Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Donald Trump'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Αποστάσεις από την φωτογραφία που έγινε viral και δείχνει γραφικό οπαδό του Τραμπ από την εισβολή του μέσα στο Καπιτώλιο να… μοιάζει με τον Μπλεκ, παίρνουν οι εκδόσεις του περιοδικού στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος οπαδός του Τραμπ προκάλεσε πλήθος σχολίων ενώ αρκετοί παρομοίασαν την αμφίεσή του με τον ήρωα παιδικών χρόνων, εμπλέκοντας το κόμικ με τα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Το περιοδικό Μπλεκ σε ανάρτησή του καταδικάζει τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, και διαχωρίζει «την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Ειδικότερα τονίζει, «μετά τα τραγικά και δυσάρεστα γεγονότα στο Καπιτώλιο της Αμερικής τα οποία ακολούθησε πλήθος δημοσιευμάτων που ταύτιζαν τον επικεφαλής των γεγονότων με τον ήρωα μας, Μπλεκ, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε δυο πράγματα: Καταδικάζοντας τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, θέλουμε να διαχωρίσουμε την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Παράλληλα επισημαίνουν ότι «ο Μπλεκ ήταν και παραμένει για εμάς μια αγνή φιγούρα που συντρόφεψε πολλούς από εμάς στα παιδικά μας χρόνια και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Πρεσβεύει αξίες και ιδανικά όπως ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, ο σεβασμός στον εχθρό, η ανιδιοτέλεια, που στα μάτια μας λειτουργούσαν και θα λειτουργούν μόνο θετικά. Παλεύει με μόνα ουσιαστικά όπλα τις γροθιές και το μυαλό του για να επιβληθεί σε ένα κόσμο ισχυρών και υπερασπίζοντας τους αδύναμους. Τους αδύναμους κοινωνικά και ταξικά. Αυτούς που βρίσκονται δηλαδή στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Η ίδια άλλωστε η επιλογή του Μπλεκ από τον αείμνηστο Στέλιο Ανεμοδουρά ήρθε σαν μια λογική συνέχεια όταν ολοκλήρωσε τον συγγραφικό κύκλο του Μικρού Ήρωα, λαϊκό ανάγνωσμα με σαφή αντιναζιστικά χαρακτηριστικά, θέλοντας να δώσει έναν νέο ήρωα που θα εμπνεύσει με αξίες και ιδανικά τη νεολαία της εποχής». Τέλος αναφέρουν «αντιλαμβανόμαστε πως σε μια εποχή με οξυμένα κοινωνικά συμβάντα, υπάρχει μια γενικότερη ανάγκη ιστορικής σύνδεσης των γεγονότων, ωστόσο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ως εκδόσεις πως η ρητορική και η πρακτική του μίσους, του τυφλού φανατισμού και του ρατσισμού μας βρίσκουν απέναντι τους». Και το σχετικό link...
  2. Η παρουσία του στην ένατη τέχνη προηγείται κατά πολύ της προεδρικής του θητείας. Καρέ από το «New Avengers» του 2008 με τον Τραμπ και τον Λουκ Κέιτζ. Σε ένα από αυτά εμφανίζεται να διακοσμεί το γραφείο του στα πρότυπα της Καπέλα Σιξτίνα, με τη «Δημιουργία του Αδάμ» όμως να περιλαμβάνει τον ίδιο αντί για τον πρωτόπλαστο. Σε κάποιο άλλο, η λιμουζίνα του εκτοπίζεται από έναν υπερήρωα, ώστε να περάσει ένα βιαστικό ασθενοφόρο. Σε ένα τρίτο, καλείται να αντιμετωπίσει μια παγκόσμια επέλαση ζόμπι, ως ηγέτης ολόκληρου του πλανήτη, τον οποίο διοικεί σαν να πρόκειται για τηλεπαιχνίδι. Και υπάρχει και ένα ακόμα, στο οποίο δεν μοιάζει τόσο με άνθρωπο, όσο με ένα πλάσμα με τεράστιο κεφάλι, μικροσκοπικά χέρια και πόδια, που δρα υπό το όνομα MODAAK: «Νοητικός Οργανισμός Σχεδιασμένος σαν Βασιλιάς της Αμερικής». Πρόκειται για κόμικς που καταπιάστηκαν με τον Ντόναλντ Τραμπ αρκετά πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ μεν, αλλά με την εγωπάθεια, τον ρατσισμό και την επιδειξιομανία του, σε πλήρη ανάπτυξη. Εκείνος ο εκτοπισμός της λιμουζίνας του λ.