Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το παρόν τευχάκι κυκλοφόρησε κάποια στιγμή μέσα στο 1999 ώς συνοδευτικό έντυπο στους τίτλους της Modern Times - και ίσως και στα έντυπα άλλων εκδοτών. Μικρό σε μέγεθος αλλά φροντισμένο σαν έκδοση, είναι μια σκάλα ανώτερο από παρεμφερή διαφημιστικά κόμικς παιχνιδιών, καθώς περί αυτού πρόκειται. Ενα Printed in the Netherlands που βλέπω μέσα στην ταυτότητα του, με κάνει να αναρωτιέμαι αν το Ελληνικό τμήμα της Ματτέλ ασχολήθηκε καθόλου με αυτήν την έκδοση, ή απλώς το πήρε έτοιμο (μεταφρασμένο κομπλε) και απλώς έκανε τις προοθητικές ενέργειες. Οι Scott Benefiel, Tom McWeeny και Tommy Yune είχαν κάποια πρότερη εμπειρία με τα υπερηρωικά κόμικς πρίν την δημιουργία αυτής της δουλειάς. Ο Συγγραφέας Richard Bruning παίζει να είναι ο Senior Vice-President της DC Comics, κάτι που συνεπικουρείται και από την ύπαρξη του ονόματος της Wildstorm στον χρωματισμό και στο Design της έκδοσης. Το 1999 το συγκεκριμένο στούντιο ήταν ήδη ιδιοκτησία της DC. Μεταφραστής δεν αναφέρεται πουθενά. Να ευχαριστήσω τον DJO που δάνεισε το τεύχος του για την παρουσίαση, αν και κάπου μέσα σε κάποιο Modern Times πρέπει να παίζει και η δικιά μου η κόπια. Και μιάς και ήταν εύκολο: Στο rarάκι θα βρείτε το τευχάκι! Max_Steel__1999___c2c___GreekComicFan_.rar

Είχατε την τύχη να γίνετε συνδρομητές του Barbie Club;;; Τότε εκτός από την κάρτα μέλους, το ευχαριστήριο γράμμα της Barbie, το μολύβι της Barbie και το κολιέ είχατε την τύχη να πάρετε και το μοναδικό περιοδικό Barbie Club!!! Ένα πολυθεματικό περιοδικό με διαγωνισμούς, συνταγές μαγειρικής, συμβουλές γυμναστικής, quiz, οικολογικές αναζητήσεις και φυσικά… «κόμιξ» ιστοριούλα με κούκλες! Τεύχη: ?? (Άγνωστο δεν έμεινα μέλος για πολύ! Η μαμά μου δεν πλήρωνε την συνδρομή! ) Δυστυχώς οιεσδήποτε άλλες πληροφορίες για το κάθε πότε έστελναν περιοδικό ή πόσο ήταν η συνδρομή, χάνονται στην λήθη του χρόνου…και το μόνο τευχάκι που μου έχει μείνει από την συλλογή είναι το Τεύχος 2!

