Αναζήτηση στην Κοινότητα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ Η σειρά "The Cave Kids" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 3 Ιουνίου 1967 στο βρετανικό περιοδικό Buster. Είχε πολύ σύντομη διάρκεια, καθώς στις 13 Ιανουαρίου 1968 έκανε την τελευταία της εμφάνιση. Δημιουργός ήταν ο Leo Baxendale. Πρωταγωνιστές φυσικά μια ομάδα από πιτσιρίκια την εποχή των σπηλαίων, τα οποία κραδαίνοντας τα ρόπαλά τους μπλέκουν σε αστείες περιπέτειες και αντιμετωπίζουν προϊστορικά πλάσματα. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος # 33 στις 15 Οκτωβρίου 1982. Πηγές: Buster Peter Gray

ΜΠΑΣΤΕΡ / ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΣΤΕΡ Η σειρά αυτή πρωτοδημοσιεύτηκε με τον τίτλο "Buster, Son of Andy Capp" στο 1ο τεύχος του περιοδικού Buster στις 28 Μαΐου 1960. Ο Andy Capp που αναφέρεται ως πατέρας του ήρωά μας είναι ο πρωταγωνιστής ενός υπερβολικά δημοφιλούς βρετανικού στριπ που σχεδίαζε ο Reg Smythe και που δημοσιευόταν από τον Αύγουστο του 1957 στις εφημερίδες The Daily Mirror και The Sunday Mirror. Ο δημιουργός της σειράς με τον Βuster ήταν ο Bill Titcombe. Ο Andy Capp Στις 6 Αυγούστου 1960 ο τίτλος της σειράς αλλάζει σε "Buster's Diary", οπότε πλέον εγκαταλείπεται η οποιαδήποτε αναφορά στο διάσημο στριπ από το οποίο εμπνεύστηκε ο δημιουργός της. Στις 11 Φεβρουαρίου 1961, ο τίτλος αλλάζει και πάλι σε "The Daydreams of Buster", ενώ και το σχέδιο αναλαμβάνει πλέον ο Hugh McNiell. Όσο βαρετό κι αν ακούγεται, από τις 5 Μαΐου 1962 ο τίτλος ξαναγυρίζει στο προηγούμενο "Buster's Diary", με τις ιστορίες πλέον να είναι των Angel Nadal και Leo Baxendale. Πέρασαν κάποια λίγα χρόνια χωρίς νέες αλλαγές στον τίτλο, ώσπου από τις 20 Ιανουαρίου 1968 ο τίτλος γίνεται "Buster's Dreamworld", ενώ από τις 22 Ιουνίου του 1974 ο τίτλος ξαναγυρνάει στο παλιό κλασικό "Buster's Diary", όπου το σχέδιο πλέον ανέλαβε ο Reg Parlett. Από τις 25 Μαΐου 1984 ο τίτλος της σειράς απλουστεύει σε σκέτο "Buster", όπως δηλαδή και το περιοδικό στο οποίο φιλοξενούνταν οι ιστορίες αυτές, και θα συνεχίσει έτσι έως και το τέλος κυκλοφορίας του περιοδικού στις 4 Ιανουαρίου 2000. Οι τελευταίοι σχεδιαστές που καταπιάστηκαν με το στριπ, ήταν οι Tom Paterson (1985 - 1990) και Jimmy Hansen (1990 - 2000). Άλλοι σχεδιαστές που ασχολήθηκαν με το κόμικ αυτό κατά τη διάρκεια των 40 χρόνων της ύπαρξής του, ήταν οι Juan Rafart και Roy Wilson. Χαρακτηριστικό του νεαρού πρωταγωνιστή, του Μπάστερ, είναι η τραγιάσκα του, την οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ. Ο Μπάστερ μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες, τις οποίες πολλές φορές μας διηγείται μέσα από το ημερολόγιό του. Με τόσες αλλαγές στους τίτλους της πρωτότυπης έκδοσης, είναι λογικό ότι και στο Βαβούρα θα συναντήσουμε διαφορετικούς τίτλους από τεύχος σε τεύχος. Η πρώτη δημοσίευση στην ελληνική έκδοση ήταν στο 1ο τεύχος της 15ης Ιουνίου 1981, όπου ο