Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η γνωστή στο κοινό από τις δημιουργίες της “Μαλάκα λεσβίες!” και “Τα κρουασανάκια δεν είναι τα ίδια”, Σμαρ επιστρέφει με ένα ακόμα έργο της, το οποίο το αποκαλεί “Μάλλον δεν είναι τίποτα: ένα κομιξοημερολόγιο”. Ουσιαστικά πρόκειται για την δεύτερη παρόμοια προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα είδος ημερολογίου που να περιγράφει στιγμές από την καθημερινότητα που θέλει να μοιραστεί με το κοινό της, η οποία ήρθε μετά από τρία χρόνια. Η δομή του συγκεκριμένου φανζίν, λοιπόν, αποτελείται από μονοσέλιδα υπαρκτά γεγονότα (γι’ αυτό δεν τολμώ να τα αποκαλέσω στριπάκια), τα οποία ήρθαν στην ζωή της δημιουργού την περίοδο από το 2018 και μετέπειτα. Σε κάθε σελίδα αναγράφεται η ακριβής ημερομηνία ή τουλάχιστον ο μήνας και το έτος, όπου έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα. Πρωταγωνιστές σε όλο αυτό, στέκονται όχι μόνο οι φίλοι και οι γνωστοί της, αλλά επίσης οι… σκέψεις και τα συναισθήματά της. Προσωπικά την βρήκα μία αξιόλογη και πρωτότυπη ιδέα, η οποία υλοποιήθηκε με σωστό τρόπο. Από εκεί και πέρα, όμως δεν μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο κόμικ με κράτησε δυνατά στις σελίδες του. Το διάβασα και νομίζω ότι θα το ξεχάσω σύντομα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι αδυνατώ να ταυτιστώ με τις συγκινήσεις που προσφέρουν οι στιγμές που περιγράφονται γιατί απλά δεν συμμετέχω σε αυτές, καθώς επίσης βρήκα τις περιγραφές κάπως άτονες. Επίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν μπορώ να πω ότι βρήκα ικανοποιητικό κωμικό στοιχείο στα καρέ. Εν κατακλείδι, προτείνεται στους θαυμαστές της δημιουργού, αλλά και σε εκείνους που θα θελήσουν να διαβάσουν κάτι γρήγορο, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή. Οι υπόλοιποι διαβάστε το με δική σας ευθύνη. Το σχέδιο διαθέτει ποικιλομορφία. Παρατηρούμε ότι σε πολλές σελίδες το στυλ αλλάζει κι άλλες φορές γίνεται λεπτομερές και καθαρό, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που είναι ασταθές και κάπως πρόχειρο. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι είναι το ενδεικτικότερο για το συγκεκριμένο κόμικ, λόγω της λιτής θεματολογίας του. Το βρήκα αρκετά καλό. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος αλλά είναι αρκετά προσεγμένη. Η κόλληση στην ράχη είναι στιβαρή, ενώ οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν ματ υφή κι ενισχυμένο πάχος. Αξιοπρεπές είναι και το εξώφυλλο, το οποίο αποτελεί το μοναδικό σημείο του εντύπου που έχει χρώμα. Στο συνοδευτικό υλικό, βρίσκουμε ένα σύντομο εισαγωγικό σημείωμα της δημιουργού, πλαισιωμένο κι από τις ευχαριστίες της. Μετά το πέρας του… κομιξοημερολογίου, βρίσκουμε δύο σελίδες με guest art. Τα εξτραδάκια τελειώνουν με μία γρήγορη βιογραφία της Σμαρ, καθώς και τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η επίσημη σελίδα της δημιουργού Το portfolio της δημιουργού Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Ένα στριπάκι υψηλής μαγειρικής από τη Σμαρ

