Αναζήτηση στην Κοινότητα

ΓΟΥΡΟΥΝΟΜΟΥΡΗΣ Πρόκειται για ένα κόμικ στριπ που δημιούργησε ο Ken Reid. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο βρετανικό περιοδικό Jet την 1η Μαΐου 1971. Τη χρονιά εκείνη το Jet συγχωνεύτηκε με το περιοδικό Buster, και έτσι από τις 2 Οκτωβρίου 1971 ο Γουρουνομούρης (Faceache) συνέχισε να δημοσιεύεται στο Buster. Στις 2 Φεβρουαρίου 1987 ο Reid πεθαίνει, και έτσι τη σκυτάλη παίρνει ο Frank McDiarmid, ο οποίος συνέχισε το στριπ μέχρι την 1η Οκτωβρίου 1988, οπότε και δημοσιεύτηκε η τελευταία ιστορία. Στο σενάριο πέρα από τον Reid συμμετείχαν κι άλλοι δημιουργοί, όπως οι Roy Davies και Derek Skinn. Στα στριπ παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Ρίκυ, ενός παιδιού που μπορεί να αλλάζει το πρόσωπό του και το σώμα του κατά βούληση και να μεταμορφώνεται σε διάφορα τέρατα. Φυσικά ο νεαρός Ρίκυ χρησιμοποιεί την ικανότητά του αυτή για να σκαρώνει φάρσες και να τρομάζει τους γύρω του, ιδιαίτερα τους καθηγητές του στο σχολείο. ============================== ΒΑΒΟΥΡΑ ============================== Πρώτη εμφάνιση στο Βαβούρα στο τεύχος # 8 την 1η Οκτωβρίου 1981. Ακολουθεί μία ιστορία από το Βαβούρα Β' # 206. ============================== ΤΡΟΥΕΝΟ ============================== Ιστορίες του Γουρουνομούρη δημοσιεύονταν και στο Τρουένο, όπως στην παρακάτω σελίδα από το τεύχος # 55. Πηγές: Wikipedia Buster

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΡΟΜΠΟΤ Η σειρά "The Robot Maker" ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Ιούνιο του 1970 στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Cor!!. Είχε πολύ μικρή διάρκεια, καθώς η τελευταία ιστορία δημοσιεύθηκε στο τεύχος # 20 στις 17 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς. Από τα 20 αυτά πρώτα τεύχη, έλειψε μόνο σε ένα (# 17). Δημιουργός ήταν ο Frank McDiarmid. O μπαμπάς του Ρόμπι είναι ένας αποτυχημένος επιστήμονας, που όμως κατάφερε να κάνει μια εφεύρεση που λειτουργεί: μια μηχανή που κατασκευάζει ρομπότ που μοιάζουν με ανθρώπους. Συγκεκριμένα η μηχανή αντιγράφει τη μορφή κάποιου ανθρώπου σε ρομπότ, και έτσι ο σωσίας-ρομπότ κάνει τις αγγαρείες με τις οποίες ο τεμπέλης άνθρωπος βαριέται να ασχοληθεί. Βέβαια είπαμε, ο επιστήμονας που δημιούργησε το μηχάνημα είναι αποτυχημένος, και έτσι σπάνια πάνε όλα κατ'ευχήν. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα στο τεύχος # 75 στις 15 Ιουλίου 1984. Πηγές: Kazoop

Ο ΝΟΜΠΥ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΜΠΥ ΤΟΥ Η σειρά "Nobby's Hobbies" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 7 Νοεμβρίου 1970 στο τεύχος # 23 του βρετανικού περιοδικού Cor!!. Συνεχίστηκε μέχρι το τεύχος # 59 στις 17 Ιουλίου 1971, έχοντας πάρει σε αυτό το διάστημα μόνο μία απουσία. Δημιουργός ήταν ο Frank McDiarmid, ενώ μία ιστορία σχεδίασε και ο Les Barton. O Νόμπυ είναι ένας νεαρός που αλλάζει συνεχώς ενδιαφέροντα, και σε κάθε ιστορία ανακαλύπτει και κάποιο νέο χόμπυ. Έτσι λοιπόν τον βλέπουμε να καταπιάνεται από συνηθισμένες ενασχολήσεις όπως συλλογή γραμματοσήμων ή φωτογραφιών, μέχρι πιο σύνθετες όπως ηχογράφηση ήχων πτηνών ή κατασκευή παιχνιδιών για σκυλιά. Στο Βαβούρα πρωτοεμφανίστηκε στο τεύχος # 39 στις 15 Ιανουαρίου 1983. Πηγές: Kazoop