τίτλος ήταν "Το Ημερολόγιο ενός Πρόθυμου". Η παρακάτω ιστορία είναι από το Βαβούρα Β' Περιόδου # 206. Από το τεύχος # 34, συναντάμε τον τίτλο "Το Ημερολόγιο του Μπάστερ". Η ιστορία που ακολουθεί είναι από Βαβούρα Β' Περιόδου # 196. Παρακάτω και μια ιστορία του Tom Paterson με τον τίτλο "Μπάστερ" από το τεύχος # 151 της Β' Περιόδου, που προέρχεται φυσικά από την περίοδο 1985 - 1990. Είναι επίσης λογικό ότι, μιας και ο Μπάστερ ήταν ο πρωταγωνιστής στο δικό του περιοδικό, πέρα από τις εμφανίσεις στα κόμικς και στα εξώφυλλα των τευχών, θα εμφανιζόταν και σε σελίδες με παιχνίδια και αστεία. Παρακάτω μια σελίδα με γελοιογραφίες από το Βαβούρα Β' # 255. Πηγές: Buster British Comics Wikipedia

ΣΠΑΣΙΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΠΑΝΑΤΖΗΔΕΣ H σειρά The Swots and the Blots ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Μάρτιο του 1969 στο βρετανικό περιοδικό Smash!. Τον Απρίλιο του 1971 το Smash! συγχωνεύτηκε με το Valiant, και έτσι και η σειρά μετακόμισε και συνέχισε να κυκλοφορεί εκεί, κάτι που θα κρατούσε έως και το 1974. Δημιουργός ήταν ο Leo Baxendale, όμως αρκετοί ακόμα σχεδιαστές πέρασαν από αυτό το στριπ, ανάμεσα στους οποίους οι Mike Lacey, Les Barton και Ron Spencer. Πρωταγωνιστές των ιστοριών είναι δύο ομάδες παιδιών που τσακώνονται συνεχώς τόσο κατά τη διάρκεια του μαθήματος όσο και εκτός σχολείου. Οι Σπασίκλες είναι φυσικά πολύ καλοί στα μαθήματα, "γλύφουν" τον δάσκαλό τους όσο μπορούν, αλλά κάνουν και τα τα σαμποτάζ τους αντιπάλους τους προκειμένου να τους ξεφορτωθούν. Η ομάδα αυτή αποτελείται από τους: Oliver, Cynthia, Cyril, Pudding Face, Egbert, Cuthbert, Norman, Horace και Walter. Οι Κοπανατζήδες φυσικά είναι τελείως αντίθετοι χαρακτήρες και δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα το μάθημα παρά κυρίως το παιχνίδι, καθώς και το πώς θα "μειώσουν" την εικόνα των σπασίκλων στον δάσκαλό τους. Η ομάδα αυτή αποτελείται από τους: George, Alf, Henry, Pongo, Beryl, Spiky, Tich, Herbert, Fatty και Fred. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 82 την 1η Νοεμβρίου 1984. Πηγές: wikipedia comicsuk Peter Gray

ΠΟΔΑΡΑΣ Ο ΚΛΟΟΥΝ Η σειρά "Footsie the Clown" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Wham! στις 20 Ιουνίου 1964, και συνεχίστηκε καθ όλη τη διάρκεια της κυκλοφορίας της έκδοσης, δηλαδή έως τις 13 Ιανουαρίου 1968 (τεύχος # 187). Το 1975 εμφανίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στην ενότητα Chips του περιοδικού Whizzer and Chips, και συνεχίστηκε ως το 1978. Δημιουργός ήταν ο Leo Baxendale, ενώ πολλές ιστορίες σχεδίασε και ο Graham Allen. Πρωταγωνιστής των ιστοριών είναι ένας κλόουν με τεράστιες πατούσες, που φυσικά εργάζεται σε ένα τσίρκο. Στο περιβάλλον αυτό συναναστρέφεται με τους άλλους καλλιτέχνες και τα ζώα που συμμετέχουν στην παράσταση, και μπλέκεται σε διάφορες περιπέτειες. Στο Βαβούρα πρωτοεμφανίστηκε στο τεύχος # 65 στις 15 Φεβρουαρίου 1984. Ακολουθεί η ιστορία αυτή. Πηγές: Whizzer and Chips Blimey