Τα χρώματα της Ίριδας: Οι Έλληνες κομίστες δηλώνουν... παρούσες Η Βάλια Σκουρτσή γράφει για τους Έλληνες κομίστες που δηλώνουν δημιουργικά τη διαφορετικότητά τους Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν κάθε μήνα, κάπου, κάποιος διοργανώνει ένα φεστιβάλ αυτό-εκδόσεων κόμικς. Συνήθως νέα παιδιά, αλλά και μερικοί παλιοί, με ευλάβεια, ταγμένοι στον χώρο του underground, βγαίνουν στη γύρα να πουλήσουν τα λίγα αντίτυπα της ιστορίας που χώρεσε όλο το ταλέντο και τις ανησυχίες τους και που ελπίζουν ότι θα γίνει το διαβατήριό τους για τη μυθική χώρα όπου οι καλλιτέχνες ζουν από τη δουλειά τους. Οι περισσότεροι αναλώνονται στο να φτιάξουν έναν σούπερμαν πιο σούπερ απ' τον Σούπερμαν ή ένα σύμπαν σαν αυτό των βιντεοπαιχνιδιών που τους έχει ολοκληρωτικά απορροφήσει από τα παιδικά τους χρόνια. Λίγοι είναι αυτοί που δοκιμάζουν κάτι διαφορετικό, που προσπαθούν μέσα από τα κόμικς τους να πλησιάσουν τον εαυτό τους και να εξερευνήσουν τις αποκλειστικά δικές τους λέξεις, φόρμες και χρώματα. Κι ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που τολμούν να δηλώσουν, μέσα από αυτά, τη διαφορετικότητά τους. Μεγάλωσα την εποχή του unisex. Τη δεκαετία του '70 οι ήρωές μου, μουσικοί, ζωγράφοι, διανοούμενοι, φορούσαν συχνά ρούχα του αντίθετου φύλου. Αρκετοί από αυτούς δήλωναν ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους και άλλοι απλά, στο πλαίσιο της σεξουαλικής απελευθέρωσης, δοκίμαζαν ανερυθρίαστα τους τότε απαγορευμένους καρπούς. Γι' αυτό και όταν, στα τέλη της δεκαετίας, πήγαμε με τον Ανταίο τον Χρυσοστομίδη ως συντάκτες του «Θούριου» να πάρουμε συνέντευξη από την ομάδα που μόλις ξεκινούσε να εκδίδει το «Αμφί» δεν περίμενα να συναντήσω «σωσίες» του Σταύρου Παράβα και του Χρόνη Εξαρχάκου. Η διαφορετική σεξουαλικότητα ήταν μέρος της διαφορετικότητας, ένας ακόμα σταθμός στο μόνο της ζωής της γενιάς του '60 ταξίδι, το ταξίδι της αυτοεξερεύνησης. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, για την ελληνική κοινωνία είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι άνθρωποι που αρνούνται το φύλο με το οποίο γεννήθηκαν δεν γίνονται αποδεκτοί στην καθημερινότητά μας, όσο κι αν προσπαθεί ο νομοθέτης να τους εντάξει σ' αυτήν. Δίνουμε το πρώτο βραβείο στη φαντασμαγορία του αναδυόμενου φοίνικα της Κοντσίτα, αλλά παράλληλα οδηγούμε, με μεγάλες δόσεις χλευασμού, στη μιζέρια του περιθωρίου το Τζέισον-Αντιγόνη. Κάποιοι προσθέτουν μια πινελιά αλητείας στο δημόσιο πορτρέτο τους, δηλώνοντας ότι έχουν συνευρεθεί σεξουαλικά με άτομα του ίδιου φύλου κι άλλοι δεν αφήνουν να φανεί η σεξουαλική τους ταυτότητα παρά μόνο μετά τον θάνατό τους. Ευτυχώς, στον μικρόκοσμο