Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'περιοδικά'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Captain Cooper

    ΠΕΙΦΑΣΥΝ NEWS

    Τριμηνιαίο περιοδικό με θεματολογία υγείας και ομορφιάς Πρόκειται για εκδοσή του συνεταιρισμού περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «ΠΕΙΡΑΙΚΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ Π.Ε.», η οποία διανέμεται δωρεάν κυρίως στα φαρμακεία. Στην τελευταία σελίδα δημοσιεύεται κόμικ σε σενάριο και σχέδιο της Ειρήνης Ματσούκη. Παραθέτω το κόμικ από το τεύχος 67 (Χειμώνας 2023-2024)
  2. «Ο υδραυλικός & ο εγκαταστάτης - συντηρητής καυστήρων» αποτελεί κλαδικό περιοδικό για τον κλάδο των υδραυλικών και των εγκαταστατών και συντηρητών καυστήρων, Ξεκίνησε την έκδοσή του το 1962, αρχικά ως εβδομαδιαία εφημερίδα, στη συνέχεια ως δεκαπενθήμερη και από τον Ιανουάριο του 2001 ως διμηνιαίο περιοδικό. Περιλαμβάνει κυρίως τεχνικά άρθρα και παρουσιάσεις προϊόντων και υλικών. Αποτελεί μία επαγγελματική – ειδική έκδοση που αποστέλλεται σε 10.000 συνδρομητές στην Ελλάδα και την Κύπρο και σε περιορισμένο αριθμό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες
  3. tonytony

    ΣΙΝΕΜΑ

    Στις 15 Νοεμβρίου 1965 κυκλοφορεί στην Ελλάδα το κινηματογραφικό περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ , με νέα καλλιτεχνικά αλλά κυρίως κινηματογραφικά. Διευθύντρια και αρχισυντάκτης αναφέρεται η Έλλη Κιούση - Θεοδωράκη , οι σελίδες του είναι ασπρόμαυρες και μόνο το "σαλόνι" του περιοδικού είναι με έγχρωμες και γυαλιστερές. Δεν γνωρίζω ακριβώς σε πόσα τεύχη ολοκληρώθηκε και στις σελίδες του (λίγες σχετικά άλλωστε) , δεν εντόπισα κόμιξ.
  4. BarksRosaKOMIX

    Μπαρκς & Ρόσα ΚΟΜΙΞ

    Καλησπέρα στην παρέα, θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα νέο fanzine που κυκλοφορούμε στις 20 του μήνα με τίτλο Μπαρκς & Ρόσα ΚΟΜΙΞ. Το περιοδικό θα περιέχει ιστορίες Μπαρκς και τις συνέχειες τους ή σχετιζόμενες ιστορίες από Ντον Ρόσα. Κάτι δηλαδή σαν την The Barks/Rosa Collection αλλά με λίγο πιο free επιλογή ιστοριών. Οι ελληνικές ιστορίες θα παίρνονται απτο παλιό ΚΟΜΙΞ μαζί με τα άρθρα τους ενώ το περιοδικό θα έχει κ δικές του στήλες με έμφαση στο χαβαλέ και στην έλλειψη σοβαρότητας (μέχρι παρεξηγήσεως). Το site είναι https://barksrosakomix.wordpress.com/ και στο facebook: https://www.facebook.com/barksrosakomix Ο φίλτατος @PhantomDuckμας έδωσε τα πολύτιμα σχόλια του για τη προ-δημοσίευση του πρώτου τεύχους και τον ευχαριστούμε δημόσια για αυτό. Ακολουθεί το εξώφυλλο του τεύχους #1 και όσοι πιστοί επισκεφθείτε τα παραπάνω links στις 20 Σεπτεμβρίου να το κατεβάσετε (PDF). Θα ποστάρω και τα links εδώ βέβαια. Update (20/09/20): Το τεύχος κυκλοφόρησε μαζί με ένα μικρό ένθετο. Καλή ανάγνωση!!! ΜΠΑΡΚΣ & ΡΟΣΑ ΚΟΜΙΞ Τεύχος #1 (PDF, 98 σελίδες, 137ΜΒ) Link: http://bit.ly/brk01-link1 Εναλλακτικό link: http://bit.ly/brk01-link2 Ένθετο τεύχους #1 (PDF, 26 σελίδες, 38ΜΒ) Link: http://bit.ly/brk01en-link1 Εναλλακτικό link: http://bit.ly/brk01en-link2
  5. tonytony

    ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

    Στις 8 Μαρτίου 1985 κυκλοφορεί το περιοδικό ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ , κάτι ανάλογο σαν τη ΜΑΝΙΝΑ και την ΚΑΤΕΡΙΝΑ αλλά σε πιο μεγάλο μέγεθος και με έγχρωμες όλες τις σελίδες του και φυσικά αφίσες στο κέντρο. Δεν γνωρίζω στα πόσα τεύχη έφτασε , τα διαπιστωμένα είναι 34. Εκδότης και διευθυντής ο Φ.Χ.Παπακυριακόπουλος , επί της ύλης ο Θάνος Τσάμπρας και καλλιτεχνική επιμέλεια η Άννα Παπακυριακοπούλου. Παραθέτω όσα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα έχω. Το περιεχόμενο του , καλλιτεχνικά νέα , μυθιστορήματα , φωτορομάντσα και...κόμικ τα οποία αναλύω παρακάτω... Τεύχος 14 07/06/1985 "Η αδελφή μου η αντίζηλος (3 σελίδες) - "Η μπαλαρίνα" (5 σελίδες) Τεύχος 15 14/06/1985 "Το πορτρέτο μιας άλλης" (3 σελίδες) - "Η μπαλαρίνα" (6 σελίδες) Τεύχος 16 21/06/1985 "Στα βήματα μιας άλλης" (3 σελίδες) - "Η μπαλαρίνα" (6 σελίδες) Τεύχος 19 12/07/1985 "Ένα παράξενο κορίτσι" (3 σελίδες) - "Το κορίτσι που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα" (5 σελίδες) Τεύχος 22 02/08/1985 "Ένα παράξενο κορίτσι" (3 σελίδες) - "Το κορίτσι που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα" (5 σελίδες) Τεύχος 23 09/08/1985 "Ένα παράξενο κορίτσι" (3 σελίδες) - "Το κορίτσι που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα" (4 σελίδες) Τεύχος 24 16/08/1985 "Ένα παράξενο κορίτσι" (3 σελίδες) - "Το κορίτσι που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα" (5 σελίδες) Τεύχος 28 13/09/1985 "Ένα αφηρημένο κορίτσι" (3 σελίδες) - "Ο πιο πιστός φίλος μου" (3 σελίδες) - "Το κορίτσι που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα"(6 σελίδες) Τεύχος 29 20/09/1985 "Το κορίτσι που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα" (7 σελίδες - τελευταίο) Τεύχος 34 25/10/1985 Κανένα κόμικ , μόνο φωτορομάντσα , προφανώς τα είχανε κόψει(?) , δεν ξέρω...
