Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Deadpool'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Indian

    DEADPOOL: ΣΑΜΟΥΡΑΪ

    Ο μεγαλύτερος, ίσως, αντί ήρωας που γέννησε ποτέ ο Οίκος των Ιδεών κάνει τα πρώτα του βήματα στον κόσμο των manga κι όπως είναι φυσικό η Anubis, με την εμπειρία της στον συγκεκριμένο χώρο, τον φέρνει κοντά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Ο διακαής πόθος του Deadpool γίνεται επιτέλους (εν μέρει) πραγματικότητα. Ο Captain America του προτείνει να γίνει μέλος σε ένα παράρτημα των Avengers που δημιουργείται στην Ιαπωνία, για την πάταξη του εκεί εγκλήματος. Έτσι, λοιπόν, ο φίλος μας ταξιδεύει μέχρι την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, γνωρίζεται με το δεύτερο μέλος της οργάνωσης, που είναι η Σακούρα Σπάιντερ (μία πιτσιρίκα που διαθέτει τις ίδιες δυνάμεις με τον Άνθρωπο-Αράχνη) και οι δύο τους ξεκινάνε τα πρώτα επίσημα βήματα στην περιπέτεια. Μέσα σε αυτούς που έχουν να αντιμετωπίσουν συγκαταλέγεται ο Loki, ο Venom (τουλάχιστον στην αρχή), ακόμα κι ο… Thanos! Η προσωπική μου άποψη είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία έξυπνη δουλειά, που φέρει φαρδιά-πλατιά την σφραγίδα του πρωταγωνιστή. Ο Deadpool σατιρίζει τους πάντες και τα πάντα, με πρώτο και καλύτερο τον εαυτό του, προς τέρψη του αναγνωστικού κοινού. Ομολογώ ότι γέλασα αρκετά με τις καυστικές του ατάκες τόσο προς την Marvel, όσο και με την Jump. Το σενάριο χαρακτηρίζεται από μεγάλη δράση και σκηνές με ένταση, αλλά και χιούμορ. Σχεδόν σε κάθε σελίδα βρίσκουμε μία τέτοια σκηνή να εναλλάσσεται με το κωμικό στοιχείο, ενώ ενίοτε συνυπάρχουν. Τόσο ο Sanshiro Kasama, που επιμελήθηκε το σενάριο, όσο κι ο Hikaru Uesugi, που ανέλαβε να το οπτικοποιήσει, σεβάστηκαν στο έπακρο την ιδιοσυγκρασία του πρωταγωνιστή και δημιούργησαν μια ιστορία στα πρότυπα των αντίστοιχων καθαρόαιμων ιστοριών της Αμερικής. Στα αρνητικά θα μπορούσαμε να συγκαταλέξουμε ένα μοτίβο που είναι σύνηθες σε ιστορία του Deadpool. Η ελαφρότητα του πρωταγωνιστή και η μανία του να είναι διασκεδαστικός καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας, καθιστά την πλοκή κάπως βαριά και δύσκαμπτη, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο λίγη από την σοβαρότητα που θα έπρεπε να έχει μία περιπέτεια. Επίσης, για να είμαι ειλικρινής, αισθάνθηκα κάπως άβολα να διαβάζω μία ιστορία της Marvel σε μικρό φορμάτ και μάλιστα… ανάποδα από τα δυτικά κόμικς. Πάντως, γρήγορα συνηθίζεται. Εν κατακλείδι, η σειρά ξεκινάει με όμορφο τρόπο, κινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη, χωρίς να μιλάμε για το απόλυτο αριστούργημα και θέλω να πιστεύω ότι έχει να μας δείξει περισσότερα στους επόμενους τόμους, τους οποίους ελπίζω να τους κυκλοφορήσει η Anubis και να μην μας αφήσει στην γλύκα κατά την συνήθη φιλοσοφία της. Προτείνεται πρωτίστως στους φαν του Deadpool και στην συνέχεια στους φίλους της Marvel. Ο εικαστικός τομέας διατηρεί τις μανιέρες της Σχολής των manga. Είναι καθαρός, λεπτομερής και οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι νέοι, σφριγηλοί και με μεγάλα μάτια. Εξαίρεση αποτελεί πρωτίστως ο πρωταγωνιστής, για τον οποίο ο σχεδιαστής φρόντισε να τον αποδώσει κατά τα πρότυπα της Marvel. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργείται ένα Αμερικάνικο σενάριο, το σχέδιο όμως μας θυμίζει και την μακρινή Ιαπωνία. Πάντως, χωρίς να έχω μεγάλη εμπειρία στα manga, σε μία σύγκριση που επιχείρησα να κάνω σε σχέση με το Deathnote, το Deadpool: Σαμουράι, ηττήθηκε με άνεση. Για το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε, μιας κι αποτελεί το σήμα κατατεθέν αυτού του είδους των κόμικς. Το βρήκα εξαιρετικό και ταιριαστό. Όπως έγραψα στην αρχή της παρουσίασης, η Anubis διαθέτει εμπειρία στα manga κι αυτή η εμπειρία αποτυπώνεται και στην παρούσα έκδοση. Έχουμε να κάνουμε με ένα τευχίδιο στο μέγεθος της Ιαπωνικής Σχολής, το οποίο (εννοείται ότι) διαβάζεται ανάποδα από τα συνηθισμένα κόμικς. Το δέσιμο έχει γίνει με κόλλα και το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά στιβαρό. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, με καλή εκτύπωση και ικανοποιητικό πάχος. Το εξώφυλλο, από την άλλη, σαν ψυχαναγκαστικός που είμαι, θα το ήθελα λίγο πιο παχύ για να αντέχει τα τσαλακώματα. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία μπόνους ιστορία που την βρίσκουμε μετά το τέλος της κανονικής κι έχει για πρωταγωνιστές τον Deadpool και τον Spider-Man. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο κι οπισθόφυλλο του τεύχους #02 τον james768.
  2. To Deadpool Kills The Marvel Universe είναι μια ιστορία τεσσάρων τευχών που αφορά μια διαφορετική εκδοχή του Deadpool υπό άλλες συνθήκες (γνωστό και ως Elseworld) επομένως δεν αφορά το βασικό continuity της Marvel. Κυκλοφόρησε τέλη του 2012. Η σειρά θα αποκτήσει και συνέχεια, με όνομα Deadpool Kills The Marvel Universe Again, το πρώτο τεύχος της οποίας θα κυκλοφορήσει στις 5 Ιουλίου. Στο σενάριο και στο σχέδιο θα είναι πάλι οι ίδιοι δημιουργοί. Όταν οι X-Men αποφασίζουν πως ο Deadpool χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια που οι ίδιοι δεν μπορούν να παράσχουν, τον μεταφέρουν παρά τη θέλησή του στο Άσυλο Ravenscroft, όπου ο επικεφαλής Δόκτωρ Benjamin Brighton αναλαμβάνει να τον "θεραπεύσει". Πίσω από τον Δόκτωρ, όμως, κρύβεται ο Psycho Man και έχει αποφασίσει να χτίσει έναν στρατό από μεταλλαγμένους και υπερανθρώπους για να πετύχει τους σκοπούς του. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά, και ενώ οι δύο γνωστές μας φωνές στο κεφάλι του Deadpool εξαφανίζονται, παίρνει τη θέση τους μια νέα που χωρίς πολύ κόπο, για λόγους που αποκαλύπτονται στην συνέχεια της ιστορίας, τον πείθει να σκοτώσει όλους του χαρακτήρες του Marvel Universe. Ο τρόπος εξιστόρησης είναι αρκετά ευθύς: ακολουθούμε τον Deadpool και βλέπουμε τους τρόπους που σκοτώνει κάποιους από τους χαρακτήρες της Marvel, τις μονομαχίες τους, τις παγίδες που στήνει και γενικά όλο το παιχνίδι που παίζει εναντίον των θυμάτων του, σαφώς πιο οργανωμένα και στρατηγικά απ' ότι μας συνηθίζει με τη βοήθεια της νέας φωνής στο κεφάλι του. Σχεδιαστικά είναι καλό. Δεν έχω να παρατηρήσω κάτι συγκεκριμένο, είναι άρτιο συνολικά και ποιοτικά σταθερό. Ο Talajic υπήρξε σχεδιαστής σε πολλές σειρές Deadpool και αυτό φαίνεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω να γράψω και πολλά για το συγκεκριμένο κόμικ. Ως προς το περιεχόμενο είναι ακριβώς αυτό που αναφέρει ο τίτλος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει εκπλήξεις και μια πολύ συγκεκριμένη προσέγγιση που αφορά τον τέταρτο τοίχο. Για όσους δεν θέλουν να μπουν στον κόπο να το διαβάσουν ή δεν τους ενοχλούν τα σπόιλερς, να πω ότι ουσιαστικά Πρωτότυπη ιδέα και ικανοποιητική εκτέλεση. Θέλω πάρα πολύ να δω τι θα περιέχει η συνέχεια, πιστεύοντας ότι θα έχουν ανεβάσει το επίπεδο ώστε να μην είναι απλώς μια επανάληψη του προηγουμένου. Μην το διαβάσετε για να γνωρίσετε τον Deadpool, μην το διαβάσετε για να γνωρίσετε τα κόμικς, μην το διαβάσετε για να γνωρίσετε τα υπερηρωικά (το τελευταίο με επιφύλαξη, γιατί έτσι και αλλιώς το concept των παράλληλων συμπάντων είναι αρκετά γνωστό και έξω από αυτά). Διαβάστε το για να περάσει η ώρα με μια ωραία ιστορία αν σας αρέσει οτιδήποτε από τα τρία προαναφερθέντα πράγματα. Ναι μεν δεν έχει τρομερό βάθος, αλλά είναι διασκεδαστικό το δίχως άλλο. Περισσότερος Bunn: Harrow County The Sixth Gun
  3. Όπως όλα τα αναγνώσματα, έτσι και τα κόμικς μπορούν να έχουν πολλές ερμηνείες. Η καθεμιά βασίζεται στο κοσμοείδωλο του εκάστοτε αναγνώστη και στις προσδοκίες του. Τη δική του ερμηνεία σε πολλά εμβληματικά κόμικς δίνει ο ηθοποιός Kenny Boyle. Και είναι μια ερμηνεία προοδευτική, αντιρατσιστική και αντιδεξιά. Τα περισσότερα από τα πιο γνωστά mainstream κόμικς και πολλά από τα προϊόντα της μαζικής κουλτούρας έχουν εδώ και δεκαετίες εξεταστεί σε βάθος για τα νοήματά τους και τις πολιτικές προεκτάσεις τους. Οι ερμηνείες που έχουν δοθεί για το καθένα είναι πολλές και όχι μονοσήμαντες, κάτι που ενισχύεται από τη μεγάλη ποικιλία των εκδοχών σχεδόν κάθε τίτλου και χαρακτήρα των σύγχρονων κόμικς, από τους πολλούς και διαφορετικούς δημιουργούς που έχουν φιλοτεχνήσει τους περισσότερους τίτλους, από την εποχή, την εκάστοτε γραμμή της εταιρείας κ.λ.π. Ορισμένες θεμελιώδεις αξίες όμως δεν μπορούν να αλλάξουν. Η φύση πολλών σπουδαίων χαρακτήρων και αρκετών επιτυχημένων σειρών ήταν μία και συγκεκριμένη, τουλάχιστον την στιγμή της δημιουργίας τους. X-Men Με μια επιθετική αλλά σαφέστατη ανάρτησή του στο facebook πριν από λίγες ημέρες, ο Σκοτσέζος κινηματογραφικός και θεατρικός ηθοποιός Kenny Boyle, γνωστός από την τηλεοπτική του παρουσία στη σειρά «Cops and Monsters» και πρωταγωνιστής στο αναμενόμενο «The Perfect Strangers», έβαλε τα πράγματα στη θέση τους γύρω από το πρωταρχικό νόημα πολλών γνωστών σε όλους κόμικς. Το περιεχόμενο της κριτικής του προς όσους παρερμηνεύουν τα κόμικς ή τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν ήταν βαθιά πολιτικό και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από κάποιον που έχει ως εικονίδιο του προφίλ του στο facebook, τον εαυτό του με σηκωμένα τα μεσαία δάχτυλα των χεριών του ανάμεσα στα ομοιώματα του Ντόναλντ Τραμπ και του Μπόρις Τζόνσον. Τα βασικά σημεία της ανάρτησής του ήταν τα εξής: Black Panther και Captain America «Οι X-Men αφορούν τα πολιτικά δικαιώματα. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τους X-Men. »O Black Panther αφορά τα πολιτικά δικαιώματα. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Black Panther. »Ο Captain America κυριολεκτικά πολέμησε τους ναζί. Αποτελεί την ενσάρκωση της μάχης ενάντια στην alt-right. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Captain America. »Η Αυτοκρατορία στον “Πόλεμο των Άστρων” είναι φασιστική. Η συμμαχία της Αντίστασης είναι αντιφασιστική. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον “Πόλεμο των Άστρων”. »Ο Punisher δεν είναι προορισμένος να αποτελεί πρότυπο για την αστυνομία ή τις ένοπλες δυνάμεις. Τόσο που οι συγγραφείς του τον παρουσίασαν να μιλά ενάντια σε κάτι τέτοιο σε ένα από τα κόμικς του. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Punisher. O Deadpool είναι γκέι. Είναι πανσεξουαλικός. Γεγονός. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Deadpool. Deadpool - Thor »Το “Σταρ Τρεκ” αφορά την ισότητα όλων των ειδών, των φυλών και των σεξουαλικοτήτων. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 κιόλας έπαιρνε ξεκάθαρη θέση και υπερασπιζόταν το δικαίωμα των γυναικών στην επιλογή. Ένα από τα πιο σαφή θέματά του ήταν η αποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών και εμφανίσεων και η συνεργασία για την ειρήνη. Είναι επίσης αντικαπιταλιστικό και υπέρ των vegan. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει το “Σταρ Τρεκ”. »Ο Superman και η Supergirl (και ένα μεγάλο ακόμα πλήθος υπερηρώων) είναι μετανάστες. Η θέση αυτών των κόμικς είναι ξεκάθαρα υπέρ των μεταναστών, της ισότητας και της αποδοχής. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Superman και την Supergirl. »O Stan Lee είπε “Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία βρίσκονται ανάμεσα στις πιο θανατηφόρες κοινωνικές ασθένειες που μολύνουν τον κόσμο σήμερα”. Αν είστε μισαλλόδοξοι ή ρατσιστές, δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Stan Lee. Superman »Οι ιστορίες με τις οποίες όλοι μεγαλώσαμε μας δίδαξαν να δίνουμε αξία στις ζωές και στις κουλτούρες των άλλων ανθρώπων και να εκτιμούμε τις διαφορές μεταξύ μας. Μόνο τα καθάρματα ήταν ξενοφοβικοί ή σεξιστές ή ρατσιστές ή δικτατορικοί τύποι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος μπορεί να μην έχει πιάσει κάτι τέτοιο. »Αν σας εκνευρίζει το ότι υπάρχει ένας μαύρος Spider-Man ή ένας μαύρος Captain America ή μια θηλυκή Θωρ ή ότι η Ms Marvel είναι μουσουλμάνα ή ότι ο Captain Marvel ήταν γνήσιος φεμινιστής ή οτιδήποτε άλλο από αυτά που οι ακροδεξιοί φαν λένε ότι “κλέβει τα παιδικά μας χρόνια”, δεν πιάσατε τίποτα από την πρώτη στιγμή. Όλα όσα λέτε ότι τώρα “εκχωρούνται στους αριστερούς”, δεν ήταν ποτέ δικά σας. Αν θεωρείτε ότι είστε φαν όλων αυτών αλλά εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι η LGBTQ+ κοινότητα είναι τόσο πολύ “στα μούτρα” σας ή έχετε πρόβλημα με το “Black Lives Matter ή θέλετε “να πάρετε τη χώρα πίσω από τους μετανάστες”, τότε δεν είστε φαν στην πραγματικότητα. Η geek κουλτούρα δεν έγινε ξαφνικά αριστερή… Ήταν πάντα. Απλώς ανατραφήκατε να είστε στενόμυαλοι. Γίνατε οι κακοί των ιστοριών που κάποτε λατρεύατε». Superman Με αυτή τη συναισθηματικά φορτισμένη ανοιχτή επιστολή προς τους φίλους των κόμικς της alt-right που εξεγείρονται απέναντι σε ιστορίες, χαρακτήρες και δημιουργούς της «αριστερής οπτικής», ο Kenny Boyle λέει τα πράγματα με το όνομά τους και ξεκαθαρίζει το τι ακριβώς σήμαιναν και εξακολουθούν να σημαίνουν πολλά από τα μηνύματα των mainstream κόμικς για αναγνώστες που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν ερμηνεύοντάς τα ως προτροπές και παραδείγματα ισότητας, δημοκρατίας, ανεξιθρησκείας, σεβασμού και αποδοχής της διαφορετικότητας. Green Lantern Από την άλλη, είναι δύσκολο να ισχυριστεί κάποιος ότι όλα τα σύγχρονα ή παλαιότερα υπερηρωικά κόμικς – ούτε καν όλα όσα ο Boyle αναφέρει – δεν είχαν ή δεν εξακολουθούν να έχουν και τις κακές στιγμές τους ή στη διάρκεια της ζωής τους δεν υπηρέτησαν, συνειδητά ή μη, και άλλες αξίες ή δεν άφησαν τα περιθώρια για να γίνουν κτήμα μιας αναγνωστικής και πολιτικής λογικής που από τα νοήματά τους επέλεξε να ξεχωρίσει και να προβάλει τη βία, την ατομική ενάντια στη συλλογική δράση, τη μανιχαϊστική ερμηνεία του κόσμου, την τιμωρία και την εκδίκηση ως μέσα επίλυσης διαφορών. Στον πυρήνα ωστόσο όλων αυτών των κόμικς βρίσκονται πράγματι αυτά που ο Boyle επισημαίνει. Ms Marvel Στα παραδείγματά του θα μπορούσαν να προστεθούν και αμέτρητα ακόμη που αποδεικνύουν ότι στο επίκεντρο των ιστοριών με υπερήρωες είτε της δεκαετίας του 1940 με τον Superman, τον Batman και τη Wonder Woman, είτε της δεκαετίας του 1960 με τον Spider-Man, τους X-Men, τον Hulk και τους Fantastic Four, είτε στη σύγχρονη εποχή με τον Deadpool, βρίσκεται πάνω από όλα ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, φύλου και θρησκείας. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να κρατά τους αναγνώστες σε εγρήγορση ώστε να μην εκχωρηθεί ποτέ η ιστορία των κόμικς στην alt-right αντίληψη που στηρίζει ρατσιστές φιλοπόλεμους προέδρους, δικαιολογεί την αστυνομική-κρατική βία και επιδιώκει τη φυλετική καθαρότητα εις βάρος της πολυχρωμίας, της πολυσυλλεκτικότητας, της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Και το σχετικό link...