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ H σειρά αυτή αποτελούταν από αυτοτελείς ιστορίες, παρωδίες γνωστών λογοτεχνικών έργων. Στο πρώτο καρέ εμφανιζόταν σχεδόν πάντα ένας νεαρός που ετοιμαζόταν να διαβάσει την ιστορία λίγο πριν πέσει για ύπνο, και ακολουθούσε η ιστορία που διάβαζε. Η σειρά δημοσιευόταν στο βρετανικό περιοδικό Monster Fun από τις 14 Ιουνίου 1975 ως τις 23 Οκτωβρίου 1976. Κάθε ιστορία ήταν 8σέλιδη, με σελίδες μικρότερες σε μέγεθος από τις υπόλοιπες του Monster Fun, και βρισκόταν στο μέσο του περιοδικού ώστε αν κάποιος αναγνώστης ήθελε μπορούσε να αποκολλήσει τις σελίδες αυτές και να τις κρατήσει σαν ξεχωριστή έκδοση, σαν ένα μίνι βιβλίο (γι' αυτό και στον βρετανικό τίτλο αναφερόταν ως "books"). Ο πρώτος που δημιούργησε ιστορίες της σειράς αυτής ήταν ο Leo Baxendale, αποδεχόμενος την πρόταση του εκδότη του Monster Fun, Bob Paynter. Επειδή κάποιες φορές μια ιστορία του έπαιρνε και 10 μέρες για να ολοκληρωθεί ενώ το Monster Fun ήταν εβδομαδιαίο, ήταν φυσικό να υπάρξουν και άλλοι καλλιτέχνες που δημιούργησαν ιστορίες. Πάντως από τις 25 πρώτες ιστορίες που δημοσιεύτηκαν, οι 22 ήταν δικές του. Η τελευταία ιστορία του Baxendale κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 1975, οπότε πλέον ανέλαβαν αποκλειστικά άλλοι καλλιτέχνες. Οι πρώτοι που επιχείρησαν να φτιάξουν τέτοιες ιστορίες ήταν οι Artie Jackson, Leslie Harding και Terry Bave, που όμως δεν έγιναν αποδεκτοί από τους νεαρούς αναγνώστες, αναγκάζοντας τον Bob Paynter να αναζητήσει σωτηρία στον Mike Brown. Ο Brown κατάφερνε να μιμηθεί το σχεδιαστικό στυλ του Baxendale, βάζοντας όμως και την προσωπική του σφραγίδα στο σχέδιο, και αποδείχτηκε αρκετά δημοφιλής. Στο Βαβούρα η πρώτη ιστορία που δημοσιεύτηκε ήταν στο τεύχος # 5 στις 15 Αυγούστου 1981, όπου ο γενικός τίτλος είναι "Ιστορίες του Κρεβατιού". Η ιστορία αυτή είναι "Ο Αλλαντίν και η Μαγική Παρέα του", που αν και δεν μπορώ να εντοπίσω τον πρωτότυπο τίτλο, εικάζω ότι είναι του Baxendale. O νεαρός που κάθεται στο κρεβάτι και μας παρουσιάζει την ιστορία ονομάζεται Leonard Rottingsocks, που ο Baxendale τον χρησιμοποιούσε συχνά για τις εισαγωγές αλλά και για να ζητάει από τους αναγνώστες να του στέλνουν γράμματα. Την επόμενη ιστορία την συναντάμε στο τεύχος # 7, όπου δεν υπάρχει γενικός τίτλος. Η ιστορία που συναντάμε είναι ο "Ροβινσών Κρουσάρης", της οποίας ο πρωτότυπος τίτλος είναι "Robinson Gruesome". Και αυτής ο δημιουργός είναι ο Baxendale, και δημοσιεύτηκε στο 2ο τεύχος του Monster Fun. Τεύχος # 9 του Βαβούρα, και η ιστορία που συναντάμε λέγεται "Μπογκλς ο Υπερντεντέκτιβ". Ο αγγλικός τίτλος είναι "Boggles: Super Ace Detective", και είναι μία ιστορία που δε δημοσιεύτηκε στην κανονική ροή του Monster Fun αλλά στο ετήσιο Monster Fun του 1979. Δημιουργός της ο Mike Brown. Στο τεύχος # 27 του Βαβούρα, εμφανίζεται ακόμα μία ιστορία της σειράς, όπου ο γενικός τίτλος είναι "Κλασικές Ιστορίες Ύπνου". Ελληνικός τίτλος δεν υπάρχει, ο αγγλικός όμως είναι "The Adventures of the Scarlet Pimply Neddy", και δημοσιεύτηκε στο τεύχος # 50 του Monster Fun. Αν και το σχέδιο παραπέμπει σε Baxendale, υπάρχει πιθανότητα στην πραγματικότητα να είναι του Mike Brown που όπως προαναφέρθηκε αντέγραφε το στυλ του πρώτου. Παρακάτω ένα απόσπασμα. Στο τεύχος # 29 του Βαβούρα (και σε επαναδημοσίευση στο τεύχος # 53), ο γενικός τίτλος είναι "Ιστορίες Τρόμου". Εδώ ο "Τζακ ο Παλαβιάρης" μας διηγείται τα κατορθώματά του, σε μια ιστορία του Baxendale με πρωτότυπο τίτλο "Jack the Nipper's Schooldays", που δημοσιεύτηκε στο 1ο τεύχος του Monster Fun. Παρακάτω η 1η σελίδα. Στο τεύχος # 37 του Βαβούρα, όχι μόνο δεν υπάρχει γενικός τίτλος στην ιστορία, αλλά ο εκδότης έχει αλλάξει το αρχικό καρέ και έχει αντικαταστήσει το παιδάκι που διαβάζει την ιστορία στο κρεβάτι του υπό την επίβλεψη ενός ναζί στρατιώτη, με τον Τσίκυ. Η ιστορία έχει τίτλο "Η πιο μεγάλη Απόδραση", και είχε δημοσιευτεί ως "The Greatest Escape" στο τεύχος # 56 του Monster Fun. Δημιουργός ήταν ο Mike Brown. Η παρακάτω ιστορία δημοσιεύτηκε στο τεύχος # 65 και είχε τον τίτλο "Το Κάστρο του Τρόμου". Νομίζω ότι είναι μία από τις ιστορίες που δεν δημοσιεύτηκαν στην κανονική ροή του Monster Fun αλλά λογικά σε κάποιο ετήσιο τεύχος. Στο τεύχος # 79 του Βαβούρα, όπου για ακόμα μια φορά λείπει γενικός τίτλος, η ιστορία τιτλοφορείται "Ουίλιαμ ο Μυταράς". Ο πρωτότυπος τίτλος είναι "William the Conk", δημοσιεύτηκε στο τεύχος # 28 του Monster Fun και είναι η τελευταία του Baxendale πριν αποχωρήσει από το περιοδικό. Παρακάτω ένα δείγμα. Πηγές: Kazoop: BBB Part 1 Kazoop: BBB Part 2 Kazoop: BBB Part 3 Kazoop: BBB Part 4 zak-site: BBB zak-site: checklist

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ To στριπ αυτό δημοσιευόταν στο βρετανικό περιοδικό κόμικ Whizzer & Chips, στην ενότητα Whizzer. O πρωτότυπος τίτλος ήταν "Champ", που κάποια στιγμή άλλαξε σε "The Champ". Δημιουργός ήταν ο Leo Baxendale, αλλά στην πορεία υπήρξαν αρκετές αλλαγές. Ο πρώτος που ανέλαβε μετά τον Baxendale ήταν ο Colin Whittock, ενώ κάποια στιγμή αργότερα τη σκυτάλη πήρε ο Jack Edward Oliver. Ο τελευταίος που θα σχεδιάσει ιστορίες του Πρωταθλητή ήταν ο Paul Ailey. Εδώ παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός νεαρού που θεωρεί τον εαυτό του πρωταθλητή σε ό,τι καταπιαστεί. Οτιδήποτε του καρφωθεί στο μυαλό, θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος σε αυτό. Το σλόγκαν του είναι "You name it - I am a champ at it", δηλαδή "είμαι πρωταθλητής σε ό,τι κι αν διαλέξεις". Και πράγματι, οι επιδόσεις του είναι πολύ καλές, αλλά πάντα κάτι πάει στραβά και δε μπορεί να χαρεί τα ρεκόρ του. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 75 στις 15 Ιουλίου 1984. Παρακάτω η ιστορία αυτή. Πηγές: Fleetway Street ukcomics