των ελληνικών κόμικς η κατάσταση είναι διαφορετική. Τρανς, γκέι και λεσβίες συμμετέχουν ενεργά στη σκηνή, χωρίς κανείς να τους κοιτάει με μισό μάτι. Τολμούν να εκτίθενται, δημοσιεύοντας στιγμές από την προσωπική τους ζωή, και φέρουν στο στήθος ως παράσημο τη διαφορετικότητά τους. Θα τα βρείτε δύσκολα, γιατί ακόμα δεν έχουν αποκτήσει τη θέση τους στα κομιξάδικα και στα βιβλιοπωλεία της χώρας, όμως αξίζει να τα ψάξετε. Μαλάκα Λεσβίες! Η Σμαράγδα, γνωστή στον χώρο ως Σμαρ, περπάταγε μια μέρα με την κοπέλα της στον δρόμο, όταν εκείνη γύρισε και τη φίλησε. Ένας πιτσιρικάς που τις είδε φώναξε «μαλάκα, λεσβίες!». Αυτή η κουβέντα χάρισε τίτλο και υπόσταση σε αυτό που χρόνια πολλά τριβέλιζε το μυαλό της. Κάθισε κι έφτιαξε μια σειρά από γελοιογραφίες με τραγελαφικά επεισόδια που είχε ζήσει, ούσα λεσβία, στην Ελλάδα. Η Σμαράγδα ζωγράφιζε κόμικς από την εποχή του σχολείου. Είχε μια παρέα κοριτσιών που έφτιαχναν εναλλάξ ιστορίες με τους εαυτούς τους και τις αντάλλαζαν για να γελάνε. Με μια άλλη κοριτσοπαρέα αργότερα είχε εκδώσει ένα φανζίν με ταξιδιωτικά κόμικς. Το «Μαλάκα Λεσβίες!» ήταν η ευκαιρία της να απαντήσει με χιούμορ και αυτοσαρκασμό σε όλα αυτά τα ανεκδιήγητα ομοφοβικά και σεξιστικά σχόλια που εκτόξευαν άγνωστοι και φίλοι περιχαρακωμένοι πίσω από τη στερεοτυπική αντίληψη της κοινωνίας. Το πρώτο τεύχος πήγε καλά, αγκαλιάστηκε εξίσου από γκέι και στρέιτ, και τώρα η Σμαρ έχει ήδη έτοιμο το πέμπτο. Τα τέρατα στη ντουλάπα Όταν ο Στηβ Στιβακτής ήταν ακόμα κορίτσι, πολύ μικρό, στα γόνατα της γιαγιάς του, εκείνη του έμαθε να ζωγραφίζει μαργαρίτες. Δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει και, όταν ήρθε η ώρα των Πανελλαδικών, διάλεξε να σπουδάσει κόμικ, εικονογράφηση και δημιουργική γραφή. Εδώ και δέκα χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση βιβλίων για παιδιά και εκπαιδευτικούς, όμως αυτό που του δίνει περισσότερη χαρά είναι να αυτοεκδίδει και να ταξιδεύει από φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Τα πρώτα queer κόμικς του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Antivirus». Από τότε έχει εκδώσει πολλά με τίτλους ευρηματικούς («Ιδιοτρόπιο», «Σκιτσούχτρα», «Σαχλοπαίγνια», «Λάθος στο Πρακτορείο Νάνων») και μεγάλες δόσεις καυστικού χιούμορ. Προσωπικά, το αγαπημένο μου είναι το πολιτικά ανορθόδοξο «Τα τέρατα στη ντουλάπα». Πηγή: www.lifo.gr Τα τέρατα στη ντουλάπα Όταν ο Στηβ Στιβακτής ήταν ακόμα κορίτσι, πολύ μικρό, στα γόνατα της γιαγιάς του, εκείνη του έμαθε να ζωγραφίζει μαργαρίτες. Δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει και, όταν ήρθε η ώρα των Πανελλαδικών, διάλεξε να σπουδάσει κόμικ, εικονογράφηση και δημιουργική γραφή. Εδώ και δέκα χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση βιβλίων για παιδιά και εκπαιδευτικούς, όμως αυτό που του δίνει περισσότερη χαρά είναι να