  4. Ο Deadpool, ένας από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες των σύγχρονων υπερηρωικών κόμικς, έστω και σε – κατά κανόνα – παρωδιακού τύπου περιπέτειες, συνηθίζει να σκοτώνει κάθε λογής αντιπάλους. Σε μία από τις πιο λαμπρές στιγμές της αιματοβαμμένης καριέρας του βάζει μπρος τη «γενοκτονία» όλων των προέδρων των ΗΠΑ, όταν αυτοί επιστρέφουν ως ζόμπι. Αν και πρωτοεμφανίστηκε στα κόμικς το 1991, η δημοφιλία του εκτινάχτηκε στα ύψη μόλις τα τελευταία χρόνια. Και σ’ αυτό συνετέλεσε καθοριστικά η βιαιότητα του χαρακτήρα του σε συνδυασμό με το χοντροκομμένο χιούμορ του. Ο Deadpool, κατά κόσμον Wade Winston Wilson, δεν αποτελεί έναν υπερήρωα-πρότυπο. Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά βίαιος, εκδικητικός, εγωιστής, αθυρόστομος και οξύθυμος. Στις απαρχές της χάρτινης ύπαρξής του μάλιστα, όταν επινοήθηκε από τον Fabian Nicieza και τον Rob Liefeld, δεν ήταν καν ήρωας, αλλά ένας στυγνός εγκληματίας. Ο χαρακτήρας του διαμορφώθηκε σταδιακά καθώς εντασσόταν σιγά σιγά στο Marvel Universe μέχρι να καταλήξει σε αυτό που είναι σήμερα: ένας κατά συρροήν δολοφόνος με καλό, κατά κανόνα, σκοπό. Η Δευτέρα Παρουσία των Τζέραλντ Φορντ και Ρίτσαρντ Νίξον Συνήθειά του είναι να μακελεύει ανθρώπους, κακοποιούς και υπερήρωες, συνήθως με εμμονικό τρόπο. Στο «Deadpool Kills the Marvel Universe» (2012) έκανε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος: ξεπάστρεψε όλους τους υπερήρωες της Marvel, ξεκινώντας από τους Fantastic Four. Στο τέλος μάλιστα, μεταπήδησε στον «πραγματικό κόσμο» για να καθαρίσει και τους δημιουργούς του. Στο «Deadpool Killustrated» (2013) βάλθηκε να εξοντώσει όλους τους διάσημους λογοτεχνικούς ήρωες, από τον Δον Κιχώτη και τον Σάντσο Πάντσα μέχρι τον Γκρέγκορ Σάμσα κι από τον Ισμαήλ και τον Κάπτεν Άχαμπ μέχρι τον Κόμη Δράκουλα. Με μια τέτοια δολοφονική μανία φυσικό επακόλουθο ήταν στο τελευταίο μέρος της τριλογίας, που έμεινε γνωστή ως Killogy, ο Deadpool να τα βάλει με τον εαυτό του. Για την ακρίβεια στο «Deadpool Kills Deadpool» (2013) αποφασίζει να καθαρίσει όλες τις εναλλακτικές εκδοχές του εαυτού του από τα διάφορα παράλληλα σύμπαντα της Marvel, ουσιαστικά σκοτώνοντας τους πολλαπλούς εαυτούς του. Η ώρα του δεύτερου τέλους του Ρόναλντ Ρέιγκαν Από όλο αυτό το ατέλειωτο θανατικό όμως πιο απολαυστική σειρά ήταν το «Deadpool: Dead Presidents», που ξεκίνησε να δημοσιεύεται το 2012 και πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε σε ενιαίο τόμο με το σύνολο των ιστοριών. Οι σεναριογράφοι Gerry Duggan και Brian Posehn και ο σχεδιαστής Tony Moore, συνδημιουργός του «Walking Dead», πρέπει να είχαν μεγάλα κέφια και πολλά απωθημένα εναντίον των προέδρων των ΗΠΑ. Όχι μόνο της πρόσφατης Ιστορίας, αλλά όλων των προέδρων. Τους παρουσίασαν να επιστρέφουν ο ένας μετά τον άλλον σαν ζόμπι και «ανέθεσαν» στον Deadpool να (τους) καθαρίσει. «Μέχρι τώρα οι παλιές καλές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχαν 44 διαφορετικούς προέδρους. Κάποιους καλούς, κάποιους… όχι και τόσο καλούς. Αλλά, ανεξάρτητα από το τι αποφάσιζαν, ανεξάρτητα από τι συγκεκαλυμμένες βρομοδουλειές σκάρωναν, οι Αμερικανοί πολίτες ήταν σίγουροι για ένα πράγμα: ότι οι εκλεγμένοι αρχηγοί τους δεν ήταν απέθαντα, προικισμένα με υπερδυνάμεις, ζόμπι. Ο Deadpool μεταμφιεσμένος σε Μέριλιν εναντίον Τζον Κένεντι Μέχρι τώρα… Γιατί τώρα οι 39 νεκροί πρόεδροι επέστρεψαν! […] Παραφορτωμένοι με εκτοπλασμική ενέργεια και πανέτοιμοι για μια ολοκαίνουργια επανάσταση!» γράφει ο επιμελητής της έκδοσης, Ed Hammond, προλογίζοντας το «Deadpool: Dead Presidents». Μια τελετή μαύρης μαγείας πάνω στον τάφο του Χάρι Τρούμαν ανοίγει τις πύλες της Κόλασης και οι νεκροί πρόεδροι καταφτάνουν. Και είναι χειρότεροι από την πρώτη τους παρουσία στη Γη. Το αποδεικνύουν τα πρώτα λόγια του Τρούμαν-ζόμπι: «Ποιος τόλμησε να διακόψει την αιώνια ανάπαυσή μου; Για να διορθώσω εγώ αυτήν τη χώρα; Εγώ θα την καταστρέψω». Όλοι οι πρωτοκλασάτοι και πολυδιαφημισμένοι υπερήρωες που θα μπορούσαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, όπως ο Κάπτεν Αμέρικα και ο Θορ, αποστασιοποιούνται για να μη χαλάσει το ίματζ τους αν φανούν να αντιδικούν με τους προέδρους. Ο Χάρι Τρούμαν - ζόμπι Κι έτσι, με τις ευλογίες των πρακτόρων της S.H.I.E.L.D., ο Deadpool μένει μόνος του. Σκοτώνει τον Τρούμαν, αρνούμενος να υποκύψει στο «New Deal» που του προσφέρει με κυνισμό: «Οι γέροι άνθρωποι ή είναι νεκροί ή βρίσκονται στη Φλόριντα». Και ξεκινά την καταδίωξη του Τζορτζ Ουάσινγκτον, που ηγείται της συνέλευσης των ζόμπι δίπλα στον Αβραάμ Λίνκολν. Οι πρόεδροι είναι όμως αποφασισμένοι να (ξανα)καταστρέψουν τη χώρα τους. Ακολουθεί ο Θίοντορ Ρούζβελτ, που έστω και ως νεκρός πηγαίνει για κυνήγι – το αγαπημένο του χόμπι – σε ζωολογικό κήπο! Ο Deadpool θα τον ξεκάνει, αλλά μαζί του θα γίνει παρανάλωμα του πυρός κι ένας ελέφαντας. Κανείς δεν θέλει όμως να μιλήσει για τον φλεγόμενο «ελέφαντα στο δωμάτιο». Deadpool εναντίον Ρούσβελτ Καθοριστική στον αγώνα του Deadpool να εντοπίσει και να ξανασκοτώσει τους προέδρους είναι στη συνέχεια η βοήθεια του Dr. Strange και του Βενιαμίν Φραγκλίνου (!), που έχει επιστρέψει κι αυτός κι ας μην ήταν πρόεδρος. Σειρά έχουν ο Τζέραλντ Φορντ, ο μόνος πρόεδρος που δεν εξελέγη ποτέ, κι ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο πρόεδρος που παραιτήθηκε λόγω του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ. Γι’ αυτό και όταν επιστρέφει νομίζει πως βρίσκεται και πάλι στο Γουότεργκεϊτ. Από τους πιο εύκολους αντιπάλους αποδεικνύεται ο Τζον Κένεντι με τον Deadpool να μεταμφιέζεται σε Μέριλιν Μονρόε για να τον παραπλανήσει, ενώ για τον Ρόναλντ Ρέιγκαν χρειάζεται μεγαλύτερη μάχη μέχρι να καταφέρει ο ετοιμόλογος αντιήρωάς να του χύσει τα εντόσθια στο πάτωμα. Οι Αβραάμ Λίνκολν και Τζορτζ Ουάσινγκτον συνασπίζονται Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον εν τέλει θα αποκεφαλιστεί, ενώ κάποιοι πρόεδροι θα πεθάνουν από «φυσικά αίτια»: τους Τζέφερσον, Μάντισον και Χάρισον θα πατήσει ένα λεωφορείο σε ώρα κυκλοφοριακού χάους στη Νέα Υόρκη, ενώ οι Τζόνσον και Γκραντ θα πέσουν θύματα συμμοριών στο Λος Άντζελες. Με πολύ κόπο και ακόμα πιο πολύ αίμα, ο Deadpool, όπως ήταν αναμενόμενο, θα καταφέρει τελικά να εξολοθρεύσει όλους τους νεκρούς προέδρους κατά τη Δευτέρα Παρουσία τους και θα τους στείλει και πάλι στην κυριολεκτική και μεταφορική ανυπαρξία τους. Αυτό που μένει στους αναγνώστες μετά το κρεσέντο βίας και πολιτικού χιούμορ είναι η ευχάριστη συνειδητοποίηση του θάρρους που χρειάζεται για να γραφτεί, να σχεδιαστεί και να εκδοθεί μια τέτοια παρωδία περιπέτειας, που ουσιαστικά σατιρίζει πρόσωπα-τοτέμ για την αμερικανική πολιτική ιστορία. Και, ακόμα περισσότερο, η οδυνηρή συνειδητοποίηση της ασημαντότητας και της παρακμής αυτών των προσώπων, κάποτε προέδρων μιας ακμάζουσας χώρας, με τα κούφια λόγια και τις κενές περιεχομένου απειλές. Κι αναρωτιέσαι αν ήταν έτσι και όταν ζούσαν. Ή ακόμα χειρότεροι. Και το σχετικό link...
