Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Midnighter and Apollo'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Midnighter and Apollo: Ένας υπερηρωικός έρωτας και το θέμα του πως τον βλέπουμε στο προσκήνιο Η κουλτούρα των comics και ειδικά των υπερηρωών έχει διαδωθεί τα τελευταία χρόνια σε κάθε μέσο μαζικής ενημέρωσης. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σε αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο καθημερινά και όλο κάνουν την ίδια ερώτηση στους εαυτούς τους: Γιατί οι περισσότεροι πρωταγωνιστές σε τέτοιου είδους comics είναι generic, straight λευκοί boy scouts ενώ χαρακτήρες οι οποίοι ανήκουν σε άλλες φυλετικές, ή /και ομάδες με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό γίνονται side characters ή, το πολύ, χαρακτήρες που έχουν μεν δική τους solo σειρά αλλά δεν τους δίνεται αρκετή σημασία; Αυτό τα προηγούμενα χρόνια είχε μια προφανή απάντηση: Το αγοραστικό κοινό ήταν λευκοί έφηβοι και μπορούσαν να ταυτιστούν με αυτούς τους χαρακτήρες πιο εύκολο. Ωστόσο, πλέον το εύρος του κοινού έχει μεγαλώσει, και όλοι έχουν δικαίωμα στην εκπροσώπηση. Καθώς όλο και περισσότερος κόσμος έκανε την ίδια παρατήρηση, οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες των comics έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να δώσουν την ευκαιρία σε τέτοιου είδους χαρακτήρες να λάμψουν, και να μην φανούν ρατσιστές αλλά ταυτόχρονα να μην χάσουν το focus από τους διασημότερους χαρακτήρες τους. Η DC έκανε το αναμενόμενο: Προσάρμοσε αρκετούς χαρακτήρες, είτε δικούς είτε αγορασμένους από εταιρίες που ενσωμάτωσε (καλή ώρα την Wildstorm) . Ο Midnighter και ο Apollo είναι δύο από αυτούς τους χαρακτήρες που περιστασιακά εμφανίζονταν στις κυκλοφορίες της εταιρείας, και πρόσφατα απέκτησαν μία κοινή σειρά το Midnighter and Apollo. Ο τίτλος αυτός κάνει πολύ καλή δουλειά και στην μεταφορά των αντιρατσιστικών μηνυμάτων αλλά και στο να είναι μία ικανοποιητική σειρά. Αρχικά, από άποψη σχεδίου, ο Fernando Blanco κάνει καλή δουλειά, με ευδιάκριτα σχέδια, λεπτομερή σκίαση και χαρακτηριστικές λεπτομέριες. Παρόλα αυτά, το artwork δεν θα μείνει στην ιστορία καθώς είναι σχετικά μέτριας ποιότητας και δεν έχει την απαραίτητη πρωτοτυπία ή εμπνευση για να ξεχωρίσει. Ο Midnighter, όπως πάντα, φαίνεται εντελώς επιβλητικός και badass και όλοι όσοι τολμούν να τον κοιτάξουν παράξενα το μετανιώνουν. Αυτό τουλάχιστον δείχνει ο τρόπος με τον οποίο έχει σχεδιαστεί ο ήρωας και του ταιριάζει πολύ αυτό το στυλ. Ο Apollo απο την άλλη, είναι σχεδιασμένος με που αντηχεί πολλά στερεότυπα της εποχής της δημιουργίας του ήρωα, το μακρινό πολιτισμικά 1998 και σε μεγάλο βαθμό ορίζεται από την σεξουαλικότητα του και την σχέση του με τον Midnighter. Γενικά, δεν βλέπω γιατί η σειρά έπρεπε να ονομαστεί “Midnighter and Apollo” καθώς ο Midnighter είναι ουσιαστικά ο πρωταγωνιστής και ο Apollo χρησιμοποιείται κυρίως για συναισθηματικές σκηνές και για να παίξει τον ρόλο της “damsel in distress” αφού τα δύο τεύχη που έχουν βγει προς το παρόν επικεντρώνονται στον Midnighter ο οποίος προσπαθεί να σώσει τον εραστή του. Θα έλεγα ότι περίμενα λιγότερα κλισέ και ένα λίγο πιο μοντέρνο τύπο storytelling από μία σειρά που, αν της δινόταν η ευκαιρία, θα είχε την δυνατότητα να αποτελέσει μια ιδιαίτερη στροφή του narrative των υπερηρωικών ζευγαριών. Τελικά, όμως, σπαταλούν την ιδέα αυτή σε μία μέτρια προς καλή ιστορία που έχουμε δει 88.000 φορές στο παρελθόν. Είναι πραγματικά κρίμα επειδή οι δυνατότητες είναι πολλές, Αλλά ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι επειδή η σειρά μόλις ξεκίνησε. Ίσως οι μεγάλες καινοτομίες και οι πρωτότυπες εξελίξεις έρθουν σε επόμενα τεύχη. Η σειρά αυτή όμως έχει και τα καλά της. Πρώτα από όλα η δράση. Ειδικά η πρώτη σκηνή δράσης είναι απλά υπέροχη και θα θέλαμε μια live action adaptation της και σύντομα! Το μοντάρισμα των καρέ επίσης είναι έξυπνο και κάνει τις σκηνές δράσης να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Η υπόθεση και οι διάλογοι, πέρα από το ότι βρίθουν με κλισέ, είναι διασκεδαστικοί και ευχάριστοι. Μακράν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του comic είναι η ιδέα πίσω από αυτό. Μία υπερηρωική σειρά η οποία θα έχει ως πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων είναι ένα καταπληκτικό εγχείρημα, στο οποίο πολλοί άνθρωποι προσβλέπουν με ενδιαφέρον και ελπίδα.