Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες '1453'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Οι δημιουργοί του «1453», Ορέστης Μανούσος και Νίκος Παγώνης, μιλάνε στην ATHENS VOICE για τη νέα έκδοση του συναρπαστικού graphic novel. 1453. H Bυζαντινή Aυτοκρατορία έχει παρακμάσει αλλά συνεχίζει να είναι το τελευταίο προπύργιο του χριστιανισμού στην Aνατολή. H πρωτεύουσά της, η Kωνσταντινούπολη – η πιο θαυμαστή πόλη του κόσμου, ο προαιώνιος πόθος χριστιανών και μουσουλμάνων – πολιορκείται από τους Oθωμανούς. O Nικηφόρος Kαλλέργης είναι ένας νεαρός τοξότης από τη Bενετοκρατούμενη Kρήτη που εντάσσεται εθελοντής στη δύναμη των Kρητών – φημισμένων τοξοτών – που φεύγουν για να υπερασπιστούν την Πόλη. Mέσα από το ημερολόγιό του, καταγράφει τα γεγονότα όπως τα έζησε ο ίδιος σαν απλός στρατιώτης κατά τη διάρκεια του πιο σημαντικού γεγονότος της εποχής του – της πτώσης της Bασιλεύουσας. Αυτή είναι η ιστορία του «1453» (εκδόσεις Anubis), ένα graphic novel που πρωτοδιαβάσαμε πριν από αρκετά χρόνια – πριν από την μεγάλη άνθιση των ελληνικών graphic novels – και το 2021 ξανασυστήνεται με νέα έκδοση. Μπορεί φέτος να γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση αλλά τα πάντα συνδέονται – με τον τρόπο τους – με γεγονότα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας όπως ήταν η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Με φόντο μια από τις πιο τραγικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας, οι δημιουργοί του «1453», ο Ορέστης Μανούσος στο σενάριο και ο σχεδιαστής Νίκος Παγώνης, μιλάνε στην ATHENS VOICE για τη νέα έκδοση. Μέσα από την ιστορία ενός νεαρού τοξότη, είναι το «1453» ένα graphic novel για την άλωση της Κωνσταντινούπολης; Oρέστης Μανούσος: Θα έλεγα το αντίστροφο. Πρόκειται για την ιστορία ενός νέου τοξότη της εποχής με φόντο την πολιορκία και την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Δεν είναι ένα «ξερό» χρονικό της άλωσης, μολονότι η αλληλουχία των γεγονότων είναι ιστορικά ακριβής. Είναι μάλλον μια ανθρώπινη ιστορία η οποία εξελίσσεται εν μέσω ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος. Νίκος Παγώνης: Να συμπληρώσω ότι το graphic novel δεν φιλοδοξεί να διδάξει ιστορία. Το 1453 είναι ένα graphic novel που χρησιμοποιώντας την ιστορία του νεαρού Κρητικού, μας δείχνει κάποιες όψεις από τις κοινωνικές συνθήκες την εποχή της Άλωσης. Οι εσωτερικές διαμάχες και διαφωνίες της κοινωνίας, η στρατιωτική κατάσταση, οι δεισιδαιμονίες, οι έχθρες και πολλά άλλα στοιχεία από τη ζωή του τότε παρελαύνουν στο σήμερα με έναν, κατά τη γνώμη μου, πολύ έντεχνο τρόπο. Η ιστορία του νεαρού τοξότη είναι η ιστορία της άλωσης κινηματογραφικά. Ο ελληνισμός «χάνει» τη Βασιλεύουσα του, την ίδια ώρα που ο ήρωας «χάνει» την αγάπη του. O νεαρός τοξότης Νικηφόρος Καλλέργης θα μπορούσε να ήταν ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο; Τι μας διδάσκει ή μας λέει η ιστορία του; Ορέστης Μανούσος: Παρ' όλο που ο ήρωας είναι φανταστικό πρόσωπο, το όνομα Καλλέργης απαντάται σε έγγραφα και μαρτυρίες από τον 12ο μ.