Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το κόμικς «Bowie – Αστρόσκονη, Ακτινοπίστολα και Ονειροπόληση στην Εποχή του Φεγγαριού» (εκδόσεις Οξύ) αποθεώνει τον David Bowie, ένα από τα πιο σαγηνευτικά είδωλα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Η ζωή του David Bowie υπήρξε αναμφίβολα η ζωή ενός αστεριού. Σε αντίθεση με πολλούς διάττοντες «αστέρες» της εποχής μας, ο άνθρωπος με τα «χίλια πρόσωπα» και ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Ιστορίας μεσουράνησε στο ποπ στερέωμα για πάνω από πέντε δεκαετίες. Έχοντας πουλήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, ο Bowie συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μουσικούς με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών ενώ από το 2022 είναι ο δημιουργός με τις περισσότερες πωλήσεις βινυλίου του 21ου αιώνα. Όπως όλα τα αστέρια, έτσι και το «αστέρι» του David Bowie κάποια στιγμή «έσβησε». Στις 10 Ιανουαρίου 2016 η είδηση του θανάτου του (λόγω καρκίνου στο ήπαρ) σκόρπισε θλίψη στα εκατομμύρια θαυμαστ(ρι)ών του σε όλον τον κόσμο. Δύο μέρες πριν, στα 69α γενέθλιά του, είχε κυκλοφορήσει το 26ο στούντιο άλμπουμ του με τον τίτλο «Blackstar», το οποίο αποτέλεσε εν γνώσει του το «κύκνειο άσμα» του. Και μπορεί το άστρο του να έσβησε, όπως κάθε τι υλικό σε αυτό το Σύμπαν, όμως η μουσική αστρόσκονη που άφησε πίσω του θα συνεχίσει να μαγεύει και να εμπνέει γενιές και γενιές τωρινών και μελλοντικών φαν του. Κάπως έτσι ενέπνευσε η κληρονομιά του μοναδικού αυτού καλλιτέχνη τους δημιουργούς της εικονογραφημένης βιογραφίας του με τον τίτλο «Bowie – Stardust, Rayguns and Moonage Daydreams», η οποία κυκλοφόρησε το 2020, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, από τις καλιφορνέζικες εκδόσεις Insight. Για την υλοποίηση αυτής της φιλόδοξης έκδοσης ένωσαν τα δημιουργικά τους ταλέντα βασικά τρεις άνθρωποι: ο Michael Allred (Madman, Silver Surfer, Red Rocket 7, iZombie) σε σενάριο και σχέδιο, o Steve Horton (συγγραφέας, μεταξύ άλλων, της σειράς Satellite Falling των εκδόσεων IDW) σε σενάριο και η βραβευμένη με Eisner κολορίστρια Laura Allred, η οποία με τις εντυπωσιακές ποπ παλέτες της και τη μαεστρία της στα εφέ «εκτόξευσε» στο Διάστημα τα σχέδια του Michael, βασιζόμενη στη χρωματική αισθητική που υιοθέτησε στους δίσκους, στα πόστερ, στις περφόρμανς και στα βιντεοκλίπ του ο βιογραφούμενος μουσικός. Το σημαντικό αυτό κόμικς για τη ζωή του David Bowie κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ με τίτλο «Bowie – Αστρόσκονη, Ακτινοπίστολα και Ονειροπόληση στην Εποχή του Φεγγαριού» (σε μτφρ. Γιάννη Νένε). Στις σελίδες του εξιστορείται η πορεία του καλλιτέχνη από την αφάνεια στη φήμη καθώς και η άνοδος και πτώση του Ziggy Stardust, του αντισυμβατικού alter ego που οδήγησε τον Bowie στην κορυφή της καριέρας του. Φαινομενικά η δομή τού κόμικς παραπέμπει σε ντοκιμαντέρ καθώς ακολουθείται μια γραμμική χρονολογική αφήγηση. Στη συνέχεια όμως συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται μάλλον για την αναπαράσταση μιας συναρπαστικής ζωής, διανθισμένης με παραβολές και οπτικούς υπαινιγμούς που «φλερτάρουν» τόσο με την επιστημονική φαντασία όσο και με την ψυχεδέλεια. Η μουσική ξεχειλίζει τόσο πολύ στις απεικονίσεις των ηχογραφήσεων και των συναυλιών, θαρρείς και θέλει να «δραπετεύσει» από τα καρέ και τις σελίδες του βιβλίου, θαρρείς και επιδιώκει να βρει τρόπο να ακουστεί και να πλημμυρίσει το δωμάτιο. Στο «Bowie» βλέπουμε τις επιρροές του καλλιτέχνη που διαμόρφωσαν τη θεατρική και μουσική περσόνα του ως περφόρμερ του θεάματος (π.