χ., τον οποίο χρεώνεται ο Λουκ Κέιτζ, γνωστός και ως Power Man, έλαβε χώρα στα καρέ του New Avengers της Marvel, εν έτει 2008, όταν ο προ πολλού ψωνισμένος Τραμπ παρουσίαζε το τηλεπαιχνίδι «Ο υποψήφιος». Στο σύμπαν της ίδιας εταιρείας έχει εμφανιστεί ακόμα και ο περίφημος «Πύργος Τραμπ», πλάι σε κτίρια επινοημένα, όπως το Baxter Building των Fantastic Four ή η έπαυλη των Avengers, ενώ ο επίσης βαθύπλουτος Τόνι Σταρκ (ο Iron Man ντε), έχει ισχυριστεί ότι κάποτε του ανήκε ένας ολόκληρος όροφος του προεδρικού κτιρίου. Εκείνο το πλάσμα ονόματι MODAAK, αν και του έμοιαζε πολύ, δεν αντιστοιχούσε επιβεβαιωμένα στον Τραμπ - ίσως γιατί όταν εμφανίστηκε στο επίσης Marvel-ικό «Spider-Gwen Annual Vol. 1» τον Αύγουστο του 2016, διευθύνων σύμβουλος του κολοσσού των κόμικς ήταν ήδη ο Άϊκ Περλμούτερ, ένας παλιόφιλος του 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Σε γενικές γραμμές βέβαια, τα κόμικς που ασχολήθηκαν μαζί του, κάθε άλλο παρά ουδέτερα τον προσέγγισαν. Η ιστορία «Zombo» από το περιοδικό «2000AD», τον ήθελε να τα βάζει με τους νεκροζώντανους το 2012, ως παγκόσμιος και μάλλον επικίνδυνος κυρίαρχος. Στην περσινή επανεκκίνηση από τη DC της σειράς με τις περιπέτειες του John Constantine, δημιουργία του Άλαν Μουρ, ο κεντρικός ήρωας αναφέρεται σε έναν «ρατσιστή, βραχυδάκτυλο, αποτυχημένο κρεοπώλη που περιτριγυρίζει τον Λευκό Οίκο». Ίσως η πιο επιτυχημένη σάτιρα ήταν εκείνη που απέδιδε στον πρόεδρο όση ματαιοδοξία απαιτείται για να στριμώξει τον εαυτό του σε ένα έργο του Μικελάντζελο, στη θέση του πρώτου ανθρώπου που δημιούργησε ο θεός. Υπεύθυνος ήταν ο κομίστας Γκάρι Τριντό, που από εκείνο το πρώτο χτύπημα στη σειρά «Doonesbury», ενώ το ημερολόγιο έγραφε ακόμα 1987, δεν έπαψε ποτέ να πιάνει στο πενάκι του τον Τραμπ, αφήνοντας την πραγματικότητα να τον σατιρίσει χωρίς την παρέμβαση της φαντασίας. Σε παρόμοιο μήκος κύματος, ο Ρόμπερτ Σικόριακ, ήδη από την προεκλογική περίοδο του 2016, δημιουργεί παρωδίες διάσημων εξώφυλλων κόμικς, αντικαθιστώντας τους πρωταγωνιστές τους με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος εμφανίζεται να ξεστομίζει κάποια από τις εμπρηστικές ατάκες του: στο εξώφυλλο των «Watchmen» λ.χ., των Aλαν Μουρ και Ντέιβ Γκίμπονς, η γνωστή κίτρινη γελαστή φατσούλα φέρει πλέον το περίφημο προεδρικό χτένισμα και συνοδεύεται από τη φράση «Μη φοβάστε. Θα πάρουμε τη χώρα μας πίσω. Αλλά όπως και να 'χει, μη φοβάστε». Ίσως η πλέον προφητική εμφάνιση του ανδρός στα κόμικς είναι εκείνη του 1990 στο περιοδικό «Heavy Metal», όπου παρουσιάζεται σαν μεγιστάνας πρόθυμος να διασπείρει το μίσος κατά των φτωχών στρωμάτων και κυρίως έτοιμος να τα κρατήσει μακριά από τον ίδιο και τους ομοίους του, ορθώνοντας ένα τείχος που χωρίζει τη Νέα Υόρκη στα δύο. Όχι πάντως ότι ο Τραμπ δεν έχει κάνει και έστω ένα κολακευτικό πέρασμα από την ένατη τέχνη. Ο λόγος για μια βιογραφία του με τον εύλογο τίτλο «Political Power: Donald Trump» που κυκλοφόρησε το 2011, λίγο πριν τις εκλογές της επόμενης χρονιάς, από έναν εκδοτικό οίκο με το κάπως δυσοίωνο όνομα «Bluewater». Ακόμα και ο πρόεδρός της, Ντάρεν Ντέιβις, ακουγόταν στις δηλώσεις του κάπως κουρασμένος, «προσπαθούμε να τον απεικονίσουμε λιγότερο σαν καρικατούρα» έλεγε «και περισσότερο σαν δυνητικό ηγέτη του ελεύθερου κόσμου». Και το σχετικό link...