Χ. αιώνα, καθώς ήταν από τις οικογένειες εκείνες των Βυζαντινών ευγενών που ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Β' έστειλε στην Κρήτη. Οπότε υπό μια έννοια θα μπορούσε μέσα στο απόσπασμα εκείνο των Κρητών τοξοτών που έσπευσαν να υπερασπιστούν την Κωνσταντινούπολη το 1453, να βρίσκεται κάποιος νεαρός τοξότης με το όνομα Νικηφόρος Καλλέργης. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, η ιστορία του Νικηφόρου είναι μια ανθρώπινη ιστορία. Ο ίδιος κι οι σύντροφοί του δεν είναι ούτε υπεράνθρωποι, ούτε άτρωτοι στους πειρασμούς κι οι αντιδράσεις τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον αναπόφευκτο χείμαρρο της ιστορίας, ποικίλουν, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης. Σκοπός ήταν να δημιουργηθεί μια ιστορία με «συνηθισμένους» χαρακτήρες (όσο μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο για ανθρώπους που μας χωρίζουν περίπου 600 χρόνια), οι οποίοι βρίσκονται εν μέσω ενός ασυνήθιστου γεγονότος, που ξεπερνά κατά πολύ τους ίδιους. Νίκος Παγώνης: Η παρουσία μιας ομάδας Κρητικών τοξοτών ιστορικά είναι τεκμηριωμένη. Η προσωπικότητα του πρωταγωνιστή είναι Κρητικής καταγωγής σίγουρα, εξάλλου την γράφει ένα βέρος Κρητικός που ξέρει και Ιστορία (γέλια). Ποιες ήταν οι προκλήσεις και δυσκολίες γράφοντας το «1453»; Κάνατε έρευνα γύρω από τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Ορέστης Μανούσος: Η μεγαλύτερη πρόκληση σε έργα που λαμβάνουν χώρα σε ιστορικές περιόδους είναι η μεταφορά μιας ατμόσφαιρας που απέχει πολύ από την δική μας εποχή και καθημερινότητα. Στην προκειμένη περίπτωση, ο χρόνος που χωρίζει την καθημερινότητα του Νικηφόρου και των συντρόφων του από την δική μας είναι περίπου 6 αιώνες. Η μεταφορά λοιπόν της ατμόσφαιρας αυτής, δεν γίνεται μόνο με την απεικόνιση κτισμάτων-ορόσημων (όπως π.χ. η Αγία Σοφία ή τα τείχη), αλλά με την όσο το δυνατόν πλησιέστερη απόδοση των λεπτομερειών που δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, αλλά έχουν ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση της εν λόγω ατμόσφαιρας. Έγινε εκτεταμένη έρευνα σε Ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, τόσο για τις ενδυμασίες της εποχής (Οθωμανών, αλλά και Βυζαντινών), όσο και για τις συνοικίες της Πόλης, τα ονόματα και τις συνήθειες των ανθρώπων, μέχρι και για τις ιαχές των Οθωμανών. Γιατί διαλέξατε ένα graphic novel σαν εκφραστικό μέσο και όχι ένα βιβλίο; Ορέστης Μανούσος: Η επιλογή του μέσου έγινε σε συνεργασία με τον εκδότη. Ως ένας από τους πρωτοπόρους στον τομέα αυτόν, η εκδότρια εταιρεία αποφάσισε να επενδύσει πάνω στην δημιουργία ενός αμιγώς ελληνικού graphic novel στα πρότυπα αντίστοιχων παραγωγών του εξωτερικού. Σε προσωπικό επίπεδο – και ως λάτρης των κόμικς και των graphic novels γενικότερα – πιστεύω ότι το μέσο αυτό ταίριαζε τόσο στον δικό μου τρόπο έκφρασης όσο και στο προφίλ της εταιρείας. Ένας ακόμη λόγος που οδήγησε στην επιλογή του μέσου αυτού θεωρώ πως ήταν η έλλειψη εικονογραφημένων μυθιστορημάτων που εκτυλίσσονται την περίοδο αυτή, σε αντίθεση με τον αριθμό των μυθιστορημάτων (κι αυτά κυρίως από ξένους συγγραφείς). Ποιες ήταν και οι δικές σου προκλήσεις σχεδιάζοντας το «1453»; Έκανες και εσύ τη δική σου προσωπική έρευνα, ψάχνοντας στοιχεία όπως στολές και οπλισμός της εποχής, κτίρια κ.λ.π.; Νίκος Παγώνης: Η δουλειά που ρίξαμε στην έρευνα δεν περιγράφεται. Κατέβασα ότι οπτικό υλικό υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο διαδίκτυο για μελέτη και reference. Το project κράτησε περίπου ένα χρόνο που ήταν καλό χρονικό διάστημα για να «χωνέψω» τη δομή της Πόλης. Σε κάθε σκηνή, σε κάθε κάδρο, ότι φαίνεται στο φόντο είναι μελετημένο, επειδή είχαμε αποφασίσει από πριν τα σημεία που θα εξελίσσονταν οι σκηνές. Το λιμάνι, ο Κεράτιος, οι συνοικίες, η αγορά, ο κόσμος, οι στρατιώτες, όλα «μυρίζουν» τη μυρωδιά της Πόλης. Οι αγαπημένες μου σκηνές ήταν γύρω και πάνω στα τείχη. Προσπάθησα να μεταφέρω την ένταση και την αγωνία των πολιορκημένων, την κούραση και τα ξενύχτια στις πολεμίστρες, τη βρώμα των καπνών και τις φωτιές, όλα όσα μπορούσα να φανταστώ και να αποτυπώσω όσο πιο ρεαλιστικά μπορούσα. Μετά την έκδοση βέβαια δεν ήθελα να ούτε να δω, ούτε να ακούσω για την Κωνσταντινούπολη για πολύ καιρό (γέλια). Ποια ήταν η σχέση ανάμεσα στον συγγραφέα κόμικς και τον σχεδιαστή; Πώς δουλέψατε μαζί και επήλθε η ισορροπία και επικοινωνία; Ορέστης Μανούσος: Η συνεργασία μας με τον Νίκο ήταν εξαιρετική. Ο σχεδιασμός της ιστορίας γινόταν από κοινού μετά από μελέτη, συζήτηση και ανάλυση της κάθε σκηνής. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι συναντιόμαστε στο ατελιέ του, συζητούσαμε εξονυχιστικά τις σελίδες που επρόκειτο να σχεδιαστούν μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, φτιάχνοντας ένα προσχέδιο της κάθε σκηνής. Μπορεί αυτό να κρατούσε ώρες αλλά ήταν μια πολύ δημιουργική κι ευχάριστη διαδικασία. Ο Νίκος είναι εξαιρετικός συνεργάτης, με τρομερό χιούμορ αλλά και πολύ εμπειρία και γνώσεις που του επέτρεπαν να αντιμετωπίζει με επιτυχία την κάθε δυσκολία που ενδεχομένως να προέκυπτε στον σχεδιασμό (είτε επρόκειτο για θέμα προοπτικής, φωτισμού, είτε οτιδήποτε άλλο). Νίκος Παγώνης: Η συνεργασία ήταν εξαιρετική γιατί είχε πολύ γέλιο και χαρά. Από την αρχή οι τρεις μας, σχεδιαστής, συγγραφέας και εκδότης αναπτύξαμε αυθόρμητα μια πολύ καλή σχέση εμπιστοσύνης και επαγγελματισμού. Πήραμε νωρίς, ομόφωνα, σημαντικές αποφάσεις για το ύφος, το στυλ, το μέγεθος κ.λ.π. και έτσι δεν είχαμε μπρος-πίσω. Αν θυμάμαι καλά, μόνο μία σκηνή αλλάξαμε και την ξαναστήσαμε (για το καλό της ιστορίας). Ακόμη κι όταν συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει να αυξήσουμε αρκετά τον αριθμό των σελίδων, ο εκδότης συμφώνησε. Υπάρχουν σχέδια για επόμενα κεφάλαια του «1453»; Ορέστης Μανούσος: Η αλήθεια είναι πως το 1453 σχεδιάστηκε εξ' αρχής ως αυτοτελής ιστορία. Είναι κι ο τύπος εκείνος της ιστορίας που δεν αφήνει περιθώρια για συνέχειες. Πρόκειται για το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Η ιστορία του Νικηφόρου Καλλέργη κλείνει με