ΡΟΤΖΕΡ Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ Η σειρά "Roger the Dodger" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο τεύχος # 561 του βρετανικού περιοδικού The Beano, στις 18 Απριλίου 1953. Δημιουργός ήταν ο Ken Reid, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Gordon Bell το 1959. Το 1960 η σειρά σταμάτησε, για να εμφανιστεί εκ νέου το 1961, αυτή τη φορά σχεδιασμένη από τον Bob McGrath. To 1962 ανέλαβε και πάλι ο Ken Reid, ενώ το 1964 τη σκυτάλη πήρε ο Robert Nixon. Επόμενος που θα σχεδιάσει ιστορίες για το στριπ αυτό ήταν ο Tom Lavery το 1973, ακολουθούμενος από τον Frank McDiarmid το 1976, ξανά τον Robert Nixon το 1986, τον Barrie Appleby το 2003, τον Jamie Smart το 2013 και τον Wayne Thompson το 2014. Επίσης, την περίοδο 2003 - 2004, κάποιες ιστορίες φιλοτέχνησε και ο Trevor Metcalfe. H σειρά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο νεαρός Ρότζερ, και πολλές από τις ιστορίες του επικεντρώνονται στο τί κόλπο θα σκεφτεί ώστε να αποφύγει τις αγγαρείες που θα του φορτώσουν οι γονείς του, ή να γλυτώσει το διάβασμα για το σχολείο. Σε αυτού του είδους τι ιστορίες, βέβαια, τα κόλπα του αποτυγχάνουν, και τελικά καταλήγει να κάνει αυτό που του είχαν αναθέσει. Σε άλλες πάλι ιστορίες κοντράρεται με τον νταή της γειτονιάς, τον Κράντσερ, τον οποίο όμως πάντα καταφέρνει να ξεγελάσει και να νικήσει. Στο περιοδικό Φασόλας, η σειρά εμφανίστηκε στο 1ο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1984. Από τα 32 τεύχη του περιοδικού, εμφανίστηκε σε όλα πλην των # 13, 14 και 30. Η σειρά είχε εμφανιστεί και στο περιοδικό Πειραχτήρι. Πηγές: wikipedia

ΟΔΟΣ ΤΡΟΜΟΥ Η σειρά "Horrornation Street" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Shiver and Shake (στην ενότητα Shiver) στις 10 Μαρτίου 1973. Συνεχίστηκε εκεί έως και το 78ο και τελευταίο τεύχος στις 5 Οκτωβρίου 1974, και παρά τη συγχώνευση της έκδοσης με το Whoopee!, δεν δόθηκε δεύτερη ευκαιρία στο κόμικ αυτό. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Tom Williams, ενώ 4 ιστορίες σχεδίασε ο Mike Lacey και από 1 ιστορία οι Brian Walker και Frank McDiarmid. Το όνομα του τίτλου είναι παρωδία της μακροβιότερης βρετανικής σαπουνόπερας, Coronation Street. Η οδός Τρόμου είναι ένας δρόμος με 4 ιδιαίτερους γείτονες: μια μούμια, έναν κόμη - βρυκόλακα, έναν μάγο βουντού και ένα φάντασμα με κομμένο κεφάλι. Καθένας μένει στο δικό του σπίτι που είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, όπως πχ ένα σπίτι πυραμίδα για τη μούμια, ή ένα κάστρο για τον βρυκόλακα κλπ. Οι τέσσερις γείτονες διατηρούν πολύ καλές φιλικές σχέσεις, και κάνουν τα πάντα παρέα. Στο Βαβούρα η σειρά πρωτοδημοσιεύτηκε στο 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981. Ακολουθεί μια ιστορία από το τεύχος # 34, που λογικά προέρχεται από κάποιο ετήσιο τεύχος του Shiver and Shake, μιας και στην κανονική ροή της έκδοσης οι ιστορίες ήταν δισέλιδες. Πηγές: Kazoop Ukcomics

ΜΙΚΡΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ Η σειρά Boy Boss ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο τεύχος # 10 του βρετανικού περιοδικού Wow! τον Αύγουστο του 1982, και συνεχίστηκε και στο περιοδικό Whoopee! μετά τη συγχώνευση των δύο τίτλων τον Ιούνιο του 1983. Δημιουργός ήταν ο Frank McDiarmid. Πρωταγωνιστής του κόμικ είναι ένας νεαρός, ιδιοκτήτης και πρόεδρος μιας μεγάλης εταιρείας, που έχει συνεχώς όρεξη για παιχνίδι. Έτσι βγάζει όλη την ώρα εκτός ρυθμού τους υπαλλήλους του, καθώς τους απασχολεί με τις δικές του τρέλες και δεν τους αφήνει να εργαστούν στο αντικείμενο που πρέπει. Είναι αρκετά αστείο το γεγονός ότι όλοι οι υπάλληλοί του τον σέβονται και τον υπακούνε τυφλά παρά την πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας, σε ό,τι χαζομάρα κι αν του μπει στο κεφάλι. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 87 στις 28 Δεκεμβρίου 1984. Πηγές: Wikipedia

ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΟΣ / Ο ΜΟΥΡΓΕΛΑΣ Η σειρά Slowcoach ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 18 Οκτωβρίου 1969, στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Whizzer and Chips (στην ενότητα Whizzer). Σταμάτησε στις 23 Ιουνίου 1973, ημερομηνία κατά την οποία το Whizzer and Chips απορρόφησε το περιοδικό Knockout, οπότε έπρεπε να κόψει και κάποια από τα υπάρχοντα κόμικς. Από τον Οκτώβριο του 1983, ξεκίνησαν επαναλήψεις της σειράς στο περιοδικό School Fun, και συνεχίστηκαν στο Buster από τις 2 Ιουνίου της επόμενης χρονιάς, μιας και οι δύο εκδόσεις συγχωνεύτηκαν. Το οριστικό τέλος ήρθε την 1η Μαρτίου 1986. Σχεδιαστές της σειράς ήταν οι Mike Lacey, Frank McDiarmid και Peter Maddocks. Πρωταγωνιστής είναι ένας νεαρός, που κάθε φορά στο 1ο καρέ της ιστορίας ξεκινάει να πάει στο σχολείο του, αλλά πάντα συμβαίνει κάτι κουφό στην πορεία και καταφέρνει να φτάσει στο μάθημα με καθυστέρηση. Ο δάσκαλος φυσικά ποτέ δεν πιστεύει την ιστορία του, παρόλο που είναι εμφανές ότι κάτι περίεργο του έχει συμβεί. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα στο τεύχος # 116 στις 19 Ιουλίου 1985, με τον τίτλο "Ο Μουργέλας". Από το τεύχος # 117 ο τίτλος άλλαξε σε "Αργοπορημένος". Πηγές: Buster Wacky Wikipedia

ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ / ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ / ΦΡΑΝΚΥ Η σειρά "Franke Stein" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 11 Ιουλίου 1964, στο 4ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Wham!. Δημιουργός του κόμικ ήταν ο Ken Reid, ο οποίος σχεδίασε τις περισσότερες από τις 142 ιστορίες που δημοσιεύτηκαν, μέχρι δηλαδή το τεύχος # 166 στις 19 Αυγούστου 1967 που η σειρά σταμάτησε. Στις 10 Μαρτίου 1973 ξεκινάει η δεύτερη (και μεγαλύτερη) περίοδος