αυτοεκδίδει και να ταξιδεύει από φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Τα πρώτα queer κόμικς του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Antivirus». Από τότε έχει εκδώσει πολλά με τίτλους ευρηματικούς («Ιδιοτρόπιο», «Σκιτσούχτρα», «Σαχλοπαίγνια», «Λάθος στο Πρακτορείο Νάνων») και μεγάλες δόσεις καυστικού χιούμορ. Προσωπικά, το αγαπημένο μου είναι το πολιτικά ανορθόδοξο «Τα τέρατα στη ντουλάπα». Ο Ποέας Ο Δημήτρης από την Αμοργό έπαιζε φανατικά παιχνίδια στο κομπιούτερ του και είχε διαλέξει για το άβατάρ του το όνομα Φιλοκτήτης. Ψάχνοντας την ιστορία του Φιλοκτήτη ανακάλυψε τον πατέρα του, τον Ποίαντα ‒στα αγγλικά Poeas‒, και υιοθέτησε το εύηχο όνομα με τις πολλές ερμηνείες για να υπογράφει τις αυτοεκδόσεις του. Γράφτηκε σε μια σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, αλλά την παράτησε μετά το πρώτο εξάμηνο γιατί του έκαιγε τον ελεύθερο χρόνο του. Ετών 20, πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του κόμικ και το πρώτο του sketchbook. Το δεύτερο είναι γεμάτο σχέδια γυμνών ανδρών και γκέι ζευγαριών. Από τα μοντέλα, άλλοι είναι φίλοι του κι άλλους τους ανακάλυψε ψαρεύοντας εικόνες στο Διαδίκτυο. Τίτλος του άλμπουμ: «Πλήττω». Πηγή: www.lifo.gr Ο Ποέας Ο Δημήτρης από την Αμοργό έπαιζε φανατικά παιχνίδια στο κομπιούτερ του και είχε διαλέξει για το άβατάρ του το όνομα Φιλοκτήτης. Ψάχνοντας την ιστορία του Φιλοκτήτη ανακάλυψε τον πατέρα του, τον Ποίαντα ‒στα αγγλικά Poeas‒, και υιοθέτησε το εύηχο όνομα με τις πολλές ερμηνείες για να υπογράφει τις αυτοεκδόσεις του. Γράφτηκε σε μια σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, αλλά την παράτησε μετά το πρώτο εξάμηνο γιατί του έκαιγε τον ελεύθερο χρόνο του. Ετών 20, πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του κόμικ και το πρώτο του sketchbook. Το δεύτερο είναι γεμάτο σχέδια γυμνών ανδρών και γκέι ζευγαριών. Από τα μοντέλα, άλλοι είναι φίλοι του κι άλλους τους ανακάλυψε ψαρεύοντας εικόνες στο Διαδίκτυο. Τίτλος του άλμπουμ: «Πλήττω». Γιορτή αίματος Η Έλενα Γώγου από την Πάτρα, μηχανολόγος στο επάγγελμα, αρέσκεται να φτιάχνει ιστορίες με νεκροζώντανους και βαμπίρ. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει δύο κόμικς με πολύ αίμα και περιπέτεια. Και τα δύο έχουν τη γεύση κλασικών παραμυθιών με happy end, μόνο που στο τέλος ο πρίγκιπας βρίσκει τον πρίγκιπα των ονείρων του και η δέσποινα, τη δέσποινά της. Στο πρώτο, το «Undead», οι δύο πρωταγωνίστριες κλείνουν την ιστορία με ένα παθιασμένο φιλί γεμάτο υποσχέσεις και στο δεύτερο, το «Bloodfest: Bad Blood», που χρηματοδοτήθηκε μέσω καμπάνιας στο Διαδίκτυο, οι δύο αρσενικοί ήρωές της, ένας κυνηγός βαμπίρ κι ένα βαμπίρ που δεν φοβάται το φως, καταλήγουν στο κρεβάτι. Ο αυτοδημιούργητος κύριος Σάξον Ο κύριος Σάξον ήταν κάποτε η Έλλη Μόκα. Εικονογραφούσε παιδικά βιβλία και συμμετείχε