Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Design'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Μια από τις μεγαλύτερες αρετές του σχεδίου κόμικ είναι τα πράγματα που δεν απεικονίζονται. Ο Σκότ ΜακΚλάουντ μιλάει για την απλοποίηση της μορφής στο «Κατανοώντας Τα Κόμικς: Η Αόρατη Τέχνη» (το οποίο αν δεν το έχετε διαβάσει, το προτείνω σφοδρά). Η φωτογραφία ενός ατόμου μπορεί να εκπροσωπεί μόνο ένα άτομο. Ένα σύμβολο smiley μπορεί να εκπροσωπήσει κάθε χαμογελαστό πρόσωπο. Το κόμικ διαπλέει αυτό τον κόσμο μεταξύ εκπροσώπησης και συμβολισμού. Εγώ προσωπικά σκέφτομαι την δημιουργία κόμικ ως κάτι που βασίζεται ιδιαίτερα στο design. Είναι design πάνω σε μια συγκεκριμένη χρήση. Χειραγώγηση της κατανόησης των μορφών. (Ίσως κάτι παραπάνω από αυτό, αλλά είναι πιθανώς μια καλή αρχή; ). Το σχέδιο κόμικ μπορεί να ποικίλει απ’τα πιο γουστόζικα, καρικατουρίστικα στύλ μέχρι και σε στύλ που βασίζονται περισσότερο στην πραγματικότητα. Άσχετα με πιο στύλ σε ελκύει, αισθάνομαι ότι το κόμικ σε όλες τις μορφές του, πραγματικά αναδεικνύει την ιδέα ότι «η τελειότητα δεν είναι όταν δεν έχει μείνει τίποτα για να προσθέσεις, αλλά όταν δεν έχει μείνει τίποτα για να αφαιρέσεις». Σήμερα, θα ήθελα να μιλήσω για την χρήση του σχεδίου κόμικ προς την υπόνοια πολυπλοκότητας, και συγκεκριμένα τον Mike Mignola. Θα είμαι ειλικρινής . Λατρεύω τον Hellboy. Από όλα τα κόμικ που έχω, είναι ένα απ’τα λίγα που ξαναδιαβάζω επανειλημμένα. Το δέσιμο των χαρτόδετων μου έχουν φθαρεί. Σελίδες πέφτουν. Το διαβάζω τόσο για την τέχνη όσο και για την ιστορία. Ο Μike Mignola έχει σπουδαία αίσθηση της γραφίστικης. Η διάταξη των σελίδων είναι πάρα πολύ προσεκτικά μελετημένη. Αλλά το πράγμα που κάνει ο Mignola και με ξετρελαίνει, είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί τα απλούστερα σχήματα για να υπονοήσει πολυπλοκότητα. Στο παραπάνω καρέ, βλέπουμε τον Hellboy σε μεγάλη απόσταση. Φαίνεται πάρα πολύ μικρό μέρος του, αλλά αρκεί η κόκκινη του ουρά για να μας πει ότι είναι ο Hellboy. Τα βουνά εξαφανίζονται μέσα στον ουρανό. Με λίγες μόνος γραμμές, παίρνουμε την αίσθηση της ψηλής χλόης και των χαμηλών δέντρων. Ο Mignola μας δίνει ένα πλαίσιο το οποίο καλύπτουμε με την φαντασία μας. Μπορείτε να ξαναδείτε της ίδιες ιδέες να λειτουργούν στην παραπάνω σελίδα. Στο πρώτο πάνελ, αυτές οι μικρές προεξοχές στο δάπεδο υπονοούν μπάζα που δεν εμφανίζονται. Τα τούβλα υπονοούν ότι με αυτά καλύπτεται το σύνολο [του τοίχου], και μπορούμε εύκολα να συμπληρώσουμε τα υπόλοιπά. Οι μορφές των δοχείων και των φιαλών δίπλα στο πάτωμα είναι πραγματικά απλοποιημένες, αλλά επαρκούν για να γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί. Καθώς η φιγούρα πλησιάζει, οι λεπτομέρειες εμφανίζονται λιγάκι. Και ξανά, το ίδιο, κάτω. Μπορείτε να δείτε τις λεπτομέρειες γύρω από την άκρη της εικόνας. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες υπονοούνται από τις λεπτομέρειες που υπάρχουν ήδη. Και ξανά! Κοιτάξτε την πόλη! Μπορείτε να φανταστείτε όλα τα παράθυρα της. Μπορείτε να φανταστείτε τα τούβλα, την πέτρα. Μπορούμε να φανταστούμε τις λεπτομέρειες στα παρασκηνικά βουνά, στο γρασίδι. Αλλά δεν χρειάζεται να μας το δείξει. Αφαίρεσε ότι ήταν μη απαραίτητο και άφησε στους υπόλοιπους από εμάς να τα συμπληρώσουμε. Στο προηγούμενο μου πόστ για την γραφιστική, μίλησα λίγο για την χρήση του design ώστε να προκαλέσει μια απόκριση στον αναγνώστη. Η χρήση μερικών λεπτομερειών ώστε να υπονοηθεί περαιτέρω πολυπλοκότητα είναι αυτό ακριβώς. Είναι μια εξάσκηση στην αυτοσυγκράτηση, στην αφαίρεση των μη απαραίτητων. Ξέρει ότι θα τα συμπληρώσουμε. Ξέρει πόσο μπορεί να αφαιρέσει χωρίς να χαθεί η μπάλα. Και ίσως ακόμα πιο καταπληκτικά, ξέρει από που να αφαιρέσει. Ξανακοιτάξτε την 2η και την 3η εικόνα. Παρατηρήστε ότι η λεπτομέρεια βρίσκεται γύρω απ’τις γωνίες των καρέ, και το κέντρο μένει σχετικά άγονο. Αυτό χρησιμεύει δυο σκοπούς. 1) Ο ανοιχτότερος τόνος του κέντρου ελκύει τα μάτια μας (φανταστείτε τις μαύρες λεπτομέρειες ως έναν συντελεστή συσκότισης/γκριζαρίσματος). 2) Αφαιρώντας τις άχρηστες λεπτομέρειες στο κέντρο, τα αντικείμενα που εμφανίζονται εκεί ξεχωρίζουν με μεγαλύτερη σαφήνεια και σημασία. Οι δυο φιγούρες που μπαίνουν μέσα από την πόρτα φαίνονται πιο ξεκάθαρα καθώς τραβιούνται προς το μαύρο αντικείμενο που εκπέμπει καπνό στο προσκήνιο. Ο βωμός στην 3η εικόνα έχει μεγαλύτερη σημασία. Ελκύει τον Hellboy με τον ίδιο τρόπο που ελκύει και το μάτι μας. Αυτό είναι design, παιδιά!. Είναι ένα φαινομενικά απλό κόλπο, η αφαίρεση λεπτομερειών προς παροχή μιας καλύτερης συνολικής σαφήνειας, ταυτόχρονα με την συντήρηση των απαραίτητων λεπτομερειών, ώστε να υπονοηθεί μια σπουδαιότερη πολυπλοκότητα. Ο Mignola το κάνει τόσο καλά που μπορεί να το παραβλέψουμε, ίσως λόγω της επισκίασης του από την έμπειρη χρήση ατόφιων μαύρων χρωμάτων πάνω στην σελίδα. Χρησιμοποιεί αυτή την συσκευή ώστε να αποσυγχύσει τις συνθέσεις του, να παρέχει καλύτερη ροή στις σελίδες. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, είναι πραγματικά καταπληκτικό το γεγονός ότι μπορεί να υπονοήσει τόσα πολλά με τόσο λίγα. Πηγή --- tl;dr: Αφαίρεση μερικών λεπτομερειών -> Σαφήνεια. Σαφήνεια + Συντήρηση Απαραίτητων Λεπτομερειών -> Υπόνοια πολυπλοκότητας. Λεπτομέρειες στις άκρες του καρέ αντί για το κέντρο -> Μεγαλύτερη σημασία αντικειμένων στο κέντρο, πιο ελκυστικό στο μάτι.