  3. Αυτός ο πρόεδρος ζει στον δικό του κόσμο. Μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου, δίπλα στους χλιδάτους ουρανοξύστες, τα γήπεδα γκολφ, τα τηλεοπτικά στούντιο και τις πολυτελείς δεξιώσεις, καταλαμβάνει και το Τουίτερ. Εκεί ο Ντόναλντ Τραμπ δρα ακατάπαυστα. Και μεγαλουργεί. Τα απολαυστικά τιτιβίσματά του αποκτούν πλέον και τη γελοιογραφική εκδοχή τους από τον σπουδαίο δημιουργό κόμικς Shannon Wheeler. «Θα πιστέψετε τα μάτια σας και τα αυτιά σας, την παιδεία, το ένστικτό σας, τους ειδικούς και την κοινή λογική; Ή εμένα;» σχολιάζει ο Shannon Wheeler με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Τραμπ. Όσο παράλογο κι αν ακούγεται κι όσο απρόσμενο κι αν ήταν, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πλέον πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο αγώνας του για να φτάσει ως τον Λευκό Οίκο ήταν σκληρός και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αλλά τα κατάφερε. Πριν από έναν χρόνο, κάτι τέτοιο φάνταζε σενάριο δυστοπικής φαντασίας. Δεν ήταν χτεσινός ο Τραμπ. Ήταν πασίγνωστος. Ένας βαθύπλουτος νάρκισσος που έβαζε πάντα το τεράστιο «Εγώ» του πιο μπροστά από τη σκέψη του. Ο αυθορμητισμός του είναι παροιμιώδης και τα ανακλαστικά του άμεσα. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που ανακάλυψε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από τότε που άνοιξε λογαριασμό στο Τουίτερ δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Είναι stand-by, έτοιμος να απαντήσει σε ό,τι κρίνει πως τον ενοχλεί -και πάντα κάτι τον ενοχλεί- και πρόθυμος να μοιραστεί τις απόψεις του με την ανθρωπότητα για κάθε θέμα. Το δυστύχημα για την ανθρωπότητα είναι πως αυτές οι απόψεις είναι κατά κανόνα διατυπωμένες με κάκιστη γλώσσα, μεταφέρουν ρατσισμό και μισαλλοδοξία, είναι πλήρως αντιεπιστημονικές και βασίζονται στον ιδιοσυγκρασιακό χαρακτήρα αυτού που τις εκφέρει και όχι σε επιχειρήματα. «Οι ανεμογεννήτριες είναι μια μάστιγα για τις κοινότητες και την άγρια ζωή. Είναι περιβαλλοντικές καταστροφές» προειδοποιούσε ο Τραμπ από το 2012 σε μια απόπειρα εναντίωσης στη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτά τα τιτιβίσματα μελέτησε ενδελεχώς και μαζοχιστικά επί σειρά μηνών ο Shannon Wheeler, δημιουργός της πολυβραβευμένης υπερηρωικής παρωδίας «Too Much Coffee Man», με πρωταγωνιστή έναν αντιήρωα εθισμένο στην καφεΐνη. Εν συνεχεία επέλεξε τα πιο ακραία από αυτά και τα εικονογράφησε με λιτό τρόπο και, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, χωρίς λόγια. Η συλλογή των tweets του Τραμπ και των γελοιογραφιών του Wheeler κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες στις ΗΠΑ υπό τον τίτλο «Sh*t My President Says» από τις εκδόσεις Top Shelf, που ειδικεύονται στα ποιοτικά εναλλακτικά κόμικς σύγχρονων δημιουργών. «Διάβασα περισσότερα από τριάντα χιλιάδες tweets του Ντόναλντ (@realDonaldTrump) Τραμπ. Οι εφιάλτες μου ξεκίνησαν μετά τις δέκα χιλιάδες. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά έχω χάσει πια κάθε διάθεση για επιδόρπιο και βρετανικά ιατρικά δράματα» σημειώνει ο Wheeler στην εισαγωγή του. Και συνεχίζει: «Τα περισσότερα από τα tweets του Τραμπ είναι διαφημιστικά: παραπέμπει σε άρθρα γύρω από τον εαυτό του, αναφέρεται στα δικά του βιβλία, αγαπά τις συνεντεύξεις και σε ενθαρρύνει να μείνεις στα ξενοδοχεία του και να παίξεις γκολφ στα γήπεδά του […] «Κάνει ψόφο έξω. Πού στο διάολο είναι η "παγκόσμια υπερθέρμανση"»; αναρωτιόταν το 2013 σε μια ακόμη επίδειξη άρνησης της πραγματικότητας. Το έμμεσο μήνυμά του δεν αφορά όμως τον ίδιο, αφορά τον αναγνώστη. Ενθαρρύνει τους οπαδούς του να είναι ο εαυτός τους – όχι για να πετύχουν κάποιο στόχο αλλά για την απόλαυσή τους. Να είσαι σεξιστής. Να είσαι ρατσιστής. Να είσαι φοβισμένος. Να είσαι εγωιστής. Να μισείς και να φοβάσαι τον κόσμο. Να καταναλώνεις. Να είσαι υλιστής. Να οδηγείς ένα μεγάλο αμάξι. Να οδηγείς όσο πολύ θέλεις, υπάρχει άφθονη βενζίνη στον κόσμο. Υπάρχει αρκετή και για σένα. Αν μας τελειώσει, ο Τραμπ θα κάνει ότι χρειαστεί για να μείνουν ανοιχτές οι κάνουλες και φτηνά τα καύσιμα. Να διασκεδάζεις, ο Τραμπ θα είναι ο παγκόσμιος νταής που θα διασφαλίζει ότι η αυτοκρατορία μας και η αυτοϊκανοποίησή σου είναι εγγυημένες». Για τον σκοπό του, ο Shannon Wheeler επέλεξε να διατηρήσει αυτούσια την ορθογραφία και τη μορφή των tweets του Αμερικανού προέδρου και να τα συνοδεύσει με την ημερομηνία πρώτης ανάρτησής τους στο διαδίκτυο, ξεκινώντας από το πρώτο tweet του Τραμπ στις 4 Μαΐου του 2009 που αφορούσε την παρουσία του στο τηλεοπτικό σόου του David Letterman και φτάνοντας μέχρι τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Δίπλα από το καθένα, προσθέτει ένα ευσύνοπτο σχέδιο που σχολιάζει δηκτικά και ιδιαιτέρως υπαινικτικά όχι μόνο το περιεχόμενο των μηνυμάτων αλλά και την πνευματική κατάσταση και αντιληπτική ικανότητα του συγγραφέα τους. Στο tweet του Τραμπ για τις ανεμογεννήτριες («Οι ανεμογεννήτριες είναι μια μάστιγα για τις τοπικές κοινότητες και την άγρια ζωή. Είναι περιβαλλοντικές καταστροφές») σχεδιάζει έναν Δον Κιχώτη-καρικατούρα που ετοιμάζεται να ορμήσει στις γιγάντιες και φιλικές προς το περιβάλλον κατασκευές, σε αυτό για την παγκόσμια υπερθέρμανση («Η ιδέα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης κατασκευάστηκε από και για τους Κινέζους με στόχο να καταστήσουν τις ΗΠΑ μη ανταγωνιστικές παραγωγικά») παρουσιάζει τον Τραμπ κρυμμένο πίσω από έναν θάμνο και τους Κινέζους να του πετούν χιονόμπαλες, στο tweet-διαφήμιση για το άρωμα «Success» που λάνσαρε το 2013 φιλοτεχνεί απλώς μια λεκάνη τουαλέτας, ενώ μετά από μια σειρά μηνυμάτων-κατηγοριών του Τραμπ εναντίον του Ομπάμα για τον χρόνο που αφιέρωνε στο γκολφ, παραθέτει απλώς ένα tweet του Τραμπ μετά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων που περιγράφει την ωραία παρτίδα γκολφ που έπαιξε με τον Ιάπωνα πρόεδρο. Με το «Sh*t My President Says» όμως, o Shannon Wheeler δεν έχει απλώς διάθεση να διακωμωδήσει τον νέο πλανητάρχη αλλά να επιστήσει την προσοχή του κοινού και ιδιαίτερα των ψηφοφόρων του. Και όπως γράφει: «Χρησιμοποιώντας τα ίδια τα λόγια του Τραμπ και τοποθετώντας τα στα συμφραζόμενα του δικού του γελοιογραφικού σύμπαντος, ελπίζω να δώσω στον αναγνώστη μια καλή ευκαιρία να καταλάβει τη σκέψη αυτού που εκλέξαμε. Είτε σας αρέσει είτε όχι, δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε». Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.