το τέλος ενός ιστορικού κύκλου που ξεκίνησε από την ύστερη αρχαιότητα και ολοκληρώθηκε κατά την Αναγέννηση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 1453 είναι ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Νικηφόρου Καλλέργη. Μας περιέγραψε το πώς βίωσε ο ίδιος το γεγονός που τον σημάδεψε όσο κανένα άλλο στην ζωή του. Η εποχή του έχει πια παρέλθει. Η ροή της ιστορίας όμως είναι συνεχής κι όπως ένας κύκλος κλείνει, έτσι ανοίγει ένας καινούριος. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιος απόγονος του Καλλέργη να έχει να μας διηγηθεί το πώς έζησε ο ίδιος κάποιο άλλο ιστορικό γεγονός... Και το σχετικό link...
  2. Το ελληνικό graphic novel Τα κόμικς που δεν μοιάζουν με τα κόμικς που ξέρατε Μέχρι και τη δεκαετία του 1970 τα κόμικς ήταν περισσότερο γνωστά ως «μικιμάου» (φθηνές εκδόσεις που διάβαζαν παιδιά). Ταυτισμένα με την παραλογοτεχνία, συχνά θεωρούνταν ότι ασκούσαν αρνητική επιρροή στους νέους. Τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 το κλίμα άλλαξε. Είναι η εποχή που μεσουρανούσαν τα περιοδικά «Βαβέλ» και «Παρά Πέντε». Τη συζήτηση για τα κόμικς στον Τύπο της εποχής την απασχολεί το ερώτημα: «Είναι τα κόμικς τέχνη;». Από τότε έως τις μέρες μας σημαντικά έργα της διεθνούς σκηνής κόμικς μεταφράστηκαν στα ελληνικά, ενώ οι έλληνες δημιουργοί εκπλήσσουν με την καλλιτεχνική και την αφηγηματική τους εξέλιξη. Πληθαίνουν τα φεστιβάλ που αφορούν την 9η τέχνη, τα πανεπιστήμια ασχολούνται με τα κόμικς, το κοινό τους αργά, αλλά σταθερά, μεγαλώνει και έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση των αναγνωστών. Είναι αξιοπρόσεκτο πως τα κόμικς πια εμφανίζονται συχνά και με μια άλλη ονομασία, ως «graphic novels». Ο όρος συνδέεται συνειρμικά (novel, μυθιστόρημα) με την καλλιτεχνική αρτιότητα αλλά και τις προτιμήσεις ενός πιο απαιτητικού αναγνωστικού κοινού. Το πρώτο έργο που χρησιμοποίησε με επιτυχία τον όρο ήταν το Contract with God and Other Tenement Stories του Will Eisner (Συμβόλαιο με τον Θεό και άλλες ιστορίες, 1978) – μια σπονδυλωτή ιστορία με χαρακτηριστικά εικονογραφημένου μυθιστορήματος, που διέφερε κατά πολύ από τα κόμικς (ιδιαίτερα τα υπερηρωικά) που κυριαρχούσαν μέχρι τότε στις ΗΠΑ. Η ευρύτερη αποδοχή των graphic novels ήρθε το 1986 με την κυκλοφορία τριών έργων: Batman. The Dark Knight Returns του Frank Miller, Watchmen των Alan Moore-Dave Gibbons και Maus του Art Spiegelman. Eκτοτε τα graphic novels εξελίχθηκαν σε μια ιδιαίτερα δημοφιλή φόρμα, καταξιωμένη από θεωρητικούς και κριτικούς. Κατάφεραν έτσι να διαμορφώσουν το πλαίσιο όπου τα κόμικς στο σύνολό τους ως μέσο μπορούσαν πια να αποτινάξουν τη μομφή της «μη υψηλής» δημιουργίας ή του «μη επωφελούς» αναγνώσματος. Ταυτόχρονα προσέφεραν στους εκδότες τους πολύτιμες εμπορικές διεξόδους. Kόμικς και graphic novels Ποια κόμικς όμως μπορούν να περιγραφούν ως graphic novels; Δεν υπάρχει αυστηρός ορισμός για τη συγκεκριμένη φόρμα κόμικς. Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που κατά καιρούς τής έχουν αποδοθεί (αριθμός σελίδων, περιεχόμενο κ.