Αναζήτηση στην Κοινότητα

H Βαλεντίνα επιστρέφει στις καρδιές των Ιταλών – και όχι μόνο Η διάσημη και άκρως σαγηνευτική ηρωίδα των κόμικς που δημιούργησε το 1965 ο Γκουίντο Κρέπαξ (1933-2003) και έμελλε να συναρπάσσει πλήθος ανδρών, και όχι μόνο, εντός και εκτός της Ιταλίας, επιστρέφει. Και, μάλιστα, δριμύτερη ή μάλλον έγχρωμη Η Βαλεντίνα, η διάσημη και άκρως σαγηνευτική ηρωίδα των κόμικς που δημιούργησε το 1965 ο Γκουίντο Κρέπαξ (1933-2003) και έμελλε να συναρπάσσει πλήθος ανδρών, και όχι μόνο, εντός και εκτός της Ιταλίας, επιστρέφει. Και, μάλιστα, δριμύτερη ή μάλλον έγχρωμη, δίνοντας, έτσι, νέα πνοή στα ασπρόμαυρα σχέδια του εμβληματικού σκιτσογράφου από την Ιταλία. Πρόκειται για μια νέα εκδοτική προσφορά της εφημερίδας La Repubblica η οποία άρχισε να προσφέρει στους αναγνώστες τις ιστορίες (20 τόμους συνολικά) της φωτογράφου (αυτό το επάγγελμα της βρήκε ο δημιουργός της) από το Μιλάνο. Τα σκίτσα του Κρέπαξ ήταν ασπρόμαυρα όχι από επιλογή του δημιουργού αλλά επειδή το χρώμα ήταν ιδιαίτερα ακριβό για τo Linus, τo ιστορικό μηνιαίο (και πρώτο) περιοδικό της Ιταλίας που ήταν αφιερωμένο εξολοκλήρου στον κόσμο των κόμικς. Ο Κρέπαξ θα κάνει την εμφάνισή του στο δεύτερο τεύχος με την εμβληματική για τους Ιταλούς ιστορία κινουμένων σχεδίων, «Η Στροφή του Λέσμο» (μια αναφορά στην πίστα ταχύτητας της Μόντσα) με πρωταγωνιστή τον Φίλιπ Ρέμπραντ, έναν κριτικό Τέχνης που έχει τη δύναμη να ακινητοποιεί με το βλέμμα του ζώα, ανθρώπους, ακόμα και αυτοκίνητα. Πέρα από κάποιες εφηβικές απόπειρες επρόκειτο ουσιαστικά για το ντεμπούτο του Κρέπαξ ως σκιτσογράφου. Εκείνη τη χρονιά ήταν ένας άνδρας 32 χρονών με πτυχίο Αρχιτεκτονικής που έως τότε είχε εργαστεί ως γραφίστας και διαφημιστής. Είχε καταφέρει να διακριθεί ως σχεδιαστής εξωφύλλων δίσκων. Εξώφυλλα τα οποία, σε αντίθεση με τα πρώτα κόμικς του, ήταν έγχρωμα με τον ιταλό σχεδιαστή να έχει ως πηγή έμπνευσης τη δουλειά του Ντέιβιντ Στόουν Μάρτιν, δημιουργού θρυλικών εξωφύλλων για δίσκους της Μπίλι Χόλιντεϊ, του Τσάρλι Πάρκερ και της Έλα Φιτζέραλντ. Όπως χρωματιστό ήταν και το «Πειρατικό Διαστημόπλοιο», μια ιστορία κινουμένων σχεδίων του Κρέπαξ που κυκλοφόρησε το 1968 με σχέδια εξ ολοκλήρου πορτοκαλί ή κίτρινα ή μπλε. Εν τω μεταξύ, όμως, η Βαλεντίνα, που είχε κάνει την εμφάνισή της ως αρραβωνιαστικιά του Φίλιπ Ρέμπραντ, είχε, άθελά της, παραγκωνίσει τον υπερήρωα σύντροφό της, καταλαμβάνοντας εκείνη το κέντρο της σκηνής. Η σαγηνευτική και αισθησιακή ομορφιά της συνάρπαζε ιδιαίτερα τους αναγνώστες του Linus. Κυρίως γιατί εξηγούσε στους Ιταλούς πως ο αισθησιασμός δεν αφορά το εύκολο και γρήγορο σεξ αλλά αποτελεί μια επιθυμία που καλούμαστε να την ανακαλύψουμε. Και ο εκφραστής αυτής της θέσης δεν κρυβόταν πίσω από τα σκίτσα του. Αντιθέτως, ο Γκουίντο Κρέπαξ παραδεχόταν δημόσια την ιδιαιτερότητα της κατάστασης, προσδιορίζοντας πως ήταν ένας άνδρας δημιουργός που βυθιζόταν στις πιο ενδόμυχες σκέψεις μιας γυναίκας. Αλλά ο Κρέπαξ αφέθηκε απόλυτα στον δημιουργικό του οίστρο, τόσο πολύ που οι προϊστάμενοί του άρχισαν κάποια στιγμή να ανησυχούν για το περιεχόμενο των ιστοριών του. Σε τέτοιο βαθμό που ο τολμηρός σχεδιαστής κατέληξε να εργάζεται με το διορθωτικό πάνω στο γραφείο του ώστε να συμμαζεύει τις όποιες υπερβολές του. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ήταν να κατηγορηθούν από το φεμινιστικό κίνημα για σεξουαλική αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος. Ενδεχομένως γιατί, ενίοτε, η Βαλεντίνα αρέσκεται στην υποταγή, θέλει να την δένουν. Συνέχισε να ζει επικίνδυνα για τριάντα ολόκληρα χρόνια. Και ένιωσε στο πετσί της το πέρασμα του χρόνου. Διότι σε αντίθεση με τους περισσότερους ήρωες κινουμένων σχεδίων, η πρωταγωνίστρια του Κρέπαξ γέρασε μαζί με τον δημιουργό της. Η Βαλεντίνα έζησε κατά τη διάρκεια τριών από τις πιο σημαντικές δεκαετίες της σύγχρονης ιστορίας της Ιταλίας, βιώνοντας τις ταραχές του 1968, τις νέες αντιπαραθέσεις της δεκαετίας του ’70, τα μολυβένια χρόνια, το τέλος των ιδεολογιών. Πέρα από μια ταυτότητα και έναν γιο, ο Κρέπαξ τής έδωσε επίσης αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, ακόμα και και από την περίοδο που ήταν μέσα στην κοιλιά της μητέρας της. Πηγή

8 1/2 σχέδιο - σενάριο: Guido Crepax Βαβέλ τ.133 (Ιούνιος 1992) Βρέθηκε μπροστά μου, να μην το σκανάρω; Αντιγράφω από το αεροπλανάκι του τεύχους: [...] Τα τελευταία όμως χρόνια, ο Guido έχει μπλοκάρει. Οι ιστορίες του επανέρχονται συνέχεια στα ίδια θέματα, στους ίδιους ήρωες (και κυρίως ηρωίδες). Ο μεγάλος δημιουργός έχει απόλυτη συνείδηση αυτού του αδιέξοδου και αποφάσισε να το περιγράψει, να το αφηγηθεί στην ιστορία που δημοσιεύουμε σ'αυτό το τεύχος. Πρόκειται για μια συγκλονιστική εξομολόγηση, κι έχει πολύ μεγάλη ιστορική αξία για όσους αγαπούν τα κόμικς, κι αγαπούν φυσικά και τον Guido Crepax... Αφιέρωμα στον Guido Crepax.