ΓΚΡΙΜΛΥ Ο ΤΡΕΛΟΚΑΚΟΠΟΙΟΣ / ΒΡΩΜΟΑΠΑΤΕΩΝΑΣ Ο πρωτότυπος τίτλος της σειράς αυτής καθώς και του πρωταγωνιστή της είναι Grimly Feendish (το επίρρημα grimly σημαίνει βλοσυρά, με αγριάδα, ενώ η δεύτερη λέξη είναι παραλλαγή του fiendish που σημαίνει διαβολικός). Το παρατσούκλι του είναι "The Rottenest Crook in the World", δηλαδή "Ο πιο σάπιος απατεώνας στον κόσμο", το οποίο επίσης εμφανίζεται στον βρετανικό τίτλο. Πρόκειται για έναν κάκιστο λωποδύτη που μηχανεύεται τις πιο σατανικές ληστείες και φέρεται με τον χειρότερο τρόπο, με απώτερο στόχο την παγκόσμια κυριαρχία. Για να πετύχει το στόχο του χρησιμοποιεί σατανικά τέρατα που τυγχάνει να έχει στην υπηρεσία του αλλά και περίπλοκες συσκευές. Η εμφάνισή του βασίστηκε στον Fester Addams από τη γνωστή τηλεοπτική οικογένεια Addams. Ο Grimly έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο 4ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού κόμικ Wham! στις 11 Ιουλίου 1964, όχι όμως σε αυτή τη σειρά που σας παρουσιάζω εδώ αλλά στη σειρά "Eagle Eye". Ο Eagle Eye (Junior Spy) ήταν ένας νεαρός κατάσκοπος που υπερασπιζόταν την πατρίδα του ενάντια σε κάθε λογής κακούργους, ένας εκ των οποίων ήταν ο Grimly. Η σειρά διήρκησε ως τις 13 Ιανουαρίου 1968, όταν το Wham! συγχωνεύτηκε με το Pow!, κάτι που προκάλεσε μεγάλες αλλαγές στην ύλη αυτού. Όμως ο Grimly είχε αποκτήσει κοινό, και έτσι δημιουργήθηκε σειρά spin-off του Eagle Eye με τον τίτλο που παρουσιάζεται στο topic αυτό. Το στριπ δημοσιευόταν πλέον στο περιοδικό Smash! και πρέπει να άντεξε ως το 1969. Δημιουργός και των δύο τίτλων ήταν ο Leo Baxendale. Το 2005-2006 ο ήρωας χρησιμοποιήθηκε στη σειρά 6 τευχών με τον τίτλο Albion στο οποίο συμμετείχε και ο Alan Moore, όμως ο Grimly είχε πλέον το πιο πλήρες όνομα Grymleigh Gartside Fiendstein, ενώ και το σχέδιο ήταν έγχρωμο και σαφώς διαφορετικό. O Grimly όπως εμφανίστηκε στη σειρά Albion (πηγή: britishcomics.wikia) Το τραγούδι του punk συγκροτήματος The Damned με τίτλο βασίστηκε στον ήρωα του κόμικ αυτού. Επίσης η φιγούρα του πρωταγωνιστή της ταινίας Despicable Me είναι βασισμένος στον Grimly. Στο Βαβούρα έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τον τίτλο Γκρίμλυ ο Τρελοκακοποιός στο τεύχος Α΄ # 34 την 1η Νοεμβρίου 1982. Παρακάτω μια σελίδα από την ιστορία αυτή. Στο τεύχος Α' # 80, πετυχαίνουμε τον τίτλο "Οι Σατανικοί Γκρημ". Σε μετέπειτα τεύχη συναντάμε τον τίτλο Βρωμοαπατεώνας, όπως στην παρακάτω ιστορία από το Βαβούρα Β΄ # 151. Πηγές: Reprint This blog Wikipedia: Grimly Feendish Wikipedia: Wham! Wikipedia: Smash! Wikipedia: Albion International Hero britishcomics.wikia