της σειράς, καθώς επανεμφανίζεται στο 1ο τεύχος του περιοδικού Shiver and Shake (ενότητα Shiver). Σχεδόν όλες οι ιστορίες της έκδοσης αυτής είναι σχεδιασμένες από τον Robert Nixon, με μικρά διαλείμματα "βοήθειας" από τον Frank McDiarmid. Στις 12 Οκτωβρίου 1974, το Shiver and Shake συγχωνεύεται με το Whoopee!, και έτσι η σειρά μετακομίζει για ακόμα μια φορά. Aν και βασικός σχεδιαστής παραμένει ο Robert Nixon, ο Φρανκεστάιν εμφανίζεται με τόση συχνότητα και πυκνότητα (όχι μόνο σε ιστορίες αλλά και σε εξώφυλλα, παιχνίδια και editorials) που δίνει την ευκαιρία σε πολλούς καλλιτέχνες να αναλάβουν το σχεδιασμό του. Ανάμεσα στους σχεδιαστές που ξεχωρίζουν είναι ο Brian Walker. Η σειρά συνεχίστηκε καθ όλη τη διάρκεια κυκλοφορίας του Whoopee!, μέχρι δηλαδή και τις 30 Μαρτίου 1985. Πέρα από την κανονική ροή της σειράς, πολλές ιστορίες δημοσιεύτηκαν και σε ετήσια τεύχη, κάποια από τα οποία είχαν και το όνομα του ήρωα. Συγκεκριμένα, από το 1975 έως το 1982 κυκλοφόρησαν ετήσια τεύχη Frankie Stein Holiday Special, και την περίοδο 1976 - 1977 ετήσια τεύχη Whoopee! Book of Frankie Stein. Άλλες ετήσιες κυκλοφορίες με εμφανίσεις της σειράς ήταν στα Monster Fun τα έτη 1980 έως 1984, αλλά και στο ετήσιο Shiver and Shake του 1976. Να σημειωθεί επίσης ότι παράλληλα με την κυκλοφορία του Whoopee!, ο Φρανκεστάιν εμφανιζόταν από το 1975 και στο περιοδικό Monster Fun. Συγκεκριμένα, ο χαρακτήρας αναλαμβάνει τη "σύνταξη" της έκδοσης, κάνοντας την παρουσίαση των ιστοριών, διαβάζοντας τα γράμματα των αναγνωστών, παρουσιάζοντας παιχνίδια και κουίζ, και άλλα πολλά. Στα της υπόθεσης τώρα, οι ιστορίες έχουν πρωταγωνιστή ένα αγαθό τέρας, του οποίου η μορφή είναι αντιγραφή από τη φιγούρα του τέρατος του Φρανκενστάιν που ερμήνευσε ο Boris Karloff στον κινηματογράφο. Είναι δημιούργημα του καθηγητή "Professor Cube" (που μάλιστα κάποια στιγμή απόκτησε και δική του spin-off σειρά), ο οποίος μετάνιωσε για το αποτέλεσμα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Φυσικά ο καλόκαρδος Φράνκι δεν μπορεί να καταλάβει την κακία στην καρδιά του "πατέρα" του, τον οποίο αγαπάει υπερβολικά. Αντίθετα τον καθηγητή τον απασχολεί μόνο το ποια δολοφονική ιδέα είναι η καλύτερη για να απαλλαγεί από τον μπελά που τον βρήκε. Ο Boris Karloff ως τέρας του Φρανκενστάιν δίνει έμπνευση στον Ken Reid Άλλη μία ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι ότι στα στριπ που σχεδίαζε ο Ken Reid, υπήρχε και ένας τρίτος πρωταγωνιστής, ο γιος (βιολογικός αυτή τη φορά) του καθηγητή, ο Micky. Στις ιστορίες του Nixon ο Micky δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου, και μάλιστα σε κάποιες επαναδημοσιεύσεις ιστοριών από το Wham! ο Micky αφαιρούταν "χειρουργικά". Αντίθετα, στα ετήσια τεύχη που κυκλοφόρησαν, ο Micky εμφανιζόταν κανονικά. ============================== ΒΑΒΟΥΡΑ ============================== Στο Βαβούρα η σειρά ξεκίνησε να δημοσιεύεται από το 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981. Ο πρώτος τίτλος