Αναζήτηση στην Κοινότητα
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Brian Ralph'.
Βρέθηκε 2 αποτελέσματα
-
Νομίζατε ότι δεν μπορεί να βρεθεί πια κόμικ με ζόμπι που δεν είναι ‘’αμερικανιά’’ και δε μοιάζει με τα υπόλοιπα; Ε, λοιπόν, λάθος! Υπάρχει indie κομικ με σχέδιο και στυλ που το κάνουν διαφορετικό. To Daybreak είναι το κόμικ του Brian Ralph [όπως αναφέρει στη βικιπαίδεια, γεννημένος το 1973 είναι ένας U.S. alternative cartoonist]. Εκδόθηκε από την Drawn and Quarterly τον Σεπτέμβριο του 2011. Σκληρόδετο, δίχρωμο των 160 σελίδων που συγκεντρώνει τα τρία τευχάκια που είχαν κυκλοφορήσει από Bodega Distribution (48 - 48 -52 σελίδες). Αργότερα, ξανατυπώθηκε τον Φεβρουάριο του 2013 με τον ίδιο αριθμό σελίδων αλλά αυτή τη φορά paperback. Ένα από τα στοιχεία που κάνει το κόμικ ξεχωριστό είναι ότι ξεκινά με έναν τύπο που έχει χάσει το ένα χέρι του, να μιλά σε πρώτο πρόσωπο προς τον αναγνώστη ο οποίος παίρνει τον ρόλο του σιωπηλού παρατηρητή και συγχρόνως συμμετέχοντα. Ενώ, ο τύπος που μιλά, του προστάτη που σε καλωσορίζει στο σπίτι-κρησφύγετό του, σου παρέχει ένα μέρος να κοιμηθείς και φαγητό. Έξω από αυτό, υπάρχει ένας post-apocalyptic κόσμος κατεστραμμένος με σκουπίδια και πολύ επικίνδυνος για τους απειροελάχιστους ανθρώπους που έχουν μείνει, καθώς έχουν επικρατήσει τα ζόμπι. Σου ανακοινώνει, αργότερα, ότι θα κάνει την πρώτη νυχτερινή βάρδια, εξαιτίας του φόβου μήπως ανά πάσα στιγμή σας ανακαλύψουν τα ζόμπι και πρέπει να διαφύγετε. Έτσι, ξεκινά το χρονικό της απίστευτης προσπάθειας για επιβίωση, ενώ ψάχνετε για φαγητό, νερό, ασφαλές κατάλυμα, κυνηγητό με ζόμπι κ.α.. Τέλος, συναντάτε ένα επιζήσαντα άνθρωπο που όμως το έχει χάσει, και δε ξέρεις τι πρόκειται να κάνει. Όπως διάβασα και σε μια κριτική στο ιντερνετι, στην οποία συμφώνησα απολύτως: Ο Brian Ralph χτίζει σιγά-σιγά την ένταση και τον φόβο που προκαλούν τα ζόμπι που περιφέρονται χωρίς να μας το συγκεκριμενοποιεί. Αφήνοντας τη διάχυτη απειλή, παρά την πραγματική σφαγή, να είναι η κινητήριος δύναμη. Βοηθά και το σκηνικό που είναι ερημικό με βουναλάκια από κατεστραμμένα σπίτια, βράχους, ξύλα καθώς και αυτοκίνητα παρατημένα και φυσικά πολλά άχρηστα αντικείμενα και σκουπίδια. Όσον αφορά το τέλος είναι τόσο απλά και ανθρώπινα συγκινητικό χωρίς υπερβολές. Βάζω σποιλερ γιατί αλλιώς θα το χαλάσω. Ο τρόπος που παρουσιάζει το τέλος της ιστορίας είναι εκπληκτικός και πολύ δυνατός. Χωρίς φανφάρες, με ευαισθησία, προσεκτική ρεαλιστικότητα διαχειρίζεται την ανθρώπινη τραγικότητα. Σε φορτίζουν συναισθηματικά οι διαφορές εκφράσεις του προσώπου του.. (δε λέω ποιός) που μπαίνουν σε σχετικά μικρά διαδοχικά καρέ. Όταν κοιτά ο αναγνώστης στα μάτια αυτού του προσώπου, ίσως να μεταφέρεται τελείωςστη θέση αυτού ή να τον νιώθει πραγματικά. πηγή: 0, 1
- 2 απαντήσεις
-
- 16
-
- Drawn and Quarterly
- Brian Ralph
-
(και 2 ακόμα)
Ετικέτα με:
-
- 1 απάντηση
-
- 4
-
- netflix
- brian ralph
-
(και 1 ακόμα)
Ετικέτα με: