision, intellevision κτλ., κυκλοφόρησαν το παιχνιδι, αφού είχαν πάρει τα δικαιωματα. Σχετικές φωτο: Μία διαφήμηση του παιχνιδιού της Collecovision: Popeye the Video Game Commercial (1983) - YouTube Το Νοέμβριο του '83, απτην nes (Nintendo.entairteiment.system), κυκλοφόρησε άλλο ένα παιχνίδι με τον Ποπάυ, το Popeye no eigo asobi (δεν ξερω Ιαπώνικα), που έπρεπε να βρίσκεις λέξεις στα Αγγλικά, και αν έβρισκες 10, κέρδιζες. (μπορούσες να διαλέξεις κατηγορία λέξεων, π.χ. food, country κτλ.) Aυτό που έπρεπε να προσέχεις ήταν να μην πατάς λάθος γράμματα, αλλιώς ο Μπρούτο θα ρίξει κάτω στην θάλασσα τον Ρεβυθούλη και θα χασεις. Το εξώφυλλο του videogame: Gameplay: Popeye no Eigo Asobi (FC) - YouTube
  6. Ο αληθινός "Ποπάυ" ήταν ένας καβγατζής συμπολίτης του δημιουργού του χάρτινου ήρωα – Η ιστορία πίσω από το... σπανάκι και τα απαγορευμένα επεισόδια της δημοφιλούς σειράς κινουμένων σχεδιών. Εκθέματα από αφιερωματική έκθεση στον Ποπάυ από το Μουσείο Τηλεόρασης και Ραδιοφώνου στη Νέα Υόρκη Υπήρξε από τους πρώτους αντισυμβατικούς υπερήρωες στην ιστορία των κόμικς που κατάφερε να προκαλέσει ντελίριο ενθουσιασμού στους τότε πιτσιρικάδες. Ο Ποπάυ, ένας καλόκαρδος σκληροτράχηλος ναύτης που του άρεσε να καπνίζει πίπα και να τρώει σπανάκι (το οποίο τού χάριζε υπερφυσικές δυνάμεις), αγκαλιάστηκε θερμά από τους αναγνώστες από το πρώτο κιόλας καρέ παρά το γεγονός ότι δεν είχε τη συνηθισμένη όψη του υπερήρωα: Είναι μονόφθαλμος, χωρίς δόντια και κοντός με κακόηχη φωνή και υπερτροφικά του χέρια (που κάτω από τους αγκώνες τα κοσμούσαν δυο τατουάζ με άγκυρες), αμόρφωτος και παραπονιάρης. Και όμως αυτή είναι η πιο σημαντική του νίκη παρά οι μονομαχίες με τον Βρούτο, δεδομένου ότι από το 1929 οπότε πρωτοεκδόθηκαν οι περιπέτειές του, μέχρι σήμερα προβάλλει ένα νέο πρότυπο ήρωα και τον ενστερνισμό της διαφορετικότητας. Ας πιάσουμε όμως την ιστορία του από την αρχή: Ο Ποπάυ «γεννήθηκε» από το πενάκι του Αμερικανού Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ. Από το 1919 σχεδίαζε καθημερινά σκιτσάκια τα οποία δημοσιεύονταν αποκλειστικά σε εφημερίδες. Κάθε μέρα εμφανιζόταν μια σειρά με 4-5 εικόνες και η ιστορία πάντα συνεχιζόταν την επόμενη μέρα. Ο Ποπάυ έκανε το ντεμπούτο του στις 17 Ιανουαρίου του 1929 σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal. Η σειρά αυτή μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής με πρωταγωνιστές την – μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του – Όλιβ Όιλ, τον αδελφό της Κάστορ και τον αγαπημένο της Χαμ Γκρέιβι. Ο Ποπάυ εμφανίστηκε σ' έναν δευτερεύοντα ρόλο και αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά ο Σίγκαλ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας, κέρδισε την Όλιβ, και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του. Μετά το θάνατο του δημιουργού του το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του, προσθέτοντας τη δική τους πινελιά. Ο σκιτσογράφος Hy Eisman δουλεύει πάνω στα σχέδια της σειράς κινουμένων σχεδίων του Ποπάυ Στον κινηματογράφο ο Ποπάυ πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Οι περιπέτειες του Ποπάυ του ναυτικού». Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη έμελλε να είναι ακόμη πιο ένδοξη απ' ότι στις εφημερίδες. Μάλιστα το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους. Ο Β' Παγκόσμιος και τα "απαγορευμένα" επεισόδια Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Ποπάυ γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, καθώς τα καρτούν του εμψύχωναν και ανέβαζαν το ηθικό των Αμερικανών στρατιωτών. Αρκετά από αυτά περιείχαν προσβλητικά και ρατσιστικά σχόλια για τους Ιάπωνες, οι οποίοι στα καρτούν αποκαλούνταν "Jap-pansies" και απεικονίζονταν με τεράστια δόντια και πολύ χοντρά γυαλιά. Ένα από τα πιο γνωστά «απαγορευμένα» επεισόδια της εποχής εκείνης ήταν αυτό με τίτλο «Seein’ Red, White ‘n Blue». Είναι το μοναδικό επεισόδιο στο οποίο ο Ποπάυ και ο Βρούτος ενώνουν τις δυνάμεις τους και μοιράζονται μία κονσέρβα σπανάκι για να δείρουν ένα… συμφωνημένο εχθρό, δηλαδή τους Ιάπωνες στρατιώτες. Επίσης, σήμερα κάποιοι τηλεοπτικοί σταθμοί λογοκρίνουν τα μέρη εκείνων των επεισοδίων όπου οι Αφρο-αμερικάνοι παρουσιάζονται με εμφανώς ρατσιστικό τρόπο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου άλλαξε επίσης και η γκαρνταρόμπα του Ποπάυ. Ο Ποπάυ άρχισε να εμφανίζεται με μια άσπρη στολή ναύτη, αντί για το κλασικό καπέλο καπετάνιου και μαύρο πουκάμισο με τα σηκωμένα μανίκια. Η ναυτική στολή συνόδευσε τον Ποπάυ καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς από εκεί και πέρα, μέχρι και μετά το τέλος του πολέμου. Ο Ποπάυ στην Ελλάδα Τον Ποπάυ πρωτοέφερε στην Ελλάδα το 1956 ο εκδότης του περιοδικού κόμικς «Γέλιο και Χαρά». Γύρω στα μέσα του 1973 ο Ιωάννης Δραγούνης (Πηδάλιο Πρεσς) πήρε την άδεια και δημοσίευσε εκ νέου τις περιπέτειές του σ’ ένα περιοδικό, το οποίο λατρεύτηκε αμέσως από τα παιδιά και έγινε το αντίπαλο δέος του Μίκυ. Ήταν τόσο δημοφιλές που μέχρι και οι πωλήσεις του σπανακιού, του λαχανικού που τροφοδοτούσε τη δύναμή του αυξήθηκαν. Τα περισσότερα από τα εξώφυλλά του στην Ελλάδα, όπως κι αυτό το επετειακό για την 28η Οκτωβρίου, τα φιλοτέχνησε ο σκιτσογράφος και καλλιτέχνης, Άκης Αβαγιανός. 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις 1. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΠΑΫ Ο Ποπάυ όσο περιέργο και αν φαίνεται βασίζεται σε έναν πραγματικό άνθρωπο εν ονόματι Φρανκ Φίγκελ. Το ίδιο βέβαια και η Όλιβ Όιλ, που βασίστηκε στη γειτόνισσα του Σίγκαρ Ντόρα Πάσκελ, και ο Πόλντο που βασίστηκε στον Γουίλιαμ Σούκερ. Ο πολωνικής καταγωγής Φίγκελ γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1868 στο Τσέστερ του Ιλινόις, μια πόλη 5.000 κατοίκων. Έμενε σε ένα σπιτάκι με τη μάνα του κοντά στο δημοτικό κοιμητήριο και ήταν ο νταής της πόλης, ένας σκληροτράχηλος τύπος που δεν χαριζόταν σε κανέναν. Μια γειτόνισσα τον περιγράφει ως εξής: «Ψηλό, δυνατό, πάντα έτοιμο για καβγά και πάντα νικητή». Τα καμώματά του ήταν θρυλικά στο Τσέστερ και όλοι διηγούνταν την ιστορία όπου του την είχαν πέσει πέντε αλήτες να τον δείρουν, πήραν όμως ένα καλό μάθημα που θα το θυμόταν για όλη τους τη ζωή! Ο Φρανκ ή «Rocky» όπως τον ήξεραν όλοι, εργαζόταν σε ένα μπαρ της πόλης. Όταν σχόλαγε και έχοντας καταναλώσει μερικά ποτηράκια έβγαζε μια καρέκλα δίπλα στην εξώπορτα του μαγαζιού, και με την πίπα πάντοτε κρεμασμένη στο στόμα έπαιρνε έναν υπνάκο. Γινόταν όπως ήταν φυσικό αντικείμενο πειράγματος από τα παιδιά της γειτονιάς, τα οποία κοντοζύγωναν, ούρλιαζαν στο αυτί του και μετά τρέπονταν σε φυγή. Ο Φρανκ ξυπνούσε αλαφιασμένος και πάντα με τις γροθιές του υψωμένες, πανέτοιμος για άλλον έναν καβγά. Μόνο που δεν υπήρχε αντίπαλος, καθώς τα πιτσιρίκια είχαν ήδη φτάσει στην άλλη γωνιά. Κυκλοφορούσαν μάλιστα και πολλές λαϊκές διηγήσεις για την υπεράνθρωπη δύναμή του, την οποία δοκίμαζε βέβαια σε όσους τολμούσαν να τον αντιμετωπίσουν. Στο φύλλο της τοπικής εφημερίδας («Chester Herald Tribune») με ημερομηνία 28 Μαρτίου 1947 υπάρχει δημοσιευμένος ένας επικήδειος για τον Φίγκελ, από τον οποίο μαθαίνουμε ότι πέθανε ήρεμα στο σπίτι του στις 24 του μήνα στα 79 του χρόνια. Γλυπτό του Ποπάυ στο καζίνο "Encore Boston Harbor" στο Έβερετ της Μασαχουσέτης 2. ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΝΑΚΙ; Στις ιστορίες των κόμικς ο Ποπάυ δεν είχε το σπανάκι να τον δυναμώνει, ούτε είχε την υπεράνθρωπη δύναμη με την οποία τον έχουμε συνηθίσει όλοι. Όταν βρισκόταν σε δύσκολες καταστάσεις έτριβε συνεχώς το κεφάλι μιας κότας και έτσι έπαιρνε την τύχη της και γινόταν λίγο πιο δυνατός. Το σπανάκι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1932. Ο δημιουργός διάλεξε το σπανάκι εξ αιτίας της υψηλής περιεκτικότητάς του σε σίδηρο. Η λατρεία του Ποπάυ για το σπανάκι συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%. Δύο αγάλματα του Ποπάυ έχουν στηθεί σε δύο πόλεις, στο Ιλινόις απ’ όπου κατάγεται ο Σιγκάρ και στο Αρκάνσας, το οποίο αυτοαποκαλείται ως «Παγκόσμια Πρωτεύουσα Σπανακιού». Η μάρκα «Popeye Spinach» εξακολουθεί να είναι η δεύτερη με μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα. 3. ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ Το 1937, στην πόλη Crystal City στο Τέξας, έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος του Ποπάι, το πρώτο άγαλμα προς τιμήν ενός χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων στην ιστορία. Γιγαντιαίο γκραφίτι του Ποπάυ διαφημίζει... σπανάκι στην πόλη Σαλίνας της Καλιφόρνια 4. ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΠΟΠΑΫ Τον Δεκέμβρη του 1980 γίνεται η πρεμιέρα της ταινίας Popeye. Πρόκειται για μια μουσική κωμωδία, πάντα βασισμένη στη σειρά του Elzie Segar, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Ουίλιαμς (Ποπάυ) και τη Shelley Duvall (Όλιβ). Η ταινία γυρίστηκε στη Μάλτα και για τις ανάγκες του φίλμ χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα παραθαλάσσιο χωριό. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1979 με συνεργείο 165 ανθρώπων. Χρειάστηκαν εκατοντάδες κορμοί και σανίδες που εισήχθησαν από την Ολλανδία, ενώ τα ξύλινα βότσαλα που χρησιμοποιήθηκαν για τις σκεπές εισήχθησαν από τον Καναδά. Επιπλέον 8 τόνοι καρφιών και 2 χιλιάδες γαλόνια μπογιάς χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του ξύλινου χωριού. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι η ταινία είχε ανάμεικτες κριτικές, το Popeye Village παραμένει ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. Είναι ανοιχτό για το κοινό επτά ημέρες την εβδομάδα. Υπάρχουν παραστάσεις, μουσεία θεματικά, σπίτια παιχνιδιού όπου τα παιδιά μπορούν να αναρριχηθούν και να εξερευνήσουν το χωριό. Ernie Schuchert, left, nephew to J. William Schuchert, the inspiration for Wimpy, a character from the Popeye comic strip, and Laurie Randall, right, co-owner of Spinach Can Collectibles and the Popeye Museum, pose inside the museum in downtown Chester, Ill., Wednesday, Jan. 14, 2004. Saturday, Jan. 17, is the 75th anniversary of Popeye the Sailor Man's comic-strip debut. 5. ΟΙ ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΠΑΫ * Το ουσιαστικό "wimp" (δειλός, άτολμος, λαπάς) προέρχεται από το επίθετο του J. Wellington Wimpy (στα ελληνικά "Πόλντο"), του απαθούς, υπέρβαρου φίλου του Ποπάυ που λατρεύει τα χάμπουργκερ. "Wimpy ’s" ονομάζεται και μία εξαιρετικά δημοφιλής αλυσίδα φαστφουντάδικων στην Αγγλία. * Το ουσιαστικό "jeep" προέρχεται από το όνομα του κατοικίδιου (κάτι σαν σκύλος) του Ποπάυ, τον Eugene the Jeep, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε το 1936. Τέσσερα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε το πρώτο στρατιωτικό τζιπ. Οι Αμερικάνοι αρχικά το έλεγαν "GP" (προφέρεται "τζι-πι") από τα αρχικά των λέξεων "General Purpose" (= Γενικής Χρήσης), αλλά γρήγορα καθιερώθηκε ως "jeep", ίσως εξαιτίας του σκύλου (;) του Ποπάυ. Οι Αμερικάνοι στρατιώτες κατά τον Β΄ ΠΠ ήταν εξοικειωμένοι με τη σειρά λόγω των συχνών προβολών του κόμικς στα στρατόπεδα προς εξύψωση του ηθικού τους. * Το ουσιαστικό της αργκώ "goon" (= εγκληματίας, τραμπούκος) προϋπήρχε του Ποπάυ, αλλά εξαιτίας της "Οικογένειας Γκουν" (κάτι περίεργα στην όψη πλάσματα) στο κόμικς απόκτησε και την έννοια του "παράξενου" ή/και του "χαζούλη". * Το ουσιαστικό "dufus" (εναλλακτική ορθογραφία: "doofus") προέρχεται από το όνομα του ανιψιού του Ποπάυ, τον Dufus (στα ελληνικά: "Ρεβυθούλης"), ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του ’60, και στην καθομιλούμενη σημαίνει "ανόητος, βλάκας, ηλίθιος". Και το σχετικό link...