που χρησιμοποιήθηκε για τη σειρά ήταν "Φρανκεστάιν Αγάπη μου". Ακολουθεί μια ιστορία με αυτόν τον τίτλο από το τεύχος # 305 της Β' Περιόδου. Μάλλον με μεγαλύτερη συχνότητα συναντούσαμε τον τίτλο "Φρανκεστάιν", όπως στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 87. Στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 252 της Β' Περιόδου, ο τίτλος είναι "Φράνκυ". ============================== ΤΡΟΥΕΝΟ ============================== Η σειρά δημοσιευόταν και στο Τρουένο. Ακολουθεί μία ιστορία από το τεύχος # 184. Και εδώ μια ιστορία σε scanlation από τον aprositos. Πηγές: Kazoop part A Kazoop part B Fleetway Street Wacky UK Comics

ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ Η σειρά αυτή ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού School Fun στις 15 Οκτωβρίου 1983. Το School Fun κράτησε μόνο 33 τεύχη, αφού στις 26 Μαΐου 1984 συγχωνεύτηκε με το Buster, και παρόλο που το συγκεκριμένο κόμικ ήταν αρκετά δημοφιλές δεν άνηκε σε αυτά που μεταπήδησαν στο Buster. Δημιουργός ήταν ο Frank McDiarmid. Βρισκόμαστε στα χρόνια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, και παρακολουθούμε μια σχολική τάξη με τον δάσκαλό τους που βρίσκονται αιχμάλωτοι των Γερμανών σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Οι νεαροί και ο δάσκαλος προσπαθούν να καταστρώσουν σχέδια απόδρασης, όμως στο τέλος κάθε ιστορίας αποτυγχάνουν. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 90 στις 18 Ιανουαρίου 1985. Ακολουθεί η ιστορία αυτή. Πηγές: 26pigs Comics UK Peter Gray Ευχαριστούμε τον Δρα. Paingiver για τις έξτρα πληροφορίες!

ΜΟΥΣΤΑΦΑ / Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΪΧΗΣ Η σειρά αυτή ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Cheeky Weekly στις 22 Οκτωβρίου 1977. Ήταν από τους πιο δημοφιλείς τίτλους του περιοδικού, και εμφανίστηκε σε όλα τα τεύχη εκτός από τρία (114 από 117). Δημιουργός ήταν ο Reg Parlett, αλλά με την ίδια συχνότητα συναντούσαμε και ιστορίες σχεδιασμένες από τον Joe McCaffrey, ενώ σε ένα τεύχος την ιστορία σχεδίασε ο John Geering. Τον Φεβρουάριο του 1980 το Cheeky Weekly συγχωνεύτηκε με το Whoopee!, και το στριπ μετακόμισε εκεί. Πλέον τις ιστορίες τις ανέλαβε αποκλειστικά ο McCaffrey. Τον Μάρτιο του 1985, το Whoopee! συγχωνεύτηκε με το Whizzer and Chips, και έτσι ο Μουσταφα μετακόμισε για μια ακόμα φορά, αυτή τη φορά σχεδιασμένος από τον Frank McDiarmid. Πρωταγωνιστής των ιστοριών είναι ένας νεαρός αραβικής καταγωγής, τον οποίο στέλνει ο ζάπλουτος πατέρας του στην Αγγλία για σπουδές. Ο μικρός μένει σε μια πολυτελή βίλα με όλες τις ανέσεις, ενώ έχει υπηρέτες, λιμουζίνα με σοφέρ, και άφθονα χρήματα. Στις πρώτες ιστορίες δυσκολεύεται να βρει φίλους, και χρησιμοποιεί τα χρήματά του για να εξαγοράσει μερικούς. Στη συνέχεια τα πράγματα αλλάζουν, και αποκτάει και έναν κολλητό φίλο, τον Τζίμυ, ο οποίος τον συντροφεύει στις περιπέτειές του. Πλέον τα χρήματα τα χρησιμοποιεί κυρίως για να βοηθήσει νεαρούς σε μπελάδες. Στο Βαβούρα η σειρά έκανε πρεμιέρα στο 1ο τεύχος του περιοδικού στις 15 Ιουνίου 1981, όπου ο τίτλος ήταν "Ο Μικρός Σεΐχης". Πιο συχνά συναντούσαμε τον τίτλο "Μουσταφα", όπως στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 98. Πηγές: Cheeky Weekly Wikipedia