λπ.) αυξάνουν τη σύγχυση γύρω από το ποια κόμικς είναι ή δεν είναι graphic novels. Τα βασικότερα στοιχεία της συγκεκριμένης φόρμας, όπως δίνονται σε διαφορετικές απόπειρες ορισμού, είναι: η σχετικά μεγάλη έκταση, η θεματική ενότητα και η προσομοίωση της έκδοσής τους στη μορφή του βιβλίου. Ωστόσο, η ασάφεια ευνοεί την πληθωριστική χρήση του όρου, με αποτέλεσμα αρκετοί εκδότες και δημιουργοί να προσδιορίζουν πλέον τα έργα τους ως τέτοια, ακόμα και όταν το θέμα ή η έκτασή τους δεν δικαιολογεί τη χρήση του όρου ή όταν αυτά δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα γνωστά «άλμπουμ κόμικς». Τα graphic novels αποτελούν μια ξεχωριστή φόρμα αυτού που λέμε «κόμικς» (comic strips, comic books, web comics, comic fanzines κ.λπ.). Οπως επισημαίνουν οι μελετητές Mike Chinn και Chris McLoughlin: «Τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels». Το ένα είναι υποσύνολο του άλλου. Ωστόσο, ο όρος «graphic novel» παραμένει αόριστος. Αυτό που επιθυμεί – ή, για να ακριβολογούμε, επιδιώκει – να δηλώσει είναι ότι τα graphic novels «είναι τα κόμικς που δεν μοιάζουν με τα κόμικς που ξέρατε». Στις μέρες μας αποτελεί πλέον ευδιάκριτη τάση η μεταφορά λογοτεχνικών, κλασικών συνήθως, κειμένων σε κόμικς, τα οποία προσδιορίζονται ως graphic novels. Πράγμα και θεμιτό και χρήσιμο. Παρ’ όλα αυτά, η τάση αυτή ενέχει και μια δημιουργική ανασφάλεια. Τη σκέψη ότι, δανειζόμενοι τη φήμη ενός κλασικού έργου, διασφαλίζουμε και την αντίστοιχη καλλιτεχνική ή εμπορική του επιτυχία ως graphic novel. Ετσι όμως αναβάλλουμε ως δημιουργοί να αναμετρηθούμε με τις πραγματικά τεράστιες αφηγηματικές δυνατότητες μιας φόρμας που μπορεί να δημιουργήσει από μόνη της σημαντικά έργα. Είναι η ίδια μέρος μιας «λογοτεχνίας», ενός έντεχνου αφηγηματικού λόγου, που όμως διαθέτει πολλαπλασιαστικά στη φαρέτρα του τη δύναμη της εικόνας και φυσικά τα εικαστικά ή τα κινηματογραφικά της αντιδάνεια στη διαχείριση της ροής της αφήγησης. To graphic novel στην Ελλάδα Στην Ελλάδα ο όρος έφτασε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 – αρχικά χάρη στη μετάφραση αριστουργημάτων της διεθνούς παραγωγής, όπως τα Palestine (ΚΨΜ, 2006), Περσέπολις (Ηλίβατον, 2006), V for Vendetta (Anubis, 2006), Blankets (ΚΨΜ, 2007), Maus (Zoobus, 2008), Watchmen (Anubis, 2008), Batman: Ο σκοτεινός ιππότης επιστρέφει (Anubis, 2008) κ.ά. Το πρώτο ελληνικό δείγμα του είδους που αυτοπροσδιορίζεται ως graphic novel εμφανίζεται το 2008. Είναι το 1453 (Anubis, 2008) των Ορέστη Μανούσου και Νίκου Παγώνη. Λίγους μήνες αργότερα ακολουθεί το Logicomix (Ικαρος, 2008) των Απόστολου Δοξιάδη, Χρίστου Παπαδημητρίου, Αλέκου Παπαδάτου και Annie Di Donna. Η μεγάλη επιτυχία του βραβευμένου έργου, η οποία υπήρξε πρωτίστως διεθνής μέσα από πολλές μεταφράσεις, διαφημίζει και εισάγει ουσιαστικά τον όρο graphic novel στην ελληνική πολιτισμική σκηνή. Εκδότες και δημιουργοί αρχίζουν να βλέπουν θετικά τη νέα φόρμα (χάρη στην εμπορική επιτυχία και στην καλλιτεχνική της αξία) και το ευρύτερο κοινό συνειδητοποιεί σταδιακά