ενεργά στο site και τις εκδηλώσεις της ομάδας Comicdom που οργανώνει κάθε χρόνο το γνωστό φεστιβάλ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Σήμερα δηλώνει τρανς σκιτσογράφος από τον Πειραιά που πνίγει τον πόνο του σε αγγλικές παμπ. Έχει φτιάξει αρκετά κόμικς στο παρελθόν, αλλά τον τελευταίο καιρό ασχολείται κυρίως με το χρωματισμό κόμικς σελίδων και με τη δημιουργία διαφημιστικού υλικού για ΛΟΑΤΚΙ ομάδες. Πηγή: lifo.gr

Το νέο πόνημα της δημιουργού με το ψευδώνυμο Σμaρ έχει το περίεργο και χορταστικό τίτλο "Τα κρουασανάκια δεν είναι τα ίδια". Η υπόθεση μάς ταξιδεύει σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο,όπου γνωρίζουμε την πρωταγωνίστρια που δουλεύει στον φούρνο της θείας της και γνωρίζει τον έρωτα του καλοκαιριού. Ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει την πορεία αυτής της ερωτικής σχέσης,από την άνοδο μέχρι και το τέλος της. Πρόκειται για μία χαριτωμένη ιστορία,που έχει κάτι να πει. Όπως και στα προηγούμενα άλμπουμ της,η δημιουργός επιχειρεί να ρίξει μία γροθιά στο ομοφοβικό κατεστημένο. Εδώ όμως διακρίνουμε περισσότερη τρυφερότητα και λιγότερο χιούμορ. Το φινάλε δεν αποκλίνει από την πραγματική κατάληξη όλων των εφήμερων ερώτων. Η έκδοση έχει μακρόστενο φορμάτ και το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με την χρήση συνδετήρων. Οι σελίδες είναι από ματ χαρτί και το χρώμα υπάρχει μόνο στα εξώφυλλα. Στις τελευταίες σελίδες η Σμαρ μάς δίνει πληροφορίες για το κόμικ,θα ευχαριστήσει διάφορους και θα μας κάνει ένα μίνι μάθημα για τον σχεδιασμού μίας σελίδας. Αξίζει να τονίσουμε ότι το κόμικ αυτό έχει κερδίσει το Χρυσό Λαγούδι ( ) στον διαγωνισμό 23 Heures De La Bande Dessinnee. Πρόκειται για έναν "αγώνα δρόμου" κατά τον οποίο οι συμμετέχοντες δημιουργοί καλούνται να ολοκληρώσουν ένα κόμικ 24 σελίδων μέσα σε 23 μόνο ώρες. Και μία σελίδα από το εσωτερικό. Κι αν θέλετε να πάρετε έξτρα πληροφορίες για τον διαγωνισμό των 23 ωρών,μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.

Συνέντευξη της Σμαρ στο Antivirus Magazine Team 17 Απριλίου 2017, avmag.gr Η Σμαράγδα Μάγκου, γνωστή ως Σμαρ, εκδίδει, επιμελείται και σχεδιάζει την ξεκαρδιστική, αλλά και απίστευτα αληθινή σειρά κόμικς «Μαλάκα Λεσβίες!». Κάθε κόμικ της κι ένας μικρόκοσμος από στιγμιότυπα ομοφοβικών, σεξιστικών κι άλλων ανεκδιήγητων σχολίων, που ακούν οι λεσβίες, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους! Η αναλογία της αλήθειας και του χιούμορ ευρηματική. Κάθε σελίδα συμπυκνώνει την στερεοτυπική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας, μπροστά σ’ ένα ζευγάρι λεσβιών. Συναντήσαμε τη Σμαρ, πριν λίγες μέρες στο Comicdom Con Athens 2017, που πραγματοποιείται για 12η χρονιά στην Αθήνα, στο κτίριο του Γαλλικού Ινστιτούτου. Δείτε όσα μοιράστηκε μαζί μας για την ενασχόλησή της με τη σκιτσογραφία, την ελληνική σκηνή κόμικς, τι ετοιμάζει αυτόν τον καιρό κι άλλα πολλά: 1. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τα κόμικς; Μου άρεσε το διάβασμα και τα κόμικς από πολύ μικρή, σίγουρα από το δημοτικό διάβαζα περιοδικά με κόμικς. Πρόσφατα, βρήκα τετράδια με γραμμές στα οποία είχα φτιάξει κάτι υπέροχα τερατουργήματα, που τα ονόμαζα θεατρικά, αλλά ήταν ξεκάθαρα κόμικς. Στο γυμνάσιο έγινε κι αστείο μεταξύ φίλων. Βάζαμε τις εαυτές μας μέσα σε ιστορίες που ζωγραφίζαμε εναλλάξ και τις ανταλλάζαμε για να γελάμε μεταξύ μας. 2. Τι είναι η σκιτσογραφία για σένα; Δε νομίζω ότι μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο έξυπνο από το να λες ιστορίες με εικόνα και κείμενο.Μπορεί οι ιστορίες να διαρκούν μία στιγμή, αλλά το νόημα είναι ότι πάντα έχει να κάνει με κάποια αφήγηση. 3. Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη σειρά «Μαλάκα Λεσβίες!»; Η αρχική ιστορία (το αγοράκι, προφανώς ενθουσιασμένο, που έβλεπε εξωγήινους, μας φώναξε δυνατά τον τίτλο του κόμικ στο δρόμο) ήταν από τις αγαπημένες μου να λέω, όσον αφορά την ομοφοβία. Μου ήταν πολύ αστείο το πόσο αντιπροσωπευτικό ήταν για την εικόνα που υπάρχει για τις λεσβίες. Το 2013 βρέθηκα πρώτη φορά ως συμμετέχουσα στο Comicdom, φεστιβάλ κόμικς. Είχα μαζί μου ένα ζινάκι, που είχαμε φτιάξει με φίλες, που είχε μικρές ιστορίες, κόμικς και όχι, με θέμα τα ταξίδια. Μου άρεσε πολύ η ιδέα του να κάνω κάτι και το όλο κλίμα ήταν πολύ θετικό, αλλά μου ήταν ξεκάθαρο, ότι ήθελα να κάνω κάτι σε μεγαλύτερο κόμικ την επόμενη χρονιά. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, κι ενώ χαιρόμουν με την ιδέα, μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία με το παιδάκι και μου ταίριαξε πολύ σε χιουμοριστικό κόμικ. Σκέφτηκα, ότι ένα κόμικ με αυτό τον τίτλο θα με τραβούσε σίγουρα και θα χαιρόμουν να βρω εκπροσώπηση μη στρέιτ ανθρώπων σε ελληνικά κόμικς. 4. Έχεις αγαπημένες σχεδιάστριες ή σχεδιαστές που θαυμάζεις και παρακολουθείς τη δουλειά τους; Σίγουρα. Μέσω των webcomics τους (και της γενικότερης online παρουσίας) μερικές που παρακολουθώ χρόνια είναι οι: Danielle Corsetto, Meredith Gran, Lucy Bellwood, E.K. Weaver, Rosalarian, Spike Trotman, Lucy Knisley, Noelle Stevenson κι ένα σωρό άλλες κι άλλοι. 5. Πώς βλέπεις την ελληνική σκηνή κόμικς από την άποψη της ταυτότητας φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού; Υπάρχει αλληλεγγύη κι υποστήριξη στον χώρο και στο κοινό που προσελκύει; Σίγουρα υπάρχει υποστήριξη, κι έχω λάβει πολύ ζεστές αντιδράσεις από κόσμο που χαίρεται με τα κόμικς που κάνω! Όσον αφορά τη γενικότερη εικόνα, σαν αναγνώστρια, είναι λυπηρό να βλέπω ακόμα σεξιστικά / ομοφοβικά / τρανσφοβικά αστεία και κλισέ σε κόμικς που βγαίνουν φέτος, αλλά προφανώς δεν είμαστε αποκομμένoi από τον υπόλοιπο κόσμο, επειδή κάνουμε κόμικς. 