  6. Οι Eλληνες και τα κόμικς Από ένα ανάγνωσμα περιθωριακό και υποτιμημένο, κυρίως για παιδιά και ανήσυχους εφήβους, τα κόμικς εξελίσσονται στην Ελλάδα σε μια μορφή λογοτεχνίας που απευθύνεται πλέον και στους μεγάλους. Η ονομαζόμενη Ενατη Τέχνη κερδίζει διαρκώς έδαφος στη χώρα μας και επαναπροσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε και σκεφτόμαστε. Tα κόμικς στην Ελλάδα επί πολλά χρόνια θεωρούνταν αμιγώς παιδικό ανάγνωσμα και μάλιστα χαμηλής ψυχαγωγικής αξίας -κάποιοι μάλιστα επέμεναν να τα θεωρούν «σκουπίδια». Τα τελευταία χρόνια, εκείνη η πρώτη ανάπτυξη των κόμικς της δεκαετίας του ’80 απέκτησε νέα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά. Περιοδικά για κόμικς και δεκάδες εκδόσεις, εξειδικευμένοι εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία εξειδικευμένα στα κόμικς, φεστιβάλ και συνέδρια, βραβεύσεις σε παραδοσιακούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, μέχρι και πανεπιστημιακοί καθηγητές ασχολούνται πλέον με την Ενατη, όπως αποκαλείται, Τέχνη και τη διδάσκουν στους φοιτητές τους. Εχει προηγηθεί η είσοδος των κόμικς στον κινηματογράφο, στην αισθητική της σχεδίασης εξώφυλλων δίσκων και ρούχων, στη διαφήμιση, ενώ αυτό το διάστημα τα κόμικς διαβαίνουν και τις πόρτες των σχολείων, καθώς όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν την τρομερή δύναμή τους στο να απλοποιούν σύνθετες έννοιες και να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών. Για να καταγράψει το κλίμα που επικρατεί σήμερα στον χώρο των κόμικς, το Reportage συνάντησε πέντε ανθρώπους των οποίων η σχέση με τα κόμικς είναι σχέση ζωής. Η μεγάλη ανατροπή Η επικοινωνιολόγος Λήδα Τσενέ είναι υποψήφια διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστημονική συνεργάτης του Τμήματος ΜΜΕ. Αυτό το εξάμηνο διδάσκει το μάθημα «Κόμικς και Επικοινωνία» στο πλαίσιο του εργαστηρίου Διαφήμισης και Δημοσίων Σχέσεων, στο τρίτο έτος του τμήματος. Τη συναντήσαμε στο Κολωνάκι και καταδυθήκαμε μαζί της στο «μαγικό σύμπαν» των κόμικς. «Οι Ελληνες σήμερα διαβάζουν περισσότερα κόμικς από ό,τι στο παρελθόν. Σε όλο τον κόσμο τα κόμικς έχουν γίνει και πάλι της μόδας. Εκδοτικοί οίκοι μεγάλου βεληνεκούς εκδίδουν βιβλία κόμικς και εκδότες επενδύουν σε αυτά». Δεύτερος λόγος που συντείνει στην αύξηση του ενδιαφέροντος είναι οι ταινίες που βασίζονται σε ήρωες ή σε σενάρια κόμικς. «Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν ήξερε ότι, για παράδειγμα, οι ταινίες "V For Vendetta" ή οι "300" ή το "Sin City" είναι μεταφορές διάσημων κόμικς στη μεγάλη οθόνη». Οπως υποστηρίζει η ίδια, η διαφορά στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι τα κόμικς δεν ήταν ποτέ ενταγμένα στην αναγνωστική κουλτούρα μας, όπως συμβαίνει στην Ιταλία, τη Γαλλία ή το Βέλγιο. «Ταυτόχρονα, σε μεγάλη μερίδα του κοινού υπάρχει η αντίληψη ότι τα κόμικς δεν είναι για ενήλικες, ότι δεν είναι αξιοπρεπές είδος αναγνώσματος, με ευρύτερο ενδιαφέρον. Σήμερα γίνεται και στην Ελλάδα μεγάλη προσπάθεια να ανατραπεί αυτή η αντίληψη και κάτι φαίνεται να αλλάζει», υποστηρίζει με αισιοδοξία. Στην Ελλάδα, τα κόμικς που είχαν κι έχουν τη μεγαλύτερη επιτυχία είναι αυτά του Ντίσνεϊ. Διαβάζονται επίσης πολύ κάποια ευρωπαϊκά όπως ο Αστερίξ και ο Λούκυ Λουκ, ενώ τελευταία διαβάζονται μετά μανίας και τα αμερικανικά κόμικς με υπερήρωες, τα οποία φαίνεται πως δίνουν τον γενικό τόνο στην αγορά. Γιατί όμως έχουν τέτοια πέραση; Σύμφωνα με τη Λ. Τσενέ, οι ήρωες αυτοί δημιουργήθηκαν σε μια δύσκολη για τις ΗΠΑ εποχή, καθώς άνθισαν την πρώτη περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Οι ΗΠΑ έχουν έλλειψη σε πραγματικούς ήρωες, έτσι οι ήρωες των κόμικς χρησιμοποιήθηκαν για να τους βγάλουν από τα