  5. Άλλοι τον λένε Μπιφτεκομούρη, άλλοι κεφτεδοκέφαλο, οι οικολόγοι σογιόφάτσα , εγώ τον αποκαλω ΝΕΚΡΟΠΙΣΙΝΑ. Αυθάδης, αγενής, ο τύπος του σκοτώνει και δεν πληρώνει αθυρόστομος σαν γνήσιος Ελληνας (αρχίζει το βρισίδι από την ώρα που ξυπνά και τελειώνει την ώρα που πέφτει για ύπνο, καμιά φορά και κατά την διάρκεια του ύπνου) ίσως για να κρύψει τον πόνο που νιώθει μετά από αυτά που του συνέβησαν . Ο δημοφιλής αθάνατος ήρωας της Marvel γνωστός για τον τρόπο για τον οποίο αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, είναι και ο έκτος και τελευταίος υπερήρωας που φιλοξενείται στα δίτομα άλμπουμ που ετοίμασε η ΟΞΥ με συνεργάτη το ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ας ελπίσουμε να συνεχίσει με κάτι άλλο αυτή η συνεργασία. Σε αυτό το δίτομο άλμπουμ ο φίλος μας σαν άλλος ΕΛΑΊ΄ ΓΟΥΑΛΑΣ με παρέα τον ΚΑΠΤΑΙΝ ΑΜΕΡΙΚΑ σαν ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ και τον ΓΟΥΛΒΕΡΙΝ σαν ΛΗ ΒΑΝ ΚΛΙΦ μάχονται εναντίον σε έναν παλιό εχθρό σαν ΚΑΛΟΣ ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ...ΑΣΧΗΜΟΣ . Μια διασκεδαστική περιπέτεια βασισμένη στα Αμερικάνικα τεύχη 13, 14 και 15 (για τον πρώτο τόμο). ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Από ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΓΙΑ ΤΟ GREEK COMICS
  6. DJO

    DEADPOOL / ΔΕΑΔΠΟΟΛ

    DEADPOOL, THE MERC WITH A MOUTH Κοινώς, το αφιέρωμα που ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ! (?) Από το oneshot "X-Men Origins: Deadpool" Αα... Τα υπερτούμπανα 90s. O Wade Winston Wilson, κατά κόσμον Deadpool, είναι η κυριότερη δημιουργία των Rob Liefeld & Fabian Nicieza, ένας αντι-ήρωας που στην ουσία διακωμωδεί το σύμπαν της Marvel, και βασικά, όλο το σύμπαν, "by breaking the fourth wall". Η πρώτη του εμφάνιση έγινε στο The New Mutants #98, αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή... Ο μικρός Wade γεννήθηκε από ένα ζευγάρι Καναδών, τον Thomas "Mickey" Wilson και την Hailey και είχε ιδιόμορφα παιδικά χρόνια: και οι δυο του γονείς είχαν χιούμορ, παρόλα τα κακά που τους βρήκαν: όταν ήταν μικρός ο Wade, o Thomas τους παράτησε και εξαφανίστηκε, αφήνοντας τον Wade με τη μητέρα του, η οποία έσβηνε και πέθανε τελικά από καρκίνο. Αργότερα θα μάθει πως και ο πατέρας του πέθανε, από ένα μεθύστακα. Κατατάχθηκε στις Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ αλλά τον διώξαν και έτσι έγινε μισθοφόρος. Ήταν ένας "Ράμπο" που αψηφούσε τον κίνδυνο και πάντα είχε κώδικα τιμής. Υπόδειγμα! Ναι, αυτό είναι μπηχτή για όλους τους τρομερούς Αμερικανούς πράκτορες που σώζουν τον κόσμο στις ταινίες. Κατά τη διάρκεια αποστολών, θα ερωτευτεί στο Μαρόκο την Francie, στην Ιαπωνία την Sazae και στις ΗΠΑ την Vanessa Carlysle a.k.a.Copycat, ανάμεσα από αναθέσεις δολοφονιών. Έμαθε όμως ότι είχε καρκίνο σε τελικό στάδιο και τη χώρισε για να στραφεί στη μοναδική ελπίδα που του είχε απομείνει... Στο μυστικό project WEAPON X! Έτσι, ο Wade πηγαίνει Καναδά, χάρη στο ειδικό παράρτημα παρασκευής όπλων της Καναδικής κυβέρνησης, Department K. Όπου μπαίνει σε εκείνη την "μπανιέρα" που είχε μπει παλιότερα και ο Wolverine. Ο καρκίνος του θεραπεύτηκε, χάρη στο healing factor του Wolverine, όμως, εχμ, το δέρμα του γέμισε εγκαύματα και έχασε την παλιότερή του επιδερμίδα, ενώ ήταν πλέον σχιζοφρενής και σαλεμένος με παρανοϊκό χιούμορ που το έβαζε πάνω από ό,τι έκανε. Ήταν ακόμα ένα αποτυχημένο πείραμα της εγκατάστασης, έτσι μπήκε σε μια πτέρυγα μαζί με άλλα αποτυχημένα "πειράματα" όπου θα πάρει και το γνωστό του όνομα. Deadpool ήταν ένα είδος στοιχήματος που βάζαν μεταξύ τους οι απορριφθέντες σχετικά με το ποιος θα πεθάνει μετά, καθώς ήταν πια υλικό στα χέρια του σαδιστικού επιστήμονα Emrys Killebrew. Χάρη στο healing factor του, θα φανεί αρκετά τυχερός και θα αποδράσει τελικά από εκείνη την εγκατάσταση, μετά από πολλούς βασανισμούς. Θα συνεργαστεί με τον Hammerhead για λίγο και θα αποφασίσει να γίνει μισθοφόρος. Έτσι έβαλε την γνωστή κόκκινη στολή και υιοθέτησε τη νέα του ταυτότητα. Ο Deadpool ήταν γεγονός. Θα τον προσλάβει ο Kingpin, θα έρθει αντιμέτωπος με τον Sasquatch, τον T-Ray, τον Hulk, τους Great Lakes Avengers, τον Wolverine, τον Thor, θα την πέφτει στην Siryn της X-Force, θα υποδυθεί τον Hobgoblin για λογαριασμό του Wizard, θα συνεργαστεί με τον Constrictor, την Titania, τον Taskmaster και τον Bullseye, θα πάει στο διάστημα, θα ερωτευθεί την sexy Ananastasia, θα έρθει αντιμέτωπος με τον Punisher, θα αποκτήσει sidekick (τον Kid Deadpool) ο οποίος θα θέλει να τον σκοτώσει, θα αποκτήσει συγκάτοικο-βοηθό (τη Blind Al), ο Loki θα τον κάνει να νομίσει πως είναι γιος του και δε συμμαζεύεται. Σε κάποια φάση, το νέο Weapon X θα του υποσχεθεί πως αν δουλέψει για λογαριασμό τους, θα του δώσουν το όμορφο πρόσωπο που είχε, πίσω. Τι να κάνει, δέχεται και βάζει μια μαύρη στολή και αναλαμβάνει αποστολές στο πλευρό του Kane. Δυστυχώς δε θα πάει καθόλου καλά το όλο εγχείρημα... Θα παραιτηθεί από το πρόγραμμα επειδή δεν του άρεσαν καθόλου όσα έβλεπε, με αποτέλεσμα πρώτα θα πεθάνει η αγαπημένη του Copycat από τα χέρια του Sabretooth και μετά ο ίδιος, από τα βασανιστήρια του γνωστού δόκτωρα... Φυσικά, μιας και πρόκειται για το μόνο άνθρωπο που είχε φλερτάρει με την Lady Death (ε ρε και να το μάθει ο Θάνος), επιστρέφει δρυμίτρελος, αλλά με ένα πελώριο πονοκέφαλο: πολυσχιδή προσωπικότητα. In flesh! Αφού μαζέψει τα κομμάτια της προσωπικότητας, επανέρχεται στις μισθοφορικές δραστηριότητες, με ένα disco διάλειμμα με την Dazzler, όπου γίνεται σωματοφύλακάς της, γιατί ένας κακός που δεν του αρέσει καθόλου η disco τη θέλει νεκρή. Όμως μετά από μία αποστολή αρχίζει και χειροτερεύει η ψυχική κατάσταση του και με τη βοήθεια του Taskmaster, μαθαίνει πως γι'αυτό ευθύνεται ο Black Swan. Ναι, τότε παίρνει ΤΟ παπάκι και κάνει ντου. Και έτσι τελειώνει το Deadpool vol.1. Ναι, πάλι πεθαίνει. Πριν όμως ξαναπεθάνει, είχε ιδρύσει δικιά του εταιρεία, την Deadpool Inc. Λίγο μετά το θάνατό του, ήρθε στο γραφείο της γραμματέως, Sandi, ένας άντρας με αμνησία, ο Alex Hayden, κατά κόσμον Αgent X, που έχει τις δυνάμεις και του Deadpool και του Black Swan. Αρχικά, η Sandi νόμιζε ότι είναι ο DP με αμνησία, αλλά θα βρεθεί αργότερα ο ίδιος, brain-dead και θα τον επαναφέρουν στη ζωή. Ο Χ θα τον βοηθήσει να σκοτώσει επιτέλους τον Black Swan και θα γίνουν έκτοτε πολύ καλοί φίλοι. Τις περιπέτειές του μπορείτε να τις διαβάσετε στη δικιά του ομώνυμη σειρά. Σειρά είχε μια νέα συνεργασία, που είχε και δικιά της σειρά. Φυσικά και πρόκειται για το Cable & Deadpool! Εν ολίγοις, μια αδερφότητα αναθέτει επί πληρωμή (πάντα!) στον DP την προστασία τους και αυτός απελευθερώνει τον Cable για να τον βοηθήσει. Τελικά θα γίνουν φιλαράκια, αφού συνειδητοποιήσουν πως χρειάζεται ο ένας τον άλλο προκειμένου να βγάλουν εις πέρας την αποστολή. Θα ακολουθήσουν διάφορες ούφο αποστολές και διενέξεις με τους X-Men και τότε ΞΕΣΠΑΕΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ. Ο Civil War ντε. Εκεί ο DP θα πάρει το μέρος της Super-Human Registration Act ενώ ο Cable όχι. Το αποτέλεσμα ήταν ο DP να διωχτεί από το Initiative επειδή ήταν υπερβολικά εε... απρόβλεπτος. Η συνεργασία διαλύεται και ο DP ξαναγυρίζει στο μισθοφορικό, δουλεύοντας για λογαριασμό της Agency X, επειδή ο Αgent X μεταμορφώθηκε από την Hydra σε παχύσαρκο. Σε αυτή τη σειρά θα φορέσει και την άλλη στολή, την μπλε-πορτοκαλιά, που θυμίζει Deathstroke, τον χαρακτήρα της DC από τον οποίο εμπνεύστηκε ο Liefeld τον DP: Σειρά έχει το τωρινό Deadpool, που ξεκινάει με το Secret Invasion, αντιμετωπίζει ζόμπι, αποκτάει sidekick τον Bob της Hydra (!), μάχεται τον TigerShark, κάνει crossover με τους Thunderbolts (must read), μονομαχεί με τον Hawkeye/Bullseye, γίνεται πειρατής, αποκτά mech suit, γίνεται μέλος των X-Men και κάνει κυριολεκτικά ό,τι του κατέβει. Όμως, εξαιτίας του hype που δημιουργήθηκε μετά την εμφάνισή του στο X-Men Origins: Wolverine, σε κάποια φάση έφτασε σχεδόν τις 10 σειρές, προκαλώντας ακόμα και στους φανς πονοκέφαλο, αφού ξεπέρασε και τον αριθμό σειρών του Wolverine! Χώρια τα θεοάκυρα #900 και #1000 που δε διαβάζονται. Δείτε τι εννοώ: ~ Deadpool: Merc With A Mouth <- ~ Deadpool Team-Up <- ~ Deadpool: Suicide Kings <- Μέτριο. ~ Deadpool: Wade Wilson's War <- Μέτριο αλλά φευγάτο. ~ Deadpool Corps <- Παρωδία των Green Lanterns, επειδή ο Ryan Reynolds θα υποδύεται και τον DP και τον Hal στις ταινίες ~ Deadpool Pulp <- στο Noir σύμπαν! ~ Deadpool Max <- Χώρια τους διάφορους DP's από διάφορα σύμπαντα που ξεπήδησαν από το Merc With A Mouth και το Deadpool Corps, τις πάμπολλες εμφανίσεις από Amazing Spider-Man και Thunderbolts (crossover) μέχρι Messiah War και Ms.Marvel, τον μήνα όπου όλα τα variant εξωφυλλάκια της Marvel ήταν DP και το πρόσφατο άκυρο What If όπου ενώνεται με τον Venom. Πάντως πλέον έχει μια νέα στολή και είναι μέλος της Uncanny X-Force. Όσον αφορά τα παιχνίδια, είναι playable στο 2ο X-Men Legends, στα 2 MUA και το επερχόμενο Marvel vs.Capcom 3. Ενώ έχει ανακοινωθεί ταινία, μετά την εμφάνισή του στο X-Men Origins: Wolverine. Επίσης, ο Ultimate Deadpool είναι boss στο Spider-Man: Shattered Dimensions και είναι ο μόνος που έχει εμφανιστεί σε Ελληνική έκδοση, μέσα από τις σελίδες του Ultimate Spider-Man. Σας αφήνω να ανακαλύψετε τα υπόλοιπα μόνοι σας. Βυθιστείτε στον κόσμο της παράνοιας άφοβα. ΝΟΤ. BONUS LOL TRIVIA: Εμφανίζεται ανώνυμος στο Superman-Batman Annual ΤΗΣ DC του 2006 να αντιμετωπίζει τον Deathstroke! Πηγές: ComicVine Wikipedia Marvel Wikia υγ. Τέλος του DJO in GC volume 1. Πάμε στο 2ο. <- το πρώτο εμότικον που χρησιμοποίησα στο GC.
  7. constantinople

    DEADPOOL: ΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ

    Τιμή Καταλόγου: 14,99€ Σύνοψη του βιβλίου "Deadpool: Οι αυτόχειρες βασιλιάδες" Ο Πολυλογάς Μισθοφόρος καταφέρνει μια φοβερή επιτυχία, αλλά σύντομα μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο πως δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν στον κόσμο των πληρωμένων δολοφόνων! Κατηγορούμενος άδικα για τον φόνο αθώων περαστικών, ο Ντέντπουλ θα βρεθεί στο στόχαστρο του Τιμωρού. Ευτυχώς για τον Γουέιντ, έχει έναν άγγελο στο πλευρό του, στο πρόσωπο του Ντέρντεβιλ. Μα μπορεί ακόμη και ο Άνθρωπος Χωρίς Φόβο να εναντιωθεί στη Μάστιγα του Υποκόσμου; Γκεστ σταρ εμφάνιση, ο Σπάιντερ-Μαν ... και ο Ατρόμητος... και ο Τιμωρός! Συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Deadpool: Suicide Kings #1-5, γραμμένα από τους Mike Benson (Punisher MAX, Moon Knight) και Adam Glass (Luke Cage Noir), και σε σχέδιο του Carlo Barberi (New Mutants). Από άποψη ποιότητας ο τόμος είναι στα συνηθισμένα ψηλά επίπεδα στα οποία μας έχει καλομάθει η Οξύ.
  8. constantinople

    DEADPOOL: ΒΕΝΤΕΤΑ - BAD BLOOD

    Το κείμενο στο οπισθόφυλλο: Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ & ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ! Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΑΡΕΝΟΧΛΕΙ, πυροβολεί, και μαχαιρώνει κόσμο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχει αποκτήσει πολλούς εχθρούς. Ένας απ’ αυτούς, τον οποίο δεν μπορεί να θυμηθεί ακριβώς, είναι ο Θάμπερ, ο οποίος εμφανίζεται στα ξαφνικά και τον κάνει λιώμα στο ξύλο. Ποια σχέση έχει το παρελθόν του Ντέντπουλ με αυτόν τον μπρατσωμένο τραμπούκο; Και τι τρέχει με τον Κέιμπλ, την Ντόμινο και τους άλλους στο εξώφυλλο; Θα είναι κι αυτοί στην ιστορία; (Ναι, θα είναι!) Ο συνδημιουργός του χαρακτήρα, Rob Liefeld, συνεργάζεται με τους Chris Sims και Chad Bowers (“X-Men’92”) για να δείξει πώς ο μεγαλύτερος ήρωάς του (εντάξει, αυτό κάντε πως δεν το ακούσατε) τρώει το ξύλο της ζωής του! Ρίξτε μια ματιά – πριν ΣΑΣ βρει ο Ντέντπουλ! ---------------------------------------------- Ενδιαφέρουσα ιστορία, με λιγότερες σελίδες από ότι έχουμε συνηθίσει από τους τόμους που κυκλοφορούν τελευταία και συνεπώς φτηνότερη. Πρόκειται για ένα graphic novel που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις αρχές του 2017. Ο Rob Liefeld, ο άνθρωπος που μετέτρεψε τους New Mutants σε Χ-Force, συνδημιουργός των Deadpool και Cable και ένας από τους ιδρυτές της Image Comics είναι παλιά καραβάνα και πετυχαίνει να δώσει μια γεύση αρχών της δεκαετίας του 1990 στο κόμικ, βοηθούμενος και από τους συν-σεναριογράφους Chris Sims and Chad Bowers οι οποίοι έμαθαν κι αυτοί καλά την δεκαετία του '90 μέσω της ενασχόλησης τους στη σειρά Χ-ΜΕΝ'92. Αυτή η ρετρό αίσθηση που αποπνέει το κόμικ είναι για μένα κάτι το θετικό, για άλλους όμως μπορεί να είναι αρνητικό. Ο Liefeld παρουσίαζε τον Deadpool περισσότερο ως έναν δολοφόνο που κάνει αστεία (σπάιντερμαν με όπλα είχαν πει κάποιοι), παρά ως παρανοϊκό γελωτοποιό όπως εμφανίζεται στις σύγχρονες ιστορίες του, και η ίδια συνταγή ακολουθείται κι εδώ, συνεπώς θα δείτε έναν πιο σοβαρό Deadpool από αυτόν που έχουμε συνηθίσει τώρα τελευταία. Το μόνο έξτρα υλικό που περιέχει είναι μια σελίδα με τις βιογραφίες των συντελεστών. Η έκδοση της Anubis άψογη, fans του Deadpool, σπεύσατε!