6. Συμμετέχεις στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς στην κατηγορία της Καλύτερης Αυτοέκδοσης με το «Μαλάκα Λεσβίες! 3» . Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτήν την συμμετοχή; Σίγουρα χαίρομαι με την υποψηφιότητα, όπως και την προπέρσινη για το 1ο τεύχος. Οι αυτοεκδόσεις που βγαίνουν στο Comicdom (και εκτός) είναι κάθε χρόνο και καλύτερες και έχει ενδιαφέρον να τις παρακολουθείς, το επίπεδο έχει ανέβει πολύ τα τελευταία χρόνια. 7. Πώς είναι μία νεαρή λεσβία γυναίκα να εκδίδει μόνη της την δική της δουλειά, στον καλλιτεχνικό χώρο της 9ης τέχνης του κόμικ σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα; Είναι τόσο δύσκολο όσο το περιγράφω; Ναι και όχι! Το «μόνη της» υπονοεί, ότι θεωρητικά δεν υπάρχει κανείς να σου πει τι να (μην) πεις και πώς να το κάνεις. Από την άλλη, είναι μεγάλο πρότζεκτ, έχει πολύ τρέξιμο και φυσικά το να είσαι out σε όσο κόσμο ξέρεις και δεν ξέρεις δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Οπότε θα έλεγα ότι εξαρτάται από τις συνθήκες σου. 8. Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτόν τον καιρό; Τον τελευταίο καιρό προετοιμάζω ένα webcomic, που θέλω να κυκλοφορήσω μέσα στο 2017. Θα είναι μικρές, κωμικές ιστορίες καθημερινότητας μη στρέιτ χαρακτήρων, που μένουν στην Αθήνα. Θα είναι στα αγγλικά και θα το ποστάρω σελίδα-σελίδα σε δικό του σάιτ. 9. Τι θα συμβούλευες κάποιο LGBT άτομο που θέλει να ασχοληθεί με το κόμικ; Υπάρχει πολύ υλικό εκεί έξω στο ίντερνετ για να κάτσεις να μάθεις μόνη σου και μία αρκετά φιλική κοινότητα δημιουργών, που χαίρονται να μοιράζονται συμβουλές και βοηθητικά πράγματα. Μπορείς να πειραματιστείς και να βελτιωθείς με τον καιρό. Άλλωστε, δεν υπάρχει ένας σωστός τρόπος να κάνεις κόμικς – το xkcd έχει γίνει πολύ γνωστό και επιτυχημένο με τις πιο απλές φιγούρες για σκίτσο. Συγκεκριμένα, για LGBT δημιουργούς θα έλεγα ότι, ειδικά στα ελληνικά, υπάρχει έλλειψη αντιπροσώπευσης κι υπάρχει ένα κοινό που διψάει για περισσότερα. Οπότε, κάνε πράγματα! Μπορείτε να βρείτε όλα τα τεύχη του «Μαλάκα Λεσβίες!» σε επιλεγμένα καταστήματα κόμικς, που ανακοινώνονται στο smarmakescomics.tumblr.com και στη σελίδα της Σμαρ στο Facebook. Τα τρία πρώτα τεύχη κυκλοφορούν μεταφρασμένα και στα Αγγλικά.

Αλλη μια αυτοέκδοση της Σμαρ, που εγινε περισσότερο γνωστη με το Μαλάκα λεσβιες! με ..γουεστερν θεματικη αυτη τη φορα Το κόμικ αυτό εγινε μες στα πλαίσια ενος 23ωρου μαραθωνιου κομικς (www.23hbd.com) με θέμα "γουεστερν" και περιορισμό "ενας χαρακτηρας πρεπει να κουβαλαει ενα μεγαλο ρολοι" Το "Πες Αντιο" λοιπον, δημιουργηθηκε σε λιγοτερο απο 23 ωρες. Οπότε μην περιμένετε πολλά απο το σχεδιο Και το ποσο γουεστερν ειναι, ειναι κατι σχετικο Η ιστορια ειναι χαριτωμένη, η Σμαρ εχει αποδειξει ότι μπορει και πολύ καλύτερα - αλλά ο χρόνος ήταν λίγος, οπότε κατα τη γνωμη μου μια χαρα κομιξακι γι αυτο που ειναι