προβλήματα. Είναι σχεδόν πραγματικοί ήρωες, είναι για τους Αμερικανούς ό,τι είναι για εμάς ο Κολοκοτρώνης». Τα ευρωπαϊκά κόμικς και ορισμένα από τα αμερικανικά underground, οι δύο δηλαδή κύριες κατηγορίες κόμικς στη νέα εποχή των χάρτινων ηρώων, έφτασαν στην Ελλάδα μέσω του ιστορικού περιοδικού «Βαβέλ», το οποίο εισήγαγε το ελληνικό κοινό σε μια άλλη αισθητική. Πριν όμως από αυτό, υπήρχε και στην Ελλάδα ένα «υπόγειο» κίνημα φανατικών φίλων και συλλεκτών. Για να το γνωρίσουμε, αναζητήσαμε τον ειδικό. Ο Γιώργος Καρανικόλας, ο κιθαρίστας των θρυλικών «The Last Drive», θυμάται τις πρώτες, δύσκολες εποχές για τους φανατικούς των κόμικς. Ο ταλαντούχος μουσικός και συνθέτης διατηρεί εδώ και 15 χρόνια ένα από τα πιο ενημερωμένα βιβλιοπωλεία για κόμικς στην Αθήνα, το «Tilt!» στην οδό Ασκληπιού, εκεί όπου τον συναντήσαμε ανάμεσα σε εξαιρετικής αισθητικής και σπανιότητας εκδόσεις. «Οταν ξεκινήσαμε υπήρχε μια μαγιά αναγνωστών, προερχόμενη από την πιο πρόσφατη γενιά, με περιορισμένες όμως γνώσεις. Φέραμε τα manga κόμικς από την Ιαπωνία που τα ήξεραν τότε ελάχιστοι και σήμερα χιλιάδες, ενώ το ίδιο έγινε και με τις ανεξάρτητες εταιρείες κόμικς που πρώτοι εμείς φέραμε στην Ελλάδα». Οπως μας είπε ο Γ. Καρανικόλας, η ιστορία πάει μερικά χρόνια πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, όταν οι «ψαγμένοι» Ελληνες αναγνώστες κατέφευγαν στην Αμερικανική Βάση για να αγοράσουν από τους στρατιώτες ακυκλοφόρητα στην Ελλάδα αμερικανικά κόμικς. Αλλη πηγή ήταν τα πέριξ της Ομόνοιας περίπτερα, καθώς και ελάχιστα βιβλιοπωλεία. Ο Γ. Καρανικόλας, πέρα από το κατάστημα, έχει κι άλλη σχέση με τα κόμικς, καθώς ως μέλος των «Last Drive» φρόντιζε πάντα να εμποτίζει την αισθητική του συγκροτήματος με την κουλτούρα των underground κόμικς. «Αγαπούσαμε πολύ τα κόμικς ως μπάντα. Οι δέκα πρώτες αφίσες του συγκροτήματος ήταν κόμικς, ενώ το εξώφυλλο του νέου μας δίσκου, ο οποίος θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο έχει δοθεί για σχεδιασμό σε κομίστα», μας είπε. Εδώ και μερικά χρόνια, λόγω της ανάπτυξης της Ενατης Τέχνης και με τη βοήθεια των ειδικών περιοδικών, των αφιερωμάτων στις εφημερίδες και των ειδικών βιβλιοπωλείων όπως το «Tilt!», οι Ελληνες έχουν πλέον πολλές επιλογές. «Κάποτε η αντίληψη που είχε ο μέσος Ελληνας για τα κόμικς ήταν ότι πρόκειται για κάτι σαν τις γελοιογραφίες των εφημερίδων. Σήμερα πλέον ο καθένας διαβάζει αυτά που του αρέσουν, η γνώση έχει αυξηθεί και δεν διαβάζουν μόνο τους υπερήρωες», υποστηρίζει ο Γ. Καρανικόλας, υπερασπιζόμενος μια νέα γενιά παιδιών που ξέρουν, ψάχνουν και απολαμβάνουν την ποιότητα. Η ώρα των graphic novels Ο σχεδιαστής κόμικς Γιώργος Μπότσος μέχρι πρόσφατα ήταν ένας από τους κορυφαίους Ελληνες διαφημιστές, δημιουργός διαφημιστικών για ελληνικές και πολυεθνικές εταιρείες. Σήμερα ασχολείται μόνο με τα κόμικς και την έκδοση βιβλίων, ενώ παράλληλα διδάσκει σχεδίαση κόμικς στον ΑΚΤΟ. Του ζητήσαμε να σχολιάσει το σχετικά πρόσφατο φαινόμενο της έκδοσης βιβλίων κόμικς (graphic novels), στα οποία υπάρχει μια ιστορία την οποία συγγραφέας και σχεδιαστής (όχι πάντα το ίδιο πρόσωπο) διηγούνται με εικόνες και καρεδάκια. Ουσιαστικά, τα graphic novels είναι κόμικς μεγάλου μήκους, κάτι σαν μυθιστόρημα σε μορφή κόμικ. Οπως μας πληροφορεί, αυτό το νέο είδος στην πραγματικότητα είναι τόσο παλιό όσο και το ίδιο το φαινόμενο που ονομάζουμε κόμικς. Ο πρωτοπόρος σχεδιαστής Rodolphe Topffer, στην Ελβετία του 1830, περιέγραφε αυτό που δημιουργούσε ως graphic novel. Ο όρος όμως επίσημα έχει «κατοχυρωθεί» στον Αμερικανό σχεδιαστή Will Eisner, ο οποίος τον λάνσαρε στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, για να περιγράψει μια αφηγηματική φόρμα που δεν «χωρούσε» στην