Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ταρατατά'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Τώρα όλα γίνονται με ένα κλικ, ακόμη κι ο οργασμός. Υπήρξε όμως και μία εποχή που για να γίνει η… δουλειά χρειαζότανε σάλιο (για να γυρίζεις τις σελίδες). Σύμφωνοι, η τεχνολογία ήρθε να λύσει ένα σωρό προβλήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων πιθανότατα δημιουργηθήκανε εξαιτίας της. Για παράδειγμα, όλοι όσοι είναι χειρισταί ηλεκτρονικών υπολογιστών έχουνε την ανάγκη κάθε 5-6 μήνες να αγοράσουνε μια καινούρια κάρτα γραφικών την οποία δεν θα χρειάζονταν αν δεν υπήρχανε πισιά, αλλά τέλος πάντων. Αυτά ονομάζονται παράπλευρες απώλειες, αλλά δεν είναι της παρούσης. Εκείνο που επίσης δεν είναι της παρούσης, αλλά μιας άλλης εποχής, είναι ο τρόπος που ο καθείς ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του και πειραματίζεται με σχετικά με τις χρήσεις του χεριού του και πώς αυτό το ανθρώπινο όργανο μπορεί να έρθει σε επαφή με ένα άλλο όργανο προκειμένου να ακουστούν μουσικές οργασμικού χαρακτήρος. Τη σήμερον ημέρα τα πράματα είναι ιδιαιτέρως απλά. Ανοίγεις ένα σάιτ, επιλέγεις τη κατηγορία της αρεσκείας σου και χαϊδεύεσαι με την ησυχία σου. Εφόσον βεβαίως ο υπολογιστής βρίσκεται στο δωμάτιό σου. Υπήρξε, όμως ένα φεγγάρι που τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα. Μια εποχή που για να καταφέρεις να αυτοϊκανοποιηθείς έπρεπε να ήσουν πραγματικός καλλιτέχνης. Ένας πολυμήχανος Μαγκάιβερ της μ@λ@κί@ς, καθώς η ίδια η φύση σε οδηγούσε σε ευρεσιτεχνίες. Η αναζήτηση της ηδονής ξεκινούσε από το περίπτερο. Α δεν είχες κάνα δικό σου άνθρωπο με τον οποίο να συνεννοείστε στα πεταχτά, αναγκαζόσουνα να μετατραπείς σε σεξουαλικό μετανάστη. Πάει να πει πως έπαιρνες τον πισινό σου και περπάταγες μέχρι να φτάσεις σε κάποια γειτονιά με την οποία δεν είχες πολλά πάρε-δώσε. Κάνοντας τάχα μου τον ανήξερο κοίταζες τις μαστίχες κι ανάμεσα από κάνα δύο πακέτα από δαύτες, ένα ΜΠΛΕΚ και δρακουλίνια για ξεκάρφωμα, πέταγες και τα περιοδικά για τα οποία αναγκάστηκες να φτάσεις τόσο μακριά από το λεγόμενο comfort zone σου. Πάντα με την ελπίδα πως ο περιπτεράς θα είναι τσακάλι και θα κάνει τον υπολογισμό της τιμής στο πιτς φιτίλι, για να μην περάσει στο μεταξύ καμία ξέμπαρκη συμμαθήτρια και δεν σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας. Έτσι, λοιπόν, με το Ταρατατά, τη Ζάκουλα, τον Μοντατόρε, το Σωφεράκι ή τον Πρώτο υπό μάλης, έφτανες μέχρι το σπίτι. Αυτοί οι τύποι ήταν οι υπεύθυνοι για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των εφήβων στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’80. Στην πρώτη περίπτωση ήταν ένας φαντάρος, ο Αντριάνο, με προσόντα από άλλο ανέκδοτο που έριχνε το κάθε γκομενάκι για πλάκα. Συνήθως οι υποθέσεις έβγαζαν νόημα, ενώ το σεξ όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, πολύ μακριά από την αλήθεια. Τέτοια προβλήματα δεν αντιμετώπισαν οι φανατικοί αναγνώσται της Ζάκουλα. Εκ των προτέρων τσακωμένο με την αλήθεια, αφού εξιστορούσε τις ερωτικές περιπέτειες μιας ξανθιάς βαμπίρας και τη διαρκή αναζήτησή της για αίμα και σπέρμα, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Η αχόρταγη βρυκόλαξ τα έπινε όλα (χάπια, ουίσκι και κοακόλα), ενώ οι δημιουργοί της ήταν ανθρώποι με ανησυχίες που ξεπερνούσαν αρκετά τα όρια μιας απλής κομικοτσόντας. Αρκεί να σας πω ότι από τις σελίδες της παρήλασαν προσωπικότητες, όπως για παράδειγμα ο ζωγράφος Λωτρέκ, για να καταλάβετε για τι επιπεδάτη μ@λ@κία μιλάμε… Με αυτά τα βιβλία μάθαινες δηλαδής και δύο εγκυκλοπαιδικές γνώσεις στη προκοπής, τις οποίες αύριο-μεθαύριο μπορεί να έβρισκες χρήσιμες κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας μπαζ ή τρίβιαλ περσούτ. Αυτό βεβαίως ερχότανε ως αντίβαρο στα ζογκλερικά στα οποία ήσουνα αναγκασμένος να καταφύγεις για λίγη ηδονή (και μερικά σπυράκια ακόμη στο κούτελο). Όπως λέω και στα εγγόνια μου «εσείς τώρα πατάτε ένα κουμπί και το παίζετε κονιόρδοι, ενώ εγώ ήμουνα μ’ ένα φακό κάτω από τα σκεπάσματα, με το ένα χέρι να προσπαθώ να γυρίσω τη σελίδα για να μην χάσω την υπόθεση»… Άσε που έτσι ξέμενες κι από σάλιο. Ευτυχώς, πάντως υπήρχε και ο Μοντατόρε. Ένα ακόμα περιοδικό ποικίλης ερωτικής ύλης, με ήρωα ένα μηχανικό που εκτός από το να ρίχνει γκομενάκια, μπορεί να σου μάθαινε κι ένα-δύο τρόπους για να καταφέρεις να βολευτείς καλύτερα. Μετά από όλα αυτά, ένα καλό ντουσάκι ήταν απαραίτητο. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά επειδή συνήθως με αυτά τα περιοδικά γιόμιζες τα χέρια σου… μελάνη, αφού δεν ήταν και πολύ καλής ποιότητος οι εκδόσεις. Αλλά, βέβαια, έτσι κι αλλιώς μετά από τέτοιες δουλειές, ένα μπανάκι είναι αναπόφευκτο… Και το σχετικό link...
  2. Τα σεξουαλικά κόμικς που κορόιδευαν τον Τσώρτσιλ και χλεύαζαν τον Χίτλερ, μέχρι την Ζάκουλα και τον Ταρατατά «Οι Βίβλοι της Τιχουάνα» Τις δεκαετίες του ’30 και ’40 στην Αμερική, οι έφηβοι με 50 σεντς, αγόραζαν μία «Βίβλο της Τιχουάνα». Δεν επρόκειτο φυσικά για κανονική Βίβλο, αλλά για 8σέλιδα πορνογραφικά κόμικς. Στις σύντομες, χιουμοριστικές ιστορίες πρωταγωνιστούσαν οι διασημότεροι ήρωες των αθώων κόμικ, όπως ο Ποπάυ και ο Μίκι Μάους. Βέβαια οι περιπέτειες τους στις «Βίβλους» είχαν σεξουαλικό προσανατολισμό. Αργότερα, οι ανώνυμοι σκιτσογράφοι εμπνεύστηκαν από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Διακωμωδούσαν και εκχυδάιζαν το σκάνδαλο του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου Η’, που παραιτήθηκε από το θρόνο για να παντρευτεί την «κοινή θνητή» Ουόλις Σίμσον. Βάσισαν χαρακτήρες σε πολιτικούς όπως ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Μοχάτμα Γκάντι και σε εγκληματίες, όπως ο Αλ Καπόνε και ο Τζον Ντίλινγκερ. Εξώφυλλο «Βίβλου της Τιχουάνης» που σατίριζε το σκάνδαλο του Εδουάρδου και της Ουόλις Σίμσον... Ορισμένα περιείχαν και κοινωνικά μηνύματα, όπως το τεύχος με τίτλο «You Nazi Man». Πρωταγωνιστούσε ο ηγέτης του Τρίτου Ράιχ, Αδόλφος