  7. Κρυμμένο στην Μάλτα θα βρείτε και το χωριό του Ποπάυ, εσείς ξέρατε ότι υπάρχει; Πραγματικά εμείς δεν το γνωρίζαμε ότι ο Popeye, το γνωστό ναυτάκι από τα καρτούν των παιδικών μας χρόνων, είχε κάπου στον πραγματικό κόσμο το δικό του χωριό. Κι όμως κρυμμένο στην Μάλτα υπάρχει και το χωριό του ήρωα Ποπάυ… Πρόκειται για το Sweethaven Village που αποτελεί ένα αρκετά ενδιαφέρον μέρος για οικογενειακές διακοπές και είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα στην μαγευτική Μάλτα. Πρακτικά, το χωριό του Popeye είναι ένα θεματικό πάρκο διασκέδασης εμπνευσμένο βέβαια από τον γνωστό χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων. Πως προέκυψε όμως αυτό το μαγευτικό μέρος; Ουσιαστικά πρόκειται για τις εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από την Paramount Pictures και την Walt Disney Production για τα γυρίσματα της ταινίας Popeye (1980) με πρωταγωνιστή τον Robin Williams, που βασίστηκε στο γνωστό κόμικ. Για να χτιστούν, μάλιστα, τα ξύλινα σπίτια για τις ανάγκες της ταινίας μεταφέρθηκε ξυλεία από την Ολλανδία και τον Καναδά, καθώς η Μάλτα δε διαθέτει δάση. Το Sweethaven Village είναι ένα πραγματικό “θεματικό πάρκο” για τους φίλους του Ποπάυ. Εκεί θα βρείτε όλους τους ήρωες του αγαπημένου κόμικ, ενώ μπορείτε να επισκεφθείτε τα σπίτια και να πάρετε μέρος σε διάφορες δραστηριότητες. Μέχρι, πάντως, να το επισκεφθείτε, πάρτε μία γεύση από αυτό στο παρακάτω photostory… αλλά και στο video που ακολουθεί στη συνέχεια… Πηγή
  8. Άρθρο του Κώστα Βασιλάκη, από το περιοδικό PIXEL, τευχος 51, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1989.
  9. Στις 29 Οκτωβρίου του 1929, γνωστή και ως «Μαύρη Τρίτη», κατέρρευσε το χρηματιστήριο της Wall Street. Οι ΗΠΑ εισήλθαν σε μια δεκαετία βαθιάς οικονομικής ύφεσης και έντονης κοινωνικής κρίσης. Και στα κόμικς άρχισαν να ξεπηδούν οι ήρωες – σωτήρες ο ένας μετά τον άλλον. Μέχρι τις αρχές του 1929, η συντριπτική πλειονότητα των κόμικς που παράγονταν και δημοσιεύονταν στις ΗΠΑ είχαν το χιούμορ στο επίκεντρο των ιστοριών τους. Κυριαρχούσαν οι ηθογραφίες, οι οικογενειακές κωμωδίες, τα funny animals, οι σαπουνόπερες, τα μελοδραματικά θέματα κ.λπ. Αλλά ήταν ιστορίες που εξελίσσονταν σε αυτόν εδώ τον κόσμο, με πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες που ήταν κυρίως γκαφατζήδες και θύματα των καταστάσεων, κάθε άλλο από ήρωες με τετράγωνα πηγούνια και φουσκωμένα μπράτσα. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Η χρηματιστηριακή κατάρρευση που έμεινε στην Ιστορία ως το Μεγάλο Κραχ είχε δραματικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία και στις ζωές των ανθρώπων. Ξεκίνησε μια μακρά περίοδος ύφεσης και αβεβαιότητας, γνωστή ως η «Μεγάλη Κρίση» (The Great Depression). Στα αγγλικά, όμως, η λέξη «depression» εκτός από οικονομική κρίση, σημαίνει και κατάθλιψη. Εκατοντάδες δημιουργοί κόμικς, επιχειρώντας να προσφέρουν μια διέξοδο, μια διαφυγή από το καταθλιπτικό περιβάλλον, επινόησαν μια σειρά ηρώων που πρόσφεραν στους αναγνώστες μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς και ελπίδας. Περιγράφοντας την κατάσταση, ο Brian Walker στο έξοχο βιβλίο του «The Comics Before 1945» αναφέρει: «Στα μέσα του 1932, η συνολική αξία των μετοχών της Wall Street ήταν μόλις το 11% αυτής του 1929. Στα τρία πρώτα χρόνια της Κρίσης, τα ωρομίσθια μειώθηκαν κατά 60%, ογδόντα έξι χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, πέντε χιλιάδες τράπεζες ανέστειλαν τις εργασίες τους, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 50% και οι άνεργοι ανέρχονταν στα δεκαπέντε εκατομμύρια[…] Η Μεγάλη Κρίση προκάλεσε καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Πρώην τραπεζίτες πουλούσαν μήλα στις γωνιές των δρόμων και συνωστίζονταν σε ουρές για λίγο ψωμί». Οι άστεγοι και όσοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα στεγαστικά δάνεια που είχαν πάρει κατά το παρελθόν συγκεντρώθηκαν σε αυτοσχέδιες παραγκουπόλεις στις παρυφές των μητροπολιτικών κέντρων, οι γάμοι και οι γεννήσεις μειώθηκαν δραματικά ενώ τα εγκλήματα και οι αυτοκτονίες έσπασαν κάθε ρεκόρ. Στο κλίμα αυτό, τα κόμικς ανταποκρίθηκαν με ηρωισμούς από πρώιμους vigilante που, προϊόντος του χρόνου, γίνονταν όλο και πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι, πιο μυώδεις, αλλά και πιο τυχοδιώκτες, πιο περίπλοκοι ως χαρακτήρες και με ευρύτερο πεδίο δράσης. Όλοι τους, άλλωστε, δημοσιεύονταν σε εφημερίδες και απευθύνονταν στο ευρύ κοινό που αδυνατούσε να έχει πρόσβαση σε κάθε άλλη μορφή ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Οι