παραδοσιακή κατηγοριοποίηση αυτού που αποκαλείται comics book. Το graphic novel έλαβε μεγάλες διαστάσεις τη δεκαετία του ‘80 με την κυκλοφορία τριών σημαντικών έργων: το «Watchmen» (1986) του Αλαν Μουρ, το έργο «The Dark Knight Returns» (1986), μια ιστορία Μπάτμαν που υπέγραψε ο Φρανκ Μίλερ και το Maus (1987) του Αρτ Σπίγκελμαν, το μοναδικό έργο κόμικς που έχει κερδίσει Βραβείο Πούλιτζερ (1992) και αναφέρεται στην πραγματική περιπέτεια του πατέρα του Σπίγκελμαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Ρωτήσαμε τον Γ. Μπότσο αν τα graphic novels που αυτό το διάστημα έχουν σαρώσει σε πωλήσεις στα αθηναϊκά βιβλιοπωλεία είναι απόρροια του οπτικού πολιτισμού και της εξάπλωσης του internet. «Δεν είναι τόσο θέμα κυριαρχίας του οπτικού πολιτισμού όσο του γεγονότος πως, αντίθετα, είναι ο γραπτός λόγος που εισχωρεί μέσα στην εικόνα και μετασχηματίζει τις δομές της εικονογραφημένης αφήγησης. Είναι που όσα μεταφέρουν, όσα επιδιώκουν αυτά τα βιβλία, έχουν πολύ υψηλό επίπεδο σεναριακά και δεν αποτελούν πια προϊόν παραλογοτεχνίας, αλλά αναγνωρίζονται ως λογοτεχνικό είδος». Πράγματι, εκδόσεις όπως το «Persepolis», η βραβευμένη μαυρόασπρη αυτοβιογραφική σειρά κόμικς της Ιρανής Μαργιάν Σατράπι, το Logicomix του «δικού μας» Απόστολου Δοξιάδη, το «Palestine» του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζο Σάκο και μια σειρά άλλων graphic novels εντυπωσιάζουν, καθώς πρόκειται, απλώς για αριστουργήματα. Είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε τον Απόστολο Δοξιάδη, έναν άνθρωπο των θετικών επιστημών, ο οποίος διαπρέπει στον χώρο του πνεύματος ως συγγραφέας, σκηνοθέτης αλλά και με άλλες ιδιότητες. Τα περασμένα Χριστούγεννα κυκλοφόρησε το Logicomix, ένα υπέροχο ελληνικό graphic novel, το οποίο φέρει, εκτός από τη δική του, και την υπογραφή του κομίστα Χρίστου Παπαδημητρίου. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα 350 και πλέον σελίδων σε μορφή κόμικ, το οποίο διηγείται συναρπαστικά τη σύγχρονη θεμελίωση της επιστήμης των μαθηματικών. «Φρέσκος» στον χώρο ο Απόστολος Δοξιάδης, απάντησε σε ερωτήσεις σχετικές με την παρουσία του graphic novel στη σύγχρονη γραμματεία. Το θεωρεί και εκείνος μια διεθνή πραγματικότητα, μια εφεύρεση που συνδυάζει το τυχαίο και το αναγκαίο, το ερμηνεύει ως επιθυμία κορυφαίων κομιστών, να υπάρξει ένα είδος κόμικς που να μπορεί να πει ανθρώπινες ιστορίες που ξεφεύγουν από το παιδικό, το εύκολα κωμικό ή τις ιστορίες υπερηρώων και αναγνωρίζει ότι η κυριαρχία του οπτικού πολιτισμού βοήθησε στην αποδοχή και διάδοσή του. «Μια γενιά μεγαλωμένη με τηλεόραση και σινεμά, και αργότερα με το internet και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, προσαρμόζεται καλύτερα σε μια αφήγηση με έντονο οπτικό στοιχείο», επισημαίνει. Ποια είναι όμως τα όρια μιας τέτοιας «τεχνοτροπίας»; Ο Α. Δοξιάδης είναι ψύχραιμος και υπομονετικός. «Ο μεγάλος θεωρητικός των media, ο Μακ Λούαν, έλεγε ότι τα νέα Μέσα μιμούνται τα παλιά μόνο στην παιδική τους ηλικία. Μετά, παίρνουν τον δικό τους δρόμο. Ετσι, οι πρώτες ταινίες ήταν κινηματογραφημένες θεατρικές παραστάσεις και χρειάστηκαν πρωτοπόροι σαν τον Γκρίφιθ ή τον Αϊζενστάιν για να αρχίζουν να πειραματίζονται με τη γλώσσα, να τις δίνουν νέες δυνατότητες. Νομίζω ότι η απόδοση του γραπτού λόγου δεν είναι παρά ένας προσωρινός τρόπος να περιγράφουμε το graphic novel, που ακόμη και από την ονομασία του φαίνεται ότι κατάγεται από το μυθιστόρημα. Δεν θα μείνει όμως έτσι για πολύ. Καθώς ωριμάζει η φόρμα δημιουργεί τα δικά της θέματα, τις δικές της προσεγγίσεις, πράγμα που ήδη βλέπουμε να συμβαίνει. Ο Α. Δοξιάδης πιστεύει ότι κάθε μέσο έχει τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του, και ότι τα καινούργια δεν