πως υπάρχουν και «άλλα» κόμικς για ενηλίκους. To 2009, το παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο Οι δραπέτες της σκακιέρας (Καλέντης, 2009) του Ευγένιου Τριβιζά, με εικονογράφηση της Ράνιας Βαρβάκη, αυτοπροσδιορίζεται στο εξώφυλλο ως graphic novel. Ακολούθησαν οι μεταφορές λογοτεχνικών έργων ελλήνων συγγραφέων από τους Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη, όπως το Παραρλάμα και άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά (2011), Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες (2012) και Η Μεγάλη Βδομάδα του Πρεζάκη (2015) από τις εκδόσεις Τόπος με τον προσδιορισμό στην ταυτότητα ως graphic novels. Επίσης με τον προσδιορισμό graphic novel κυκλοφορεί το Αϊβαλί (Κέδρος, 2014) του υπογράφοντος, το οποίο συνέβαλε με τη σειρά του στο παραπάνω ρεύμα αποδοχής και διάδοσης του όρου στην Ελλάδα. Ακολούθησαν Η Δημοκρατία (Ικαρος 2015) των Αβραάμ Κάουα, Αλέκου Παπαδάτου, Annie Di Donna, η Πάπισσα Ιωάννα (ΚΨΜ, 2015) του Λευτέρη Παπαθανάση, ο Ερωτόκριτος (Polaris, 2016) των Δημοσθένη Παπαμάρκου, Γιάννη Ράγκου, Γιώργου Γούση, Η κερένια κούκλα (Comicdom Press, 2017) των Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, Γιώργου Τσιαμάντα, το Γρα-Γρου (Ικαρος, 2017) των Τάσου Ζαφειριάδη, Γιάννη Παλαβού, Θανάση Πέτρου, η Πάπισσα Ιωάννα (The Athens Review of Books, 2018) του Δημήτρη Χαντζόπουλου, το Στα μυστικά του Βάλτου (Polaris, 2018) των Γιάννη Ράγκου, Παναγιώτη Πανταζή. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα περισσότερα αποτελούν αποδόσεις λογοτεχνικών έργων και επίσης ότι, παρότι δεν προσδιορίζονται ως graphic novels, η σχετική κριτικογραφία στον Τύπο και στο Διαδίκτυο τα εκλαμβάνει ως τέτοια. 1453 Σενάριο: Ορέστης Μανούσος. Eικονογράφηση: Νίκος Παγώνης. Lettering Ντόρις Λαμπρινού. Εκδόσεις Anubis, 2008, σελ. 144, τιμή 24,90 ευρώ Κωνσταντινούπολη, Μάιος 1453. Ο νεαρός Νικηφόρος Καλλέργης, τοξότης από την Κρήτη, αφηγείται τις τελευταίες ημέρες της Βασιλεύουσας. Επικές μάχες σε έγχρωμο σκίτσο, νεανικοί έρωτες στα σοκάκια της Πόλης, η τραγική πτώση στο πρώτο ελληνικό graphic novel των εκδόσεων Anubis, που εκδίδουν πολλούς τίτλους κόμικς και λογοτεχνίας του φανταστικού. Στον πρόλογό του ο εκδότης αυτού του «εικονογραφημένου μυθιστορήματος» τονίζει τη σοβαρότητα του θέματος, την πρωτότυπη πλοκή και την προσπάθεια να απεικονιστεί με ιστορική ακρίβεια η εποχή στο προσεγμένο σχέδιο, τρία στοιχεία που απαιτεί ένας από τους ορισμούς του graphic novel – μαζί με την πολυσέλιδη έκταση της αφήγησης. Logicomix Κείμενο: Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου. Εικονογράφηση Αλέκος Παπαδάτος, Annie Di Donna. Εκδόσεις Ικαρος, 2008, σελ. 352, τιμή 27,39 ευρώ Ενα μαθηματικό μυθιστόρημα σε κόμικς. Η Λογική και η αναζήτηση των θεμελίων των μαθηματικών μέσα από τη φωνή και τη ζωή του φιλοσόφου Μπέρτραντ Ράσελ, σε μια αφήγηση που υπογράφουν ένας μαθηματικός και συγγραφέας και ένας πανεπιστημιακός καθηγητής Πληροφορικής. Απαιτητική σύνθεση, ογκώδες βιβλίο, 10.000 πρώτο τιράζ στην Ελλάδα, κυκλοφορία