  9. Κάθε Χριστούγεννα πολλές σειρές κόμικς παρουσιάζουν εορταστικές ιστορίες, διαφορετικές από τις συνηθισμένες, με ανατροπές και εκπλήξεις. Οι περισσότερες είναι ενταγμένες στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Κάποιες άλλες όμως το παρωδούν και το προσεγγίζουν με μια διαφορετική ματιά. Hellboy: A Christmas Underground Αν και σπλάχνο της Κόλασης, ο ερευνητής του παραφυσικού και ντετέκτιβ σε κάθε ανεξήγητο φαινόμενο, Hellboy, στο χριστουγεννιάτικο τεύχος με τίτλο «Hellboy – Christmas Special» του 1997 ανέλαβε δράση την παραμονή των Χριστουγέννων και για ακόμη μία φορά κατατρόπωσε τα πλάσματα του Κάτω Κόσμου. Σε μια μακάβρια και σκοτεινή ιστορία, χωρίς λαμπιόνια, στολισμένα έλατα και πλαστικούς ταράνδους, στάθηκε στο πλευρό μιας ηλικιωμένης ετοιμοθάνατης γυναίκας, της έσφιξε το χέρι λίγο πριν από το τέλος και της υποσχέθηκε να βρει την εξαφανισμένη κόρη της. Ο αντιήρωας του Mike Mignola περιπλανήθηκε σε χιονισμένα νεκροταφεία, καταδύθηκε σε απόκοσμα υπόγεια, πολέμησε με δαίμονες και τελικά βγήκε νικητής σε μια ιστορία που το happy end δεν αποδίδεται ως γιορτινό τραπέζι ευτυχισμένων οικογενειών αλλά ως ένας γοτθικός πύργος που καίγεται, λυτρώνοντας μέσω του θανάτου τις βασανισμένες ψυχές. Army of Darkness: Ash ’s Christmas Horror Αντίθετα από όλες τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες που μεταφέρουν ένα κλίμα χαράς και διασκέδασης, το «Ash’s Christmas Horror» των James Kuhoric και Dave Simons επικεντρώνεται στην ψυχική διάθεση των υπαλλήλων ενός πολυκαταστήματος την παραμονή των Χριστουγέννων. Όλοι τους θα επιθυμούσαν να βρίσκονται στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους, αλλά είναι αναγκασμένοι να υποδύονται ρόλους φορώντας τα πλαστά χαμόγελά τους και τις πλαστικές στολές τους και να διαφημίζουν τις ψεύτικες εκπτώσεις. Και, το χειρότερο όλων, να ανέχονται ένα κοπάδι αγριεμένων καταναλωτών και μια ζούγκλα κακομαθημένων παιδιών. Σαν να μην έφταναν αυτά, στο υπόγειο του καταστήματος ξυπνά μια αρχαία σκοτεινή δύναμη, κυριεύει τον υπάλληλο που είναι ντυμένος Άϊ-Βασίλης και ξεκινά το μακελειό. Ανάμεσα σε στολίδια, φωτάκια και αλλόφρονες πελάτες που τρέχουν να σωθούν χύνονται ανθρώπινα εντόσθια και μπόλικο αίμα σε μια ιστορία που απέχει πολύ από κάθε εορταστική διάθεση. Lobo Paramilitary Christmas Special: The Lobo Xmas Sanction Στο εορταστικό τεύχος των Keith Giffen - Alan Grant (σενάριο) και Simon Bisley (σχέδια) το πασχαλινό λαγουδάκι προσλαμβάνει τον Lobo και του αναθέτει να δολοφονήσει τον ανταγωνιστή και αιώνιο εχθρό Άϊ-Βασίλη. Με κρύο αίμα αυτός καταφτάνει στον Βόρειο Πόλο και εξολοθρεύει πρώτα όλα τα ξωτικά που πασχίζουν να αμυνθούν, αλλά τα όπλα τους είναι ψεύτικα. Όταν εντοπίζει τον Άϊ-Βασίλη, αίρονται και οι τελευταίοι ενδοιασμοί του. Ο χοντρός γέρος είναι ένα πάνοπλο, κυνικό κάθαρμα, καπνίζει πούρα, κοιμάται με έναν θηριώδη γορίλα και έχει μια ολόκληρη ντουλάπα γεμάτη με σεξουαλικά βοηθήματα. Η μάχη μεταξύ τους είναι ανελέητη. Αλλά θα αναδείξει νικητή τον Lobo που στη συνέχεια θα καβαλήσει χαιρέκακα το έλκηθρο για να μοιράσει βόμβες και όχι παιχνίδια στις καμινάδες όλου του κόσμου. Hitman: The Santa Contract Ο Hitman των Garth Ennis και John McCrea, στο σύμπαν της DC και ειδικότερα στο Gotham, έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του κάθε παράξενο πλάσμα: ζόμπι, δαίμονες, θεούς, μυστικούς πράκτορες, υπερήρωες, παράφρονες εγκληματίες. Στο τεύχος 22 της σειράς αναγκάστηκε να σκοτώσει ακόμα και τον Άϊ-Βασίλη και μάλιστα την παραμονή των Χριστουγέννων. Εντάξει, όχι ακριβώς τον ίδιο, αλλά έναν ντυμένο Άϊ-Βασίλη που είχε αρχίσει να σκοτώνει όποιον έβλεπε μπροστά του. Ήταν κι αυτός θύμα όμως. Λίγο πριν, από ένα εργατικό ατύχημα, έπεσε μέσα σε μια δεξαμενή πυρηνικών αποβλήτων σε ένα εργοστάσιο που διηύθυνε ένας φτυστός εργοδότης με τον Mr. Burns των Simpsons. Ο άτυχος εργάτης, που παρεμπιπτόντως μισούσε τα Χριστούγεννα, αντί να πεθάνει απέκτησε υπερδυνάμεις και αποφάσισε να τις χρησιμοποιήσει για να πνίξει τα Χριστούγεννα στο αίμα. Αφού σκότωσε αμέτρητους, ο Hitman του έκοψε τον δρόμο. Santa the Barbarian: The Big Red Slay Αν και ξεκίνησε ως αστείο του Rob Liefeld σε σχέδια του Dan Fraga, σύντομα εξελίχθηκε σε πραγματικό χαρακτήρα των κόμικς που συνδυάζει τη μορφή του Άϊ-Βασίλη με τη ζωώδη δύναμη και τη φονική μανία του Κόναν του Βάρβαρου. Ακόμα και τα ξωτικά εξεγείρονται εναντίον του, εξαγγέλλουν απεργία και βάζουν ένα ρομπότ να τον ξεκάνει, αλλά αυτός με τα σπαθιά του, τα μαχαίρια του και τα ξίφη του καταφέρνει να βγει αλώβητος. Και να θυμώσει όταν συνειδητοποιεί πως η λίστα με τα «καλά παιδιά» που περιμένουν το δώρο τους έχει συρρικνωθεί, ενώ η λίστα με τα «άτακτα» διαρκώς μεγαλώνει. Για να επαναφέρει την τάξη οπλίζεται με κάθε πιθανό αντικείμενο και σπέρνει τον όλεθρο επί δικαίους και αδίκους. The Last Christmas Ένας απογοητευμένος από τον θάνατο της συζύγου του και αποσυρμένος Άϊ-Βασίλης προσμένει ή μάλλον επιδιώκει τον δικό του θάνατο για να αναπαυτεί. Ο κόσμος άλλωστε έχει πια καταστραφεί, παντού τριγυρίζουν ορδές από ζόμπι που τρέφονται με σάρκες και οι λιγοστοί επιζώντες δεν έχουν χρόνο και διάθεση για Άϊ-Βασίληδες και γιορτές. Ένα παιδί όμως κάπου εκεί έξω πιστεύει ακόμα στην ύπαρξη του Άϊ-Βασίλη. Ο κουρασμένος γεράκος των Gerry Duggan - Brian Posehn (σενάριο) και Rick Remender (σχέδια) αποφασίζει να αναζητήσει το παιδί και να ξεμπερδεύει μια και καλή μαζί του, ώστε να μπορέσει να δώσει τέλος και στη δική του ζωή. Το ταξίδι θα του αλλάξει την άποψη για τα πράγματα και έτσι, αντί για την αυτοκτονία, επιλέγει να οπλιστεί και μαζί με τα πιστά ξωτικά του να γίνουν κυνηγοί των ζωντανών νεκρών σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο. Deadpool: Christmas Missed Us Ο Deadpool έχει κατ’ επανάληψιν μακελέψει το σύμπαν της Marvel, σκορπώντας τον θάνατο σε όλες τις ιστορίες του με θύματα υπερήρωες, εγκληματίες, λογοτεχνικά πρόσωπα, κοινούς θνητούς. Έφτασε η ώρα και του Άϊ-Βασίλη. Και μάλιστα, με συμβόλαιο θανάτου που ο Deadpool «υπογράφει» με τα εκδικητικά και θυμωμένα παιδιά που δεν πήραν δώρο τα Χριστούγεννα. Πρόθυμα, ο serial killer, σε σενάριο του Scottie Young και σχέδια του Nic Klein, αναλαμβάνει δράση, αλλά, όταν βρίσκει τον χοντρούλη παππού στο εργαστήριό του, αντικρίζει έναν αλκοολικό και απογοητευμένο γέρο, που του εξηγεί τα γεγονότα: ένα σατανικό ξωτικό έπεισε τους υπαλλήλους του να τον εγκαταλείψουν και να πιάσουν δουλειά σε μια βιομηχανία παιχνιδιών. Χωρίς βοηθούς, ο Άϊ-Βασίλης βυθίστηκε στη μοναξιά και το ποτό. Το σχέδιο του Deadpool αλλάζει και στόχος γίνεται ο «κλέφτης» των Χριστουγέννων σε μια ιστορία με πολύ αίμα και ανορθόδοξο happy end. Και το σχετικό link...