εφημερίδες της εποχής έπαιξαν και αυτό τον ρόλο: της διαφυγής των αναγνωστών μέσω της φαντασίας. Ήδη από τις αρχές του 1929 είχαν εμφανιστεί στις σελίδες των κόμικς τρεις ηρωικές φιγούρες: o Ταρζάν, ως αγαθός άγριος στις ζούγκλες της Αφρικής, ο Μπακ Ρότζερς που ήταν ο πρώτος διαστημικός ταξιδευτής σε έναν μελλοντικό κόσμο με εξωγήινους, ρομπότ και αποκρουστικά τέρατα, και ένας αντιήρωας, ο στραβομούτσουνος και κακότροπος ναυτικός Ποπάι. Ο τελευταίος, μάλιστα, με την έλευσή του στη σειρά κόμικς «The Thimble Theater» του Elzie Segar παραγκώνισε σταδιακά το υπόλοιπο πρωταγωνιστικό καστ που αποτελούνταν από τα μέλη της οικογένειας της Όλιβ Όϊλ και κέρδισε με τις γροθιές του τον πρώτο ρόλο αλλά και τον τίτλο της σειράς που μετονομάστηκε σε «Ποπάι». Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τη σειρά «Wash Tubbs» του Roy Crane που αν και είχε ξεκινήσει το 1924 με πρωταγωνιστή έναν γκαφατζή υπάλληλο οπωροπωλείου με τη μορφή του κωμικού του βωβού κινηματογράφου Χάρολντ Λόιντ, από το 1929 άλλαξε πρωταγωνιστή και τίτλο. Ο αφελής και αστείος Wash Tubbs έδωσε τη θέση του σε έναν γοητευτικό και μάτσο ναυτικό με το «βαρύ» όνομα «Captain Easy» και έγινε κομπάρσος. Από μια ηθογραφία αστείων καταστάσεων, η σειρά μετατράπηκε σε μια ξέφρενη περιπέτεια αχαλίνωτης δράσης στα πέρατα της Γης. Ο ασκός του Αιόλου είχε πια ανοίξει και από μέσα του ξεπηδούσαν όλο και πιο ευφάνταστοι ήρωες με όλο και πιο μεγάλες ικανότητες και δυνάμεις. Κάποιοι ήταν μεσαιωνικοί ιππότες σε περιπέτειες με βασιλιάδες, ξίφη και σπαθιά όπως ο «Πρίγκιπας Βάλιαντ» του Hal Foster και κάποιοι άλλοι όπως ο «Φλας Γκόρντον» του Alex Raymond ταξίδεψαν στο διάστημα για να σώσουν τους καταπιεσμένους όλου του σύμπαντος από μοχθηρούς εξωγήινους βασιλιάδες. Κάποιοι όπως ο «Jungle Jim» του ίδιου δημιουργού πήραν μέρος σε εξωτικές περιπέτειες σε απάτητες ζούγκλες και κάποιοι άλλοι όπως ο «Φάντομ» των Lee Falk και Ray Moore, φόρεσαν ολόσωμες φόρμες και κολάν, προσθέτοντας μέσω της μυστικής ταυτότητάς τους και το απαραίτητο φανταστικό στοιχείο. Ο ερωτισμός και οι υπαινικτικές αναφορές στη σεξουαλικότητα και τις ακατανίκητες ορμές των ηρώων – που έμοιαζαν όλο και περισσότερο στους σύγχρονούς τους χολιγουντιανούς αστέρες - αλλά και στην έλξη που ασκούσαν σε πανέμορφες και κατάξανθες τολμηρές γυναίκες – δηλητήριο ήρθε με σειρές όπως το «Terry and the Pirates» του αριστοτέχνη του σχεδίου, Milton Caniff που περιέγραφε τον εαυτό του ως ο «Μάρκο Πόλο της πολυθρόνας» καθώς δεν είχε επισκεφτεί ποτέ, κανέναν από τους τόπους που απεικονίζονταν στις ιστορίες του αν και τα κατάφερνε με αξιοζήλευτη ακρίβεια μέσω φωτογραφιών, εικονογραφήσεων, ρεπορτάζ, κινηματογραφικών ταινιών, βιβλίων γεωγραφίας, ιστορίας κ.λ.π. Εξωθώντας στα άκρα την επινοητικότητά τους και την ανάγκη για ακόμα περισσότερους και διαφορετικούς ήρωες, αρκετοί δημιουργοί φιλοτέχνησαν αλλόκοτους χαρακτήρες. Ο «Μαντρέικ ο Μάγος» των Lee Falk και Phil Davis ήταν μια τέτοια περίπτωση. Με το σμόκιν του, το ημίψηλο καπέλο του και το μπαστούνι του, εφάρμοσε την τέχνη της ταχυδακτυλουργίας και τα “μαγικά” του κόλπα σε μέρη μακρινά αλλά και στις πόλεις των ΗΠΑ απέναντι σε κακοποιούς και εγκληματίες. Οι πιλότοι και οι αεροπόροι ήταν μια ξεχωριστή κατηγορία που προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο της πρώτης υπερατλαντικής πτήσης από τον Τσαρλς Λίντμπεργκ το 1927. Κύριοι εκπρόσωποι, ο «Tim Tyler» της ομώνυμης σειράς του Lyman Young, ο «Tailspin Tommy» των Glenn Chaffin και Hal Foster, ο «Smilin Jack» του Zack Mosley, και η «Connie», μια από τις πρώτες γυναίκες ηρωίδες, του Frank Godwin. Εκτός από το διάστημα, τους αιθέρες, τις ζούγκλες και τις θάλασσες, ένα μεγάλο μέρος των ηρωικών περιπετειών της εποχής εξελίχθηκαν και στην Άγρια Δύση με πιο διάσημο και τολμηρό καουμπόι τον «Red Ryder» του Fred Harmon. Όλοι αυτοί οι, μέχρι πρότινος αλλόκοτοι για τα έως τότε συνηθισμένα στην μαζική κουλτούρα, χαρακτήρες αντί να ξενίζουν το κοινό, προσέλκυαν ολοένα και περισσότερους αναγνώστες. Η κυκλοφορία των εφημερίδων στις ΗΠΑ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έφτανε ορισμένες φορές τα σαράντα εκατομμύρια σε πωλήσεις. Και ένα από τα βασικά θέματα ήταν τα εγκλήματα, οι ληστείες, η μαφία, οι κακοποιοί που λυμαίνονταν τις γειτονιές. Δράση απέναντί τους, ανέλαβαν οι αστυνομικοί και οι ντετέκτιβ των κόμικς. Σε αυτούς αλλά και στα υπόλοιπα κόμικς ηρωισμών και περιπέτειας της δεκαετίας μετά το Κραχ και πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα αναφερθούμε στο επόμενο τεύχος. Και το σχετικό link...