από τον Βloomsbury στην Αμερική, ενθουσιώδεις κριτικές σε έγκριτα διεθνή έντυπα, παγκόσμιο μπεστ σέλερ, βραβεία, εκδοτικό γεγονός της χρονιάς. Η κυκλοφορία του από τις εκδόσεις Ικαρος των ποιητών και των νομπελιστών συνετέλεσε στην είσοδο του είδους στα καθωσπρέπει βιβλιοπωλεία και του graphic novel στην κεντρική λογοτεχνική σκηνή. Οι δραπέτες της σκακιέρας Κείμενο Ευγένιος Τριβιζάς. Εικονογράφηση Ράνια Βαρβάκη. Εκδόσεις Καλέντης, 2009, σελ. 109, τιμή 29,56 ευρώ Η λευκή βασίλισσα και ένας μαύρος αξιωματικός δραπετεύουν ένα βράδυ από μια παλιά σκακιέρα ακολουθώντας το ασημένιο μονοπάτι μιας φεγγαραχτίδας. Χωρίς αυτούς το παιχνίδι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τα υπόλοιπα πιόνια είναι αποφασισμένα να τους βρουν και να τους τιμωρήσουν. Οι δραπέτες αναζητούν τον γλάρο των ονείρων που θα τους οδηγήσει στην επτάχρωμη πύλη του ουράνιου τόξου. Παραμυθένιο σκηνικό, πλούσιο χρώμα, ονειρικό σκίτσο που αφήνει τη μορφή της κλασικής εικονογράφησης παιδικού βιβλίου για τη μορφή του κόμικ. Με τον χαρακτηρισμό graphic novel στο εξώφυλλο, το βιβλίο διαφημίστηκε ως το πρώτο δείγμα του είδους για νέους. Αϊβαλί Soloup Εκδόσεις Κέδρος, 2014,σελ. 446, τιμή 22 ευρώ Ενα ταξίδι από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί δίνει την αφορμή μιας αναδρομής στο χρονικό της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στην κύρια αφήγηση εγκιβωτίζονται αποσπάσματα εκδομένων αφηγήσεων τεσσάρων Αϊβαλιωτών (Φώτης Κόντογλου, Ηλίας Βενέζης, Αγάπη Βενέζη-Μολυβιάτη, Αχμέτ Γιορουλμάζ). Ασπρόμαυρο σκίτσο, Βραβείο Καλύτερου Κόμικ και Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς στο Comicdom Con Athens 2015. Οι εκθέσεις στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και αλλού καθιερώνοντας το κόμικς σε σοβαρούς χώρους τέχνης και η αντιδικία περί πνευματικών δικαιωμάτων με τους κληρονόμους του Κόντογλου έφεραν το βιβλίο και τον όρο graphic novel ξανά ψηλά στη δημόσια συζήτηση. * Ο Soloup (Αντώνης Νικολόπουλος) είναι διδάκτωρ Πολιτισμικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, γελοιογράφος («Ποντίκι») και συγγραφέας της μελέτης «Τα ελληνικά comics» (Τόπος, 2012). Εχει εκδώσει δεκατέσσερα άλμπουμ με γελοιογραφίες και κόμικς και το graphic novel «Αϊβαλί» (Κέδρος, 2014). Το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει το νέο του graphic novel με τίτλο «Ο Συλλέκτης» (Ικαρος) Πηγή
  3. Και πάλι ξεκινάω ευχαριστώντας τον crc, ο οποίος 'εφτιαξε' τα σκαναρίσματα στη σωστή τους διάσταση και συνεπώς χάρη σε αυτόν διαβάζετε το άρθρο. Και αυτό το ανεβάζω με καθυστέρηση (όχι τόσο μεγάλη, αυτή τη φορά), γιατί η εφημερίδα δεν χωρούσε στο σκάνερ μου και περίμενα μήπως κάποιος άλλος αποκτήσει πρόσβαση στο άρθρο. Υποτίθεται ότι είναι βιβλιοκριτική του τεύχους "Ο Κολοκοτρώνης" των Κλασικών Εικονογραφημένων, αλλά και του "1453" των Μανούσου και Παγώνη, αλλά στο δεύτερο αφιερώνεται ελάχιστος χώρος. Φυσικά, ο Κανέλλης τα χρησιμοποιεί, για να το πάει αλλού το θέμα...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.