  10. Το κείμενο πρωτοδιαβάστηκε στα πλαίσια των Reflections at Death Disco πριν βγει η πρώτη ταινία του Deadpool (Ντέντπουλ). Αν θέλετε να διαβάσετε για το Deadpool 2 και το ποιος είναι αυτός ο Cable (Κέημπλ) και η X-Force, είσαστε τυχεροί. Αναφέρονται παρακάτω. * Ο Deadpool είναι σχεδόν ο επίσημος υπερήρωας του 4chan και ο κύριος lol r c dedpl ein ts random lol. Το τελευταίο που θα θέλατε είναι να διαβάσετε μία μεγάλη και βαρετή ανάλυση. Βαρετή όσο ο Cable. Αυτός Η Σκοτεινή Εποχή των Comics Οι δεκαετίες από το 1980 έως και το 2010 είναι γνωστές ως η “Σκοτεινή εποχή των κόμιξ”. Είναι η περίοδος όπου τα υπερηρωικά κόμιξ είχαν αρχίσει να απευθύνονται σε μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό και να έχουν και ανάλογη θεματολογία. Η βία, το σεξ, ο θάνατος, τα καυτά κοινωνικά θέματα δεν ήταν πια ταμπού που κρύβονταν κάτω από το χαλί. Στη δεκαετία του 80 είδαμε τους X-men να γίνονται από μία ελαφρώς αντισυμβατική ομάδα σε ένα κόμικ με έντονα πολιτικοποιημένα μηνύματα και, ταυτόχρονα, ένα πολυεπίπεδο αφήγημα με πολλά παρακλάδια, χαρακτήρες και παράλληλες πλοκές. Είδαμε τους Teen Titans από έφηβους να ενηλικιώνονται. Είδαμε τον Daredevil του Miller να μετατρέπεται από δεύτερης διαλογής Spiderman σε έναν γνήσιο σκοτεινό αντιήρωα. Είδαμε τον Green Arrow να παρατάει τα trick arrows και τη μάσκα του και να γεμίζει βέλη διάφορους κακούργους και διεφθαρμένους μυστικούς πράκτορες. Είδαμε το Dark Knight Returns και το Watchmen. Από την άλλη, στη δεκαετία των 00’s (ναι, νιώθω και επίσημα πολύ γέρος) είδαμε μια σειρά από δημιουργούς, οι οποίοι είχαν αναδειχτεί σε ανεξάρτητους τίτλους, για παράδειγμα ο Grant Morisson, ο Brian Bendis, ο Ed Brubaker, ο Garth Ennis, ο Warren Ellis, ο Mark Millar, καθώς και δημιουργοί από καλτ τηλεοπτικές σειρές, όπως ο Kevin Smith, o J.M. Straczynski (του Babylon 5) και ο Joss Wheddon (της Buffy και του Firefly) να έρχονται και να ξαναζωντανεύουν τα κουρασμένα σύμπαντα της Marvel και της DC. Ενδεικτικά, πολλές από τις πιο πρόσφατες ταινίες της Marvel, πχ το Iron Man 3 και τα Captain America 2 και 3, στηρίζονται σε ιστορίες από τη δεκαετία που μας πέρασε. Και, επί του πιο προσωπικού, ξανάρχισα να διαβάζω Marvel με τα Alias, Runaways και Astonishing X-men. Κάποια στιγμή θα ήθελα να γράψω και για αυτά… Η δεκαετία του 90 από την άλλη… Ξέρετε, της έχουν βγάλει ένα ξεχωριστό παρατσούκλι. Κάποιοι την αποκαλούν The Extreme Age of comics. Τώρα θα μου πείτε, θα τελειώσεις καμία ώρα ρε Μπόκολη να πάμε σπίτια μας; Που κολλάνε όλα αυτά με τον Deadpool; Κολλάνε όμως. Όπως θα έλεγε και ο Wade, κολλάνε περισσότερο κι από σώβρακο μετά από μαραθώνιο έργων με τη Bea Arthur. Ντροπή! Ποιος είναι ο δημιουργός του Deadpool Το χαρακτηρισμό The Extreme Age of comics τον χρωστάμε στον Rob Liefeld, του οποίου το στούντιο στα 90’s το έλεγαν Extreme comics. O Rob Liefeld αναφέρεται εδώ για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή δημιούργησε τον Deadpool. Προφανές νομίζω. Αλλά μην χαίρεστε, θα φτάσουμε σε αυτόν μετά από κάτι παρακάμψεις. Σας προειδοποίησα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Rob Liefeld είναι, κατά γενική ομολογία, ο χειρότερος δημιουργός κόμιξ που έζησε ποτέ. Και όταν λέμε χειρότερος, δεν εννοούμε χειρότερος σε φάση Ed Wood. Όχι, ο Liefeld δεν έζησε στην αφάνεια. Έβγαλε τα κέρατά του, και πιθανότερα και τα κέρατα της μισής Αθήνας από τα κόμιξ του. O Rob Liefeld είναι ο Michael Bay ή, ακόμα χειρότερα, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης των δημιουργών κόμιξ. Τελεία. Δεν ξέρω αν έχετε δει ποτέ εκείνους τους χαρακτήρες από αμερικάνικα κόμιξ που είναι τίγκα στους μυς, με τρικέφαλους, τετρακέφαλους, οχτακέφαλους και που τα μούσκουλά τους έχουν δικά τους μούσκουλα. Με τα υπερμεγέθη στήθη που είναι όσο τρεις φορές η μέση τους και τα ποδαράκια μπαλαρίνας-νάνου να τους στηρίζουν. Φορούν συνήθως στρατιωτικές φανέλες με σκισμένα μανίκια, παντελόνια παραλλαγής, προστατευτικά του μποξ στο κεφάλι. Το μαλλί τους είναι συνήθως μακρύ και δεμένο κοτσίδα, ενώ η φάτσα τους είναι μόνιμα σκυθρωπή και, όταν μιλάνε, εκατοντάδες μικρά δόντια σφίγγονται. Όλοι τους κουβαλάνε τεράστια φουτουριστικά όπλα, μαχαίρια και σπαθιά. Και το βασικότερο. Όλοι τους φοράνε τουλάχιστον από δέκα εξαρτήσεις τίγκα στα πουγκιά. Αυτός είναι ο χαρακτήρας που ήξερε να ζωγραφίζει ο Liefeld. Μόνο. Τα έργα του είναι όπως εκείνη τη φορά που κάποιος σκέφτηκε να φτιάξει μπέργκερ, μόνο πως έβαλε τρία μπιφτέκια, αντί για ψωμιά δύο ξεροψημένες μπριζόλες και αντί για μαρούλι και ντομάτα έβαλε μπέηκον και μπέηκον. Παραδείγμα Αλλά εντάξει, το να μην ξέρεις να ζωγραφίζεις (και να βγάζεις εκατομύρια από αυτό) δεν είναι άξιο αυτού του μίσους. Όχι, ο Liefeld είναι μισητός επειδή είναι η επιτομή των όσων πήγαν στραβά στη δεκαετία του 90. Τι συνέβη: ήδη από τα μέσα του 80, τα κόμιξ είχαν γίνει απίστευτα δημοφιλή. Έκαναν τρελές πωλήσεις και οι εταιρείες έψαχναν τους επόμενους σταρ. Άρχισαν λοιπόν, όποτε έβλεπαν νέα ταλέντα με ενδιαφέρον στυλ, να τους προωθούν σαν ροκ σταρ. Καλλιτέχνες όπως o Todd McFarlane, o Jim Lee, o Erik Larsen και, φυσικά, ο Rob Liefeld. Και, λόγω της φήμης τους, απέκτησαν και σχεδόν απεριόριστο δημιουργικό έλεγχο. Δυστυχώς βέβαια, μιλάμε για μία γενιά ανθρώπων που μεγάλωσαν διαβάζοντας κόμιξ, σε αντίθεση με τους προκατόχους τους που είχαν τουλάχιστον κάποιες λογοτεχνικές επιρροές. Αυτό οδήγησε σε ένα φαύλο κύκλο που αναπαρήγαγε κλισέ και που μας έδινε βία για τη βία και σεξ για το σεξ. Παράλληλα, για να ανέβουν οι πωλήσεις, τα υπερηρωικά κόμιξ άρχισαν να δανείζονται πολλά στοιχεία και από τα χολυγουντιανά μπλοκμπάστερ της εποχής, που ήταν κυρίως περιπέτειες με τον Σβαρτσενέγκερ, τον Σταλόνε και ταινίες τύπου Φονικό Όπλο. Χωρίς βέβαια τη γαματοσύνη τους. Και, επίσης, να βγάζουν χαρακτήρες με το τσουβάλι (οι περισσότεροι αντιγραφές άλλων, των οποίων ο δημιουργός έκανε τράμπα σε άλλη εταιρεία αλλά κράτησε κάποια ιδέα που είχε φάει πόρτα από εκεί) μήπως και κάποιος πιάσει. Ποιος είναι ο Cable και πότε επιτέλους θα μας πεις για τον Deadpool; Ο χαρακτήρας που είναι η επιτομή όλων αυτών των άσχημων που έγιναν στα 90’s ήταν ο Cable. Ο Cable, ο τρίτος λόγος για τον οποίο μιλάμε για τον Liefeld, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σειρά New Mutants στο τεύχος #86 και τους μετέτρεψε από μία σειρά κακές ιδέες για νεαρότερους X-men στους X-force, μια μιλιταριστική ομάδα που είχε κηρύξει τον πόλεμο σε μεταλλαγμένους τρομοκράτες. Ο Cable ήταν μυώδης, μονίμως σοβαρός, με τεράστια όπλα και μυστηριώδης και σκοτεινός και βαρετοοοοός που θα έλεγε ο φίλος μας ο Wade. Είναι σαν να έχουν βάλει τον Σβαρτσενέγκερ να παίζει σε κινηματογραφική ταινία τον Cyclops από τους X-men και αυτός επέμενε να του δώσουν όπλα αντί για optic blasts και να μην βάλουν άλλους πολύ γνωστούς χαρακτήρες στην ομάδα. Σας θυμίζει κάτι; Και, όπως μάθαμε από τα υπερπολύπλοκα crossover που έμπλεκαν κάθε καλοκαίρι διακόσιους άσχετους τίτλους, ο Cable ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Cyclops και της Jean Grey (περίπου) που ήρθε από ένα δυστοπικό μέλλον για να σώσει τον κόσμο, αφού πρώτα τον είχε προσβάλει ένας τεχνοϊός και τον πήγε εκεί ο μελλοντικός εαυτός της αδερφής του από το δυστοπικό μέλλον του Days of Future Past. Και όλα αυτά επειδή οι X-men είναι Φώσκολος για geeks. Και, στο ρόλο του Ευλογητού, στο τεύχος 98 των New Mutants, σκάει μύτη για πρώτη φορά ο Deadpool. (επιτέλους) Ο Deadpool λοιπόν ήταν ιδέα του Rob Liefeld. Ένας μισθοφόρος που μίλαγε πολύ και ήταν πολύ ευκίνητος όπως ο Spiderman, αλλά ο οπλισμός και η στολή του θύμιζαν πάρα πολύ τον Deathstroke της DC (γνωστό ως αντίπαλο των Teen Titans και κακός-μεταγραφή στη δεύτερη σαιζόν της σειράς Arrow, γιατί όπως είπαμε πιο πάνω, ο Green Arrow ήταν πολύ απασχολημένος να γεμίζει τυχαίους κακοποιούς με βέλη στη δεκαετία του 80, για αυτό και δεν έχει δικούς του υπερκακούς). Ο συγγραφέας του κόμικ, ο Fabien Nicieza το παρατήρησε, για αυτό και του έδωσε το όνομα Wade Wilson, για να θυμίζει ακόμα περισσότερο ότι είναι αντιγραφή του Deathstroke. Και ύστερα κύλησε ο χρόνος και, όπως και κάθε άλλος χαρακτήρας που εμφανίστηκε σε παραπάνω από δύο πάνελ ενός τεύχους X-τίτλου (ενδεικτικά να πω ότι εμφανιζόταν σε κάμποσα τεύχη του X-force), ο Deadpool απέκτησε μία δική του μίνι σειρά. Και ίσως και δευτεραγωνιστικό ρόλο σε ταινία. Στο «A Circle Chase» ο Nicieza, μαζί με τον Joe Madureira, μας δίνουν τον Deadpool ως έναν συμπαθητικό αντιήρωα, ένα παρελθόν όπου ο Wade ήταν καρκινοπαθής που μπήκε στο Weapon X, πήρε τις δυνάμεις αναγέννησης του Wolverine και στην πορεία τρελάθηκε. Η σειρά προσπαθεί να τον κάνει να φανεί αντιήρωας, αλλά δε θυμίζει τον Deadpool που ξέρουμε σήμερα. Ήταν όμως αρκετά επιτυχημένη έτσι ώστε να μας δώσει και μία δεύτερη μίνι σειρά. Το «Sins of the Past» των Mark Waid και Ian Churchill ήταν πολύ διαφορετικό. Σε αυτή ο Wade είναι ένας τραγικός αντιήρωας που προσπαθεί να κάνει το καλό αλλά δεν ξέρει το πως. Και για πρώτη φορά σπάει τον τέταρτο τοίχο και μιλάει στο κοινό του. Πώς φτάσαμε στον Deadpool που ξέρουμε σήμερα Είπαμε ότι ο Nicieza και ο Liefeld δημιούργησαν τον χαρακτήρα, αυτός όμως που τον ανέπτυξε στον χαρακτήρα που όλοι ξέρουμε, ήταν ο συγγραφέας Joe Kelly στην ongoing σειρά του 1997. Με σχεδιαστή τον Ed McGuinness έφτιαξε μία σειρά όπου έπρεπε να γράψει για έναν ψυχοπαθή μισθοφόρο. Και το έκανε με τον πιο προφανή τρόπο – πήρε την ιδέα και την πήγε στο 11. Ο Deadpool μίλαγε συνεχώς και o μόνος τρόπος να ξεφύγει από τον πόνο του είναι η τρέλα. Οπότε το αποτέλεσμα είναι μία κωμωδία που παρωδεί όλα τα κλισέ του είδους. Έτσι έχουμε έναν υπερμισθοφόρο που έχει μία τυφλή γιαγιά όμηρο στο σπίτι του, έναν εφευρέτη που τον έχει πρακτικά αιχμάλωτο και που προσπαθεί να γίνει ήρωας αλλά δεν ξέρει το πως. Δεν είναι αντι-ήρωας, είναι αντικακός. Για παράδειγμα: για κάποιο περίεργο λόγο ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και ανακαλύπτει ότι ο νεαρός βοηθός του γούσταρε κάποια Gwen Stacy. Ποια είναι αυτή, σκέφτεται, και αποφασίζει να τους τα φτιάξει, γιατί σε τελική τι αλλαγή θα προκαλούσε αυτό. Το αστείο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο τεύχος #47 του Amazing Spiderman και ο deapool δε χάνει ευκαιρία να σχολιάζει το καστ και τη γραφικότητα των 60s με τα σχόλιά του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των 90s: όταν ήθελες να πουλήσεις κόμιξ, έβαζες τον χαρακτήρα να πλακωθεί χωρίς κανένα λόγο με τον Wolverine. Ε, όταν ένας supervillain ψυχολόγος (ο Doctor Bong, ο αρχικακός του Howard the duck) του λέει ότι πρέπει να παίξει ξύλο για να χαλαρώσει, ο Wade επιτήθεται στον Wolverine χωρίς λόγο γιατί ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει κακό ο ένας στον άλλο. Όταν ο Λόκι λέει στον Wade ότι είναι ο πατέρας του και εκείνος ο εκκλεκτός που θα σώσει τον κόσμο, φυσικά και τον δουλεύει. Ο Deadpool στη δεκαετία του 90 ήταν μία όαση για τους αναγνώστες, γιατί διάβαζαν μία παρωδία της γελοιότητας που διάβαζε σε όλα τα άλλα κόμιξ. Αυτό το συνέχισε και ο Christopher Priest, που πήγε σε ακόμα πιο slapstic κωμωδία. Δυστυχώς οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν, και η σειρά έχασε την φόρα της και τελικά έληξε στα 69 τεύχη. Ο Wade θα έλεγε ότι αυτό είναι ταιριαστό. Αρχικά τη σειρά τη συνέχισε το Agent X, γνωστό και ως Deadpool από τα LIDL. To Cable & Deadpool ήταν ίσως η καλύτερη σειρά με τον Deadpool To 2004 πάντως, επειδή και ο Cable είχε χάσει πολύ δημοτικότητα, βγήκε ίσως το πιο απρόσμενο δίδυμο της ιστορίας της Marvel. Η σειρά Cable vs Deadpool, με συγγραφέα τον Nicieza και τον Liefeld να κάνει τα εξώφυλλα. Εδώ έχουμε πραγματικά μία πολύ κλασική δομή, από τη μία έχουμε τον υπερσοβαρό, μεσσιανικό χαρακτήρα του Cable, που έχει φτιάξει έναν παράδεισο για τους μεταλλαγμένους και μεγάλα σχέδια, και από την άλλη έχουμε τον Deadpool που μπλέκει στα σχέδιά του και φέρνει το χάος. Και ο ένας ισορροπεί τον άλλον, δηλαδή υπάρχει και η επική μαρβελάδικη ιστορία αλλά και το χαβαλεδιάρικο χιούμορ και οι ατελείωτες αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Το θαύμα είναι ότι η σειρά ήταν καλή, και ανέστησε τις καριέρες και των δύο. Δεν είναι τυχαίο που, όταν ακολούθησαν την ίδια συνταγή στη σειρά Deadpool του 2007, με τον Deadpool να συμμετέχει σε κάθε crossover με τον δικό του, μοναδικό και άκυρο τρόπο, σπάσανε τα ταμεία. Στο βαθμό που ο Deadpool απέκτησε και την τελευταία δύναμη του Wolverine, να εμφανίζεται σε 20 τεύχη το μήνα… Αυτή νομίζω είναι και η γοητεία του Deadpool, ότι δηλαδή όλοι μας μεγαλώσαμε και αγαπάμε τα κόμιξ, αλλά βλέπουμε και τη γελοιότητά τους. Και ο Wade μας το θυμίζει σε κάθε του τεύχος και δουλεύει ακριβώς επειδή είναι η αντίθεση στον κάθε υπερgrim and gritty χαρακτήρα τύπου Cable. Και χρειάζεται όλη αυτή την υπερβολή για να παραμένει επίκαιρος… Από την άλλη όμως, και ο κάθε Cable χρειάζεται από δίπλα έναν Deadpool για να του κάνει χαλάστρα τη μόστρα. Ελπίζω οι δημιουργοί του Deadpool 2 να το έχουν καταλάβει αυτό, όπως είχαν καταλάβει στην πρώτη ταινία γιατί ο Deadpool δουλεύει. Πηγή.