  10. aridriv

    BRACCIO DI FERRO (POPEYE) [ PIERLUIGI SANGALLI ]

    Η πρωτότυπη ιταλική σειρά του Ποπάυ που ξεκίνησε να κυκλοφορεί στην Ιταλία τον Δεκέμβριο του 1963. Σχεδιαστής ο Pierluigi Sangalli. Οι πιο πολλές ιστορίες του Ελληνικού Ποπαυ που εκδόθηκε από τον Δραγούνη το 1973 ήταν από την συγκεκριμένη σειρά (εκτός βέβαια των ιστοριών του Bud Sangendorf, του Segar και κάποιων άλλων λίγων εξαιρέσεων. Η αρίθμηση κρατούσε για 1 χρόνο και το επόμενο έτος ξεκινούσε από την αρχή. Πιο κάτω ανέβασα το 2ο τεύχος της σειράς που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1963. Στο τέλος του 1964 η αρίθμηση σταμάτησε και ξαναξεκίνησε από την αρχή τον Ιανουάριο του 1965 και συνεχιζόταν με αυτόν τον τρόπο έως τα μέσα του 1970 όπου έγινε ενιαία. Το τεύχος Νο 3 Μάρτιος 1967 Το τεύχος Νο 4 Μάρτιος 1964 Το τεύχος Νο 12 Δεκέμβριος 1965 Το τεύχος Νο 10 Οκτώβριος 1965 Το τεύχος Νο 10 Σεπτέμβριος 1964 Το τεύχος Νο 3 Φεβρουάριος 1964 Το τεύχος Νο 5 Απρίλιος 1964 Το τεύχος Νο 7 Ιούνιος 1964 Το τεύχος Νο 9 Αύγουστος 1964 Το Νο 4 Απρίλιος 1965 Το Νο 9 Σεπτέμβριος 1965 Το Νο 6 Ιούνιος 1965 Το Νο 9 Σεπτέμβριος 1966 Το Νο 10 Οκτώβριος 1966
  11. aprositos

    Hy Eisman - Έκθεση Popeye στη Νέα Υόρκη!

    H πρώτη έκθεση στην ιστορία με πρωτότυπα έργα του Ποπάυ από τον θρύλο Hy Eisman. Η έκθεση θα περιλαμβάνει πρωτότυπες κόμικ εικονογραφήσεις στριπ από τα έτη 2008 έως 2012. Ο πολυβραβευμένος Hy Eisman γεννήθηκε στις 27 του Μαρτίου του 1927, στο Paterson, NJ. Ξεκίνησε την καριέρα του όταν δημιούργησε ένα κόμικ για την σχολική του εφημερίδα. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το στρατό, ο Eisman εργάστηκε ως καλλιτέχνης φάντασμα για το δημοφιλές τότε Kerry Drake κόμικ. Σύντομα η πένα του βρέθηκε στη βιομηχανία κόμικς, και σχεδίασε για διάφορους εκδότες και τίτλους όπως Nancy, The Munsters, Τομ και Τζέρι και τη Little Lulu. Η καριέρα του ως σκιτσογράφος απογειώθηκε το 1967, όταν άρχισε να σχεδιάζει το Little Iodine. Αυτός ήταν που πραγματικά έδωσε νέα πνοή στις περιπέτειες της. Το 1986 άρχισε να σκιτσάρει τα Katzenjammer Kids, το αρχαιότερο στον κόσμο συνεχές κόμικ. Το 1994, ο Eisman αναλαμβάνει το κυριακάτικο στριπ του Popeye ........τα υπόλοιπα στην έκθεση που γίνεται στην Van Der Plas Gallery από τις 02 Οκτωβρίου έως την 31η Οκτωβρίου 2015.