Βαλεντίνα: Η κυρία πενηντάρισε! Είναι μελαχρινή, νέα και ωραία. Με χαρακτηριστική «κουπ» στα μαλλιά και ένα υπέροχο κορμί που της αρέσει να το επιδεικνύει, χωρίς πολλά ταμπού. Η Βαλεντίνα που δημιούργησε ο Ιταλός σεναριογράφος και σχεδιαστής Γκουίντο Κρέπαξ, συμπληρώνει εφέτος μισό αιώνα ζωής από την πρώτη της εμφάνιση (και τι εμφάνιση!) στις σελίδες των κόμικς. Το ντεμπούτο της έγινε το 1965, στο 2ο τεύχος του περιοδικού Linus και στην Ελλάδα έγινε γνωστή 13 χρόνια αργότερα, μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Κολούμπρα. Στην αρχή, η Βαλεντίνα αρκέστηκε στον ρόλο της παρτενέρ του πρωταγωνιστή, που ήταν ο κριτικός τέχνης, ερασιτέχνης ερευνητής, αλλά και υπερήρωας, Φίλιπ Ρέμπραντ ή Νέουτρον, ικανός να παραλύει ανθρώπους, ζώα, ακόμα και μηχανές που είχε δει απλώς μια εικόνα τους. Η θελκτική Βαλεντίνα, πάντως, γλύτωσε την παράλυση. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σύντομα κατάφερε να ξεπεράσει τον πρωταγωνιστή, ξεκινώντας τη δική της μεγάλη καριέρα. Στο πρόσωπο, η Βαλεντίνα ήταν «φτυστή» η σταρ του βωβού κινηματογράφου Λουίζ Μπρουκς: ένας φόρος τιμής του Κρέπαξ στην ηθοποιό που ερμήνευσε μοναδικά τη Λουλού στο κλασικό «Κουτί της Πανδώρας» του Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ. Η Βαλεντίνα, όμως, δεν ήταν «ρετρό». Ήταν, αντίθετα, μια μοντέρνα γυναίκα που ασκούσε ένα δυναμικό επάγγελμα: φωτογράφος στο Μιλάνο, με τη Nikon πάντα μαζί της. Ακόμα και στο κρεβάτι, από το οποίο παρέλασε πλήθος εραστών – υπαρκτών, ή πλασμάτων της… καλπάζουσας ερωτικής φαντασίας της. Η Βαλεντίνα εισήγαγε στα κόμικς ένα σύνθετο, παράξενο και γοητευτικό μείγμα ερωτισμού, παραισθήσεων και ονείρων, από το οποίο δεν απουσίαζε η ομοφυλοφιλία, ο αυτοερωτισμός, ή ο σαδομαζοχισμός. Όλα δοσμένα με μια αισθητική, που διαχώρισε αυτό το κόμικς από τα πορνό (παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δημοσίευσή του στην -καθολική- Ιταλία). Η Βαλεντίνα διακρίνεται από όλες τις άλλες χάρτινες ηρωίδες, εξαιτίας μιας χαρακτηριστικής λεπτομέρειας: ότι μπόρεσε να μεγαλώσει ηλικιακά. Ο Γκουίντο Κρέπαξ είχε φροντίσει να παρουσιάσει σε κάποια ιστορία την αστυνομική της ταυτότητα, δημοσιοποιώντας έτσι τα… ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα της: «Βαλεντίνα Ροσέλι, γεννηθείσα στο Μιλάνο την 25η Δεκεμβρίου 1942». Κάνοντας ένα πρόχειρο υπολογισμό, προκύπτει ότι όταν ντεμπουτάρισε στα κόμικς ήταν 23 ετών. Και όταν, το 1995, έφθασε η στιγμή να αποσυρθεί, επειδή έτσι αποφάσισε ο δημιουργός της (δίνοντας, μάλιστα, ένα… σκαιό τίτλο στην αποχαιρετιστήρια ιστορία: «Στο διάβολο Βαλεντίνα!») ήταν, πάντα με βάση την ταυτότητά της, 53 ετών. Η ομορφιά και η σαγήνη της, όμως, αποτυπώθηκαν ανεξίτηλα στα μάτια εκατομμυρίων θαυμαστών. Πηγή εδώ.

Emmanuelle, Bianca and Venus in Furs Σχέδιο-Σενάριο : Guido Crepax Σελίδες : 468 (464 + εξώφυλλα) Hardcover Εκδοτης : Taplinger Publishing Company Έτος : Απριλιος 2000 Γλωσσα : Αγγλικα ISBN-10 : 3822863017 ISBN-13 : 978-3822863015 Διαστασεις : 10,3x8,1x1,4 Το βιβλιο αυτο συγκεντρωνει, τρείς εικονογραφημένες ιστορίες τριών θηλυκών απο τον κόσμο του ακραίου σεξουαλισμού απο τον Guido Crepax, master στην τέχνη του ερωτισμού. Συμμετοχες απο τον Guido Crepax μπορειτε να βρειτε στα : Ελληνικες Εκδοσεις : COMICS EROTICA ΥΒΟΝ - ΝΤΙΑΝΑ - ΜΑΡΙΝΕΡ - ΣΕΡΕΝΑ ΒΑΒΕΛ Ξενες Εκδοσεις : FELLINI SOGNATORE