  2. Αναλύοντας την Μπάρμπι Είναι ξανθιά με τέλειες αναλογίες. Στέκεται με ζηλευτή άνεση, όσο ψηλά κι αν είναι τα τακούνια της. Δεν ασφυκτιά όσες ώρες κι αν μείνει κλεισμένη στο κουτί της. Ξέρει να μαγειρεύει, αλλά και να πιλοτάρει. Ονειρεύεται τον πρίγκιπα, όταν όμως τον βρει, δεν διστάζει να τον χωρίσει. Εχει κοινωνικές ευαισθησίες, αλλά λατρεύει και το shopping. Συχνά αναρωτιέται: «Αραγε θα βαρεθώ ποτέ να αγοράζω ρούχα;». Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1959 και όμως δεν μοιάζει να έχει περάσει μέρα πάνω από το πλαστικής τελειότητας πρόσωπό της. Η Μπάρμπι δεν είναι μια απλή κούκλα. Χάρη στο σατανικά σχεδιασμένο μάρκετινγκ από την εταιρεία Mattel η οποία την εισήγαγε σε μια αγορά που δεν είχε δει άλλη όμοιά της στο παρελθόν, έχει καταλήξει να συγκεντρώνει όλα τα στερεότυπα της τέλειας γυναίκας. Αφορμή για να τοποθετήσουμε τις ξανθές ίνες των μαλλιών της στο μικροσκόπιο στάθηκε η έκθεση αμερικανικού ντιζάιν «Made in USA» που φιλοξενείται ως τις 5 Μαΐου στις γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης με αφορμή τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της. Εκεί η Μπάρμπι φιγουράρει δίπλα σε άλλα αντικείμενα-εμβλήματα, όπως το τζιν Levi's, το μπουκάλι της Coca-Cola, ο αναπτήρας zippo, αλλά και έργα τέχνης σπουδαίων σχεδιαστών. Το 1945 το ζεύγος των Ρουθ και Ελιοτ Χάντλερ ένωσε τις επιχειρηματικές δυνάμεις του με τον οικογενειακό του φίλο Χάρολντ Μάτσον δημιουργώντας την εταιρεία Mattel, που έμελλε να μετατραπεί σε κολοσσό. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 η κυρία Ρουθ επισκέφθηκε την Ελβετία και ανακάλυψε τη γερμανικής προέλευσης κούκλα Lilli, η οποία ήταν εμπνευσμένη από ένα κόμικ του Ράινχαρντ Μπόιτιν, που δημοσιευόταν στην εφημερίδα «Die Bild». Ξανθιά, καλλίγραμμη και γυναίκα καριέρας η οποία όμως δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει τους άνδρες προκειμένου να πετύχει τους στόχους της, η συγκεκριμένη κούκλα απευθυνόταν σε ενήλικο κοινό και ενέπνευσε τη διορατική Χάντλερ, η οποία επέστρεψε στην πατρίδα της αποφασισμένη να μεταλλάξει το γερμανικό όνειρο σε αμερικανικό: γνωρίζοντας ότι ως τότε στις ΗΠΑ κυκλοφορούσαν μόνο κούκλες με χαρακτηριστικά μωρού (baby dolls), αγόρασε τα δικαιώματα από τη γερμανική εταιρεία. Η Γερμανίδα Lilli πέθανε και η μετενσάρκωσή της πήρε το όνομα Μπάρμπι, όπως άλλωστε ονομαζόταν και η κόρη της δαιμόνιας κυρίας Ρουθ. Το σκεπτικό της εταιρείας ήταν να οπλίσει τα χέρια των κοριτσιών με μία κούκλα που θα τα ενέπνεε για το πώς ήθελαν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, ήτοι ξανθές και επίδοξες νύφες... Οι καστανές στο ράφι... Συνειδητοποιώντας ότι η κούκλα με τα χρυσά μαλλιά δεν απείχε πολύ από τη λογική της κότας με τα χρυσά αβγά, οι κατασκευαστές της έσπευσαν να πατεντάρουν κάθε λεπτομέρεια που την έκανε μοναδική: όταν ένα παιδί δεν την κρατούσε στα χέρια του, εκείνη μπορούσε να στέκεται σε οποιαδήποτε επίπεδη επιφάνεια. «Η κούκλα που στέκεται ολομόναχη στα πόδια της, όπως οφείλει να κάνει κάθε σύγχρονη γυναίκα» ήταν το σλόγκαν που σκαρφίστηκαν οι διαφημιστές. Χάρη σε ενσωματωμένα σύρματα μπορούσε επίσης να λυγίζει τα γόνατά της: «Τα γόνατά της λυγίζουν και κάνουν τον Κεν (σ.