  12. Η ιστορία του… Ποπάυ Ο πιο διάσημος ναύτης καρτούν όλων των εποχών Ο Ποπάυ, ο διάσημος ναύτης των κόμικ και κινουμένων σχεδίων, έκανε το ντεμπούτο του τον Ιανουάριο του 1929. Αρχικά ήταν ένας από τους πολλούς χαρακτήρες καρτούν που περιέχονταν στη σειρά κόμικ του Elzie Segar με τίτλο «Thimble Theater». Ο Ποπάυ (Popeye the Sailor) ήταν ένας μονόφθαλμος, 34χρονος ναύτης, με ημι-παραμορφωμένη εμφάνιση και ένα... «θεματάκι» στην ομιλία του, ο οποίος γεννήθηκε κατά τη διάρκεια ενός τυφώνα στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια. Στους υπόλοιπους κύριους χαρακτήρες του κόμικ περιλαμβάνονταν η ψηλόλιγνη –και μεγάλη αγάπη του Ποπάυ- Όλιβ (Olive Oyl) και ο εχθρός του Bluto (αργότερα το όνομά του άλλαξε σε ‘Brutus’, δηλαδή Βρούτος). Στα πρώτα κόμικ της σειράς η Όλιβ είχε σχέση με ένα χαρακτήρα που ονομαζόταν Ham Gravy, όμως σύντομα τέθηκε «εκτός δράσης», λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που γνώρισε ο Ποπάυ. Η Όλιβ προσβάλλει και επικρίνει τον Ποπάυ συχνά και σε γενικές γραμμές, θα μπορούσε να πει κανείς ότι... δεν του φέρεται και με τον καλύτερο τρόπο, γράφει ο ηθοποιός και κωμικός Eddie Deezen στο neatorama.com, ο οποίος έχει «δανείσει» τη φωνή του σε πολλούς διάσημους χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων. Σε περισσότερα από ένα καρτούν, η Όλιβ τον χτυπά, όμως αυτός δε σταματά στιγμή να την αγαπά. Όσο για το... «μονόφθαλμος», δεν είναι ξεκάθαρο αν όντως έχει ένα μάτι, ή απλά αλλήθωρος, πάντως τουλάχιστον σε ένα καρτούν ο Βρούτος τον αποκαλεί «μονόφθαλμο νάνο». Ο χαρακτήρας του Ποπάυ έγινε πολύ σύντομα διάσημος, με αποτέλεσμα η σειρά κόμικ να μετονομαστεί σε «Thimble Theater starring Popeye» και αργότερα απλά «Popeye». Βέβαια, ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει από την... τηλεοπτική μεταφορά της σειράς καρτούν και τη «γέννηση» του Ποπάυ ως κινούμενο σχέδιο! Η πρώτη εμφάνιση του Ποπάυ στο... γυαλί έγινε το 1933, σε ένα καρτούν της Paramount με τίτλο « Popeye the Sailor». Ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί σήμερα επεξεργάζονται τα πρώτα κομμάτια της σειράς κινουμένων σχεδίων του Ποπάυ, καθώς –όπως αναφέρει ο αρθρογράφος- περιείχαν ρατσιστικές αναφορές για τους Αφροαμερικανούς. Παρόμοια ρατσιστικά στερεότυπα για Αφροαμερικανούς υπάρχουν και σε άλλα μεταγενέστερα καρτούν του Ποπάυ, τα οποία επίσης υπόκεινται σε επεξεργασία από ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς. Η «τακτική» αυτή, άλλωστε, ήταν κοινή και σε άλλα καρτούν της εποχής, καθώς επίσης και σε ραδιοφωνικές εκπομπές, ταινίες και άλλες μορφές τέχνης. Τα «κλασικά» καρτούν του Ποπάυ ξεκίνησαν το 1933 και διήρκεσαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Η σειρά κινουμένων σχεδίων της Paramount studios γνώρισε μεγάλη δόξα χάρη στο χαρακτήρα του Ποπάυ, σε αυτές τις δεκαετίες. Τη φωνή του Ποπάυ αρχικά (1933-1935) του τη χάρισε ο Red Pepper Sam. Όμως εξαιτίας του ευέξαπτου χαρακτήρα του και της αλλοπρόσαλης συμπεριφοράς του η Paramount αναγκάστηκε να τον απολύσει. Τη θέση του πήρε ο Jack Mercer, ο οποίος θεωρείται ότι κατάφερε να «εκφράσει» τον Ποπάυ με τον καλύτερο τρόπο. Και οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες (Ποπάυ, Όλιβ και Βρούτος) δανείστηκαν τη φωνή αρκετών ηθοποιών κατά τη διάρκεια της σειράς. Στο κόμικ, η δύναμη του Ποπάυ αρχικά προερχόταν από το... τρίψιμο του κεφαλιού μιας κότας. Όμως στην πορεία (μέχρι το 1932) τη θέση της πήρε το –γνωστό σε όλους μας- σπανάκι! Το σπανάκι χάριζε στον Ποπάυ, όχι μόνο υπεράνθρωπη δύναμη, αλλά τον «προίκιζε» και με ικανότητες, όπως αυτές ενός χορευτή ή με γνώσεις μουσικής με αποτέλεσμα να παίζει και πιάνο! Τα καρτούν του Ποπάυ έγιναν τόσο δημοφιλή τα χρόνια της Ύφεσης, που οι πωλήσεις στο σπανάκι στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά ένα τρίτο. Η μάρκα «Popeye Spinach» εξακολουθεί να είναι η δεύτερη με μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα. Σε ένα καρτούν, ο Ποπάυ λέει στα ανίψια του ότι είναι απόγονος του