ΤΣΙΚΥ Ο Τσίκυ είναι ένας χαρακτήρας που πρωτοεμφανίστηκε στο στριπ Τρελή Συμμορία στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Krazy στις 16 Οκτωβρίου 1976. Δημιουργός της σειράς αυτής ήταν ο Ian Knox, ενώ ιστορίες σχεδίαζε και ο Bob Hill. Επειδή o Τσίκυ αποδείχτηκε αρκετά δημοφιλής, το περιοδικό Krazy του έδωσε γρήγορα και το δικό του στριπ που ονομαζόταν " 'Ello, it's Cheeky". Αρκετά σύντομα, και συγκεκριμένα στις 22 Οκτωβρίου 1977, ο Τσίκυ αποκτάει και το δικό του περιοδικό κόμικς που ονομαζόταν "Cheeky Weekly", στο οποίο δεν εμφανιζόταν μόνο στο δικό του στριπ, αλλά έκανε εισαγωγή νέων χαρακτήρων, εμφανίσεις στο εξώφυλλο και παρουσιάσεις παιχνιδιών και γελοιογραφιών. Το βασικό στριπ στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Τσίκυ στο δικό του περιοδικό ήταν το "Cheeky's Week", στο οποίο παρακολουθούμε τον νεαρό τις διάφορες μέρες της εβδομάδας, συνήθως προχωρώντας στον δρόμο και αλληλεπιδρώντας με περαστικούς, φίλους, χαρακτήρες από άλλα στριπ του περιοδικού και γενικά πετώντας εξυπνάδες. Κάθε στριπ αυτής της σειράς είχε ως τίτλο μια μέρα, και ήταν πολύ συχνό το φαινόμενο να κάνει π.χ. κάθε Τρίτη κάτι παρόμοιο που έκανε και τις προηγούμενες Τρίτες. Μέσω αυτής της σειράς γνωρίσαμε και τον χαρακτήρα στο Βαβούρα, στο τεύχος # 5 στις 15 Αυγούστου 1981. Παρακάτω ένα στριπ από το τεύχος # 93, για να πάρετε μια ιδέα από μια τυπική Πέμπτη του Τσίκυ. Πολύ συχνά στο Βαβούρα συναντούσαμε ως τίτλο κάποιο μήνα αντί ημέρας. Δεν έχω βρει πληροφορίες αν αυτό γινόταν και στο "Cheeky Weekly" ή ήταν έμπνευση του Βαβούρα. Παρακάτω ένας "τυπικός" Νοέμβριος του Τσίκυ από το τεύχος # 59. Όπως προαναφέρθηκε, ο Τσίκυ έκανε και την εισαγωγή σε πολλά άλλα στριπ του περιοδικού. Αυτό γινόταν είτε με εμφανίσεις του στο πρώτο καρέ της ιστορίας, είτε με συμμετοχή του καθόλη την ιστορία, είτε πρωταγωνιστώντας σε μια εισαγωγική ιστορία. Τέτοιες μονοσέλιδες ιστορίες συνήθως έδειχναν τον Τσίκυ να τρέχει σαν τρελός για να πάει σπίτι του και να προλάβει κάποια σειρά στην τηλεόραση. Στην επόμενη σελίδα ξεκινούσε μια εντελώς διαφορετική ιστορία που υποτίθεται ήταν αυτή που παρακολουθούσε ο Τσίκυ από την τηλεόρασή του. Μιας και τα εισαγωγικά αυτά στριπ στέκονταν μια χαρά μόνα τους, στο Βαβούρα τα συναντούσαμε αρκετά συχνά, χωρίς συνοδεία από το "τηλεοπτικό κόμικ" που ακολουθούσε στο πρωτότυπο. Μια τέτοια ιστορία δημοσιεύτηκε στο Βαβούρα # 43 και μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Στις 2 Φεβρουαρίου 1980 και μετά από 120 τεύχη, το περιοδικό Cheeky Weekly συγχωνεύτηκε στο Whoopee!. Μέχρι τότε φυσικά ο Τσίκυ δεν έλειψε ποτέ από τις σελίδες του πρώτου, και ήταν λογικό να συνεχιστεί και στο δεύτερο. Στο Whoopee! λοιπόν ο