  11. DaDiRa

    Deadpool

    Ο δημιουργός του Atlanta, Donald Glover και ο αδερφός του Stephen Glover θα έχουν ρόλο συγγραφέων, executive producers και showrunners σε νέο animation για ενήλικες με πρωταγωνιστή τον Deadpool για το FXX. Έχει γίνει ήδη παραγγελία για μια πρώτη σεζόν 10 επεισοδίων. Ο Donald έχει δώσει στο παρελθόν τη φωνή του στον Miles Morales του Disney XD’s Ultimate Spider-Man και θα έχει ρόλο και στο επερχόμενο Homecoming. Πηγή
  12. Οι αναγνώστες των κόμικ δεν είναι πια "nerds", υπογραμμίζει στο News 24/7 ο υπεύθυνος του τμήματος Κόμικς των Εκδόσεων "Οξύ", και μιλά για τις νέες μεταφρασμένες στα ελληνικά εκδόσεις της εταιρείας που στοχεύουν να συστήσουν εκ νέου τους πιο διάσημους ήρωες-σύμβολα της ποπ κουλτούρας στην αγορά της χώρας. Τα κόμικς, η ένατη και πιο "ανήσυχη" των καλών τεχνών, έχει προσφέρει στη σύγχρονη μαζική κουλτούρα κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες και μορφές. Πρόκειται για μια "ποπ" εικαστική μορφή, γέννημα-θρέμμα του 20ου αιώνα, που ήρθε να ανατρέψει το κλασικό παραμύθι μέσα από πολύμορφα καρέ, ευφάνταστα "συννεφάκια" και πανίσχυρους αλλά εύθραυστους χαρακτήρες. Στην απαρχή τους, τα κόμικ απευθύνονταν κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους. Με τα χρόνια ωστόσο απέκτησαν φανατικούς ενήλικες αναγνώστες. Αν και στην αρχή η τέχνη τους κατηγορήθηκε και διώχθηκε (με κατηγορίες όπως αυτή της προπαγάνδας ή του "ακατάλληλου" περιεχομένου) εντούτοις κατάφερε να πατήσει στα "πόδια" της και να μεγαλουργήσει. Κάποτε οι φίλοι της ενάτης τέχνης θεωρούνταν ανώριμοι ή και "σπασίκλες" (nerds). Σήμερα, η εξέλιξη του μέσου έχει εξελίξει και τους κομικόφιλους σε "ψαγμένους" και ενημερωμένους αναγνώστες. Τη σκυτάλη για την περαιτέρω διάδοση των κόμικ στο ελληνικό κοινό σήμερα, το οποίο έχει διευρυνθεί σημαντικά μετά τις πρώτες -συλλεκτικές πλέον- απόπειρες εκδοτικών οίκων τις δεκαετίες του 70' και του '80 (μεταξύ τους οι εκδόσεις "Ψαρόπουλος" με τον Superman, οι εκδόσεις "Καμπανάς" με τον Spider-man και οι Μαμούθ με τους X-men για να μη μιλήσουμε για τον "Μίκυ Μάους" και τα "Κόμιξ" της Νέας Ακτίνας) αναλαμβάνουν σήμερα οι εκδόσεις "Οξύ" που στοχεύουν να φέρουν μια σύγχρονη αντίληψη, νέα εικαστική προσέγγιση και ακριβή απόδοση στις πιο σημαντικές ιστορίες αγαπημένων ηρώων. Το News 24/7 συνάντησε τον υπεύθυνο του τμήματος Κόμικς των Εκδόσεων "Οξύ" κ. Σάββα Αργυρού, ο οποίος μίλησε για την εξέλιξη των κόμικ μέσα από τις ανάγκες των εποχών και του αναγνωστικού κοινού, την κινηματογραφική και τηλεοπτική τους μεταφορά που έχουν αποκτήσει σήμερα φαινομενικές διαστάσεις καθώς και τα εκδοτικά σχέδια και στόχους της "Οξύ". "Οι υπερήρωες έγιναν mainstream, τα κόμικ έγιναν mainstream, άρα και οι αναγνώστες κόμικς έγιναν mainstream" τονίζει ο Σάββας Αργυρού Έχετε επιλέξει να εκδώσετε κάποια εμβληματικές ιστορίες, από τον Daredevil του Miller μέχρι το Planet Hulk. Ποια ήταν τα κριτήρια να επιλέξετε τους συγκεκριμένους τίτλους; «Προσπαθούμε να κάνουμε μια μίξη από κλασικές και σύγχρονες ιστορίες, με έμφαση στην ποιότητα της πλοκής της ιστορίας. Σημαντικό για εμάς είναι οι ιστορίες να είναι ει δυνατόν αυτοτελείς και να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη αφήγηση στον αναγνώστη. Όσον αφορά στους τίτλους αυτούς καθ’ εαυτούς, είναι εκείνοι οι οποίοι καθόρισαν τους χαρακτήρες αυτούς, είχαν εξαιρετική εμπορική και καλλιτεχνική πορεία και αναγνωσιμότητα στο εξωτερικό. Αφορούσαν επίσης ήρωες με μεγάλη βάση φίλων στην Ελλάδα.» Λίγες ελληνικές εταιρείες έχουν καταφέρει να πάρουν τα δικαιώματα για έκδοση υπερηρωικών τίτλων της Marvel. Πώς είναι η συνεργασία με τον κολοσσό των κόμικ; «Σαν μία εκ των δύο μεγαλύτερων εταιρειών στον κόσμο στον χώρο των κόμικς, η προσέγγιση με την Marvel απαιτεί πρωτίστως την εμπειρία να κάνεις τη σωστή τοποθέτηση των τίτλων στην αγορά, να μπορέσεις να διαλέξεις τις ιστορίες εκείνες που είναι πιο κατάλληλες και έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό της χώρας σου, να έχεις τη σωστή στρατηγική marketing και να έχεις επαφή με τον αναγνώστη του συγκεκριμένου είδους. Η Marvel μας εμπιστεύεται σε όλα αυτά γιατί στις Εκδόσεις "Οξύ" έχουμε μακροχρόνια επαφή με το συγκεκριμένο είδος αναγνωστικού κοινού που είναι ιδιαίτερο και απαιτητικό. Πέραν αυτού, οι άνθρωποι με τους οποίους μιλώ είναι μάλλον ιδιαίτερα προσεγγίσιμοι και δεκτικοί, έντονα πρόθυμοι να δώσουν συμβουλές σχετικά με τίτλους ή χαρακτήρες.» Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στην έκδοση ξενόγλωσσων κόμικ; «Η επιλογή του τίτλου, ποια ιστορία θα διαλέξεις για για ποιον χαρακτήρα. Πρέπει να αφορά έναν ήρωα που θα έχει απήχηση στο εγχώριο κοινό και η συνολική έκδοση να αποτελείται από λογικό αριθμό τευχών που θα ολοκληρώνουν, ιδανικά, την ιστορία (Είμαι ενάντιος στο να προσφέρεις ημιτελείς ή ανολοκλήρωτες ιστορίες στους αναγνώστες). Στην πρόκληση της επιλογής τίτλων συνίσταται καιι το ότι πρέπει να είσαι ενήμερος για έναν ουσιαστικά άπειρο αριθμό ιστοριών για έναν άπειρο αριθμό χαρακτήρων – σκεφτείτε πόσοι χαρακτήρες υπάρχουν στο σύμπαν της Marvel, πολλαπλασιάστε το αυτό με τον αριθμό των ιστοριών για τον κάθε χαρακτήρα, και μετά πολλαπλασιάστε το πάλι, με τον αριθμό των, ας πούμε, 20 μεγαλύτερων εκδοτικών εταιρειών κόμικς στο κόσμο – και αυτό είναι από μόνο του μια πρόκληση». Οι Εκδόσεις Οξύ εκδίδουν επίσης σειρές όπως το "Hellboy" ή το "Dracula". Ποιες άλλες σειρές θα σας ενδιέφεραν και πού στοχεύετε; «Εμπράκτως εξετάζουμε σχεδόν κάθε σειρά που μπορεί να έχει ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό. Κύριο κριτήριο -εκτός από την αυτοτέλεια και την ποιότητα της ιστορίας- είναι και η αναγνωρισιμότητα των χαρακτήρων αλλά και η επιτυχία που έχει διαγράψει η σειρά στο εξωτερικό. Το Hellboy and the B.P.R.D. 1952, π.χ. αφορά έναν εξαιρετικό τίτλο ενός τεράστιου franchise, το οποίο αναμένεται να αποκτήσει ανανεωμένο ενδιαφέρον παγκόσμια μετά και την επερχόμενη νέα ταινία με τον ομώνυμο ήρωα. Όσον αφορά σειρές και κόμικ που μας ενδιαφέρουν, εκτός από το υπερηρωικό είδος στο οποίο θα δείτε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα από τη Marvel, μέσα στα σχέδιά μας για το 2018 είναι η έκδοση του πρώτου τόμου του "Saga", των Brian K. Vaughan και Fiona Staples, μιας σειράς που έχει κερδίσει όποιο σημαντικό βραβείο κόμικ υπάρχει. Επίσης θα κυκλοφορήσουμε τα "Patience" του Daniel Clowes και το "The Terrible and Wonderful Reasons Why I Run Long Distances" του Μatthew Inman. Γενικά, το κοινό μπορεί να αναμένει αρκετή ποικιλία από τις εκδόσεις μας στο (εγγύς) μέλλον, πέρα από το αμιγώς υπερηρωικό κόμικ. Ήδη κυκλοφόρησαν άλλωστε ο "Θάνατος του Στάλιν" και το "Nick Cave - Mercy on Me", τα οποία αγκαλιάστηκαν από το ελληνικό κοινό». Ένα σχόλιό σας για το πώς έχει εξελιχθεί το αναγνωστικό κοινό των κόμικ; Κάποτε χαρακτηρίζαμε τους κομικόφιλους ως "nerds"... «Νομίζω ότι η λέξη που εξηγεί αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι το "mainstream": Οι υπερήρωες έγιναν mainstream, τα κόμικ έγιναν mainstream, άρα και οι αναγνώστες κόμικς έγιναν mainstream. Σε αυτό, φυσικά, τεράστιο ρόλο έπαιξαν οι κινηματογραφικές μεταφορές υπερηρώων στον κινηματογράφο, οι οποίες γνώρισαν τους ήρωες σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό και τους έβαλαν, όχι από το παράθυρο, αλλά κανονικά από την πόρτα, στην καθημερινότητα όλων μας. Σημαντική θεωρώ επίσης την εξέλιξη των ιστοριών των υπερηρωικών, κυρίως, κόμικ, όσον αφορά στο ύφος, στο σχέδιο, και στην πλοκή των ιστοριών. Διαχρονικά, τα κόμικ εξελίσσονται και ενηλικιώνονται, αλλά αυτό έγινε ιδιαίτερα έκδηλο από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν έγινε μια σαφής και άμεσα αντιληπτή στροφή σε πιο ρεαλιστικό σχέδιο. Επιπλέον, η ολοένα αυξανόμενη χρήση των κόμικ ως ένα μέσο για να εξιστορηθούν καινούργιες ιστορίες ή για να γίνουν μεταφορές, συνισέφερε αισθητά στην μετάδοσή τους. Παραδείγματος χάριν, όταν ο Chuck Palahniuk αποφάσισε να γράψει την συνέχεια του Fight Club, δεν έβγαλε ένα δεύτερο βιβλίο αλλά το κυκλοφόρησε κατευθείαν σε κόμικ. Είναι ένα μέσο με μεγάλες δυνατότητες οι οποίες τώρα εξερευνώνται για πρώτη φορά, ουσιαστικά, και αυτό επίσης συμβάλει στη ραγδαία αύξηση της απήχησής του. Δεν είναι τυχαίο το ότι η πιο πιστή μεταφορά του "A Song of Ice and Fire" δεν είναι το τηλεοπτικό Game of Thrones, αλλά τα αντίστοιχα κόμικ της Dynamite». Το ελληνικό αναγνωστικό κοινό των κόμικ από την εμπειρία σας έχει διευρυνθεί τα τελευταία χρόνια; Και πώς συμπεριφέρεται, κυνηγάει τις κλασικές ιστορίες ή θέλει τις πιο σύγχρονες των ηρώων; «Έχει διευρυνθεί εμφατικά. Πάντα με αιχμή του δόρατος ιστορίες που συνδέονται με κάποιο τρόπο με ταινίες ή σειρές, που δίνουν μεγαλύτερη απήχηση σε χαρακτήρες. Νομίζω ότι υπάρχει κοινό και για τα δύο, και για τις κλασικές αλλά και τις πιο σύγχρονες ιστορίες. Από την εμπειρία μου διαπιστώνω ότι υπάρχει μια έντονη ροπή από το ελληνικό κοινό τα τελευταία χρόνια προς τις πιο σύγχρονες ιστορίες, με δυναμικό σκοτεινό σχέδιο». Παρακολουθείτε τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές των κόμικ και αν ναι πώς σας φαίνονται ως προς την απόδοση των ηρώων; «Φυσικά και τις παρακολουθούμε, και σαν Εκδόσεις Οξύ, αλλά και σαν φαν. Θεωρώ τις σειρές του Netflix εξαιρετικές ως προς την απόδοση των χαρακτήρων – οι πέντε ήρωες με τους οποίους έχουν διαλέξει να ασχοληθούν μέχρι στιγμής (Daredevil, Punisher, Jessica Jones, Luke Cage, Iron Fist) ταιριάζουν γάντι στην τηλεόραση και σε μεταφορά σε σειρά. Ίσως οι μεταφορές αυτές να είναι πιο πετυχημένες από τις αντίστοιχες κινηματογραφικές όσον αφορά στην ουσία των χαρακτήρων από τα κόμικ. Το Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel (MCU) ήταν ένα τεράστιο, πρωτόγνωρο εγχείρημα, το οποίο νομίζω έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Έχει γίνει αρκετά έως πολύ καλή δουλειά στην απόδοση των χαρακτήρων. Προσωπικά ξεχωρίζω το πρώτο "Avengers", το "Captain America: Civil War" και το"Thor: Ragnarok". Αναμένω δε με ανυπομονησία το επερχόμενο "Infinity War", το οποίο πιστεύω ότι θα είναι η καλύτερη ταινία της Marvel… μέχρι την επόμενη». Η σχέση των εκδόσεων Οξύ με τους Έλληνες κομίστες; Σας ενδιαφέρει μια συνεργασία με νέα εγχώρια ταλέντα; «Επί της αρχής μας ενδιαφέρει, όμως υπάρχουν αρκετές προκλήσεις: Η αγορά είναι πολύ μικρή και έτσι η δημιουργία ενός έργου από το μηδέν μπορεί να είναι δυσλειτουργική. Θα πρέπει είτε να αδικηθεί ο δημιουργός αφού τα μελλοντικά δικαιώματα που θα εισπράξει (ή ακόμη και προεισπράξει) θα είναι πολύ λίγα σε σχέση με τον χρόνο και την δουλειά του, είτε ο εκδότης να αδικήσει τον εαυτό του και τους αναγνώστες του με την εξαιρετικά υψηλή λιανική τιμή που θα πρέπει να ορίσει στην έκδοση αυτή. Γι’ αυτό τον λόγο προτιμάμε την ξένη παραγωγή όπου εκεί η απόσβεση της αμοιβής του δημιουργού έχει ήδη γίνει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουμε και τις κεραίες μας ανοιχτές, και για κάτι πραγματικά πολύ αξιόλογο από την εγχώρια παραγωγή». Η προσωπική σας σχέση σας με τα κόμικ; «Η σχέση μου με τα κόμικ ξεκινά σε πολύ μικρή ηλικία, με τις κλασικές ιστορίες του Disney (είμαι φαν του Θείου Σκρούτζ, και του Ντον Ρόσα), και μετά προχωρώντας σε Αστερίξ και Λούκι Λουκ. Ακολούθησε ο Κόναν, οι X-Men των εκδόσεων Μαμούθ. Το πρώτο υπερηρωικό κόμικ που είχα διαβάσει ήταν το "X-Men: The Dark Phoenix Saga", και από τότε "κόλλησα" με το είδος. Να σημειωθεί ότι ο εν λόγω τίτλος θα κυκλοφορήσει και από τις εκδόσεις μας, στους προσεχείς μήνες. Αγοράζω πολλά κόμικ, κυρίως σε σκληρόδετη μορφή με ένα ευρύ φάσμα σε εταιρείες, και ιστορίες. Πιο πολύτιμο απόκτημά μου είναι οι δύο τόμοι του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ, τα οποία μου υπέγραψε ο ίδιος ο Ντον Ρόσα». Ο αγαπημένος σας ήρωας; Και το αγαπημένο σας storyline. «Ο Thor είναι διαχρονικά ο αγαπημένος μου ήρωας. Είναι σπάνιοι οι χαρακτήρες που σου επιτρέπουν να τους αναλύσεις τόσο βαθιά (θεός-άνθρωπος, θνητότητα, κληρονομιά και τι εν τέλει σημαίνει να είσαι άνθρωπος), και ταυτόχρονα παραμένουν συναρπαστικοί και "bad-ass"! Αγαπημένα μου storyline είναι σίγουρα όλο το run του Straczynski στον Thor, το πρόσφατο "Thor: God of Thunder" των Aaron και Ribic και το τρίτο τεύχος του "Thor: Heaven and Earth"». Και το σχετικό link...