Ηρακλή και πως ο πρόγονός του αντλούσε αρχικά τη δύναμή του εισπνέοντας σκόρδο. Ο ίδιος έπεσε σε ένα χωράφι με σπανάκι και κάπως έτσι «γεννήθηκε» η αγάπη του για το συγκεκριμένο φυτό. Σε ελάχιστα καρτούν ο Ποπάυ δεν τρώει καθόλου σπανάκι. Σε ένα επεισόδιο ο Ποπάυ ταΐζει με τη βία σπανάκι στο Βρούτο, με αποτέλεσμα ο δεύτερος να τον δείρει και κάπως έτσι «ξύπνησαν» τα αισθήματα της Όλιβ γι’ αυτόν. Τα καρτούν της Paramount ήταν τόσο δημοφιλή, που το 1937 στην πόλη Crystal City του Τέξας ανεγέρθη ένα επίσημο άγαλμα του Ποπάυ. Ήταν η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που ένας ήρωας καρτούν γινόταν άγαλμα σε μια πόλη. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ο Ποπάυ γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, ενώ τα καρτούν ανέβαζαν και το ηθικό των Αμερικανών. Αρκετά από αυτά περιείχαν προσβλητικά και ρατσιστικά σχόλια για τους Γιαπωνέζους. Οι Γιαπωνέζοι αποκαλούνταν ‘Jap-pansies’ ενώ απεικονίζονταν με τεράστια δόντια και πολύ χοντρά γυαλιά, προσθέτει ο αρθρογράφος. Ένα από τα πιο γνωστά «απαγορευμένα» επεισόδια της εποχής εκείνης ήταν αυτό με τίτλο «Seein' Red, White 'n Blue». Είναι το μοναδικό επεισόδιο στο οποίο ο Ποπάυ και ο Βρούτος ενώνουν τις δυνάμεις τους και μοιράζονται μία κονσέρβα σπανάκι, για να δείρουν ένα... συμφωνημένο εχθρό, δηλαδή τους γιαπωνέζους στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου άλλαξε επίσης και η γκαρνταρόμπα του Ποπάυ. Ο Ποπάυ άρχισε να εμφανίζεται με μια άσπρη στολή ναύτη, αντί για το κλασικό καπέλο καπετάνιου και μαύρο πουκάμισο με τα σηκωμένα μανίκια. Η ναυτική στολή συνόδευσε τον Ποπάυ καθόλη τη διάρκεια της σειράς από εκεί και πέρα, μέχρι και μετά το τέλος του πολέμου. Μετά το τέλος του Ποπάυ στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η King Features Syndicate κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 μία άλλη σειρά Ποπάυ, η οποία ωστόσο δε γνώρισε την ίδια επιτυχία. πηγή Αν και παλιότερο, ειναι ωραιο αρθρο και οι πληροφορίες που δινει ειναι καλές. Έψαξα και δεν εχει ποσταριστει, νομίζω...
  13. The_Sandman

    Νέα μηνιαία σειρά Popeye από την IDW

    Η IDW αποφάσισε να κυκλοφορήσει καινούρια μηνιαία σειρά Popeye, στο ύφος του "μπαμπά" Cegar. Ο τίτλος θα ξεκινήσει τον Απρίλιο που μας έρχεται, ενώ την δημιουργική ομάδα αποτελούν οι Robert Langridge και Bruce Ozella, στο σενάριο και στο σχέδιο αντίστοιχα. Ήδη έχουν δοθεί στην δημοσιότητα το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους από τον Ozella, το variant από τον Jules Feiffer και μία σελίδα. Για περοσσότερες πληροφορίες: comicbookresources comicsalliance IDW
  14. Dark Chris

    Mars Attacks.... IDW

    Αυτό τον Ιανουάριο, οι Αρειανοί έρχονται στην Γη και πολιορκούν τους τίτλους της IDW! 1ο teaser ήταν αυτό με τον Popeye. Τα επόμενα έχουν να κάνουν με: Transformers, τους αληθινούς Ghostbusters, τους Kiss και τα Zombies vs. Robots. Μπορείτε να τα δείτε εδώ. Γιατί όχι Doctor Who, TMNT και G.I. Joe; Αν είναι event/crossover με τα όλα του, θα το γράψει ο Layman (πρόβλεψη). Έγραψε το τελευταίο mini-series των Αρειανών.
  15. Οι υπεύθυνοι της Sony Animation, η οποία κυκλοφόρησε φέτος την ταινία «Τα στρουμφάκια», σκέφτονται να επαναφέρουν στη μεγάλη οθόνη το κλασικό «Ποπάυ» και μάλιστα με τα ίδια άτομα που επιμελήθηκαν το σενάριο των μικρών μπλε πλασμάτων το δάσους. Ο μυώδης και «τρελός» για σπανάκι ναύτης, μαζί με την αγαπημένη του Όλιβ και τον «κακό» Μπρούτο (ή Βρούτο ή Μπλούτο) γνώρισαν μεγάλη επιτυχία μέσω των κινουμένων σχεδίων τη από τη δεκαετία του 30 έως τη δεκαετία του 50. Το 1980 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον Robin Williams και σκηνοθέτη τον Robert Altman. «Ο Ποπάυ είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από την παιδική μου ηλικία. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος από την ιδέα για μια νέα ταινία και δεν μπορώ να περιμένω για να... σαλπάρω» δήλωσε ο παραγωγός Avi Arad. Πηγή: mediagate.gr
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.