Άλμπουμ με κόμικ, αυτοκόλλητα, κάρτες και παιχνίδια πάνω στα HOT WΗEELS. 28 σελίδες, περιείχε ένα κόμικ 12 σελίδων. Πάρτε μια σελίδα να δείτε το σχέδιο Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Ένα από τα πιο γνωστά franchise παιχνιδιών, κόμικς και κινουμένων σχεδίων γίνεται ταινία το 1987. Οι περιπέτειες του He-Man και των Masters of the Universe σκηνοθετούνται με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Dolph Lundgren. Το αποτέλεσμα λίγο άδικο για το κοινό κατάφερε να γονατίσει την κινηματογραφική εταιρία Cannon Films. Ήταν μία από τις δυο ταινίες που επενδύσανε (η άλλη ήταν το Superman 4) για να μαζέψουν κεφάλαιο και να γυριστεί μια απαιτητική πλούσια ταινία Spider-man. Καμιά δε μάζεψε σοβαρό χρηματικό ποσό και όλα κατέρρευσαν. Τα παιχνίδια ξεκίνησαν περίπου το 1982 εμπνευσμένα από τους χαρακτήρες του Conan. Ένας βάρβαρος σε κάποιον φανταστικό κόσμο αποκτά δυνάμεις για να πολεμήσει τέρατα και κακοποιούς. Μηνύεται από τους διαχειριστές των χαρακτήρων του Conan, και ο πρωταγωνιστής αλλάζει σε υποτονικό πρίγκιπα που μεταμορφώνεται σε υπεράνθρωπο όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Το πείσμα της εταιρίας Mattel για action figures ήταν τόσο μεγάλο που δοκίμασαν πάρα πολλές ιδέες. Είχαν αρνηθεί να βγάλουν παιχνίδια Star Wars και έπρεπε να εξιλεωθούν για τη βλακεία τους. Τα γυρίσματα της ταινίας κράτησαν 5 μήνες, με τις περισσότερες εργατοώρες τη νύχτα. Αυτό εξουθένωσε τον πρωταγωνιστή που αρνήθηκε να γυρίσει θεματικές συνέχειες. Ο σκηνοθέτης απαίτησε να ντουμπλαριστεί η φωνή του πρωταγωνιστή. Η απειρία του Dolph και η βαριά σουηδική προφορά του δε βοηθούσαν. Τα στενά χρονικά και οικονομικά περιθώρια όμως άφησαν τον He-Man να έχει αυτήν την περίεργη προφορά. Τα πλάνα από το μυθικό κόσμο της Eternia είναι ελάχιστα, αφού ξεπέρασαν τον μικρό προϋπολογισμό γρήγορα. Ο επίλογος γυρίστηκε με πολλά προβλήματα αφού δεν υπήρχαν πια χρήματα. Το σενάριο δεν ακολουθεί τα κινούμενα σχέδια, αλλά τα πρώτα κόμικ που συνόδευαν τη συσκευασία των παιχνιδιών. Στο έργο ο Skeletor γίνεται άρχοντας της Eternia αλλά χάνει ένα κλειδί που σε ταξιδεύει σε διάφορες διαστάσεις και πλανήτες. Το βρίσκουν κάποιοι γήινοι που με τη βοήθεια του He-man και άλλων επαναστατών φέρνουν την τάξη στην Eternia και σώζουν τη Γη από μια εισβολή του Skeletor. Για να κατηγορήσω την ταινία να σας πω ότι η εισβολή γίνεται βραδιάτικα στους δρόμους των περιχώρων της Νέας Υόρκης. Εκεί που το γρασίδι είναι καλοκουρεμένο, μπροστά στις μονοκατοικίες των γιάπηδων αμερικάνων. Βράδυ, όταν κοιμούνται όλοι. Άδειοι οι δρόμοι, Δεν ενόχλησαν κανέναν. Ήταν διακριτικοί. Αύριο έχει σχολείο. Η συνέχεια Masters of the Universe – Cyborg δε γυρίστηκε ποτέ, αλλά αφού μεταλλάχτηκε το σενάριο δόθηκε στον Jean-Claude Van Damme, το γνωστό (για κάποιους τουλάχιστον) Cyborg. Κατά καιρούς είχαμε νέα κινούμενα σχέδια, νέα παιχνίδια, μακριά από την πρωτότυπη ιδέα, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Κόμικς εκδόθηκαν από την DC, Marvel, Image, Crossgen. Απίθανο να δούμε νέα ταινία αφού το franchise έχει ξεχαστεί. Σελίδα της ταινίας στο WIKIPEDIA. Σελίδα του franchise στο WIKIPEDIA. Σελίδα της εταιρία MATTEL στο WIKIPEDIA. Και τα πρώτα παιχνίδια του 1982 είχα, και την ταινία στον κινηματογράφο είδα. [imdb=tt0093507]