αντικαθιστούν τα παλιά, όπως το σινεμά δεν κατάργησε το θέατρο. «Το graphic novel υπάρχει πλέον ως αυτόνομη φόρμα, και το σε τι μιμείται ή όχι τον γραπτό λόγο δεν μετράει τόσο όσο το τι θα κάνει από μόνο του», υποστηρίζει. Πρέπει λοιπόν να φοβάται η λογοτεχνία, το παραδοσιακά βαρύ πυροβολικό των εκδόσεων; Ο Α. Δοξιάδης, ένας πνευματικός άνθρωπος που επέλεξε αυτήν τη φορά να εκφραστεί μέσω των κόμικς, απαντά: «Σε καμία περίπτωση δε βλέπω την αγάπη μου για τα κόμικς, τα δικά μου ή των άλλων, να υποκαθιστά την πεποίθησή μου στη σημασία του λόγου. Κι αν φοβάμαι ότι κάτι μπορεί να ζημιωθεί -ήδη ζημιώνεται, για να λέμε την αλήθεια- με την άνοδο του οπτικού πολιτισμού, δεν είναι τόσο η γοητεία του λόγου, όσο η δύναμή του ως εργαλείου σκέψης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συγγενείς τεχνικές της διαφήμισης και της προπαγάνδας βασίζονται στις μέρες μας κυρίως στην εικόνα, προσπαθώντας να παρακάμψουν τις λογικές διαδικασίες. Παρ’ όλα αυτά, αγαπώ τα κόμικς -ως άλλη εκδοχή Τέχνης και όχι ως υποκατάσταση ή κατάργηση της λογοτεχνίας», καταλήγει. Παιδικές φιγούρες Τελευταία, τα κόμικς χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στα σχολικά βιβλία. Η ομάδα έρευνας των κόμικς, η Comicdom Press, σε συνεργασία με το ΕΚΕΒΙ διοργάνωσε πρόσφατα εκπαιδευτικά εργαστήρια για μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου. Τα παιδιά έφτιαξαν τα δικά τους κόμικς και συμμετείχαν στην ανάγνωση, προσθέτοντας δικά τους λόγια και συναισθήματα. Η αμεσότητα που έχει αυτός ο τρόπος έκφρασης, αλλά και η δυνατότητα που προσφέρει στο να συμπυκνώσει κανείς ιδέες, τον κάνουν ένα πολύ ελκυστικό όχημα για τη μετάδοση ιδεών που αλλιώς θα ηχούσαν «ξύλινες». Ροκ φιγούρες Η χρήση ύφους και μορφών από τα κόμικς δεν αποτελεί άγνωστη πρακτική για το ροκ. Παράδειγμα οι Kiss, οι Iron Maiden, οι Gorillaz, οι Residents. Στην Ελλάδα, ένα νέο συγκρότημα, οι Moral, έχει εγκολπωθεί την αισθητική των κόμικς, ενσωματώνοντας στοιχεία των ιαπωνικών manga, ενώ και συνθετικά και στιχουργικά είναι επηρεασμένο από τον υπερβατικό κόσμο των κόμικς. Το άλμπουμ τους «Αγάπη Ανεκπλήρωτη» κυκλοφορεί από τη Universal και αποτελεί μία πρωτότυπη πρόταση, ενώ και το site της μπάντας (www.moral.gr ) είναι πραγματικά ονειρικό και αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος. Ο Θωμάς Παπάζογλου, μέλος του συγκροτήματος, πιστεύει ότι κάθε μουσικός προσπαθεί να μεταφράσει σε εικόνες την ατμόσφαιρα της μουσικής του. «Οταν αποφασίσαμε να ταυτίσουμε τη μουσική μας με τα manga, δεν σκεφτήκαμε απαραίτητα ότι θα θέλαμε να απευθυνθούμε στους λάτρεις του είδους. Για εμάς, το συγκεκριμένο είδος δεν είναι μόνο αλληλένδετο με τη μουσική μας, αλλά και με την ιστορία που την πλαισιώνει και θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από τα manga. Ισως το στοιχείο του φανταστικού να είναι αυτό που γοητεύει», παρατηρεί. Αγγλοσαξονική καταγωγή Τα πρώτα κόμικς, με τη σημερινή μορφή τους (καρέ με κείμενο σε συννεφάκια) εμφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Συγκεκριμένα, το περιοδικό Ally Sloper’s Half Holiday κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1884, ενώ το 1895 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το κόμικ Hogan’s Alley του Ρίτσαρντ Αουτκολτ, του οποίου κύριος χαρακτήρας ήταν το Κίτρινο Παιδί, το οποίο κυκλοφορούσε σαν ένθετο στριπ σε εφημερίδες. Ο Σούπερμαν είσαι; Ο Σούπερμαν είναι ο πρώτος κόμικ υπερήρωας. Πρωτοεμφανίστηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Action Comics το 1938 και εγκαινίασε τη χρυσή εποχή των κόμικς στις ΗΠΑ. Ορισμένοι επικοινωνιολόγοι βλέπουν στην κατασκευή του, έναν ύπουλο τρόπο να στηριχθεί ο ιδεολογικός ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, με την έννοια ότι οι Αμερικανοί επεμβαίνουν παντού ως άλλοι Σούπερμαν για να επιβάλλουν την τάξη. Τα ελληνικά ορόσημα 1951: «Κλασικά Εικονογραφημένα»: Θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, αλλά και διεθνής λογοτεχνία (π.