σ.: έτσι ονομαζόταν ο γιος του ζεύγους Χάντλερ) να γονατίζει με τη σειρά του και να τη ζητάει σε γάμο». Αυτό ήταν! Το μανιφέστο της ξανθιάς μοιραίας που έχει όποιον ποθήσει στα πόδια της είχε θεσπιστεί κάτω από τη μύτη χιλιάδων αγοραστών που είχαν σπεύσει να την κάνουν δική τους, αφήνοντας την καστανή εκδοχή της -ω τι έκπληξη! - στο ράφι. Το 1971 τα μάτια της Μπάρμπι επανασχεδιάστηκαν προκειμένου να μην κοιτάζουν πλέον στο πλάι: «Η κούκλα που ξέρει να κοιτάζει μπροστά, όπως πρέπει να κάνει κάθε χειραφετημένη γυναίκα» διαλαλούσαν οι διαφημιστές, εξαγριώνοντας τις απανταχού φεμινίστριες, οι οποίες δεν θα έλεγαν όχι αν μαζί με τους δικούς τους στηθόδεσμους έκαιγαν και τους μικροσκοπικούς και σχεδιασμένους από τη συνεργάτιδα της Mattel Σάρλοτ Τζόνσον. Μπάρμπι και Μέριλιν «Τελικά ποιος παίζει με ποιον; Το παιδί με την κούκλα ή η κούκλα με το παιδί; Ιδού η απορία! Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω το συγκεκριμένο έμβλημα του αμερικανικού ντιζάιν, το μυαλό μου πηγαίνει στη Μονρόε. Διότι αν η Μπάρμπι είναι κάτι παραπάνω από κούκλα, η Μέριλιν ήταν κάτι παραπάνω από γυναίκα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο κορυφαίος Αντι Γουόρχολ ασχολήθηκε και με τις δύο» σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης και διευθυντής του Μουσείου Ντιζάιν Θεσσαλονίκης κ. Στέργιος Δελιαλής. Οντως «ο μεγαλύτερος αμερικανός ντιζάινερ» όπως τον αποκαλεί ο καθηγητής και αρχιτέκτονας Γιώργος Τζιρτζιλάκης σε κείμενο σχετικό με την έκθεση, αναπαρήγαγε τη μορφή της Μονρόε δώδεκα φορές σε ισάριθμα χρώματα, αποκόπτοντάς την από το πραγματικό περιβάλλον. Το 1985 ένιωσε έτοιμος να δημιουργήσει έναν πίνακα με θέμα την Μπάρμπι, τοποθετώντάς την στο πάνθεον των μουσών του, κοντά στη Μέριλιν. Και οι δύο αποτέλεσαν και αποτελούν πρότυπο για πολλές γυναίκες που μπορεί να μη γεννήθηκαν, αλλά σίγουρα μεγάλωσαν με το όνειρο να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι... Πολιτικώς ορθή Στην προσπάθειά της να απαλλάξει την Μπάρμπι από τη ρετσινιά της κούκλας που ευθύνεται για όλες - ή έστω τις περισσότερες - γυναικείες υστερίες, η Mattel οδηγείται σε μια σειρά από πολιτικώς ορθές κινήσεις κάθε φορά που διατυπώνεται μία κατηγορία. Η πιο πρόσφατη ήταν εκείνη περί νευρικής ανορεξίας το 1997, με την εταιρεία να αποφασίζει να... φαρδύνει τη μέση της κούκλας αρκετούς πόντους, προκειμένου να μην προσάπτουν στην πλαστική κούκλα την ευθύνη για την καχεξία χιλιάδων κοριτσιών. Την