χ. από τους Konrads, τους King Bees, τους Velvet Underground, τον Jimi Hendrix ή το θέατρο αβαν-γκαρντ ή την ταινία A Clockwork Orange του Στάνλεϊ Κιούμπρικ), καθώς και την εξέλιξη των Spiders from Mars μέχρι τη διάλυση και τη φυγή του Bowie από το Λονδίνο για μια νομαδική ζωή στο εξωτερικό. Βλέπουμε επίσης αναφορές σε στοιχεία της προσωπικής του ζωής: από τον καβγά με τον παιδικό του φίλο Τζορτζ Άντεργουντ, που κατέληξε στη χαρακτηριστική μόνιμα διεσταλμένη κόρη του αριστερού ματιού του, μέχρι τους γάμους του με δύο παγκόσμιας φήμης μοντέλα, την Άντζι Μπαρνέτ (1970-1980) και την Ιμάν (1992-2016). Ένα κόμικς που σου «φωνάζει» ότι δεν διαβάζεται μόνο με εικόνες και λεζάντες, αλλά σε καλεί να απολαύσεις την αναγνωστική εμπειρία με μουσική, βάζοντας σε τέρμα ένταση αλμπουμάρες όπως τα «Hunky Dory», «The Man Who Sold the World», «Space Oddity». Και το σχετικό link...

«Ο Άνθρωπος που Έπεσε στη Γη»: Η επίσημη διασκευή σε graphic novel της ταινίας επιστημονικής φαντασίας του Nicolas Roeg, «The Man Who Fell to Earth» (1976), από τις Εκδόσεις Anubis. Βασισμένο στην καλτ βραβευμένη ταινία του Nicolas Roeg με τον θρυλικό David Bowie, της οποίας αποτελεί επίσημη διασκευή, το graphic novel των Dan Watters (σενάριο) και Dev Pramanik (εικονογράφηση), «Ο Άνθρωπος που Έπεσε στη Γη» είναι ένα μεγάλο δώρο σε όλους τους θαυμαστές του Μπόουι ανά τον πλανήτη – ή και στο διάστημα. Την υπόθεση την ξέρουμε, ή τη θυμόμαστε πάνω-κάτω όσοι έχουμε δει την ταινία (το ομότιτλο μυθιστόρημα του Walter Tevis στο οποίο βασίζεται, που κυκλοφόρησε το 1963 και εκδόθηκε το 2000 από τον Πατάκη μεταφρασμένο από τη Μαρία-Ρόζα Τραϊκόγλου, είναι εξαντλημένο). Αντιγράφουμε: Ο μυστηριώδης εξωγήινος Τόμας Τζερόμ Νιούτον πέφτει στη Γη σε μια αποστολή να σώσει τον ρημαγμένο από την ξηρασία πλανήτη του Ανθέα από την οικολογική καταστροφή. Αποφασισμένος να βρει έναν τρόπο να μεταφέρει νερό πίσω στον ετοιμοθάνατο κόσμο του, ο Νιούτον αρχίζει να πουλάει πατέντες για προηγμένη τεχνολογία, αλλά η επιτυχία του σύντομα τον κάνει στόχο τόσο της κυβέρνησης όσο και μιας μοχθηρής αντίπαλης εταιρείας. Καθώς η αποστολή του καταλήγει να διαρκεί χρόνια, ο Νιούτον συνειδητοποιεί πως ενδίδει στις υπερβολές του κόσμου μας και επιζητά απελπισμένα να επιστρέψει στην οικογένειά του. Αν και κανείς μπορεί να προσεγγίσει εντελώς υποκειμενικά αυτό το graphic novel, καθώς οτιδήποτε αποτίνει τιμή στον Μπόουι είναι κάτι που «πρέπει» να αγαπήσεις, δεν παύει να είναι μια εξαιρετικά λεπτοδουλεμένη δουλειά που έγινε επίσης με αγάπη, αλλά και με μεγάλη γνώση του μέσου. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις κόμικς μία ταινία (που βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα), καθώς το σενάριο και μόνο χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο για να γίνει και να φτιαχτεί σωστά χωρίς εκπτώσεις, και εδώ ο Γουότερς κάνει μερικά πανέμορφα και πολύ έξυπνα πράγματα. Πραγματικά του βγάζεις το καπέλο για τις λύσεις που βρίσκει. Ο Πράμανικ από την άλλη, καταφέρνει να αποδώσει την εικόνα του Νιούτον όπως αποτυπώθηκε στο ονειρικό, απόκοσμο αριστούργημα του Ρεγκ, αν αυτό δεν ήταν ταινία αλλά κόμικς. Ωραίο ντεκουπάζ, πλούσια αρχιτεκτονική της σελίδας, σαφής και άνετη γραμμή. Η έκδοση (μετάφραση Χρήστος Τσέλιος, 128 σελίδες, 16,5 x 24 εκατ.) που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, περιλαμβάνει επίσης οχτώ σελίδες με προσχέδια χαρακτήρων και εξωφύλλων από το πενάκι του Dev Pramanik, ένα τετρασέλιδο όπου βλέπουμε τα στάδια της μεταφοράς του σεναρίου στην τελική εικονογράφηση, αλλά κυρίως ένα νέο δωδεκασέλιδο άρθρο για την ταινία «The Man Who Fell to Earth» του Stephen Dalton, με εξήντα (60!) αδημοσίευτες μέχρι τώρα φωτογραφίες από τα γυρίσματα. Μεγάλο ατού της έκδοσης, που θα εκτιμηθεί δεόντως από τους φίλους των κόμικς, του σινεμά – και βέβαια του μεγάλου εξωγήινου σταρ. Η παρουσία του Μπόουι, που αποτυπώνεται άψογα, είναι έντονη σε κάθε σελίδα. Οι θαυμαστές της ταινίας και του ίδιου θα απολαύσουν τη νέα οπτική που μας προσφέρεται, ενώ οι νεότερες γενιές θα έρθουν κοντά στην ιστορία των Tevis/Roeg με αυτό το νέο, διαφορετικό μέσο. Και το σχετικό link...

Ένα καινούργιο graphic novel για τη ζωή του Starman κυκλοφορεί στα ελληνικά. «Αστρόσκονη, ακτινοπίστολα & ονειροπόληση στην Εποχή του Φεγγαριού». Ωραίος τίτλος αν είσαι έτοιμος να αφήσεις τον πλανήτη ή αν περιμένεις κάποιον να προσγειωθεί μέσα από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς σου. Στις 7 Νοεμβρίου έρχεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων ένα graphic novel για τα πρώτα χρόνια της διαστημικής/glam περιόδου του David Bowie, με τις ευλογίες (και πρόλογο) του μεγάλου Neil Gaiman και σενάριο/σκηνοθεσία/σχέδιο του «προστατευόμενου» του Mike Allred με τον οποίο, μαζί, είχαν φέρει πίσω τον χαρακτήρα Prez στις σελίδες του «The Sandman: Worlds’ End» και είχαν φτιάξει ένα από τα πιο αγαπημένα κόμικς του Gaiman, την ιστορία του Metamorpho στα Wednesday Comics. Στις αρχές των 1990s τα κόμικς με ροκ-εν-ρολ βιογραφίες ήταν η καινούργια μεγάλη μόδα. Δεν κράτησε για πολύ. Καμία από εκείνες τις βιογραφίες δεν ήταν σαν αυτή. Αυτή είναι πραγματική απόλαυση, ένα βιβλίο που θέλεις να κρατάς στα χέρια σου σαν μαγικό φετίχ, φτιαγμένο από θαυμαστές που είναι παράλληλα και καλλιτέχνες, και για φανς που είναι ονειροπόλοι. Ο Bowie, όσο περνάνε τα χρόνια από την αναχώρησή του στο Απώτερο Διάστημα, μοιάζει να μας απασχολεί όλο και περισσότερο με κρυμμένες μουσικές, ταινίες και ντοκουμέντα, ένα υλικό που παραμένει λαμπερό και ενδιαφέρον. Ακριβώς έτσι είναι και οι σελίδες του, εντελώς κινηματογραφικού graphic novel που, με καθαρές γραμμές, χαρούμενη αισθητική και με εκρήξεις εικόνων, δεν διηγούνται απλά μία ιστορία αλλά απεικονίζουν τους ανθρώπους, τις μόδες, τους ήχους, τις σκηνές της εποχής, σαν σύμβολα «μεγαλύτερα από τη ζωή» όπως ήταν και ο ίδιος ο Ziggy Stardust, ο διαστημάνθρωπος που κατέλαβε τη ζωή κάποιου David Jones, πρώην κατοίκου του Bromley και αρχικά παιδιού του Brixton. * Το «Αστρόσκονη, ακτινοπίστολα & ονειροπόληση στην Εποχή του Φεγγαριού» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ. Και το σχετικό link...