ΣΟΥΙΝΙ / ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΑΚΙ Ο Σουίνι ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού κόμικ Shiver & Shake στις 10 Μαρτίου 1973 στην ενότητα Shiver. Στις 5 Οκτωβρίου 1974 έκανε την τελευταία του εμφάνιση στο περιοδικό καθώς το Shiver & Shake συγχωνεύτηκε στο Whoopee! και από τις 12 Οκτωβρίου συνέχισε τις εμφανίσεις του εκεί. Στο Whoopee! κράτησε έως τις 30 Μαρτίου 1985 οπότε το περιοδικό συγχωνεύτηκε εκ νέου, στο Whizzer & Chips αυτή τη φορά, συνεχίζοντας εκεί τις εμφανίσεις του. Και ξανά, το Whizzer & Chips συγχωνεύεται στο Buster οπότε ο Σουίνι δημοσιεύεται εκεί από τις 3 Νοεμβρίου 1990. Στο Buster βέβαια οι ιστορίες ήταν ουσιαστικά ανατυπώσεις άλλων παλιότερων. Ύστατη εμφάνιση στις 4 Ιανουαρίου 2000, στο τελευταίο δηλαδή τεύχος του Buster. Επιπλέον εμφανίσεις του ήρωα έχουμε σε πολλά ετήσια τεύχη των παραπάνω περιοδικών. Συγκεκριμένα, στα ετήσια Shiver & Shake από το 1974 έως το 1978, στα Whoopee! από το 1979 έως το 1987 καθώς και το 1992, και στα Whizzer & Chips από το 1988 έως το 1994. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Leo Baxendale, όμως η σειρά έγινε πιο γνωστή όταν, αρκετά νωρίς ακόμα, τα ηνία ανέλαβε ο Tom Paterson με το χαρακτηριστικότατο σχέδιό του. Πριν τη συγχώνευση του Whoopee! με το Whizzer & Chips ο Paterson αποχώρησε και τη σειρά ανέλαβε ο Graxam Exton που τα τελευταία 2-3 χρόνια είχε το ρόλο σεναριογράφου στη σειρά. Άλλοι δημιουργοί που φαίνεται ότι ανακατεύτηκαν στη σειρά ήταν ο Jimmy Hansen, ο Colin Whittock και ο Keith Reynolds. Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι Sweeny Toddler, βασισμένος φυσικά στον Sweeney Todd, φανταστικό χαρακτήρα που εμφανίζεται σε φτηνά λογοτεχνικά βιβλία και αφορά έναν κουρέα με δολοφονικές τάσεις. Ο δημιουργός Baxendale κάνει βέβαια λογοπαίγνιο με τη λέξη Toddler που σημαίνει νήπιο. Η σειρά έμεινε επίσης γνωστή και ως Help! - It’s Sweeny Toddler. Εξώφυλλο με τον Sweeny Todd Πρωταγωνιστής του στριπ είναι ο Σουίνι, ένα νήπιο υπερβολικά άτακτο. Κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει από τα καταστροφικά του σχέδια, ενώ πολλές φορές έχει και για σύμμαχο τον σκύλο του Henry Dog. Σχεδόν σε όλα τα καρέ τον βλέπουμε να προκαλεί πανικό όπου κι αν πάει, αλλά στο τέλος των ιστοριών συνήθως βρίσκει τον δάσκαλό του και τιμωρείται με ένα γερό χέρι ξύλο από τους γονείς του. Στην τελευταία εμφάνιση του Σουίνι το 2000 στο Buster, ο δημιουργός της συγκεκριμένης εκείνης ιστορίας Jack Edward Oliver βάζει τον μικρό να αλλάζει χαρακτήρα και να υπόσχεται ότι από εδώ και πέρα θα είναι καλός με όλους. Φυσικά αυτό γίνεται γιατί το συγκεκριμένο τεύχος ήταν αφιερωμένο στο πώς κατέληξαν οι ήρωες του περιοδικού, και προφανώς αυτή ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα και απρόβλεπτη κατάληξη. Η πρώτη εμφάνιση στο Βαβούρα έγινε στο 11ο τεύχος της Α΄ περιόδου στις 15 Νοεμβρίου 1981 με τον τίτλο "Σουίνι". Στο 29ο τεύχος συναντάμε για πρώτη φορά και τον τίτλο "Το Διαβολάκι" που χρησιμοποιείται και αυτός αρκετά συχνά. Ο Σουίνι στο Βαβούρα Α΄ # 31. Και Το Διαβολάκι στο Βαβούρα Α΄ # 30. Άλλος ένας τίτλος στο Βαβούρα Β΄ # 14 ως "Ο Μικρός Σουίνι". Πηγές: Wikipedia: Sweeny Toddler Wikipedia: Shiver & Shake Fleetway Street Buster