χ. Κολοκοτρώνης, Παναγία των Παρισίων). 1953: Μικρός Ηρως: Οι περιπέτειες τριών ηρωικών Ελληνόπουλων στην Κατοχή. 1966: Αστερίξ: Ενα γαλατικό χωριό αντιστέκεται στους Ρωμαίους. 1966: Μίκυ Μάους: Οι περιπέτειες του πιο διάσημου ποντικού στον κόσμο. 1970: Μάρβελ: Ξεκινάει η έκδοση πλήθους τίτλων με υπερήρωες (όπως Σπάιντερμαν, Χαλκ). 1975: Αγόρι: Περιοδικό με βρετανικά και αμερικάνικα κόμικς σε συνέχειες. Χρονολόγιο κυκλοφορίας ορισμένων ιστορικών τίτλων στην Ελλάδα. ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΘΩΜΗ ΜΕΛΙΔΟΥ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Πηγή.
  7. Ξέρω ότι δεν έχει άμεση σχέση με κόμικς ή ότι δεν έχει σχέση μόνο με αυτά, αλλά πιστεύω ότι είναι ωραίο (και πάρα πολύ νοσταλγικό) κείμενο. Oταν τα πεζοδρόμια είχαν «καθεδρικούς ναούς» ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Περίπτερο της δεκαετίας του ’60 στο Σύνταγμα. Φωτ. Konrad Helbig. Πάνε χρόνια που το περίπτερο, έτσι όπως το γνωρίσαμε, σαν να ήταν πάντα εκεί, έχει πεθάνει. Εστω, ότι το περίπτερο που ξέρουμε ως ιδρυτική αρχή της αθηναϊκής ζωής του πεζοδρομίου έχει αλλάξει, έχει γίνει κάτι άλλο κι έχει θέσει ερωτήματα για την αναγκαιότητα ή τη φύση της ύπαρξής του. Το περίπτερο, όμως, που συνοδεύει διαδρομές ενηλικίωσης στις λεωφόρους, στις πλατείες και στις γειτονιές, ζει πάντα, ακόμη και ως ανάμνηση ή εξωραϊσμός πραγματικότητας. Ορισμένα κεντρικά περίπτερα έχουν πλέον ξηλωθεί, άλλα απέκτησαν περίεργες στέγες σαν να είναι εκθετήρια προϊόντων και άλλα συνεχίζουν τη ζωή τους ως μίνι μάρκετ ή γιουσουρούμ. Ομως, το περίπτερο οφείλει τη σταδιακή παρακμή του στην πτώση της κουλτούρας των περιοδικών. Μαζί με τις εφημερίδες, τα τσιγάρα, τις τσίχλες και τα ψιλικά, το περιοδικό ήταν το «καύσιμο» του περιπτέρου. Οχι τόσο γιατί παλαιότερα μόνο εκεί μπορούσες να αγοράσεις ένα περιοδικό, αλλά γιατί υπήρχε πολύς κόσμος, χιλιάδες αναγνώστες, που περίμεναν με ανυπομονησία να έρθει η μέρα κυκλοφορίας ενός αγαπημένου περιοδικού. Είναι δύσκολο να μεταφέρει κανείς σε ένα παιδί ή έφηβο, που δεν έχει ζήσει τα χρόνια πριν από το Ιντερνετ, τη βαθιά, εσωτερική, πυκνή και ιερή σχέση που μπορούσε να διαμορφωθεί ανάμεσα σε έναν αναγνώστη και ένα μηνιαίο ή εβδομαδιαίο περιοδικό. Ηταν μια σχέση κλειστού κυκλώματος, σχέση ενηλικίωσης και έκστασης, ένα πλέγμα ονείρου, προσμονής και εξέδρας προς τον κόσμο. Ηταν ένα χάρτινο Διαδίκτυο που μπορούσε να το βρει κανείς στο περίπτερο, την «πηγή». Αυτή η πηγή είχε μια ιερότητα, με διάσταση μυστικιστικής αλληλοτροφοδότησης κι ενός προσωπικά διευθετημένου ουτοπικού κόσμου φαντασίας και αναψυχής. Κατά μία έννοια, το περίπτερο υπήρξε ένας καθεδρικός ναός, που ξεχώριζε όχι για το ύψος αλλά για την πυκνότητά του. Ηταν η πιο λαϊκή εκδοχή του ιερού. Και η πιο προσωπική προσαρμογή του δημόσιου αγαθού. Αυτό το περίπτερο, ως κομμάτι της αθηναϊκής (και όχι μόνο) κουλτούρας, συνόδευσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην προσομοίωση μιας παράλληλης πραγματικότητας. Ακόμη και σήμερα, προκαλεί κύματα νοσταλγίας η θέα των παλιών περιοδικών, που το ένα δίπλα στο άλλο σχημάτιζαν έναν γαλαξία ψυχαγωγικής κουλτούρας, εκλαϊκευμένης λογοτεχνίας, οικιακής οικονομίας, αστικού κοσμοπολιτισμού και συνοικιακού συναισθηματισμού. Ηταν η συμπύκνωση, η περίληψη και το απόσταγμα μιας κοινωνίας στον δρόμο του εξαστισμού της. Σε περίπτερο, χιλιάδες παιδιά αγόρασαν τα τεύχη των περιοδικών που τους μεγάλωσαν, τα τεύχη που συχνά