O David Bowie ως Λούσιφερ, Τζόκερ και Λούθερ Eνα υβρίδιο του David Bowie με τον Andy Warhol από τον Enki Bilal Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Εκτός από συνθέτης, τραγουδιστής, στιχουργός, περφόρμερ, ηθοποιός και τόσα άλλα υπήρξε και μια προσωπικότητα που ποτέ δεν περνούσε απαρατήρητη. Οι μεταμορφώσεις του ήταν ατέλειωτες. Γι’ αυτό και οι καλλιτέχνες των κόμικς συχνά-πυκνά ενέτασσαν τη μορφή του στις ιστορίες τους. Και πρόσθεσαν μερικές ακόμα περσόνες στη μοναδική και εκρηκτική φιγούρα του David Bowie. •«Εσείς είστε η τελειότητα;». •«Εγώ είμαι η τελειότητα. Μπορεί να μη συμφωνείτε, κύριε Χάτσφελντ. Ομως κατασκευάστηκα όπως με ονειρεύτηκα. Οταν “ζούσα” δεν με είχε ευνοήσει η φύση, βλέπετε… Σήμερα με αυτό το παρουσιαστικό, πιστέψτε με, κάνω θραύση στις γυναίκες και στους άντρες…». Ετσι εξελίσσεται ένας διάλογος ανάμεσα στον Νάικ Χάτσφελντ, εκ των πρωταγωνιστών της τετραλογίας του «Υπνου του Τέρατος» του Enki Bilal, και μια φιγούρα που ισχυρίζεται πως «είναι η τελειότητα». Ο εγκέφαλος της «τελειότητας», ο καλλιτέχνης Οπτους Γουόρχοουλ, βρίσκεται διατηρημένος σε γυάλα αλλά το σώμα και το πρόσωπο της «τελειότητας» έχουν τη μορφή και το παρουσιαστικό του David Bowie. Αριστερά: O Bowie - Lucifer των Neil Gaiman – Sam Kieth. Δεξιά: O Bowie - Lucifer από τους Mike Carrey - Peter Gross Που το 1971 τραγουδούσε στο «Life on Mars», μια λυρική κραυγή ενάντια στον καταναλωτισμό και την ποπ κουλτούρα, πως: «…είναι πάνω στο βασανισμένο πρόσωπο της Αμερικής ότι ο Μίκυ Μάους μεγάλωσε και έγινε αγελάδα». Και που το 1986 τραγούδησε το συγκλονιστικό «When the Wind Blows» για τη μεταφορά σε animation του σπαρακτικού ομότιτλου κόμικς του Βρετανού Raymond Briggs, ενώ λίγα χρόνια νωρίτερα είχε παίξει στο εισαγωγικό μέρος του συγκινητικού animation «The Snowman» του ίδιου δημιουργού. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι σχέσεις του David Bowie με τα κόμικς. Η πολυσχιδής προσωπικότητά του, το άφθαστο ταλέντο του και οι διαρκείς επί σκηνής μεταμορφώσεις του έχουν εμπνεύσει κατ' επανάληψη σεναριογράφους και σχεδιαστές κόμικς που δανειζόμενοι τη μορφή του σε διάφορες φάσεις της καλλιτεχνικής διαδρομής του τον έχουν μετατρέψει, άθελά του, σε χαρακτήρα της ένατης τέχνης. O Bowie με την περσόνα του Thin White Duke από τη δεκαετία του 1970 O σεναριογράφος Grant Morrison, μεγάλος θαυμαστής του David Bowie, έδωσε τον τίτλο The Thin White Duke of Death σε ένα από τα τεύχη της σειράς Batman R.I.P., φυσικά αναφερόμενος στην περσόνα που είχε υιοθετήσει ο David