Αναλύοντας την Μπάρμπι Είναι ξανθιά με τέλειες αναλογίες. Στέκεται με ζηλευτή άνεση, όσο ψηλά κι αν είναι τα τακούνια της. Δεν ασφυκτιά όσες ώρες κι αν μείνει κλεισμένη στο κουτί της. Ξέρει να μαγειρεύει, αλλά και να πιλοτάρει. Ονειρεύεται τον πρίγκιπα, όταν όμως τον βρει, δεν διστάζει να τον χωρίσει. Εχει κοινωνικές ευαισθησίες, αλλά λατρεύει και το shopping. Συχνά αναρωτιέται: «Αραγε θα βαρεθώ ποτέ να αγοράζω ρούχα;». Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1959 και όμως δεν μοιάζει να έχει περάσει μέρα πάνω από το πλαστικής τελειότητας πρόσωπό της. Η Μπάρμπι δεν είναι μια απλή κούκλα. Χάρη στο σατανικά σχεδιασμένο μάρκετινγκ από την εταιρεία Mattel η οποία την εισήγαγε σε μια αγορά που δεν είχε δει άλλη όμοιά της στο παρελθόν, έχει καταλήξει να συγκεντρώνει όλα τα στερεότυπα της τέλειας γυναίκας. Αφορμή για να τοποθετήσουμε τις ξανθές ίνες των μαλλιών της στο μικροσκόπιο στάθηκε η έκθεση αμερικανικού ντιζάιν «Made in USA» που φιλοξενείται ως τις 5 Μαΐου στις γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης με αφορμή τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της. Εκεί η Μπάρμπι φιγουράρει δίπλα σε άλλα αντικείμενα-εμβλήματα, όπως το τζιν Levi's, το μπουκάλι της Coca-Cola, ο αναπτήρας zippo, αλλά και έργα τέχνης σπουδαίων σχεδιαστών. Το 1945 το ζεύγος των Ρουθ και Ελιοτ Χάντλερ ένωσε τις επιχειρηματικές δυνάμεις του με τον οικογενειακό του φίλο Χάρολντ Μάτσον δημιουργώντας την εταιρεία Mattel, που έμελλε να μετατραπεί σε κολοσσό. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 η κυρία Ρουθ επισκέφθηκε την Ελβετία και ανακάλυψε τη γερμανικής προέλευσης κούκλα Lilli, η οποία ήταν εμπνευσμένη από ένα κόμικ του Ράινχαρντ Μπόιτιν, που δημοσιευόταν στην εφημερίδα «Die Bild». Ξανθιά, καλλίγραμμη και γυναίκα καριέρας η οποία όμως δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει τους άνδρες προκειμένου να πετύχει τους στόχους της, η συγκεκριμένη κούκλα απευθυνόταν σε ενήλικο κοινό και ενέπνευσε τη διορατική Χάντλερ, η οποία επέστρεψε στην πατρίδα της αποφασισμένη να μεταλλάξει το γερμανικό όνειρο σε αμερικανικό: γνωρίζοντας ότι ως τότε στις ΗΠΑ κυκλοφορούσαν μόνο κούκλες με χαρακτηριστικά μωρού (baby dolls), αγόρασε τα δικαιώματα από τη γερμανική εταιρεία. Η Γερμανίδα Lilli πέθανε και η μετενσάρκωσή της πήρε το όνομα Μπάρμπι, όπως άλλωστε ονομαζόταν και η κόρη της δαιμόνιας κυρίας Ρουθ. Το σκεπτικό της εταιρείας ήταν να οπλίσει τα χέρια των κοριτσιών με μία κούκλα που θα τα ενέπνεε για το πώς