οι μητέρες δεν ήθελαν να στοιβάζονται στο σπίτι, τα τεύχη που έγιναν κιβωτοί φαντασίας, μ’ έναν τρόπο απόλυτο και ισόβιο. Από την αστυνομική παραφιλολογία της «Μάσκας» ώς τη διεθνή κουλτούρα του Ντίσνεϊ και των «Κλασικών Εικονογραφημένων», το περίπτερο έγινε σταδιακά η λαϊκή εγκυκλοπαίδεια, η συνοικιακή βιβλιοθήκη και το όχημα για ταξίδια φαντασίας. Στο Σύνταγμα, στο Κολωνάκι, στην Πατησίων, τα ξένα περιοδικά με τους αστέρες του κινηματογράφου κρέμονταν μαζί με τα ελληνικά, λαϊκά και αστικά, περιοδικά, φορτωμένες σοδειές σαν χάρτινες εκδοχές φωτεινών διαφημίσεων. Αυτός ο κόσμος χωνεύτηκε μέσα στην πόλη, έγινε ένα με το σώμα της, μπήκε στο μεγάλο ποτάμι μιας πλατιάς αφήγησης και συνεχίζει σαν αποκύημα. Για όποιον θέλει, ιδού και το λινκ.
  8. gigi3

    COMIC ART ANNUAL NO.9 [ VARIOUS ]

    Comic Art Annual No.9 Σελίδες: 210 Συγγραφέας: Συλλογική Εργασία Εκδότης: Buenaventura Press Hardcover Edition Σχολια: Το Comic Art Annual No.9 ειναι μια εξαιρετικη εκδοση σχετικα με τους συγγραφεις και τους σχεδιαστες των κομικ, οπως οι Tom De Haven, Kaz, Abner Dean, Gilbert Hernandez, Adrian Tomine, Justin Green, Aline Kominsky-Crumb, Dori Seda, Jerry Moriarty, Lyonel Feininger και πολλοι αλλοι... Η εκδοση ειναι πανεμορφη με γυαλιστερο χαρτι και σκληρο εξωφυλλο. Μεσα στο βιβλιο θα βρειτε διαφορα προσχεδια, σκιτσα απο την δουλεια ορισμενων σχεδιαστων, ντοκουμεντα και πολλα, πολλα αλλα ωραια πραγματα συνοδευμενα απο εξαιρετικα κειμενα γραμμενα απο ειδικους στο θεμα των κομικς. Το βιβλιο συνοδευεται απο ενα μικρο βιβλιαρακι που σου δειχνει πως να δημιουργησεις σταδιακα ενα καρτουν. Δυο αληθινα διαμαντια για την βιβλιοθηκη σας! Τωρα, αν θελετε να το αγορασετε, θα το βρειτε πολυ ευκολα στο Public, οπου το αγορασα μετα απο την τελευταια μου εφοδο στην Αθηνα για να αγορασω κομικς (τι αλλο . Επισης, μπορειτε να το αγορασετε και απο το Ιντερνετ, οπου το εχουν σε εξευτελιστικες τιμες (ψαξτε το στο Play.com), και απο ενημερωμενα βιβλιοπωλεια της Αθηνας. Το ιδιο ισχυει και για την Θεσσαλονικη, βεβαιως βεβαιως... Για την τιμη που θα το βρειτε ειμαι πολυ επιφυλακτικος, διοτι στο Ιντερνετ το βρηκα στα 15 ευρω, ενω εγω πηγα και το αγορασα απο το Public στα 30 ευρω! (Στεναγμος...) Απ' οτι φανταζομαι η τιμη θα αγγιζει - τουλαχιστον - τα 25 ευρω. Μην περιμενετε να το βρειτε στην Ελλαδα κατω απο τα 20 ευρω. Το βιβλιο αυτο κυκλοφορουσε αποκλειστικα στην Αμερικη μεχρι το 7ο του τευχος, μεχρι που η μορφη του περιοδικου αλλαξε και αρχισε να ερχεται και στην Ευρωπη. Στα προηγουμενα τευχη, που ειχαν παντα την ιδια μορφη με το 1ο τευχος, παρουσιαζονταν, οπως και στο τευχος 9, οι δουλειες γνωστων σχεδιαστων, κυριως Αμερικανων. Αξιζουν και αυτα να τα αγορασετε αλλα δυστυχως δεν ειναι διαθεσιμα πια πουθενα!!! Πουθενα, ομως, οχι αστεια!!! Μην κανετε τον κοπο και ψαξετε τα πρωτα 7, γιατι θα χαραμισετε πολυ χρονο και δεν θα βρειτε τιποτα! Το 8 θα το βρειτε πανευκολα απο οπου επιθυμειτε... Το βιβλιο - που θεωρειται ως περιοδικο λογω του περιεχομενου του - κερδισε στα Harvey Award του 2004 στην κατηγορια "Best Biographical, Historical, or Journalistic Presentation'', και κερδισε τις καρδιες ολων με τα εξαιρετικα κειμενα, την πανεμορφη εκδοση και τις λεπτομερεις παρουσιασεις διαφορων σχεδιαστων των κομικς, γι' αυτο και η εκδοτικη εταιρια αποφασισε να συνεχισει την σειρα. Ελπιζουμε, βεβαια, οτι θα γινει αυτο, διοτι ακομα Comic Art Annual No.10 δεν εχουμε δει... Ελπιζω η παρουσιαση αυτη να σας αρεσε, γιατι ειναι η πρωτη μου, ξερετε, και ελπιζω, επισης, οτι αν γραφτουν θετικα σχολια για αυτην θα ακολουθησουν και πολλες αλλες!!! Για τυχον λαθη, συγχωρεστε με διοτι δεν ξερω ακομη καλα τον χειρισμο του πως να καταχωρησεις ενα νεο θεμα...