Τσίκυ είχε το δικό του 16σέλιδο στη μέση του περιοδικού που μπορούσε να αποκοπεί από την υπόλοιπη ύλη του, και περιλάμβανε μια 4σέλιδη ιστορία του Τσίκυ και 12 σελίδες με στριπ που προέρχονταν από το Cheeky Weekly. Τον Σεπτέμβριο του 1981 όμως το 16σέλιδο αυτό σταμάτησε, και πλέον η ιστορία του Τσίκυ βρισκόταν κανονικά μέσα στις σελίδες του Whoopee!. To 1983 ο Τσίκυ σταμάτησε οριστικά να δημοσιεύεται στο Whoopee! Άλλες εμφανίσεις του χαρακτήρα έχουμε στα καλοκαιρινά Cheeky Special 1978, 1979, 1981, 1982, στο Cheeky Holiday Special του 1980, και στα ετήσια Cheeky από το 1979 έως το 1985. Ο βασικός σχεδιαστής των ανωτέρω σειρών με τον Τσίκυ ήταν ο Frank McDiarmid. Αρκετές ιστορίες δημιούργησαν επίσης οι Barrie Appleby, Dick Millington και Mike Lacey. Γενικά ήταν αρκετοί οι τίτλοι με ήρωα τον Τσίκυ, που είναι δύσκολο να προσδιορίσεις από ποια σειρά ακριβώς προέρχεται κάθε στριπ που δημοσιεύτηκε στο Βαβούρα. Η παρακάτω σελίδα είναι από το τεύχος # 80. Η παρακάτω σειρά είχε τον τίτλο "Τα Κορίτσια", και λογικά ήταν κι αυτή μέρος της σειράς "Τσίκυ". Άλλωστε ο Τσίκυ κάνει την εμφάνισή του στην αρχή και παραχωρεί το δικό του χώρο στα κορίτσια. Πηγές: Wikipedia cheekyweekly: Suddenly cheekyweekly: Wednesday britishcomics: Cheeky Weekly britishcomics: Cheeky

ΒΙΟΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙ / ΒΙΟΝΙΚΟ ΑΓΟΡΙ / Ο ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΗΒ Η σειρά αυτή έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Krazy στις 16 Οκτωβρίου 1976. Συνεχίστηκε στο Krazy ως τις 15 Απριλίου 1978 οπότε το περιοδικό συγχωνεύτηκε στο Whizzer and Chips, και έτσι από 22 Απριλίου 1978 έως 8 Φεβρουαρίου 1986 συνεχίστηκε εκεί στην ενότητα Whizzer. Έχει κάνει επίσης εμφανίσεις στα ετήσια Krazy τις χρονιές 1978 έως 1985 και στα ετήσια Whizzer and Chips τις χρονιές 1981 έως 1987. Δημιουργός και σχεδιαστής καθ’ όλη αυτή τη δεκαετία ήταν ο Robert Nixon, με τον Brian Walker να τον έχει βοηθήσει σε κάποιες λίγες ιστορίες και τον Frank McDiarmid να έχει σχεδιάσει τις 2 τελευταίες. Πρωταγωνιστής του στριπ είναι ο Στηβ Φορντ, ένας πιτσιρίκος που μετά από ένα ατύχημα που είχε με το αυτοσχέδιο αυτοκινητάκι του συναντάει έναν γέρο, τον professor Nutz, που του δηλώνει πως έχει ένα ποτό που θα τον κάνει να συνέλθει αμέσως από το ατύχημα και το οποίο του πουλάει για 12½ πέννες (μισό δολάριο). Μόλις το πίνει, ο Στηβ αποκτάει υπερδυνάμεις (κυρίως ταχύτητα, ευλυγισία και δύναμη). Στα πρώτα στριπ ο Στηβ χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις του για τους δικούς του καλούς σκοπούς. Στη συνέχεια τον προσέλαβε μια μυστική υπηρεσία, η Ever-so-Secret Service (ESS) για να αντιμετωπίζει πράκτορες της αντίπαλης οργάνωσης NME. Το κόμικ κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, και έτσι οι πράκτορες της NME ήταν ντυμένοι σαν Ρώσοι και είχαν Ρωσικά ονόματα. Η ιδέα για τη σειρά προέρχεται από την τηλεοπτική σειρά "6 Million Dollar Man" του 1974, όπου παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Steve Austin, του Βιονικού Άντρα. Ο Austin αποκτάει τις δυνάμεις του μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα, σε αντίθεση με τον Φορντ που είχε ατύχημα με αυτοκινητάκι. Τόσο η Austin όσο και η Ford είναι αυτοκινητοβιομηχανίες. Επίσης να σημειωθεί ότι υπήρξε και άλλο κόμικ που βασίστηκε σε αυτή την τηλεοπτική σειρά, το Βιονική Γιαγιά. Ο χαρακτήρας στον οποίο βασίστηκε η σειρά Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι "The 12½p Buytonic Boy". Το νούμερο αυτό έχει φυσικά να κάνει με την τιμή του ποτού που αγόρασε ο Στηβ, ενώ αντί για Bionic χρησιμοποιήθηκε η λέξη Buytonic (buy tonic = αγοράζω τονωτικό). Η μισή πέννα έπαψε να υπάρχει ως νόμισμα το 1984, και έτσι το κόμικ μετονομάστηκε τότε σε "The Buytonic Boy". Λίγο καιρό αργότερα μετονομάστηκε σε "Super Steve" και μετά πάλι σε "Super Steve vs NME Nasties". Στο Βαβούρα πρώτη δημοσίευση στο 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981 ως "Βιονικό Παιδί". Παρακάτω η ιστορία από το τεύχος αυτό. Τον τίτλο "Βιονικό Αγόρι" τον συναντάμε για πρώτη φορά στο 32ο τεύχος του περιοδικού, την 1η Οκτωβρίου 1982, απ' όπου και η ιστορία που ακολουθεί. Στο Βαβούρα υπήρχε και άλλη σειρά με τον τίτλο Βιονικό Αγόρι, που όμως δεν έχει σχέση με αυτή εδώ. Μάλιστα εξαιτίας του κοινού τίτλου, υπήρχαν περιπτώσεις που κάποιες ιστορίες της μία σειράς χρησιμοποιούσαν το λογότυπο της άλλης. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και ο τίτλος "Ο Σούπερ Στηβ", όπως στην παρακάτω ιστορία από το Βαβούρα Β' # 187. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά την αρχή της ιστορίας. Πηγές: Fleetway Street International Hero Wikipedia

Ο ΓΥΠΑΣ Μια ακόμα όχι ιδιαίτερα δημοφιλής σειρά που γνωρίσαμε στο Βαβούρα ήταν το Lunchin’ Vulture, που στα ελληνικά μεταφράστηκε ως "Ο Γύπας". Η ακριβής μετάφραση του Lunchin’ Vulture είναι "Το Όρνιο που Γευματίζει", αλλά ο δημιουργός κάνει λογοπαίγνιο με το "Luncheon Voucher" που είναι εκπτωτικό κουπόνι για γεύμα που δίνουν οι εργοδότες στους εργαζόμενους και χρησιμοποιείται αρκετά συχνά στην Αγγλία. Ο Γύπας τριγυρνάει στην έρημο αναζητώντας τη λεία του και σκαρφίζεται κάθε είδους τρελή ιδέα προκειμένου να τα καταφέρει. Πολλές φορές μεταμφιέζεται ώστε να πετύχει το στόχο του, αλλά ως κωμικό στριπ συνήθως δεν τα καταφέρνει. Το τσιρότο σε σχήμα σταυρού που έχει στο κούτελό του δεν έχω καταλάβει τι σημαίνει. Η σειρά πρωτοδημοσιεύτηκε στις 9 Μαρτίου 1974 στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού κόμικς Whoopee! και άντεξε λίγους μόνο μήνες. Εμφανίστηκε επίσης στα ετήσια τεύχη του περιοδικού τις χρονιές 1975 και 1976, καθώς και στο ετήσιο Monster Fun του 1979. Δημιουργός ήταν ο Frank McDiarmid. Στο Βαβούρα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο 11ο τεύχος της Α’ περιόδου στις 15 Νοεμβρίου 1981. Η παρακάτω ιστορία είναι από το τεύχος αυτό. Πηγές: Fleetway Street Peter Gray's Cartoons and Comics Wikipedia: Whoopee!