ήθελαν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, ήτοι ξανθές και επίδοξες νύφες... Οι καστανές στο ράφι... Συνειδητοποιώντας ότι η κούκλα με τα χρυσά μαλλιά δεν απείχε πολύ από τη λογική της κότας με τα χρυσά αβγά, οι κατασκευαστές της έσπευσαν να πατεντάρουν κάθε λεπτομέρεια που την έκανε μοναδική: όταν ένα παιδί δεν την κρατούσε στα χέρια του, εκείνη μπορούσε να στέκεται σε οποιαδήποτε επίπεδη επιφάνεια. «Η κούκλα που στέκεται ολομόναχη στα πόδια της, όπως οφείλει να κάνει κάθε σύγχρονη γυναίκα» ήταν το σλόγκαν που σκαρφίστηκαν οι διαφημιστές. Χάρη σε ενσωματωμένα σύρματα μπορούσε επίσης να λυγίζει τα γόνατά της: «Τα γόνατά της λυγίζουν και κάνουν τον Κεν (σ.σ.: έτσι ονομαζόταν ο γιος του ζεύγους Χάντλερ) να γονατίζει με τη σειρά του και να τη ζητάει σε γάμο». Αυτό ήταν! Το μανιφέστο της ξανθιάς μοιραίας που έχει όποιον ποθήσει στα πόδια της είχε θεσπιστεί κάτω από τη μύτη χιλιάδων αγοραστών που είχαν σπεύσει να την κάνουν δική τους, αφήνοντας την καστανή εκδοχή της -ω τι έκπληξη! - στο ράφι. Το 1971 τα μάτια της Μπάρμπι επανασχεδιάστηκαν προκειμένου να μην κοιτάζουν πλέον στο πλάι: «Η κούκλα που ξέρει να κοιτάζει μπροστά, όπως πρέπει να κάνει κάθε χειραφετημένη γυναίκα» διαλαλούσαν οι διαφημιστές, εξαγριώνοντας τις απανταχού φεμινίστριες, οι οποίες δεν θα έλεγαν όχι αν μαζί με τους δικούς τους στηθόδεσμους έκαιγαν και τους μικροσκοπικούς και σχεδιασμένους από τη συνεργάτιδα της Mattel Σάρλοτ Τζόνσον. Μπάρμπι και Μέριλιν «Τελικά ποιος παίζει με ποιον; Το παιδί με την κούκλα ή η κούκλα με το παιδί; Ιδού η απορία! Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω το συγκεκριμένο έμβλημα του αμερικανικού ντιζάιν, το μυαλό μου πηγαίνει στη Μονρόε. Διότι αν η Μπάρμπι είναι κάτι παραπάνω από κούκλα, η Μέριλιν ήταν κάτι παραπάνω από γυναίκα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο κορυφαίος Αντι Γουόρχολ ασχολήθηκε και με τις δύο» σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης και διευθυντής του Μουσείου Ντιζάιν Θεσσαλονίκης κ. Στέργιος Δελιαλής. Οντως «ο μεγαλύτερος αμερικανός ντιζάινερ» όπως τον αποκαλεί ο καθηγητής και αρχιτέκτονας Γιώργος Τζιρτζιλάκης σε κείμενο σχετικό με την έκθεση, αναπαρήγαγε τη μορφή της Μονρόε δώδεκα φορές σε ισάριθμα χρώματα, αποκόπτοντάς την από το πραγματικό περιβάλλον. Το 1985 ένιωσε έτοιμος να δημιουργήσει έναν πίνακα με θέμα την Μπάρμπι, τοποθετώντάς την στο πάνθεον των μουσών του, κοντά στη Μέριλιν. Και οι δύο αποτέλεσαν και αποτελούν πρότυπο για πολλές γυναίκες που μπορεί να μη γεννήθηκαν, αλλά σίγουρα μεγάλωσαν με το όνειρο να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι... Πολιτικώς ορθή Στην προσπάθειά της να απαλλάξει την Μπάρμπι από τη ρετσινιά της κούκλας που ευθύνεται για όλες - ή έστω τις περισσότερες - γυναικείες υστερίες, η Mattel οδηγείται σε μια σειρά από πολιτικώς ορθές κινήσεις κάθε φορά που διατυπώνεται μία κατηγορία. Η πιο πρόσφατη ήταν εκείνη περί