  9. thebadpainter

    ROCK 'N' ROLL COMICS [ VARIOUS ]

    Το 1989 ο Todd Loren αποφασίζει να ιδρύσει την Revolutionary Comics με σκοπό να μεταφέρει σε μορφή κόμικ τις βιογραφίες γνωστών μουσικών και συγκροτημάτων της pop,rock,hard rock και heavy metal μουσικής σκηνής, ως εδώ το όλο εγχείρημα μοιάζει κοινότυπο, όμως ο Loren δεν είχε κατά νου να φτιάξει ακόμα μερικές τυπικές βιογραφίες, οι βιογραφίες τις οποίες επιθυμούσε να εκδόσει θα είχαν άμεση σχέση με την πραγματικότητα και καμία με την ωραιοποιημένη και εναρμονισμένη με το marketing plan των δισκογραφικών όπως γίνεται με τις official βιογραφίες. Για αυτό το λόγο ο Loren φρόντιζε να αναθέτει την συγγραφή των σεναρίων σε ανθρώπους που γνώριζαν τα πράγματα εκ των έσω και τους παρότρυνε να εξιστορήσουν κάθε βρώμικη ή μελανή λεπτομέρεια που συνήθως τα συγκροτήματα απέκρυπταν για να μην θιγεί η εικόνα τους ή τουλάχιστον δεν επιβεβαίωναν. Το πρώτο Rock n roll comic ήταν η βιογραφία των Guns N' Roses το οποίο πούλησε 10,000 αρχικά και με τις ανατυπώσεις έφτασε στις 150,000 εκτός από την εμπορικη του επιτυχία το κόμικ έφερε και την πρώτη μήνυση προς στην εταιρεία, η επόμενη μήνυση έγινε από τους δικηγόρους των New Kids on the Block και η εταιρεία πήγε στα δικαστήρια με την κατηγορία περί παραβίασης του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων. Η Revolutionary Comics όμως υποστήριξε πως τα κόμικ της ήταν παρεμφερή με τις ιστορίες που δημοσιεύονται στο Mad και πρόκειται για δημοσιογραφική και καλλιτεχνική δουλειά και όχι για κάποια επίσημη βιογραφία των συγκροτημάτων, επιχείρημα που έγινε αποδεκτό και έτσι η εταιρεία συνέχισε τις εκδόσεις της. Μετά από αυτή την εξέλιξη σλόγκαν της εταιρείας έγινε το: Unauthorized & Proud Of It Τα RnR comic είχαν μεγάλη εκδοτική επιτυχία, πουλούσαν όσο οι πιο εμπορικοί τίτλοι των Marvel και DC, για αυτό και οι εταιρείες αυτές τα πολέμησαν, εξοστρακίζωντας τα από τα "περίπτερα" με το πρόσχημα ότι η ύλη τους απευθυνόταν σε ενηλίκους αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφεραν να μειώσουν τις πωλήσεις τους. Κάποιοι καλλιτέχνες όπως ο Frank Zappa και οι Kiss δεν έκαναν μηνύσεις αλλά αντιθέτως τους άρεσε πολύ που έγιναν RnR comic. Ουσιαστικά η έκδοση τους σταμάτησε όταν δολοφονήθηκε ο εκδότης τους (πιθανό αίτιο του φόνου, η φύση της σεξουαλική του ζωής), η εκδοτική λειτούργησε για δυο χρόνια μετά τον θάνατο του με διευθυντές τον πατέρα του και τον υποδιευθυντή της εταιρείας. Η εταιρεία δεν έχει επίσημα κλείσει αλλά παραμενει ανενεργή, εκτός από τα κόμικ ασχολήθηκε και με την έκδοση συλεκτικών καρτών με θέμα παίχτες διαφόρων αθλημάτων και κόμικ αθλητικά ή θεμάτων που απασχόλησαν την αμερικάνκη κοινονία όπως οι θάνατοι του Κέννεντυ και της Μονρόε. Mile High Comics υπάρχει λίστα με όλα τα RnR comics εξώφυλλα, σελίδες δείγματα και τιμές ανά κατάσταση τεύχους. http://www.milehighcomics.com/comicindex/P...Comics-REV.html Η ταινία: Unauthorized and Proud of It: Todd Loren's Rock 'n' Roll Comics (2005) http://www.imdb.com/title/tt0469213/ BulletProof Film, Inc. presents the trailer for Ilko Davidov's feature documentary, UNAUTHORIZED AND PROUD OF IT: Todd Loren's Rock 'N' Roll Comics. Στο YOUTUBE: Outrageous comic book publisher Todd Loren looked for trouble and got it with his unauthorized biographies of rock stars. His bloody murder in 1992 remains unsolved, but serial killer Andrew Cunanan is the number one suspect.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.