  13. Η ταινία Deadpool και το κυρίαρχο ρεύμα της ακραίας σεξουαλικής διαστροφής Οι χαρακτήρες των κόμικ και η οικογενειακή διασκέδαση στο σινεμά πάνε μαζί, όπως το φυστικοβούτυρο και η μαρμελάδα, σωστά; Λοιπόν, με το ντεμπούτο του Deadpool, η Marvel Comics και η 20th Century Fox με ανάγκασε το περασμένο Σαββατοκύριακο να κάνω μια συνομιλία με τους δύο μεγαλύτερους γιους μου για το επίπεδο της σεξουαλικής διαστροφής που θα προτιμούσα να μην γνωρίζουν. Γιατί να το αντιμετωπίσουμε εξαρχής; Το γεγονός ότι μια ταινία που απεικονίζει αυτό το επίπεδο της διαστροφής έχει γίνει μια μεγάλη επιτυχία (έσπασε μια μακρά λίστα ρεκόρ του box office το περασμένο Σαββατοκύριακο με ντεμπούτο 300 εκατομμύρια δολάρια σε όλο τον κόσμο) είναι κάτι περισσότερο από ανησυχητικό, και οι άνθρωποι της πίστης – ιδιαίτερα οι γονείς – δεν εξυπηρετούν κανέναν κρατώντας το κεφάλι τους στην άμμο. Εμείς απλά πρέπει να μάθουμε πώς να έχουμε ανοικτές, ειλικρινές συνομιλίες με τα παιδιά μας σε αυτό που είναι εκτεθειμένα… Κατ ‘αρχάς, επιτρέψτε μου να σας πληροφορήσω ότι παίρνω τις πληροφορίες μου για αυτή την ταινία από online κριτικές. Δεν την έχω δει. Επίσης, το Deadpool είναι γνωστό για σάτιρα, έτσι είναι πιθανό ότι η εν λόγω διαστροφή απεικονίζεται με σκοπό να εκθέσει και να κριτικάρει τον σύγχρονο πολιτισμό. Αν ναι, είμαι σε πλήρη συμφωνία ότι θα πρέπει να επικριθεί. Η λέξη «διεστραμμένος» (perverse) προέρχεται από το λατινικό perversus που σημαίνει “γυρίζω ανάποδα”. Η λέξη δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστή για να περιγράψει τη συμπεριφορά που απεικονίζεται μέσα σε μια εκτεταμένη σκηνή σεξ στο Deadpool. Οι ρόλοι των ανδρών και των γυναικών στην σεξουαλική πράξη στην κυριολεξία γυρίζουν ανάποδα: με τη βοήθεια μιας «συσκευής», η γυναίκα χλευάζει τον αρσενικό ρόλο και ο άνδρας χλευάζει τον γυναικείο ρόλο. Όπως ήταν αναμενόμενο – οι ηθοποιοί που τον απεικόνισαν αυτό, έτσι διάβασα, κατέβασαν αρκετή τεκίλα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το γύρισμα. Ο Scott Mendelson, γράφοντας για το Forbes.com, καλεί κάθε σατιρική πρόθεση των κινηματογραφιστών σε αμφισβήτηση με την αδιάφορη παρατήρησή του ότι «βλέποντας έναν υπερ-μάτσο, υπερ-μυώδη πρωταγωνιστή όπως ο Ράιαν Ρέινολντς να καταλήγει στο τέλος με ένα στραπόν δονητή ελπιδοφόρα θα αποδείξει στο κοινό ότι είναι διασκεδαστικό και εντελώς εντάξει να πειραματιστεί με τη δυναμική ισχύ κατά τη διάρκεια του σεξ, εφ ‘όσον και οι δύο εταίροι είναι πρόθυμοι ενήλικες και συναινούντες. “ Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο, φυσικά. Δεν είναι κιόλας ότι τα ανθρώπινα όντα του 21ου αιώνα είναι τα πρώτα που θα διαστρέψουν την φυσική τάξη της σεξουαλικής πράξης με αυτόν τον τρόπο. Αλλά να το γιορτάζεις στην mainstream διασκέδαση σε παγκόσμια κλίμακα … αυτό είναι άνευ προηγουμένου. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Λοιπόν, δεν ισχυρίζεται η ριζοσπαστική φεμινιστική κουλτούρα για αρκετές δεκαετίες ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι εναλλάξιμοι; “Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κάνουν οι άνδρες”, έχουν ισχυριστεί. Το φυσικό επακόλουθο, βέβαια, είναι ότι οι άνδρες μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κάνουν οι γυναίκες. Αυτή η συμπεριφορά δεν πηγαίνει απλά τον ισχυρισμό αυτό στη λογική του κατάληξη; Αλλά, δυστυχώς, είναι ακριβώς εδώ που ο ισχυρισμός καταρρέει. Οι ρόλοι των ανδρών και των γυναικών στην σεξουαλική πράξη απλά δεν μπορούν να ανα-στραφούν, μόνο να διε-στραφούν. Οι γυναίκες σίγουρα μπορούν να κάνουν τα περισσότερα από τα πράγματα που οι άνδρες μπορούν να κάνουν. Οι άνδρες μπορούν σίγουρα να κάνουν τα περισσότερα από τα πράγματα που οι γυναίκες μπορούν να κάνουν. Αλλά, μην ξεχνάμε, υπάρχει κάτι που μόνο οι άνδρες μπορούν να κάνουν (επειδή είναι άνδρες) και μόνο οι γυναίκες μπορούν να κάνουν (επειδή είναι γυναίκες) και πρέπει να το κάνουν μαζί ώστε να είναι σε θέση να το κάνουν εξαρχής. Μόνο ένας άνδρας μπορεί να είναι πατέρας και μόνο μια γυναίκα μπορεί να είναι μητέρα. Ενώ υπήρξε δίκαιη και αναγκαία η πρόκληση ορισμένων κοινωνικών ρόλων συμβατικά περιορισμένων στο ένα ή το άλλο φύλο, οι ρόλοι ανδρών και γυναικών στη σεξουαλική πράξη (στην πράξη έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν έναν άνδρα πατέρα και μια γυναίκα μητέρα) δεν είναι εναλλάξιμοι, και είναι απολύτως απαραίτητοι για την επιβίωση της κοινωνίας. Λόγω της ολικής αποδοχής της αντισυλληπτικής νοοτροπίας, ο σύγχρονος κόσμος έχει ξεχάσει ότι ο πιο βασικός, ο πιο θεμελιώδης ρόλος του φύλου είναι να δημιουργήσει την επόμενη γενιά. Η ρίζα “γεν” (gen) – από την οποία παίρνουμε λέξεις όπως γενναιόδωρος, γένεση, γενετική, γενεαλογία, απόγονοι, το γένος, και τα γεννητικά όργανα – σημαίνει να παράγεις ή να γεννάς. Το γέν-ος ενός ατόμου βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο το πρόσωπο αυτό έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει νέα ζωή. Αλλά μόλις αγκαλιάσουμε μια ιδεολογία που διαχωρίζει την γεννητική δραστηριότητα από την γενιά (παραγωγή), είναι μόνο θέμα χρόνου πριν η ίδια η έννοια του «γένους» χάσει κάθε νόημα και η θεμελιώδης τάξη των πραγμάτων γυρίσει εντελώς ανάποδα. Ακριβώς όπως η Big Tobacco μετά από χρόνια και χρόνια άρνησης τελικά είχε να αντιμετωπίσει το συντριπτικό βουνό αποδείξεων και παραδέχτηκε ότι τα τσιγάρα προκαλούν καρκίνο, έτσι και η βιομηχανία του θεάματος, το ιατρικό κατεστημένο, οι κυβερνήσεις και τα εκπαιδευτικά κέντρα (με λίγα λόγια, όλο το σύγχρονο οικοδόμημα ) μία ημέρα θα υποχρεωθεί να παραδεχτεί ότι ο διαχωρισμός των γεννητικών οργάνων από το γένος έχει οδηγήσει σε έναν ά-φυλο και, ως εκ τούτου, έκ-φυλο κόσμο. Το Deadpool (κυριολεκτικά ‘νεκρή πισίνα) … είναι μια ταιριαστή περιγραφή ενός κόσμου που συνεχίζει να γιορτάζει αυτόν τον εκ-φυλισμό: φαίνεται ότι βυθιζόμαστε σε μια πισίνα θανάτου. Η αλήθεια και το έλεος είναι τα μόνα πράγματα που μπορούν να μας σώσουν… Πηγή Το αυθεντικό κείμενο εδώ.
  14. Γέρε χρόνε, μη φεύγεις ακόμα Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Την περασμένη εβδομάδα αφιερώσαμε αυτόν εδώ τον χώρο στους Αϊ-Βασίληδες των κόμικς και ειδικότερα στις γκροτέσκες εκδοχές τους. Σήμερα, λίγες μόνο ώρες πριν από την έλευση του νέου έτους, ας δούμε ορισμένες από τις επιλογές δημιουργών κόμικς του παρελθόντος για την αλλαγή του χρόνου. Με τη δυσάρεστη αίσθηση της βεβαιότητας ότι η αισιοδοξία που πηγάζει από τα περισσότερα εξ αυτών των κόμικς δεν εδράζεται σε πραγματικά στοιχεία… Κατά το παρελθόν, σε μικρότερο βαθμό ακόμη και σήμερα, μια εικόνα που επαναληπτικά χρησιμοποιήθηκε για να σηματοδοτήσει την αλλαγή του χρόνου στα κόμικς και τις γελοιογραφίες ήταν αυτή της αποχώρησης ενός καταπονημένου και ταλαίπωρου γεράκου που κρατούσε ένα τεράστιο δρεπάνι και ταυτόχρονα της έλευσης ενός χαμογελαστού μωρού που τον διαδεχόταν. Τόσο ο υπέργηρος αποχωρών όσο και ο χαρούμενος νεοαφιχθείς έφεραν στο στήθος τους μια μεγάλη κορδέλα με το έτος που αντιπροσώπευε ο καθένας (παραδόξως πάντα αρσενικοί…). Ηδη από το 1936, στο εξώφυλλο του New Adventure Comics, o απερχόμενος παππούλης εμφανιζόταν ρακένδυτος και με εμφανή τα σημάδια του «χρόνου» πάνω του σε αντίθεση με το μωρό που έσφυζε από υγεία φορώντας ένα ημίψηλο καπέλο. Το ευμέγεθες δρεπάνι του γερο- χρόνου στο ένα χέρι, στα όρια της παρεξήγησης αν συνοδευόταν και από ένα σφυρί, και η κρεμασμένη κλεψύδρα στον ώμο του αντιπροσώπευαν το παλιό που έδινε τη θέση του στο νέο. Ενα χρόνο αργότερα, ο Γκούφι έπαιζε τον ρόλο του γέρου σε μια παρόμοια σύνθεση και ο Ντόναλντ τον ρόλο του μωρού εκφράζοντας, όχι ίσως με τον πιο δόκιμο και καλύτερο τρόπο, το πνεύμα του 1938. Ο ρόλος του ωστόσο θα αντιστρεφόταν το 1942, όταν και παρουσιάστηκε ως ο γενειοφόρος γέρος που υποδέχεται τον καινούργιο χρόνο σε τρεις δόσεις με τη μορφή των ανιψιών του Χιούι, Λιούι και Ντιούι, ενώ το 1943 ο Πόρκι Πιγκ ενσάρκωσε το μωρό του νέου έτους με τον Μπάγκς Μπάνι να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Την επόμενη χρονιά, ο Σούπερμαν ανέλαβε να μεταφέρει με τα στιβαρά του μπράτσα το παλιό και το νέο έτος σε μια πτήση πάνω από την ακμάζουσα και πανηγυρίζουσα Μητρόπολη, παρά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και λίγα χρόνια αργότερα, ως παρωδία φυσικά, ο εύσωμος Τάμπι έγινε το πρόσωπο του 1950 αφήνοντας πίσω τη Μικρή Λουλού με το δρεπάνι και την τελειωμένη κλεψύδρα. Σχεδόν ταυτόχρονα, στο εξώφυλλο του Little Max Comics, ο γερο-χρόνος εμφανίζεται ως υπέρβαρος και απογοητευμένος σε αντίθεση με το χαμογελαστό μωρό στα χέρια του Joe Palooka με τις καραμούζες, τις σερπαντίνες και τα εορταστικά κομφετί. Κάπως έτσι κυλούσε η αποκαλούμενη «χρυσή εποχή των κόμικς» και της αθωότητας. Κάποτε όμως ήρθε το τέλος της και οι πρωτοχρονιάτικες, ελπιδοφόρες και παραδοσιακά χιουμοριστικές εικόνες της αλλαγής του χρόνου έδωσαν τη θέση τους σε πιο βίαιες και πιο πραγματιστικές. Ο αιχμάλωτος και δεμένος πισθάγκωνα Μπάτμαν το 1973 πάνω σε μια εορταστική πρωτοχρονιάτικη μπάλα δεν είναι και το πιο αισιόδοξο σημάδι. Κι ακόμα περισσότερο όταν στην επιγραφή «ευτυχισμένο το νέο έτος» η πρώτη λέξη έχει αντικατασταθεί από τη λέξη «θανατηφόρο». Ο Μπάτμαν όμως την έβγαλε καθαρή τότε. Και την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1995, σε μια αγωνιώδη αντίστροφη μέτρηση για τον ερχομό του νέου έτους, κατόρθωσε να εξουδετερώσει την ωρολογιακή βόμβα που είχε τοποθετήσει ο Τζόκερ πάνω σε μια τεράστια καμπάνα. Για χάρη της ξέφρενης γιορτής στο Γκόθαμ ο Μπάτμαν μάλιστα άφησε την καμπάνα να πέσει στο κεφάλι του διαχρονικού εχθρού, μη τηρώντας το κλίμα άφεσης αμαρτιών των ημερών. Είκοσι χρόνια αργότερα η Harley Quinn, τρελά ερωτευμένη με τον Τζόκερ, ίσως προσπαθεί ασυνείδητα να πάρει την πρωτοχρονιάτικη εκδίκησή της για τις πολλαπλές ταπεινώσεις του από τον Μπάτμαν. Γι’ αυτό και στέκεται εμπόδιο στην ομαλή διεξαγωγή της αλλαγής χρονιάς ανάμεσα στον γέροντα με το δρεπάνι και το φιλόδοξο μωρό. Ο πνευματικά ασταθής και ψυχικά διαταραγμένος Deadpool δεν φαίνεται να πολυνοιάζεται για τέτοιες πεζότητες. Προτιμά να πανηγυρίζει φορώντας την κορδέλα του νέου έτους μέσα σε βροχή από χρώματα και μουσικές, όχι όμως για τον ερχομό του νέου χρόνου, αλλά για την κυκλοφορία του εικοστού πέμπτου τεύχους με τις περιπέτειές του. Μη μπορώντας και μη θέλοντας να μοιραστούμε την υπεραισιοδοξία όλων των προαναφερθέντων κόμικς αλλά ούτε και τον, τάχα, νομοτελειακό θρίαμβο του νέου απέναντι στο παλιό προτιμούμε για το νέο έτος την εικόνα από το Shoe Comics των Gary Brookins και Susie MacNelly: η ανορθόγραφη «παραφωνία» λόγω της αλλαγής θέσης των μπαλονιών του μεθυσμένου πρωταγωνιστή είναι ταυτόχρονα και η μεταφορική παραφωνία στην επιβεβλημένη αισιοδοξία και στην υποχρεωτική, στα όρια του καταναγκασμού, εορταστική διάθεση που πρέπει να αισθανόμαστε. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να εναποθέσουμε σε μια μεταφυσική αισιοδοξία που πηγάζει από την τεχνητή αλλαγή ενός ημερολογιακού έτους την ελπίδα μας. Κάθε πέρυσι και καλύτερα μέχρι να προκύψουν, με τη συμβολή μας, οι όροι για ένα συλλογικό καλύτερο. Δεν συμμεριζόμαστε την προσμονή ενός ουδέτερου καινούργιου και δεν ανοίγουμε σαμπάνιες για το 2016. Κι ο ευτυχής, μες στην άγνοιά του, πρωταγωνιστής του εξώφυλλου του πρωτοχρονιάτικου Forbidden Worlds από τη δεκαετία του 1950 σε κάτι καλό προσδοκούσε. Αλλά… Πηγή