νευρικής ανορεξίας το 1997, με την εταιρεία να αποφασίζει να... φαρδύνει τη μέση της κούκλας αρκετούς πόντους, προκειμένου να μην προσάπτουν στην πλαστική κούκλα την ευθύνη για την καχεξία χιλιάδων κοριτσιών. Την ίδια χρονιά λανσαρίστηκε η κούκλα «Share a smile Becky» (χαμογέλασέ μας, Μπέκι), η οποία ήταν καθηλωμένη σε ροζ αναπηρικό καρότσι. Δεκαεπτάχρονη παραπληγική μαθήτρια από την Ουάσιγκτον έστειλε γράμμα στη Mattel διαμαρτυρόμενη ότι το καροτσάκι της Μπέκι δεν χωρούσε στο ασανσέρ του κουκλόσπιτου της Μπάρμπι. Η εταιρεία επανασχεδίασε τον κουκλο-ανελκυστήρα μέσα σε λίγους μήνες. Το 1997 το δανέζικο συγκρότημα Aqua έκανε παγκόσμια επιτυχία με το ποπ χιτ «Barbie girl» και την τραγουδίστρια να λέει με φωνή-Μπάρμπι «Μπορείς να μου χτενίσεις τα μαλλιά και να με γδύσεις όπου κι αν βρισκόμαστε». Η εταιρεία κατασκευής μήνυσε την αντίστοιχη δισκογραφική, το κομμάτι όμως προστατευόταν ως παρωδία από το αμερικανικό Σύνταγμα και αθωώθηκε. Το 1999 η Mattel μήνυσε τον καλλιτέχνη Τομ Φορσάιθ για μία σειρά φωτογραφιών με τίτλο «Η διατροφική αλυσίδα της Μπάρμπι» (Food chain Barbie), που περιελάμβανε την εικόνα μιας κούκλας μέσα σε ένα μπλέντερ. Η εταιρεία έχασε τόσο τη δίκη όσο και 1,8 εκατ. ευρώ που αναγκάστηκε να δώσει ως αποζημίωση στον Φορσάιθ. Πολύ ξανθό για το τίποτα Το 2004 ανακοινώθηκε ο... χωρισμός της Μπάρμπι από τον Κεν, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο επανασύνδεσης. Στρατηγική που θυμίζει τερτίπια ζευγαριών του Χόλιγουντ που δεν έχουν τίποτε άλλο να πουλήσουν πέρα από τον ιλουστρασιόν έρωτά τους. Τα κέρδη της εταιρείας ανέρχονται σε 1,9 δισ. ευρώ ετησίως, που σημαίνει ότι τρεις Μπάρμπι πωλούνται ανά δευτερόλεπτο. Μία από τις πιο πολυσυζητημένες σκηνές της παράστασης του Δημήτρη Παπαϊωάννου «2» ήταν εκείνη με την τεραστίων διαστάσεων Μπάρμπι να κυριαρχεί επί σκηνής και μία στρατιά ανδρών να παρελαύνει κάτω από τα πόδια της. Σε συνέντευξή του που είχε παραχωρήσει στο «Βήμα της Κυριακής» ο δημιουργός είχε αναρωτηθεί: «Γιατί οι Ελληνίδες γίνονται ξανθές; Σε ποιο ερωτικό κάλεσμα ανταποκρίνεται αυτή η μανία των μελαχρινών;» συμπληρώνοντας ότι είχε μεγάλη επιτυχία η εισαγωγή Ρωσίδων στην Ελλάδα, ενός προτύπου γυναικών πολύ κοντά στα χρώματα και τις αναλογίες της αμερικανίδας κούκλας. Η ίδια μοιάζει ικανή να σηκώσει στους λεπτεπίλεπτους ώμους της όλες τις γυναικείες ανασφάλειες του κόσμου. Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένας από τους μεγαλύτερους θριάμβους του αμερικανικού ντιζάιν, κύριος στόχος του οποίου ήταν και είναι να κατασκευάζονται και να πωλούνται εκατομμύρια πανομοιότυπα αντίγραφα ενός αντικειμένου. Η Barbie στο GreekComics ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΗΣ BARBIE BARBIE BARBIE BARBIE ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ BARBIE CLUB BARBIE ROCK STARS BARBIE SURPRISE COLLECTION HEARTS L' ETAGERE DE BARBIE + Barbie, ένα αμφιλεγόμενο σύμβολο