Είνια μια φρέσκια αλλαγή από την συνήθη πρακτική των sequels και των reboots που κάνουν το timeline πιο μπερδεμένο και από αυτό του Legend of Zelda. Ταυτόχρονα, όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα του comic αυτού είναι πως το Midnighter and Apollo, παρόλο που είναι ένα πολύ πρωτότυπο εγχείρημα, παραμένει απλά μία ιδέα με μέτρια εκτέλεση. Το κύριο θέμα γύρω από το οποίο υποτίθεται πως περιστρέφεται η σειρά αυτή, δεν παίζει σχεδόν κανένα ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και των χαρακτήρων. Εν μέρει, καταλαβαίνω. Ο χειρισμός ενός θέματος τόσο ευαίσθητου είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Στο comic, η ομοφυλοφιλία παρουσιάζεται ως κάτι απολύτως φυσιολογικό, όπως δηλαδή θα έπρεπε να γίνεται και στην αληθινή ζωή, κάτι αποδεχτό από όλους. Ωστόσο, δυστυχώς, το τελευταίο σκέλος δεν είναι αλήθεια, καθώς τα ποσοστά ρατσισμού προς τους ομοφυλόφιλους είναι τεράστια. Το comic παρουσιάζει μία ουτοπική κοινωνία στην οποία κανείς δεν τους κατακρίνει για την επιλογή τους, το οποίο δείχνει το πως θα έπρεπε να είναι ο κόσμος. Ταυτόχρονα όμως, χάνονται οι ευκαιρίες για ιστορίες οι οποίες θα μπορούσαν να είναι χίλιες φορές πιο δυναμικές και θα μπορούσαν να περάσουν ένα πολύ πιο ισχυρό μήνυμα. Προσωπικά, είμαι fan του ωμού ρεαλισμού και μου αρέσει όταν ένας φανταστικός χαρακτήρας τοποθετείται σε μία ρεαλιστική κοινωνία του σήμερα. Πιστεύω πως μία τέτοια αντιμετώπιση θα εξυπηρετούσε το concept του comic πολύ καλύτερα από μία απλή ιστορία αγάπης. Το ρομάντζο, όπως και είναι προφανές, παίζει σημαντικό ρόλο στην σειρά αυτή. Το θέμα είναι αν το χειρίζονται καλά οι δημιουργοί, και συγκεκριμένα ο σεναριογράφος Steve Orlando. Στην πρώτη σκηνή του πρώτου τεύχους (η οποία είναι και η καλύτερη σε όλη την σειρά προς το παρόν) η χημεία μεταξύ των χαρακτήρων είναι φανερή και διασκεδαστική. Ο διάλογος είναι καλογραμμένος και γεμάτος συναίσθημα. Από εκεί και πέρα, όμως, τα πράγματα παίρνουν την κάτω βόλτα… Όπως προανέφερα, υπάρχουν πολλά ρομαντικά κλισέ σε αυτή την σειρά, πράγμα που το θεωρώ απαράδεκτο για οποιαδήποτε ιστορία. Κλασσικά, το ερωτευμένο ζευγάρι πλένει τα πιάτα καθώς αρχίζει μία παιχνιδιάρικη συζήτηση η οποία οδηγεί σε σεξ το οποίο, με την σειρά του οδηγεί σε χαριτωμένη για τους πρωταγωνιστές και άβολη για τους αναγνώστες/θεατές συζήτηση περί της εμπειρίας αυτής, η οποία ακολουθεί σε κρεβατομουρμούρα. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, έχουμε ακριβώς αυτό το χολυγουντιανό κλισέ και σε αυτό το comic. Το χειρότερο από όλα όμως είναι πως ο Midnighter αλλάζει εντελώς χαρακτήρα στις ρομαντικές σκηνές, χωρίς να μας έχει δοθεί μια γέφυρα για αυτές τις ξαφνικές συναισθηματικές μεταπτώσεις. Εκεί που ήταν σκληρός και badass, ξαφνικά γίνεται συναισθηματικός και ευάλωτος με τον πίο στερεοτυπικό διάλογο να συνοδεύει την αλλαγή αυτή. Μέχρι και ο Midnighter μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε Romeo. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως ο συγγραφέας δεν ξέρει πως να χειριστεί σωστά το ευαίσθητο αυτό θέμα. Το ερώτημα, όμως, που θα έχετε οι περισσότεροι είναι: τελικά, αξίζει το Midnighter and Apollo; Η απάντηση είναι ναι. Μπορεί να έχει πολλά λάθη στο σενάριο και να χειρίζεται με τεμπέλικο τρόπο ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, αλλά αν δεν υποστηρίξουμε ιδέες σαν και αυτή, είμαστε καταδικασμένοι να διαβάζουμε sequels και reboots για την υπόλοιπη ζωή μας. Παρόλα τα λάθη του, αξίζει τον χρόνο σας. Και ποιος ξέρει πώς μπορεί να εξελιχθεί. Εξάλλου, είναι μόνο η αρχή… Πηγή Από ό,τι φαίνεται δεν το έχει διαβάσει κανείς ακόμα, για να μας κάνει παρουσίαση. Γενικότερα, πάντως, για το σύμπαν στο οποίο κινούνται οι δύο ήρωες, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. (Η παρουσίαση ισχύει για την αρχική σειρά, δεν γνωρίζω εάν έχουν γίνει reboots, που επανακαθορίζουν τις πληροφορίες του αφιερώματος)
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.