ίδια χρονιά λανσαρίστηκε η κούκλα «Share a smile Becky» (χαμογέλασέ μας, Μπέκι), η οποία ήταν καθηλωμένη σε ροζ αναπηρικό καρότσι. Δεκαεπτάχρονη παραπληγική μαθήτρια από την Ουάσιγκτον έστειλε γράμμα στη Mattel διαμαρτυρόμενη ότι το καροτσάκι της Μπέκι δεν χωρούσε στο ασανσέρ του κουκλόσπιτου της Μπάρμπι. Η εταιρεία επανασχεδίασε τον κουκλο-ανελκυστήρα μέσα σε λίγους μήνες. Το 1997 το δανέζικο συγκρότημα Aqua έκανε παγκόσμια επιτυχία με το ποπ χιτ «Barbie girl» και την τραγουδίστρια να λέει με φωνή-Μπάρμπι «Μπορείς να μου χτενίσεις τα μαλλιά και να με γδύσεις όπου κι αν βρισκόμαστε». Η εταιρεία κατασκευής μήνυσε την αντίστοιχη δισκογραφική, το κομμάτι όμως προστατευόταν ως παρωδία από το αμερικανικό Σύνταγμα και αθωώθηκε. Το 1999 η Mattel μήνυσε τον καλλιτέχνη Τομ Φορσάιθ για μία σειρά φωτογραφιών με τίτλο «Η διατροφική αλυσίδα της Μπάρμπι» (Food chain Barbie), που περιελάμβανε την εικόνα μιας κούκλας μέσα σε ένα μπλέντερ. Η εταιρεία έχασε τόσο τη δίκη όσο και 1,8 εκατ. ευρώ που αναγκάστηκε να δώσει ως αποζημίωση στον Φορσάιθ. Πολύ ξανθό για το τίποτα Το 2004 ανακοινώθηκε ο... χωρισμός της Μπάρμπι από τον Κεν, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο επανασύνδεσης. Στρατηγική που θυμίζει τερτίπια ζευγαριών του Χόλιγουντ που δεν έχουν τίποτε άλλο να πουλήσουν πέρα από τον ιλουστρασιόν έρωτά τους. Τα κέρδη της εταιρείας ανέρχονται σε 1,9 δισ. ευρώ ετησίως, που σημαίνει ότι τρεις Μπάρμπι πωλούνται ανά δευτερόλεπτο. Μία από τις πιο πολυσυζητημένες σκηνές της παράστασης του Δημήτρη Παπαϊωάννου «2» ήταν εκείνη με την τεραστίων διαστάσεων Μπάρμπι να κυριαρχεί επί σκηνής και μία στρατιά ανδρών να παρελαύνει κάτω από τα πόδια της. Σε συνέντευξή του που είχε παραχωρήσει στο «Βήμα της Κυριακής» ο δημιουργός είχε αναρωτηθεί: «Γιατί οι Ελληνίδες γίνονται ξανθές; Σε ποιο ερωτικό κάλεσμα ανταποκρίνεται αυτή η μανία των μελαχρινών;» συμπληρώνοντας ότι είχε μεγάλη επιτυχία η εισαγωγή Ρωσίδων στην Ελλάδα, ενός προτύπου γυναικών πολύ κοντά στα χρώματα και τις αναλογίες της αμερικανίδας κούκλας. Η ίδια μοιάζει ικανή να σηκώσει στους λεπτεπίλεπτους ώμους της όλες τις γυναικείες ανασφάλειες του κόσμου. Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένας από τους μεγαλύτερους θριάμβους του αμερικανικού ντιζάιν, κύριος στόχος του οποίου ήταν και είναι να κατασκευάζονται και να πωλούνται εκατομμύρια πανομοιότυπα αντίγραφα ενός αντικειμένου. Η Barbie στο GreekComics ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΗΣ BARBIE BARBIE BARBIE BARBIE ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ BARBIE CLUB BARBIE ROCK STARS BARBIE SURPRISE COLLECTION HEARTS L' ETAGERE DE BARBIE + Barbie, ένα αμφιλεγόμενο σύμβολο
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.