Bowie το 1976, με αφορμή το άλμπουμ του Station to Station. Τότε ο Βρετανός χαμαιλέοντας είχε επιλέξει, κρατώντας αποστάσεις από τις πιο glam εμφανίσεις του παρελθόντος, να παρουσιάζεται ως The Thin White Duke, με αριστοκρατική αλλά λιτή ενδυμασία και χωρίς εξάρσεις και έντονα συναισθήματα κατά τις δημόσιες εμφανίσεις του, μια εικόνα που παρέπεμπε και στον χαρακτήρα του εξωγήινου που υποδύθηκε την ίδια χρονιά στο The Man who Fell to Earth του Νίκολας Ρεγκ. Ηταν την ίδια περίοδο που ο Bowie προέβη στις ατυχείς δηλώσεις περί Χίτλερ και φασισμού, τις οποίες, ευτυχώς, πολύ γρήγορα ανακάλεσε ισχυριζόμενος ότι άλλες παρερμηνεύτηκαν και άλλες έγιναν υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών που είχαν αλλοιώσει την πνευματική του κατάσταση και σε καμιά περίπτωση δεν τον εξέφραζαν. Στα αξιοπερίεργα είναι πως ο The Thin White Duke of Death του Morrison δεν είναι ο υπερήρωας Batman αλλά ο απόλυτος εχθρός του, o Joker… Αριστερά: Ο Joker ως Thin White Duke of Death από τους Grant Morrison και Tony Daniel. Δεξιά: Ο Bowie - Noh-Varr των K. Gillen και J. McKelvie Για τον ρόλο του Joker τον είχε προτείνει και ο Neil Gaiman για το κινηματογραφικό «Dark Knight Returns» του Frank Miller και η αλήθεια είναι ότι θα ταίριαζε στο παρανοϊκό χαμόγελο του απόλυτου εγκληματία αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Ο ίδιος ο Gaiman χρησιμοποίησε, όμως, την εικόνα του νεαρού Bowie όταν εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Lucifer στη σειρά «Sandman» και τον πρώτο Bowie-Lucifer σχεδίασε ο Sam Keith. Στις μεταγενέστερες εκδοχές του Lucifer οι Mike Carrey και Peter Gross απέδωσαν τον χαρακτήρα ακόμα πιο κοντά στη μορφή του David Bowie, μεγαλύτερου όμως σε ηλικία. Οι Matt Fraction και Gabriel Ba έδωσαν «πρωταγωνιστικό ρόλο» στον Mick Jagger και έχρισαν τον David Bowie ως αντίπαλό του με το όνομα Luther Desmond Diamond στη σειρά «Casanova» ενώ, τέλος, οι Kierron Gillen και Jamie McKelvie προσάρμοσαν έναν παλαιότερο χαρακτήρα της Marvel, έναν εξωγήινο χίπστερ με το όνομα Noh-Varr, στη μορφή του Bowie των seventies. Η μουσική και τα τραγούδια του David Bowie, που πέθανε πριν από λίγες ημέρες, είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ξεχαστούν σύντομα. Ούτε φυσικά και η εκκεντρική, ιδιόρρυθμη μορφή του. Σε αυτό θα παίξουν κάποιο ρόλο και τα κόμικς που αποδίδοντάς του τα εύσημα και αποτίνοντάς του φόρο τιμής, φιλοτέχνησαν ακόμα ένα από τα ατέλειωτα πρόσωπα και προσωπεία του. Πηγή Η είδηση του θανάτου του μεγάλου καλλιτέχνη στο greekcomics.gr