Χίτλερ, που στο κόμικ ονομαζόταν «Χίπλερ». Στην εισαγωγή, ο σκιτσογράφος έγραψε μεταξύ άλλων: «Ο εκφυλισμένος άντρας για τον οποίο γράφτηκε η ιστορία, δεν αξίζει να απεικονιστεί σε κόμικ. Ο ανώμαλος δεν αξίζει τίποτα παραπάνω από τις κοροϊδίες των λογικών ανδρών. Δικτάτορας και κυβερνήτης μίας ανεύθυνης μάζας αλητών, καταπιεστής δικαιωμάτων και διώκτης φιλελεύθερων και ανοιχτόμυαλων ανθρώπων». «You Nazi Man»... Τα κόμικ πήραν το όνομά τους από την περιοχή Τιχουάνα του Μεξικό, όπου φημολογούνταν ότι εκδίδονταν. Στην πραγματικότητα, τυπώνονταν στις Η.Π.Α. από άγνωστους εκδότες και σχεδιάζονταν από άγνωστους σκιτσογράφους. Οι καλλίγραμμες ηρωίδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Με την έναρξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η κυκλοφορία των «Βίβλων της Τιχουάνα» μειώθηκε σημαντικά. Τη θέση τους πήραν κόμικ όπως οι δημιουργίες του Μίλτον Κάνιφ, με πρωταγωνίστρια την «Miss Lace». Οι σεξουαλικές περιπέτειες πολιτικών αντικαταστάθηκαν από την αισθησιακή, αλλά ντυμένη Miss Lace, που μπορεί να διέγειρε τους αναγνώστες, αλλά δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πορνογραφία. Στη Μεγάλη Βρετανία, αντίστοιχη «ηρωίδα» ήταν η Τζέιν, που μάλιστα κοσμούσε και βρετανικά τανκς. «Miss Lace»... Η καταδίωξη στην Ιταλία του ‘60... Μετά το τέλος του πολέμου, τα πονηρά κόμικς επέστρεψαν στην έντονη, προπολεμική σεξουαλικότητα, αλλά χωρίς το χιούμορ και τη σάτιρα. Έγιναν πιο βίαια με στοιχεία σαδομαζοχισμού. Αναπτύχθηκαν κυρίως στη συντηρητική, καθολική Ιταλία και διαδόθηκαν κάτω από τη μύτη του εισαγγελέα Νοβέλο, που καταδίωκε τους εκδότες. Μόνο από το 1963 μέχρι το 1969, ο φιλόσοφος και συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο κατέγραψε 113 διαφορετικά κόμικς, με τίτλους όπως Sadik, Satanik, Demoniak, Spettrus, Infernal και Masokis. Η δεκαετία του ’70 στην Ελλάδα Από τη γειτονική Ιταλία, τα κόμικς εμφανίστηκαν και στην ελληνική αγορά τη δεκαετία του ’70. Τα εξώφυλλα δεν ήταν συνήθως της πρωτότυπης έκδοσης, αλλά είχαν αντικατασταθεί από φωτογραφίες γυμνών γυναικών που τραβούσαν την προσοχή και ανέβαζαν τις πωλήσεις. Ένα από τα πιο πετυχημένα ήταν το «Ζάκουλα», με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα βαμπίρ που έπινε το αίμα των εραστών της. Άλλοι ιταλικοί τίτλοι που έκαναν πάταγο ήταν οι «Ταρατατά» και «Μοντατόρε», ενώ μακροβιότερο όλων ήταν ο «Καζανόβας». Οι ελληνικές ανατυπώσεις ήταν κακής ποιότητας. Οι μεταφράσεις συνήθως δεν έβγαζαν νόημα, οι σελίδες τυπώνονταν ανάποδα και οι μαύρες μπάρες που έπρεπε να καλύπτουν τα «απαγορευμένα» μέρη του σώματος, εμφανίζονταν σε άλλα σημεία της σελίδας. Όμως τίποτα δεν μείωσε τον ενθουσιασμό των εφήβων, που τα έβλεπαν κρεμασμένα με μανταλάκια στα περίπτερα. πηγή Κυκλοφορούν στα ελληνικά δύο βιβλία σχετικά με το θέμα: Βρόμικα Κόμικς (εκδόσεις Άγρα) και Βρώμικα Κόμικς: Η Μυριόβιβλος της Τιχουάνα (εκδόσεις Γνώση)
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.