  15. Ανεξάρτητα με ποιες comic κυκλοφορίες διαλέξαμε ως τις κορυφαίες για το 2014, υπήρξαν σελίδες και panels που λατρέψαμε τόσο πολύ που θέλαμε να τα δείξουμε σε όλους. Η στιγμή αυτή έφτασε και ο Βαγγέλης Σωφρονάς, με τον Δημήτρη Παπαστεργίου σας παρουσιάζουν τις 10 αγαπημένες τους στιγμές από comics της Marvel για το 2014. Superior Spider-Man, Ο γυρισμός του Peter Parker. Ο Peter Parker επέστρεψε στο σώμα του, μετά το πέρασμα του Doctor Octopus ως Superior Spider-Man και το έκανε με το πιο “oh snap” comeback που διαβάσαμε φέτος. Μπορείς να αισθανθείς το βιτριόλι στην γλώσσα του Green Goblin τη στιγμή που αναγνωρίζει τον αιώνιο εχθρό του και λέει “It’s you”. Deadpool & Siri sitting on a tree. αι, το ξέρουμε παιδιά. Ο Deadpool το 2014 παντρεύτηκε. Ήταν μεγάλη στιγμή (στιγμή που έσπασε ρεκόρ γκίνες, google it) αλλά δεν μπορούσαμε να πούμε όχι σε αυτό το πάνελ όπως και να' χει. Είναι τόσο εκτός τόπου και χρόνου, τόσο αστείο, τόσο "Deadpool" που πετάξαμε το πάνελ της παντρειάς του Wade και βάλαμε αυτό στην θέση του. Γεια σου Siri αθάνατη. O Moon Knight στα καλύτερα του. Βλέπετε το εσωτερικό αυτού του κτιρίου; Κάθε όροφος είναι μία διαφορετική σελίδα, όπου ο Moon Knight σπάει τα μούτρα όποιου κακοποιού βρεθεί μπροστά του με τον πιο εντυπωσιακά ευφάνταστο τρόπο. Και αυτή η σελίδα είναι ένα από τα πιο επιβλητικά intros για να το κάνει. O Daredevil με το φιλαράκι του. O Tony Stark κατάφερε να κάνει τον Daredevil να αποκτήσει ξανά την όραση του, έστω και για λίγο (στο Superior Iron-Man όλα αυτά) και αυτός λίγο πριν τη χάσει ξανά για πάντα, τι έκανε; Πήρε τον κολλητό του τηλέφωνο να έρθει σπίτι. Υπέροχος Taylor γράφει ποίηση. AXIS: Hobgoblin και οι δουλειές στα ύψη. Ο good-guy πλέον Hobgoblin, εκτελεί ένα σουπερηρωικό tribute, αναβιώνοντας μερικά από τα πιο σημαντικά και ιστορικά στιγμιότυπα άλλων υπερηρώων και βγάζει και μερικά φράγκα στην πορεία. Nightcrawler's comeback! Ο Nightcrawler είχε πεθάνει πίσω στο 2010. Στο Second Coming storyline, προσπαθώντας να σώσει την Hope. Όλοι ξέρουμε ότι πάντα ήταν best buds με τον Wolverine. Στον καινούργιο τίτλο Amazing X-Men, ο Kurt γυρνάει πίσω λοιπόν, και αυτή εδώ η σκηνή με το που σκάει (BAMF) μπροστά σε έναν ταλαιπωρημένο Logan στο Quest For Nightcrawler, μετά από τόσα χρόνια απουσίας, είναι απλά μια υπέροχη στιγμή. Ο Shocker έφτασε στο αμήν. Το τέλος του επικού Superior Foes of Spider-Man μας θύμισε γιατί δεν πρέπει να υποτιμάμε τον αξιολάτρευτα κακομοίρη Shocker. Η εκδίκηση του στόλισε τις μούρες μας με ένα πελώριο χαμόγελο. Frank Castle + Bucky Barnes = Badasses Θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε πολλές σκηνές από το υπέροχο Original Sin. Αλλά μια από αυτές που μας έμεινε στο μυαλό και ήταν το "oh snap" του τίτλου, ήταν αυτό που είπε ο Winter Soldier στον Punisher. Thor (όχι ο Odinson παιδιά) Η νέα Thor δεν αστειεύεται. Και οι Ice Giants που κάναν το λάθος να τη θεωρήσουν κατώτερη του προηγούμενου κατόχου του Mjolnir, βλέπετε τι έπαθαν σε ένα μόλις καρέ. Η Thor παρότι την νευρικότητα ως αρχάρια, είχε και την ψυχραιμία να σφραγίσει την νίκη της με μαγκιόρικη κλισέ ατάκα. AXIS: For The Win Τόσο απλό. Τόσο υπέροχα ανούσιο. Ο Doom να είναι.. ο κλασσικός Doom. Και ο Deadpool να ακολουθεί με τον δικό του τρόπο στις σελίδες του AXIS Event. πηγη
  16. Φέτος ήταν μια ακόμα καλύτερη χρονιά στον κόσμο των comics - κάθε χρόνο και καλύτερα που λένε; - με περισσότερα άτομα να μπαίνουν στον θαυμαστό αυτόν κόσμο και να εκτιμούν όλο και περισσότεροι αυτό το είδος τέχνης. Φυσικά πρέπει να ευχαριστήσουμε τις ταινίες πιο πολύ, διότι πώς να το κάνουμε, συμβάλλουν και προωθούν, με το παραπάνω, αυτό που όλοι εδώ αγαπάμε. Είδαμε πολλούς νέους τίτλους, με την Image να έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να δώσει και τους δύο μεγάλους (Mavel & DC) να βρίσκονται όπως πάντα στην πρωτιά σε πωλήσεις. Όμως υπάρχουν και εταιρείες, όπως η Valiant, που πραγματικά δείχνουν ότι έχουν αυτό που χρειάζεται και βγάζουν κάθε μήνα διαμάντια. Χωρίς να καθυστερούμε λοιπόν, παρακάτω ακολουθούν οι 10 καλύτεροι τίτλοι που προτείνουν για το 2014 οι δύο τρομακτικά καμένοι με το αντικείμενο συντάκτες του IGN Greece, Δημήτρης Παπαστεργίου και Βαγγέλης Σωφρονάς. Batman - (DC, Scott Snyder/Greg Capullo) Για να είμαστε ειλικρινείς, πιστεύαμε πως φέτος θα είναι η χρονιά που ο Batman του δημιουργικού team των Snyder/Capullo, δεν θα μας συγκινούσε ιδιαίτερα. Ευτυχώς είχαμε άδικο και μπορούμε να πούμε με άνεση πως το συγκεκριμένο run του θρυλικού χαρακτήρα είναι ένα από τα καλύτερά του, καθώς κάθε storyline μας έχει καθηλώσει και μας έχει πορώσει. "He IS the goddamn Batman after all". Rat Queens - (Image, Kurtis J. Wiebe/Roc Upchurch) Τι είναι αυτό; Είναι το καινούργιο σας αγαπημένο comic book. Τόσο απλά. Με 4 χαρακτήρες, όλες γυναίκες· την Hannah (elven mage), την Violet (dwarven fighter), την Dee (human cleric) και τη μικρή Betty (smidgen thief). Μια μοντέρνα εκδοχή τεσσάρων φίλων σε έναν fantasy κόσμο με πολύ γέλιο. Είναι σαν να διαβάζεις τη ζωή τεσσάρων χαρακτήρων από κάποια Dungeons & Dragons ιστορία, με την= διαφορά ότι αυτοί οι χαρακτήρες έχουν την προσωπικότητα των φίλων σου. Σαν να διαβάζεις Lord of the Rings μεθυσμένος. Κορυφή! The Wicked + the Divine - (Image, Kieron Gillen/Jamie McKelvie) Αργήσαμε να ξεκινήσουμε την ενασχόλησή μας με τον συγκεκριμένο τίτλο, αλλά από το πρώτο τεύχος, καταλάβαμε γιατί έγινε τόσος χαμός. Οι αλληγορίες της λατρείας θεοτήτων που ζουν ανάμεσά μας για μερικά χρόνια ως άνθρωποι, με τη λατρεία που δείχνουμε σε larger-than-life celebrities και το τι θα κάναμε για να ήμασταν ένας από αυτούς έστω και για λίγο, είναι ένα επίκαιρο και συνάμα ενδιαφέρον concept. Μην σας κάνει εντύπωση άμα δούμε μία τηλεοπτική μεταφορά του σύντομα (ή αν απλά αντιγράψουν το σενάριο σε κάποια άλλη σειρά). Quantum & Woody - (Valiant, James Asmus/Jody LeHeup) Η Χειρότερη Superhero ομάδα του πλανήτη. Δεν έχετε γνωρίσει χειρότερα αδέρφια, που να μισούν ο ένας τον άλλον τόσο πολύ. Παραπάνω από αρκετά καλή σειρά. Τόσο που θέλουμε να ελπίζουμε πως ο James Asmus θα γράψει κάποιον Deadpool τίτλο στο μέλλον. Η ώρα περνάει τόσο ευχάριστα διαβάζοντας για αυτούς τους δύο που δεν καταλαβαίνεις πότε διάβασες 100 σελίδες. Είναι κάτι σαν buddy-cop action-comedy με πολλές δόσεις ειρωνείας. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα αν σας αρέσει π.χ. να γελάτε. Moon Knight - (Marvel, Warren Ellis/Declan Shalvey) Ο Moon Knight ήταν πάντα μία ιδιάζουσα και παρεξηγημένη περίπτωση χαρακτήρα, εξαιτίας των ομοιοτήτων του με τον Batman. Ο Warren Ellis με το relaunch του Moon Knight καταφέρνει να επανεφεύρει τον ψυχοπαθή, λευκοντυμένο υπερασπιστή της νύχτας, ξεκινώντας με ένα από τα καλύτερα 'ντεμπούτα' στην ιστορία της Marvel. Έξι σχεδόν αυτοτελή τεύχη που ξεχειλίζουν badassery, με άψογο artwork από τον Declan Shalvey όπου ο Moon Knight εξιχνιάζει εγκλήματα, πλακώνεται με κακούς ενώ οι μεγαλύτεροι εχθροί του (μεταφορικά και κυριολεκτικά) είναι οι προσωπικοί του δαίμονες. Manifest Destiny - (Image, Chris Dingess/Matthew Roberts) Το 1804, ο Captain Meriwether Lewis και ο William Clark ξεκίνησαν για ένα ταξίδι για να ανακαλύψουν τον υπόλοιπο ανεξερεύνητο κόσμο της τότε Αμερικής. Ίσως ο αγαπημένος μας τίτλος από την Image προς το παρόν. Πολλά μυστήρια πράγματα και πλάσματα που σε κάνουν να γυρνάς τις σελίδες με αγωνία, ενώ παράλληλα το ενδιαφέρον παραμένει ακμαιότατο στα ύψη μέχρι το τέλος. Rai - (Valiant, Matt Kindt/Clayton Crain) Η Valiant αυτόν τον καιρό βγάζει μόνο καλά comics και το Rai είναι ίσως η καλύτερή της στιγμή μέχρι τώρα. Ο Matt Kindt πλάθει έναν sci-fi/noir κόσμο με ίσα μέρη από Blade Runner, Neuromancer και 1984, συνδυάζοντάς τον με ασιατική μυθολογία και συμβολισμούς, ενώ το σχέδιο του Clayton Crain απογειώνει σε κάθε σελίδα τα εκπληκτικά action sequences του επιβλητικού ομότιτλου χαρακτήρα του comic. Deadpool: Dracula's Gauntlet - (Marvel, Brian Posehn/Gerry Duggan/Reilly Brown/Scott Koblish) Ξέρουμε ξέρουμε, το ongoing του Deadpool δεν ήταν αρκετό για να μπει στα Best Of; Ήταν, θα το βάζαμε, αλήθεια. Αλλά πρέπει να διαβάσετε το απόλυτο αριστούργημα βλακείας (με την καλή έννοια) που υπάρχει στο Dracula’s Gauntlet. Πραγματικά, το δίδυμο Posehn-Duggan δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Ναι, καλύτερο και από τον ongoing τίτλο. Είναι η ιστορία του πώς γνώρισε ο Wade την Shiklah. Άφθονες ατάκες και φανταστικό σκίτσο. Άλλωστε είναι μέσα, ποιος άλλος, o Reilly Brown, που αν κάναμε Top 5 για τους καλύτερους artists του Deadpool θα ήταν μέσα. Α ναι, ο Deadpool ξαναπερνάει από την Ελλάδα, μας αγαπάει πώς να το κάνουμε; Saga - (Image, Brian K. Vaughan/Fiona Staples) Το SAGA είναι ήδη κλασσικό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που εδώ και 3 χρόνια σαρώνει ό,τι comic βραβείο κυκλοφορεί. Ένα φαινομενικά πολύπλοκο sci-fi concept με παράλληλα storylines, πολιτικές και ίντριγκες, αλλά με τόσο άμεση απόδοση και έναν Star Wars-meets-Romeo & Juliet αέρα, κατέκτησε τις καρδιές μας και τις βιβλιοθήκες μας χωρίς προσπάθεια. Και ακόμα συνεχίζει δυνατά. Injustice - Year Two (DC, Tom Taylor/Mike S.Miller/Mike McKone) Φυσικά. Τι περιμένατε; Κάτι άλλο; Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο Tom Taylor κατάφερε να κάνει κάτι που κανείς δεν το έχει κάνει χρόνια τώρα· Να φέρει πίσω στην DC άτομα που είχαν σταματήσει να διαβάζουν από το New52, φέρνοντας έτσι καινούργιους αναγνώστες στον κόσμο των comics. Το Injustice Year One θεωρείται πλέον το comic που συστήνεις σε κάποιον που θέλει να διαβάσει κάτι μοντέρνο και καλό από DC Superheroes, άρα τα λόγια είναι περιττά. Το Year Two συνέχισε με τις απίστευτες αλλαγές, τον τρομερά έξυπνο διάλογο και τις εκπλήξεις σε κάθε τεύχος. πηγη
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.